Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
12-04-2009
NET EEN POESJE
zegt mijn jongste als we samen in de woonkamer zitten. Ik spin. Spinnen is voor mij nadenken, dromen, wat chillen op de zetel. Ik heb net een berg wasgoed geplooid. De dag werd drukker dan druk. Veel bezoek. Veel gepraat. Veel rondgereden. Of we hen naar Pajotika kunnen voeren. Sleepover. Toe, er is maar één lijnbus per uur. Ze zijn jong. Hun vriendin is jong. Ze zijn allemaal jonger dan jong. Ik bestel een bickyburger in een lokale frituur op een dorpsplein. Zoon heeft altijd wel honger en is zo mager als een riet. Jij bent blank, mama. Jij kunt dat beter bestellen. Welke onzin kraam jij nu uit, witte zoon met een vreemde naam? Ik ben hier in het Pajottenland ook één die niet van hier komt. Men keurt me van top tot teen. Je bent ook geen gewoon, hee, zei er iemand tegen mij. Krijg de kliere... Krijg de kliere van clichés en al de rest... Mjaa, altijd wel eigenwijs geweest, net als de poezen... Er waren vreemde geluiden in het huis, beweert de jongste. Rare geluiden, toen jullie weg waren met de auto. Ze bleef alleen thuis. Ze plant een sleepover op woensdag met een hele groep vriendinnen. Ma durft niet vragen hoe het gaat... Het is toch altijd iets met u, met het werk en dan word je nog niet betaald ook... Tja, make, wat moet ik daarop zeggen. Ze heeft natuurlijk wel een punt. Maar goed, ik ben en blijf een gelukkig ongelukje. (Mijn geboorte was niet voorzien) Met veel chaos. Altijd ontbreekt er wel een stukje in de puzzel. Hoewel, ik breng orde in het leven van anderen. Moke wacht op mijn warme ik. Poesje wil nog even spinnen. Heel even. De dingen op een rijtje zetten. Quand est-ce que tu viens, chérie... Attends... Ik moet nog een sms'je versturen. Hoe laat de bus op het plein langskomt, wanneer ze morgen naar huis terugkeren.
Enkel op zeldzame momenten kom ik er nog toe om iets neer te pennen. Nochtans, de moraal zit goed maar ik heb het veel te druk. In de derde dimensie. Ik opereer in een firma die in onderaanbesteding werkt voor een andere firma. Meestal zit ik goed in mijn rol maar niet altijd. Het volstaat dat ik "aarde aan Hilde" zeg en dan is alles weer okee. Tijdens een vluchtig moment bekeek ik mijn blog van één jaar geleden. Mijn buddy Mich was toen net dood. Het appartement waar hij woonde is nog niet verhuurd, het huis is nog niet verkocht. Het is alsof hij in mijn hoofd kruipt als ik er voorbij wandel. Ik mis hem voor de babbels. Al heb ik het superdruk met mijn kroost. 3 nu al grotere kinderen die elk hun horizonten opzoeken en mij daar soms in meetrekken. Of Moke die als chauffeur fungeert om ze van a naar z te brengen. Zelf zit ik al zeven weken vast op de nieuwe werkplek. Het voelt als een nieuwe rol die ik moet uitspelen tot het weer gedaan is. Toch even gekoorddanst deze maand met de betaling van mijn kredieten. Ik stond zelfs zo laag op de rekening dat één krediet hangende is op dit moment. Hout vasthouden dat ik morgen het geld van de interim krijg zodat de betaling toch kan doorgaan. Voor de geïnteresseerden : dergelijke betalingen blijven vier dagen hangende. Gelukkig heb ik een neus voor zaken en geraak ik nooit in te grote problemen. Gelukkig heb ik ook ergens een lucky star die me altijd in de diepste nood uit de problemen haalt. De belastingen zullen eindelijk het geld op de rekening storten, allelujah... Wel nog drie weken wachten. Allelujah ook voor Pasen. Paaseieren. Nat gras in de lente. Voorjaarsverkoudheden. Ik geef wat liefdesadvies mee aan een Italiaan en zeg hem dat vrouwen niet enkel seks willen, maar ook aandacht, lieve woordjes, wat tederheid... Ik word haast verliefd op mijn eigen woorden. Ik vraag nog wat zijn type is. Penelope Cruz. Sublieme Penelope... Hij wil een vrouwke met een flink stel borsten, een dunne kont... Eigenlijk vind ik het leuk te horen hoe mannen soms over vrouwen dromen en denken. Hij vindt Belgische vrouwen heel mooi maar valt er niet op. Moke wel. Moke valt wel op Belgische vrouwen. Vanwege hun eigenzinnigheid. De wereld zit soms raar in elkaar. Eigenlijk versta ik me goed met Italianen. Niets gaat boven een lekkere pasta en lekkere aromatische Italiaanse wijn. En dan de koffie. Ik drink cappucino graag met een flinke klod slagroom. Wel ik eet de slagroom op en drink dan de cappucino. Totaal fout. Echte Italianen mengen de slagroom met de cappucino. Koffie is goud voor de Italianen. Het is natuurlijk sneu dat er weer een aardbeving plaatsgreep. Ditmaal in Italië. De lijn ligt wel dicht bij een heleboel breuklijnen of aardplooien. Vele mensen zijn hun huisje kwijt. Huisje want niet iedereen is een grootgrondbezitter. Ik vraag me af of de Italiaanse buren van mijn ouders ook familie hebben in de streek waar de aardbeving plaatsgreep. Zondag is het Pasen. Urbi et orbi. Voor de stad en voor de wereld. Maandag verlof en lekker lang weekend in het vooruitzicht.
Yes is a pleasant country...
yes is a pleasant country: if's wintry (my lovely) let's open the year
both is the very weather (not either) my treasure, when violets appear
love is a deeper season than reason; my sweet one (and april's where we're)
