Moeder is jarig. Ze is sinds vorig jaar een halve eeuw, wat helemaal niet oud is, dezer dagen. Maar, een verjaardag is niet meer wat het was, jaren geleden. Ze verjaarde steevast in haar vakantieperiode. Mooi, goed gemikt in de grote vakantie toen ze nog school liep en later, was ze met haar gezinnetje ook meestal wel in vakantie op die dag. Toen werd er uitbundig gevanallest. Er kwam een cadeautje aan te pas, want het is wel degelijk zo, kinderen geven graag cadeautjes. Kinderen zijn verheugd als ze dat blije gezicht van moeder of vader zien. De laatste jaren echter, wordt er over cadeautjes niet echt meer gepraat. De kinderen zijn volwassen en vragen wel eens op voorhand wat ze graag zou krijgen voor haar verjaardag. Dat kaatst ze altijd af. Ze vindt het vervelend een geschenk te vragen, dat heeft ze altijd vervelend gevonden. Ook voor haar tweede huwelijk, liet ze opzettelijk niemand iets weten, om maar niemand te verplichten iets te kopen. Ze had immers alles wat ze nodig heeft, of zou hebben. Het schoonste geschenk kreeg ze van haar nieuwe man, hemzelf namelijk. Toch werd dit niet persé in dank afgenomen door sommigen onder de broers en zussen. Maar da's al lang weer vergeten en bijgelegd, of beter, goed uitgepraat.
Elk jaar komt ie weer, die verjaardag. Ondertussen zwijgt ze in alle talen over die datum, tenzij men het echt vraagt. Een lach, een kus, een omhelzing, een knuffel, 't is heel leuk om te krijgen, maar het moet gemeend zijn, vindt ze. En die verjaardag is eigenlijk niet anders dan een gewone dag. Feitelijk heeft een moeder meer gevoel bij zo'n verjaardag van één van haar kinderen, ook al zijn ze volwassen. Een moeder mijmert op zo'n dag. Ze vindt dat de tijd snel is gegaan. Ze haalt mooie herinneringen op. De verjaardag van haar kinderen is haar veel meer waard dan hààr dag. Niettegenstaande... dat ene woordje 'Gefeliciteerd!' uitgesproken met liefde, recht vanuit het hart, doet haar zo goed. Hij weet dat en wacht daarom rustig hét moment af. Het moment om dat woordje enkel en alleen tegen haar te zeggen. Die extra getinte kus, zijn lieve knuffel, het maakt een mooi geheel. Daar gaat het om, het geeft haar een fantastisch gevoel.
Oudste zoon is vrij vandaag. Hij komt met z'n gezinnetje langs. Ze passeerden eerst de winkel en brengen lekkers mee. En dat terwijl ze zelf al langer dan een uur heeft bezig geweest in de keuken... pannenkoeken bakken... Iets wat ze vroeger met regelmaat deed voor haar zonen. Ze aten er steeds gretig van. 'Nu' had ze gedacht, 'kunnen de kleinkinderen een pannenkoekje eten. Zoon en schoondochterke zullen het ook nog wel lusten'. Er is dus niks dan zoetigheid in huis. Dat wordt een snoepdag van jewelste... Kleindochtertje is in de wolken want mag een cadeau afgeven. Ze springt van opwinding terwijl ze het papier verwijdert voor Moeke. Het is een woordspel, dat komt altijd goed van pas. 'Je zal wel zien', zegt Moeke, 'dit gaan we samen nog spelen, als jij groot bent, lieve schat'. Onverwacht toch weer een cadeau... het wàs niet nodig, heel écht niet. Maar het is zooooo lief dat jullie toch wel dit hebben meegebracht. Ze zal ervan genieten, en telkens ze de doos uit haalt zal ze aan hen denken. Zo gaat dat. Het samenzijn is gezellig, ze hebben tijd, nog zo'n mooi geschenk, tijd voor mekaar. Zeldzaam... Ze vertelt aan schoondochter en zoon, dat jongste zoon al heel vroeg een smske had gestuurd met de beste wensen. Dat ie er zo vroeg in de morgen al aan dacht, toch wel speciaal. Jonge gasten van 22 jaar staan toch niet op met als eerste gedachte, 'o, mijn moeder is jarig vandaag.' Maar hij was er alleszins toch vroeg bij, denkt moederlief verrast.
Wat later is iedereen weg. Stilletjes zit ze samen met manlief in huis. Ze praten, zitten, keuvelen en genieten van het mooie weer vandaag. Het spel wordt uitgetest, de hersenen eventjes getraind, wat wel mag, eens een gezegende leeftijd niet meer uit de weg kan gegaan worden. Daarna wat ontspanning, de tour de France gevolgd, languit in de zetel, heerlijk naast mekaar. Plots gaat de bel. Ze opent de deur en daar staat hij dan. De jongste zoon, met een bloementuil van jewelste. Hij komt recht van z'n werk, gauw, via de bloemenzaak om haar te feliciteren. Sprakeloos is ze... Zooo lief toch!!!
Haar dag kan helemaal niet stuk. Tranen van geluk in de ogen. Gauw, gauw weggeveegd, al dat zout water. Er wordt iets uitgeschonken, geknabbeld, en vooral, gezellig gepraat.
Beslist... het is de mooiste verjaardag sinds lang!
