Het is dan toch zo ver, blijkbaar. Het weer slaat om. De temperatuur is gezakt. Regen en wind voeren hoogtij. Dit, is zelfs merkbaar tot onze waterlopen, want er werd springtij verwacht in onze koekenstad. De kademuren werden gesloten, hoorde ik op het nieuws. Wel, daar dienen ze voor hé. 'k Herinner me nog de reden waarom die muren er zijn gekomen. Een deel van de stad was ondergelopen met springtij. Wij, met De Krikskes als ik het goed voor heb, zijn toen nog naar de kaaien gegaan om het met eigen ogen vast te stellen. Het water klotste over de oevers. Later liepen de omgevende straten onder met de nodige miserie als gevolg. Ook omliggende gemeenten, die laag gelegen zijn, hadden wateroverlast. Sindsdien werden die poorten in de kademuren al menigmaal gesloten.
Vannacht hoorde ik wind en regen tekeergaan. Daar gisteren een tak van de vlierboom van onze buren was afgebroken en in onze tuin beland, net naast de glazen serre (oefff), was ik er niet helemaal gerust op. We waren vergeten rekening te houden met de ladder die achteraan, tegen onze gevel staat. Een groot geval dat je niet zomaar alleen uiteen zet of terug in mekaar schuift. Wegens te zwaar. Plots dacht ik: als die ladder teveel wind pakt en naar onze turkse buren omslaat, vallen we in ferme kosten. Gelukkig is dat niet gebeurd. Vanmorgen vertelde ik dit aan E. Ik bewonder zijn koelbloedigheid. Heel kalm vroeg hij me of ik dààr echt van wakker heb gelegen... "Dàt zal immers nog niet zo snel gebeuren," voegt hij er droogjes aan toe. Hoe doet hij het toch??? Dit typeert onze verschillende gedachtengang, wat een conversatie heel dikwijls boeiend houdt. Stel dat ik alles zou beamen wat hij zegt, of omgekeerd, dan zouden we telkens snel uitgepraat zijn. Wat nu lekker niet het geval is. Het weer blijft zowiezo toch z'n eigen gangetje gaan.
Ik staar met m'n nieuwe bril (waaraan ik nog moet wennen, want, geen dubbel zicht meer) naar de blaasjes en dansende waterkringetjes op het terras. Naar onze japanse windvis in de olijvenboom, die nu ipv te zwieren in de wind, in de knoop zit vastgehaakt door de overdosis bewegingsvrijdheid die hij net nog had... De zwalpende dunne twijgen van de ietwat te hoge bomen van onze buren, buigen diep over onze tuin. Op zich niet erg, maar telkens weer, denk ik, ojee... seffes wéér zo'n tak-krak. Maar tot hiertoe houden we met z'n allen dapper stand.
Best een drukke week, naar mijn tegenwoordige normen. Vrijdag uit gaan eten. De bedoeling was dus om met de familie te gaan eten. Maar uiteindelijk kon geen van hen. Daar ik had gereserveerd, zijn we met m'n goei vriendin en haar man gegaan. Dat werd hoog tijd. Zij is er altijd voor me, zeker de laatste jaren. Al langer dan 40 jaar draaien we samen door deze wereld. Steeds heb ik het gevoel dat zij zoveel meer voor mij heeft gedaan dan ik voor haar. Zij is echt het mooiste voorbeeld voor vriendschap dat er te vinden is. Ballsnglory... de eerste maal dat we'r kwamen en 't was zeker niet slecht. Voor mij veel te veel, maar E heeft me bijgestaan en mijnen overschot mooi weggewerkt, zodat het verder ons geheimpje kan blijven.
Zaterdag was een welverdiende rustdag. E trok naar de academie. Daar was een kunstboekenbeurs. Dat kon en mocht hij niet missen. Maar ik niet. Dat gaat m'n petje serieus te boven. Ik bleef dus thuis, in de tuin zitten. Het weer was fantastisch. Tot 23°C, en dat in deze tijd van het jaar. Mij hoor je niet klagen. De zon staat al erg laag en komt maar enkele uurtjes in onze tuin nu, maar die enkele uurtjes was ik er lekker bij!!!
Voor zondag werd ook nog mooi weer voorspeld. Maar vanaf de zee zouden de wolken toenemen. We trokken naar de westerschelde in Nederland. Prachtige streek. Gezonde mensen kunnen hier lekker lang wandelen. Onze wandelingen waren niet lang, maar daarom heb ik niet minder genoten. Ik had sterk de indruk dat E het wat tegen z'n zin deed, maar enkel om mij een plezier te doen. En daar voel ik me niet zo goed bij. Hij zegt alleszins dat het niet zo is. De zachte zuidenwind in m'n gezicht voelen, was zalig. We waren lang niet de enigen met het idee om daarheen te rijden. Er liep nogal wat volk rond. In de verte zagen we de grote waterkering, zo belangrijk voor Nederland om overstromingen tegen te gaan. Ik wist niet dat deze streek zo toeristisch is. Gelukkig is de kuststreek hier niet zo vol gebouwd als bij ons, dat maakt het uitzicht veel mooier, pitoresker. Wat E betreft ben ik niet zo zeker, maar ik ben alleszins blij dat we deze uitstap hebben gemaakt.
En ik beloof plechtig niet meer te zagen de eerste weken...
