Ik ben Just me, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tosca.
Ik ben een vrouw en woon in een dorp bij de stad () en mijn beroep is teveel om op te noemen.
Ik ben geboren op 28/05/1963 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven en af en toe wat tekenen. Misschien zou het beter omgekeerd zijn....
Fantasie.
Romantiek.
Eén zoon, twee dochters.
Jong van geest.
Psychiater in een volgend leven misschien.
Parelstuif
Ongefilterde spinsels van een echte Brusselse. Romantiek en fantasie en tussendoor veel shit. Een heel klein tikkeltje van de Marollen.
15-08-2011
ELIO SCHRIJFT AAN TOSCA
Très chère con(ne)citoyenne, best landkenoot,
ik skrijf oe dees brief omdat er vanalles kaat kebeur. Jij zal nok meer moet afdok. Je weet... Jij werk momenteel. Je heb een job. Je moet nok meer ONSS (RSZ) betaal. Je betaal voor ne cinematicket maar eigenlijk mak je nog niet binnen in de cinema. Eerst de andere. Jij heb betaal belasting. Jij zal nok meer belasting betaal. Je heb een huis, je betaal nok meer kadaster. Waarom heb je huis? Je heb kespaar? Je betaal tot je dood ben. De mens heb jou keld nodik. Er zijn mens met 10 kinder, die keen werk heb. Die moet ook leef. Jij moet altij betaal. Je bent kezond? Als ik teruk uit Italie kom sal ik jou de waarheid vertel. Jij Brusseles Vlaminkske, jij moet dubbel zo hard werk voor iedereen. Als je inlichting zoek, ik ben bereikbaar op kabinet voor alle mokelijke informatie. Ik ben bereikbaar tussen 12 uur en 12 uur dus nie. Welcome.
uit sympathie voor al diegenen die minder rechten hebben dan anderen, ook al dragen ze tien keer meer bij aan het systeem.
Tosca - myself dus- is op citytrip geweest naar Parijs. Een citytrip met mijn jongste dochter en betaald door deze laatste. Paris... Une ville qui fonctionne superbien... Même le Métropolitain fonctionne mieux que notre MIVB/STIB à Bruxelles... Geen, absoluut geen hangjongeren... De mensen lijken er een hogere levensstandaard op na te houden, er wordt blijkbaar door iedereen een beetje gewerkt. Ontzettend veel mooie vrouwen, verzorgd tot in de puntjes. De mensen lijken zich gedeisd te houden, tiens, tiens, hoe zou dat toch komen, enfin, ik heb in alle geval nooit herrieschoppers ontmoet. Het land van hertog Nicolaas en hertogin Carla. Maar het werkt... By the way is het eten er ook niet zo duur en zijn de wc's gratis. We aten heerlijk voor een fluitje van een cent helemaal bovenaan de Galeries Lafayette. We hebben ook veel Japanse toeristen gezien. In Abercrombie was ik stoned van de parfum. Wat hebben ze die winkel mooi ingericht!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Op Père Lachaise meenden we een serial killer te zien die met ons wou praten, maar mijn dochter stak er een stokje voor. Bij Montmartre ontmoetten we Amerikaanse mensen wiens foto we moesten nemen met een schilderij van Toulouse Lautrec ernaast. Het krioelde er van de Afrikanen en een jonge atleet liet Michael Jackson herleven door een moonwalk uit te voeren met een bal in de lucht. Andere Afrikanen dwongen toeristen een armband te betalen nadat ze eerst hun arm hadden genomen om er een armband rond te doen. En tout cas, c'était superchouette... Ik wil meteen teruggaan. De Champs Elysées. De Franse sympathieke macho-mannen. Bref, je me sens de nouveau une vraie femme. Je voudrais être un cocktail de Chanel, de Charlotte Gainsbourg, de Jane Birkin, de Edith Piaf, de Colette, de Annie Girardot, un peu de tout quoi...
Een witte envelop glijdt sierlijk in de brievenbus. De onroerende voorheffing. Voor het zoveelste jaar op rij de hoogte ingegaan. Plus met foutjes. Reducties voor de kinderen vergeten. Foei, ministers, te diep in het glas gekeken? Of in de décolleté van één of andere schone? Never mind. De foutjes werden opgespoord en manlief zal naar de toren gaan om de ganse zaak recht te zetten. Leuk hoor, als men na zijn dagtaak het werk van anderen nog moet afwerken. Foei, ministers. Foei. Moesten wij zo werken, we zouden allang de C4 gekregen hebben. Ik maak vlug nog wat thee. Straks doe ik nog kanker op zoals al die anderen. De stiefpa van een vriendin van mijn dochter is hieraan ook bezweken en laat piepjonge kindjes na. But the world is turning around. De vriendin van mijn dochter zal haar ma moeten helpen met de zusjes. Werken en studeren. Ik vind het zo sneu. De mama was nu net zo gelukkig. K. Waarom?????????????????????????
Mensen uit mijn kennissenkring sterven soms aan kanker. Mensen van net geen vijftig of de vijftig voorbij. Ouders van medestudenten van de kinderen. Wat hangt er toch in de lucht? Zelf ga ik zelden of nooit naar de dokter. Wat niet weet, niet deert.Toch denk ik - neen ik weet het - dat ik nog heel, heel lang zal leven omdat ik nu eenmaal teveel shit had in dit leven op andere vlakken : stresserende jobs, inkomen behoorlijk ontoereikend, veel drukte met vier levendige huisgenoten, veel financieel koorddansen, veel chaos. Ik zweer het, ik word heel, heel oud. Op mijn fietske. Jammer dat een vriendin van mijn zoon haar moeder verloren is aan deze vreselijke ziekte. Too young to die.
ging ik uit de bol. Het was eigenlijk een "deftig" feest, zoiets voor Brusselse Vlamingen of wat daar nog van overblijft in een gemeente. De locatie : wonderful. De huisjes naast de gemeentetuin : witgelakt en met een mooie haag, ik voelde me in Heist in Nederland, ergens ondefinieerbaar aan zee. Ik genoot van de gratis wijn en champagne à volonté. Neen, ik ben geen tafelhoer, edoch... als het gratis is en lekker, why not.... Ik zag hoe andere mensen een stuk in hun kraag hadden en samen een fles soldaat maakten. Uiteraard ging ik met de fiets naar huis, niemand merkte het gezigzag op. De Oosteuropeanen die ik tegenkwam, waren teveel met zichzelf en hun eigen leven bezig. Een beetje een heel klein beetje tipsy viel ik in slaap naast mijn partner en ik droomde dat ik op de zee sliep. De volgende morgen : "Tu as gigoté, chérie, tu as gigoté..."
Ofwel vacation at home. De laatste examens zijn afgelegd, de kinderen ergens aanwezig op barbecues en festivals. Ik permitteer me af en toe ook een gratis festivalletje. Vorige week heb ik het ervan genomen. Het hoofd wat lichter, de muziek wat beter, bekende en onbekende gezichten tegengekomen. Of ook wel, dat ene gezicht dat wat bleef hangen. Dat ene gezicht dat ook naar mij keek. Waarom? Ik heb er het raden naar. Nieuwsgierig naar het vervolg. Voor één keer was het echt mijn ding. Zou het "oud zot" beginnen boven te komen? Ik denk het niet. Want ik was nuchter hoewel ook wat niet nuchter. Schuif de zorgen aan de kant, ga mee op trip in het zomerland. Deze week verkocht ik de pannen van het dak. Ergens in mijn achterhoofd een muziekje. Mijn jongste mag volgend jaar naar het laatste jaar van de humaniora. Er valt al heel wat te betalen in september. Het leven wordt alsmaar duurder. I pray to God hoping that money falls down from heaven. Though I still believe more in angels. God himself or herself of itself is so far away... Ik ga met mijn jongste op citytrip naar Parijs. Shoppingtrip La Fayette. Ze heeft het hotel zelf betaald. Ik betaalde de Thalys. We vertrekken op 5 augustus. Dat wordt een dagje onbetaald verlof. Mijn oudste zoon is er ook op alles door met schitterende punten, behalve op één vak. Hij was te laat in een les gekomen en de prof heeft zich wat gewroken. Intelligente mensen, sè... We zien wel. De oudste dochter moet nog wat wroeten deze vakantie. Maar het zal ook wel in orde komen als de "klik" er komt. Iedereen komt altijd op zijn pootjes terecht. Ook "poor me" die bijna net weer failliet is... Wat wil je : studies moeten betalen met een preeke van twee keer niets. Geen ouders die helpen. Een niet al te rijke vent. Misschien nog wat zure rode besjes eten. Het past uitstekend bij mijn gemoedstoestand. But I love staycation, more than whatever... Chillen, niksen, dromen en plannetje broeden.
Ik kijk in de spiegel en zie de kruising van een Joodse, een Indiaanse, een Vlaamse en een Keltische. Een zinneke, què... Op het werk liep het deze week helemaal mis, ik kreeg vooral moeilijke mensen aan de lijn en kon met veel moeite verkopen. Het wrong. Inmiddels ben ik 48 jaar jong. Qua "attitude" is er nog niets veranderd. Vanaf mijn eerste studentenjob op mijn zestiende tot nu, werken is en blijft de boodschap. De kredietlasten zijn wel wat verminderd zodat ik thanksgod een verhoging kreeg op twee kredietkaarten en moeilijke maanden kon overbruggen. Deze nacht droomde ik van witte beelden in blauw water. Mijn jongste wil kostwatkost op citytrip met mij in Bongoland. "Ja, schat, ik zal de reis eerstdaags bestellen, maar ik heb een drukke periode gehad, so..." Het wordt een shoppingweekend in London. Ik ga mee voor de sfeer, boho, soho, nice quoi... In september ga ik met mijn jongste een paar kunsthogescholen bezoeken, want ze wil ervoor gaan. Ze wil geen univ volgen zoals mijn twee oudsten. Kunst is haar ding, decoratie, concepten,... Overigens had ze een prachtige kaart voor mijn verjaardag gemaakt alsook de nodige ambiance erbij gecreëerd en ik loop nu rond op Chinese reflexologiesandalen van de winkel Natures et découvertes. Eigenlijk ben ik nog geen meter veranderd. Ik ben en blijf een straatkat. Straks ga ik Turkse pizza's kopen voor een fluitje van een cent en Turkse worstenbroodjes, ik ga me ook nog aan de Turkse yoghourt wagen en voor de rest koop ik nog twee durums voor mijn studenten. Het is weer blok ondanks het schitterende weer.
){kind=link}