xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /> 

vrijdag 6 mei 2011

Het ware verhaal van de uitverkoop

Van onze energie aan Parijs

-------------------------------------

Excuses aan de CREG

donderdag 05 mei 2011

Deze week heb ik 2 lange namiddagen doorgebracht in de Commissie Bedrijfsleven van de Kamer voor de hoorzittingen met de Nationale Bank enerzijds en de Commissie voor de Regulering voor Elektriciteit en Gas anderzijds (CREG). Ik heb mij woensdag bij de CREG verontschuldigd omdat ik als parlementslid niet heb kunnen verhinderen dat de regering van de Nationale Bank (mis)gebruik heeft gemaakt om Electrabel uit de wind te zetten. De CREG, een autonome instelling die in deze haar huiswerk meer dan behoorlijk heeft gemaakt, heeft de winsten berekend en die zijn twee keer zo groot als de winsten die de Electrabellisten toegeven. Dit is allemaal een vreselijk politiek verhaal. Luc Coene,de kabinetschef van Verhofstadt, die eerst de waarde van Electrabel verlaagde door hun kerncentrales te sluiten om vervolgens het bedrijf voor een habbekrats te verpatsen aan Suez, is dezelfde die vandaag - nu door het verlengd "heropenen" van de kerncentrales opnieuw dikke winsten binnenlopen - vanuit de Nationale Bank verhindert dat die dikke winsten afgeroomd worden. Hoe ter wille kan men de Fransen zijn? Dat was in feite de vraag. Excuses dus aan de CREG en hierbij de tussenkomst die ik dinsdag hield aan het adres van de Nationale Bank, waarvan ik met vreugde in een krant het gerucht las dat ze zich - te lààt - uit dit debat zou willen terugtrekken.

"Ik zou u willen danken voor uw komst naar het Parlement, maar in tegenstelling tot mijn collega's niet voor het geleverde werk. Ik vind dat de Nationale Bank dit jobje niet had mogen aanvaarden. Er zijn veel reacties reeds: professor Polfliet en vele anderen. Ik heb zelf ook het aanvoelen gehad tijdens uw uitleg dat dit eigenlijk uw job niet is en dat u, ik zal niet zeggen onze tijd verloren hebt, maar dat het moeras waarin het Parlement en de regering en de bevolking en vooral de belastingbetaler en de elektriciteitsconsument nu terecht zijn gekomen alleen nog maar dieper geworden is door wat u hebt gedaan.

Wij moeten nu op zoek naar een nieuwe objectieve instantie. We hebben het Rekenhof nog, daarna zal het de Nationale Loterij moeten worden en misschien eventueel dan de Verenigde Naties of het Rode Kruis, maar dan zijn we ongeveer uitgepraat. Als ik u hebt beluisterd over die "merit order", over nieuwe technologieën, het toewijzen van bepaalde prijsparameters aan algemene klantenprofielen of aan specifieke klantenprofielen: dan zijn dat in feite allemaal politieke of quasi politieke keuzen die u hebt geprobeerd te beargumenteren. Daar komt dan vanmiddag nog bij dat - op zijn Vlaams gezegd - uw broek helemaal is afgetrokken door de mensen van Febeliec die juist vandaag als dag hebben uitgekozen om als federatie van grootverbruikers te zeggen dat u er niet alleen naast zit, maar dat het inkomen 1,8 miljard is méér zelfs dan de CREG en zij menen dat namelijk aan de hand van hun eigen facturen te kunnen stellen. Uw bondgenoten of de enige die u nog als bondgenoot zou kunnen aanhalen om uw cijfers recht te houden, die komen nu zeggen dat u er helemaal naast zit. Dus u voelt het wel: u bent in een politieke polemiek terecht gekomen.

Dat schijnt u zelf te begrijpen, want u bevestigt dat min of meer met uw waarschijnlijk wel goedbedoelde, maar toch wel heel illustratieve laatste zin waarin u zegt dat wie "het onderste uit de kan wil, het deksel op de neus krijgt" wat de indruk geeft dat u - naast de cijfers - ergens een fictieve en forfaitaire parameter heeft gehad, nl. dat wat Electrabel vrijwillig bereid is om te betalen, want waarvoor ze ons anders een industrieel-economisch deksel op de neus zouden geven. U hebt ergens een vooroordeel gehad en met andere woorden u hebt mij vandaag niet overtuigd al zal dat waarschijnlijk uw bedoeling wel niet zijn geweest.

Ik kan mij niet ontdoen van het gevoel dat de Nationale Bank in een politiek spel is betrokken geweest om niet meer te zeggen. In mijn achterhoofd zit heel die rij van data van de laatste weken. Het plotse ontslag van de heer Quaden dat uit de lucht kwam gevallen op 24 februari, de regering die plots snel snel bijeenkomt en op 4 maart met een koninklijk besluit de heer Coene heeft aangesteld, dan vervolgens 10 maart een ministerraad die opdracht aan u geeft in verband met het berekenen van die nucleaire rente en 11 maart een brief van Leterme die naar u vertrekt om dat ook fiscaal allemaal te bekijken. Ik kan mij niet van de indruk ontdoen, mevrouw Lalieux ging er nog het verst in eigenlijk: "Où est votre légitimité". U zal zeggen: dat is de brief van de heer Leterme, maar natuurlijk als de grootste partij in de regering van lopende zaken of in ieder geval de machtigste partij in de regering van lopende zaken, de PS, de legitimiteit van uw taak in vraag stelt hier vandaag in deze zitting, dan heb ik het wel gehad. Dan weet ik genoeg. U bent in een politiek spel en in een politieke valstrik terecht gekomen en wie daar het slachtoffer van is die kennen we: dat is de consument. Als het de consument niet is, dan is het de belastingbetaler en dan vooral de belastingbetaler in Vlaanderen. Ik dank u voor uw komst vandaag, maar niet voor wat u hebt gedaan."

Gerolf Annemans