Wk voetbal. Belgie - Rusland om 18u. Vandaag komt E en m'n zus G supporteren. Zus bracht een vlag mee. Die drapperen we achteraan het bed. E heeft espadriles met de belgische driekleur aan z'n Kleine Voetjes. Een verpleegster komt ons cosy hoekje effe nieuwsgierig bewonderen en vraagt of we voldoende luidruchtig zouden willen zijn als er wordt gescoord. Een beetje verrast met dit voorstel beloven we op ons communiezieltje te doen wat ze vraagt. Het duurt lang, lang, lang... Maar in de laatste 5 minuten lukt het de duivels dan te scoren. Zus danst en springt in het rond. Ik gil kort en hard genoeg Yesssss. Een bezoeker van een andere kamer, komt langs. Ik denk al dat de man zijn ongenoegen komt uiten. Maar nee, hij vraagt hoe de stand is, want hij hoorde ons juichen. Ook hij is tevreden. Tijdens de match mag ik nog een morfinepilleke, want 'k denk dat ik misschien teveel heb gegeten. Maar het helpt. Of... Zouden de rode duivels het goede medicijn zijn geweest...?
