Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
27-01-2008
TUSSEN OPEN EN GESLOTEN...
Net nu ik een evenwicht in mezelf gevonden heb, net nu zoeken een aantal mensen toenadering. Net nu ik een beetje wantrouwig ben geworden. Vroeger was ik niet zo, open tot en met, maar de laatste tijd houd ik de boot af. Het lijkt of deze gesloten houding mensen iets meer aantrekt, want ze gaan op verkenning, willen het deurtje binnengaan, maar ik laat het wat op een kier. Niet ja, niet neen, als je begrijpt wat ik bedoel. Ik blijf vriendelijk maar de lawine van vriendelijke toenadering verbaast me. Wat zoeken ze? Wat hopen ze in mij te vinden? Ik ben van plan gewoon mezelf te blijven. Het allemaal wat te rekken en mezelf maar met mondjesmaat te tonen. "Open your heart" is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Toch liever iets gesloten dan te open. Met deze delicate houding (niet ja, niet neen) wordt het leven eenvoudiger.
VOOR ROMANTISCHE ZIELEN : EEN MATCH VAN MUZIEK EN KUNST
Verrast, aangenaam verrast ben ik door deze wondermooie schilderijen. De muziek (een ouwertje van Demis Roussos) doet de schilderijen alle eer aan en de schilderijen laven zich aan de muziek.
Demis ROUSSOS (muziek) Quand je t'aime De neo-impressionistische Russische schilder Nurkhatim Bikulov (schilderijen)
We zijn ruimdenkend. We zijn vooruitstrevend hoewel af en toe een beetje old-fashioned, maar goed, je kunt niet alle trends volgen. Alleen, dit vond ik erover. Toen ik mijn mail openklikte en informatie kreeg over één of ander bankproduct van één of andere maatschappij, kreeg ik eerst een défilé van naakte madammen voorgeschoteld. Niets op tegen, maar bon, als je het dan toch goed wil spelen, dan liever naakte mannen. Ik ben tenslotte een vrouw. En voor de gelijkheid van seksen. Vrouwen lustobject? Mannen dan ook. Ergens vind ik het er wel over. Als ik bankinformatie wil, hoef ik geen naakt en zeker niet op mijn nuchtere maag. Dan zoek ik informatie. Er is een plaats en tijd voor alles. Overigens heb ik niets tegen mensen die naakt poseren. Het brengt goed geld op en er zal altijd wel een publiek voor zijn. Als vrije geest mag dat allemaal van mij. Maar niet in combinatie met een aan te prijzen product. Dan vind ik het goedkoop. En een beetje storend. Die mensen zullen dus geen klant hebben aan mij. Toch jammer want het leek op het eerste zicht een aantrekkelijk product. Zou ik als man ook zo reageren? Mmm, misschien wel... een vrouw in een fladderend opwaaiend zomerjurkje zou dan misschien nog beter scoren. Een heel klein beetje textiel mag wel. Is iets minder agressief en iets meer suggestief soms. Uiteraard, dit is een persoonlijke mening.
Honnepon en Dageraad sloten een deal. Gedurende een paar daagjes switchen zij van gedachten. Honnepon wordt grappig, vlug tevreden en mja, een klein beetje oppervlakkig misschien maar in alle geval meer "easy going" (gemakkelijk in de omgang). Dageraad wordt een beetje nomade, verruimt de horizon, maakt plannen, organiseert. Raar maar waar. Honnepon wordt Dageraad en Dageraad Honnepon. Honnepon zit in Dageraad en Dageraad zit in Honnepon. Als dat maar goed afloopt... Het vergoelijkt een beetje de moeilijke kantjes van het leven, zoals nu weer, met die kapotte wc. Niet verstopt of zo. Enkel het doortreksysteem dat het laat afweten. Maar voor de rest is alles rimpelloos in onze hut. Het stro beelden we ons wel in en de verbeelding doet de rest. Eventjes slikken toch wel nu die fantastische acteur Heath Ledger er niet meer is (Australische acteur, speelde onder andere in Brokeback Mountain). Vermoedelijk gestorven aan een overdosis slaappillen of... misschien een slechte reactie van het hart op de slaappillen. Uitputting ten gevolge van een vermoeiende rol als Joker in een komende Batmanfilm. Dageraad : "C'est que c'était son heure..." Honnepon : "Dommage, dommage, dommage, un si bon acteur... beaucoup trop jeune pour mourir." Dageraad : "La mort connaît pas d'heure,..." Een collega van mij is ook achtentwintig. Veel te jong eigenlijk om te sterven. Bij deze wens ik iedereen een lang en gelukkig leven toe.
Het gaat goed met de levensverwachting van de mensen. Zo is er het lieve oude dametje Romanie Pollet (mooie naam overigens!) die 109 jaar is en in een rustoord verblijft in mijn buurgemeente Ganshoren. Sedert Marcelle Droogmans zaterdag begraven werd op de respectabele leeftijd van 109 jaar, is zij nu de oudste Belg. Romanie Pollet werd op 21 december 1898 geboren en telt nu dus 109 lentes. Een dikke bravo voor dit charmante madammeke. De Franse Jeanne Calmant werd 122 jaar. Die mensen hebben heel wat geschiedenis meegemaakt. Maar vooral, ze hebben hun eigen weg gevolgd. En dat, is het mooiste aan de ganse zaak...
