Sommigen zeggen : "Armoede is relatief. Hier in ons land zijn de mensen nog altijd rijker dan in de derde wereld waar men één dollar per dag heeft."
Ik zeg : "Armoede bestaat ook in een rijke wereld, in de hoofdstad van Europa."
Nu, armoede is de situatie waarbij het inkomen ontoereikend is om een waardig leven te leiden.
Om toch maar de illusie van een waardig leven in stand te houden, gaat men dan kredieten aan die op zijn minst de illusie van een waardig leven hoog houden.
Ik heb een haat-liefdeverhouding met kredieten. Ze hebben me geholpen, maar de maandelijkse schuldenlast werd groter.
Ik ben een atypisch geval want ik heb gestudeerd en werkte tijdens de vakanties vanaf mijn 16 jaar om de studies te betalen.
Om de één of andere reden kregen mijn ouders geen studiebeurs. Momenteel werk ik al 24 jaar 1/2. Veelal langdurige interims, langdurige contracten. Ik heb steeds gewerkt maar werd ondanks dit alles steeds gestalkt en geviseerd door de RVA.
Hoe mensen langdurig kunnen of mogen doppen, is mij een raadsel. Het interesseert me ook niet.
Het grote probleem i.v.m. de huidige activeringspolitiek in de werkloosheid is dat mensen met de rug tegen de muur gedwongen worden om het even welke job in om het even welk precair statuut te aanvaarden.
Bijvoorbeeld : ik zit momenteel vast in een halftijds contract dat afloopt einde juni. Ik word slechts de 7de of 8ste van de maand uitbetaald (uitzonderlijk de tiende) hetgeen rappelkosten van de facturen met zich meebrengt.
Hoeveel trek ik : 891,24 euro bruto
RSZ-aftrek : 116,49 euro
Belastbaar : 774,75 euro, er gaat dus nog 87,78 euro af en er blijft slechts 687,97 euro over.
Geen maaltijdcheques.
Geen terugbetaling openbaar vervoer.
U kunt dus begrijpen, beste mensen, dat ik sta te popelen om in juli of augustus terug voltijds te werken als interim met een brutoloon van 1800 euro en netto 1250 euro.
Het probleem is wél dat de RVA me steeds stalkt tussen de interims door.
Nochtans trek ik slechts een dop van 438 euro als ik dop vanwege het feit dat ik samenwonende ben.
Vaak trek ik zelfs niets in de maand december, omdat de interim al vakantiegeld op voorhand uitbetaalde.
Wat is het probleem in deze maatschappij?
Wel simpelweg het feit dat men knabbelt aan het minimuminkomen.
Gun iedereen alstublieft een menswaardig inkomen.
Eyskens (vader of zoon, ik weet het niet meer zo zeker) zei ooit dat het beter en efficiënter was om aan heel veel mensen een beetje geld te vragen dan veel geld aan een weinig mensen.
Nu, hoe moeten mensen in armoede overleven, want er moet ondertussen nog geleefd worden ook.
Een eerste mogelijkheid is het hergroeperen van kredieten, zo betaalt men minder interesten.
Zo geraakt men misschien ook ooit uit de rode cijfers.
Een tweede mogelijkheid is om een beroep te doen op anderen. Heeft men geen recht op de Voedselbank, kan men misschien in de Kringloopwinkel terecht.
Een derde mogelijkheid is het beperken van de uitgaven en het zeer zuinig leven. Men kan zich bijvoorbeeld 1 dag op 2 douchen en de andere dag zich wassen aan de lavabo. Op het internet zijn er veel sites met budgettips. Belangrijk is ook om de gratis acties in het oog te houden. In extreme gevallen kan freeganisme een oplossing bieden. Dan leeft men letterlijk van de overschotten van de consumptiemaatschappij.
Gelukkig heb ikzelf een goede gezondheid die ik in stand hou door homeopathie en thee.
Want ook gezondheidskosten swingen de pan uit.
Ik heb wel moeite om voor mezelf een tandarts te bekostigen. Een tweetal jaren geleden liet ik mijn tanden verzorgen en werd een tand iets te veel gecureteerd blijkbaar zodat de tand is afgebrokkeld. Toen ik deze zomer na een lange werkweek als interim naar de tandarts in het UZ van Jette ging, luidde zijn verdict : 2000 euro voor die tand en de tand ernaast. Uitstel werd afstel. Misschien moet ik naar Oost-Europa trekken om de tanden daar te laten herstellen, maar ook de reis kost geld en met studerende kinderen is er geen geld op overschot.
Gelukkig studeren de kinderen goed en kunnen ze terecht in de VUB waar een uitstekend studentenbeleid is.
Mijn grootste wens is dat alle kindjes heel veel kansen krijgen.
Brussel is zeer gekleurd en multicultureel wat de bevolking betreft.
Er zal ontzettend veel geïnvesteerd moeten worden in al die anderstalige kindjes zodat ze alle kansen krijgen.
Ook zij die tussen de mazen van het net vallen, moeten geholpen worden.
Helaas ben ik niet alleen wiens rekening heel vaak onder nul staat.
Mijn situatie is die van miljoenen Belgen.
Toen ik begon te werken (op dat ogenblik had ik nog geen kinderen), was mijn loon zogezegd te hoog om in aanmerking te komen voor een sociale woning.
Toen betaalde een geïsoleerde zonder kinderlast ongeveer 8000 BEF (200 euro) belastingen als supplement buiten de maandelijkse RSZ en bedrijfsvoorheffing die er reeds af was.
Nu betaalt iemand met een gelijkaardig loon en in een gelijkaardige situatie (geïsoleerde zonder kinderlast) ongeveer 80000 BEF (2000 euro belastingen) als supplement buiten de maandelijkse RSZ en bedrijfsvoorheffing.
Terwijl ik mij in de toekomst veel liever zou richten op een artistieke loopbaan, hou ik nu al mijn hart vast als ik hoor dat er in de toekomst een strakkere begeleiding van 50-plussers door de RVA zal zijn. Nog strakker, nog meer gestalk. Zal ik binnen 4 jaar als ik 50 ben, mentaal nog sterk genoeg staan om stressante jobs aan te kunnen?
Misschien moet ik maar een afspraak bij de psychiater reserveren. Dan behoor ik tot de x aantal mensen met psychische problemen maar ben ik tenminste zeker van een - zij het bescheiden - inkomen.
Maar wellicht zal ik moeten werken tot mijn vijfenzestigste of zeventigste, hoogstwaarschijnlijk uit pure noodzaak.


Brussel, 17 april 2010
Nationale Dag van het Sociaal Forum in België.