|
Ik voel alsof ik een meesterwerk volbreng op het nieuwe werk.
Als een virtuoos die de zaak onder controle heeft.
Ondanks de titanenklus.
Ook roeien tegen de stroom in want ik krijg niets op een presenteerblaadje aangeboden.
Ik krijg geen negatieve feedback tot nu toe en de mensen reageren op mijn telefoon.
De verkoop gaat goed.
La fée commerce - klinkt beter dan la sorcière commerce.
Ik herken een vroegere melodie, klantenrelaties, business, business, business.
Ik goochel met bedragen die helaas niet in mijn zak terechtkomen en ook niet in de zak van hen die onder de recessie lijden.
Zoals ik ooit met woorden goochelde.
Andere zaken spoken door mijn hoofd, taal is een beetje op de achtergrond verschoven.
Voor mij is de opdracht als een spel.
Al ben ik bloedserieus.
Mijn oudste dochter wil net voor de examens nog uitgaan.
No way.
Of ze zal luisteren?
Haar resultaten zijn wel goed, maar het zint me niet dat ze tot elf uur studeert.
Ze moet veel thuis doen, in plaats van alles voorgekauwd te krijgen in de les.
Het zal aan de manier van lesgeven liggen, zeker...
Ach, dan leert ze haar plan trekken.
Selfconfidence.
Zelfvertrouwen.
Daar komt het op aan.
Ook, la débrouillardise.
Momenteel beweeg ik me alle dagen in metro's.
De metrodromen duiken weer op.
De laatste tijd vrijen we nochtans elke nacht.
Ik geniet ervan om me week als was te voelen in zijn handen.
Je me sens "sa chose".
Voor het ogenblik toch.
Het heeft me wel door de eerste veeleisende weken op mijn nieuwe job geholpen.
Hij vindt het leuk dat ik niet 's avonds moet werken.
Dat ik bij hem kan zijn.
20-11-2008 om 18:20
geschreven door tosca 
|
