De allereerste soldaat uit het kanton Hoogstraten die tijdens WO I sneuvelde was Louis Van Den Heuvel uit Zondereigen. Hij was op 16.05.1893 in Loenhout geboren en was op15.03.1913 als milicien met stamnummer 111/60240 in dienst gegaan bij het 11e Linieregiment. Op het ogenblik van de mobilisatie, eind juli '14, was hij dus in militaire dienst, maar in verlof omdat hij als boerenzoon toestemming had gekregen zijn ouders te helpen bij de oogst . Louis Van Den Heuvel trok meteen naar de kazerne in Hasselt en vertrok van daar met de trein naar Bellaire omdat zijn regiment , als onderdeel van de IIIe Legerdivisie belast werd met de verdediging van Luik.  Het regiment, onder leiding van kolonel Karel Dusart, was een van de eerste Belgische eenheden die in contact kwamen met de Duitsers. Van Den Heuvels' bataljon werd in de nacht van 5 op 6 augustus in haar bivak op de begraafplaats van Rhees verrast door doorgebroken troepen van de Duitse 34e Brigade. In de pikdonkere nacht kwam het tot een verschrikkelijk gevecht, vaak lijf-aan-lijf, dat niet minder dan drie uur duurde. Kolonel Dusart sneuvelde aan het hoofd van zijn mannen, terwijl Van Den Heuvels bataljonscommandant, majoor Frère zwaargewond van het slagveld werd weggedragen. De uiteengerukte en gehavende compagnieën werden door de overlevende officieren in twee groepen verzameld: Eén groep werd naar het stadscentrum van Luik gestuurd, terwijl de tweede - met Louis Van Den Heuvel - Herstal als bestemming kreeg. Onderweg werd het restant van Louis' compagnie echter opgeëist door kapitein Grossmann van het 32e Linieregiment. Onder zijn leiding nam L. Van Den Heuvel deel aan de tegenaanval op de begraafplaats die ze een paar uur daarvoor in verwarrende omstandigheden hadden moeten prijsgeven. Ondanks de hoge verliescijfers, slaagden ze er in hun oude posities te heroveren. Meer nog, bij deze tegenaanval maakten ze 239 krijgsgevangenen, waaronder 5 officieren... Vrijwel onmiddellijk na dit gevecht belandde Van Den Heuvel met een paar mannen van zijn peloton in een loopgracht bij Herstal waar hij gedood werd door een kogel. Hij was een van de 41 mannen van het regiment die hun eerste gevecht niet overleefd hadden. Niet minder dan 437 anderen uit het 11e Linie werden gewond of waren vermist. Een merkwaardig detail is dat Van Den Heuvel werd begraven op de begraafplaats van Rhees, dezelfde begraafplaats waar hij zijn vuurdoop had gekregen.... Op de foto, die van kort na deze gevechten dateert, ziet u trouwens het massagraf dat werd aangelegd voor de gesneuvelden van het 11e Linieregiment.

De volgende dagen zouden overigens nog twee militairen uit het kanton Hoogstraten sneuvelen in de sector Luik. Adriaan Van Dijck uit Rijkevorsel (°1893) diende als soldaat in de 6e cie, 2/2 van het 12e Linieregiment. Deze eenheid, o.l.v. kolonel Jules Jacques - een echte ijzervreter - behoorde eveneens tot de IIIe L.D. en maakte al meer dan 25 jaar deel uit van het vaste garnizoen van de 'Vurige Stede'. De piotten van het 12e Linie lagen al vanaf 2 augustus rond Wezet, Lixhe, Halcourt, Argenteau en Hollembaye ingekwartierd om bij het minste teken van onraad uit te kunnen rukken.  Wanneer op 4 augustus de huzaren van generaal von Marwitz voor de strategisch belangrijke Maasbrug bij Wezet verschenen, vonden ze een bataljon van het 12e Linie op hun weg. Van Dijck's eenheid was dus de eerste reguliere infanterie-eenheid die in contact kwam met de invasietroepen. De mannen van zijn bataljon - waartoe nog een aantal andere mannen uit de Noorderkempen behoorden - waren er trouwens ooggetuige van hoe de Duitsers met bootjes de Maas, ten noorden van de forten, overstaken om de Belgische stellingen aan te vallen. Kort daarvoor had een Duits vliegtuig boven hen gecirkeld en pakken proclamaties van generaal von Emmich uitgeworpen, waarin de Belgische soldaten werden opgeroepen geen weerstand te bieden. Een oproep die duidelijk in dovenmansoren viel bij de mannen van het 12e Linie, want de Duitse voorhoede botste op hardnekkige weerstand. Een paar soldaten van het 12e Linie slaagden er zelfs in om op 5 augustus, bij een tegenaanval, het vaandel van het 89e Regiment Mecklemburgse grenadiers te veroveren. Maar het was vooral bij Pontisse, Herstal en Queue-de-Bois dat het regiment zich dusdanig onderscheidde dat het de eervolle vermelding 'Luik' op haar regimentsvaandel mocht dragen. Om niet ingesloten te geraken in het Luikse, liet generaal Leman als sectorcommandant, de IIIe Legerdivisie een paar dagen later terugplooien op de zgn. Gete-stelling. Het was bij de achterhoedegevechten dat Adriaan Van Dijck op 8 augustus werd doodgeschoten. 

Zijn dorps- en jaargenoot Lodewijk Laurijssen (°1893) diende eveneens in het 12e Linieregiment en was op 6 augustus zwaargewond geraakt. Hij zou op 21 augustus in Luik aan de opgelopen verwondingen bezwijken...