Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
13-07-2008
ZOMERNACHT
Mijn oudste dochter woonde een festival bij in één van de Vlaams-Brabantse gemeentes en wij mochten haar gaan ophalen. Dageraad parkeerde de auto vlakbij het cultureel centrum en de lokale bib aldaar en ik baande me een weg door de feestvierders. Mooie witte tenten die heerlijke spijzen verkochten en even lekkere drankjes, sfeervolle muziek op verschillende podia. Ik voelde me heel even teruggecatapulteerd in de tijd. Het groene decor leende zich hiertoe alsook het vele mooie jonge volk. Er was veel ambiance en ik mocht daar even van meeproeven. Ik ontmoette zelfs een dame die bij ons in de bib werkt en neen, het is niet die mooie vaak in het zwart geklede muze die in de film Kanalket meespeelde. Een andere dus... een aantrekkelijke blondine. Er werd hier en daar opvallend veel Frans gesproken of had ik die indruk maar... Ach, tussen het volk en de politiek gaapt een altijd maar bredere kloof. Na wat over en weer ge-sms vond ik mijn dochter terug en haar vriendin die met ons meereed. "Ik had graag nog wat blijven plakken," grapte ik tegen Dageraad. "Ah oui, je te connais," zegt mijn huismus filosofisch. Voor het slapengaan dronk ik nog een heerlijke ijsgekoelde sangria. Na een gezellige nacht voelde ik 's morgens een koude hand over mijn onderrug glijden. "Il fait frisquet dehors, j'ai été chercher les couques, chérie..."
Sterren komen sterren gaan, alleen Elvis blijft bestaan, Mia heeft nooit afgezien, ze vraagt kun jij nog dromen... (Mia door Gorki)
Vanavond eigenlijk gisterenavond uit volle borst meegezongen met de artiesten op de Grote Markt te Brussel. Zonder vlag want ik ben géén vlaggenmens. Maar ik ga vooral voor de muziek en ook een beetje voor de ambiance. Brahim, Filip Kowlier, Tom Helsen, Sarah Bettens uit Tennessee (Verenigde Staten) inmiddels, Raymond Van het Groenewoud, Guy Swinnen, Willy Willy, Luc De Vos, Frank Vander Linden, Born Crain, Lady Linn, Jim Cole, Gunther Verspecht. Met mijn jongste dochter bleef ik tot het einde. We namen samen de metro terug naar huis en er was veel volk dus niet echt gevaarlijk. Mijn zoon liep daar ook ergens rond met zijn vrienden. Heeft ons niet gezien. Even later de Gsm. "Hallo, ma, ik blijf bij x slapen. (X is de jongen die in de rand woont.) Er is een party..." "Nee, jongen, ik wil dat je naar huis komt als je morgen gaat werken zoals je zei..." "Het is een optie, ma, ik moet niet werken, ik zal het afbellen... Mijn chef (vrouwelijke) heeft me keigraag en het was niet verplicht om op zaterdag te werken..." "Bel het dan af, jongen,..." "Ma, ik kom nog even thuis langs met mijn vrienden, mag x ook een fiets lenen..." "Ja, het is goed, neem dan de fiets die in de garage is..." Als een wervelwind zijn ze vertrokken. Blij en uitgelaten. Ik laat mijn kinderen soms vrij (te vrij?) maar ik denk dan altijd, ze moeten hun ervaringen opdoen. Je houdt ze niet meer aan het lijntje. Ik vertrouw dat er ergens een kracht over hen waakt. Tenslotte heeft hij de ganse week hard gewerkt op zijn vakantiejob en verdient hij wat ontspanning. Jong zijn, hee...
Hij moet zo'n vijfenzeventig jaren geweest zijn. Stond bij de "kunstwinkel" aan de kassa. Kocht een voorwerp voor de pyrogravure. De pyrogravure is de kunst waarbij men figuren brandt op hout. Brandschilderkunst dus. Hiervoor wordt een apparaat gebruikt dat een metalen punt of naald verhit. Wanneer dit punt in aanraking komt met hout, verkoolt dit laatste. Aldus ontstaan bruine of zwarte vlekken en lijnen waarmee tekeningen of motieven kunnen worden gevormd. We bestonden niet voor hem, niemand bestond voor hem, hij stond aan de kassa en interesseerde zich niet meer aan de wereld rondom hen. Enkel het voorwerp interesseerde hem. Hij leeft in zijn wereld en is hopelijk gelukkig.
En of we genoten hebben van ons dagje Hasselt.... Wat bijblijft, zijn de "zeer vriendelijke" mensen aldaar. Sjonge, sjonge, ik kan eenieder aanraden eens een tripje naar Hasselt te maken. Zelfs de grootste depressieveling zou er blij van worden. Ik kreeg er in alle geval een zeer goed gevoel bij. Er zijn ook veel gratis bussen waar we jammer genoeg geen gebruik van hebben kunnen maken want de jeugd (mijn twee meisjes en een vriendinnetje) wou shoppen en op stap gaan. Nu begrijp ik waarom de "Steve Stevaert" altijd zo goed gezind was. "Was" ipv "is" want ik heb de laatste tijd niets meer van die man gehoord. Hopelijk stelt hij het wel. In een leuk etablissement op De Grote Markt genoten we van een eenvoudig doch lekker middagmaal. Geen daklozen tegengekomen, geen straten die naar "urine" ruiken maar propere hoekjes en kanten. Een vrouwvriendelijke aanrader kortom. Interessante solden gedaan en geen ellenlange files aan de kassa's. Op weg ernaar toe reden we langs Sint-Truiden en ik heb fruitbomen ontwaard alsook de streek waar de serie Katarakt zich afspeelt. Een serie die ik op dvd zal bekijken via de bibliotheek, binnen een jaar of zo want bij de bib duurt het altijd iets langer. Kortom, een dagje om U tegen te zeggen. Het loont de moeite om eens de vertrouwde horizon achter zich te laten en een stapje te wagen in een onbekende stad, zich te laten verrassen door wat op de weg komt. That's my philosophy and I am proud of it!!!
Soms heb ik zoiets als een zesde zintuig. Heel soms dan... Het is niet altijd gemakkelijk om hiermee te leven omdat je dan dingen aanvoelt die anderen niet aanvoelen. Het sluit ook sommige deuren. Mensen zijn bang hiervoor. Ik voorvoelde een zwangerschap voor iemand en ben te weten gekomen dat die persoon zwanger is. Op indirecte wijze. Niemand heeft het mij verteld of zo. Maar ik wist het. Ik ben er verdomme blij om. Blij om deze juiste voorspelling, al ben ik ook blij voor deze persoon. Soms voel ik dus dingen aan. Toch zie ik soms de "allernoodzakelijkste" dingen niet. Dat is dan weer de keerzijde van de medaille. Mijn zoon is ijverig bezig met zijn vakantiejob. De dochters slapen stukken in de dag en de jongste heeft een prachtig schilderij gemaakt, geïnspireerd door een poster van het internet. De juridische kwestie van Dageraad lijkt niet al te slecht te evolueren. Ik heb me even teruggetrokken uit de "actieve doldraaiende" wereld en geniet van een welverdiende vakantie. Die - wat mij betreft - heel lang mag duren.
8 juli 2130 - Student psychiater vindt blog van zijn vorig leven terug. "Wat een vriendelijk madammeke! "On tune" al wist ze het zelf niet. "On tune" is in "harmonie met innerlijk". Wel wat gereserveerd, een beetje introvert. Wat een "innerlijke tuin". Oh my... Nu ja, daardoor komt het misschien dat ik nu zo naar buiten leef,... In alle geval, "I owe her a lot", bij het aanvoelen van sommige cases." (voor zij die geloven in reïncarnatie)
8 juli 2008 - Even leefde ik buiten de grenzen van tijd en ruimte en zag ik mezelf door de ogen van mijn kennis, x. zaliger die een tijd geleden de hand aan zichzelf sloeg. De keuken werd aangestoken door de zonnestralen en aan het aanrecht zag ik mezelf staan en ik glimlachte want ik begreep...
De meisjes (dochters) willen donderdag naar Hasselt trekken. A kind of a citytrip. Er komt een vriendinnetje mee van de jongste dochter. Ik ken Hasselt niet en ook voor mij zal het een verrassing zijn. Gisterenavond hebben we erg genoten van het optreden van "De Mens" met Frank Vanderlinden. Het park kreunde onder de ambiance. Van plezier natuurlijk. Het volgende liedje was droevig en swingend tegelijk. Het heet "Kim is dood". Ik dacht zowel aan Michel zaliger, een hele close vriend die gestorven is aan een natuurlijke dood, als aan x, een kennis (was engelachtig mooi, lang én blond) die zelfmoord heeft gepleegd. Allebei dit jaar. Nooit gedacht dat de dood me zo zou kunnen imponeren. Bij oudere mensen zegt men "het is de gang van het leven", maar mensen die nog een beetje in "de fleur van hun leven" zijn, dat is toch heel wat anders. Eerlijk gezegd heb ik hun dood nog niet "verteerd". Zelf heb ik - godzijdank - geen gezondheidsklachten of toch wel, een enkele, heel af en toe wat rugpijn. Misschien moet ik het voorbeeld van zovelen navolgen en ook wat op dieet gaan. Of ik het zal volhouden is een andere zaak. Ik ben niet echt te zwaar, gewoon wat ronde vormen. Normaal gewicht met ronde vormen. De conditie is super want ik heb vroeger veel sport gedaan. Edoch, een panlat zal ik nooit worden. Maar nu dus, het mooie liedje "Kim is dood"... van De Mens.
Al bij het leven Was daar iets speciaals Zoveel te geven Bijna niet normaal Maar niets kan duren
Niets kan blijven zijn Aan mooie uren Komt altijd een eind Maak lawaai, maak geluid Maak het mooi, maak het luid Maak een vuur, maak het groot Kim is dood, Kim is dood
Assepoester Koester wat je hebt Leeuwentemmer Let goed op je nek
Want niets kan duren, Niets kan zomaar blijven zijn Aan mooie uren Komt altijd een eind Maak lawaai, maak geluid Maak het mooi, maak het luid Maak een vuur, maak het groot Kim is dood, Kim is dood
De dichter schrijft Voor de sport Droeve verzen waar hij armer van wordt En langs de weg, een mooi gebaar Staan alvast zn bloemen klaar
Maak lawaai, maak geluid Maak het mooi, maak het luid Maak een vuur, maak het groot Kim is dood, Kim is dood
Vandaag, vandaag
Maak lawaai, maak geluid Maak het mooi, maak het luid Maak een vuur, maak het groot Kim is dood, Kim is dood Kim is dood Kim is dood Kim is dood
YEP, THERE ARE SO MANY ROMANTIC PEOPLE IN THIS WORLD
Beeld je eens in : een mooie jonge vrouw, half Belgisch, half Amerikaans die een uurtje prachtige songs performt, de hiernavolgende song als een knipoog naar haar overleden vader Chris Whitley, een jonge vrouw die van zichzelf beweert dat ze romantisch is en het ook is, tot in haar soul (just like her father Chris Whitley) en een prachtig park met torenhoge bomen die de regen wat op afstand houden. What else to be happy? The honour is all yours, Trixie Whitley.
TRIXIE WHITLEY STRONG BLOOD (geschreven toen haar vader nog leefde en naast haar zat)
Zonet weer iets bijgeleerd... Van een ornitholoog uit het Museum voor Natuurwetenschappen. Over de vogelliedjes... Als een vogel een partner wil imponeren, zingt deze een lied. Sommige vogeltjes zouden nu zelfs gsm-melodietjes nabootsen. De nachtegalen brengen een zuiders getint melodietje mee van hun zuiderse trektocht. Tenslotte zouden er dialecten bestaan in de vogelliedjes. Voorbeeld : een vogel uit Wallonië zingt anders dan een vogel uit Oost-Vlaanderen. Jeroen Brouwers heeft gelijk : "niets bestaat dat niet iets anders aanraakt".
Zonet een reportage over Marokko gezien tijdens het middagmaal : Fez, Marrakech en andere imperiale steden zoals Rabat en Meknes. Veel architectuur, mooi artisanale kunstwerken, mooie kleuren en motieven. Ik krijg wreed veel zin om warme kleuren te gebruiken als ik me nog eens aan het schilderen zet. Alle tinten van rood, oranje, geel, oker enzovoort... Van zo'n televisie word ik blij. Mensen die in hun habitat gelukkig zijn en de dingen gebruiken die voorhanden zijn en daar nog mooie dingen mee maken ook. Een kennis van mij doet aan actualisatie van rommelmarktspullen. Iedereen zijn hobby, nietwaar? Ze restaureert "oude" meubeltjes, geeft er een actuele toets aan. Ik zou graag een paar dagen naar het Zuiden van Marokko trekken want daar is nog veel natuur, heel veel ongerepte natuur maar de nutsmaatschappijen hebben nogal diep in mijn beugel getast. Wat wel vaststaat is ons dagje London (London sensations). Niet teveel voorbereiden, enkel een goed plan op zak en een family card voor underground en bussen. We trekken ernaar toe met de Eurostar.
Ik verbleef met mensen van het werk in één of ander opleidingscentrum in een buitenlandse hoofdstad. Het was een hippe plaats waar we een opleiding kregen voor het werk en gedurende een weekje mochten logeren. De trap was bizar. Het was een soort laddertrap die bewoog als je erop stapte. De trap verplaatste zich ook en je kon zo vanop twintig hoog de onderste treden zien. Ik kreeg er zowaar hoogtevrees van. De lift was stuk. Dan ga ik op mijn zitvlak naar beneden-dacht ik. "Hier is geen zwembad," zei een nerveuze collega. "Geen zwembad, alleen maar shoppende mensen in de buurt. Ik wil duiken." Hij dook en werd opgezogen door de menigte. Uiteindelijk werd de lift hersteld en konden we allemaal per lift naar beneden gaan.
voor deze dame en voor haar familie, bijzonder voor haar moeder die haar altijd bijstond en op haar bleef wachten... Chapeau ook aan allen die in haar eventuele vrijlating bleven geloven, al die jaren lang.
zou er toch een werk uit de lucht vallen. In Molenbeek city. Ik had graag nog wat vakantie genoten maar goed, ik ben blijkbaar graag gezien in de professionele wereld, in het begin toch. Dat wordt dan mijn 130ste contract. Eens actief, altijd actief. Ik werk al vanaf mijn zestiende - op speelpleinen. Nu, dat was vooral kinderen animeren, zinvol bezighouden. Hetgeen ik eigenlijk graag doe en deed. Mijn oudste is ook aan de slag gegaan vandaag, bij een vroegere werkgever van mij. Benieuwd hoe hij het doet en ook weer niet. Ik voel dat ik hem los moet laten, zijn ervaringen moet laten opdoen, beschikbaar blijven en vrij laten tegelijk. Kortom, ik heb er wel vertrouwen in dat hij zijn plan trekt. Mijn jongste is vandaag veertien geworden. Haar vriendinnen zijn ook zo rond deze tijd jarig en dan wordt er heen en weer afgesproken. Ze deed meteen haar rokje en bloesje aan dat ze in de solden gekozen had. Ze is nog zo jong, half kind, half jonge vrouw. Maar knuffelt nog altijd graag haar mama die haar handen vol had om cadeautjes in te pakken. De buren moeien zich met de " juridische case" van Dageraad. "Il faut aller en justice etceterie etcetera..." Yeah, right, en ik ben de koningin van China. Ik hoop dat Dageraad en de tegenpartij tot een vergelijk komen. Kwestie van de kosten te beperken.
Het zijn drukke dagen... Ik ben nog niet met het nieuw werk begonnen, omdat ik er simpelweg mijn gedachten niet op kan zetten. Mijn oudste mag morgen met zijn vriend een studentenjob aanvatten bij één van mijn vorige werkgevers uit de privésector (heb ik ooit niet in de privé gewerkt?), mijn dochters wilden absoluut de solden doen op dag één van de solden en ik heb hen daarbij vergezeld, mijn man had dringend geld nodig voor de juridische interventie van de advocaat en ik heb snel een spoedoplossing uitgedokterd door een huidig krediet te laten herzien naar een hoger bedrag. What about me? I'm happy want ik hou wel van de busy days. Als alles meezit, bestel ik morgen de eurostartickets om naar London te gaan. Soms ben ik wel een snelle vrouw. Soms ook niet, zoals gisteren bijvoorbeeld. Als ik op een goed uitziende een wijl grijzende (kleurshampoo?) ex bots die onverwacht uit een hoek tevoorschijn komt. Als verstijfd verstand op nul. Emoties gieren door het hoofd. Teveel emoties. Je hebt jouw keuze gemaakt, zegt mijn dochter en ze heeft gelijk, ik heb gekozen... Die ex heeft een fantastische vrouw en twee leuke kinderen, jonger dan de mijne. Respect. Wens hem alle geluk toe. Dageraad is mijn man. Gisteren verwenste ik hem naar de maan vanwege onze perikelen ivm die juridische kwestie, maar hij krijgt soms ook de klieren van mijn kuren en labiel beroepsleven. We zijn aan elkaar gewaagd. Het gras lijkt altijd groener aan de overkant. Liefde in goede en kwade dagen. Een leven lang. Een diepe liefde is als een tatoe op de huid. In de solden acrylverf en canvas gekocht. SMS'jes ontvangen van kennissen. Prachtige zomeravond. Terrasjesavond. Geniet ervan!!!
zei Thé Lau tijdens het optreden. Ook zijn er overal politiesirenes maar alles is ok. Hij doorkruiste maandenlang het park toen hij naar de Studio in de Jetsesteenweg ging. Grappig hoe een Hollander de buurt beschrijft. Ik ben als buurtbewoner fier dat iemand zo goed de sfeer kan "capteren". De melancholie, er is wel iets van aan. Een prachtig park toch wel, het Elisabethpark. Especially on a summer evening. Mooi, ook, de complexloze volslanke dame die prachtig uitgedost - in oranje, geel pak met hoed - het optreden bijwoonde op een stoel in het midden van het publiek. Van welke contreien zou ze komen? Ze had genoegen in het optreden van deze zanger. Het was ook de moeite. Er was zelfs een nummertje met knipoog naar zijn moeder. "Vreemd". Zijn moeder stierf twee jaar geleden en vond dat hij er altijd zo "vreemd" uitzag in zijn zwarte kleren, toen ze opkeek van haar puzzel. Ze puzzelde vaak. De details maken het af.
Onder andere... Kris Dane and the Band (1ste drummer bij Deus). Naar mijn bescheiden oordeel zalige devilish donkere genietbare muziek. Kon het best smaken.
De kinderen kunnen allen met een A-attest overgaan naar het volgend schooljaar. Oef! Dat betekent dat de oudste zijn laatste humaniorajaar zal aanvatten, de tweede de derde graad van het ASO aanvat en de derde de tweede graad aanvat. Elke graad omvat twee studiejaren. Ze hebben dus nog 1,2 en 4 humaniorajaren voor de boeg. De jongste laat Latijn vallen om economie-wiskunde te studeren. De tweede gaat verder met Latijn-wiskunde en de oudste (mijn zoon) doet zijn laatste jaar wiskunde-wetenschappen. Ze zullen ook naar Polen gaan in het laatste jaar. De kostprijs valt mee en we kunnen in drie stukken betalen. De jongste gaat volgend schooljaar naar Parijs en daar moet dus ook geld voor opzij gezet worden. Maar eerst vakantie. Even alles opzij zetten en chillen. Zoonlief gaat naar een fuif, blijft logeren bij een vriend, ergens hartje Pajottenland. Mijn dochter gaat morgen naar een bbcue in Liedekerke, om de verjaardag van haar vriendin te vieren. Mijn man heeft een advocaat onder de arm genomen ivm een juridische kwestie. Hopelijk zijn er niet teveel kosten mee gemoeid : advocaten??? We zien wel. Putting the worries in a bag. Ons ma blaakt van gezondheid en daar ben ik blij over, alsmede over het goede resultaat van de kinderen.
heeft de winkel Di de naam Da, zijn de huisjes netjes en knus en is het heel duur om uit eten te gaan. Maar je kan ook een broodje halen in de Hema. Er wordt heel veel gefietst en de mensen zitten precies hoger op hun fiets." Ik vertel honderduit en een paar sympathieke Brusselaars hangen aan mijn lippen. Verhalen vertellen, ik wou dat ik er meer tijd voor had. Ik heb weer goesting gekregen om de Hollandse sites af te schuimen. Altijd een verrijking. Tof land toch wel...
Een man en een vrouw in naakt bovenlichaam. Hij, smal gezicht, kleine ogen, ronde lippen. Zij, ovaalrond gezicht, grote ogen, kleine lippen. Hij in een olé,oléfaze, zij kijkt de toevallige voorbijganger aan met defensieve "ik-ben-op-mijn-hoede"blik. Sluikhaar valt over de rechterborst, de borsten zijn kwetsbaar en rond. Zijn slanke bovenlichaam glijdt over in haar iets rondere schouders. Het koppel heeft iets "wij-achtigs". Het draagt een vlag die de edele delen en de onderkant bedekt en waarop staat : Opgepast breekbaar Attention fragile...
Met groter wordende jongeren waait de deur wat vaker open en wordt de wereld weer wat ruimer. Ik laat de zomer over me heen komen en geniet. Stel me open voor de buitenwereld. Ik voel me heel gelukkig,... Een week vakantie kan er niet af maar af en toe trekken we erop uit. We voorzien ook een dagje London. "Hopelijk heb ik geen herexamens," is een veel gehoorde verzuchting. "Herexamens zijn er om gedaan te worden, het is geen ramp," relativeer ik. Bij Colruyt (lokale Colruyt) is er geen vakantiejob vanwege teveel aanvragen - meldt de brief. Gelukkig kan mijn zoon bij één van mijn vorige bedrijven aan de slag. Niet het laatste,... Jeugd palmt het huis in. Ik geniet van de kolonisatie door de jeugd. Door de zelfmoord van een goede kennis die ooit met mij een opleiding was begonnen, heb ik ingezien dat elke dag belangrijk is. Dat - als je iets voelt, denkt of wil - je dat gerust mag tonen aan de buitenwereld. Kortom, ik "kom uit mijn kot", hetgeen niet altijd het geval is geweest.
