Donderdag, vaste bezoekdag van zus Gr. Daar ik morgen de chemo mag skippen, komt vandaag zus K ook. Weliswaar zonder m'n jongste zus, Go, die op vakantie is, maar anders ook steevast wekelijks van de partij wanneer ik gehospitaliseerd ben. 'k Zou misschien beter hun namen voluit schrijven. 'k Zou het me wellicht wat makkelijker maken om te schrijven. Toch, enige schroom houdt me tegen om alles en/of iedereen bloot te geven op het internet. Het blijft dus voorlopig bij het vermelden van die letter(s) waardoor lezers, meest waarschijnlijk enkel familie, weten over wie het gaat. Eén van m'n nichten had al een tijdje geleden aangegeven dat ze graag met manlief zou langs komen. Eerder hadden we al een samenkomst in het oog, maar dat was mislukt. Gisteren, donderdag lukte het wel. Haar twee zonen, m'n neven dus, waren ook van de partij. Dit was onder ons gezegd en gezwegen veel volk. Eigenlijk de eerste keer sinds ik thuis ben dat we met dit aantal bezoek samen waren. E is immers ook thuis geschreven door de dokter voor 14 dagen.
Zeer bewust heb ik me daarom 's morgens zo rustig mogelijk gehouden. Zo zou ik optimaal kunnen genieten van m'n zeer welkome bezoek. De zussen waren gastvrouw, maar E liet zich op dat punt niet direct opzij schuiven. Zusjes hebben echt niet teveel moeten doen dus. En ondertussen heb ik met grote teugen genoten van het bijpraten, gelegen in m'n gemakkelijke stoel. De broers zijn langer gebleven dan ik had gedacht. R moest nog een flink eind rijden want moest optreden in Den Bosch, geloof ik. Hij heeft, om mij dit bezoek te brengen, dus een ferme omweg gereden, wat ik verdomd erg apprecieer. Dàt, had ik helemaal niet verwacht. M had meer chanse. Hij trad gisterenavond op in Aartselaar. Hij moest dus niet echt omrijden. Niettemin ben ik echt opgetogen met hun bezoek. En hun ouders... tja, die hebben al lang op één of andere manier m'n hart gestolen. M'n nicht had haar 4 gedichtenbundels bij. Zooooo raar... Is het toeval??? Echt waar, de dag tevoren, eergisteren dus, was ik daar nog over aan 't mijmeren. Ik moest er haar beslist wat over vragen, want ik had ze nog niet alle vier en wilde die aanschaffen. Ze schrijft heel mooi. En M verwittigde me: lees ze niet direct na mekaar... iets wat ik met proza nooit doe. Dat moet immers zakken.
Gisteravond begon ik alvast met haar eerste, die ik lang geleden al las, maar het was hoog tijd het te herlezen. Ja hoor, wijze M had groot gelijk. Je kàn ze gewoonweg niet holderdebolder na mekaar lezen. Ze raken je veel te diep. M'n nicht doet dit vooral voor de vzw 'ik leef verder'. Een vereniging die zich inzet voor families van kinderen met stofwisselingsziekte. Deze kinderen kunnen vaak niet voldoende medisch geholpen worden en overlijden veel te jong. Al jaren zetten m'n nicht en echtgenoot zich daarvoor in. Ook de zonen werken regelmatig mee aan benefietoptredens ten voordele van de vzw.
Natuurlijk was is wel moe naderhand, maar we hebben het echt wel rustig gehouden en ach, daar is rusten goed voor. Ondertussen heb ik R en M beloofd om naar een extra optreden in de Roma te gaan, in januari. Toevallig hebben we al tickets voor een solo-optreden van M enkele dagen later in het cc Berchem.
Et voilà, een weloverwogen planning durf ik alweer aan. Stap voorwaarts...
Vanmorgen liet E de wekker voor wat ie volgens hem waard is. Negatie in alle toonaarden. Hij was vannacht opgestaan om een doktersvisite te reserveren wegens té veel last aan z'n schouder. Dàt, zat er al lang aan te komen. Hij is daarvoor al in behandeling van voor mijn diagnose werd vastgesteld. Blijkt dat hij zowiezo al 2 weken werd thuis geschreven. Vwalla se. 'k Heb 2 weken extra gezelschap. Da's een groot verschil. Ik weet wel; ik ben een flinke meid, maar alleen is en blijft maar alleen. Ik trek goed mijn plan. Toch kunnen de dagen soms lang duren, al naargelang hoe goed of minder ik me voel natuurlijk. Ik hoop toch heel erg dat het niet op een operatie zal uitlopen, want zo'n schouderoperatie kan wreed pijnlijk zijn. Laat rust voldoende resultaat geven, asjeblieft merci dankuwel...
We wandelden samen naar de optieker, hoewel ik al wel dacht dat die al een tijdje geleden was opgehouden. E was zeker dat het niet zo was. Ik wilde een verjaardagskaart voor A kopen, want die moet vandaag beslist op de post. Die krantenwinkel is dichtbij de gemeende optieker. Dat kon dus in ene keer. Twee vliegen in één klap. Heel rustig ernaartoe gewandeld, want vandaag gaat het niet zo best. Zowel met de motoriek van m'n handen als het gevoel in m'n voeten. Alleen zou ik dus echt niet de straat op gaan. Ik vond al snel het gewenste kaartje voor A. Maar die optieker, ho maar. Die is daar niet meer natuurlijk. Dus moet ik nog maar wat wachten voor een nieuwe leesbril, want de wandeling peigerde me wat te nijg af. Ik heb redelijk dringend een nieuwe leesbril nodig, want niet goed kunnen lezen, ergert me meer dan goed is. Voor de winter wil ik die beslist wel hebben, daar het veel donkerder wordt en dat zorgt dan voor meer leesproblemen. Als het lezen niet goed meer gaat (oogjes te vermoeid) dan zet ik me als een robot voor tv, want zoveel schiet er niet over voor me om te doen. Soms doe ik helemaal niks dan naar muziek luisteren, maar daarvoor moet ik in de juiste stemming zijn.
