Elke dag gaat het beter. Terug een normaal mens, kan ze het gewoonweg houden op driemaal eten. Die tussendoortjes om de maag zoet te houden, hoeven niet meer. Oké, die maag speelt nog wel op, maar het is draaglijk. Vermoeidheid blijft echter nog wel een obstakel, maar ach, daar dient rusten voor. En daarvoor... heeft ze de tijd. Ze neemt zich voor, eigenlijk is ze niet ziek. Ze is onder de voet van de medicatie die ze krijgt om niet ernstig ziek te worden. Rekening houdend met de uitwerking van die medicatie, kan ze heel wat. Ze probeert dus huishoudelijke karweitjes. Wassen en plassen is niet moeilijk, dat wordt gedaan door de machine. Strijken is al wat anders. Dat wordt verdeeld, want de hele santenboetik in ene keer is te vermoeiend. Tja... ze moet ook geen olympische medaille halen. Er mag gerust een deel blijven liggen voor de volgende dag en de dag erna enz... Zwaardere karweien worden niet gedaan. Er wordt overwogen om een poetshulp aan te vragen. Nog even afwachten...
Het mooie weer van de voorbije dagen zorgt natuurlijk ook wel voor een positieve boost. Nu ze zich beter voelt, besluit ze om te proberen naar een voorstelling te gaan kijken. Cinderella wordt uitgevoerd door een urban gezelschap en ze trekken er heen. De tribune is volledig bezet. De zomersfeer overheerst terecht. Na de voorstelling maken ze samen nog een korte wandeling. Goedgevoel! Samen met manlief worden er winkels afgelopen, want de veranderingen aan het huis worden voor zover mogelijk verder gezet. Daarvoor moeten inlichtingen gewonnen en materiaal aangeschaft worden. Beslissingen moeten worden genomen, en, de zinnen worden verzet. Jongste telg en -dochter komen op bezoek om hun huwelijksfoto's te laten zien. Ook weer leuk! Ze kunnen heerlijk samen in de tuin genieten van het zomerweer. Kortom, alles gaat zoals het hoort. O, ja, en ze gaan 's avonds naar de stad, genieten van een prachtige zonsopgang... van op het MAS. Dan, een picknick op de scheldeoever, kijkend naar de verlichte stad. Romantiek! Kanker...
De laatste nachten zijn niet zoals het hoort. Maar veel beter dan enkele dagen geleden. Goed zo! Vandaag ontwaakt ze zelfs met een energiegevoel van jewelste. Gisteren had ze een redelijk zware dag. Een nieuwe koelkast werd geleverd. De oude moest worden geledigd en de keuken was een chaos. Van chaos krijgt ze de wiebelen, wat daarom niet wil zeggen dat haar huisje steeds piekfijn in orde is. Er mag, beter nog, er moet ook geleefd worden, nietwaar... maar de inhoud van een ijskast uitstallen waar je maar plaats vindt, geeft een chaotisch beeld. De diepvriesproducten deed ze in een koelbox. Dit alles had haar teveel energie gevraagd. Maar ze moest nog effe volhouden. Tussendoor was ze ook nog naar de bakker gesneld. Snellen is momenteel een lichamelijk loom tempo, maar in haar hoofd zich afjagen. Men had haar immers verwittigd dat als de leveraar haar zou bellen dat ie er aan komt, ze niet veel tijd meer zou hebben tot hij arriveert. Ze dacht, dat die -ironie is meestal misplaatst- nou net zou bellen, wanneer ze zou staan aanschuiven bij de bakker en ze niet tijdig meer thuis zou geraken. Niets van dit alles, gelukkig maar, was waar. Maar het afjagen had haar meer energie gekost dan haar lief was. Ze was nog niet lang thuis toen men verwittigde er binnen 10 minuutjes aan te komen. Pas toen ledigde ze de diepvries. Ach, dat was niet zoveel hoor. En, wanneer eindelijk die nieuwe koelkast er stond, kon ze het echt niet laten nog één en ander in orde te brengen, want de chaos 'ver'stoorde haar mentaal evenwicht. En tja... ook dàt zit tussen de oren hé...
Naderhand plofte ze neer en toen, voelde ze haar maag opspelen. Wat leert ze hieruit? Hou je hoofd bezig dan voel je je lichaam minder. Simpel toch. Haar zus zou binnen een uurtje komen. Dus had ze tijd om effe te relaxen. Wat lezen staat gelijk aan even verdwijnen in een andere wereld. Superleuke time out! Het bezoek van haar zus deed haar zo goed. Praten over... tja, natuurlijk ook dàtte, maar zeker ook over andere dingen. Samen iets eten, want ze kan nu toch min of meer terug op normale basis eten. Dat wil zeggen; met normale tussentijden. Ze voelt de maag wel, maar ze kan het onderdrukken zonder medicatie of eten. En dan kwam zoonlief met de kinderen langs. Zeer gezellig, want ze had de twee oudsten gemist. Al bijna twee weken niet gezien. Die schatjes zijn de beste therapie die een mens zich kan inbeelden. Zalig gewoon. Hoewel Mieke haar wat argwanend aankijkt. Wat is dat toch met haar moeke hé...? Die is de laatste tijd altijd maar ziek. Ze zou graag komen logeren, maar dat is momenteel niet veroorloofd. Het zou te zwaar zijn. Moeilijk uit te leggen aan een zesjarige, als je niet alles wil vertellen. Een tijdje terug vroeg het kleintje steeds maar dingen over doodgaan. Gaat iedereen dood? Maar dat wil zeggen dat ook jij zal doodgaan. Wenen. Ik wil niet dat jij dood gaat. enz... Dat was nog voor de kankerhistorie, het had helemaal niks met moeke's actualiteit te maken. Dus wat deed moeke...? Ze verzekerde haar kleindochterke dat het nog wel een hele tijd zou duren en dat ze flink groenten en fruit zou eten en niet teveel snoepen, zodat ze nog lang zou leven om samen pret te maken. Dan vertel je toch geen twee maanden later dat je een ziekte hebt die lang kan duren. Nee, wat haar betreft, spaart ze liever die kinderhartjes. Leef het moment, kinderen!!!
Al dat bezoek was zeer prettig, maar enorm afmattend. Weer rusten geblazen dus, wanneer iedereen terug weg was. Omdat ze eerder al dat eten door haar handen had laten glijden, wist ze terug wat ze allemaal in huis had. Ze had immers al een hele tijd keukenvrij geleefd. Ze maakte het avondeten klaar. Kwartels met veel groenten. Manlief stond versteld, want had plots wat tijd vrij die hij nuttig kon besteden aan het verder werken aan dat terras. Zalig, samen aan tafel zitten en de maaltijd uit te zitten. Warme voeding te eten, buiten soep dan. Niet veel, maar sapperdeboere, wie klaagt daar over? Ze weet niet of het smaakt, zij proeft zo goed als niks, maar het doet goed. En hij... krijgt er gedorie ook appeteit van. Hij heeft de afgelopen dagen ook maar snel wat in de mond gestoken, want hij was er ook niet bij met z'n hoofd en had geen zin om alleen aan tafel te zitten terwijl zij daar lag misselijk te zijn. Dat, tesamen, zorgt ervoor dat er terug wat plannen worden gesmeed. Zullen we toch naar Cinderella gaan kijken? Zomer van Antwerpen? Rustig aan, maar heerlijk genieten van een zonnestraaltje, een lach, wat muziek, een voorstelling...
Vandaag wordt ze wakker met een supergevoel, ook al was de nacht niet bijzonder goed. Ze heeft zin om er in te vliegen, maar al snel weet ze wel beter. Ze vliegt nog laag, maar ze voelt zich stralend. Opgewekt begint ze haar dagje denkend: nu zit ik dus in de slechte-weerstand-periode. ...en ze kijkt naar haar krul in de spiegel en denkt: hoelang nog?
