Ik ben een leek op het vlak van auto's.
Ik droomde deze nacht van een zwarte cabrio, neergepoot in de tuin van mijn ouders.
In de tuin van pa zaliger en van ons ma.
Héél bizar.
Het was een oud model van cabrio, iets van de jaren zestig of zo.
Gisteren was een hektische dag.
Wakker gebeld (in de vakantie slaap ik tot 9 uur) door een vrouw van citybank.
Had eerder deze week een hergroepering van kredieten aangevraagd.
Het verliep allemaal in een sneltempo.
Op 12 uur was de zaak opgelost, opgeklutst of whatever.
Een meevaller.
Zou onze pa zaliger hier voor iets tussen zitten, nee toch...
Onze band was nooit zó goed, maar misschien heeft hij daarboven wat medelijden met mijn benarde financiële toestand, enfin, je weet maar nooit...
Ooit heeft hij een cabrio gehad, lang voor hij kinderen kreeg...
Misschien is het een teken van hierboven, wie weet...
Een knipoog of zoiets...
Als ik hier vandaag aan dacht toen ik in de Stadsfeestzaal van Antwerpen rondwandelde, schoot mijn gemoed vol...
Je weet maar nooit...
Dromen zijn nooit bedrog...
Nu ga ik op internet lookalikes van die zwarte cabrio opzoeken.
Volgens mijn kozijn had hij ooit een ?Morris? gehad...


Noot : soms denken we dat de doden weg zijn, maar misschien zijn ze juist wel héél aanwezig... Alleen, bij hen is er misschien geen tijds- en ruimtebeperking, kunnen ze overal heen in een wip van een seconde, terwijl bij ons - op aarde - alles veel trager gaat. Anyway, deze droom was echt en het voorval in de bank was een meevaller. Ik krijg een tweede kans om uit de rode cijfers te geraken...

10-04-2010 om 00:00 geschreven door tosca