Vandaag is het donderdag. RerumNovarum, ofte allerheiligen met een hoofdletter, maar daar doet ze liever niet aan mee. Het is en blijft hetzelfde zonder... Een super grijze dag. Regen rijgt de uren aan mekaar. Geen weer om de hond door te laten en ga zo maar door. Enkele dagen is't al tanden bijten geweest. Vandaar dat het grijs weet door te wegen. Maar een beetje toegeven is daarom nog niet in de put zitten hé. Afgelopen maandag was zo ellendig! Djeezessss... Zo ziek is ze nog nooit geweest tijdens de chemo. Braakvaak. Bweikes. Miljaaarrrr. Enzovoort. Gelukkig, heel erg gelukkig, bleef Hij thuis voor haar de twee daaropvolgende dagen. Goed gezelschap heelt. Als ze alleen had thuis geweest, had ze haar zinnen niet zo kunnen verzetten. Ze had beslist ellendiger geweest. Nu, hebben ze samen één en ander afgehotst, nee die 'h' in't midden blijft een 'ha', geen 'ka'. Hoewel maag en darmen enorm opspelen, is het toch niet hetzelfde als met de vorige chemobeurten. Normaal gezien dus... normaal gezien, zei men, wordt men van deze taxusdingesses niet misselijk. Het is ook niet daarvan. Ze is zeker. Het begon al voor ze de medicatie kreeg. Bon. Niet verder over uitwijken. 't Doet het teveel terug komen. Niet doen dus...
Afgelopen dagen waren er enkele herfstopklaringen. Da's altijd leuk. Tussendoor zijn ze dus samen nog wat op pad geweest in de stad. Enkele gallerijtjes meegepikt en zich nog moe(d)er gemaakt dan nodig was. Maar... liever ambetant van vermoeidheid dan van misselijkheid. Het ene doet het andere vergeten. Eten om te vergeten moet ze nu niet doen, want de smaak is weer helemaal zoek. Maar ach, ook dat zal wel weer voorbijgaan, liever nog, vliegen, hoopt ze. Ondertussen geniet ze van correspondentie met zussen en collega's en vrienden. Ze maakte plannen om binnenkort naar een optreden te gaan met vriendin en kleindochterke. Tickets stante pede besteld, maar nog een maandje geduld. Toch weer leuk om naar uit te kijken.
Maar vandaag is ze in een Rerumdipje. Dat mag hé. Da's normaal. Gedachten zijn bij diegenen die haar vooraf gingen naar de onherroepelijke vrijheid misschien, wie weet. De eeuwige rust, wordt het ook wel genoemd. Ze hoopt voor haar geliefden van harte dat het zo is...
