Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
24-08-2008
EEN OPEN BLIK
Terwijl mijn oren geteisterd worden door de loeiharde maar smaakvolle muziek van mijn oudste dochter, stel ik vast dat dit mijn eerste brilloze dag is sedert een tiental jaren. Ik droeg vroeger lenzen maar plots liepen de kosten voor ons huis zo hoog op dat ik gewoon terug mijn bril aandeed. Nu zag ik een interessant aanbod voor driemaandelijkse zachte lenzen en ik was meteen verkocht. Ik wist nog welke oogsterkte ik vroeger nodig had en blijkbaar is mijn zicht hetzelfde gebleven. Het was wel wennen om ze aan te doen maar ook dat ben ik weer gewoon. Een lenzendragende Tosca dus. Iemand vertelde me over een man die drinkt. Op zich niets ongewoon, ware het niet dat de man uit het buitenland komt, universitair geschoold is, zonder werk zit en ergens in een Vlaams dorp woont. Afgelegen zeg maar. Hij gaat scheiden van zijn vrouw en de kinderen vinden het niet erg. Liever dat dan... "Wat een voorbeeld voor de kinderen!" zegt iemand. Maar ik antwoord : "Stel je gewoon in die man zijn plaats. Wat be-leef je? Cultuurschok, misschien komend uit een traditioneel land tegen een redelijk materialistisch vrij land. Mensen te lande zijn open en gastvrij maar toch ook wat hermetisch, afgesloten voor wie niet tot hun wereld behoort en tenslotte, wie weet in welke afgelegen plek die man woont." Ik begrijp die man volkomen. Zelf ben ik een kameleon en zou ik jobs onder mijn zogezegde opleidingsniveau uitvoeren - heb ik trouwens al vaak gedaan. Maar niet iedereen is een kameleon. Bovendien is het als buitenlander wellicht niet altijd gemakkelijk om geïntroduceerd te worden al lees je geïdealiseerde verhalen van professoren van universiteiten die assistenten uit bijvoorbeeld Indië met open armen ontvangen en wegwijs maken. Maar het leven is niet altijd een sprookje. Jammer. Want ik hou van magie. Tenslotte, welke dromen heeft die man gekoesterd? Wie weet welke uitstekende vooruitzichten men die man beloofd heeft? Ach, niemand kiest het land waar hij geboren wordt. Ik keur drinken niet goed, maar soms zitten mensen muurvast en als men geen deftige oplossing kan bieden, moet men maar niet veroordelen. Het lijkt alsof de zelfmoord van mijn kennis S. (zelfmoord omwille van een vrouw, liefdesverdriet) me de zaken in meerdere dimensies laat zien. Niet goed of slecht maar verschillende uitvalshoeken. Mijn Dageraad komt ook uit het buitenland maar deed geen universitaire studies. Hij is "un Bruxellois pur sang" van mentaliteit. Dageraad is praktisch aangelegd, steekt kasten in elkaar, is handig. Dat maakte hem steeds geliefd bij de middle class mensen zodat hij nooit zonder werk zat en altijd aanvaard werd. Zolang de wereld draait, zullen er verschillen zijn tussen mensen.
Ik heb in eeuwen niets meer geschreven omdat ik geen tijd had. Teveel werk! Ik heb een zeer druk leven, zeker nu het vakantie is. Er wordt dan al wat meer gekookt enzo... Ik stel vast dat er zeer weinig disharmonie is in het leven van mijn broer in Zuid-Duitsland. Sissi leeft al lang niet meer, maar het is en blijft een sprookjesachtige omgeving en het plaatje klopt volledig. In deze warme protestantse omgeving wordt hij erkend en gewaardeerd als bekwame huisarts. Duits is de voertaal natuurlijk. De jongste zoon krijgt nu pianoles van een Russische muzieklerares. Alles fantastisch dus. Misschien heeft hij - heel soms - toch wat heimwee naar dat kleine landje aan de Noordzee. Hij is niet de enige die dat zou hebben. Zou ik ooit heimwee hebben? Honestly, probably not. Ik ben nogal een gootkat. Wherever I lay my head, that's my home... Of het gaat - vraagt mijn broer. Een aarzelende "ça va" kan er net af... Het zou dus beter kunnen - zegt hij. Bwaah, ja, ik heb betere tijden gekend, maar bon, ik klaag niet... De kinderen zijn goed geslaagd (ik verzwijg erbij dat ze soms lastig kunnen zijn, maar ja, pubers, wat wil je) en financieel trek ik mijn plan. Geen woord over de juridische kwestie van Dageraad. Ik hang mijn vuile was niet meer buiten. Allee, ge ziet er goed uit. Ja, jullie ook,... De man van de mutualiteit vond ook dat ik er goed uitzag, dat ik een goed voorkomen had. Hoe het toch kwam dat ik geen vaste job had gevonden? "Och, mijnheer, dat is een lang verhaal. Misschien niet het gepaste diploma, misschien terechtkomen in de verkeerde situaties, het is allemaal niet zo simpel, hee..." Hij keek me niet begrijpend aan. "Maar ik trek mijn plan wel, ik vind altijd wel iets." De voorspelling van mijn broer - achttien jaren geleden- dat ik de toer van de Brusselse firma's zou doen is bewaarheid gebleken. Al stak ik soms de grens over naar het Vlaamse gewest. Dageraad bracht de oudste dochter en haar vriendin weg naar een festival. En nu komt ons ma nog langs. Ik ga druiven wassen.
Af en toe komt mijn broer en zijn familie over uit Zuid-Duitsland alwaar ze een artsenpraktijk hebben. Nu, meer dan twintig jaren geleden, verliet mijn broer dit landje om zich ginder te vestigen, huwde er een plaatselijke schone en is er gebleven. Mijn zoon spreekt ook al van naar het buitenland te gaan, al wil hij eerst zijn studies afmaken. Afrika, Amerika... Of ik er moeite mee heb? Ik denk dat het pas achteraf moeilijk moet zijn voor een ouder. Maar wat telt is dat kinderen gelukkig worden en hun plek vinden. Sommigen reizen hun ganse leven. Zelf reis ik elke dag in de geest. Verbeelding is mijn kruid. De verbeelding schiet wortel en brengt een plantje voort. Het ene plantje blijft steviger overeind dan het andere. Maar sommige bloeien mooi. Magisch is de man die morgenvroeg koffie zal zetten en reeds vroeg brood haalt bij Panos. Dageraad. "Je me sens "ta chose" (om een tegenreactie op te roepen)." "Oh, mais tu es plus que "ma chose", tu es aussi "une personne à part entière", tu es comme un chat..." Daarmee kan ik leven. Zijn uitleg is bizar maar hij houdt van mij zoals niemand anders.
