De laatste dagen heeft ze niet veel zin om te schrijven. Alles ik oké hoor. Gewoon moe, fysiek... moe... Da's normaal wellicht. Zal wel met 't bloed te maken hebben. Hoewel ze vanalles had gepland, gewoon voor zichzelf. Gelukkig maar niet teveel afspraakjes gemaakt. Door het mooie nazomerweer, had ze er echt wel zin in om alle dagen een ferme groene wandeling te maken. Maar dat was zonder rekening te houden met lichaam. Soms beslist dat anders. Ondertussen weet ze't wel. Zij, is twee. Lichaam en geest zijn niet dezelfde... éénzelfde. Hoewel ze bij mekaar horen, staan ze los van mekaar. Niettegenstaande, hoe sterk de geest mag of kan zijn, het lichaam is baas. Een slimme geest volgt dus het lichaam...
Ze hijgt de trap af. Ze hijgt voor een kopje thee. Ze hijgt zich naar de telefoon als die rinkelt. Adem zoekend hijgt ze: 'Hallo...' waarop de contactzoeker verbaasd zegt dat ze niet zo had moeten lopen... Ach... laat maar... Ondertussen hijgt ze genietend van een goed boek, geleend. Straks heeft ze wel degelijk fysieke plannen. Er staat een vernissage op het agenda. Dit, wel degelijk met een afspraakje. Ze moet dus. Hij, zal haar wel een stoeltje onder haar gat schuiven als haar lichaam het weer eens nodig heeft... Dat komt heus wel goed!
