Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
30-01-2009
POOLSE GAZET
Ergens in de gemeente (bij één of andere bank) lagen er gratis Poolse gazetten. Aangezien mijn oudste binnen een paar maanden naar dat land zal gaan in het kader van een studiereis op de humaniora, werd mijn nieuwsgierigheid zodanig geprikkeld dat ik de krant meenam. Het levert een grappige ontdekking op want sommige woorden zijn echt heel mooi in het Pools. Bijvoorbeeld : popularne olibollen Holandia. Traditionele Hollandse oliebollen? Ik gis, laat me leiden door mijn intuïtie, reis wat in de geest. Belgia : nowy premier België : nieuwe Eerste Minister. Inmiddels weet ik ook dat mijn sterrenteken Bli'znieta is (Tweelingen). Eigenlijk moet er een accent op de z (misschien om een soort "ch" klank te suggereren en een accent onder de e). Stycznia : januari? Bruksela : Brussel Conta biezacego : zichtrekening. Sukces : succes Konkursu : wedstrijd Polka w finale Start Academy! Een Poolse in de finale van Star Academy Ik laat me wat leiden door mijn intuïtie. Doel = me een beetje onder te dompelen in die cultuur. Weet je, al die vreemde culturen lijken zo veraf maar door de taal wat te begrijpen, begrijp je beter de mensen achter de taal. Het doet me wat denken aan Russische klanken, aan Roemeens ook... Een specialiste zal ik voorlopig nog niet worden maar een paar woordjes begrijp ik wel. Of ik reeds een conversatie zal kunnen voeren met de charmante uitbaatster van een Poolse kruidenierszaak in de gemeente is andere koek.
want ik voel me langzamerhand terug herboren worden. Alsof de winterdip wat achter de rug is en de pech (eindelijk) wat verdwijnt. Ik hield me aan een budget (yes, sir!) en slaagde hierin. Neen, ik ben niet manisch-depressief, of borderline, of wat dan ook... Ik ben een artiest-fantaziest en verdomd blij dat ik mijn evenwicht teruggevonden heb. Drastische beslissingen... Weet niet of ik mijn vrijheid nog wil opgeven voor een paar duiten. Geniet momenteel van uitstekende literatuur : Honing proeven van Salwa Al Neimi. Een mooie erotische roman geschreven door een dichteres van Syrische afkomst die al jaren in Parijs woont. Poëzie kan er altijd wel bij. "Qu'est-ce que tu lis???" "Ah, si tu le savais.... c'est en rapport avec... et ..." (niet voor publicatie vatbaar) De jongste bleef thuis van school met een zere keel. "Mama, ik stuur jouw planning in de war..." "Och, dat is niks, dat is al de ganse maand zo..." Ik maak trouwens geen planning meer. Laat komen wat komt.
was ik een romanticus. Of moet men romantica zeggen. Je kent dat wel. De prins op het witte paard. Lezen. Schrijven. Wat later ook ervaringen opdoen in de echte wereld. Mensen van allerlei rangen en standen. Een potpourri van zielen. De wereld al vrij jong leren kennen. Een halve jongen in een vrouwenlichaam. Soms verlang ik ernaar terug. Naar dat "halve jongen" zijn (lees "onbezorgd"). Maar ja, ik werd een vrouw met alle gevolgen vandien. Je hebt geluk dat je op papa gevallen bent, zegt mijn oudste dochter. Het was niet zomaar vallen, antwoord ik daarop, het was mijn weg. Ik zou niet weten of ik anders beter of slechter af was en het interesseert me ook niet. Wat is, is. Het geschrevene. Oude teksten bevatten grote waarheden. Als men het stof ervan afveegt.
Ben ik een uitzondering als ik zeg dat ik moet kotsen wanneer ik de radio opendraai en weer naar de zaak Kim D moet luisteren of wanneer ik denk aan al die onschuldige wezentjes die op zo jonge leeftijd al die heisa hebben moeten ondergaan? Trauma's en aangezichtswonden. Ik schaamde me gisteren toen ik op de fiets stapte, ik voel me misselijk als ik aan het gebeuren denk.
Dit zal tijd nodig hebben voor iedereen.
De dader is enorm ziek in zijn hoofd maar blijkbaar ook erg gevaarlijk. Let wel, iedereen heeft een paar foliekes zitten in zijn hoofd.
Maar hoe heeft men zo'n "zieke" geest kunnen kweken? Hoe kan men tolereren dat men sommige kinderen in een klas "loosers" noemt en ze met de kaarten spelen? Zoals ik in een krant kon lezen? Waarom klopte er niemand met de vuist op tafel? Ben ik dan de enige die tot de "old School" behoor? Want ik zou wel met de vuist op tafel kloppen... Die gast behoorde niet bij de groep en werd schijnbaar uitgesloten. Zij het op een softe manier. Was er dan echt niemand die iets opmerkte??? In deze tijd zijn er toch middelen voorhanden, het krioelt van CLB, leerlingenzorgcoördinatoren enzovoort... Let wel, veel jonge mensen zijn "moeilijker" tegenwoordig maar "moeilijker" kan ook positief worden omgebogen. Ergens in een kamer van die jongen zijn hoofd stak ... Controle uitoefenen over het leven mits moord en bloed. Op de manier van een jong iemand, zonder limieten, zonder beperkingen. Een maatschappij kapot maken die de zijne niet was omdat ze hem niet echt insloten. De ouders, hardwerkend, van geen kwaad bewust... Maar het is zoals ik zei, men zal tien mensen hebben die in het lijntje lopen, de elfde heeft hier geen zin in. Nooit mag opvoeding als iets vanzelfsprekend beschouwd worden. Want dat is het niet. Het is als het juiste akkoord vinden op een gitaar. Hopelijk gaan ze nu niet alle stille mensen stigmatiseren. Hopelijk worden niet alle eenzaten gebrandmerkt. Hopelijk worden nu niet alle marginalen gewantrouwd. Hoe kan men zoveel leed berokkenen op amper één uur tijd? Leed dat nog verder blijft duren. Sommige daden hebben veel te grote gevolgen achteraf. Kon de klok maar teruggedraaid worden. We willen deze "degeneratie" niet zien, kunnen niet geloven dat iemand zo handelde. En toch... Het is gebeurd. Het zal je kind maar wezen, zowel slachtoffers als dader. Ik krijg rillingen als ik er aan denk.
Gisteren hielp ik mijn zoon met een power point demonstratie voor een spreekbeurt. Op Mercurius is de zon 2,5 maal zo groot als op aarde,... vanwege de ijle atmosfeer is de hemel zowel overdag als 's nachts zwart. Ik weet niet hoe hij het ervan af zal brengen want hij is (weer eens) te laat begonnen. Hij gaat veel te graag uit in het weekend. Maar dat hoort bij de leeftijd zeker...
VALLÃE DES LARMES (TRANENDAL) vervolg van gisteren
Waarom doet iemand zoiets? Baby's vermoorden. Een jongere. Ik heb thuis ook drie jonge mensen rondlopen. In hun opvoeding is heel wat tijd gekropen en kruipt heel wat tijd. Dit wordt onderschat. Mensen praten er niet genoeg over, enkel als er problemen zijn. Laat ons zeggen dat ik drie creatieve kinderen heb. Elk is verschillend. Voor elk is er een verschillende aanpak. Individueel. Neen, niet iedereen heeft zin om in hetzelfde lijntje te lopen. Dat is het. In onze wereld van vandaag moet alles snel gaan, iedereen hop in de rij en volgen. Niet teveel fantaziekes. Soms worden kinderen voor televisie gedropt als men te weinig tijd heeft. Welke opvoeding? Een opvoeding van cadeautjes om het gebrek aan kwali-tijd te compenseren? Een opvoeding waarin ze bekegeld worden door vedettendom vanuit de media? Door de aantrek van het gemakkelijke geld? Ik laat soms ook steken vallen in de opvoeding. Maar heb hen wel realistisch opgevoed. Ze weten wat het is "om eindjes aan elkaar te knopen". Ze weten wat het is om een job te verliezen en het hoofd boven water te houden, steeds te herbeginnen. In die mate vind ik het ook belachelijk dat men op de radio zei dat de jongen, de dader, niet "in armoede" was grootgebracht. Alsof mensen met minder financiële draagkracht geen goede opvoeding kunnen geven. In de opvoeding van mijn kinderen heb ik iets wat "onbetaalbaar" is moeten investeren. Het heeft te maken met veel tijd, veel kosteloze inzet, veel afstand nemen van voorafgemaakte plannetjes. Zo wou de oudste nooit naar een "jeugdbeweging". Toch heeft hij nu veel vrienden en ontpopt hij zich tot een zeer sociale jongen. Het is wellicht veel gemakkelijker om een vastgelijnd stramien te volgen in het leven. Vroeg of laat breekt de koord echter. Misschien wou de jongen zich wreken over een levensparcours dat hem niet echt lag. Ik denk dat men het daar moet zoeken. De veroorzaakte "horror" is een spijtig gevolg hiervan. Belangrijk is dat men elk kind als individu beschouwt en zeer veel aandacht heeft voor wat het kind wil. Men kan dan nog een goede structuur aanbieden in aansluiting hierop. Belangrijk is dat men ook in discussie treedt met zijn kind. Wat houdt het kind bezig? Wat wil het kind echt? Wat wil het kind zelf? Soms wil het niets kwijt, dat moet dan weer discreet gerespecteerd worden. Maar ergens is er toch altijd een deurtje waar men als ouder binnen kan treden. Dan kan men op kousevoeten binnengaan en het gesprek aanknopen. Geen gemoraliseer maar een realistische aanpak. Kinderen zijn de "regisseur" van hun eigen leven, zeker als ze al wat groter worden. Vandaar dat het belangrijk is om "duurzaam" te denken. Om kinderen aan te zetten om wat "verder te denken". Denk ook eens aan de "leraren", zeg ik soms. Bekijk het eens vanuit hun standpunt. U ziet het, kinderen opvoeden is een hele klus waar veel tijd in kruipt. Maar de dag dat ze zeggen dat ze je eigenlijk toch wel "heel graag zien", breekt de hemel open en voel je wat geluk eigenlijk is. De inspanningen waren blijkbaar niet tevergeefs. Ondertussen heb je wel wat mooie levensrimpeltjes bijgekregen. Materiële dingen kunnen nooit de geestelijke dingen vervangen. Misschien vinden mensen mij een "moraalridder", dan is dat maar zo. Ik wou mijn eigen ei even kwijt. Om eerlijk te zijn, jongeren respecteren wel af en toe een "moraalridder".
