Soms zijn er hele "rare" mensen. Ik vind mezelf niet "raar" misschien wat "grappig", wat "kolderesk"... wat "clownesk soms" maar niet raar. Maar deze persoon was dus wel "raar". Nu er moet vanalles zijn op deze wereld, ik ben de laatste om dat tegen te spreken. Leve de verschillen. Maar dit was echt wel raar. "Ik heb griep," zei hij, "ik heb een rode keel, een zere keel, pijnlijke spieren en ik ben niet helemaal ok..." "Toch geen varkensgriep???" placht ik te zeggen. "O, misschien, ik ga er mij op laten testen..." Even later moet ik kuchen. Ik ben zelfs zo van mijn melk dat ik mijn badge kwijtspeel. Later verneem ik nog dat hij naar huis vertrokken is vanwege "ziekte" en volgende week is hij in verlof en dan vertrekt hij naar een andere werkplek. De meesten nemen chips en snoepjes mee als ze weggaan, hier was er niets, hij ging in stilte weg. Als een trippelende muis. Nochtans was hij altijd de eerste om een gesprek aan te knopen, om te willen praten, ook met mij als nieuweling. Soms weet je niet wat er in de mensen hun hoofd omgaat. Mij stoort het niet. Live and let live...
Mijn keel doet pijn, zou ik toch geen....
23-07-2009 om 21:05
geschreven door tosca 
|