Op deze blog zal ik geregeld de aandacht vestigen op de soldaten van het kanton Hoogstraten die aan het IJzerfront hebben gediend. Hierbij zal ik mij vooral focussen op de vele tientallen gesneuvelden uit de Noorderkempen. Vandaag vraag ik even uw aandacht voor Petrus 'Peer' Aerts, korporaal, 3e cie. 1/3 van het 8e Linieregiment.

Petrus Aerts werd op 2 januari 1892 als eerste zoon geboren in het gezin van Jan Aerts en Maria Verheyen. Zijn ouders baatten een boerderij uit op nr. 42 in Heerle, een gehucht van Meerle. Hij kende een kommerloze jeugd en groeide op in de bossen en velden op een paar honderd meter van de grens met Nederland. Als milicien van de militieklas van 1912 werd hij op 1 oktober 1912 ingelijfd in het leger. Hij belandde - zoals zoveel streekgenoten - in het 8e Linieregiment. In de rangen van deze eenheid nam hij in '14 deel aan de strijd rond Namen, de afweergevechten rond Dendermonde en tijdens de IJzerslag aan de bloedige stormloop tegen de Duitse eenheden die in de Bocht van Tervate op de linkeroever van de IJzer waren geraakt. Omwille van zijn moedige gedrag werd Peer Aerts op het einde van '15 tot korporaal bevorderd.  Wanneer op het einde van '17 de gespecialiseerde eenheden patrouilleurs/verkenners werden opgericht was hij een van de eersten in het 8e Linieregiment om zich te meldden. En opnieuw liet hij zich opmerken door zijn moedig gedrag dat hem niet alleen het Oorlogskruis en Militaire Medaille opleverde, maar ook twee citeringen op de Legerdagorders (04.03.1918 en 21.09.1918). Hij werd tweemaal gewond, maar niet fataal, of zoals hij zelf ooit aan een strijdmakker zei: 'het geluk is voor de durvers...' Tijdens de laatste fase van het geallieerde eindoffensief nam zijn bataljon deel aan de zware offensieve acties rond Bellem, nu een deelgemeente van het Oost-Vlaamse Aalter. En dit keer sloeg het noodlot toe: Op 20 oktober '18 werd hij hier 's ochtends in het hart geschoten door een Duitse sluipschutter en bezweek hij een paar tellen later ter plaatse. Zijn aalmoezenier, de uit Zondereigen afkomstige E.H. Louis Mertens, schreef hierover: 'Pieter trok alleen een hoeve binnen die nog bezet was en onverschrokken, zonder zich te beschutten, schoot hij op de Duitsers vanop de koer van de hoeve. Spijtig genoeg trof hem een kogel vol in de borst en Pieter stuikte ineen, zielloos. Zijn commandant en makkers die hem opvolgden konden zijn papieren en geld niet meer redden; de vluchtende Duitsers hadden hem reeds geplunderd....'  Peer Aerts werd samen met twee gesneuvelde makkers begraven in een geïmproviseerd veldgraf bij de Hoeve Herteleer in de Moerstraat in Bellem. Op 22 juni '22 werden zijn stoffelijke resten herbegraven onder het pas opgerichte oorlogsmonument in zijn geboorteplaats. Toen in de jaren 30 in Turnhout de infanteriekazerne ' Majoor Blairon' werd gebouwd, werd een van de blokken in deze nagelnieuwe kazerne naar korporaal Petrus Aerts vernoemd. Een al lang vergeten eerbetoon voor een niet vergeten gesneuvelde...