met uittreksels van vorig jaar zag ik mezelf figureren onder de naam "Artiest".
Het is net alsof de naam aan iemand anders toebehoort.
Ik voel me - eerlijk gezegd - veel beter onder de nickname Tosca.
Tosca Vandamme sluit perfect aan bij mijn ware aard.
No-nonsense, sympathiek, charmant, eenvoudig, nuchter, romantisch en romanesk.
Landadel en neen... ik ben niet van adel.
Geen kat reageert op mijn blog, het is alsof de mensen een beetje "bang" van mij zijn.
Mij niet gelaten, ik vind het perfect zo.
Virtueel leven is voor mij nog altijd ondergeschikt aan het echte leven.
Toch is het virtueel leven ook wel leuk.
Sommige mensen lijken althans méér dan sympathiek.
Maar het blijft virtueel.
In real life ben ik zeer actief, ook wel "geliefd".
In het virtuele leven ben ik een vreemde eend in de bijt, ook al omdat ik zeer weinig reageer op anderen.
Deels uit luiheid, deels uit gebrek aan tijd. Maar ik lees wel andere blogs, met véél plezier.
Vandaag een super dagje uit in Antwerpen beleefd.

29-03-2008 om 21:49 geschreven door tosca  

28-03-2008 om 17:34 geschreven door tosca  

27-03-2008 om 20:26 geschreven door tosca  

Mijn Franstalige collega is terug van de Dominicaanse Republiek. Zij neemt de doelgroep Wallonië van me over.
Ze ziet er heerlijk gebruind uit en zegt dat ze tussen de gevoede haaien heeft gezwommen, koffielikeur en veel rhum heeft gedronken en geflambeerde pannenkoeken en bananen heeft gegeten. Ginder aten ze ook varkenvlees, kalfs- en rundvlees. Geen schapen- of geitenvlees. Ze maakte zelfs een mini-tsunami mee (had ik het haar niet voorspeld!) maar ze is nu dus in levende lijve terug. Zelf word ik overgeplaatst naar een ander project nu er een paar voltijdse krachten zijn aangeworven. We zien wel... ik ben het gewoon om te veranderen. Gelukkig behoud ik mijn halftijdse opdracht. Of ik mijn luxepositie van 13 u 30 tot 17 u 30 zal kunnen handhaven is zeer de vraag. Waarschijnlijk moet ik me flexibeler opstellen qua uurrooster. That's life!!!
Vanavond kreeg ik weer een raar gevoel in mijn hoofd en in mijn keel. Het had alles te maken met de zelfgerolde cigarillo's van Michel zaliger, een redelijk jong gestorven close vriend. De ouders van Chantal, de vriendin van Mich, gaven die langs ons ma mee om aan Dageraad, mijn partner, te geven. Dageraad vindt ze niet zo te pruimen en wil ze weggeven aan een vriend. 
Eerst dacht ik : "Ik hou ze bij als herinnering aan Mich...." maar Mich is in mijn hart gesloten, voor altijd, en daar zullen zelfgerolde cigarillo's die na verloop van tijd vergaan niks aan veranderen.
Het gaat tenslotte om driedimensionale materie en Mich is allang naar andere en hopelijk schitterende dimensies vertrokken. Edoch, soms voelt het alsof hij met me praat en me sloten moed inspreekt. Zijn appartementje staat inmiddels alweer te huur.
Of ik hem mis?
Of course maar ik had hem nog meer gemist, als ik hem nooit gekend had.

Egidius waer bestu bleven
Mi lanct na di gheselle mijn
Du coors die doot du liets mi tleven
Dat was gheselscap goet ende fijn
Het sceen teen moeste ghestorven sijn

Egidius, waar ben je gebleven?
Ik mis je zo, mijn kameraad.
Jij koos de dood, liet mij het leven.
Je vriendschap was er vroeg en laat,
maar 't moest zo zijn, een van ons gaat.

uit het Egidiuslied (Middeleeuws lied uit de Nederlandse literatuur ca 1400 auteur onbekend)

26-03-2008 om 00:00 geschreven door tosca