Binnen minder dan een maand, op 8 december om precies te zijn, zal het exact 99 jaar geleden zijn dat in het Britse  'Punch'-Magazine' John McCrea's gedicht 'In Flanders Fields' - weliswaar anoniem-  voor het eerst verscheen. Het sloeg meteen aan en werd een van de populairste oorlogsgedichten. Anton Van Wilderode hertaalde in 1970, ter gelegenheid van de 50e IJzerbedevaart, 'In Flanders Fields' als volgt:

'In Flanders Fields staan de papavers rood / onder het zwart gelid der houten kruisen. / De leeuwerik vliegt tegen vuur en dood / gevederd in de hemel van Diksmuide / en zaait zijn lied tussen shrapnels en schroot ./ Wij zijn de doden thans. Maar kortgeleden / nog levenden die liefhadden en streden / voor dat schoon land waarvan wij zonen waren. / Nu liggen wij alleen in Vlaanderens aarde / in Flanders Fields !

In Flanders Fields staan de papavers rood / tegen de grijze schilden van de zerken. / De wind waait als een boom boven het groot / landschap tussen Langemark en Klerken / dat zich beschermt gelijk een moederschoot. / Wij zijn de doden thans. maar kortgeleden / nog levenden  met leuzen en gebeden / voor dat schoon land waarvan wij zonen waren. / Nu liggen wij voorgoed in Vlaanderens aarde, / in Flanders Fields !

'In Flanders Fields staan de papavers rood / als roest gespat over verminkte graven. / De blauwvoet met zijn zuivre vleugels stoot / tegen de hïërogliefen van de namen, / de regen leest de zwarte letters bloot. / Wij zijn de doden thans. Maar kortgeleden / nog levenden almachtig aangetreden / voor dat schoon land waarvan wij zonen waren. / Nu liggen wij doodstil in Vlaanderens aarde, / in Flanders Fields !'