Inhoud blog
  • ZONDAG FRONTPOËZIEDAG - FRAGMENT UIT REGENERATION
  • BESTE WENSEN
  • KIJKTIP - CHRISTMAS 1915
  • ZONDAG FRONTPOËZIEDAG - LILLI MARLEEN
  • OVER DE SCHREVE - DEUTSCHE KRIEGSGRÄBERSTÄTTE ANNOEUILLIN
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    IN VLAANDERENS VELDEN
    Een gids naar het verleden
    15-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.IN MEMORIAM LOUIS HUYBRECHTS (1892-1914)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op de foto ziet u het militaire ereperk op de stedelijke begraafplaats van Mechelen. Hier ligt in graf nr. 256 Louis Huybrechts (voor alle duidelijkheid : geen familie) begraven. Hij werd op 25 november 1892 in Hoogstraten geboren en was bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in loondienst bij mijn overgrootvader koperslager Charel Verstraelen. Hij werd gemobiliseerd en vervoegde meteen als soldaat de 10e cie, 3/2 van het 26e - later 6e - Linieregiment. Hij sneuvelde op 2 oktober '14 in een schuttersput  in het centrum van Sint-Katelijne-Waver.  Hieronder volgt het relaas van ooggetuige eerste sergeant-majoor Gaston Cornelissen over de dood van zijn dorpsgenoot en jeugdvriend: 'Door de overmacht verplicht achteruit te wijken, bevonden wij ons na twee maanden strijd in de omheining van Antwerpen. Onoodig daar veel over te zeggen, gezien eenieder die droevige dagen en den val onzer Scheldestad herinnerd. Mijne nieuwe compagnie ontving het bevel post te nemen in het dorp Katharina Waver. Op mijne beurt moest ik de gemaakte versterking op het kerkhof dezer gemeente bezetten, de overige mijner soldaten in het gemeentehuis en de nabijstaande huizen (die uitzicht gaven op het fort) plaatsen. Gedurende drij volle dagen en nachten werden wij beschoten door de Duitsche artillerie. Beschieting, die ik nooit zal vergeten en welke ik sindsdien nooit heviger heb meegemaakt. De mannen gedroegen zich als ware dappere soldaten. Iedere maal dat ik mijne posten bezocht, vond ik Huybrechts op zijne plaats, zijne vlammende oogen in de richting der Duitschers. Een stevige handdruk, eenige woorden van moed en ik verliet hem om mijn ronde voort te zetten.

    Uitgeput van vermoeinis, ontmoedigd door de talrijke verliezen, werden wij in den namiddag van den vierden dag, 1 october, aangevallen door het vijandelijke voetvolk. Wij weerstonden aan den opmarsch, doch in den nacht, ondanks de voorzorgen, waren zij er toegekomen, het grootste gedeelte van het dorp te omsingelen. In den morgend, nieuwe hevige aanvallen der Duitschers; wij weerstonden nogmaals en velen van hen betaalden hunne stoutheid met hun leven. Op zeker oogenblik seinde men mij dat de post op het kerkhof aangevallen was. Aanstonds begaf ik mij ter plaatse, eenige bevelen, een hardnekkige wederstand en de Duitschers trokken terug, verschillende der hunnen achterlatende. Wat heb ik de jongens moeten bewonderen, zij vochten als leeuwen, nooit zal ik die oogenblikken vergeten ! Vooral Huybrechts gedroeg zich als een held, zijne stoutheid, de uitdrukking zijner verwrongen gelaatstrekken zullen mij nooit ontgaan. Na hem nog eenige woorden van moed toegestuurd te hebben moest ik naar mijne andere posten wederkeeren. Eenigen tijd later rukte de vijand weder voorruit; door de groote overmacht en gansch uitgeput waren wij genoodzaakt achteruit te trekken. Toen ik op kerkhof kwam om den post te verwittigen , vond ik mijnen vriend Louis ten gronde. Een bal kwam hem in 't hoofd te treffen. Aanstonds knielde ik bij hem neder om, zoo het mogelijk was, te helpen. Doch te laat, de kogel had hem op slag gedood. Als verdwaasd beschouwde ik mijn ongelukkigen vriend. Het gevaar ziende waarin wij ons allen bevonden, bevool ik mijne mannen zich terug te trekken. Nogmaals wierp ik eenen laatsten blik op het reeds doodskleurige gelaat mijns vriends, tranen ontvloden mijne oogen en ziende dat het totaal onmogelijk was hem mede te voeren, verwijderde ik mij, zwerende de dood mijns vriend en ouden schoolmakker te wreken. Het was meer dan tijd, want de Duitschers zaten op mijne hielen...'

    Eerste Sergeant Cornelissen vergiste zich in de juiste plaats waar zijn jeugdvriend sneuvelde. Op basis van bronnenonderzoek ontdekte ik dat Louis Huybrechts niet op het kerkhof, maar in een schuttersput op het marktplein, op enkele tientallen meters van de begraafplaats is gestorven. Een tragisch detail is dat Jan Smets, een gemilitariseerde arbeider uit Sint-Katelijne-Waver, die ermee belast was Huybrechts te begraven, tijdens deze lugubere karwei zwaargewond werd door een vlakbij inslaande granaat. Hij zou acht dagen later in het Militair Hospitaal van Antwerpen aan de opgelopen verwondingen bezwijken... 

    15-11-2014 om 20:16 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (102 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.OP KONINGSDAG
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Vandaag 15 november is het op de officiële Belgische kalender koningsdag - vroeger ook wel dag van de dynastie - genoemd. Nu de laatste weken het beeld van Albert I als mythische 'koning-ridder' weer  kritiekloos wordt opgeklopt geef ik graag Anton Van Wilderode's gedicht 'Gewoon maar een steen ' als remedie tegen dit Belgicistisch hoera-patriotisme:

    Gewoon maar een steen die gekanteld lag / gewoon een soldaat die hem liggen zag / als puin tussen puin langs een muur / want het dorp en de wereld waren vernield, -/wat heeft hem - vermoeid waar hij zat, bezield / om profeet te zijn in dàt uur ?

    De hand die niet beeft houdt de boze kwast / voor het ongeduld van de letters vast / en schrijft zonder stem: Hier ons bloed, - / daaronder opstandig: Wanneer ons recht , -/ want niets wat tevoren werd toegezegd / maakt het zéér van de inzet zoet.

    Gewoon een soldaat die gevallen is / in de winterkou in de wildernis /  in de zomer van zeventien, / gewoon maar een steen met een grote wens / die tegen de grond ging en die geen mens / in zeventien jaar heeft gezien.

    Maar een steen des aanstoots geworden, een steen / die staat tegen alles en iedereen / en terecht op de plaats waar hij staat, / de steen van de nimmer geloste schuld / de steen van het Vlaamse ongeduld / én de steen van de Vlaamse staat !

    15-11-2014 om 18:41 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (172 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.NA 100 JAAR NOG STEEDS GEVAARLIJK...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Deze voormiddag werd in het Oostvlaamse Melle een vliegtuigbom uit de Eerste Wereldoorlog onschadelijk gemaakt door de ontmijningsdienst D.O.V.O. Het projectiel werd donderdag ontdekt bij graafwerken aan de Nonnenwegel. Binnen een straal van 500 m. van de vindplaats werden deze ochtend alle woningen ontruimd. Volgens schattingen van de experts zou men drie uur nodig hebben om de bom onschadelijk te maken, maar de klus werd op minder dan een uur geklaard. Dat deze bom uitgerekend hier werd gevonden is niet zo verwonderlijk want deze omgeving vormde tijdens WO I een belangrijk Duits spoorwegenknooppunt in het zgn. Etappengebiet en was dan ook geregeld het doelwit van geallieerde bombardementsvluchten.

    15-11-2014 om 15:59 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (25 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.NOG LOPENDE KEMPISCHE TENTOONSTELLINGEN
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Tot en met 30 november lopen er nog twee boeiende tentoonstellingen in de Kempen.

    In Mol kan men dagelijks van 13.30 u. tot 16.30 u. in het C.C. ''t Getouw' - Molenstraat 2 terecht voor de tentoonstelling 'Slijk, Stank & Gas: Molse soldaten in Wereldoorlog I'. In Geel kan men nog tot het einde van deze maand in 'De Halle' - Markt 1, naar de tentoonstelling 'Gelenaars in de Grote Oorlog'.  Beide initiatieven warm aanbevolen..!

    15-11-2014 om 12:09 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (12 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    14-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE EERSTE HOOGSTRAATSE GESNEUVELDE
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De eerste soldaat uit Hoogstraten die tijdens de Eerste Wereldoorlog zou sneuvelen was de 22-jarige Jan De Groot, soldaat in de 4e cie, 1/4 van het 9e Linieregiment. Jan de Groot was op 18 augustus 1891 in Hoogstraten geboren als oudste zoon in het gezin van sigarenmaker Antoon De Groot en Wilhelmina Van Der Sanden, beiden van Nederlandse nationaliteit. Jan De Groot was heel zijn jeugd Nederlander tot hij in 1910 de Belgische nationaliteit verwierf. Het gezin De Groot woonde,  met twee zonen en een dochter, in de Gelmelstraat. Als milicien van de klas van 1913 was hij op het ogenblik van de Duitse inval in actieve dienst. Net als veel van zijn streekgenoten kreeg hij zijn vuurdoop bij de verdediging van Luik. Het 9e Linieregiment en haar zustereenheid, het 29e Linieregiment , kregen het in die eerste oorlogsdagen bijzonder hard te verduren in de geïmproviseerde stellingen tussen de forten van Boncelles en Embourg. De verliezen die beide eenheden leden, waren zo hoog dat deze twee regimenten, na de terugtocht uit Luik werden samengesmolten tot één regiment.

    Op zijn 22e verjaardag, op 18 augustus, kwam een groot gedeelte van het 9e Linieregiment , ondersteund door een detachement van de IIe Legerdivisie, in en rond Aarschot stelling nemen om de terugtrekkende beweging van het veldleger op de zgn. Dijle-stelling te dekken. Het 9e Linie beschermde hierbij de noordelijke toegangswegen tot het Demerstadje. De 4e compagnie van het 1e bataljon, waartoe Jan De Groot en Meerlenaar John Van Tongerloo behoorden, had als opdracht gekregen de lijn van de spoorweg, die de Liersebaan kruiste, te bezetten en verkenningen uit te voeren op de wegen naar Lier en Herselt. 's Nachts werd door de compagniecommandant, kapitein Joris Gilson, de mitrailleursectie ter hoogte van de spoorweg in stelling gebracht, zodat ze elke defensieve actie efficiënt zou kunnen ondersteunen. Jan de Groot en zijn makkers waren intussen, bijgelicht door toortsen, bezig de overweg te versperren en de steenweg af te spannen met prikkeldraad, die uit de omliggende weilanden werd 'geleend'.

    In de vroege ochtenduren merkten Belgische verkenners vijandelijke troepenbewegingen. Omstreeks 05.00 u. seinde de wachtpost van De Groots compagnie, die zich op de Aurodenbergmolen bevond, dat grote aantallen Duitse infanteristen, begeleid door cavalerie en gevolgd door veldgeschut vanuit Herselt in aantocht waren. De goed verschanste Belgen lieten hen tot op een kleine 150 meter van hun stellingen naderen voor ze het vuur openden. De Duitsers werden onaangenaam verrast door de tegenstand en lieten extra machinegeweren en later ook artillerie aanrukken om de taaie weerstand te breken. De bevelhebber van het 9e Linieregiment, kolonel Flébus, was zich maar al te goed bewust van de stijgende druk op Gilsons compagnie en stuurde de 3e compagnie van het 3e bataljon ter ondersteuning naar voren. Deze mannen zouden er, ondanks de zware beschietingen, in slagen om Gilsons compagnie te bereiken. Nog geen uur later kregen de meeste Belgische eenheden rond Aarschot het bevel om de vertragingsmanoeuvres af te breken en zich al vechtend terug te trekken op Mechelen. De compagnie van Gilson ontving dit bevel tot terugtrekking echter nooit. De uitgestuurde koeriers waren immers gesneuveld voor ze Gilson hadden kunnen bereiken. Vertwijfeld bleven Jan de Groot, John Van Tongerloo en hun kameraden weerstand bieden aan de alsmaar sterker wordende Duitse aanvalsmacht.  in het groeiende besef dat hijgeïsoleerd was geraakt, besloot Gilson kort na 08.00 u. - op zijn eigen verantwoordelijkheid - de handdoek in de ring te gooien, en terug te trekken. Het peloton van luitenant Fauconier, waartoe Jan De Groot behoorde, zou achter blijven om de moeizame terugtocht te dekken. Ze veroorzaakten opnieuw ernstige verliezen in de Duitse rangen. Net voor de Duitsers hun stellingen innamen, wist John Van Tongerloo samen met een tiental anderen de dans te ontspringen en de rest van het regiment te vervoegen. De Duitsers waren woest omwille van de onverwachte felle weerstand en de geleden verliezen. Dit zou zich wreken in een onverbiddelijke jacht op 'in burger verklede Belgische soldaten' en 'franc-tireurs'. Zes burgers werden in de buurt van het gevechtsterrein meteen afgeknald en in een paar woningen kraaide de rode haan... Jan de Groot was in de loop van de ochtend gekwetst door een kogel in de linkerarm en een hardnekkig gerucht situeert hem in een groepje van een twintigtal krijgsgevangenen die - tegen alle internationale regels in - door de dolgedraaide Duitsers op de oever van de Demer werden gefusilleerd. Zijn stoffelijk overschot werd in ieder geval een paar dagen later, zwaar verminkt uit de rivier opgevist. Een mogelijke getuige van zijn dood was de uit Merksplas afkomstige Gust Peeraer, een beroepsvrijwilliger in het eveneens bij Aarschot ingezette 6e Linieregiment. Peeraer - die na de oorlog gemeentesecretaris van Merksplas zou worden - verhaalde hoe 28 krijgsgevangen, waaronder hijzelf, werden opgesloten in een magazijn aan de rand van het stadje. Het grootste gedeelte van deze gevangenen waren mannen uit Fauconiers peloron , die het dus niet hadden gehaald. Bovendien werden er ook nog enkele opgepakte burgers binnengebracht.  Omstreeks 16.30 u. werden ze ruw uit hun voorlopige gevangenis gesleept en een tiental minuten later aan de oever van de Demer onder vuur genomen door de Duitsers. Verschillende gevangenen wierpen zich in het water, in de hoop zo aan het moordende vuur te ontkomen, maar ze werden neergeschoten. Alleen Peeraer en een niet nader geïdentificeerde soldaat van het 9e Linieregiment, konden zich redden. Peeraer had zich bij het eerste salvo meteen op de grond geworpen. Hij werd, toen hij in het slijk op de Demerdijk lag, door een kogel getroffen, die - gelukkig voor hem - alleen zijn dikke, wollen overjas doorboorde. Door te simuleren dat hij dood was, hoopte hij zich te kunnen redden, maar een Duitse officier gaf bevel hem in de Demer te gooien. Hij liet zich een stukje afdrijven. Zich vastklampend aan een overhangende tak  en steunend op een paar stenen in de bedding wist hij het hoofd boven water te houden tot de Duitsers uit zijn gezichtsveld verdwenen waren. In burgerkleren die hij ergens gestolen had, kon hij door de Duitse linies raken en in de loop van de volgende nacht opnieuw het leger vervoegen. Jan De Groot was één van de 127 Belgische militairen die hun weerstand bij Aarschot met de dood moesten bekopen.  Hij rust nu samen met 137 burgers die in Aarschot werden vermoord op het ereperk van de begraafplaats van Aarschot...

    14-11-2014 om 23:16 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (117 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.IN MEMORIAM JACOB (1892-1914) EN WILLEM (1896-1916) BERGE

    Jacob Frans Bergé werd op 14 augustus 1892 geboren in het Hoogstraatse gezin van schrijnwerker Frans Antoon Bergé en Cornelia Verbeeck. Vier jaar later volgde zijn jongere broer Willem Lodewijk. Ze liepen beiden school in Hoogstraten in de gemeenteschool bij meester Van Bergen en begonnen nadien hun vader te helpen als schrijnwerkers in het werkhuis achter de ouderlijke woning op het Moleneind. Bij het uitbreken van de oorlog werd Jacob gemobiliseerd als soldaat in de 1e cie, 1/1 van het 8e Linieregiment. Met deze eenheid belandde hij in Namen. Op 22 augustus '14 werd hij bij de felle afweergevechten tussen het kasteel Beauloy en het steunpunt Bois Royal zo ernstig gewond dat hij niet kon worden meegevoerd door de terugtrekkende troepen die hem voor dood achterlieten op het slagveld. Pas twee dagen later werd hij ernstig verzwakt door bloedverlies door Duitse brancardiers aan de rand van een smeulend korenveld ontdekt. Hij werd overgebracht naar het noodhospitaal dat was ingericht in het College 'Notre Dame de la Paix' in de Naamse binnenstad. Hij bezweek hier op 3 oktober '14 aan de opgelopen verwondingen. Volgens zijn militaire dossier werd hij begraven op de Belgische militaire begraafplaats van Champion in graf A-26, maar dit bestaat niet. Na lang zoeken vond ik zijn laatste rustplaats een paar jaar geleden terug op het kleine Frans/Belgische militaire ereperk op de Naamse begraafplaats Belgrade.

    Zijn jongere broer besloot, nadat de familie eind december '14 op de hoogte was gebracht van het sneuvelen van Jacob, zijn plaats in te nemen. Hij vluchtte samen met een paar andere dorpsgenoten in de lente van '15 over de rijksgrens en wist via Vlissingen naar Folkestone in Engeland te geraken waar hij op 21 mei '15 dienst nam als oorlogsvrijwilliger. Na zijn basisopleiding in Frankrijk kwam ook hij in het 8e Linieregiment terecht. Zijn verblijf aan het IJzerfront was echter van korte duur want op 3 mei '16 werd hij in een verbindingsloopgraaf in Kaaskerke dodelijk getroffen door granaatscherven in zijn hoofd. Willem Bergé werd begraven op de militaire begraafplaats van Adinkerke in graf nr. 1413. Jaak en Willem Bergé waren niet de enige twee Hoogstraatse broers die zouden sneuvelen, maar daarover leest u later meer op deze blog... 





    14-11-2014 om 00:00 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (98 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE EERSTE GESNEUVELDEN VAN HET KANTON HOOGSTRATEN
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De allereerste soldaat uit het kanton Hoogstraten die tijdens WO I sneuvelde was Louis Van Den Heuvel uit Zondereigen. Hij was op 16.05.1893 in Loenhout geboren en was op15.03.1913 als milicien met stamnummer 111/60240 in dienst gegaan bij het 11e Linieregiment. Op het ogenblik van de mobilisatie, eind juli '14, was hij dus in militaire dienst, maar in verlof omdat hij als boerenzoon toestemming had gekregen zijn ouders te helpen bij de oogst . Louis Van Den Heuvel trok meteen naar de kazerne in Hasselt en vertrok van daar met de trein naar Bellaire omdat zijn regiment , als onderdeel van de IIIe Legerdivisie belast werd met de verdediging van Luik.  Het regiment, onder leiding van kolonel Karel Dusart, was een van de eerste Belgische eenheden die in contact kwamen met de Duitsers. Van Den Heuvels' bataljon werd in de nacht van 5 op 6 augustus in haar bivak op de begraafplaats van Rhees verrast door doorgebroken troepen van de Duitse 34e Brigade. In de pikdonkere nacht kwam het tot een verschrikkelijk gevecht, vaak lijf-aan-lijf, dat niet minder dan drie uur duurde. Kolonel Dusart sneuvelde aan het hoofd van zijn mannen, terwijl Van Den Heuvels bataljonscommandant, majoor Frère zwaargewond van het slagveld werd weggedragen. De uiteengerukte en gehavende compagnieën werden door de overlevende officieren in twee groepen verzameld: Eén groep werd naar het stadscentrum van Luik gestuurd, terwijl de tweede - met Louis Van Den Heuvel - Herstal als bestemming kreeg. Onderweg werd het restant van Louis' compagnie echter opgeëist door kapitein Grossmann van het 32e Linieregiment. Onder zijn leiding nam L. Van Den Heuvel deel aan de tegenaanval op de begraafplaats die ze een paar uur daarvoor in verwarrende omstandigheden hadden moeten prijsgeven. Ondanks de hoge verliescijfers, slaagden ze er in hun oude posities te heroveren. Meer nog, bij deze tegenaanval maakten ze 239 krijgsgevangenen, waaronder 5 officieren... Vrijwel onmiddellijk na dit gevecht belandde Van Den Heuvel met een paar mannen van zijn peloton in een loopgracht bij Herstal waar hij gedood werd door een kogel. Hij was een van de 41 mannen van het regiment die hun eerste gevecht niet overleefd hadden. Niet minder dan 437 anderen uit het 11e Linie werden gewond of waren vermist. Een merkwaardig detail is dat Van Den Heuvel werd begraven op de begraafplaats van Rhees, dezelfde begraafplaats waar hij zijn vuurdoop had gekregen.... Op de foto, die van kort na deze gevechten dateert, ziet u trouwens het massagraf dat werd aangelegd voor de gesneuvelden van het 11e Linieregiment.

    De volgende dagen zouden overigens nog twee militairen uit het kanton Hoogstraten sneuvelen in de sector Luik. Adriaan Van Dijck uit Rijkevorsel (°1893) diende als soldaat in de 6e cie, 2/2 van het 12e Linieregiment. Deze eenheid, o.l.v. kolonel Jules Jacques - een echte ijzervreter - behoorde eveneens tot de IIIe L.D. en maakte al meer dan 25 jaar deel uit van het vaste garnizoen van de 'Vurige Stede'. De piotten van het 12e Linie lagen al vanaf 2 augustus rond Wezet, Lixhe, Halcourt, Argenteau en Hollembaye ingekwartierd om bij het minste teken van onraad uit te kunnen rukken.  Wanneer op 4 augustus de huzaren van generaal von Marwitz voor de strategisch belangrijke Maasbrug bij Wezet verschenen, vonden ze een bataljon van het 12e Linie op hun weg. Van Dijck's eenheid was dus de eerste reguliere infanterie-eenheid die in contact kwam met de invasietroepen. De mannen van zijn bataljon - waartoe nog een aantal andere mannen uit de Noorderkempen behoorden - waren er trouwens ooggetuige van hoe de Duitsers met bootjes de Maas, ten noorden van de forten, overstaken om de Belgische stellingen aan te vallen. Kort daarvoor had een Duits vliegtuig boven hen gecirkeld en pakken proclamaties van generaal von Emmich uitgeworpen, waarin de Belgische soldaten werden opgeroepen geen weerstand te bieden. Een oproep die duidelijk in dovenmansoren viel bij de mannen van het 12e Linie, want de Duitse voorhoede botste op hardnekkige weerstand. Een paar soldaten van het 12e Linie slaagden er zelfs in om op 5 augustus, bij een tegenaanval, het vaandel van het 89e Regiment Mecklemburgse grenadiers te veroveren. Maar het was vooral bij Pontisse, Herstal en Queue-de-Bois dat het regiment zich dusdanig onderscheidde dat het de eervolle vermelding 'Luik' op haar regimentsvaandel mocht dragen. Om niet ingesloten te geraken in het Luikse, liet generaal Leman als sectorcommandant, de IIIe Legerdivisie een paar dagen later terugplooien op de zgn. Gete-stelling. Het was bij de achterhoedegevechten dat Adriaan Van Dijck op 8 augustus werd doodgeschoten. 

    Zijn dorps- en jaargenoot Lodewijk Laurijssen (°1893) diende eveneens in het 12e Linieregiment en was op 6 augustus zwaargewond geraakt. Hij zou op 21 augustus in Luik aan de opgelopen verwondingen bezwijken... 

    14-11-2014 om 00:00 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (101 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    13-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.INFOBORDEN BRIALMONTFORTEN
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een nieuw initiatief in het raam van '100 Jaar Grote Oorlog': Vanaf volgende week staan er infoborden langs de Brialmontforten van Antwerpen. De borden - een initiatief van het Antwerpse provinciebestuur - vertellen het verhaal van elk fort, plaatsen het in een bredere context en lichten de hedendaagse invulling van de site toe.  Elk van deze zgn. 'binnenforten', van Hoboken tot Merksem werd van dergelijk bord voorzien. Deze actie kadert in het strategisch project Fortengordels rond Antwerpen en is een samenwerking met de stad Antwerpen, de districten Hoboken, Merksem en Wilrijk, de stad Mortsel, de gemeenten Borsbeek, Edegem, Wijnegem en Wommelgem, Wijnegem Shopping Center, de Universiteit Antwerpen, het Stedelijk Lyceum Topsport en Natuurpunt Zuidrand Antwerpen.

    13-11-2014 om 22:47 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (11 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.WAT EEN FOTO NIET VERTELT...

    Deze foto werd wellicht op 30 september of 1 oktober 1914 gemaakt in een ziekenzaal van het Gasthuis van Lier. Deze instelling telde 8 ziekenzalen en had een capaciteit van 150 bedden. Bij de uitvallen van het Belgische leger uit het 'Nationale Bolwerk' Antwerpen fungeerde een deel van het Lierse Gasthuis als militair hospitaal en was er al snel sprake van overcapaciteit. Vanaf 24 september, toen duidelijk werd dat de Duitsers zich opmaakten voor de bestorming van Antwerpen begon men met het evacueren van zieken en verplaatsbare gewonden. Slechts enkele tientallen zwaargewonden die moeilijk konden getransporteerd worden bleven achter in het Gasthuis. Op 29 augustus, bij het begin van de beschietingen van het Netestadje,sloegen drie granaten in op de oostelijke vleugel en in de Gasthuistuin. De schade was groot: een deel van de zoldering, met de grote, eeuwenoude moerbalk die we op de foto kunnen zien, kwam naar beneden. Overal kan men de gaten zien die door de rondvliegende scherven in de muren werden geslagen. Het beeld van de losgerukte gordijnen, een paar ransels die inderhaast op een bed waren gesmeten, de achtergelaten uniformstukken en de voor zich uit starende militair, versterken de indruk van destructieve chaos. Deze foto van verwoesting in een plaats die op genezing gericht was, ging de wereld rond en veroorzaakte een golf van internationale verontwaardiging.

    Wat deze foto niet vertelt is dat er bij deze granaatinslag twee vrouwen en 8 militairen, die er werden verpleegd, op slag werden gedood. Eén van hen was mijn stadsgenoot Jozef Gildemijn. Hij was op 28 maart 1888 in Hoogstraten geboren in het gezin van Jan Gildemijn en Maria Jespers. Van 1908 tot 1909 had hij zijn legerdienst gedaan bij de Grenadiers. Bij de mobilisatie kwam Jef Gildemijn met het stamnummer 136/46664 terecht in het 2e Regiment Grenadiers. Met deze eenheid nam hij op 26 en 27 augustus '14 deel aan de herovering van Hofstade en de achtervolging van de Duitse troepen in de richting van Zemst en Schipdonk.  Tijdens de tweede uitval raakte hij op 12 september zwaar gewond door shrapnelkogels in een geïmproviseerde loopgraaf bij Rotselaar; waarna hij naar Lier werd overgebracht. Jef Gildemijn kreeg een laatste rustplaats op de Belgische Militaire begraafplaats aan de Mechelsesteenweg in Lier in graf nr. 111. Het is wellicht een merkwaardige speling van het lot dat Jef Gildemijn uitgerekend in Lier om het leven kwam. Amper een jaar voor hij er sneuvelde was hij immers naar Lier verhuisd om er aan de slag te gaan als agent in het stedelijke politiekorps....





    13-11-2014 om 10:59 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (107 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.TENTOONSTELLING SHOOTING RANGE
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De tentoonstelling 'Shooting Range - Fotografie in de vuurlinie' die normaal gezien tot 11.11.2014 in het Antwerpse Fotomuseum liep, wordt wegens groot succes verlengd tot 1 februari 2015. Deze meer dan interessante tentoonstelling onderzoekt op een boeiende manier welke invloed fotografie op de oorlogsvoering heeft gehad en welke invloed oorlogsvoering op de fotografie heeft uitgeoefend. Een absolute aanrader....

    Adres FoMu: Waalse Kaai 47, 2000 Antwerpen.  tel.: 03/ 242.93.00

    Openingsuren: Dinsdag t.e.m. zondag van 10 tot 18 uur. Maandag gesloten. Let op: het FoMu sluit op 24 en 31 december om 14 uur. Het museum is eveneens gesloten op 25 en 26 december en op 1 en 2 januari.

    13-11-2014 om 08:58 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (10 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.HET OORLOGSDAGBOEK VAN FONS VERSMISSEN
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    'Meester' Jef Versmissen, de gewezen directeur van de Hoogstraatse basisschool, publiceert sinds augustus van dit jaar met de regelmaat van de klok op zijn blog uit het oorlogsdagboek van zijn grootvader AlfonsVersmissen (1893-1968). Ik heb een paar jaar geleden al de kans gekregen om dit dagboek in te zien en was ervan onder de indruk. Het getuigt niet bepaald van grote literaire kwaliteiten, maar het vormt, precies omwille van de directheid waarmee de zaken rauw en zonder franjes aan het papier werden toevertrouwd, een uniek tijdsdocument. Bovendien maakte Fons Versmissen de Eerste Wereldoorlog mee in de rangen van het 7e en later 17e Linieregiment en precies deze eenheden hebben deelgenomen aan sommige van de belangrijkste gevechten van de oorlog aan het Belgische front. Een absolute meerwaarde is dat Jef Versmissen heel wat tijd heeft gestoken om de belevenissen van zijn grootvader niet alleen te kaderen in het grote verhaal van de oorlog, maar ook oog heeft gehad voor de 'petite histoire' van wat er intussen thuis in zijn geboorteplaats Zondereigen gebeurde. En dit vormt zeker ook een meerwaarde want Zondereigen was het énige stukje van Baarle-Hertog dat tijdens WO I bezet werd door de Duitsers. De rest van de gemeente lag immers door de eeuwenoude, unieke staatskundige indeling, omringd door Nederland, ten noorden van de rijksgrens.

    Een absolute aanrader dus: htttp://oorlogsdagboek14-18fonsversmissen.skynetblogs.be/

    13-11-2014 om 00:00 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (112 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    12-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.IN FLANDERS FIELDS
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Binnen minder dan een maand, op 8 december om precies te zijn, zal het exact 99 jaar geleden zijn dat in het Britse  'Punch'-Magazine' John McCrea's gedicht 'In Flanders Fields' - weliswaar anoniem-  voor het eerst verscheen. Het sloeg meteen aan en werd een van de populairste oorlogsgedichten. Anton Van Wilderode hertaalde in 1970, ter gelegenheid van de 50e IJzerbedevaart, 'In Flanders Fields' als volgt:

    'In Flanders Fields staan de papavers rood / onder het zwart gelid der houten kruisen. / De leeuwerik vliegt tegen vuur en dood / gevederd in de hemel van Diksmuide / en zaait zijn lied tussen shrapnels en schroot ./ Wij zijn de doden thans. Maar kortgeleden / nog levenden die liefhadden en streden / voor dat schoon land waarvan wij zonen waren. / Nu liggen wij alleen in Vlaanderens aarde / in Flanders Fields !

    In Flanders Fields staan de papavers rood / tegen de grijze schilden van de zerken. / De wind waait als een boom boven het groot / landschap tussen Langemark en Klerken / dat zich beschermt gelijk een moederschoot. / Wij zijn de doden thans. maar kortgeleden / nog levenden  met leuzen en gebeden / voor dat schoon land waarvan wij zonen waren. / Nu liggen wij voorgoed in Vlaanderens aarde, / in Flanders Fields !

    'In Flanders Fields staan de papavers rood / als roest gespat over verminkte graven. / De blauwvoet met zijn zuivre vleugels stoot / tegen de hïërogliefen van de namen, / de regen leest de zwarte letters bloot. / Wij zijn de doden thans. Maar kortgeleden / nog levenden almachtig aangetreden / voor dat schoon land waarvan wij zonen waren. / Nu liggen wij doodstil in Vlaanderens aarde, / in Flanders Fields !'  

    12-11-2014 om 23:07 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (150 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GWENN HA DU
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Weinig plekken aan het voormalige Westelijke Front getuigen zo van de inzet van de Keltische volkeren als de akkers tussen Boezinge en Langemark. Op Hagebos vinden we de gedenkplaat voor de Welshe dichter Ellis Humphrey Evans, die onder zijn 'nom de plume' Hedd Wyn de Welshe collectieve geschiedenis inging. Hij raakte op 31 juli '17 dodelijk gewond in de rangen van het 15e bataljon van de Royal Welsh Fusiliers' (RWF), bij de aanval op de hoogte van Pilkem. Hij was een van de 14 mannen van het bataljon die op dag in deze sector het leven lieten. Uit de officiële verliescijfers blijkt dat de Welshe 38e Divisie (waartoe het 15e Bn. van de RWF behoorde), en de samen met hen opererende Welsh Guards op 31 juli '17 bij Pilkem 327 gesneuvelden en meer dan 1000 gewonden telden. Het was dan ook niet meer dan normaal dat uitgerekend op deze plaats in augustus van dit jaar een imponerend monument werd onthuld door Carwyn Jones, de First Minister for Wales om het offer van de Welshmen - maar ook van hun families - te herdenken. Een rode bronzen draak klauwt dreigend op een dolmen, waarvan de stenen werden aangebracht uit een steengroeve bij Pontypridd. 

    Diezelfde 31e augustus '17 kwam, op nog geen halve kilometer van waar Hedd Wyn sneuvelde, ook de Ierse dichter Francis Ledwidge om het leven. Ledwidge die in '13 samen met zijn broer in hun geboorteplaats Slaine een afdeling van de para-militaire nationalistische Irish Volunteers had opgericht, sneuvelde in de rangen van de Royal Iniskillen Fusiliers. Op de plaats waar hij viel, aan de Poezelstraat, staat nu een passend monument met zijn gedicht 'Soliloquy' en een tekstfragment  uit zijn klaaglied voor zijn door de Britten na de Paasopstand terechtgestelde vriend Thomas MacDonagh. Evans en Ledwidge liggen een paar honderd meter verder begraven op 'Artillery Wood Cemetery'. Bij het Welshe monument wappert terecht 'Y Draig Goch', de nationale vlag van Wales met de Rode draak op het groen-witte veld, terwijl we bij het Ledwidge monument de 'Bratach na hEireann' kunnen zien, de nationale driekleur van de Ierse republiek.

    Tussen beide sites, op de hoek van de Poezelstraat en de Langemarkseweg ligt het zgn. 'Carrefour des Roses'. Hier worden de Franse eenheden herdacht die op 22 april '15 als eersten werden geconfronteerd met de grote Duitse chloorgasaanval die het begin inluidde van de zgn. Tweede Slag om Ieper. Concreet ging het om de Algerijnse  45e Division d'Infanterie en de 87e Division d'Infanterie Territoriale. Deze laatste divisie bestond vooral uit Normandische en Bretoense reservisten en daarom kan men op deze site niet alleen een heuse dolmen, maar ook een typisch eeuwenoud kalvariekruis aantreffen die uit Bretagne werden overgebracht. Vreemd genoeg wappert op deze site geen 'Gwenn ha Du', de officieuze vlag van Bretagne. Officieus, omdat deze vlag ergens tussen 1923 en 1925 werd bedacht door de architect Morvan Marchal, een Bretoense regionalist, die redacteur was van het toonaangevende tijdschrift 'Breizh Atao'. Een ontwerper die bijgevolg niet in het hoogste laatje lag bij de officiële Franse instanties. Nochtans wappert de laatste decennia de 'Gwenn ha Du' (letterlijk zwart en wit) aan zowat alle Bretoense gemeentehuizen en officiële gebouwen... Hoog tijd dus dat ook op deze, van symboliek bol staande plaats, de 'Gwenn ha Du' zou kunnen worden gehesen. Wie neemt een initiatief terzake ?    

    12-11-2014 om 22:26 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (149 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GO WEST (bis)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Gisterenavond moe maar voldaan  teruggekeerd van onze Driedaagse van de Westhoek. Vooral gisteren was hectisch geweest: een kleine 150 km. rondgereden in de, bij het grote publiek, minder 'bekende' stukken van de frontstreek tussen Ploegsteert, Dranouter, Dikkebus, Voormezele en Mesen/Wijtschate. Ruim duizend foto's gemaakt en daarna met mijn onvolprezen eega naar Tyne Cot gereden, kwestie van haar eens te laten kennismaken met de grootste Britse militaire begraafplaats aan het Westelijke front. Niet geheel onverwacht bleek dit op 11 november bijna ondoenbaar. Van ver konden we al de wild gesticulerende pompiers van Passendale aan het werk zien die fungeerden als verkeersregelaars. Met veel moeite een parkeerplaats gevonden, maar we hadden er door de geweldige drukte - ik schat dat er een kleine 3000 bezoekers rondliepen - als snel spijt van, en besloten wat verder de Duitse begraafplaats van Hooglede te bezoeken. Onderweg, op nauwelijks 300 meter van Tyne Cot eerst nog snel gestopt voor een kort bezoekje aan het kleine monumentje van het 85e Bataljon (Nova Scotia Highlanders) Canadese Infanterie, dat in oktober '17 een belangrijke rol speelden bij de uiteindelijke inname van Passendale. In tegenstelling tot Tyne Cot, was hier niemand te bespeuren. Geen kransen, 'Poppy-kruisjes' of kaartjes, alleen maar de verdroogde resten van een tuil rozen, die door de tand des tijds uiteengevallen en verspreid was over de voet van het monumentje... Honderd meter verder was er stapvoets verkeer richting Tyne Cot, maar hier leek al tijden geleden dat er nog bezoek was geweest.... Op de Duitse begraafplaats van Hooglede - die ik nog nooit eerder had bezocht - heb ik een klein uurtje doorgebracht met het zoeken van een paar graven van gesneuvelden uit het Hannoverse Fuselier-Regiment nr. 73 die met Ernst Jünger in Langemark en Passendale hadden gevochten. In dit kleine uurtje heb ik welgeteld twee andere bezoekers op deze site gezien. Het contrast met Tyne Cot kon onmogelijk groter zijn. Of geldt 100 jaar na het begin van de Grote Oorlog nog steeds het Vae Victis.? 

    Het absolute hoogtepunt vormde ditmaal echter niet de ontdekking van een oorlogssite maar van de B&B waar we de nacht van 10 op 11 november hebben mogen doorbrengen. Struinend over het internet hadden we in 't wilde weg gekozen voor de B & B 'In 't stille weg' in de Molenstraat in Kemmel. We werden warm onthaald door eigenaars Hilde en Xavier, sliepen heerlijk in de sfeervolle en piekfijn verzorgde  'Hortensia'-kamer om ten slotte 's morgens echt te genieten van een copieus en heerlijk ontbijt... Ik heb in mijn globtrotterend bestaan al heel wat B&B's mogen genieten, maar deze behoort ongetwijfeld tot de betere categorie. Wat deze B&B - in de ogen van een slagveldtoerist zoals ik - helemaal aantrekkelijk maakt is wel de unieke ligging op het terrein waar in het voorjaar van '18 zo zwaar slag is geleverd in het raam van de verovering van de Kemmelberg. In een straal van 1 kilometer rond de B&B vindt men een zestal CWGC-begraafplaatsen. Op de hoek van de Molenstraat met de Vierstraat ligt ' Kemmel nr. 1 French Cemetery, dat net als 'Klein Vierstraat British Cemetery' aan de overzijde van de straat, werd ontworpen door Sir Edwin Lutyens die, door op een magistrale manier gebruik te maken van nivelleringen en trappen, deze sites perfect wist te integreren in het landschap.  Vlakbij, op het grondgebied van Voormezele liggen 'Elzenwalle Brasserie Cemetery' en 'Ridge Wood Cemetery', terwijl in de richting van Kemmel het eveneens prachtig in het landschap geïntegreerde 'La Laiterie Cemetery' ligt. Vanaf de voorzijde van de B&B kan men net boven het maaiveld het topje zien van het - gelukkig terug gerestaureerde - monument voor de Franse 32e Infanteriedivisie die hier in omgeving heeft deelgenomen aan de zware afweergevechten rond de Kemmelberg. Vlakbij dit monument liggen ook nog twee kleine CWGC-sites nl. 'Suffolk Cemetery' en 'Godezonne Farm Cemetery'. En als kers op de taart is er natuurlijk ook nog het monument voor de Amerikaanse 27e en 30e Infanteriedivisies, die in mei '18 aan het Westelijke Front waren aangekomen en die eind augustus '18Vierstraat en Voormezele hadden heroverd op de Duitsers. Toen de Amerikanen, drie dagen later werden afgelost had de 27e I.D. 1300 en de 30e I.D.  ruim 800 man verloren...

    Ik kan, gelet op het voorgaande niet anders dan deze 'strategisch gelegen' B&B aanraden. Niet alleen voor de historicus of slagveldtoerist maar ook voor iedereen die op zoek is naar rust, landelijke stilte en natuurschoon, want dat laatste krijg je hier in overvloed.... Adres: B&B 'In 't stille weg': Molenstraat 4 , Kemmel - Tel.: 0477/43.23.51  - intstilleweg@gmail.com

    12-11-2014 om 12:08 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (88 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.UIT HET DAGBOEK VAN JAN VERBUNT
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Precies een eeuw geleden liepen de zware afweergevechten aan de IJzer en rond Ieper stilaan af en begon wat men later de loopgravenoorlog zou gaan noemen. Graag geef ik op deze blog een citaat uit het oorlogsdagboek van Jan Verbunt over de IJzerslag. Jan Baptist Verbunt werd op 10 oktober 1887 geboren in Meerle in het landbouwersgezin van Jan Verbunt en Maria Poels. Hij bracht het grootste gedeelte van zijn jeugd in Meerle door, maar na zijn huwelijk met Catharina Peeters verhuisden de jonggehuwden naar Vosselaar. Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog werd hij gemobiliseerd als soldaat in het 2e Regiment Jagers te Voet met 129/1882 als stamnummer.  Zijn eenheid had zich onder meer bij de 'Verbrande Brug' in Vilvoorde en bij Eppegem onderscheidden bij de uitvallen uit Antwerpen. Tijdens de afweerstrijd aan de IJzer kwam het 2e Jagers aanvankelijk terecht in de sector van Diksmuide en later bij Stuivekenskerke. Op een bijna hallucinante manier beschreef hij de verschrikkelijke strijd rond Diksmuide. Een citaat: 'In den donkeren blinken de witte bajonetten. Boven op onze loopgraven glimt een lijn van staal tegen de aarde. Wij verwachtten den stormloop. Eensklaps een luid gehuil en getier. In 't vuur der geweren loopen zwarte gestalten stormpas over 't land. En tuimelden bij hoopen. Anderen springen er over. Onvoorstelbaar ! Zij rijzen als uit den grond... De mitrailleuzen maaien het leven, langs alle kanten. De schrapnells ontploffen in de ruimte. De dood slaande blindelings, links en rechts. Het roepen en tieren vergaat in gekerm en gehuil. Mannen slaan achterover. De armen wijd opengespreid, vallen met een plof ten gronde...Men gevoelt eene nijpende pijn in de vingers van 't aanhoudend vuren. De oogen zijn als blind van het licht dat rondom en op ons opengloeit. De warmte van de geweerlopen slaat in 't aangezicht. We staan midden in 't vuur... Bij dit alles 't geloei en 't getier als 't gehuil van wilde dieren, ten nachte in d' eenzame velden. Een gezamenlijk laatste salvo doorklinkt de ruimte. Massa's mensenlijven smakken tegen den grond. Voor ons dan vlak in 't aangezicht de bleeke, verwrongen tronies der Duitsche benden, en 't geflikker der bajonetten boven hunne hoofden. De geweren zwijgen. Nu werkt het blanke staal. In den gruwelijken nacht gebeurt de slachting van 't leven. Rechts en links kerft en steekt men. Witte flikkeringen, duizendvoudig, blinken in het donker, verdwijnen in de zwarte gestalten. Roode bloeddruppels glinsteren op de blankheid der wapenen. Een wasem van warm bloed zwendelt rondom ons. Hier is geen menschelijk gedacht, geen medelijden, geen bewustzijn van leven meer. Hier is alleen nog blinde moordwoede, een vaag begeerende wil om de noodzakelijke wreedheid die we begaan. Hier is alleen nog leed, gekerm, gehuil, bloed en dood. Onze oogen schemeren in de onsamenhangende dingen die gebeuren. Het zweet druipt van de wezens, het bloed druipt op de kleederen. Ze hakken en kappen, steken en kerven van weerskanten. Menschen tuimelen, ploffen neder, worden vertrappeld. ze staan met de voeten in 't bloed. En alle dagen, alle nachten, diezelfde nuttelooze herhaling...'

    Jager Verbunt overleefde de IJzerslag en muteerde in december '16 naar de 10e compagnie van het IIIe bataljon van het 5e Regiment Jagers te Voet. Tijdens het geallieerde Eindoffensief  werd hij op 2 oktober '18 zwaar gewond bij de aanval op Moorslede. Hij bezweek tijdens zijn transport naar het militair hospitaal van Hoogstade. Jan Verbunt werd aanvankelijk begraven op de militaire begraafplaats van St. Rijkers (graf nr. 96) maar werd later herbegraven op de BMB Duinenhoek in De Panne waar hij momenteel rust in Blok G, graf nr. 18. Hij liet twee jonge kinderen na... Verbunt's broer Jozef, die als verkenner/wielrijder in de Ve Legerdivisie had gediend, overleed op 19 april '26 in Antwerpen aan de gevolgen van een gifgasvergiftiging. De broers Verbunt waren 2 van de 24 Meerlenaren die tijdens de Eerste Wereldoorlog de hoogste prijs betaalden...

    In 1997 publiceerde ik in het Jaarboek van Hoogstratens Oudheidkundige Kring (H.O.K.) 'Kogels fluiten al zingend over 't water', een selectie becommentarieerde fragmenten uit het oorlogsdagboek van Jan Verbunt. Dit Jaarboek is nog verkrijgbaar in het Stedelijk Museum van Hoogstraten.     

    12-11-2014 om 00:00 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (108 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    10-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.GO WEST
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Gisteren en vandaag illustratiemateriaal gezocht voor mijn boek over Ernst Jünger in Vlaanderen. Deze Duitse schrijver en 'im stahlgewittern' geharde oorlogsveteraan intrigeert mij al héél lang en het laatste jaar heb ik héél wat tijd gestoken in het reconstrueren van de amper drie weken dat hij in 1917 bij Pilkem/Langemark en Passendale aan het front stond. De laatste weken finaliseerde ik de tekst en nu heb ik een kleine 450 foto's gemaakt van de locaties waar hij in die periode zat, in functie van een mogelijke publicatie. Het weer was een onwaarschijnlijke meevaller waardoor het een waar genot was om met de frontkaarten van het Hannoverse Fuselier-regiment nr. 73 in de hand in de voetsporen van Ernst en ook zijn broer Georg (die zwaargewond werd bij Artillery Wood) te treden. Locaties als Mauseburg, Hansahaus, Kolombusei of Granatwald hebben geen geheimen meer voor mij...

    10-11-2014 om 21:40 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (45 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    09-11-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE OORLOGSDAGBOEKEN VAN BURGEMEESTER VAN NUETEN
    Begin augustus van dit jaar startte het Stedelijk Museum van Hoogstraten met een uniek initiatief: dagelijks publiceert men op een speciaal hiervoor gecreëerde webstek de oorlogsdagboeken van burgemeester L. Van Nueten die van 1891 tot aan zijn overlijden burgemeester was van de Hoogstraatse deelgemeente Meerle. Deze oorlogsdagboeken zijn in meer dan één opzicht uniek. Niet alleen zijn er bitter weinig oorlogsdagboeken van burgemeesters tijdens de Eerste Wereldoorlog bekend, maar bovendien zou Meerle door de beruchte 'Dodendraad', de elektrische grensafscheiding die de Duitsers vanaf '15 aan de rijksgrens installeerden, volledig afgescheiden worden van de rest van het bezette landsgedeelte. Hierdoor belandde deze gemeente, samen met buurgemeenten Meer en Minderhout in een unieke positie. De vaak erg persoonlijke aantekeningen bieden dan ook een frisse en vernieuwde kijk op het dagelijkse leven in de Noorderkempen tijdens de 'Grote Oorlog'. Geïnteresseerd ? http://www.meerle14-18.be/  




    09-11-2014 om 17:39 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (110 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.EEN VERLOREN GEWAAND GRAF TERUGGEVONDEN...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Al jaren zocht ik het graf van E.H. Pieter Hendrik Theus, die als hulpaalmoezenier in de 6e cie, 2/2 van het 17e Linieregiment in de nacht van 1 op 2 oktober '18 bij Rumbeke-Beitem was gesneuveld. Theus was bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog priester -leraar aan het Klein-Seminarie van Hoogstraten en als geboren Hoogstratenaar heb ik jaren - tevergeefs - naar zijn laatste rustplaats gezocht. Aanvankelijk werd hij omstreeks 5 oktober '18 begraven in een gemeenschappelijk graf bij Moorslede. Wat ook werd bevestigd door Jef Vermeiren, die als piot in zijn bataljon had gediend en die in zijn - door het Davidsfonds heruitgegeven - oorlogsdagboek verhaalt hoe hij had gezien dat onverlaten de nieuwe laarzen van Theus hadden gestolen, toen hij klaar lag om begraven te worden... Volgens een officieel document van Landsverdediging werd hij nog voor de Wapenstilstand herbegraven op de militaire begraafplaats die in St. Rijkers bij Alveringem was aangelegd. Deze site werd echter kort na de oorlog geruimd en sindsdien was elk spoor naar het graf van E.H. Theus verloren... In de loop der jaren heb ik alle militaire begraafplaatsen en gemeentelijke begraafplaatsen in de Westhoek afgezocht naar de laatste rustplaats van Theus, maar tot mijn grote frustratie nooit gevonden. Tot ik een paar maanden geleden op de gemeentelijke begraafplaats van Berchem op zoek was naar de graven van een paar Britten uit de Royal Naval Brigade die in oktober '14 bij de verdediging van Antwerpen waren gesneuveld en bij toeval langs een verweerde zerk kwam die met een erg bekend lijkend portret was versierd. Daar, in vak 21, op rij 1 lag het langgezochte graf van Pieter Theus... Omdat het mij opviel dat er in dit vak al heel wat graven waren geruimd, contacteerde ik meteen de beheerder van deze site, die me wist te vertellen dat de grafconcessie op 31.12.2022 zal aflopen. Omdat er bij mijn weten geen afstammelingen meer zijn van deze tak van de familie Theus is de kans niet denkbeeldig dat dit graf binnen 8 jaar zal verdwijnen. Gelet op de historische waarde van dit graf en de belangrijke rol die Pieter Theus gespeeld heeft in de Frontbeweging (waarover ik het later uitgebreid zal hebben op deze blog) contacteerde ik meteen H. De Bouvre, de coördinator Begraafplaatsen van de Stad Antwerpen, die geïnteresseerd bleek te zijn en voorstelde om eventueel het peterschap van dit graf op te nemen, zodat het niet alleen kan gerestaureerd worden, maar vooral bewaard kan blijven. Ik heb intussen het voorstel tot peterschap doorgestuurd naar de erg actieve Werkgroep 'Op het Oorlogspad' van Erfgoed Hoogstraten en ben in 'blijde verwachting'...  

    09-11-2014 om 17:16 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (120 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.IN MEMORIAM KORPORAAL PEER AERTS (1892-1918)
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op deze blog zal ik geregeld de aandacht vestigen op de soldaten van het kanton Hoogstraten die aan het IJzerfront hebben gediend. Hierbij zal ik mij vooral focussen op de vele tientallen gesneuvelden uit de Noorderkempen. Vandaag vraag ik even uw aandacht voor Petrus 'Peer' Aerts, korporaal, 3e cie. 1/3 van het 8e Linieregiment.

    Petrus Aerts werd op 2 januari 1892 als eerste zoon geboren in het gezin van Jan Aerts en Maria Verheyen. Zijn ouders baatten een boerderij uit op nr. 42 in Heerle, een gehucht van Meerle. Hij kende een kommerloze jeugd en groeide op in de bossen en velden op een paar honderd meter van de grens met Nederland. Als milicien van de militieklas van 1912 werd hij op 1 oktober 1912 ingelijfd in het leger. Hij belandde - zoals zoveel streekgenoten - in het 8e Linieregiment. In de rangen van deze eenheid nam hij in '14 deel aan de strijd rond Namen, de afweergevechten rond Dendermonde en tijdens de IJzerslag aan de bloedige stormloop tegen de Duitse eenheden die in de Bocht van Tervate op de linkeroever van de IJzer waren geraakt. Omwille van zijn moedige gedrag werd Peer Aerts op het einde van '15 tot korporaal bevorderd.  Wanneer op het einde van '17 de gespecialiseerde eenheden patrouilleurs/verkenners werden opgericht was hij een van de eersten in het 8e Linieregiment om zich te meldden. En opnieuw liet hij zich opmerken door zijn moedig gedrag dat hem niet alleen het Oorlogskruis en Militaire Medaille opleverde, maar ook twee citeringen op de Legerdagorders (04.03.1918 en 21.09.1918). Hij werd tweemaal gewond, maar niet fataal, of zoals hij zelf ooit aan een strijdmakker zei: 'het geluk is voor de durvers...' Tijdens de laatste fase van het geallieerde eindoffensief nam zijn bataljon deel aan de zware offensieve acties rond Bellem, nu een deelgemeente van het Oost-Vlaamse Aalter. En dit keer sloeg het noodlot toe: Op 20 oktober '18 werd hij hier 's ochtends in het hart geschoten door een Duitse sluipschutter en bezweek hij een paar tellen later ter plaatse. Zijn aalmoezenier, de uit Zondereigen afkomstige E.H. Louis Mertens, schreef hierover: 'Pieter trok alleen een hoeve binnen die nog bezet was en onverschrokken, zonder zich te beschutten, schoot hij op de Duitsers vanop de koer van de hoeve. Spijtig genoeg trof hem een kogel vol in de borst en Pieter stuikte ineen, zielloos. Zijn commandant en makkers die hem opvolgden konden zijn papieren en geld niet meer redden; de vluchtende Duitsers hadden hem reeds geplunderd....'  Peer Aerts werd samen met twee gesneuvelde makkers begraven in een geïmproviseerd veldgraf bij de Hoeve Herteleer in de Moerstraat in Bellem. Op 22 juni '22 werden zijn stoffelijke resten herbegraven onder het pas opgerichte oorlogsmonument in zijn geboorteplaats. Toen in de jaren 30 in Turnhout de infanteriekazerne ' Majoor Blairon' werd gebouwd, werd een van de blokken in deze nagelnieuwe kazerne naar korporaal Petrus Aerts vernoemd. Een al lang vergeten eerbetoon voor een niet vergeten gesneuvelde...

    09-11-2014 om 16:32 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (108 Stemmen)
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.BIJ HET OPSTARTEN VAN DEZE BLOG

    Aan de vooravond van Wapenstilstandsdag 11 november leek het mij wel interessant om in het licht van 100 jaar '14 - '18 een aantal persoonlijke bedenkingen en bijdragen op het wereldwijde net te plaatsen. Ik besef dat vele anderen dit reeds voor mij deden, maar ik ben er zeker van dat ik nog een aantal originele bijdragen kan leveren. Ik ben al jaren gefascineerd door militaire geschiedschrijving en heb vanuit deze fascinatie een 15-tal boeken gepubliceerd over de meest uiteenlopende onderwerpen gaande van de Napoleontische periode tot de scheuring van het Koninkrijk der Nederlanden in 1830. Mijn grootste passie is echter de Grote Oorlog en alles wat daar rechtstreeks of onrechtstreeks mee te maken heeft. De titel van mijn blog 'In Vlaanderens Velden' verwijst niet alleen naar het bekende gedicht van de Canadese arts John McCrae maar ook naar een boek dat ik in 2013 publiceerde bij uitgeverij Egmont. Dit boek, dat ik zelf omschreef als 'een reisgids naar het verleden'   bevat drie verkenningen langs het IJzerfront '14-'18. Het is een reisgids die lichtjes afwijkt van de traditionele gidsen door de Westvlaamse frontstreek, omdat het vooral aandacht besteedt aan de Vlaamse agitatie aan en achter het IJzerfront. Tegen hun wil in meegesleurd in een spiraal van blind oorlogsgeweld, vernederingen en repressie, hebben de Vlaamse soldaten aan het IJzerfront, stoïcijns in het aangezicht van de oorlogswaanzin, geschiedenis geschreven en er de eis tot Vlaamse autonomie geconcretiseerd. Nu een eeuw geleden de wereldbrand uitbrak die als 'De Grote Oorlog' in ons collectieve geheugen gebrandmerkt staat, leek het mij aangewezen om even stil te staan bij deze - te vaak in de officiële geschiedschrijving - vergeten bladzijde... In dit boek besteed ik overigens ook aandacht aan de lotgevallen en de inzet van andere 'kleine volkeren zonder staat' zoals de Bretoenen, Ieren, Schotten en Welshmen in Flanders Fields.

    In de geest van dit boek wil ik deze blog schrijven. Ik wens u veel leesgenot....

    09-11-2014 om 15:16 geschreven door janhuijbrechts  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (111 Stemmen)
    >> Reageer (0)


    Archief per week
  • 20/01-26/01 2020
  • 31/12-06/01 2019
  • 23/12-29/12 2019
  • 16/12-22/12 2019
  • 02/12-08/12 2019
  • 18/11-24/11 2019
  • 11/11-17/11 2019
  • 04/11-10/11 2019
  • 28/10-03/11 2019
  • 14/10-20/10 2019
  • 07/10-13/10 2019
  • 30/09-06/10 2019
  • 23/09-29/09 2019
  • 16/09-22/09 2019
  • 09/09-15/09 2019
  • 19/08-25/08 2019
  • 12/08-18/08 2019
  • 05/08-11/08 2019
  • 29/07-04/08 2019
  • 22/07-28/07 2019
  • 01/07-07/07 2019
  • 24/06-30/06 2019
  • 17/06-23/06 2019
  • 03/06-09/06 2019
  • 27/05-02/06 2019
  • 20/05-26/05 2019
  • 01/04-07/04 2019
  • 25/03-31/03 2019
  • 18/03-24/03 2019
  • 11/03-17/03 2019
  • 04/03-10/03 2019
  • 25/02-03/03 2019
  • 18/02-24/02 2019
  • 11/02-17/02 2019
  • 28/01-03/02 2019
  • 21/01-27/01 2019
  • 14/01-20/01 2019
  • 07/01-13/01 2019
  • 31/12-06/01 2019
  • 24/12-30/12 2018
  • 17/12-23/12 2018
  • 10/12-16/12 2018
  • 03/12-09/12 2018
  • 26/11-02/12 2018
  • 19/11-25/11 2018
  • 12/11-18/11 2018
  • 05/11-11/11 2018
  • 29/10-04/11 2018
  • 22/10-28/10 2018
  • 24/09-30/09 2018
  • 17/09-23/09 2018
  • 10/09-16/09 2018
  • 03/09-09/09 2018
  • 27/08-02/09 2018
  • 20/08-26/08 2018
  • 13/08-19/08 2018
  • 06/08-12/08 2018
  • 30/07-05/08 2018
  • 23/07-29/07 2018
  • 16/07-22/07 2018
  • 09/07-15/07 2018
  • 02/07-08/07 2018
  • 25/06-01/07 2018
  • 18/06-24/06 2018
  • 11/06-17/06 2018
  • 04/06-10/06 2018
  • 28/05-03/06 2018
  • 21/05-27/05 2018
  • 14/05-20/05 2018
  • 07/05-13/05 2018
  • 30/04-06/05 2018
  • 23/04-29/04 2018
  • 16/04-22/04 2018
  • 09/04-15/04 2018
  • 02/04-08/04 2018
  • 26/03-01/04 2018
  • 19/03-25/03 2018
  • 12/03-18/03 2018
  • 05/03-11/03 2018
  • 26/02-04/03 2018
  • 19/02-25/02 2018
  • 12/02-18/02 2018
  • 05/02-11/02 2018
  • 29/01-04/02 2018
  • 22/01-28/01 2018
  • 15/01-21/01 2018
  • 08/01-14/01 2018
  • 01/01-07/01 2018
  • 25/12-31/12 2017
  • 18/12-24/12 2017
  • 11/12-17/12 2017
  • 04/12-10/12 2017
  • 27/11-03/12 2017
  • 20/11-26/11 2017
  • 13/11-19/11 2017
  • 06/11-12/11 2017
  • 30/10-05/11 2017
  • 23/10-29/10 2017
  • 16/10-22/10 2017
  • 09/10-15/10 2017
  • 02/10-08/10 2017
  • 25/09-01/10 2017
  • 18/09-24/09 2017
  • 11/09-17/09 2017
  • 04/09-10/09 2017
  • 28/08-03/09 2017
  • 21/08-27/08 2017
  • 14/08-20/08 2017
  • 07/08-13/08 2017
  • 31/07-06/08 2017
  • 24/07-30/07 2017
  • 17/07-23/07 2017
  • 10/07-16/07 2017
  • 03/07-09/07 2017
  • 26/06-02/07 2017
  • 19/06-25/06 2017
  • 12/06-18/06 2017
  • 05/06-11/06 2017
  • 29/05-04/06 2017
  • 22/05-28/05 2017
  • 15/05-21/05 2017
  • 08/05-14/05 2017
  • 01/05-07/05 2017
  • 24/04-30/04 2017
  • 17/04-23/04 2017
  • 10/04-16/04 2017
  • 03/04-09/04 2017
  • 27/03-02/04 2017
  • 20/03-26/03 2017
  • 13/03-19/03 2017
  • 06/03-12/03 2017
  • 27/02-05/03 2017
  • 20/02-26/02 2017
  • 13/02-19/02 2017
  • 06/02-12/02 2017
  • 23/01-29/01 2017
  • 16/01-22/01 2017
  • 09/01-15/01 2017
  • 19/12-25/12 2016
  • 12/12-18/12 2016
  • 05/12-11/12 2016
  • 28/11-04/12 2016
  • 21/11-27/11 2016
  • 14/11-20/11 2016
  • 07/11-13/11 2016
  • 31/10-06/11 2016
  • 24/10-30/10 2016
  • 17/10-23/10 2016
  • 10/10-16/10 2016
  • 03/10-09/10 2016
  • 26/09-02/10 2016
  • 19/09-25/09 2016
  • 12/09-18/09 2016
  • 05/09-11/09 2016
  • 29/08-04/09 2016
  • 22/08-28/08 2016
  • 15/08-21/08 2016
  • 08/08-14/08 2016
  • 01/08-07/08 2016
  • 25/07-31/07 2016
  • 18/07-24/07 2016
  • 11/07-17/07 2016
  • 04/07-10/07 2016
  • 27/06-03/07 2016
  • 20/06-26/06 2016
  • 13/06-19/06 2016
  • 06/06-12/06 2016
  • 30/05-05/06 2016
  • 23/05-29/05 2016
  • 16/05-22/05 2016
  • 09/05-15/05 2016
  • 02/05-08/05 2016
  • 25/04-01/05 2016
  • 18/04-24/04 2016
  • 11/04-17/04 2016
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 21/03-27/03 2016
  • 14/03-20/03 2016
  • 07/03-13/03 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 22/02-28/02 2016
  • 15/02-21/02 2016
  • 08/02-14/02 2016
  • 01/02-07/02 2016
  • 25/01-31/01 2016
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2015
  • 07/12-13/12 2015
  • 30/11-06/12 2015
  • 23/11-29/11 2015
  • 16/11-22/11 2015
  • 09/11-15/11 2015
  • 02/11-08/11 2015
  • 26/10-01/11 2015
  • 19/10-25/10 2015
  • 12/10-18/10 2015
  • 05/10-11/10 2015
  • 28/09-04/10 2015
  • 21/09-27/09 2015
  • 14/09-20/09 2015
  • 07/09-13/09 2015
  • 31/08-06/09 2015
  • 24/08-30/08 2015
  • 17/08-23/08 2015
  • 10/08-16/08 2015
  • 03/08-09/08 2015
  • 27/07-02/08 2015
  • 20/07-26/07 2015
  • 13/07-19/07 2015
  • 06/07-12/07 2015
  • 29/06-05/07 2015
  • 22/06-28/06 2015
  • 15/06-21/06 2015
  • 08/06-14/06 2015
  • 01/06-07/06 2015
  • 25/05-31/05 2015
  • 18/05-24/05 2015
  • 11/05-17/05 2015
  • 04/05-10/05 2015
  • 27/04-03/05 2015
  • 20/04-26/04 2015
  • 13/04-19/04 2015
  • 06/04-12/04 2015
  • 30/03-05/04 2015
  • 23/03-29/03 2015
  • 16/03-22/03 2015
  • 09/03-15/03 2015
  • 02/03-08/03 2015
  • 23/02-01/03 2015
  • 16/02-22/02 2015
  • 09/02-15/02 2015
  • 02/02-08/02 2015
  • 26/01-01/02 2015
  • 19/01-25/01 2015
  • 12/01-18/01 2015
  • 05/01-11/01 2015
  • 29/12-04/01 2015
  • 22/12-28/12 2014
  • 15/12-21/12 2014
  • 08/12-14/12 2014
  • 01/12-07/12 2014
  • 24/11-30/11 2014
  • 17/11-23/11 2014
  • 10/11-16/11 2014
  • 03/11-09/11 2014

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs