|
Enkele dagen heel rustig aan gedaan. Genikst, of toch zo goed als. Maar gisteren ging ik naar A, m'n oudste zoon. Om eerlijk te zijn, GING ik er niet heen. Hij was zo lief me op te halen. En dat, tot m'n verbazing met het jongste kleinkindje op z'n arm. D had hem naar A gebracht, want hij was wat ziek. Ik geloof dat koortsige kindjes niet naar de opvang mogen. Gelukkig kan jonge broer op zo'n momenten op oudere broer terug vallen omdat m'n schoondochtertje niet uit werken gaat. Dat wil dus zeggen, dat ik alle vier m'n kleinkinderen zou zien. Goed vooruitzicht hoor. Hoewel een woensdagnamiddag druk is bij m'n zoon thuis, was ik o, zo blij die pagadders bezig te zien en te horen. Het was lang geleden (naar mijn maatstaven toch) dat ik de kindjes had gezien. Ze waren eigenlijk rustig. De ene moest naar de klimzaal. Dan moest hij worden opgehaald en even later moesten de 2 anderen naar de atletiekclub. Ondertussen moest ook gelet worden op de zieke kleine W. En ik, gezeten in de sofa zag het allemaal komen en gaan. De twee oudsten kwamen wat lezen in m'n armen leunend. Wat doet G dat al goed, na twee maanden school! Vierjarige E speelde Wii-voetbal met papa, die 's woendags vrij neemt. Wat een enthousiasme. Telkens hij scoorde, sprong hij recht om met z'n lijfje te schudden, armen in de lucht en bijhorende kreten te laten horen. Baby W had de Turtle-poppen van G gevonden. Als je van zo'n pop de linkerarm beweegt, stoot die een kreet uit. Keer op keer kreeg W daar zowat lachstuipjes van. En dàt werkt zo aantstekelijk...
M'n man E kwam me ophalen. Thuis viel ik na het avondeten simpelweg in slaap. Ik mag kiezen; Was het dat glaasje wijn bij het avondeten, of was het vermoeidheid?
Vandaag ging E niet werken. Wat later opgestaan dus. Nou, hij toch. Ik op m'n normale uur. Hij ging met de bus, vanaf z'n werk naar Brussel om te betogen, vandaar. L, m'n schoondochtertje kwam me weeral helpen met het huishouden. Deze keer heb ik wat meegeholpen. Lichte dingen kan ik echt wel. En, word ik te moe, ga ik zitten. Het leuke is, dat we ondertussen kunnen praten. Dat maakt het gezellig. En, wees gerust, wij praten wat af hoor. Vanmiddag kwamen m'n zussen. Ik zat nog wat uit te blazen. G had haar vriendin E bij. Daarvan had ze me eerder op de hoogte gebracht en dat vond ik echt wel een leuk vooruitzicht. Tot m'n verbazing had ze ook m'n oudste zus P bij. Jongens toch!!! En, zij had tot overmaat van plezier (nee, helemaal geen ramp) haar gitaar ook bij. Eerst hebben we wat bijgepraat, maar naderhand moesten die snaarinstrumenten echt wel worden uitgepakt. P leerde klassiek spelen. Het was jaren geleden dat ze nog tokkelde. Oké, het hakkelde hier en daar wat, maar die kleine klassieke stukjes op gitaar zijn zo rustgevend. Mooooiiiii!!! Natuurlijk hebben we weer gelachen met veel stomme dingen. Daar gaat het om. Plezier maken. Toch maar een extra pijnstillerke genomen. Dat hielp! En, dat was het plezier dubbel en dik waard. Maar toch... normaal gezien zouden m'n twee resterende zussen ook gekomen zijn vandaag. Ik had ze eerder afgebeld uit schrik dat het te druk zou worden. Het zou zeker heel erg leuk geweest zijn, moesten ze erbij zijn geweest. Maar toch goed dat het niet zo was, want ik zou ka-pot zijn na zo'n middag.
Nu, ben ik maar een beetje gescheurd... :-)
|
