Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
26-09-2009
IL Y A QUELQUE CHOSE DANS L'AIR
in Jette. Als inwoonster van Jette kan ik toch niet voorbijgaan aan de roof van het schilderij van Magritte "Olympia" genaamd. Een schilderij dat dateert van 1948. Net na WO II dus. Op het doek ziet men een naakte vrouw met een schelp op haar buik, liggend op een doek in het duingras vóór de zee. Het zou gaan om de vrouw van de kunstenaar. Anyway, ze mag (mocht) er zijn wat haar uiterlijk betreft. Meestal lees ik door de week enkel de gratis metrokrant maar nu wou ik absoluut de krant kopen vanwege het schilderij dat op de voorpagina prijkt. Een sensueel erotisch schilderij. De "marchandise" (borsten) van de madam nodigen haar geliefde uit en de schelp op de buik vergroot de lustgevoelens van de vrouw vanwege het aangenaam strelen van de buik (door het niet al te zware gewicht van de schelp). Ze is klaar voor een intieme date met haar geliefde, man, enzovoort... Ze kan natuurlijk ook maar alleen liggen mooi te wezen maar de houding doet vermoeden dat ze iets meer wil. Hoe dan ook, wie steelt nu zoiets? Ik zou het best willen bezitten, maar stelen, neen... Niet alles is te koop of te krijg... Er zijn zo van die zaken zoals de liefde die men niet kan kopen. Nu de ramadan achter de rug is voor mijn partner en mijn chéri zich weer tot een echte Brusselaar ontpopt, zijn we weer wat gevoeliger voor dat soort zaken. Ik duw hem de uitgeknipte foto van het schilderij onder de neus : "Cela te donne envie, chéri?" "On va voir cela sous les draps." (BTW : de pose op het schilderij is enkel voor hele warme dagen bestemd en dan nog een dag bijvoorbeeld, waarop er geen volk rondloopt in huis) "Viens, on va faire "pannecouck"." Als een opgerolde pannenkoek met suiker. Il y a quelque chose dans l'air... à Jette. (Als je het mij vraagt, ligt het aan de bomen die de emoties van de mensen capteren, in zich houden, distilleren,...)
Ze doet het weer. Met de hulp van hierboven. Engelbewaarders presteren overuren. Er komt een betere oplossing uit de bus. Daling van de rentevoeten. Een krediet wordt herzien. Er komt wat geld vrij. Tijdelijk ademruimte. Mijn oudste is goed gestart op de univ. Een telefoontje mijnentwege vanop de lijnbus. Mijn benen raken per ongeluk een niet oncharmant heerschap tegenover mij, maar ik doe alsof ik hem niet gezien heb al bespeur ik wel een glimlach. Ik keerde huiswaarts van het werk. "Hoe was't, den tweeden dag?" "Goe, ma, ik ben nu bij de "studentenkring"...." "Och, neen, zeg, ge gaat u toch niet laten dopen..." "Ma, da's gewoon om kennis te maken enzo..." Volgt een uitleg over alles behalve het uitgaan. "Hebben z'u gezegd dat ge ook veel moet studeren..." "Elke dag een beetje..." Ik controleer wat, stel bij, verlies controle, laat gaan, hoop dat alles in orde komt. Je kan niet alles blijven controleren, zeker niet bij jonge mensen op die leeftijd. Eén ding is zeker : als ik hem opbel, hoor ik verdacht veel lawaai en muziek en studenten- en studentinnenstemmen. Mijn zoon is duidelijk geen pater. Een nieuwe wereld gaat open. Om acht uur 's avonds warm ik zijn eten op in de microgolf. "Wat hebde gegeten 's middags?" "Een broodje, er was teveel file om aan te schuiven..."
