|
dan kom ik er morgen.
Dat is mijn nieuwe filozofie.
Ik kijk de laatste tijd heel anders tegen de dingen aan.
Mijn jongste zit in het voorlaatste jaar ASO richting moderne talen en ze stelt me vragen over Assisenzaken.
Denkend aan het feit dat mijn zoon bijna de leeftijd heeft van die jongen die beschuldigd wordt van moord op zijn familieleden, stel ik me even in de plaats van die jongen. Welk leven gaat hij tegemoet? Hoelang moet hij vastzitten? Ok, een paar moorden is niet niks, maar stel dat hij nu eens schizofreen is. Of een overdosis had geslikt en rare dingen is beginnen doen. Dingen zijn eigenlijk niet zo simpel als we wel willen denken.
Het is allemaal niet zo eenvoudig. De ene reageert zus en de andere zo. Ondertussen leren we allemaal wat bij. Want dat is het leven toch...
Een beetje een leerschool.
En dan die Clottemans. Veroordeeld vooraleer er een proces had plaatsgevonden.
Nu, ze zocht aandacht maar dat is normaal als men geen vaderfiguur heeft gekend. Ze heeft misschien de mediatizering van het proces in de hand gewerkt. Het zal je dochter maar zijn die in zo'n proces verwikkeld is.
Gisteren had ik een mooie droom.
Ik droomde over een "wintertuin" in zwart-wit-goud.
U ziet het, beste lezers, aan "mooie fantazie" geen gebrek.
Ik ben oprecht blij dat die invalide man de lotto heeft gewonnen.
Eindelijk iemand die niet op straat moet gaan voor de verhoging van de pensioenleeftijd.
Want daar gaat het om, centen, centen, centen...
Morgen is het misschien "Sainte Touche" in mijn leven.
Het manna valt uit de hemel, enfin, dat hoop ik toch...
Al zijn de bruintjes altijd vlug op.
Alleen de "wintertuin" is niet te betalen.
Immaterieel.
Ik was er graag gebleven maar moet om vijf uur mijn warme bedje uit om de toekomst van de Brusselse jeugd te verzekeren.
27-10-2010 om 18:36
geschreven door tosca 
|
