Maandag, 3 september, de zoveelste eerste schooldag in haar leven. Elk jaar weer, prijkt er wel een titel over in de krant, want 't begin van 't schooljaar is nieuws. Dit jaar krijgen we te horen of lezen wat men allemaal wil verwezenlijken op politiek vlak voor het onderwijs. Kleindochtertje start in het eerste studiejaar. Gemotiveerd. Tof. Haar mama maakte zelfs helemaal zelf de boekentas, een knap staaltje moederschap. Zo fier als een gieter zal ze wellicht naar school vertrekken met kriebels in de buik. Ze verandert immers van school. Ze ging naar een kleuterschooltje dat een aparte afdeling had. Op die locatie is dus geen ander onderwijs. Raar, maar zelfs moeke voelt wat kriebels...
Afgelopen weekeinde was het dus nog vakantie. Haar weekeinde start op vrijdag. Dan is manlief altijd thuis. Eerst moest het bezoek van een expert van de verzekering afgewacht worden. Er moest gezocht worden vanwaar het vocht in huis komt. De man kwam vroeg. Goedzo! Naderhand besloten ze om -eindelijk- eens naar museum Mayer van den Bergh te gaan. Daar is een tentoonstelling over Pieter Breughel. Zoiets mag je gewoonweg niet aan je neus laten voorbij gaan. Zij, was nog steeds niet, nooit, jamais, in dit museum geweest. Wat was dat de moeite!!! Als Antwerpenaar bovendien gratis. Het is een prachtig huis, Rubens- en Rockox- alsook Plantin Moretusstijl. De muren bekleed met leder, stof en goud. Het verstikt haar, maar tegelijkertijd toont het de rijkdom waarmee in die tijd werd gepronkt. Het is kunst op zich. De Breugheltentoonstelling is geweldig. Ze wil beslist nog terug voor deze afloopt.
Dat geldt ook voor de Nottebohmzaal van de stadsbibliotheek. Daar loopt dan weer een tentoonstelling L.I.R.E. van Lore Rabaut en Frank Depoorter. Daar, komt ze regelmatig op bezoek. De sfeer die daar hangt overweldigt haar steeds weer. Dit is een van de prachtigste bibliotheekruimtes in België, leest ze op het internet. Ook daar genieten ze beiden van het werkstuk dat werd opgesteld. Een modern surealistisch werk. Groot contrast met Breughel, maar zij kan zich heus wel inbeelden dat de ouwe Pieter dit ook zou gesmaakt hebben. Dan nog een koffie geslurpt in een leuk cafeetje aan het Mechels Plein om dan huiswaarts te keren. Ze smeedde immers plannen om morgen, zaterdag naar zee te trekken voor een booforreke, in de mate van het mogelijke. Ze moet dus goed uitgerust zijn. Cultuur zorgt voor een enorm verzet. Het reinigt haar hoofd. Weg met domme dingen en vul het met cultuur in de plaats. Het is echt zeer leuk, na te denken over wat je ziet. De werkwijze van de artiest te proberen achterhalen of toch wat te bestuderen. Naar kenners hun commentaar luisteren... stiekem, wanneer ze onder mekaar zo'n werk bespreken. O, ja beslist, ze zit momenteel in een genietfase. Ze wordt enkel met zichzelve geconfronteerd, wanneer ze moe neerploft op een stoel of haar maag wat opspeelt. Maar voor de rest, voelt ze zich super!!!
Ook het dagje zee gaat door. De koningin der badsteden ligt er niet bepaald vredig bij. Wanneer ze uit 't station komen lijkt het een mierennest van mensen. Zij besluiten direct de andere kant uit te gaan. Ze zullen wel ergens terechtkomen waar het rustiger en de moeite is. Het wordt een prachtige dag. Een beetje strandwandelen, een beetje Beaufort en, het Ensorhuis. Het enige onaangename is de bomvolle kusttram, duidelijk niet voorzien voor het vervoeren van teveel reizigers. Soms is het beter om de tram te laten verder rijden, je kan er toch niet bij. Maar dan moet je een kwartier wachten, wat eigenlijk te lang is, want het perron staat al snel weer veel te vol. Het is dringen, ellebogenwerk. Dat bevordert niet bepaald het respect onder de mensen. Ze willen al opstappen alvorens anderen zijn afgestapt. Nou... zij heeft daar geen zin in. Trouwens, zo op mekaar geplakt staan, terwijl er iemand gaat kuchen is niet direct bevordelijk voor haar gezondheid, nu ze helemaal geen afweerstysteem heeft. Het is en blijft een zeer vermoeiende maar lonende en prachtige dag... maar toerisme is een riscibusiness...
