Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
13-01-2012
ETHERISCHE LIEFDE
Als je samenwoont met een zieke partner, wordt de liefde "etherisch". Ik ben altijd al tamelijk spiritueel geweest maar nu zweef ik in een soort walhalla waar ik vooralsnog niet meer uitkom. Nog even en ik transformeer in een lichtgevende engel. Het maakt me bang en nieuwsgierig tegelijk. Voorbij de grenzen der aardse liefde. Mijn "zieke"partner heeft bovendien een rothumeur. Mijn geduld grenst aan het ongelofelijke. Alles krijgt een andere kleur, een andere dimensie. Lachen doe ik niet, tenzij ik een masker opzet. God, wat moet ik sterk zijn in dit tranendal. Mijn oudste zoon geraakt er wel, hij is een goede student en kan zich goed concentreren. Hij heeft zijn kot nu omgeruild voor hotel mama, tijdens de blok. Mijn oudste dochter daarentegen baart me zorgen. Ook zij ruilde haar kot in voor hotel mama, hoewel haar kot veel comfortabeler is want ze heeft er meer persoonlijke ruimte. Bij haar gaat het studeren minder vlot hoewel ze bij hoog en laag blijft beweren dat ze heel intelligent is en ze is natuurlijk verstandig genoeg maar het lijkt alsof ze zich minder goed kan concentreren en af en toe schiet ze in een Franse of Mediterrane colère. Gelukkig heeft de jongste meer maturiteit en zullen bij haar de studies en de blok waarschijnlijk vlotter verlopen. Binnenkort ga ik met haar naar een opendeurdag van de univ. Mijn leven is zeer gevuld op dit moment. Veel verantwoordelijkheden die ik alleen moet dragen. Bij ons ma kan ik niet terecht voor zulke zaken. Eigenlijk kan ik bij niemand terecht, tenzij bij mezelf. Ik zou graag gaan kijken naar Much ado about nothing (Shakespeare herschreven door Jan De Corte) in het Kaaitheater maar zelfs daar heb ik geen tijd voor. Ik bekijk dan maar een stukje op tv brussel. Met films idem. Ik zou graag naar die film en die film gaan maar de tijd ontbreekt. Het wordt tijd dat ik nog eens een moodboard creëer. Maar eerst mosselen met frieten klaarmaken vanavond. Was in reclame in de GB of is het Mestdagh of whatever. Enfin, soit, mosselen dus, gekocht met mijn kersverse maaltijdcheques. Muziek verzacht de zeden, maar lekker eten ook.
Thuis ligt hij continu in de zetel. Ik durf het woord haast niet uitspreken. Hij is héél ziek. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan. Help waar nodig. Blijf sterk. Op het werk ben ik weer mijn goedlachse zelf. Thuis ben ik sterk. Het is alsof ik na drie dagen gejankt te hebben, me neerleg bij het onoverkomelijke. Morgen bestel ik een kot voor de jongste die volgend jaar gaat studeren. Er zijn twee Tosca's. De Tosca die sterk is. De Tosca die gevoelig is en snakt naar een beschermende schouder die er niet is. De gevoelige Tosca is opgeborgen in de lade van mijn kast. De sterke Tosca blijft bovendrijven. Was het ooit gemakkelijk? Dit leven? Toch wil ik genieten van elke dag dat hij nog bij me is. Alsof we eeuwig leven. That's the spirit. Is dit echte liefde?
