Filosofische bedenkingen:
Stoppen met polarisatie arm en rijk.
Armoede uit de vergeethoek halen door het leed te verzachten, sociale restaurants te creëren, kringloopwinkels op te starten, sociaal ethische jobs te creëren.
Ook introductie van de pil in de ontwikkelingslanden.
Geen wapens meer verkopen aan corrupte oorlogsvoerende regimes enzovoort...
Neen, ik hing geen wit laken uit mijn raam omdat de "armoede" gebruikt wordt door politiek en dergelijke om zich in het zadel te houden.
Er is geen aan- en afknop voor armoede en mizerie.
Altijd vallen er mensen uit de boot.
Doe er dan iets aan en haal hen af en toe uit de sloot.
Al is het maar één keer.
Zoals die human resources mij nu ook weer uit een financiëel dal haalt, al weten zij het niet.
Ik zwijg, smile op de lippen en dank de lieverdjes van hierboven.
Rollercoaster, yeah, yeah, zonder inkomprijs.
Deze avond.
Ontbijtboodschappen in de Carrefour.
Logees van dochterlief.
Fuif hier in de gemeente, eigenlijk de gemeente hiernaast.
Allemaal mooie blonde meisjes.
En zo jong nog.
Mijn knappe Italiaanse renaissancekrullebol (dochter) is dan weer donker van haar.
Een resultaat van de vermenging van mijn donkere stijle haren met het zwarte kroezelhaar van mijn partner.
Gesprek met de kassierster in de Carrefour.
"Toi, tu comprends cela, tu es une brave femme, tu sais..."
Ze vertrekt op prepensioen na lange jaren half-time gewerkt te hebben en weet nu reeds dat ze minder zal trekken. En ze woont ook in Jette waar ze flink wat kadaster betaalt op haar appartement.
Ik dacht dat ze in Namur woonde maar goed. Haar zoon is dertig en verandert vaak van job. Haar zoon denkt ook te moeten werken tot de gezegende leeftijd van zeventig jaar.
"C'est quelque chose, toi tu as aussi vécu cela, les intérims et tout cela..."
"Oh, ma chère dame, je vis toujours cela, mais bon, je n'en suis pas morte..."
"Oui, tu as beaucoup de courage..."
Hilde - Betekende dat niet "moedig in de strijd?"
Maar goed, forget it, nu ben ik Tosca, in de blog.
Soms "chameau" voor mijn partner maar hij komt dan ook uit een kamelenland.
Chameau zoals "gémeaux" (tweelingen - sterrenteken) en deugnietachtig persoon.
Morgen werkt mijn zoon als jobstudent.
Vroeg uit de veren om zijn bookes te smeren.
Het brunchen zal voor zondag zijn.

17-10-2008 om 00:00 geschreven door tosca  

Een berichtje op mijn gsm.
Die ik overigens zelden gebruik.
"Kun je terugbellen voor een afspraak voor een kennismakingsgesprek."
Een lieve dame aan de lijn.
Human resources.
Klonk veelbelovend.
Actie, klaar voor een nieuwe challenge.
Zeer vroeg beginnen.
Enige minpuntje.
Voor de rest
plenty of possibilities.
Daarboven
hebben ze me nog niet vergeten...
Zover zijn we nog niet,
maar het is weer eens
een eerste stap.

(uit Olijk timmeren aan de weg)

15-10-2008 om 21:53 geschreven door tosca  

15-10-2008 om 10:15 geschreven door tosca  

voor mij momenteel. Ik loop op kousevoetjes door het leven. Ik laat de dingen op me afkomen in plaats van ze op te zoeken. En, ik vaar er wel bij.
De jobresearch bijvoorbeeld. Ik kreeg gisteren een niet onaardig mailtje terug. Beste ...
Ze zijn ermee bezig. Natuurlijk zitten ze niet op die vrouw uit Brussel te wachten die noodgedwongen haar carrière gevuld moet krijgen. Ach, de rest zal zichzelf wel uitwijzen. Willen zij mij, krijgen zij mij, willen zij mij niet, zoek ik betere horizonten op. Een filosofie zoals een andere. Had ik geen kinderen, ik gooide mijn carrière meteen over een andere boeg om de artistieke toer op te gaan. Met een minimum overleven maar lekker veel tijd om dingen te creëren. Uit verantwoordelijkheid houd ik het momenteel bij een betaalde job. Hoewel, momenteel moet ik ook met een minimum overleven want werkloosheid hangt niet af van hoeveel of waar overal je gewerkt hebt, maar van je statuut. Een samenwonende - zoals ik - trekt bijna niets. Het activeringsbeleid kunnen ze dus - wat mij betreft - in hun reet stoppen. Het is mijn gewoonte niet om vulgaire taal te gebruiken, want ik ben zeer goed opgevoed maar soms maken ze er een boeltje van. U ziet, beste lezer, (want deze blog wordt toch gelezen hoewel ik mijn blog hermetisch afsluit en neen, ik ben niet autistisch maar virtuele contacten blijven virtuele contacten en I like the real thing), leven wordt tijdelijk overleven althans op financieel vlak. De rest is best ok. Het ironische aan de ganse zaak is dat we bekegeld worden met de belofte van "snoepjes" op televisie en al die snoepjes als middenklassers aan onze neus voorbijgaan. Meer nog, we moeten flink wat belastingen betalen. Daarom reken ik enkel op mezelf en ik kom een bijzonder sterk persoon tegen met wie het aangenaam vertoeven is , al zeg ik het zelf. Enfin, ik kan op mezelf rekenen en daar gaat het om. Bovendien belooft volgend jaar weer een "actief" jaar te worden. Kalme jaren zijn me niet zo vaak gegund. Het lot heeft altijd heel wat activiteit voor mij in petto. Dit kalmere jaar is dus eigenlijk een uitzondering. En, volgend jaar gaat mijn oudste op kot. Waarschijnlijk via het Quartier Latin want op de campus zijn er een beperkt aantal plaatsen. Ik plan hem af en toe te bezoeken met een stapel boodschappen en dergelijke want zo ben ik. Bezorgde ouder. Bezorgd is een slecht woord. Eerder toegewijd.        

14-10-2008 om 09:39 geschreven door tosca