maandag 2 mei 2011xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De Wever, weerom

02/05/11, 06u18

Lees DE MORGEN en deel hun ZORGEN

Communiceren is een gave. De ene heeft het, een ander zal het nooit kunnen. Dat bleek ook na de merkwaardigste 1 mei van de laatste jaren. Het feest van de arbeid is voor socialisten altijd het uitgelezen forum om hun boodschap te laten klinken. Maar wat zou het publiek dit jaar onthouden hebben? Op elk socialistisch podium werd veel gezegd over van alles, en dus maakte men eigenlijk geen punt. Interessante bruggetjes - Bruno Tobbacks opmerking dat N-VA én PS vastzitten in concepten waarmee ze niet vooruitkomen - werden overstemd door dwaasheden. Voorop Gennez' ranzige suggestie dat de N-VA straks scholen zal belonen die negertjes buiten smijten.

Als op diezelfde 1 mei N-VA-voorzitter Bart De Wever zegt dat dat "een gebrek aan stijl en niveau is", dan geeft heel Vlaanderen hem gelijk, ook de meeste kiezers die sp.a stemmen, of stemden. Hij maakt zijn punt.

Het was voor De Wever het ideale opstapje om zijn echte boodschap te brengen, handig om de netelige kwestie heen dribbelend dat begin mei eigenlijk de N-VA-deadline was.

De Wever deed zelfs het tegengestelde van het dreigement 'de stekker eruit te halen': hij koos voor de aanval. Zelfs met een boodschap die misschien de N-VA-diehards niet zint maar wel vele (potentiële) kiezers. Dat er eindelijk een regering gevormd moet worden. Dat maar twee partijen en twee mannen dat kunnen. En dat hij bij deze PS-voorzitter Elio Di Rupo uitnodigt om de leiding te nemen in de vorming van een nieuwe regering. En als Di Rupo dat zelf niet kan of wil, dat hij dan toelaat dat De Wever die kans krijgt. Natuurlijk hapt Di Rupo niet meteen toe, maar compleet weigeren wordt toch moeilijk voor een man die Vlaanderen op zijn 1 meifeest opriep "de afspraak met de geschiedenis niet te missen" en "snel een regeringsvorming op te starten".

Natuurlijk zijn die voornemens niet vanzelfsprekend te realiseren, al is het maar omdat de twee protagonisten ook moeten menen wat ze zeggen. Maar tegelijk blijft een echte nieuwe regering te prefereren boven de zooi van een kabinet van aanslepende zaken of nieuwe verkiezingen. Di Rupo en De Wever moeten dus maar bewijzen dat ze de analyse van Tobback kunnen ontkrachten. Dan is 1 mei dit jaar toch nog een beetje zinvol geweest.

Walter Pauli
Politiek commentator

--------------------------------------

Diagonaal herlezen

Dat we dat nog mogen beleven! Walter Pauli spuwt nog net geen venijn naar zijn eigen mensen, maar looft zelfs (voorzichtig) de tegenpartij. Er zijn geen zekerheden meer! Linx zit vast in de woestijn, en weet op geen duizend jaar meer van welk hout pijlen maken!

We staan er dus goed voor : ofwel houdt Di Pipo het roer, ofwel houdt de Dikke himself het In beide gevallen zullen er hoge golven te slikken vallen die onaanvaardbaar zijn voor de Vlaamse openbare opinie, en heel zeker ook voort de Franscouillonse hangmatliggers. Gevolg : de gammele Belgica crasht in ieder geval, om het even wie aan het roer zal gezeten hebben. In beide gevallen moeten wij, Vlaams Nationalisten, BDW dakbaar zijn en wensen wij hem dan ook op deze toepasselijke dag, samen met Paus en communisten-vreter Woytilla,: Santo Subito!

Wij vinden het in ieder geval, op gebied van Zwarte Piet toespelen, een meesterzet! Wie hoor ik daar nu nog altijd zeggen, dat BDW zich vast gereden heeft? Integendeel : ze staan daar nu met de mond vol tanden, en al wat ze nog kunnen doen, is er mee knarsen….

Wij, we verheugen ons niet zo zeer om het crashen zelf, maar wel om wat er daarna noodzakelijkerwijze te gebeuren staat : verkiezingen, die so wie so het karakter van een referendum zullen hebben, met het einde van België tot gevolg. De slogan wordt dan VB² : eerst als Vlaams Belang VB, en dan als Vlaanderen Boven VB².

Er is misschien een probaat middel, om te zorgen dat er in de kortste keren zo ver is (met een soort regering, wat ik niet wens en ook niet meer voor mogelijk hou) : draai de geldkraan naar Wallo/Brux dicht, en een halve dag later ligt het land er en zijn de Wallo.Brusselaarss foetsie naar La Douce France.! Opgeruimd staat netjes!

Om echter ons getal tegenover de rest van de Nederlanden op peil te houden, moeten wij dan misschien voorstellen aan  Marine Le Pen, de nieuwe Presidente van Frankrijk,  dat haar land restitutie doet van de door de Franse koningen ontstolen gebieden, die tot op de dag van vandaag lopen te zwaaien met Vlaamse leeuwen, en in ’t Frans eisen in hun oude rechten hersteld te worden. Zie Angeltjes. Mevrouw de Presidente mag dan misschien, als wisselgeld, de Wallo/Brusselaars blijvend annexeren….Iedereen content!

En zo kom ik weer op Vic Van Aelst terug : de lessen Frans in Vlaanderen zullen mogen blijven. Deze keer niet om de Wallo.Brusselaars te plezieren, maar om ons verstaanbaar te maken tegen onze stamgenoten van over de schreve, met wie we in niets verschillen tenzij door de taal.. Zijn de werkgeversproblemen in Wst Vlaanderen  meteen ook van de baan!

Binnen afzienbare tijd wordt ons taalgebied vanzelf weer homogeen Vlaams-sprekend ; de Frans-Vlamingen zijn door hun afkomst, intellectueel veel beter in staat om Nederlands te leren!

Wij hebben in het voorbije weekeind wel een unieke gelegenheid gemist : Sire en zijn Madam in Rome, en de Dauphin met zijn  (zwangere) Mattil in  Londen : als in Laeken de kat van huis is….konden er de leeuwen dansen!

U vraagt mij naar verdere feiten uit het leven van BDW?

Laat mij verwijzen naar de zeggingskracht van wijlen Godfried Bomans die beschreef hoe een bepaald volksmenner als fin-de-carrière in een ton opgeborgen werd, waarvan de binnenkant voorzien was van scherpe nagelpunten. Waarna de ton over straat werd voortgerold, om tenslotte in de kratermond van een vulkaan te worden gegooid. Waardoor, schreef Godfried Bomans, vanzelfsprekend niets meer bekend was over zijn verder leven…Zoiets voorzie ik voor BDW : in een spijkertjes-ton onderweg naar de hel…..

Zeker, de man heeft zijn verdiensten (gehad), en als huisvader met zijn zoontje aan de hand, blijft hij torenhoog uitsteken boven het Jene(ver)wijf  dat hem ‘arrogantie’ verweet : wat door een goeie gezegd is!

BDW zal wel nog niet aan het einde van zijn potjes-latijn zijn, maar in ieder geval is zijn plaatsje inde Geschiedenisboeken nu al verzekerd bij de Grootsten der Vlamingen. Kon hij nu eindelijk eens klare wijn schenken over ons gezamenlijk doel : de Herenigde Vrije Republiek der Nederlanden!