1003xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

vrijdag 20 mei 2011

De densio-meter, oorzaak van een gebroken jeugdliefde

Thans herontdekt door de Niveanen die “gedoopte’ wijn zullen moeten drinken…

-------------------------------

De ‘dichtheid’ van een vloeistof (bier, wijn, melk) meten doet men in een brouwerij of in een melkerij met een densio-meter. Dat wel zeer handig maar eenvoudig meetinstrumentje kan best vergeleken worden met een soort koortsthermometer.  Hoe dunner (=lichter) de vloeistof is, hoe dieper de densio-meter er in wegzakt. Op een soort waardenschaal op die meter kan men dan vlot de dichtheid aflezen…Vraag me niet hoe dat precies werkt, ik weet alleen dàt het werkt en ik weet die werking verdomd uit de eerste hand. Maar dat is een ander verhaal, dat hier niets terzake doet en die trouwens voorbehouden is voor mijn “mémoires”, die, zoals het hoort, op een evidente manier zullen besloten worden met …”Et Alors?” want die jeugdliefde leest misschien ook deze blog. Wat ik haar trouwens niet toewens wegens plaatsvervangende schaamte. Want de “gedoopte melk” die haar strenge vader regelmatig leverde in het zuivelbedrijf waar ik stage liep, werd onder mijn ogen aldus ontmaskerd in het labo. Door een eenvoudig werkman in beige overall. Met een densio-meter, die er de oorzaak van werd dat ik niet langer welkom was op de ouderlijke hoeve van die toen tijdelijke dolcenea. Ik ben er nog altijd niet aan uit, of ik nu blij dan wel droevig moet zijn voor de vaststellingen van die simpele densio-meter en het geitelachje van die werkman die op  zicht de verdachte kruiken kon uitpikken van op de band.

Mijn “geliefde’ moest toen aan mij officieel toegeven, dat zij een beetje al te enthousiast  van spoelwater meteen pure koeienmelk had gemaakt.

Net zoals Nonkel Siegfried nu wijn wil drinken die een beetje “gedoopt” is….Hoeveel zal men nooit te weten komen, want voor deze materie bestaat er geen densio-meter….

Ik, kleine gewezen zelfstandige, noem dit een “zonde tegen de Heilge Geest”, want het is een “vermetel vertrouwsen”, op wijn te rekenen, waarvan men niet eens weet met wat en voor hoeveel hij “vervalst” werd. Die twee dingen zijn allebei oude kerkelijke begrippen die geweldig ouderwets klinken, maar niets van hun intrinsieke waarde verloren hebben.

“Vermetel vertrouwen” kan worden nagegaan met de desnio-meter van elk normaal menselijk geweten. Als tenminste Nonkel Siegfried nog weet wat verstaan wordt door het begrip “geweten”.

"Dit land bestaat niet meer. Dit land is fictie"

Bron Gazet van A’pen & Steenezels

19/05 Dit land bestaat niet meer. Dit land is fictie". Dat heeft N-VA-Kamerlid Siegfried Bracke donderdag gezegd tijdens een N-VA-meeting in Sint-Genesius-Rode.

Volgens Bracke lopen de wegen tussen het noorden en het zuiden van het land al decennia steeds verder uit mekaar en zijn we stilaan op een punt gekomen dat er "geen band meer is tussen Noord en Zuid".

"Onze culturen en gemeenschappen zijn steeds verder uit mekaar gegroeid. Het is zo ver gekomen dat we over alles anders denken, zelfs over de kleur van de nummerplaten".

Volgens Bracke "marcheert" België gewoon niet meer. Maar dat mag volgens hem geen reden zijn tot immobilisme of pessimisme. "We staan aan het einde van iets oud en het begin van iets nieuw", klonk het.

"We zullen wijn drinken"

N-VA-Kamerlid Ben Weyts benadrukte op de N-VA-meeting dat zijn partij bereid is tot een compromis inzake de lopende regeringsvorming. "We zijn bereid om water in de wijn te doen, maar het zal wijn zijn dat we zullen drinken".