Nogmaals geen chemo gehad. Bloedplaatjes waren wel beter maar De Witte(n) zijn lui en rebels. Geen andere optie dan een njet dus. Deze keer moest er niks anders toegediend worden dus rond de middag mocht ik naar huis. Raar, maar ik was die namiddag bekaf. Dus deed ik het enige dat een mens kan doen in zo'n situatie. Slapen in m'n luie stoel, zoals het betaamt.
Zaterdag hielden we met Opsinjoren een bbq in de straat, om de zomer uit te wuiven (spijtig genoeg). 't Was best gezellig, niet te druk én lekker. Een voordeel waarvan ik gebruik heb kunnen maken is, dat na twee keren chemo overslaan, ik terug meer proef van het eten. De scampi's proefden dus wel degelijk naar scampi's. De buren hun nieuwsgierige honger kon ook worden gestild. Als ik buiten kom, groet ik de mensen kort, maar ik blijf nooit staan voor een babbel. Dat gaat niet goed, wegens veel te vermoeiend. Ik merk natuurlijk wel de nieuwsgierige blikken. Maar nu, gezeten aan de tafel mochten de vragen worden gesteld. 'k Heb natuurlijk ook wel gezegd dat ik ook nog graag over iets anders praat, nu ik nog eens buiten kom. Men begreep het. Da's fijn.
'k Heb ook m'n gitaar nog eens in m'n pollen gehad. Dankzij m'n zus, die onlangs ook eentje kocht en eerder deze week langs kwam. Ze vertelde dat ze een nummer was aan 't instuderen. Dus heb ik ook dat nummerke gezocht op youtube. 't Is niet moeilijk, maar 't is nog eens wat anders. Het nummer ken ik niet zo goed, dus moet ik dat eerst wat beter leren kennen. En dan komt dat dik in orde. We hebben al afgesproken dat als ik me goed genoeg voel, ik de volgende keer naar haar ga en m'n gitaar meeneem. Zo kunnen we samen een beetje de gitarrekes afstoffen bij wijze van spreken. Best plezierig om de gedachten zo te verzetten.
Vorige week mocht ik weer eens geen chemo ondergaan. Die zware chemo is blijkbaar toch echt te zwaar, want ik recupereer niet zoals het hoort. 'k Kreeg in de plaats een zakje bloed. 't Is eens wat anders dan een bakje troost... O, ja... en magnesium. Terwijl ik anders nogal gevoelig ben voor krampen in voeten en kuiten, heb ik daar de laatste weken geen last van. En toch had ik een groot magnesium tekort. Nou ja, 'k ga er niet wakker van liggen. 't Is wat het is. Dan neem ik nog maar een pilleke meer, 't kan er nog wel bij.
Afgelopen zondag zouden we gaan piknikken met de familie. Het regenweer deed ons anders beslissen. We trokken dan maar naar de cafetaria in het kasteeltje van het Middelheim. Daar mochten we natuurlijk onze picnic niet opeten. Da's niet goed voor 'de zaken' hé. 't Was best leuk, hoewel er nog één en ander is misgelopen, tot mijn spijt. Maar ook daar is niks aan te doen. Alvorens huiswaarts te keren, maakten we nog een korte wandeling in het prachtige park. Deze zomer was het nog niet gelukt, vandaar dat ik me extra oppepte om dan toch effe op de tandjes te bijten. Want, moe moe moe... De zon kwam piepen en goed tussen de plassen door manoeuvrerend bleven we droog. We zagen in één van de graspleinen tussen de kunstwerken door nog een mooi aanbod van de natuur. Een heksenkring. Een mooie ronde cirkel paddestoelen. Leuk.
