Moeder en vader wilden ook wel eens wat met hun kroostrijk gezin. Er op uit trekken was heus niet zo eenvoudig. Nog niet lang geleden hadden ze zich een tweedehandse auto aangeschaft. Eigenlijk te klein om met zo velen door het land te trekken. Maar ach, in die tijd waren er nog niet zo'n strenge veiligheidsregels. Het verkeer was nog helemaal niet wat het nu is. Vader reed ook voorzichtig. Ze konden zich dus permitteren met een hoop op mekaar in die wagen geprest te zitten. De kinderen vonden dat niet zo leuk, maar wisten het onaangename aan het aangename te koppelen. Ze hadden het er heus wel voor over om een half uur of langer, tegen mekaar geprangt te zitten in die wagen voor een uitstap, want het was nieuw. Nieuw is altijd een uitdaging, dus daar gingen ze voor.
Stilstaand voor het rode licht, zagen ze de automobilisten van de voertuigen naast, of achter hen, tellen. Mensen vonden hen een freekyshow waarschijnlijk. Tja, ze zaten dan ook met z'n tienen in zo'n Renault 4, het was het tellen waard. Toch, met deze wagen hebben ze niet zo lang gereden. De ouders beseften wel dat deze opgroeiende kinderen nu nog wel effe als sardientjes in een kleine wagen konden geperst worden, maar eens ze wat groter zouden worden, zou dit niet kunnen blijven duren. Wat later stond er dus een andere en ietwat grotere wagen voor de deur. Ook tweedehands, want doe het maar... Alle monden vullen, kleren worden wel afgedragen en aan de kleineren doorgegeven, maar die groteren kunnen niet in hun blootje lopen. Kledij aanschaffen is een snee in je portomonnee. Om dan nog te zwijgen over doktersbezoeken en eventuele medicatie, want er gebeurt uiteraard altijd wel wat met zo'n kroost.
Deze nieuwe aanschaf werd het ruimere model van Renault 4. Wat hoger, wat ruimer. Vader was een handige harry, die op zeer eenvoudige wijze plaats wist bij te toveren in deze auto. Kofferruimte is belangrijk, maar op de wielkassen legde hij in deze open kofferruimte een stevige afgesliste plank. Die plank diende als achterste zetel. Extra zitruimte en een bovenstebeste luxe dus, voor het kleine grut. Wanneer er inkopen moesten worden gedaan, nam pa gewoon de plank weg, en koffer werd weer koffer. Geen kijf, noch kommer en kwel nog, tijdens de uitstappen. Er werden geen ellebogen meer in ribbenkassen of ogen geduwd, én op die plank zat je een ietsje hoger dan op de zetel, je kon dus goed naar buiten kijken. Zo reden ze naar 'de buiten', daar waar hun grootouders woonden in zeeën van ruimte en groen. 't Is ook daar dat een stuk grond werd gekocht door ma en pa. Daar zouden ze in de toekomst hun zomers doorbrengen. De kinderen zouden kunnen ravotten en vader zou evengoed van daaruit naar z'n werk kunnen trekken, met deze prachtwagen.
Er werd dus uitgekeken naar een caravan ofzo. Maar caravans voor 10 personen zijn wel erg duur. Er werd dus weer creatief nagedacht en zo bleek dat men bij de MIVA oude afgedankte bussen verkocht voor een appel en een ei. Met een zo handige vader kon het geen probleem zijn, zo'n ouwe bus om te toveren in caravan. Zetels en palen werden uitgebroken en de bus werd op handige wijze herschapen in z'n nieuwe uiterlijk. Een keuken werd er niet geïnstalleerd, die kwam in een tent naast de bus. Daarnaast kregen de 3 jongens ook een tent. Jongens horen niet in dezelfde ruimte als meisjes te slapen, dachten de ouders wellicht. Maar, het doet er niet toe. Iedereen was tevreden zo. De broers konden lekker stoer doen. In tenten slapen is niks voor meisjes, die gillen bij het minste dat ze horen of voelen. Zij beslist niet, al deden ze in hun broek van schrik, hier werd niet gegild! De meisjes lieten die broers in hun vet gaar stoven, dik tevreden met hun plaatske in de bus. Moeder en vader sliepen er ook, maar wisten zich een beetje af te zonderen, bij wijze van gordijntjes, een kleurrijk gehangen grens. Privé domein...
Sind die zomer, werd er heel wat pret beleefd in en rond De Bus. Ons Bus. Hun Bus. De Bus. Ze werd naar deze lap grond getakeld, terwijl vader met de wagen volgeladen met kids en gerief er achteraan kwam gereden. Een wagen vol met opgewonden kinderen, die regelmatig moesten aangemaand worden, rustig te zijn. De 2 grote broers, konden mee met de takelwagen, zo was er meer ruimte in de auto voor de talrijke schatten die mee moesten, zoals potten, kledij, verzorgingsgerief en vooral, speelgoed.
