Met stramme vingers typen gaat wat trager, maar het gaat. Tempo aanpassen. Smile. Tijd met hopen, of juist niet. Doet er niet toe. Tijd kan je niet rekken of laten krimpen. Tijd is gewoon wat het is. Heb je't niet, kan je't nemen, of maken. Zo noemen we dat dan... Tijd, niks om je druk over te maken. Hoewel ik dat dikwijls genoeg deed wanneer ik werkte of ergens heen moest. Van heel jongs af aan, werd ik oerzenuwachtig als ik dacht dat ik 'het' niet tijdig ging halen. 'Het'. Gelijk wat. Wat een zenuwpees was ik. Nou, wat dat betreft. Nu kan ik dat allemaal veel beter van me afzetten. Hoewel ik de tijd om -ergens uitgenodigd- te arriveren steeds erg respecteer hoor. Da's iets anders vind ik. Het is geen respect naar die tijd toe, maar naar de organisatoren. Het doet zo goed om alles rustigjes aan te doen. Echt, een grote druk valt weg.
'k Dacht bij mezelf, 'k moet nog een ditje en dàtje doen op de computer. Wel, eerder ditjeSSSSS en dàtjeSSSSS... Ondertussen kan ik de cd via de computer beluisteren. Eentje die Lea (ze is een echte schat) me bezorgde. Met m'n favoriete muziek. Flairck. Ik word er zo heerlijk rustig van. Zen. Grote artiesten. Ik wil muziek selecteren. Maar op m'n gemak. En daar steek je dus veel van die tijd in. Ondertussen vervolledig ik m'n blogs. Kijk ik m'n e-mails na. En dan, Facebook. Nog zoiets. Tijd en Facebook. Nee, dat gaat absoluut niet samen. Je verslikt je daar enorm. Daardoor ben ik er al een pak slordiger in geworden om daar info te verzamelen. Maar ik blijf er toch bij, want uiteindelijk heb ik een hecht contact met nogal wat van m'n fb-vrienden. Nauwgezet selecteren is hier wel handig. Enfin, het maakt dat ik al enkele uren aan de computer zit vandaag. Dat lukt lang niet altijd. Daarvoor moet ik me goed voelen. Voldoende energie hebben. Ik volgde een blog over de activiteiten die Noemi en Gabriel doen, tijdens de vakantie. Een bouwkamp en zo van die dingen. Zij, als enige meisje tussen een groep jongens. Ze zouden met 2 meisjes zijn, maar dat andere meisje zie ik niet op de foto's. Ze voelt zich er duidelijk in haar sas. En Gabriel lijkt zich ook goed te amuseren. Foto's zeggen lang niet alles. Dat zijn momentopnames, maar toch...
Toen ik gisteren bij hen was, zoals gewoonlijk op woensdag, waren ze enthousiast genoeg, vertellende wat ze zoal hadden gedaan. Elias is nog wat te jong. Hij kan nu thuis rustig genieten van een ietsje meer aandacht van mama en papa (en moeke als ze op bezoek komt). En... z'n kleine broer is zeker ook in goede handen met hem. Het was zo rustig gisteren, dat ik bijna in slaap viel. Niet dat het saai was hoor. Integendeel. We hebben nog eens zalig kunnen bijpraten, wat ik heerlijk vind, zonder dat kindjes alsmaar hun verhaaltjes willen doen, net op het moment dat je in't midden van een zeer belangrijk gesprek zit. Met mijn soms wel erg korte nachten, word ik al makkelijk slaperig. Toen we thuis kwamen ben ik zelfs in bed gekropen. Dat doe ik maar zeer zelden. En ik heb 2u geslapen. De dag ervoor heb ik ook een ferme middagdut gedaan. En nu voel ik de energie ook wegebben. Toch proberen wakker te blijven vandaag.
En... om wakker te blijven... Straks toch eens voorstellen aan Erik of ie geen zin heeft om naar de erfgoedbibliotheek te gaan, want er is een mooie tentoonstelling in de Nottebohmzaal over de zeven zeeën. Ik ga graag naar die zaal, enkel en alleen al voor de sfeer, de oudheid, de geur, de inrichting, het kraken van de vloeren, het fluisteren van bezoekers...
En, lukt het niet... besteden we onze tijd aan iets anders...
De wereld moet het weten. Antwerpen, het middelpunt van het universum had een tourstart. Jaja, als ge me niet gelooft, kijk de archieven maar na op 6 juni 2015. Er hangt zo'n sfeertje in de lucht. Kermis. Volksfeest. Het weer speelt de hoofdrol want bepaalt het meest hoe de dag zal verlopen. En we klagen niet! Muziek, gekweel, reclame, het gonst door luidsprekers. Ik hoor het van alle kanten op me af komen wanneer ik in de tuin zit. Maar hinderen doet het zeer zeker niet. De overvliegende helicopters kunnen er nog net door. Converseren is op zulke momenten haast niet mogelijk. Zelfs dàt neem ik erbij, zolang ze maar niet te lang blijven rondcirkelen. Natuurlijk doen ze dat niet, ze volgen het hele circus dat zich richting Lier verwijdert van ons mooie Antwerpen.
Iets plannen op zo'n dag is niet wijs. Tenzij het met die tour te maken heeft. Mijn planning, onze planning -Goele, Krisje en ikke- had daar helemaal niks mee te maken. Het kon dus maar mislopen natuurlijk. Hoewel, wat heet mislopen? Ze zijn er geraakt. Ipv eerst te poetsen en dan gezellig wat te tafelen, hebben we't omgedraaid. Eerst eten en dan poetsen. Zelf heb ik het altijd moeilijk gehad om met een volle maag te kuisen. Maar bij die twee zussen leek het toch niet zo in eerste instantie. Hoewel... jawelle... ze hebben allebei last gehad van hun maag, 't is waar. We hebben dat opgelost hé, voor zover het kon. Er is hard gewerkt en tijdig rust genomen. Ze roken allebei en hebben er behoefte aan zoals ik aan mij medicatie. Maar dat kwam dan goed uit. Telkens er effe bij gaan zitten en een praatje maken. Oké, oké, zo duurt het langer. Dat maakte niet uit. 'k Zou zeggen, ze hebben bergen verzet, maar hier is alles plat. Niettegenstaande heb ik een fantastisch cadeau gekregen, want 't is zo proper in huis dat ik kriel van genoegen. Vandaag helemaal niks gepland dan buitenmatig genieten van die schone vloeren, geen stof meer dat opwaait. Zelfs de stoep werd schoon gemaakt. Het onkruid vantussen de stenen gehaald en da's echt een veel frisser beeld. Erik heeft tijdens het weekend de tuin en serre voor z'n rekening genomen. Ik mag dus kijken waar ik wil. 't Is proper, properder, properst!!!
Vandaag vroeg wakker. Niet erg. Om 7u de strijk voor m'n rekening genomen. Nadien een verfrissende douche en zoals ik me nu voel, denk ik, da'k seffens m'n gitaar in de hand neem om wat te jodelen. 'k Heb ook nog 2 versleten kniekousen liggen waar ik handpoppen van wil maken. Weer zo'n nieuw projectje. Er ligt nog een body te wachten voor Aaron. Eentje die ik zal 'be'tekenen voor Erik en mij, maar 'k moet nog een ontwerpje maken. Foto's bij mekaar sprokkelen voor m'n boekje is ook nog aan de orde. En... 'k zou wenskaartjes moeten/willen knutselen. En... enz enz... Haja, tussendoor effe onderuit zal wellicht ook af en toe aan bod komen.
Nou, 't zal allemaal niet voor vandaag zijn, maar iets doen... zeker en vast wél!
