Eindelijk, is ze koortsvrij. Ondertussen heeft ze als bijnaam pillenslikster verdiend. Maar het gaat weer beter. Oef... OEF... O E FFFFFFF!!! Opluchting en vooral niet te uitbundig gaan vieren, maar in feeststemming is ze. Ze merkt aan haar man, dat ook hij het kan smaken. Gohhh, wat moet hij ook telkens doorstaan hé. Gisteren gingen ze naar het Braemhuis. Ze had eerder schrik dat het voor haar niet zou lukken. Zo'n middag moet je plannen met de gids enzo. Er gingen vrienden mee, het was allemaal gepland. Maar ze heeft er dan toch mee van kunnen genieten. Ze zou het vandaag ter compensatie heel rustig aan doen. Geen probleem. Het moet rustig. Maar het is zalig om het rustig aan te doen zonder pijn, zonder koorts. Alle andere ongemakken verdwijnen nu ook. De zweertjes in haar mond trekken ook weg. Ze kan terug drinken, laat staan eten. Alleen, heeft ze nog geen honger of apetijt. Maar da's het ergste bijlange niet hé. Ze kan zich terug makkelijker oppeppen nu. Want, toegegeven, da's niet altijd even makkelijk als je je continue slecht voelt. En... de zon schijnt ook nog... Yessssss!!!
Regelmatig ontvangt ze mails waarin naar haar gezondheid gevraagd wordt. Heel lief. Gisteren antwoordde ze op zo'n mail dat ze er zo goed bij stond als Obama. Net voorbij de helft. bij hem ging het over peilingen, bij haar over vergifbeurten. Nou, die peilingen moeten op z'n minst toch een positief gevoel gegeven hebben, ook al moest de boel hard gerelativeerd worden. Het zal hem, gisteren, tijdens het zenuwslopende wachten (hoewel ik beelden zag van een ijverige president, volop in de weer met aan de telefoon toch nog stemmen te ronselen) wel goed gedaan hebben. Zo ook voor haar. ...Persoonlijk dan. Ze is voorbij de helft. Hoeveel last ze ook heeft, nog steeds (verdoeme dat duurt lang deze keer), elke dag is een stap dichter naar the end. Vandaag werd ze wakker met pijn. Geen goed voorteken. Het duurt een tijd voor de pijnstiller effect heeft. MAAR... Maar, het eerste dat ze deed toen ze wakker werd, was de radio opzetten. Het nieuws was net gedaan en men herhaalde een laatste item. Ze hoorde nog net de zin: 'Obama heeft gewonnen in de meerderheid van de staten.' Ze besloot; vandaag is een GoedKarmaDag. Straks komt trouwens haar vriendin langs, om het geheel af te maken met de bekende kers op de taart. Tof!!! Oké, haar situatie valt niet te vergelijken, maar ach... met een beetje fantasie en goeie wil mag deze goeie karma voor vandaag niet verstoord worden. Want, ook al zucht ze, haar pijnlijke rug krommend en voorzichtig typend voor die gevoelige vingertoppen, het is een zucht die zich voorbereidt op verse asem. Fris en monter. O, ja... en ondertussen ontdekte ze (voor zichzelf althans) dat melk pijn in de mond verzacht. Melk op kamertemperatuur.
Terug in de realiteit... De afgelopen dagen, weken, wist ze zichzelf nog een beetje te verzetten door die prachtige Ny-trip. Nu heeft ze alles hierover zowat ingeblikt en kan ze kijken en herkijken. Maar die nieuwe chemo gooit echt wel roet in het euhhhh.... leventje. Oké, ze was verwittigd. Maar jongens toch, wat heeft ze pijn. Overal. Koorts als toemaatje. Zal wel normaal zijn zeker... Of, zou ze zich toch geforceerd hebben gisteren...? Ze ging naar de eerste indoormeeting atletiek van haar kleindochtertje kijken. Niet dat ze veel heeft gezien. Ze kon niet blijven staan en was genoodzaakt op een kleine tribune plaats te nemen, achter de staande supporters/ouders. Alleszins, zag ze toch de belangrijkste momenten, want zoon en -dochter maakten telkens een opening als kleindochtertje aan de beurt was. Zalig, die kleintjes bezig te zien. Ook de organisatie achter zo'n meeting is knap. Het genot bleef echter beperkt, daar ze zich niet goed genoeg voelde. Maar de twee kleinzoontjes zorgden dan weer voor een leuk verzetje. G. vertelde honderduit over uitstapjes die hij had gemaakt. En, hij is een verleider eerste klas. Hij gaf haar complimentjes waarvan ze haast ging zweven. Zoonlief bracht haar thuis met de wagen. De foltering een beetje verlicht, heet dat dan. Heel lief van hem, want echt wel superbelangrijk voor haar. Eens thuis, moest ze onderuit om niet meer recht te komen. Hoewel toch nog voorzichtig gegeten. De pasta smaakte niet slecht, wat haar dus uiterst tevreden stemde, nu ze haast niks proeft. Grenzen worden verlegd hé. Goede smaak is toekomst. Geen slechte smaak is goed genoeg. Cullinair hoogstandje... Vandaag begon beter. Zonder koorts. Maar ondertussen heeft ze toch een pijnstiller moeten nemen, want het lukt niet zonder. Straks, als lieve man thuis komt, mag hij direct naar de apotheker. Liefde is... en laat nou net dàt zijn, dat haar nog een fijn gevoel geeft. Die liefde hé.
