Bij de volgende verkiezingen wil ik opkomen als onafhankelijke.
Waarom?
Omdat er mensen zijn die hun gans leven hun tikker hebben afgedraaid en slechts 625 euro pensioen krijgen.
Omdat er mensen zijn zoals ik die een rijkgevulde interimcarrière hebben vanwege jobhopping en achteraf slechts 400 euro trekken als samenwonende en omdat ik me steeds opnieuw moet rechtvaardigen. Rechtvaardigen waarvoor?
Activering van werklozen?
Vorig jaar werkte ik 8 maanden zonder onderbreking.
Acht maanden.
Ik krijg nu 16 maanden respijt van de RVA omdat ik bij het eerste gesprek gunstig beoordeeld werd (jawadde, ik heb gewerkt verdomme!!!) en ik heb hier een bewijs van (dat ze mij pas binnen 16 maanden terug op het matje roepen).
Via het syndicaat bemerkte ik echter een grove vergissing.  Vanaf mei 2009 zouden ze mij terug oproepen ter verantwoording terwijl ik normaal pas in mei 2010 kan worden opgeroepen als de wetgeving wordt nageleefd.
Ik heb die wet niet gemaakt, ik ben geen Minister van Werk.
Wat een kl-boel!!!
Of ik nog werk zoek?
Ja, wat dachten ze dan...
Kijk, het gaat om rechten.
Om een correcte toepassing van de wetgeving.
Ik begrijp dat - als ik ooit geen interims meer doe na mijn vijftigste - men mij er ooit uit zal zwieren.
Al is dat niet logisch na een carrière maar soit, de wet is de wet.
Ik haat dat dilettantengedoe, dat geklungel.
Op OCMW-steun zal ik nooit kunnen rekenen vanwege het bezit van een huis.
Leefloon nope.
Hopelijk win ik een grote som die ik in een kous kan bewaren of op een depositorekening kan beleggen.
Al die  jaren (vanaf 1985 want ik begon al héél jong te werken) is mijn geld (belastingen) dus naar de zee gevloeid...
Enfin, ik heb de liefste man van Noordwest Brussel, misschien ook van het heelal, maar het ligt niet in mijn aard om teveel met bloemen te gooien.
Wat als er met hem iets gebeurt?
Nooit gedacht dat ik ooit zoveel van iemand zou houden.
Het is alsof de engelen hiermee gemoeid zijn.
Liefde is zien in iemand wat anderen niet in die persoon zien. Liefde is seks. Liefde is fusie. Liefde is houden van de geur van de andere. Liefde is rommel maken en de rommel door de andere laten oplossen. Liefde is een relatie die niet door anderen aanvaard wordt maar wel door de twee protagonisten. Liefde is een chemisch proces vermengd met onderbewuste toestanden en spelden die elkaar in een hooiberg gevonden hebben. Liefde is seks met dé Ander alsof het altijd de allereerste keer is. Zelfs al wordt men 500 jaar oud.  
Ik kan creatief uit de hoek komen en eventueel hiermee wat rondkomen.
Maar het blijft puzzelen.
Af en toe meer fantaziest dan artiest.
Ik ben ook heel moeilijk in de liefde dus een vervanging voor mijn partner - mocht ik hem verliezen - zou ik nooit willen, het zou op zijn minst een even grote liefde moeten worden.
Waar zou ik die ooit nog vinden?
Ik heb gelukkig schatten van kinderen die me wat zouden kunnen helpen.
Maar ik wil geen financiële steun.
Van niemand...
Ik wil altijd mijn vrijheid bewaren.
Gelukkig ben ik een plantrekster.
Volgend op het vorige kan ik maar één ding concluderen : carpe diem, pluk de dag en morgen zien we wel weer. Alleen het nu telt.

17-01-2009 om 12:33 geschreven door tosca  

De kinderen brengen graag hun vrienden/vriendinnen mee naar huis om na een fuif te blijven slapen.
Ik laat hen maar doen.
Mijn partner zal morgenvroeg om koffiekoeken gaan.
Het is hier in alle geval lekker warm.
Eigenlijk zijn we geen "contraare" mensen en brengen we het er nog goed vanaf met de kinderen.
Op werkvlak komt (eindelijk!) wat beweging.
Maandag mag ik me aanbieden bij een bureau in Zaventem.
Verandering van lucht doet eten.
Waarmee ik bedoel dat er misschien iets in zit op werkvlak.
De leeftijd scheen alvast geen probleem te zijn.
Ach, we voelen ons nog altijd jong. Vooral in ons hoofd.
Het is wel recessie, see, maar ik ben zó flexibel ondertussen dat ik het klappen van de zweep wel ken.
Ik kies voortaan voor een deeltijdse job.
Want stillekesaan begint het verlangen te groeien om meer creatief bezig te zijn.
In my very own way... 
Morgen bak ik zelf een mozzarellapizza.
Jammer dat de kinderen niet zoveel van donkere olijven houden.
We eten ook couscous dit weekend maar eigenlijk heb ik ook eens zin in een lekker ouderwetse hutsepot.
Heel gezond vanwege de groenten.
Il y a des femmes qui ont voulu me courtiser aujourd'hui
Oh, chéri, ce que je ne vois pas, je m'en fiche pas mal... Je n'étais pas là, je n'ai rien vu...
Ooit kwam hij Kadja Nin tegen bij een lokale kruidenier. Een heel mooie madam.
Ze nam mijn zoon - toen zoontje - in de armen. "Un beau bébé, monsieur..."
Ik werkte toen op een gemeentebestuur. Pennenlikster. Met losse katoenen zomerkleren. Er leek aan de zomer geen einde te komen toen en de dagen duurden lang. Vroeg, vroeg opstaan. Werken en denken aan het kindje in de buik. Een vroegere klasgenoot tegen het lijf lopen. Ze was medisch vertegenwoordigster geworden. Wat ben ik geworden? Vanalles en nog wat. In my very own way... Maar met een goede dosis gezond verstand, van tijd tot tijd. Dat zal aan ons ma liggen.
"Een goede emmer koud water," zei ze als ik teveel ging "zweven".
Het heeft ook geholpen, die aanpak.

16-01-2009 om 00:00 geschreven door tosca  

15-01-2009 om 10:36 geschreven door tosca  

Soms ben ik mama doetal.
Gisteren moest ik switchen tussen de Franse en de Engelse taal.
De jeugd hier thuis helpen met een weerbericht in het Engels. Ik had geen inspiratie, niet de minste en vertaalde een weerbericht uit de gratis Franstalige zondagskrant, verkrijgbaar bij sommige Brusselse bakkers "Gratuit  7 Dimanche" (vlan.be). Geïnspireerd door de mooie woordenvloed van ene Kate Winslet op televisie (Golden globe awards?), was ik best fier over het resultaat.
Daarna hielp ik mijn dochter met een vertaling uit het Frans over hoofddoeken in de Brusselse scholen. Het was best een interessant artikel en het deed me terugdenken aan mijn speelpleinperiode toen ik kinderen oppaste in de bewaking van de Ursulinenschool hier vlakbij.
Tijdens het journaal moest ik nog helpen met "actualiteit" en de Gazaproblematiek uitleggen. Gelukkig werd ik tijdens mijn humaniora heel goed historisch gepamperd zodat ik de geschiedenis ken vanaf 1948. Enfin was mijn besluit, je zal ginder maar zonder water en electriciteit zitten.
Ik denk er - eerlijk gezegd - liever niet over na.
Groot was mijn verbazing toen ik bij een geschiedenistaak van mijn zoon zag hoe de VN (Verenigde Naties) in verschillende organen is opgesplitst. De jongeren van nu hebben heel wat informatie te verwerken. Ze zullen duidelijk ook in een andere wereld (steeds meer globalisatie) vertoeven. Bij blauwhelmen moet ik altijd denken aan de film "Harrison's flowers" over de oorlog in ex-Joegoslavië.
Tussendoor was ik bezig met werk te zoeken op het internet.
Ergens vond ik een job in 1060 Brussel, ik solliciteerde en wacht op een eventueel resultaat.
Hoe dan ook, vroeg of laat valt er weer iets uit de bus. Het kan soms snel gaan ...
Ik vergelijk mijn leven niet meer met het professioneel stabielere leven van anderen, ik vind het best boeiend zo en ach, ik kan altijd wel rekenen op mijn engelbewaarder. Het volstaat mijn engelbewaarder te telefoneren.
Dus, beste lieden, geen medelijden met mij, ik trek altijd heel goed mijn plan en af en toe heb ik veel geluk in schijnbaar minder goede periodes.
Zelfs de regen vond ik vandaag best te pruimen.

13-01-2009 om 12:48 geschreven door tosca  

12-01-2009 om 15:32 geschreven door tosca  

Zich inleven in een moment en dat zo goed mogelijk proberen weer te geven.
Moet kunnen.
Af en toe.
Je kan het moment ook in één zin samenvatten.
Poffertjes bakken in een pan en vele monden gelukkig maken tijdens een film.
Een dochter hebben die morgen zestien wordt en me even weer zestien voelen. Al mimeer ik het gevoel want bij mijn zoon die nu 17 is, had ik dat meer. Vraag me niet waarom. Misschien omdat hij meer een aardje naar zijn moertje heeft. Mijn oudste dochter is te verschillend maar ik zie haar natuurlijk supergraag.
Honderden kousen plooien bij de wekelijkse was. Af en toe ontbreekt een kous.
Bij een autorit speuren naar ons ma die naar de kerk gaat en haar toch niet zien. Ik ga al jaren niet meer naar kerkdiensten, tenzij voor begrafenissen, huwelijken of dopen. Af en toe ga ik wel een kerk binnen, dan drop ik een muntstuk in een houten toestel en laat ik een kaars branden voor mensen op de wereld die er nood aan hebben. Ergens komt mijn goede intentie dan terecht. Misschien een kind dat op het nippertje aan de dood ontsnapt.
Mijn budget overschrijden vanwege de aankoop van lekkers voor de verjaardag. Moet kunnen. Daarna span ik de buikriem van het budget weer aan. Het is zoals mensen die op dieet zijn. Af en toe moet je eens uit de band springen.
Mijn partner die vindt dat ik vermagerd ben aan mijn billen. Net als in de beginperiode van onze relatie. Het balkon daarentegen vermagert niet. Soms zegt iemand dat ik er goed uitzie en dan riposteert iemand dat ik een beetje te zwaar ben, een ietsepietsie maar ik voel me goed zoals ik ben. In dit omhulsel. Mijn persoonlijkheid daarentegen vind ik een beetje te serieus, maar dat ligt aan mijn ascendant steenbok- waterman (op de grens).

10-01-2009 om 22:19 geschreven door tosca  

09-01-2009 om 15:31 geschreven door tosca  

500 euro orthodontist.
210 euro reizen kinderen (studie- of schoolreizen fractioneel betaald)
99 euro printer en scanner (all in one)
155 euro water (zesmaandelijks)

et cela me pompe, cela me pompe...
Net rondkomen.
Allemaal de schuld van het Min van Financiën dat mijn belastingen niet terugbetaalt.
Nochtans had ik de brief heel snel ingediend.
Ze lachen in hun vuistje.
Gisteren een jaaroverzicht van het nieuws gevolgd.
Samen met de kinderen.
Opdracht in functie van de lessen geschiedenis.
De mens is wreed.
Zeker weten.
Oorlog.
Naijver.
Men zou meer geëerd worden na de dood dan tijdens het leven.
Dixit een verwante of kennis van Hugo Claus.
Terreur.
Aardbevingen.
Mensen die na jaren uit een kast komen en op één, twee, drie een oplossing toveren voor dit land.
Surrealisme troef.
Anderen worden opzij geschoven.
Laten zich als het ware opeten door anderen.
Yep, ik spreek uit ervaring.
Mensen gaan failliet vanwege verloren spaargeld.
Anderen - proleten zoals mezelf - hadden het geluk bij het ongeluk op voorhand wegens omstandigheden acties te moeten verkopen en niet in het diepste slop te geraken.
Obama is de nieuwe president.
Zo'n vlotte spreker.
Je moet hem haast geloven.
Vele gezichten verschijnen op het scherm.
Beslissen over het leven van anderen.
Ma belt aan.
Klaagt over de buikgriep van ons pa.
Ik lees een boek in bed om mijn telomeren te beschermen, ontspanning.
De verloofde van Sado.
Amélie Nothomb.
Spiksplinternieuw uit de bib.
Geeft me de illusie dat ik het zelf gekocht heb.
It's all in the mind.

08-01-2009 om 11:20 geschreven door tosca  

07-01-2009 om 11:04 geschreven door tosca  

heb ik afspraak in de RVA.
Of de ONEM.
Mastodont.
Bewijzen dat ik naarstig op zoek ben naar werk.
Heb een ganse zak mee met mijn contracten van 2008.
Plus diploma's.
Plus sollicitaties.
Ja, mijnheer, mevrouw, ik heb op verschillende plaatsen gewerkt.
En wat dan nog?
Beter dan te parasiteren.
Ja, mijnheer, mevrouw, ik woon samen met een man en trek slechts een minimum uitkering (als ik ze dan nog trek want voor vooraf betaald en belast vakantiegeld wordt de uitkering ingetrokken).
Zoveel mizerie voor 400 euro per maand of om in het "systeem" te blijven.
Of ik nog werk zoek?
Zeker weten, al begint de discriminatie door te wegen vanwege mijn leeftijd.
Ik mag er dynamisch en kwiek uitzien, de id-kaart telt.
Toch voel ik me nog piepjong en heb ik soms zin de wijde wereld in te trekken, enkel te doen waar ik zin in heb en de ganse boel achter mij te laten.
Maar mijn lieve kindertjes (groot intussen) laat ik niet graag achter.
Ik koester ze.
Ach, ik zal er maar weer naartoe trekken.
Volgende maand ben ik wellicht weeral elders aan de slag.
Via interim solliciteerde ik ergens waar ik
1) het verwijt kreeg aan jobhopping te hebben gedaan en dat terwijl ze slechts een halftime voor 4 maanden aanboden. Toen ik dat antwoordde, keken ze raar maar achteraf werd ik wel "negatief" beoordeeld. Van contradicties gesproken in de huidige wereld. Tenslotte zal degene die de halftime zal doen later ook het potentiële verwijt van jobhopping kunnen krijgen.
2) het verwijt kreeg dat ik me toch maar eens moest "stabiliseren" gezien mijn leeftijd.
Kortom, een hoop dingen die geen steek houden.
Misschien zal ik dan toch vlugger mijn carrière over een andere boeg gooien, iets "totaal nieuw" doen.
Toen ik bij de mutualiteit langsging, zei de man : "Heb je nu nog geen vast werk, je hebt toch een goed voorkomen... Dat ze iemand als u niet aannemen, begrijp ik niet."
Ja, mijnheer, mevrouw, maar ze "willen" me niet. Misschien dat ik stoor...
Stoorzender in een geordend wereldje, het is ook weer iets anders.
Never mind.
Mijn leven ligt open.
Ik boer rustig verder zonder spinrag, frustraties van deze of gene, met veel sneeuw, liefde, warmte...
Veel kunnen ze me niet meer afnemen, zeker weten...
Als ze mij nu willen excuseren, want ik heb nog heel veel te doen.
Sober leven vereist creativiteit.

06-01-2009 om 12:08 geschreven door tosca  

Het lot (benenfiets) brengt me naar een sneeuwlandschap, een wit sneeuwen vlokkentapijt.
De bomen wedijveren om schoonheid.
Een mens daartussen.
Zachtjes voortglijdend.
Passen in de sneeuw.
Een warm gesprek.
Lekker bakje koffie.
Wintersport voor de thuisblijvers.
Goh, wat is er mooier dan sneeuw?
Zelfs koning auto houdt even halt voor mij.
Zo heb ik de winter het liefst.
In de sneeuw.

05-01-2009 om 13:01 geschreven door tosca  

is inmiddels al een paar dagen aan de gang.
Terwijl mijn oren af en toe gepijnigd worden door loeiharde jongerenmuziek, probeer ik mijn gedachten toch even op een rij te zetten.
Proberen zeg ik wel, want het is niet altijd gemakkelijk in een chaotisch druk gezin als het mijne.
Morgen herbegint de school en ik ben er niet rouwig om. Als niet-gescheiden ouder heb ik de kinderen bijna altijd bij mij en al is de liefde nog zo groot, ze worden niet gemakkelijker met de leeftijd. Toch zijn er ook veel goede momenten, gelukkig primeren ze, zoals de soldentocht deze namiddag in hartje Brussel. Normalerwijze zou ik zoiets verafschuwen maar we konden een paar mooie originele spulletjes op de kop tikken en dat maakt veel goed. Zelf ben ik een low-impactpersoon en koop ik enkel tweedehands of vintage en ik vind er ruimschoots mijn goesting in. De kinderen souperen het kledingbudget wel op maar dat hoort bij hun leeftijd.
Vrijdag  moest ik met mijn oudste dochter op afspraak bij de dienst stomatologie. Haar orthodontische behandeling (voor héél rechte tanden) is achter de rug en nu zal ze binnen twee maanden een operatie moeten ondergaan (extractie van de wijsheidstanden). De dokter gaf een cleane en sobere indruk en dat beviel me uitermate. De afspraak voor de pre-operatieve onderzoeken viel in het water want de dienst moest sluiten maar ze zullen me opnieuw contacteren. Wel vriendelijk personeel moet ik zeggen. Ze zal de dag van de operatie wel verdoofd worden, maar we houden wel een oogje in het zeil. De meeste mensen worden na anesthesie terug wakker, al gebeuren er af en toe ongelukjes, dat mensen in coma ofzo blijven. Duimen maar...
Op dit ogenblik ben ik goed uitgerust, zonder spinrag in mijn hoofd.
Eigenlijk functioneer ik zeer goed al is het op automatische piloot.
Neen, ik ben niet depri maar wel wat gechoqueerd door de laatste nare werkervaring, u weet wel de "Franse" film catégorie twee.
Angelo (zo noem ik mijn engelbewaarder) is teruggekomen.
Ik merk dat omdat er een paar fijne voorvallen zijn gebeurd.
Vandaag had ik zelfs de boon (een porseleinen figuurtje) in de Driekoningentaart.
Toen ik om frieten ging (de beste frieten van Noordwest Brussel) op het nog rijkelijk versierde marktplein, kwam ik voorbij de etalage van een kunstwinkel. Marlon Brando keek me aan vanop twee schilderijen.
Hij zei niets maar in mezelf priemde de gedachte : "That's the godfather..."
Ik vond de man altijd sympathiek ondanks zijn niet gemakkelijke leven.
Wat een prachtig gestyleerd smoelwerk.

04-01-2009 om 20:21 geschreven door tosca  

31-12-2008 om 23:36 geschreven door tosca  

Dit was voorzeker niet één van mijn beste jaren.
Dit jaar stierf één van mijn beste vrienden.
Het professioneel leven was een "disaster", hopelijk komt er beterschap, hoewel, met de crisis???
De liefde was goed maar dat was in hoofdzaak aan onszelf te wijten. Men zou het niet geloven maar ik kan bijwijlen ook een lief vrouwtje zijn en niet altijd de cynicus die men gewend is.
De kroost werd groter (en lastiger...), mensen, ouders kunnen zich soms toch zorgen maken, nu begrijp ik waarom, waar hangen ze soms uit??? Toch is het goed dat ze alles ontdekken, alleen, loslaten is - zelfs voor een vrije vogel als mezelf - moeilijk.
Financieel viel er ook al niet zoveel te rapen.
Al bij al krijg ik de indruk van een "geforceerd" jaar.
Dus op naar 2009, wellicht wordt dat beter, I hope so.
Het zal koud zijn als ik morgen ga solliciteren in dat industriepark.
Het was ook koud toen ik in Rusland de steden Moskou en Leningrad bezocht en het landhuis van Peter de Grote, verstopt onder de sneeuw.
Gelukkig heb ik een drive.
Een drive is een motortje dat me altijd voortduwt.
Trekken aan de kar, in good times and in bad times.
Nog altijd beter dan aanmodderen zoals in de hedendaagse politiek.
Een man bouwde een hutje naast het Koninklijk Paleis.
Hij had beter in de Middeleeuwen geleefd.
Nu pleegde hij zelfmoord.
Waarom?
Lastiggevallen door regeltjes, altijd maar weer die regeltjes.
Als ik koning was, gaf ik hem een kamer.
Het paleis is groot genoeg.
Er is genoeg plek.
Skateboarden in de gangen, stel je voor...

28-12-2008 om 23:25 geschreven door tosca  

Bellen naar een interimbureau.
Of de opdracht nog doorgaat?
Ja, dus... ik had het evenwel niet verwacht.
Ik verwacht mij aan alles tegenwoordig.
Maandag eerstkomende, de lijnbus op in het Noordstation.
Zo'n goede 30 minuutjes...
Met dank aan de informatiebalie van De Lijn.
Onze printer laat het afweten.
"Hij was oud," zeggen de kinderen.
"Drie jaar maar?"
"Dat is oud, onze computer wordt ook oud, drie jaar is oud tegenwoordig," zegt mijn zoon.
En ik die dacht dat die dingen langer meegingen...
Vandaag de kou getrotseerd.
Een aangetekend schrijven verstuurd in de Carrefour.
Als de post dicht is, kan men in een postpunt in de Carrefour terecht.
Veel mensen, ongeduldig ook, voor terugbetalingen op hun kassaticket en ook voor postaangelegenheden.
Gelukkig is er een Carrefour, voor zo'n dagen.
Zelfs in de bib kon ik niet terecht voor mijn dochter.
Ik heb dan heel gul mijn beurs geopend en twee pocketjes schoollectuur gekocht.
Françoise Dorin Va voir maman... papa travaille
en
Erik Orsenna La grammaire est une chanson douce
Ergens in tweedehands zou ik het vinden voor een zesde of een tiende van de prijs, maar ik vond van mezelf dat ik al zo dapper was door de kou te trotseren op mijn fiets.
En nu jagen ze me weer vanachter de computer, wat wil je, als je een groot gezin hebt met slechts één computer...
Volgend jaar koop ik een laptop, zeker weten...

26-12-2008 om 18:48 geschreven door tosca  

aan iedereen.
Maak er iets of wat hartverwarmends van...

24-12-2008 om 15:05 geschreven door tosca  

Antwerpen achter de rug. Wat was het druk, op de Meir...
In een winkel kwam een meisje van zestien, zeventien naar me toe gelopen.
"Excuseer, mevrouw, mag ik die sjaals eens op jou passen? Ons ma heeft ook zo'n donker haar en bleke huid."
(Mijn belangrijkheidsbarometer kreeg een flinke boost, hee, erkenning???)
De zwarte sjaal bleek beter te passen dan de grijze.
In de trein vroeg een jonge gast (ongeveer de leeftijd van mijn zoon) hoe laat het was en of de trein ook naar Vilvoorde ging. Het zag er een sympathieke gast uit en ik dacht aan mijn zoon die ook overal naartoe gaat.
Misschien toch maar vaker de nepleren rok aantrekken. Het geeft me een bepaalde look.
Mijn jongste dochter hield me gezelschap.
Vrijdag komt de pa en stiefma van haar vriendin haar ophalen om naar Gent te gaan samen met een paar vriendinnen. Ze hebben een grote auto en maar één dochter. Ze kunnen zelfs dvd'tjes bekijken in de wagen.
Of ik Gent ken?
Ja, 't is in de buurt van de Korenmarkt, daar heb je alles liggen...
Op weg naar Antwerpen ontdekte ik bedrijven waar ik naartoe gebeld heb.
Het deed raar om daaraan te denken.
Of ik ons ontslag al verteerd heb?
Ach, het is allemaal zo erg niet. Een deur die dichtgaat en een andere die opengaat, weet je wel.
In de knusse woonkamer ligt een berg naaiwerk en strijk op mij te wachten.
In mijn geest stop ik de laatste werkervaring in een dvd-box en plak er een etikette op : "Franse film, catégorie deux."
We zullen ook een dagje naar zee trekken, waarschijnlijk met de auto.
Eens flink uitwaaien in het gure winterweer en ons daarna verwarmen in een gezellig etablissement.
In New-York is het heel koud momenteel, wist een familielid ons te vermelden.
De man werkt ginder in een soort superette.
Of we eindelijk eens naar de "Big Apple" zullen komen?
Als we ons ticket kunnen betalen, zeker wel...
Kindertijdsentiment : I LOVE LUCILLE BALL...
 

23-12-2008 om 21:51 geschreven door tosca  

21-12-2008 om 22:42 geschreven door tosca  

Deze nacht zullen vier jongeren mijn huisje bevolken.
Vrienden van de kinderen.
Filmavond op school.
Mijn partner zal morgen om koffiekoeken gaan, ik moet natuurlijk al vroeg de deur uit.
Voor dag en dauw.
Toch sleep ik me niet naar het werk.
Ik ontdek de geneugten van lectuur op de metro.
Zo startte ik met een Engels boek dat ik voor een appel en een ei op de rommelmarkt heb gekocht.
The Dubliners.
Het Kerstgevoel sijpelt langzaam binnen.
Ik geniet van mijn eigen kerstboom, van de lichtjes aan de majestueuze boom op het Astridplein, van de versierde woningen, de sfeer, ook bij anderen.
Vivre par procuration faute de temps.
Gesprek op het werk :
"Qu'est-ce que toi tu voudrais changer si tu subissais une intervention de chirurgie esthétique?"
Antwoord : "Liposuction des love handles."
Een borstvergroting is niet aan de orde. Mother Nature voorzag me rijkelijk.
Commentaar van een jongen die homo is of misschien bi : "Les hommes aiment bien les gros seins."
Mijn antwoord : "Non, mon ami, la plupart des hommes n'aime pas cela, mais mon ami, lui, il aime cela."
Iemand wou een make-over van het gezicht, lifting en alles erop en eraan.
In een volgend leven wil ze in de Crazy Horse in Parijs optreden.
Ik beloof haar te komen kijken, met mijn geliefde man of vrouw.
Ik ben een liefdesmens... altijd geweest.
Zelfs nu heb ik nog vlindertjes.
Ik verlang ernaar 's nachts onder het donsdeken te liggen met mijn partner.
Ben ik blij dat ik gevallen ben op iemand die me neemt zoals ik ben, met alles erop en eraan.
Al dat gezeur over grammetjes en dit en dat...
Mensen, leer genieten, denk ik dan... zonder te overdrijven.
Neem jezelf zoals je bent, je bent wondermooi.
Als je bent zoals je bent.
Iedereen zou op de eerste plaats goed voor zichzelf moeten zorgen.
Een klein beetje love handles of niet.

17-12-2008 om 23:10 geschreven door tosca  

Inmiddels ben ik al weer twee maanden voltijds aan de slag.
Toch werd ik gestalkt.
Door de RVA, voor de gelegenheid ONEM.
Ditmaal kreeg ik een brief in het Frans toegestuurd.
Ik word uitgenodigd voor een eerste gesprek om de zoektocht naar werk op te sporen.
Hallo zeg, ik werk al ongeveer 23 jaar (ben heel jong begonnen, vlak na studies), werkte omzeggens de ganse tijd, enkel heel korte onderbrekingen bij de geboortes van de kinderen...
Maar, nu komt het, ik zal niet naar dat eerste gesprek moeten gaan, want ik werk dus.
Is er dan echt geen coördinatie tussen al die diensten?
Allez, zeg, het zal me weer een postzegel kosten - anders riskeer ik een schrapping uit het systeem.
Wat een lulkoek!
Ik nam kopijen van de brief omdat ik niet met de methode akkoord ga.
Elke dag krijg ik berichtjes op de gsm, zelfs om borden te gaan wassen in het putje van Antwaarpe.
Dat wil ik voorlopig nog niet doen al doet het mij denken aan een liedje dat me kippenvel en sensualiteit bezorgt. Mia van Gorki. Het is een lied dat ik in mijn eigenste bovenkamertje link aan de nacht, aan sensuele omhelzingen, aan een tedere lange kus, aan parken, aan bomen, aan ... de liefde met een L!

16-12-2008 om 20:09 geschreven door tosca