Ze wilde echt niet te lang wachten. Zoals studenten plegen te doen met studiewerk, wachten tot op 't nippertje, of er te laat aan beginnen. Nee, zo zit ze niet ineen. Ze wil voorzien waar mogelijk en dus, zoeft ze sites af waar ze één en ander kan terug vinden over hoofdbedekking. Nou, niqabs ziet ze niet zitten, die zaten er ook tussen (...) Ook voor een pruik opteert ze niet. Ze heeft al teveel pruiken met dames onder zien rondwaren in de stad. Vooral lelijke. Hier speelt dus de negatieve ervaring een belangrijke rol. Nee dus, dàt gaat niet door. Ze vindt sites met toffe mutsen, maar niet bepaald prijsvriendelijk én, de sites die haar aanstaan zijn uit Nederland. Wanneer manlief thuis komt van z'n werk, vertelt ze hem er over. Hij vat de koe bij de horens en stelt voor om nu stante pede samen de stad in te trekken om eens rond te kijken. En och, waarom ook niet? Hij heeft gelijk, 't zijn nu soldes, en wie weet wat ligt er te wachten om op haar hoofd gezet te worden, dat ze de moeite waard vindt. Hoewel het tramrijden haar nu niet zo uitnodigt, gaan ze toch maar met het openbaar vervoer en dat valt gelukkig mee. Eigenlijk rijdt een tram zachtjes door de sporen, terwijl met de auto over kasseien veel minder aangenaam is door het hotsen.
Vinden ze toch wel drie, ja 'd r i e' petten, ja 'p e t t e n' naar hun zin. Hij moedigt haar aan want vindt haar er best aardig mee en zij... nou, voelt zich er ook wel prettig mee. Kopen dus, die boel. Ook niet goedkoop, maar dan toch maar de helft goedkoper dan normaal, profiteren ze van de soldenprijs. Onderweg naar huis, zet ze alvast een pet op. Kwestie van gewenning. Het moet allemaal niet beginnen met een kletskop hé. Ze kan de pet lekker laag over het hoofd trekken en toch staat ze nog goed. Wanneer ze willen afstappen van de tram trekt er plots iemand aan haar haarlok, die ene krul, die onder haar pet uitsteekt en over haar gezicht hangt. Een persoon die haar kent, maar niet de situatie, trok aan de lok bij wijze van groet. Die lok wil ze eventueel sparen om vast te naaien op een lint om onder die pet te dragen. 't Proberen waard. Lukt het niet, heeft ze op z'n minst geprobeerd. Maar... bedenkt ze nu. het is echt niet de bedoeling dat mensen er aan zullen trekken. Zo gaat die krul natuurlijk lossen van het lint. Niet leuk, noch voor haar en wellicht nog minder voor diegene die de lok dan in de hand zal houden. Hopelijk gebeurt het niet, denkt ze toch een beetje angstig.
Wanneer ze op straat, of tram ofzo is, ontwijkt ze liever kennissen of collega's... Niet iedereen weet het. Of, men weet een klein beetje. Men stelt dan vragen. Op zich niet erg, maar liever niet wanneer anderen het gesprek mee kunnen volgen. De tram is daar een uitmuntend voorbeeld voor. 'Men' mag het weten, daar gaat het niet om. Maar 't hoeft daarom nog geen allemansnieuws te worden. Nee... liever niet.
Ondertussen wordt er genoten van allerhande. De Zomer van Antwerpen stelt Royale de Luxe voor met hun Rue de Chûte, een heerlijke voorstelling. Daarheen gaat ze met man, zoon en -dochter. In de regen, ja, 't is een openluchtvoorstelling, maar ach, er zijn ergere dingen. Dan is er nog een wandeling in Leuven met Sol Lewitt in museum M. Wauwwwwww... zeer de moeite. Het late verjaardagsfeest van de tweeling -dochter en zus, waar het supergezellig is. Een uitstap naar Gent. Hoewel, erg druk, want Gentse Feesten, lukt het aardig het koppenlopen te vermijden. Wanneer manlief uit werken is, krijgt ze telefoon van zoon. Hij stelt haar voor haar op te halen voor een dagje lekker thuis bij hem. Ook dàt, slaat ze niet af.
Druk druk druk dat ze't heeft. Eens thuis gekomen ploft ze gezond moe neer om te genieten van boeken die klaar liggen om verteerd te worden. Soms... lijkt ze op vakantie... voorlopig...
Eindelijk... weet ze waar ze aan toe is. Na zinnen verzetten met hulp van de familie, hoorde ze -eindelijk dus- wat en hoe het verder zal gaan.
Vriendin kwam haar nog bezoeken. Had een knap boek bij. Ze is beginnen lezen en geniet van de schrijfstijl en het verhaal. Ze had onlangs nog de film gezien. Toevallig. Maar ze houdt ervan boek en film te vergelijken. Meestal wint het boek. De film had ook een goed gevoel nagelaten, dus afwachten maar. Ze zal toch naar de oogarts moeten, want ze slaagt er niet meer in lang te lezen. Het wordt zo'n lettersoep dan. Veel te vermoeiend op den duur. Het uitstel moet worden omgezet in aangepaste brilglazen wil ze, de tijd die ze nog moet uit-thrapiëen zo aangenaam mogelijk doorbrengen.
Dan was er nog het feest bij haar oudste zoon. Bbq met regenweer. Heeft beslist ook z'n charme. Beide zonen stonden als goedmoedige broers mekaar bij aan het vuur, dat af en toe onderdak behoefde vanwege de regenbuien, die soms toch wel wat heftig waren. Dat op zich is al zalig om te zien natuurlijk. Zij kwamen altijd al goed overeen. Het maakt een ouder gelukkig, kinderen die samen één kunnen zijn. Ondertussen werd zij binnen onderhouden door de kleinkinderen. Ze hadden allemaal cadeau'tjes gekregen, want zijn alle drie jarig in de zomermaanden. Ze genoten enorm van hun nieuwe aanwinst. Schoondochterke had een taart gemaakt, die een taartententoonstelling waard is. Rapunsel opgesloten in haar toren. Nou... en ze was nog lekker ook! Manlief speelde mikado met één van de kleintjes, wat voor aangename lachsaldo's zorgde. Enfin, de zinnen werden echt wel verzet. En... het deed haar goed. Es niet aan kanker denken verlicht en maakt dat ze zich vrijer voelt. Altijd diezelfde dingen die door haar hoofd gaan, worden vermoeiend...
Vanmorgen vertelde ze haar man dat ze telkens weer het gevoel krijgt, zoals vroeger, toen ze een examen moest gaan afleggen. Herinner je je dat nog? De verbale examens brachten voor haar de meeste stress, omdat ze direct moest antwoorden. Bij een schriftelijke proef was ze ook best zenuwachtig, maar daar had ze de tijd om na te denken of het antwoord eventjes te laten rusten alvorens het op te schrijven. Telkens had ze dan zo'n misselijk makend gevoel. Wel, dàt had ze nu telkens ze weer zo'n stap moest zetten. Toen ze naar de dokter ging om het 'slechte' nieuws te horen. Toen ze de resum onderzoeken onderging en niet wist wat men juist zou doen tot ze het kon vragen aan de juiste persoon. Maar nu dan... weet ze waar ze nog door moet. 't Wordt haar slagzin, wetende dat hoe meer de tijd vordert, hoe minder ze hem (haar slagzin) zal moeten gebruiken. Ze staat er voor en ze moet er door! Twee chemokuren van elk vier beurten. Dan volgt een bestralingskuur en daarna zal ze nog 8 jaar pillekes moeten slikken. Ze is dus nog even zoet. De chemokuren zijn het zwaarst. Ze kreeg alles op papier, met afgesproken data en alles inbegrepen, wat de chemokuren betreft. Misselijkheid, braken, haaruitval, huidproblemen en extra nagelverzorging zullen deel uitmaken van het geheel. Maar als ze dàt door is, is het ergste voorbij. En... tataaa... de chemotherapie werd zodaning gecalculeerd dat de reis naar NY zal kunnen doorgaan, op voorwaarde dat ze zich er goed genoeg voor voelt.
Ze was niet op alles voorbereid. Maar zolang slecht nieuws met leuk of goed nieuws kan gepaard gaan, is het makkelijker te verteren. Ook, moet een katheter worden ingepland, daarvoor zal ze naar het daghospitaal moeten. Dat zal niet meer lukken voor de eerste chemokuur, omdat die tijdig moet worden gestart om naar NY te kunnen tijdens de beste periode tussen twee kuren in. Deze medicatie zal via de arm worden ingespoten. Dat heeft ze er voor over.
Dubbelzinnig nieuws op haar verjaardag. Misschien is het wel mooi zo. Eigenlijk luidt hier de boodschap: 'Verzorg je goed en je wordt gezond oud'.
