Wikipedia is een onuitputtelijke bron van wijsheid :
LE DOIGT D'HONNEUR, dans les cultures occidentales, est un majeur tendu en signe d'hostilité, considéré généralement comme une évocation visuelle d'une pénétration sexuelle « honteuse » ou dégradante
Zonder Wikipedia zouden wij niet eens geweten hebben hoe vereerd wij ons als Vlamingen moeten voelen, met dat opgestoken middenvingertje van de zwarte sloerie van Algerijnse afkomst, die ons de les komt lezen.
Voor zover ik van hier uit de Franstalige gazetten kon napluizen, is er geen kat die haar uitvlucht dat ze zich van vinger zou vergist hebben, gelooft ! Van Uw vrienden moet ge t hebben !
Laat het voor de Vlamingen, die straks toch weer in gesprek moeten gaan met de Frantaligen, een les zijn : Frans willen spreken (en maar half kunnen !) is het bewijs noch min noch meer dat jullie die opgestoken vinger verdienen ! Noteer daarbij dat Laurette een DAME is
Kalm blijven onder het ggeweld, zoals jullie deden, is goed : des te zotter gingen de anderen te keer. Maar mochten jullie, door Vlaams te spreken jullie meesterschap nog ietske meer benadrukt hebben, dan was daar op staande voet de revolutie uitgebroken. Quod eram demonstrandum !
De rest van dit stukje zal in de taal van Marianne zijn : zo gaat er niets verloren van de sappigheid. Als toemaatje nog dat leuk intermezzo waarbij BDW gesplitst wordt : o wat kan Franstalige humor toch subtiel zijn !
Wat ik niet begrijp van onze o zo Vlaamse politici, dat er nooit wederwoord gegeven wordt op de leugen dat er vroeger ooit een tijd is geweest waarop de transfers in omgekeerde richting kwamen : van Wollanië naar Vlaanderen. Ook gisteren weer, de furieuze Onkelinx : of we dàt dan vergeten waren .
Neen ? Madam Uytendal, we zijn dat niet vergeten, want het is niet waar ! Mij is opgevallen dat die leugen onmiddellijk gevolgd werd door iets dat meer bestemd leek voor haar acherban : Cest vrai que la Flandre est devenue plus prospère, enz, en dat de aanwezige Vlamingen daarbij eerder geamuseerd zaten bij te kijken.
Ze hadden beter gerepliceerd door een hint te gevenom eens de naam JUUL HANNES, Professor Emeritus van de Gentse Universiteit te googelen. Daar staan honderden verwijzingen met tekst en uitleg, die nooit weerlegd werden. Ze zouden bij de Waal Michel Quévit, onlanhs in Trends verschenen, wel de paarpovere weerleggingen (pogingen tot..) hebben kunnen afwegen : de Walen hebben toch ook helpen betalen aan de haven van Antwerpen en aan die van Zeebrugge : Meneer Kieviet : dat is dan wel gebeurd met Vlaams geld, want het wafelijzergeld dat aan de Waalse stervende industrie werd betaald, verdween in de zakken van de Waalse profiteurs In die van Albert Frère, bijvoorbeekd .
Ik heb tevergeefs gezocht in de Vlaamse pers, naar iets daarover. Het was een enige gelegenheid om lezers aan te trekken op basis van de actualiteit
Maar ja, we weten allemaal dat de media zoveel mogelijk in het nadeel van hun eigen volk werken. Ook dat is Belgisch ..
--------------------------------
Le doigt dhonneur freudien dOnkelinx
Débats très tendus hier sur les chaînes francophones
BRUXELLESAmbiance des grands jours, hier midi, tant sur le plateau de Mise au point que sur celui de Controverse . De part et dautre, on était en effet parvenus à obtenir la présence de membres représentatifs des partis flamands : Stefaan De Clerck (CD&V), Dany Pieters (N-VA) et Guy Vanhengel (Open VLD), dune part, et les mêmes, dautre part, sauf que De Clerck était remplacé par Etienne Schouppe sur TVi.
Passons vite sur le doigt dhonneur involontaire, soyons- en sûr, de Laurette Onkelinx, à lémission de Pascal Vrebos.
Ce qui aura le plus marqué, cest lincompréhension entre les politiques du Nord et du Sud. Ce fait pourrait avoir un effet salutaire : outre quil aura permis aux téléspectateurs de prendre connaissance des positions flamandes, qui sait si ces passes darmes musclées nauront pas un impact sur les interminables négociations ? Sur les deux chaînes, cest surtout le CD&V qui fut critiqué. Ainsi, la vice-Première socialiste a-t-elle lancé à son collègue De Clerck : Parlez pour le CD&V plutôt que de vous cacher derrière les autres.
Le Flamand a rappelé à son interlocutrice que, si les positions des chrétiens-démocrates étaient identiques à celles de la N-VA, sur le plan communautaire, elles sen distanciaient fondamentalement en matière de séparatisme.
À la question, que diriez-vous si certains suggéraient de se passer du PS, comme on propose de le faire à propos de la N-VA, Onkelinx sortit de ses gonds, nappréciant guère ce rapprochement. Elle fut gentiment remise à sa place par lex-médiateur royal, Pieters : Cest assez étrange que quand la N-VA a des points de vue, ce nest pas constructif et quand le PS en a, cest une proposition constructive.
Après ces échanges, le passage de Charles Michel à Lindiscret vint un peu calmer les choses, tant lhomme apparut serein. On retiendra surtout son refus de critiquer les autres partis. Sa petite phrase, Il faudra vous habituer , apparut comme une pierre lancée dans le jardin du toujours président Didier Reynders.
À Controverse , le débat fut tout aussi musclé et plusieurs intervenants ont prononcé le mot référendum jusquici tabou.
Invité au Zevende dag, Bart De Wever se déclara prêt à prendre linitiative. Et dindiquer quil sentretiendrait avec plusieurs autres responsables politiques, dont Elio Di Rupo, avant dêtre reçu par le Roi.
Enfin, opposé à de nouvelles élections, De Wever jugea que le gouvernement actuel pouvait prendre toutes les mesures nécessaires, la N-VA étant prête à soutenir léquipe Leterme au Parlement.
Connaissant même le rôle de Bart De Wever dans cette crise politique, Dany Boon (Paris : Le réalisateur de Rien à déclarer, y va de son petit commentaire. Il faut faire une scission des hémisphères droit et gauche de Bart De Wever. Ça sera assez douloureux mais ça ira assez vite ! Comme ça, quand il aura une idée à la con avec lhémisphère droit, il ne pourra pas lexprimer avec le gauche .
Bron LLB
----------------------------------
Pssssst
Die opgestoken middenvinger de naam geven van Ere-vinger gaat ons petje te boven. Het is wel een goede vinding. Verdient navolging.
Wij Vlamingen moeten ons leren aanpassen. Een ferme schop in de onderrug betitelen we voortaan alse een E.S. : een ezelsstamp. Kan altijd door onze woordvoerders achteraf uitglegd worden als dat wij eigenlijk een E.S. , een Ere Stamp hadden bedoeld.
Daarbij blijven wij de etikette respecteren. Als afweer hadden wij ook kunnen spreken over un bonjour Flamand, wat steevast de vertaling zou zijn van onze Goedendag U weet wel Dat ding dat wij in 1302 ook al eens hebben boven gehaald ...
JOURNAAL van Marc Grammens bereikt mij hier in Midden Italia altijd met een stuk vertraging, en wat meer is, het kost mij alle moeite van de wereld om die verdomd kleine lettertjes te kunnen lezen. Mijn gezichtsvermogen gaat inderdaad angstwekkend achteruit. Maar niet getreurd : 1° het kon altijd nog erger, en 2° de lees-apparatuur van KOBA/Leopoldsburg zal me binnenkort het volle leesgenot wel terug geven. Het is wel een hele snee in mijn portemonnee .maar de cultuur komt weer in mijn bereik. De tekst onder de lamp brengen en op het scherm kunnen letters zo groot als een kerk worden getoverd. Met, indien gewenst, een aangename vrouwenstem die automatisch voorleest. Voor het eerst in lange tijd zal ik weer een boek kunnen lezen!
Eigenlijk kon heel die Moortgat affaire mij al lang niet meer schelen : sedert t Palliterke verboden werd het woord Duvel nog te verwerken in hun teksten, wist ik genoeg. Trouwens, de Leffe Bruin vond ik veel beter, al is het ook een Belgisch Biertje. Dat is het verschil met Moortgat : InBev is tenminste geen kazakdraaier!
Het zou anders wel eens kunnen zo uitdraaien, dat Moortgat in een nabije toekomst verplicht zal zijn naar zijn Vlaamse roots terug te grijpen, omdat Begië dan Ex Belgë zal moeten geschreven worden. En wie wedt er nu op een verliezend paard!?
Zo ziet men maar : als Niets komt tot Iets, dan kent iets zichzelve niet. Met de huidige Moortgats is het lijk met de Leysens : de huik naar de wind hangen, ter wille van het smeer likt de kat de kandeleer
------------------------------
Michel Moortgat, gedelegeerd bestuurder van de Brouwerij Duvel Moortgat en eigenaar van nog een aantal andere bieren (De Koninck, Liefmans, Chouf je, Maredsous), werd aangeduid tot Manager van het jaar 2010. Dat zal wel verdiend zijn, en daar hadden we het kunnen bij laten, als hij in Trends (13.1.11), dat de prijs toekent, niet had gezegd: "Ik voel mij Belg. Wij verkopen Belgisch bier, geen Vlaams of Waals, ook al hebben we beide in portefeuille. We verkopen Belgisch bier".
Tja. Het is bekend dat de huidige generatie van de familie Moortgat beschaamd is over haar afkomst en die zoveel mogelijk wil verbergen en vergeten, maar kan het niet wat minder cru? Hoeft men daarom naar de andere kant over te lopen?
Albert Moortgat (1890-1983) heeft de brouwerij gemaakt en haar opgetild van dorpsniveau naar nationaal niveau, maar speelde ook een rol in de Vlaamse Beweging van Klein-Brabant en werd burgemeester van Breendonk, van 1922 tot 1945. (Volledigheidshalve vertel ik erbij dat hij verre familie was van mij, maar verder doet dit niets terzake.) Hij was dus oorlogsburgemeester met VNVetiket, en ten gevolge daarvan een slachtoffer van de repressie. (Vorig jaar bracht Wetenschappelijke Tijdingen een studie over hem, die mij onvolledig toescheen, althans wat de naoorlogse toestanden betreft.) Zodra hij de gevangenis had verlaten, werd Albert Moortgat een steunpilaar van vele Vlaamse verenigingen en aktiviteiten, al speelde hij zelf geen politieke rol meer. Wie kwam er al niet bij hem op bezoek om wat te schooien voor dit of voor dat?
Dat is allemaal niet biezonder, maar wel het feit dat zijn opvolgers, en met name de huidige bewindvoerende generatie onder leiding van de nieuwe manager van het jaar, op zeer brutale wijze afstand hebben willen nemen van de man die hun zaak heeft groot gemaakt en zijn opvattingen. Ze zijn dus geworden tot de grootste belgicisten van Klein-Brabant, en steunen nu initiatieven die beantwoorden aan hun nieuwe denkrichting.
Dat is hun goed recht. Ik heb alleen vragen bij de kwaliteit van de huidige bewindvoerders, wegens de brutale manier waarop zij hun nieuwe koers hebben opgedrongen aan de vroegere vrienden van de familie. Neem bijvoorbeeld 't Pallieterke. Jarenlang heeft dat blad niet alleen reklame voor Duvel opgenomen, maar er ook publiciteit voor gemaakt. Als het kon en er werd iets gezegd over bier, dan viel in het blad automatisch de naam Duvel, alsof er geen ander bestond. En toen ineens was het uit. Wijlen Jan Nuyts, uitgever van 't Pallieterke, vertelde mij destijds hoe de reklame-inlassingen plotseling, met een ruw soort wegwerpgebaar, werden beëindigd.
Dat had heel wat vriendelijker gekund. Het was de typische houding van mensen die hun achtergrond en afkomst radikaal willen verloochenen. En dat was zelfs zakelijk niet verantwoord. In de jaren vijftig-zestig-zeventig van vorige eeuw werd op bijna alle "Vlaamse" bijeenkomsten Duvel geschonken, uit principe, want "Moortgat, dat is er ene van ons", namelijk repressieslachtoffer. Ouderen herinneren zich de solidariteit die in het repressiemilieu heerste. Ik was geen liefhebber van Duvel noch van enig ander bier dat zwaarder is en meer alcohol bevat dan gewone pils, maar tot in de Ardennen maakte ik het mee dat Vlaamse vrienden mij bijna verplichtten om Duvel te drinken, "Vlaams bier". En dan nu te lezen dat Moortgat geen Vlaams bier verkoopt, alleen Belgisch. Foei. De manager van het jaar 2010 mist elementaire Vlaamse beschaving.
Wanneer men het verzet van de massas in de islamitische wereld bekijkt, dat uitging van Tunesië en nu ook Egypte en Jemen heeft bereikt, is het moeilijk om je niet aan de gebeurtenissen in 1989 in Europa te herinneren. Het wordt pas echt moeilijk om geen sympathie met de opstandelingen te voelen, temeer wanneer men een blik werpt op de regimes waartegen de opstand zich richt.
Toch geef ik toe, dat ik deze gebeurtenissen niet zonder onbehagen bekijk en ook al voel ik mijzelf niet competent om de actuele situatie van de binnenlandse politiek van Egypte of zelfs die van Tunesië of van Jemen competent te analyseren ik zou toch graag een paar sceptische opmerkingen willen maken:
Iedere revolutie heeft iets van een Januskop: de grote, klassieke volksrevoluties van de laatste 200 jaar gingen altijd van de middenklassen uit, die een gematigde hervormingsagenda volgden en er min of meer edele ideeën op na hielden. Deze krachten, die de revolutie begonnen, waren bijna echter nooit diegenen die haar ook beëindigden en van haar overwinning profiteerden.
Voor zover de revolutie niet halverwege bleef steken en uitmondde in het herstel van het ancien régime, zoals in 1848 in Duitsland; voor zover de macht dus effectief ontnomen werd aan de oude machten, viel de macht altijd aan diegenen toe, waarvan het parool de massas in beweging brachten, die vaak heel anders dachten dan de initiatiefnemers uit de middenklassen:
In Frankrijk begon de revolutie met het doel de macht van de koning door een grondwet aan banden te leggen. Ze mondde uit in de terreurheerschappij van de Jakobijnen, omdat de Jakobijnen met de strijdkreet »Égalité!« het gepeupel van Parijs aan hun kant kregen.
In Rusland werd alles wat liberaal en gematigd links was door de Bolsjewieken opzij geschoven, die de arbeiders en de boeren alles beloofden wat ze wilden hebben.
In de DDR wilde de oppositiebeweging meer vrijheid, de massas wilden de D-Mark. Ik bekritiseer dat niet, ik wijs er slechts op, dat de macht, als de zaken eenmaal in beweging zijn gekomen, uiteindelijk bij diegenen terechtkomt die de diepste wensen van de massas uitspreken. In de DDR was het de wens naar deelname aan de westerse welvaart. Helmut Kohl kreeg de macht, omdat hij dit begreep.
De islamitische revolutie in Iran als tot nu toe enige volksrevolutie in de islamitische wereld begon als breed bondgenootschap van sjah-tegenstanders van allerlei politieke schakeringen en eindigde met de heerschappij van de sjiietische islamisten, die hun voormalige bondgenoten afslachtten; de eis naar de islamitische staat was gewoon populairder dan de westers gevormde ontwerpen van liberale of marxistische groeperingen, die er allemaal uitzagen als varianten van een westerse vreemde heerschappij en in dit opzicht meer gemeen hadden met de sjah dan met de volksmassas, echter zonder dit te weten.
Het is niet alleen mogelijk, maar waarschijnlijk, dat in Egypte (Tunesië en Jemen laat ik even buiten beschouwing) de Moslimbroeders als de populairste, best georganiseerde en meest gerespecteerde organisatie van de Egyptische oppositie de lachende erfgenamen van het Mubarak-regime zullen worden, die daarmee de vruchten van decennia lang moeizaam werk zouden oogsten. Hetzelfde is in Tunesië of Jemen (of in andere Arabische landen) in ieder geval voorstelbaar.
Dat hoeft niet zo te zijn het is altijd nog mogelijk, dat het regime aan de macht blijft. (Ik zeg dat gezien de ervaring met de al tien jaar lang voorspelde ineenstorting van het Iraanse regime). Laten we echter aannemen, dat het regime zou vallen: welke leuze zou pakkend genoeg zijn om de massas ervan af te houden de Moslimbroeders of vergelijkbare machthebbers te steunen?
Ik zie er slechts een, namelijk eentje, die gelijk zou zijn aan de slagzinnen van de Franse en Russische revolutie of aan de D-Mark belofte van de Oost-Duitse revolutie, en die erop uit zou draaien het volk de toegang tot de westerse welvaart in het vooruitzicht te stellen.
Een Arabische revolutionair, die zijn land de heerschappij van islamisten wilde besparen, zou er helemaal niet onderuit komen zijn volk als beloning voor een min of meer liberaal-democratische weg een gemakkelijker toegang tot Europa in het vooruitzicht te stellen. En dat is niet zomaar een hersenspinsel:
»De Tunesische oppositiepoliticus Moncef Marzouki verwacht na de Tunesische revolutie een democratische lente in het Nabije Oosten, waarin de autoritaire regeringen worden afgelost. En dat logenstraft al diegenen in Europa, die altijd hebben beweerd dat democratie niets voor Arabieren zou zijn, zei de onlangs na tien jaar Franse ballingschap naar Tunesië teruggekeerde mensenrechtenactivist en politicus op vrijdag in een interview met de Deutschlandfunk.
Onze plaats is het euromediterrane gebied. Voor het Westen is het eenvoudiger om samen te werken met democratieën.«
In duidelijke taal: »Als we democratie spelen, zijn we deel van de euromediterrane ruimte«, en dat deze ruimte grenzeloos is, zal men ons Europeanen nog wel bijbrengen. Zon concept voegt zich naadloos in het door de EU gevolgde euromediterrane programma en zal bij de EU-elites zonder twijfel bijval vinden.
In dit verband is het kenmerkend, dat met Mohammed el-Baradei uitgerekend een uitgewezen lid van de globale elites op het punt staat de leiding van de Egyptische oppositie over te nemen. Zelfs wanneer men hem niet in de schoenen schuift iemands »agent« te zijn, is de gebeurtenis symbolisch.
Men kan zich nu al de frasen voorstellen waarmee de EU-elites ons lekker zullen maken, dat de grenzen voor massamigratie nog verder zullen worden geopend; nu zou het belangrijk zijn »de jonge democratieën in het Nabije Oosten te steunen« en »de mensen een perspectief te bieden«, opdat ze »niet in de armen van radicalen worden gedreven« enz.
Dit perspectief zal zijn, dat de economische problemen van deze landen op onze kosten opgelost worden door hun bevolkingsoverschot op te nemen. Als men serieus kijkt naar een eventueel lidmaatschap van Turkije in de EU, dan is het moeilijk uit te leggen waarom Tunesië of Egypte voor de deur moeten blijven staan.
En daarbij is het zelfs niet uitgesloten, dat islamistische groeperingen dit spel zullen meespelen, zoals hun Turkse geestverwanten dit al jaren doen. Ze slaan twee vliegen in één klap, doordat ze enerzijds hun binnenlandse politieke positie consolideren en de geforceerde re-islamisering van hun landen bespoedigen (wat onder een liberaal regime veel gemakkelijker is dan onder een dictatuur) en anderzijds de islamisering van Europa bespoedigen. En wel trouw aan Erdoğans motto, dat de democratie een tram zou zijn die iemand bij zijn doel zou brengen en als men daar aangekomen zou zijn, zou men uitstappen.
Het is de vraag welke van de twee gezichten van de revolutie een onsympathiekere moet zijn. Het is zelfs de vraag of er überhaupt twee gezichten zijn of niet veelmeer tweemaal hetzelfde gezicht, eenmaal met en eenmaal zonder baard.
Moe Barack (Mubarak) kan de pot op! -------JaJa ----- maar hij moet wel het Suez-kanaal ongeschonden achterlaten! Want zonder Suez, zijn we de klos . En als Egypte in de verkeerde handen terecht komt, zoals Iran indertijd na de Sjah-van-Perzië, dan breekt er voor buurland Israël maar een droevige tijd aan. En met Israël is het lijk met ons eigen gezicht : als onze neus geschonden wordt, lijdt heel ons gezicht daar onder .
Pas heb ik gedaan met schrijven dat Cruella in haar kot blijft (taktisch?) of daar verdampt de inkt van mijn artikel in de zwaveldampen uit de bek van de draak.
Het gesprek zelf op RTL heb ik gemist, daar de lectuur van een ingewikkelde Engelstalige tekst op Isklander al mijn aandacht weerhield. Daar werd gesteld, niet dat Beglum was falling into peaces, dat was al een feit, en Albert II was the last King of Belgium, maar Brussels splitsen dat zou niet zo eenvoudig zijn als in 68 de Universiteit van Leuven splitsen. Even nummers op de rug van de bibliotheek-boeken blijven in Leuven, de oneven gingen naar Luvain-La-Neuven : belachelijk toch wat er bij NIET vermeld was, dat dat Louvain-la-Neuven een volledig nieuwe stad was, op Waals grondgebied, betaald in hoofdzaak door de Vlamingen ..Er werd vooral gewezen op die foute Vlaamse nationalisten die een slecht voorbeeld zouden zijn voor alle andere Europese volkeren die een eigen Staat willen. Kortom : blijven zoals het is, in Rustige Vastheid dus, zou wel het beste zijn.
Wat zou daar nu staan, inThe Economist, de volgende keer moesten zij willen schrijven over wat Onkelinx en Mangain vandaag ten beste gaven op de TV?
Stel U één ogenblik voor, dat BDW zich ook zou vergissen, sprekende over de transfers of de financiering van Brussel, of, ergo, over het Koningshuis, en de middenvinger opsteken .
Hebben de Niveanen en de Tjeven nu nog niet genoeg beledigingen geslikt? Wat zal het volgend verwijt zijn : Inciviek?
Misschien dat het tijd wordt om de leeuwenkooien in de Antwerpse zoo weer vrij te maken om Vlamingen in op te sluiten, in afwachting van hun proces voor de Krijgsraad .
Vandaag de opgestoken middenvinger, morgen de karwats, en overmorgen de vigneron? Wat wordt het, Cruella, om Uw naam eer aan te doen .
---------------------------------------
Debatteren met de middenvinger
zondag 30 januari 2011, 16u25 in dS
Zowel in het RTBF-programma Mise au point als in het RTL-TVI-programma Controverse zaten zondag vertegenwoordigers van zowat alle partijen rond dezelfde tafel. En dat leverde het nodige vuurwerk op. Er kwam zelfs een middenvinger aan te pas.
Senaatsvoorzitter Danny Pieters (N-VA) herhaalde in Mise au point wat zijn voorzitter Bart De Wever eerder in De Zevende Dag zei: dat de N-VA nog zal samenzitten met de PS, maar niet voor de camera's zal vertellen welke voorstellen de partij nog wil doen.
Onkelinx stelde daar een veel emotioneler betoog tegenover. Ze begon met te stellen dat de PS absoluut een staatshervorming wil, dat België niet in zijn huidige vorm voort kan. Dat de onderhandelingen mislukt zijn, ligt 'aan het eeuwige neen van de N-VA', aldus Onkelinx.
Maar ook Stefaan De Clerck (CD&V) moest het ontgelden. 'Praat in naam van CD&V in plaats van jullie te verbergen achter anderen. De CD&V is een schaduw geworden van de partij die ze ooit geweest is', sneerde Onkelinx naar haar collega in de federale regering. De CD&V'er antwoordde dat zijn partij op communautair vlak dezelfde standpunten heeft als N-VA. De Franstaligen moeten de uitslag van de verkiezingen in Vlaanderen respecteren, stelde hij.
In Controverse op RTL-TVI werd er vurig voort gedebatteerd. Op een gegeven moment wees Onkelinkx zelfs met haar middenvinger naar Etienne Schouppe (CD&V), terwijl ze over Brussel sprak. 'We willen dat Brussel gerespecteerd wordt, Brussel moet een volwaardige regio zijn. De Brusselaars moeten gerespecteerd worden.'
Het gebaar met de middenvinger ging niet onopgemerkt voorbij. RTL-TVI deed navraag bij de woordvoerdster van Onkelinx, die stelde dat de minister 'zich van vinger heeft vergist. Ze heeft op geen enkele manier haar gesprekspartner willen beledigen.'
Mij om het even : voor mij blijft ze Cruella heten!
---------------------------------
We horen de laatste tijd de Rode Passionaria niet meer, tenzij in sourdine. Ze werkt, samen met tweede echtgenoot (haar eerste is een drugkoerier van en naar Marokko), aan een oplossing die bij BDW niet eens opkomt : wij moeten scheiden, het water is veel te diep.
Hoe het mens ook heet, Cruella, Uytendaele of Onkelinx, met de dag doet ze meer en meer aan Kristien HemmeRECHTS denken, de Zwarte Weduwe .Een naamsverandering : dat kost toch maximum 1.200 : mag toch geen beletsel vormen om voortaan OnkeRECHTS te kunnen schrijven?! Haar husband geeft de Vlamingen noch min noch meer gelijk! Straffer nog : qua terminologie zit die zeer dicht bij het Vlaams Belang! De PS die het droomscenario van de Flaminganten op tafel brengt. De wonderen zijn de wereld niet uit. Maar lees eerst verder, hoe ver-Waalste Vlamingen in Wallonië van de hoge toren blazen : ze worden verraden door hun namen : Uytendaele : een mooie Fransklinkende naam, toch!Uit het dal, Uit de diepte, wat in t Frans Du Trou zou zijn .
Die dames (HemmeRECHTS en OnkeLINX) moeten zich gevoelen als een losgeslagen half loshangende balie op een verlaten hofstede, ergens op de blakke boerenbuiten..Iets in de zin van Scheef is de poorte, van oudheid geweken zaalrugde t dak van de schure, uit de Rijke Vlaamse Letterkunde.
Het hieronder bij Bruno Valkeniers overgenomen stukje van zijn blog op
lijk ondergetekende, in dankbare ootmoedigheid. Die is dermate hoopgevend voor Vlaanderens toekomst (maar begot wie gaat die Fluwelen Scheiding onderhandelen?), dat ik mij permitteer even terug te komen als ludiek intermezzo op het woord balie van hierboven, dat waarschijnlijk een beetje onwennig klinkt voor vele landgenoten uit het Diepe Binnenland. Eine kleine Spielerei dus.
Uitleg. Balie : hoevepoort, afsluiting. Op deze blog zijn al dikwijls de West Vlaamse roots beschreven. Het zou wel eens kunnen, dat het in vele geesten is blijven hangen, dat ons dialect als cultuurtaal perfect naast of zelfs boven het Latijn staat. Wie dat niet gelooft maak ik iets anders wijs.
Zie : in coda veninum (6 lettergrepen), en tis tied datut es : (5 lettergrepen). Ik zou voor de grap de vraag willen voorleggen aan een steenkapper die in de Romeinse tijd zoiets in graniet zou moeten beitelen! Sommige zaken zijn zelfs onvertaalbaar in hun schilderachtigheid. Voorbeeld; Oedewufs kerkgang voor het gaat niet vooruit maar dan in t Latijn. Gekapmantelde oude vrouwtjes die, kerkboek onder de arm, al schuivelend binnen het kerkportaal : een sfeerbeeld gegrepen uit De Heren van Zichem .
Wat zou L & H daarvan gemaakt hebben : Oedewufs kerkgang : dat zou iets geworden zijn van Latappe piere latapang, onvertaalbaar Iepers voor ge moogt me niet bestelen. Een ap (Hap) is inderdaad een hakbijl
Nu kreeg ik in laatste t Pallieterke toch wel een lezersbrief onder ogen zeker, van iemand die altijd over dezelfde steen valt als ik : we worden ten onrechte uitgelachen voort de uitspraak van onze G en onze H,daar waar in doorsnee alleen gezondigd wordt tegen de H. We zeggen inderdaad nooit ofte nimmer Hod, als we God bedoelen, maar durven wel al eens spreken over de Gulp van God.Daarop zegt onze vriend : en de Antwerpenaren dan! : als wij VIS eten, eten zij VIES. Normaal draai ik die lol altijd om : wij eten proper, en die van Antwerpen eten VIES. Ons dochterke kan daar niet mee lachen! Ze zijn ook gedrogeerd van in de wieg, want onze babys slapen in een WITTE wieg, en de hunne in een WIET-e wieg. Om nog maar te zwijgen van hun eigen wassen, of hun eigen scheren : ze zouden eens moeten proberen MIJ te wassen of te scheren!
Enfin, ik zeg die dingen maar, ten eerste om nogmaals te wijzen op de gedegen overeenkomst tussen het West Vlaams en het Latijn, in casu het moderne Latijn, het Italiaans dus, waar de letter H (akka genaamd) bijna niet bestaat tenzij in leenwoorden uit een vreemde taal : Hippie, of uit het Duits : Hitleriano : een Hitler-aanhanger.Een Hospitaal is een ospedale, en Hercules is Ercolo .enz.
In het West Vlaams hebben we emel voor hemel, ospitaal voor hospitaal, oend voor hond, eird voor haard, enz . waaruit overduidelijk blijkt dat de Romeinen bij ons in Bachten de Kupoe in de leer zijn geweest. Cfr Asterix en Obelix, die op oneerlijke basis in Gallië getekend werden, daar waar ze thuishoren in het estuarium van de Ieser (IJzer), waar ze achter de spoorberm tussen Ieper en Nieuwpoort weerstand bleven bieden aan Lange Juul. Bewijs: dat deed het ABL ook in de Grote Oorlog : de Fritzen bleven steken inde modder van de IJzer! Die van Preussen voor de IJzer, die van Saxen-Cobug-Gotha er achter! JaJa, van Uw familie moet get hebben!
Voor mijn vele vrienden uit het Antwerpse, de Antwerpse Kempen, de Limburgse Kempen en andere nog Afgelegener Gebieden : niet helemaal juist, maar t trekt er op :
Meisjes plagen
Is liefde vragen
--------------------------
Dus over De Stomme van Portici, Laatste Bedrijf, Eerste act. De koppige Leider der Francofonen begint nadenken. Houding : De Denker (Rodin) vogeltjes fladderen rondom zijn hoofd. Hij weent. In stilte.
Terzijde : Koor : tandenknarsend en glarie-ogend voor wat betreft de rol van Uytendaele & Cie. Monkelend van ingehouden pret door Valkeniers, recht staande, gekleed als Robin Hood .Tussen de rekwisieten bemerken we een onopvallende leeuw (karton), die af en toe een angstaanjagend gebrul laat horen. (Opname) Op de voorgrond versnipperde driekleuren. Ouverture 1812 weerklinkt me flarden van de Vlaamse Nationale Hymne. We horen duidelijk de woorden de tijd verslindt de steden, geen tronen blijven staan .Het licht gaat aan. Tromgeroffel.
Het stuk begint.
De kloof is er. Ze is diep en de existentiële vragen zijn onontkoombaar. De discussie is niet meer hoe je de staat hervormt, maar of dat nog wel zin heeft. Het Belgische federalisme heeft zijn oorsprong in een systeem van interpersoonlijke solidariteit, dat wordt belichaamd door de sociale zekerheid. Dat model wordt betwist, niet alleen door de Vlaams-nationalisten, maar ook door andere formaties in het noorden van het land. Ze vinden dat het vervangen moet worden door een systeem gebouwd op een confederale logica."
Zoals uit het citaat hierboven blijkt, sluit Marc Uyttendaele - vandaag op de opiniebladzijden van De Morgen - het einde van België niet langer uit. Ook over confederalisme zegt de advocaat van de staat zinnige dingen: "Ze vergeten ongetwijfeld dat volgens de theorie van het federalisme de confederale staat niet bestaat. Een confederatie van staten veronderstelt een verscheidenheid van onafhankelijke staten." Dat is zonder meer juist. Confederalisme is een containerbegrip, daarom pleit het Vlaams Belang ondubbelzinnig voor onafhankelijkheid.
Het opiniestuk van de grondwetspecialist is geen loze kreet, want gisteren zei Uyttendaele het zo op RTBF: "Het Belgische model is aan het sterven. We moeten de verhoudingen tussen het Noorden en het Zuiden totaal omgooien en misschien overgaan tot de volledige scheiding." Nooit gedacht dat ik op deze blog ooit - en dan nog tot tweemaal toe - de echtgenoot van Laurette Onkelinx zou citeren.
-------------------------
Psssst
Den Bruno zegt het niet met zoveel woorden : wat Mter Uytendaele zegt is niet pre-revolutionair, het IS de revolutie!
Hieronder volgt de weergave door een in trance verkerende tegenstander van het Vlaams Belang, Nederlandse Uitgave.
Enig verband met de pyromaan van de Noorderkempen is uitgesloten : deze zit vast, en de schrijver(s) van dit artikel lopen los. We kunnen ze dus nog bewonderen terwijl hun geesten in volle vrijheid ronddwalen in de media allerhande.
Er bestaat geen zekerheid of de genaamde Peter en Hasnae ook aanwezig zouden geweest zijn in de KVS, om dar Niet in Onze Naam hun boodschap te verspreiden. Zij misschien niet, maar wel hun boodschap.
Ik kan mij van de indruk niet ontdoen, dat de letterzetters van dit proza een averse hebben tegen Geert Wilders en tegen Filip De Winter. In ieder geval, waar schrijvers van dergelijk lief proza in het openbaar verschijnen met rugzak of bommengordel : onmiddellijk plat op de grond gaan liggen en zich de Akte van Berouw proberen te herinneren.
De H. Rita voor Hopeloze Zaken aanroepen is alsdan over tijd. De Hemel komt slechts tussen mits men eerst zichzelf heeft geholpen. Spreekwoorden liegen nooit. Helpt Uzelf zo helt U God. En om Die van Hierboven een beetje te ontlasten in die dingen : stem voor het Vlaams Belang.
Ik voor mijn part denk van in geval van hoge nood, mij te wenden tot de H. Antonius-Abt, die met zijn Zwijntje. Met een afbeelding van die op elke hoek van mijn huis, durft gegarandeerd geen enkele halal-eter ons te benaderen. Wij moeten dus het varken in ere herstellen. Als waakhond! Eenmaal slachtrijp kan Knorretje een half dorp van de hongersnood redden.
Bart De Wever (N-VA) wil verkiezingen vermijden maar is pessimistisch
zaterdag 29 januari 2011 IN De Schandaard
N-VA-voorzitter Bart De Wever ziet absoluut geen heil in een regering met negen partijen. 'Dat is de beste manier om op geen enkel vlak iets te doen. In crisismomenten zoals deze krijg je of stagnatie of een versnelling.'
Een stukje theater noemde de N-VA de oproep van PS-voorzitter Elio Di Rupo om een regering van nationale eenheid te vormen. Het is de beste manier om tot stilstand te komen, meent kopman Bart De Wever, terwijl er net nu nood is aan grondige structurele hervormingen.
Hij zegt verstomd te staan over hoe de Franstaligen zich blijven fixeren op het federale niveau en daarbij duidelijk maken dat ze geen boodschap hebben aan wat de Vlaamse kiezer wil.
In welke formule ziet u nog heil?
'Dat is een heel moeilijke vraag op dit moment. We zijn afhankelijk van anderen en van het initiatief dat de koning neemt op basis van zijn consultaties. Dat zijn dingen waar we niets over weten. We leven in een periode waar alles mogelijk is en waar het belangrijk is zeer voorzichtig te zijn. Ik zou nu zeker niet op recepties of op persconferenties van alles in de ether sturen zonder dat eerst af te toetsen met de verschillende partners en zeker te zijn dat het lukt.
Zijn verkiezingen nog te vermijden?
'Dat geloof ik wel. Verkiezingen zullen niets oplossen en houden risico's in: je krijgt een periode van 40 dagen waarbij er geen kapitein is op het schip. We moeten niet hysterisch doen over financiële speculatie tegen ons land, maar we moeten ook niet doen alsof er geen socio-economische problemen zouden kunnen opduiken in die periode.'
'In de tweede plaats is de kans groot dat je wakker wordt met ongeveer dezelfde constellatie en dan had je je natuurlijk beter de moeite kunnen besparen. Ik hoop dat de verkiezingen kunnen worden vermeden. Dat vergt politieke bereidheid van iedereen.'
Gelooft u nog in een regering met N-VA en een grondige staatshervorming?
'Op dit moment is het koffiedik kijken. Als je zoals nu met een diepe systeemcrisis zit, heb je twee mogelijkheden. Ofwel leidt het tot stagnatie ofwel ga je naar een versnelling waarbij dingen mogelijk worden die voorheen niet mogelijk bleken. Niemand weet het vandaag. Het is geen toeval dat de koning zijn consultatieronde tot volgende dinsdag houdt.'
'Een regering met negen partijen is bijvoorbeeld de beste manier om niets te doen.'
Wat blijft over van de nota Vande Lanotte?
'Ik denk dat al het werk dat de afgelopen zeven maanden is gebeurd zijn historische verdienste zal hebben. Teksten waar hard is aan gewerkt, blijven opduiken in één of andere vorm. Welke vorm weet je niet want papier is gewillig.' 'Het werk van Vande Lanotte heeft dingen opgeleverd zoals een akkoord over het mechanisme achter de fiscale autonomie voor de gewesten. Dat is nog geen akkoord over de financieringswet zelf. Het zou me echter zeer verbazen als men dat mechanisme in de toekomst niet opnieuw zou boven halen. Zoals Vande Lanotte zelf al zei: un exercice intellectuel n'est jamais perdu.'
Sommigen suggereren dat als je tot iets coherents wil komen je in het noorden een centrum-rechtse constellatie nodig hebt (CD&V, N-VA en Open VLD) en in het zuiden centrum-links (CDH, PS, Ecolo)?
'Theoretisch is dat iets dat me zou bevallen. Het zou de logische reflectie zijn van het verkiezingsresultaat in het noorden en het zuiden. Het probleem is dat dit model alleen kan werken als je deelstaten hebt met een grote autonomie. Dergelijke coalitie lost het 'probleem België' nog niet op want dat werkt op basis van één federaal beleid.'
'Wat me stoort, is hoe de Franstaligen aangeven hoezeer ze ons (de N-VA) beu zijn en hoezeer ze de Vlaamse kiezer beu zijn. Maar als ze aan ons willen ontsnappen, moeten ze kiezen voor autonomie. Dan kunnen ze het beleid voeren dat ze willen.'
'Ze blijven zeggen dat de Vlaamse kiezer zich heeft vergist en dat het beleid dat we wensen hen niet aanstaat. Geef elkeen dan de bevoegdheid om het beleid te voeren dat hij wenst. Het slaat me met verstomming hoe gefixeerd ze blijven op het federale niveau en hoe verlamd ze in hun denken zijn.'
'Vroeg of laat moet dit land naar een enorme systeemhervorming. Als het nu niet gebeurt, zal het later zijn, het is onoverkomelijk. In een boek over het Oostenrijks-Hongaarse rijk had men het over 'fortwursteln' (aanmodderen). Men kan in België inderdaad nog een tijd fortwursteln tot het vervolgens tot een enorme hervorming komt.'
Dan toch nieuwe verkiezingen?
'Het is veel te vroeg om het daarover te hebben. Niemand wil ze. We tasten vandaag in het pikdonker. Als geen enkel scenario vroeg of laat blijkt te kunnen, dan krijgen we een fatale kortsluiting. Het is te vroeg om daaraan te denken. Ik wil liever geen nieuwe verkiezingen.'
Wouter Beke (CD&V) zei vanochtend nog eens dat het van N-VA en PS zal moeten komen. Gelooft u nog dat die as kan hersteld worden?
'Als het gebeurt, zal het zeker niet via de kranten zijn.'
--------------------------------------
Pssst
Is BDW wel zo zeker dat hij de dans met XXL Uni-Sex Elio mag leiden, en dat hij dus als Voorzitter straks bevestigd wordt? Naar Walter Beke moet er eigenlijk niet geluisterd worden : die denkt toch zeker te zijn van de afgesproken minsiter-postjes. Eigenlijk maakt het geen echt verschil, want tot een overeenkomst die goed is voor Vlaanderen geraakt men toch niet, zo lang de Francofone Hoer rechtop staand stand houdt. Ook al komt Plan B van Onkelinx uit de kast, en wordt er tussen twee onafhankelijke staten onderhandeld van uit de loopgraven. Ik vraag mij af waar Di Rupo geleerd heeft te onderhandelen als in een bordeel : daar ook staat immers het resultaat op voorhand vast : op de rug gaan. We willen ze wel, maar liefst tegen een zo hoog mogelijke prijs. Anders gaan ze bij de buurvrouw in de vitrine zitten!
Zijn de oernalisten wel zeker dat Du Rupo een mietje is? Voor hetzelfde geld is hij een verklede travestiet : aan de pluimen herkent men de vogel.
Wat er ook van is : ik twijfel of het eervol kan genoemd worden, te onderhandelen met iemand met afwijkend gedrag. Der zijn eel wqat kosten aan die jongen! En dan zeg ik het nog vriendelijk.
Deze Pssst is van de hand van iemand uit de wereld van Voorpost, die ondertekent met het pseudoniem Mannenen Pssst, een actueel gegeven, want hij beweert evengoed ironie te kunnen afscheiden als Madam Béatrice Saccoche. We gaan, zegt hij, weer wat meemaken nu Ollie, de pitbull uit Aalst, weer uit zijn FDF-kot mag. Wij moeten, zegt hij, er van uitgaan dat de Familie Michel hun werkwijze eerst op de Zwarte Mannekes mocht gaan uitproberen, om ze nu toe te passen op de Flamins.
Het bordeel Di Rupo (met rode neons aan het venster) zou moeten sluiten. Want de buurman-pooier opent binnenkort zijn bedrijfje met blauwe neons aan het venster. Met, volgens de vooruitzichten, gratis bediening voor Francofonen. Interdit aux Nord-Belges op een kartonnetje achter het raam, is volgens het CGKR niet racistisch.
De omwenteling die zich in Egypte voltrekt, zou wel eens even belangrijk kunnen worden als de val van de Berlijnse muur in 1989. Net zoals iedereen in de jaren tachtig dacht dat de stugge onderdrukking in Oost-Europa nog jaren zou voortduren, geloofden velen tot voor enkele weken dat de burgers van Arabische landen voor onbepaalde tijd onder het juk van autoritaire regimes zouden leven. Maar toen kwam de succesvolle Jasmijnrevolutie in Tunesië en zagen mensen in Egypte, Jemen, Jordanië en Marokko dat het onmogelijke toch mogelijk was.
Gisteren voltrok zich een soort Wende in Egypte. Hoewel het nog lang niet zeker is op welke manier de volksopstanden in steden als Caïro, Alexandrië en Suez zullen eindigen, kunnen we nu al met zekerheid zeggen dat het Egypte van alleenheerser Moebarak een definitieve knauw heeft gekregen. Het volk wil hem niet meer en ook de Amerikanen roepen hun oude bondgenoot op om het protest niet bloedig te onderdrukken en rekening te houden met de wil van de straat. De beelden van voor hun vrijheid vechtende betogers deden ook een vonk overslaan naar de Jordaanse hoofdstad Amman, waar duizenden mensen vreedzaam protesteerden tegen de hoge voedselprijzen en de werkloosheid.
Grote vraag is welke politieke krachten in Tunesië, Egypte en Jordanië de overhand zullen krijgen. Zal de ene dictator de andere vervangen? Is het moment van de radicale islamisten aangebroken? Of wordt dit de revolutie van meer progressieve en seculiere jongeren? De beelden die we gisteren vanuit Caïro te zien kregen, nopen tot enig optimisme. De slogans van de manifestanten hebben niets van het radicaal religieuze taalgebruik dat we van extremisten gewend zijn. De drijfveren van de protesten zijn areligieus: tegen de uitzichtloze werkloosheid, pro democratie, pro meningsvrijheid. Minstens even opvallend: aan de betogingen nemen ook veel vrouwen deel. Eigenlijk lijken de in Egypte protesterende jongeren opvallend veel op onze jongeren. Hun taalgebruik, hun verzuchtingen, hun kleding, hun Twitter- en Facebooktalenten. Dat is geruststellend en opent perspectieven voor de toekomst. In ieder geval is het een eyeopener voor sommige mensen in Antwerpen, Brussel, Amsterdam en Parijs, die bij het woord Arabier maar één clichébeeld voor de geest konden halen.
Koen Vidal
-----------------------------
Pssst
Wat overal onvoldoende aan bod komt, is dat Amerika dat alles ongaarne ziet gebeuren. Amerika, en vooral Houssein Barack Mohbama him self willen dat Turkije en liefst nog een paar satellieten, aansluiten bij Europa. Zo houdt hij het geheel beter onder controle. Ziet er niet goed uit. Niet voor die mensen daar (er zal bloed vloeien), en niet voor ons (nog meer golven immigranten). Maar als Amerika de Meester van de Wereld wilt blijven, moeten ze veel, heel veel bondgenoten hebben. Dan gaat het over onze rijkdom, onze beschaving, waarvan e gezegd wordt, dat veel varkens de spoeling dun maken
Het wordt dus, als het volk daar niet uit zijn doppen kijkt, lood om oud ijzer. Men rolt zo van de ene dictatuur in de andere : dat leert ons de Geschiedenis .Een straaltje hoop misschien : het volk eist democratie (iets waarvoor Amerika de wereld rondvliegt om oorlog te gaan voeren) en democratie is onverenigbaar met de Islam. Wat dus zou willen zeggen, dat de Islam zou plaats moeten maken voor democratie Ondenkbaar!
Dat is zowat hetzelfde als een onderwater vulkaan : die barst wel los, maar verdrijft nog niet zo gauw de oceaan .Het eindigt met schokgolven op verre stranden, met vele doden als gevolg. Het water zelf heeft amper gerimpeld.
Wil dat dus zeggen, dat het volk daar in opstand komt tegen de Islam?
Mocht dat waar zijn, dan zou dat grotendeels aan het Internet te danken zijn : het is niet voor niks dat Egypte dat ondertussen probeert af te blokkenWant Internet toont rijkdom en dat is wat de mensen daar willen .
Ander gevaar : de Islam-diriganten (de oude of de nieuwe) zijn ook niet van gisteren en zullen proberen de oproer naar hun hand te zetten m.a.w. de sukkelaars aanzetten om de verovering van het rijke Westen nu ineens massaal aan te pakken De volkswoede kanaliseren, noemt men dat .
OVER OVERDRACHT VAN BEVOEGDHEDEN EEN BOOMPJE OPGEZET
OVER OVERDRACHT VAN BEVOEGDHEDEN EEN BOOMPJE OPGEZET
Baat het niet
Zo schaadt het niet
-----------------------
Een boompje opzetten over overdracht van bevoegdheden : daar horen we de laatste jaren wel een en ander over.
Vlaanderen wil zo goed als àlle bevoegdheden afnemen van de Belgische Federale Staat, daarbij er vermetel op vertrouwen dat de Francofonen dat ook moeten aanvaarden voor hun deel. En daar wringt hem het schoentje ; zij kunnen dat niet betlalen. Dus moet alles federaal blijven, want daar betalen de Valmingen. Of wordt er geleend, wat op hetzelfde neerkomt, want de Vlamingen zullen mioeten terugbetalen, kapitaal en interest.
En wat blijkt nu : als we Knacj mogen geloven, die hiermee aan strootje steken doet, staat de EU klaar om zich te moeien met het heetste hangijzer van alle bevoegdheden : de begroting. Alle Europese lidstaten zouden die bevoegdheid reeds lang hebben afgestaan : en de EU huldigt de regel : geen controle = geen geld .
Het worden dus triestige dagen voor de Francofonen .
Dus voor die ene keer moeten we nu toegeven dat Europa goed werk levert .Waar gaan we naartoe, Lippens & Debruyne Davignon .Wordt het uitwijken naar Parijs, in navolging van Albert Frèren die met zijn gestolen,fortuin van de koolmijnen en de hoogovens in de Franse hoofdstad een graag geziene gast is in de salons waar er aan beleid gedaan wordt?
26-01-2011 - Rik van Cauwelaert - knack Via Iskander
Tussen twee rondjes golf door kwam Leopold Lippens, de burgemeester van Knokke en beheerder van vennootschappen, even meebetogen in Brussel tegen die onnozelaars van politici. Wellicht bedoelde de burgemeester de onnozelaars van politici die de omvallende Fortisbank van zijn broer, graaf Maurice, overeind hielden tegen een zware prijs die zijn medebetogers tijdens de komende jaren mogen afbetalen.
België is een schitterend land, vond de burgemeester, die zich voor de wandeling in een soortement van proletarian chic had uitgedost. Bekeken vanaf de prachtig glooiende greens van de Royal Zoute Golf et Tennis Club ziet België er inderdaad stukken beter uit dan vanuit een bedompte huurkrocht in Charleroi.
Terwijl de burgemeester minzaam voorbijwandelde, omklemden jonge syndicalisten angstvallig hun zeildoeken met de leuze Geen splitsing van de RVA. Solidariteit tussen Vlamingen en Franstaligen was namelijk het ordewoord tijdens de acties die afgelopen vrijdag en zondag in Brussel plaatsvonden. Er werd bijgevolg wat af gefulmineerd tegen de hardvochtige fermette-Vlaming een nieuw scheldwoord voor de nationalistische parvenu die zijn Franstalige landgenoot het licht in de ogen niet gunt.
En zie, daags na de betoging gingen de vertegenwoordigers van de zeven partijen die onderhandelen over de regeringsformatie opnieuw aan tafel. Al had PS-voorzitter Elio Di Rupo afgelopen zondag al, in een reactie op de Shame-betoging, de krijtlijnen getrokken: geen regering tegen elke prijs, en geen hervormingen die tot gevolg hebben dat Walen en Brusselaars meer betalen voor hun gezondheidszorg of hogere belastingen opgelegd krijgen.
Nu al acht maanden onderhandelen zeven partijen over een al bij al vrij beperkte overdracht van bevoegdheden op het terrein van arbeidsmarktbeleid en sociale zekerheid. Academici reikten geregeld scenarios aan. Onlangs nog formuleerde professor Bea Cantillon met enkele van haar medewerkers voorstellen voor genuanceerde vormen van bevoegdheidsverdeling in de sociale zekerheid. Leuvense economen van diverse politieke pluimage publiceerden in De Tijd een voorstel, gebaseerd op ervaringen in het buitenland, voor een adequatere financieringswet.
Het helpt de regeringsonderhandelingen geen meter vooruit. De Franstalige partijen remmen op vier wielen tegelijk. En dat is vreemd. Want intussen heeft de federale regering in lopende zaken, waar PS, CDH en MR deel van uitmaken, in alle stilte ingestemd met een gigantische overdracht van bevoegdheden naar de Europese Unie een overdracht van bevoegdheden die feitelijk een einde maakt aan wat nog restte van de nationale soevereiniteit.
Binnenkort immers krijgt Europa de volledige controle over de nationale begroting. Europa krijgt die begroting dan te zien, en kan ze wijzigen nog voor het nationale parlement inzage heeft. Voldoet ze niet, dan volgen er zware financiële sancties.
Met die schoktherapie kan de EU België dwingen, als ze dat nodig acht, om onze schuld naar de beoogde 60 procent van het bruto binnenlands product terug te brengen, de automatische indexkoppeling los te laten en/of uitkeringen te verlagen. Volgens experts hangt er een heuse atoombom boven onze sociale zekerheid. Met de eurocrisis als argument dwingt de Europese Commissie de lidstaten in elk geval in een neoliberaal keurslijf. En ze doet dat in naam van de concurrentiekracht en op aangeven van de grote lobbymachines European Round Table of Industrialists en BusinessEurope.
Die overdracht van bevoegdheden over de eigen begroting wordt in april voorgelegd aan het Europees Parlement. In juni wordt er gestemd, maar nu al bestaat daar een meerderheid om de voorstellen van de Europese Commissie en van de Raad door te drukken. Waarna de Europese Unie en haar topambtenaren kunnen beginnen met de neerwaartse gelijkschakeling zeg maar: afbouw van de verschillende sociale systemen. Toen hij als Commissievoorzitter aantrad, had José Manuel Barroso gewaarschuwd: Er is geen probleem met de verzorgingsstaat. De verzorgingsstaat is het probleem. Tijdens zijn recente uiteenzetting voor de Europese Universiteit in Firenze noemde Barroso de bevoegdheidsoverdracht een stille revolutie. De lidstaten hebben dit aanvaard, sprak hij. En ik hoop dat ze goed begrijpen dat de Europese instellingen nu een stevige controle krijgen over hun openbare financies.
Hopelijk heeft ook Elio Di Rupo begrepen dat hij zich via de aftredende regering heeft verbonden tot een afbouw van de verzorgingsstaat. Want zonder een doortastende hervorming van het arbeidsmarktbeleid en van de sociale zekerheid wordt het federale koninkrijk binnenkort overgeleverd aan de anonieme ambtenaren van de Europese Unie en de inzichten van de European Round Table of Industrialists. Kortom: aan de vrienden van Maurice en Leopold Lippens. Tot er niets meer te splitsen valt.
Wat jammer dat niemand dat afgelopen zondag tegen de betogers heeft gezegd.
Radio Mille Colinnes klinkt op de achtergrond, terwijl de Götterdämrung van Lohengrin speelt : Treurspel Di Rupo, laatste bedrijf .De gifbeker wordt klaar gemaakt in de coulissen.
De Arlequino opent met een wijds spervuur, in de hoop dat men niet naast het podium kijkt, waar in de coulissen het oproer zwelt, maar naar hem. De Zwarte Feeks klimt op de barricaden, de Franse driekleur wordt geheven Le jour de gloire est arrivé
De operette-koning in Laeken houdt open-deur-dag, te beginnen met de laagsten in rang en in de rangen van de Eidgenossen der Zeven Dwergen stijgt een gehuil op. De postjes zijn gaan fluiten.
Neen, zo gaat het niet! Alles is de schuld van het Vlaams Belang! Ausradieren zal men die! Vierendelen zal men ze, en de losse eindjes daarna ophangen als vogelvoer.
Lange Sjarel van de MR gordt zich ten strijde! Daar zal veel volk naar komen kijken .
De vertoning wordt afgelast wegens gebrek aan belangstelling
27-01-2011 - Rik van Cauwelaert - knack via Iskander
Een pijnlijk moment. PS-voorzitter Elio Di Rupo, de derde man in het triumviraat dat de regeringsonderhandelingen opnieuw vlot moest trekken, stuurde koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte wandelen.
Di Rupo liet weten even geen tijd te hebben om in Brussel de politiek hachelijke situatie te komen bespreken. Als burgemeester zou hij in Mons de begrafenis bijwonen van een omgekomen brandweerman.
Hoe het dan verder moest? Dat was volgens Di Rupo niet zijn probleem maar dat van de koning.
Johan Vande Lanotte leek not amused. De Vlaamse onderhandelaars evenmin. Waarop Vande Lanotte naar het paleis vertrok om, na net geen 100 dagen van communautair gewroet, zijn ontslag aan de koning aan te bieden.
Kennelijk gingen de Franstalige partijen ervan uit dat de koning het ontslag van Vande Lanotte in beraad zou houden zo hadden ze het ook aan het hof gevraagd. Maar Vande Lanotte was vastbesloten zijn taak neer te leggen en tot consternatie van PS en CDH aanvaardde de koning het ontslag.
Vooral het optreden van Elio Di Rupo begint in zijn eigen partij - vooral in Luikse PS-kringen - vragen op te roepen. Ze vinden dat Di Rupo wordt verlamd door angst en wantrouwen.
Was Di Rupo op 5 januari bereid om zich, na kleine bijstellingen, in te schakelen in Vande Lanottes voorstel voor de aanpassing van de financieringswet, dan heeft hij dat voorstel intussen met zijn studiedienst zodanig aan flarden geamendeerd dat het onbruikbaar werd.
De afgelopen weken heeft Di Rupo, als derde man van het triumviraat, geen enkel initiatief genomen. Volgens PSers blijft Di Rupo mokken wegens zijn mislukking als preformateur.
Zelfs het voorzichtige voorstel van CD&V over de gezondheidszorg, gebaseerd op het studiewerk van professor Bea Cantillon die geen radicale overheveling maar een versterking van het regionale beleid voorstaat een voorstel dat door N-VA te licht wordt bevonden kon al niet meer door de Franstalige beugel.
In het Vlaamse christendemocratische kamp is men intussen ook behoorlijk geschrokken nadat in CDH-kringen viel te horen dat ze daar eigenlijk geen probleem hebben met een aanval van de geldmarkten op België want dat het toch vooral Vlaams spaargeld is dat daardoor in het gedrang komt.
Dat laatste toont hoe diep de afgrond tussen Vlaamse en Franstalige onderhandelaars is geworden. Een regering op de been brengen, zonder N-VA de wensdroom van de Franstalige partijen - , is daarom uitgesloten.
Rest alleen een door N-VA gedoogde, tijdelijke voortzetting van de regering-Leterme, die een door Europa en andere internationale instanties aanvaarde begroting opstelt. Waarna de kiezer beslist of het samenhouden van het land nog zin heeft.
Eerst was ik zinnens over Lewie van Loven Boven een beetje verder te parodiëren op het gezegde geen pijp tabak waard zijn, maar dan dacht ik aan dat meerschuimen pijpje van des dichters inspiratie van weleer, in dat ellenlang gedicht van de Lagere Jongensschool dat we van buiten (uit het hoofd) moesten leren. Ik hoor nog het zoeven van de wind in de Leuvense stoof toen ik dat ding vele avonden lang in mijn kleine hoofdje moest pompen, onder het licht van de petroleumlamp. Op de duur kon mijn Grootmoederr mij voort helpen, iedere keer dat ik, met gesloten ogen, het gemoriseerde trachtte op te zeggen, maar struikelde tussen een of ander strofe.
Dag oudje, smaakt het pijpje goed? Wat rookt die kop mooi door. 't Is echte meerschuim naar het lijkt, Zeg op, wat vraagt ge er voor?
Neen, die pijp wilde ik, omwille van dat verleden, niet kwijt en dus maar een andere toepassing gezocht. Was daarbij welkom : de hint van Angeltjes over Etienne Vermeersch. Maar daar kwamik uitgebreid op terug in een voorgaand stukje .De stelling van 32 jaar terug van Vermeersch over pedofilie bracht mij ongewild op Tobback, een strijdgenoot van Vermeersch. Want!
Het is met Louis Tobback lijk met een brave oud geworden pedofiel. Het zijn alle twee sympathieke afgejakkerde knollen, abstractie gemaakt van wat ze in werkelijkheid zijn geweest. Als men even kan vergeten wat voor kwaad ze met hun Linxe Kerk hebben gesticht aan onze eigenheid.
Laat het ons een troost zijn : hun rekening is bijna afgesloten, want hun spel van misleiding en verderf is uitgespeeld. De Laatste der Mohikanen ligt geveld op het strand van Oostende en die andere voortrekker van Het Socialisme dat Gezellig Moest Zijn, heeft zich toegelegd op het voltijds poenpakken en op eten en drinken. De laatsten der kameraden
(van lagere rang) trekken nu mee op in de rangen van het Vlaams Belang, de ware verdedigers van de Kleine Man.
Zelfs de Mei68-ers sterven uit, of gaan op pensioen. De Linxe Kerk moet de kelk tot op de bodem drinken.
Maar Toebaksrook kan gezelligheid suggereren
--------------------------------------
Eeuwenoud, springlevend: Betogers zijn toch geen supporters?
28/01/11, 08u58
De column - of liever: monoloog - van de Leuvense burgemeester, minister van staat en grand old man van het Vlaamse socialisme verschijnt wekelijks op vrijdag.Louis Tobback spreekt, Walter Pauli tekent op.
Het is toch nog toegelaten om op te merken dat de hutsepot waarin we zitten, er kwam omdat de kiezer dat zo heeft gewild? "Het afgelopen weekend trokken 34.000 betogers door Brussel om bij de politici aan te dringen dat ze hun werk moeten doen, drie dagen later geeft Vande Lanotte zijn opdracht terug aan de koning, en dan zegt een van de organisatoren van de betoging dat 'de boodschap toch niet duidelijk is overgekomen'. Wat was en is dan de boodschap?
"Wel, hoor ik, dat 'ze' 'het' moeten oplossen. Dat is toch duidelijk? Komaan. Dat de zon elke dag zes uur zou moeten schijnen is ook een duidelijke boodschap. Na zeven maanden zonder één zonnestraaltje heeft iedereen wel zin om te protesteren. Maar tegen wie betoog je? Wie tegen niets of niemand betoogt, loopt snel het risico dat hij ontgoocheld raakt en een zondebok zoekt. Daar zagen we zondag ook al wat aanzetten toe. Le Soir hield een enquête bij de betogers waaruit bleek dat voor velen de Vlamingen in het algemeen en De Wever in het bijzonder de grote boosdoeners zijn, de zondebokken van het politieke falen. Ik betwijfel of ze met de analyse vooruitkomen in hun zoektocht naar zonneschijn.
"Als ik hoor dat 'ze' 'het' nog altijd niet begrepen hebben, mag ik toch vragen: 'Wie zijn 'ze'? Wat is 'het'? 'Het' is onzijdig, bij mijn weten. Mag het concreter? Natuurlijk vraag ik niet dat de betogers die zestig pagina's van Vande Lanotte gelezen hebben. Maar ze moeten toch eerst eens duidelijk maken wie 'ze' zijn. Welke politicus moet nog overtuigd worden om tot een akkoord te willen komen? De Wever? Maar De Wever zegt al maanden dat hij een compromis wil. Hij schreef zelfs een nota die op een aantal punten te ver ging voor de diehards in zijn eigen N-VA.(*) Waarom zou zelfs De Wever zich aangesproken moeten voelen? Elke politicus en elke partij zegt dat hij wil - behalve het Vlaams Belang (**). En voor de rest hoefden de betogers niet één politicus uit niet één partij te overtuigen dat er een regering moet komen. Iedereen wil een regering. Maar toch niet om het even welke?
"Ik doe dus niet mee aan het schimpen op het zogezegde politieke circus. Het is immers geen vaudeville. Het is veel ernstiger: het is een drama. Wij spelen met onze toekomst. Ik zeg bewust niet 'men', maar 'wij'. De politici, en ook de kiezers. En dus ook de 34.000 betogers, in hun hoedanigheid van kiezer. Want het is toch nog toegelaten om op te merken dat de hutsepot waarin we zitten, waarbij we nu al zeven partijen nodig hebben om een compromis te maken, er kwam omdat de kiezer dat zo heeft gewild? De kiezer heeft de groenten gekozen en naar zijn smaak gesneden. Dat is geen verwijt, behalve indien de kiezer die politici vervolgens begint te verwijten dat zij zo moeilijk tot een compromis komen. Indien de kiezer voor duidelijke meerderheden zorgt, dan is het duidelijk waar de schuld van het falen lag. In Vlaanderen gebeurde dat niet. 'Ze' kozen niet voor partijen, maar voor partijtjes. In de Kamer haalt de grootste Vlaamse partij niet eens 30 procent. In het buitenland beland je daarmee in de oppositie. Maar de kiezer kijkt nooit naar zichzelf. Het doet mij denken aan het voetbal. Als de ploeg wint, hebben 'wij' gewonnen. Als de ploeg verliest, hebben 'ze' slecht gespeeld.
"En toch. Toch hoop ik dat ik dit weekend toeschouwer was van een nieuw begin. Ik nam zondag toevallig de trein naar Brussel. Die vanuit Leuven zal eivol. En ik zag vooral jonge mensen. Terwijl we toch uit een periode komen waarin het voor jongeren bon ton, modern, zelfs kei-cool was om neer te kijken op politiek. Politiek was postjes pakken en stemmetjes winnen, denken aan de volgende verkiezingen en niet aan de volgende generatie.
"Als zij alleen naar Brussel kwamen om eens een rondje te lopen en de onmacht van de politiek in de verf te zetten, dan voegt zo'n betoging niks nieuws toe. Dat wisten we al. Maar als die jongeren niet alleen 'de politiek' voor hun verantwoordelijkheid willen plaatsen, maar als ze alsjeblieft ook consequent gaan zijn met hun boodschap van 'los het op', als een aantal onder hen hier de eerste stappen heeft gezet om zich zelf in politiek te engageren, dan was het een mooie zondag. Indien zij die opstapten straks mee hun mouwen willen opstropen, mee hun nek uitsteken en mee boksbal durven zijn van een publieke opinie, dan is er vorige zondag iets bijzonders gebeurd. Indien we jongeren hebben zien opstaan die opnieuw aan politiek willen doen."
-------------------------------------
(*) Voor de goede orde : over De Wever :
Tijdens de campagne heeft hij niet de minste dubbelzinnigheid laten bestaan over de concrete inhoud daarvan: volledige splitsing van de sociale zekerheid, afschaffing van Brussel als volwaardig derde gewest, afschaffing van de federale verkiezingen en niet onderhandelen over de splitsing van BHV. Dit waren geen onopvallende voetnoten in het N-VA-programma, maar stuk voor stuk punten die uitgebreid aan bod zijn gekomen tijdens de campagne.
(**) Iedere partij wil een regering, behalve het Vlaams Belang. Zou het kunnen dat The Great Old het standpunt van het Vlaams Belang vergeten is?! Zou de seniliteit reeds zover .
Juist wilt niemand meer dan zij dat er een regering komt, ze zullen zelfs dapper meedoen, op voorwaarde dat het de laatste Belgische regering is.
Ik heb de nacht voor deze (in mijn dromen, maar dat was in Bijbelse Tijden gelijkwaardig aan een visioen en visoenen kunnen dermate sterk zijn, dat ze 1432 jaar later verkondigd worden als zijnde goddelijke boodschappen), dus in het diepe nachtelijk duister, omhuld door donker zwart duisternis en dichte mist, Bart De Wever gezien. Hij liep gezwind over de Alpentoppen en zijn aureool zweefde netjes mee, overal waar hij ook gonk en stonk. Hij was op zoek, hoorde ik hem fluisteren, naar de Italo-Belga Prima Donna die hem nu al bijna 250 dagen weerstond, om samen tussen de lakens van de institutionele zaligheid te duiken. De recipiënten die hij meedroeg leken mij eerder op de werktuigen voor een MS-sessie : in de linkerhand hield hij een vierkante fotolijst, en in de rechterhand een hoepel.
Mijn God, dacht ik : die gaat het kwadraat van de cirkel aan het buitenland gaan verkopen!
Maar neen : dat was het niet, kon ik opmaken uit zijn betoog : hij wilde bewijzen dat met die twee uitersten voor ogen (vierkant en cirkel) dat de oplossing lag in het enigma van minder wordt meer. Een soort anorexia nervoso, die dikker maakt. Geniaal!
Neen, het ging helemaal niet over de Staatskas. Integendeel, die was altijd maar meer minder geworden, dan minder meer. Het ging er nu om, zie hij, om met de spade van Fans Baert zo diep mogelijk te graven : op één bepaald détail zelfs kon er op die manier zelfs gegraven worden tot bij onze tegenvoeters, aan de onderkant der wereldbol.
Hij was nog bezig met uitleggen, als de verse koffie al die narigheid kwam verdrijven. Net toen ik hem wilde vorstellen de operatie less is more te beginnen met de Walen : hoe minder er aan ons been hangen, hoe meer we zelf overhouden.
En, eenmaal aan de morgenkoffie, zag ik dat het niet Bart De Wever was geweest, maar Ahasverus, de Wandelende Jood .
Die droeg, lijk Mozes die met de Stenen Tafelen van de berg daalt, een grote pancarte boven zijn hoofd, waarop geschreven stond : Rien ne va plus .
----------------------------
..aldus volgens Het Laatste Evangelie van De Schandaard
Vande Lanotte zit samen Franstalige partijvoorzitters
Koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte zit in de Senaat samen met de Franstalige partijvoorzitters van PS, CDH en Ecolo rond de tafel.
De vergadering ging rond de middag van start en duurt normaal gezien ongeveer tot 14.00 uur. De Nederlandstalige partijvoorzitters zijn woensdag aan de beurt.
De zeven partijen N-VA, PS, CD&V, SP.A, CDH, Ecolo en Groen! zijn op zoek naar een manier om de onderhandelingen eindelijk op gang te trekken.
Begin deze maand lieten N-VA en CD&V weten de communautaire gesprekken niet te willen opstarten op basis van de nota die bemiddelaar Johan Vande Lanotte had klaargestoomd. De zeven hebben sinds september vorig jaar niet meer samen rond de tafel gezeten.
Vande Lanotte bekijkt in samenwerking met N-VA-voorzitter Bart De Wever en zijn PS-collega Elio Di Rupo nu hoe de zogenaamde 'less is more'-methode kan worden toegepast. Die houdt in dat minder bevoegdheden worden overgeheveld naar de deelstaten, maar dat meer inhoud wordt gegeven aan de bevoegdheden die wel worden geregionaliseerd. De piste liep na het N-VA-pleidooi voor een splitsing van de RVA veel averij op.
Veel optimisme om tot een oplossing te komen, is er niet. De Franstaligen bekijken vandaag tijdens een lichte lunch welke mogelijkheden er nog zijn.
De Vlaamse partijvoorzitters steken woensdag tussen 9.30 en 14.00 uur de koppen bij elkaar. Ondertussen pleegt Vande Lanotte ook nog een hele reeks bilaterale contacten, telefonisch, maar ook onder vier ogen
Vande Lanotte zit samen Franstalige partijvoorzitters
Koninklijk bemiddelaar Johan Vande Lanotte zit in de Senaat samen met de Franstalige partijvoorzitters van PS, CDH en Ecolo rond de tafel.
De vergadering ging rond de middag van start en duurt normaal gezien ongeveer tot 14.00 uur. De Nederlandstalige partijvoorzitters zijn woensdag aan de beurt.
De zeven partijen N-VA, PS, CD&V, SP.A, CDH, Ecolo en Groen! zijn op zoek naar een manier om de onderhandelingen eindelijk op gang te trekken.
Begin deze maand lieten N-VA en CD&V weten de communautaire gesprekken niet te willen opstarten op basis van de nota die bemiddelaar Johan Vande Lanotte had klaargestoomd. De zeven hebben sinds september vorig jaar niet meer samen rond de tafel gezeten.
Vande Lanotte bekijkt in samenwerking met N-VA-voorzitter Bart De Wever en zijn PS-collega Elio Di Rupo nu hoe de zogenaamde 'less is more'-methode kan worden toegepast. Die houdt in dat minder bevoegdheden worden overgeheveld naar de deelstaten, maar dat meer inhoud wordt gegeven aan de bevoegdheden die wel worden geregionaliseerd. De piste liep na het N-VA-pleidooi voor een splitsing van de RVA veel averij op.
Veel optimisme om tot een oplossing te komen, is er niet. De Franstaligen bekijken vandaag tijdens een lichte lunch welke mogelijkheden er nog zijn.
De Vlaamse partijvoorzitters steken woensdag tussen 9.30 en 14.00 uur de koppen bij elkaar. Ondertussen pleegt Vande Lanotte ook nog een hele reeks bilaterale contacten, telefonisch, maar ook onder vier ogen.
------------------
Pssst
Ondertussen is gebleken dat dromen niet altijd bedrog zijn! Over de Koninklijke Vandelanot te maar meteen over het ganse Koninkrijk zeg ik met de woorden die vielen na het dynamiseren van het eerste IJzerkruis : hij ligt er, en hij ligt er goed.
Voortaan kunnen we dus lange verhalen schrijven over
Ook dat was grensverleggend maar met de dood bekocht .
--------------------------------
Onderstaand opstelletje, inclusief DT-fout, is van de had van een strijdmakker van Pater Versteylen. Ach die verstrooidheidsfouten! Niemand is volmaakt, zelfs een universiteits-profeeser niet .
Naast de vuilspuiterij, is dit artikel leerzaam voor de psyche van de Linxe mens. Het leest bijna zoals de Mechelse Catechismus ooit klonk voor de Christene Mensch, maar dan in dit geval voor de Linxe Mensch. Vandaar misschien het begrip de Linxe Kerk?
Wat Vermeersch betoogt, is noch min noch meer de illustratie van de weg kwijt zijn : ergens is er nog een vage herinnering, maar die wordt zoveel mogelijk verdrongen. Misschien wel tot op het sterfbed
Ik ben natuurlijk maar een amateurke in vergelijking met de dikke reputatie van de Heer Perfesser. Toch zou ik hem willen vragen uit de nederigheids mijns harten, de woorden van de Goddelijke Meester hemzelf eens te willen herlezen. Daar waar in eenvoudige woorden gepsorken wordt over molenstenen .
Maar ik begrijp dat een ervaren boswachter op de duur het bos niet meer ziet van de bomen. Zou het daarom zijn, dat Vermeersch altijd schichtig kijkt als een opgejaagd dier? Of is het als een net niet betrapt misdadiger?
Komt er misschien een vervolg in zijn memoires, eenmaal hij in een flits zal aanschouwen wat hij verloochend heeft, vooraleer Heer Lucifer hem mee troont?
--------------------------------------
Zijn pedofielen boosdoeners? - prof. Etienne Vermeersch (RUG)
26/01/11, 09u01
De deining die de laatste weken te Gent is ontstaan, naar aanleiding van de musical 'Snoepjes', bracht iemand van de redactie van 'De Morgen' ertoe mij te vragen hierover een stuk te schrijven. Ik heb geaarzeld maar juist deze aarzeling was uiteindelijk het argument om het te aanvaarden: ik zal wel niet de enige zijn die deze materie met een zeker omzichtigheid wenst te benaderen en die dus de nood aanvoelt aan verdere discussie en verdieping van de inzichten. Daarom deze bijdrage.
Principes Ethische discussies kunnen niet behoorlijk gevoerd worden zonder een duidelijke precisering van de uitgangspunten, de basiswaarden, die men wenst te verdedigen.
Wellicht zullen degenen die zich als progressief of 'links' ervaren, zich enigszins terugvinden in de beginselen die ik hier voorleg. Ik vind ze essentieel maar in de grondige uiteenzetting zouden verdere nuanceringen noodzakelijk zijn. Overigens heeft iedereen het recht zijn morele uitspraken op andere uitgangspunten te baseren, maar om een discussie mogelijk te maken zou men die wel expliciet moeten formuleren.
a) Ik keur alle handelingen goed die tot gevolg hebben dat ellende en pijn van mezelf en van mijn medemensen worden verminderd, of de vreugde en de genieting bevorderd; ik vind die daden immoreel die het geluk verminderen of het lijden groter maken. b) Het kan gebeuren dat een handeling voor de ene vreugde bijbrengt en een ander nadeel berokkent; in dit geval geniet het de voorkeur aan de eigen genieting te verzaken, eerder dan de pijn van de ander te verhogen. c) Het feit dat men daden afkeurt, moet niet noodzakelijk leiden tot afschuw voor de dader; wraakzucht en haat kunnen in enkele gevallen hoogstens als begrijpelijke reacties op immorele daden worden beschouwd; ze zijn niet iets waarop men fier moet zijn.
Nu volgen twee typische linkse stellingen: d) Bovenvermelde houdingen hebben betrekking op alle mensen, zonder onderscheid van ras of klasse, zelfs op misdadigers. e) De beslissing of daden gunstig of ongunstig zijn voor het menselijk geluk, mag niet op basis van traditie of intuïtie gebeuren, maar moet het resultaat zijn van rigoureuze wetenschappelijke bewijsvoering; vooral indien men mensen wenst te veroordelen of te straffen. Dit wat de moraal betreft.
Voor het strafrecht moet men het volgende in acht nemen: f) Niet alles wat immoreel is moet door de maatschappij bestraft worden: straffen hebben slechts zin indien bewezen is dat ze werkelijk efficiënt zijn in het verhogen van het welzijn van de maatschappij en de bescherming van de individuen. g) Strafrecht zal altijd iets kunstmatige hebben: voor de rechtszekerheid is het nodig duidelijke lijnen te trekken (bv. exact 16 jaar voor de al dan niet strafbaarheid van sexuele betrekkingen); in de feiten zelf bestaan echter slechts vloeiende overgangen. Alleen een doordachte wetgeving en een genuanceerde rechtspraak kunnen dit tekort enigszins goedmaken.
Moraal en seksualiteit Vanuit deze of gelijkaardige principes zijn velen stilaan tot de overtuiging gekomen dat het beleven van seksualiteit, wanneer dit gebeurt op vrijwillige basis, door personen die zelfstandig kunnen beslissen, geen morele afkeuring verdient wanneer daardoor niemand wordt geschaad. Dit betekent dat er geen enkele grond voor morele veroordeling en zeker voor bv. masturbatie, orale, genitale of anale betrekkingen van homosexuele of heterosexuele aard, inclusief partnerruil, groepsseks en sexuele orgieën, traverstisme, fetisjisme en bestialiteit (dit laatste indien er geen dierenmishandeling bij te pas komt). De recente uitlatingen van een procureur in een Brussels proces over 'uitspattingen' in een zgn. 'ontuchthuis', zouden dan ook gewoon potsierlijk zijn indien ze niet zo'n triestige gevolgen hadden.
Wie een morele (of strafrechtelijke) veroordeling wil uitspreken, zou eerst moeten bewijzen dat het lijden van iemand erdoor intenser wordt. Men kan opwerpen dat in sommige van die gevallen sprake kan zijn van echtbreuk die pijn veroorzaakt. Inderdaad, maar zelfs dan ligt het immorele niet in de seksuele daad, maar in de ontrouw of het onverdiend verbreken van een intieme relatie.
Zelfs incest tussen broer en zuster kan volgens deze principes alleen verworpen worden als het tot een bevalling komt (genetisch risico); incest tussen ouders en kinderen is veelal af te wijzen omdat het een zelfstandige beslissing bij het kind meestal niet mogelijk is.
Sado-masochisme is slechts toelaatbaar wanneer vaststaan dat men steeds autonoom en zonder moeite uit de relatie kan stappen. Prostitutie die niet uit materiële of psychische nood ontstaat en in volle onafhankelijkheid gebeurt (zonder pooier) lijkt mij niet immoreel; steeds op grond van dezelfde criteria.
Ik herhaal dat wie meent toch morele of juridische bezwaren tegen dit alles te hebben, de principes zou moeten vermelden waarop hij zijn veroordeling baseert.
Ik heb het hier over dit aspect van moraal dat betrekking heeft op het beoordelen van het gedrag van anderen. Wij hebben het volste recht voor eigen handelen sommige van deze daden wansmakelijk en onaanvaardbaar te vinden. Maar wat ons afstotelijk lijkt, kan voor een ander prettig zijn en zolang die ander ons daarmee niet last valt. Dit gaat ons geen zier aan en evenmin moet de Staat een bepaald model van esthetica opdringen.
Pedofilie Onder alle types van seksueel gedrag ligt het probleem van de pedofilie het moeilijkst. Ik definieer hier gemakkelijkheidshalve (het is een moeilijke geschiedenis) pedofilie als een seksuele relatie met jongens of meisjes voor de puberteit, of, in bredere (ook juridische hanteerbare) zin, voor 16 jaar. Enerzijds is men geneigd tegenover deze verlangens en dit gedrag van een medemens respect op te brengen, omdat ook hij het recht heeft zijn vorm van geluk na te streven.
Anderzijds zegt het criterium dat het eigen geluk niet opweegt tegen de schade die men mogelijk aan een ander kan toebrengen. Het vermoeden van deze schade ontstaat uit twee overwegingen. Men kan de vraag stellen of er in de relatie tussen een kind en een volwassene wel ooit sprake kan zijn van een werkelijk zelfstandige beslissing vanwege het kind; is er niet, ook bij uiterlijke instemming, een onbewust vorm van dwang? Daarnaast blijft de mogelijkheid dat ook bij autentieke keuze vanwege het kind, toch een storende faktor in het groeiproces kan optreden en dus de toekomst van het kind in het gedrang komt.
Het stellen van deze vragen volstaat niet om nu maar over te gaan tot het slaken van kreten, maar eerder om tot grondig onderzoek aan te zetten.
Spijtig genoeg moeten we vaststellen dat we terzake tot nu toe heel weinig weten. We weten echter voldoende om te betogen dat er bij het publiek talloze misvattingen bestaan en het is de verdienste (het was ook de doelstelling) van 'snoepjes' enkele van deze misvattingen uit de weg te ruimen. Zo zijn de brutale aanrandingen en desgevallend moord op kinderen niet het werk van de eigenlijke pedofiel. Omdat er mannen zijn die vrouwen verkrachten en vermoorden, moet men hierom de doorsnee heterofiele man niet van dezelfde neigingen verdenken. Het verschil tussen kinderaanrander en pedofiel is van analoge aard. De gewone pedofiel, zoals hij uit de schaarse onderzoekingen naar voor komt, voelt enerzijds een intense genegenheid voor één of meer kinderen en heeft anderzijds de behoefte ze te strelen, zich te laten strelen, dijen, achterwerkje, en geslachtsdelen aan te raken en, als ultieme betrachting, zich hierbij te masturberen of te laten masturberen; penetraties zijn bij de 'normale' pedofiel uiterst zeldzaam of zelfs onbestaande.
Seksueel contact gaat hier dus samen met tederheid zoals dit bij gewone geliefden het geval is. Dit is uiteraard de reden waarom veel pedofielen zich in hun zelfbegrip "van geen kwaad bewust zijn" en dus verwonderd zijn dat de buitenwereld zo afwijzend tegen hen optreedt. Zij ervaren zich niet als "aanranders" of "kinderverlokkers". Anderzijds hebben pedofielen wel eens de neiging om dit type van pedofiel (dat wellicht het meest voorkomt) te idealiseren, terwijl het toch ook voorvalt dat een pedofiel neiging zich bij sommige mensen uit in een plotse opwelling om seksuele aanrakingen te hebben, ook bij vreemde kinderen die daar natuurlijk nogal van schrikken.
Wat er ook van zij, de kernvraag blijft gesteld: In welke zin kan een kind tot vrije keuze in staat zijn. Het antwoord kan niet zonder nuancering worden gegeven. Er is een duidelijk verschil in autonomie tussen een jongen van acht jaar en een meisje van veertien en het is best denkbaar dat kinderen van ca. 11 à 12 jaar werkelijk vrijwillig een vriendschap en een erotische relatie aangaan en daar ook vreugde aan beleven. De grote moeilijkheid lijkt me echter dat ik geen criterium vind dat de maatschappij in staat zou stellen het authentiek karakter van deze vrije keuze bij het kind te achterhalen.
Het tweede probleem heeft te maken met de mogelijke schade die het kind van deze erotische relatie zou ondervinden. Hiervoor bestaan geen decisieve bewijzen en wie de (al te geringe) gegevens doorneemt, komt eerder tot de conclusie dat vrijwillig aangegane erotische kontakten geen noemenswaardige invloed hebben op de latere ontwikkeling van het kind.
Daarentegen is het vrijwel zeker dat de sterk afwijzende reacties van ouders en omgeving en vooral de beangstigende kruisverhoren door onbegrijpende politiemensen, ernstige trauma's kunnen nalaten. Toch zouden ook hierover meer wetenschappelijke gegevens moeten beschikbaar zijn vooraleer men tot definitieve stellingname kan komen. Terloops het volgende: velen van degenen die zo bezorgd zijn om de mogelijke schade voor de latere ontwikkeling, moeten toch weten dat de banbliksems over masturbatie, die gedurende vele decennia over kollegestudenten werden uitgesproken, nogal wat meer ravages hebben aangericht op het gebied van schuldcomplexen en storing van harmonische seksuele ontwikkeling dan die enkele pedofielen; toch herinner ik mij niet dat ooit één predikant hiervoor verantwoording heeft moeten afleggen.
Tot besluit het volgende. 1) We beschikken over onvoldoende gegevens om nu reeds normen op te stellen binnen dewelke bepaalde types van pedofilie moreel als strafrechtelijk vrijuit zouden kunnen gaan; ik sluit de mogelijkheid echter niet uit. 2) Vergeleken met het eerder beperkt belang van het "vergrijp" is de publieke afkeuring en ook de strafrechtelijke beteugeling - zelfs als ze gewenst kan zijn -in elk geval mateloos overtrokken. Pleiten voor een wetswijziging of minstens voor een begrijpende rechtspraak is dus dringend nodig. 3) De gewone pedofielen zijn geen boosdoeners: ze hebben een seksuele gerichtheid waar ze niet om gevraagd hebben en al kan men (voorlopig wellicht) een aantal van hun daden onaanvaardbaar achten, zij zijn medemensen die veel meer nood hebben aan ons begrip, dan aan een brute ongenuanceerd afwijzing.
De Morgen, 8 december 1979.
Lezersreactie :
Gust Adriaensen
Het zou uiterst interessant zijn de opvattingen van Vermeersch omtrent seksualiteitsbeleving en in het bijzonder pedofilie, zoals hij ze weergeeft in dit artikel uit 1979, te plaatsen naast de reacties van dezelfde Vermeersch op het seksueel misbruik door geestelijken. Verwacht mag worden dat Vermeersch aan het grote publiek uitleg verschaft over zijn evolutie in de tolerantiegraad en de morele evaluatie omtrent pedofilie tussen 1979 en 2010.
Mensen, wat moet Hitler in de hel op zijn nagels zitten bijten van spijt! Hij en zijn toenmalige Duitse Socialisten dachten het te zullen vinden in Blut und Boden -theorieën en ander rassenwaanzin, terwijl zij juist aan de laboratoriummensen, en dat zijn bij voorkeur toch de Joden, hun vertrouwen hadden moeten schenken.
In vitro gefertiliseerde met mannelijke x-chromosomen bevruchte eicellen in Wehrmacht-uniform. Of beter nog, voor geprogrammeerde specimen waar de herseninhoud bepekt werd tot de Nazi-theoriën. Wie weet, konden dezen zelfs niet geboren worden met de helm. Uiteraard een helm met het rune-teken op. Van de fabriek met de productie-ketens de trein op naar het front!
Ach! en Och! In de Bijbel staat geschreven dat de mens zichzelf ooit vernietigd heeft, op die ene na, die met zijn Ark aan het dobberen sloeg over de wilde wateren. Hoogmoed allegorisch voorgesteld als de appel die Eva aanbood aan Adam : vandaag zou de moderne Eva niet haar lichaam aanbieden als verlokking, maar een reageerbuisje .
De slang uit het Scheppingsverhaal bestaat dus nog altijd, al kruipt ze al lang niet meer op haar buik. U herkent ze in onderstaand verhaal, waar ze, in Euro uitgedrukt, samen met de menselijke waardigheid, in de zwarte kas verdwijnt van een gewillige gynaecoloog .
Nog nooit werd één menselijke uitvinding, met goede bedoelingen ontworpen, niet misbruikt. Alfed Nobel is op die manier onsterfelijk geworden .Toch zijn ze van dezelfde orde van grootte : het dynamiet en de IVF .
---------------------------------
Gesjoemel met zaadcellen in Antwerpen
Nederlandse koppels komen naar Antwerpen voor een behandeling om het geslacht van hun baby te kunnen bepalen, en dat is illegaal. Dat blijkt uit een reportage van het Nederlandse televisieprogramma 'Uitgesproken'.
De Nederlandse zakenman Bert van Delen stuurt koppels die zich via zijn website aanmelden door naar de Antwerpse gynaecoloog Frank Sterckx, die in zijn praktijk in de Blijde-Inkomststraat in Borgerhout vooraf geselecteerde zaadcellen insemineert.
Bij die methode wordt het sperma dat het iets zwaardere x-chromosoom draagt door een laborante in een soort centrifuge gescheiden van het sperma met het y-chromosoom. Door het gewenste sperma in te brengen, zou het koppel dan tachtig procent kans maken op een baby met het gewenste geslacht. Iedere inseminatie kost 1.200 euro, gemiddeld zijn er drie inseminaties nodig voor een eicel is bevrucht.
De Belgische vereniging van gynaecologen is verontwaardigd over de in Antwerpen uitgevoerde behandeling. "Geslachtskeuze is sinds 2007 verboden in België. In Nederland is het al langer verboden. Het ziet er naar uit dat er hier een constructie is opgezet om juridische problemen te voorkomen", zegt Johan Van Wiemeersch, voorzitter van de Belgische vereniging voor gynaecologen. "We gaan bekijken welke maatregelen we moeten treffen."
Volgens de Nederlander Bert van Delen gebeurt er niets onwettigs. "Ik verwijs koppels alleen door en geef hen informatie, dat is legaal." Hij geeft wel toe dat zijn werkwijze in de "schemerzone" kan vallen.
Frank Sterckx, die ook als gynaecoloog in het Sint-Erasmusziekenhuis in Borgerhout werkt, zegt ook dat hij niets verkeerd doet. "Ik insemineer alleen. Wat er vooraf met dat sperma gebeurd is, is de verantwoordelijkheid van de patiënt."
De Nederlandse Inspectie voor Gezondheidszorg heeft naar aanleiding van de uitzending van 'Uitgesproken' al laten weten dat ze een onderzoek instelt naar de activiteiten van Bert van Delen.
De Linxe Kerk staat op haar achterpoten als er nog maar gewezen wordt naar de Heilige Koe van de Sociale Zekerheid. Zelfs al is die zo goed als verdronken. Zou dat willen zeggen dat niemand daar in die syndicale arena weet heeft van het voornemen van communist Barosso (denk even nu niet aan Barba Rosso, noch aan Keizer Frederik Barabarossa, seriemoordenaars voor dat woord werd uitgevonden).
Alvast een voorsmaakje, want ik kom hier uitgebreid op terug in een volgend stukje : toen hij als Commissievoorzitter aantrad, had José Manuel Barroso gewaarschuwd: Er is geen probleem met de verzorgingsstaat. De verzorgingsstaat is het probleem ..
Anders gezegd : er worden op dit ogenblik schijngevechten uitgevoerd, want de mensen mogen niet weten dat het geheel van alle sociale bevoegdheden vanaf 2013 zullen overgedragen worden aan de Europese technocraten. Weg de soevereiniteit van elke Staat : het zal Europa zijn die de Begrotingen opstelt, en dus ook bepaalt wat in- en uit de Staatskas van ieder land gaat
Trouwnes : dat recent akkoord hier te lande over het bedienden-werklieden statuut : begon dat toch maar in 2013, en dan nog voor nieuwe, startende werknemers, en zou de Staat de kostprijs van o.a. die langere opzegvergoedingen niet op zich nemen?
Besluit : de politieker die in onze dagen nog heel het systeem begrijpt en overziet, moet nog geboren worden. En zij, die iets weten, zwijgen dat ze zweten---
------------------------------
Niet alleen binnen de socialistische vakbond ABVV wordt zwaar geruzied over de goedkeuring of verwerping van het ontwerp van sociaal akkoord. De brand is overgeslagen naar het christelijke ACV.
Net als hun BBTK-collega's vinden de mandatarissen van de christelijke bediendebond LBC-CNE dat de voorgestelde harmonisering tussen de statuten van arbeiders en bedienden veel te nadelig uitvalt voor de bedienden. De Waalse CNE-vleugel heeft al openlijk zijn neen-stem aangekondigd. En bij de Vlaamse LBC-vleugel zal allicht hetzelfde gebeuren.
Ook binnen het ACV dreigt een heuse communautaire breuklijn boven water te komen, met enerzijds een nipte meerderheid in Vlaanderen voor het akkoord en een stevige meerderheid tegen in Wallonië, schrijft De Standaard.
Nachtmerrie Voor ACV-voorzitter Luc Cortebeeck is een afwijzing van het akkoord dat hijzelf als "het best haalbare" heeft omschreven, een ware nachtmerrie. In een poging om op de tegenstanders in te praten heeft Cortebeeck woensdag in een mail zijn 3.000 mandatarissen met aandrang gevraagd om goed na te denken over de plus- en minpunten van het akkoord, "maar ook over de minpunten van een afwijzing van het akkoord". Hij haalt - zonder ze bij naam te noemen - zwaar uit naar de tegenstanders van het akkoord in het ABVV.
De opmerkelijke demarche van Cortebeeck is bij LBC, de bediendebond van het ACV, echter in het verkeerde keelgat geschoten. LBC-topman Ferre Wyckmans heeft donderdag een mail naar alle leden van zijn centrale gestuurd. Daarin veroordeelt hij in scherpe bewoordingen de toon van de brief van de nationale top. (belga/vsv in dM)
--------------------------------
Pssst
Is daar trouwens geen beroemd schilderij over, van die slangenkuil waar die beesten elkaar verslinden, tot er zelfs geen staarten meer overblijven? Ik zie het al voor mij : een nieuw existentieel schilderij voorstellende een lege arena. Opschrift : Na de slag der syndicalisten ..
Maar wacht eens .Zon geleid sociaal systeem : bestond er niet iets in dezelfde zin in de USSR, in Nazi-Duitsland en binst de bezetting ook bij ons? En kwam de wereld niet in oorlog daartegen? Is dat niet een beetje hetzelfde als wat er heden ten dage omgaat in Tunesië en in Egypte?
Ik zal dringend eens op zoek moeten gaan naar het verschil tussen het ene geleid sociaal systeem, en het andere. Wie weet kom ik niet uit bij de Middeleeuwse Cariatas Catholica .
Mevr. Alexandra Beliën, geboren Colen, is een Grote Dame waarvoor ondergetekende n enorme bewondering koestert. Het feit alleen dat zij met Paul Beliën in het huwelijksbootje is gestapt (en nog altijd dapper voortboert) is het beste voorbeeld waarvoor ze respect verdient. Dat zij Danneels niet in het hart draagt, is ook een reden. Dat zij haar parlementair mandaat invult door de lakse invulling van de ethische problemen (vruchtafdrijving van het ongeboren leven, zelfmoord-onder-begeleiding) te bestrijden maakt har tot een parel aan de kroon van het Vlaams Belang.
Met haar poging van een paar dagen geleden om amnestie weer op de voorgrond te brengen, is ze bij mij nu toch een bank achteruit. Want stel U voor: zij dringt aan opdat de belgicisten eventueel zouden overwegen om ONS ooit eens te vergeven. Dat is voor mij de wereld op zijn kop! Wij zouden van de beulen van zovele van onze Vlaamse idealisten vergiffenis moeten krijgen! Andersom zou beter zijn, zeker?!
Niet dat ik mensen die toen medemensen uit geldgewin in het verderf hebben geholpen, bij mij op begrip moeten rekenen. En al zekerlijk niet zoals de Waalse Resisten, die hoopten op een goed postje, na de oorlog, en alleen daarvoor de wapens opnamen. Dat zelfs de ergste misdaad na 30 jaar verjaart, is mij voldoende. Zeker als het gaat over 2 x 30 jaar! Maar als de belgicisten hardvochtiger willen zijn dan het ergste neger-stamhoofd is, dat alleen is het bewijs dat zij een achterlijke mensensoort zijn. Maar dat wisten wij al voordien. Wij wisten dat al 180 jaar!
Ik zou zeggen, Mevr Colen, met alle respect aan Uw persoon verschuldigd, dat U beter dit onderwerp nog een paar weken/maanden laat rusten. Er is namelijk een groot deel van de Vlamingen die geen amnestie wil geven. En U spreekt van amnestie krijgen!
De zaken zullen kunnen rechtgezet worden, desnoods na het organiseren van eenzelfde volkswoede als in 44-45, maar dan tégen de echte volksverraders. De Eyskens, de Toebakken, de Martens, enz, al dat gespuis dat we nog bij de kraag kunnen vatten .Hen of hun bloedverwanten of afstammelingen, net zoals bij de repressie dat deed tegen ons.
Wij zullen oordelen zoals zij ons geoordeeld hebben. Inclusief het fictief in stand houden van de oorlogstoestand, net zoals bij de repressie tegen ons. Oog om oog, tand om tand. Achteraf kunnen we nog altijd zien. Trouwens; Heren Belgicisten, jullie zouden het moeten weten : aan de overwinnaars worden nooit geen vragen gesteld.
Ik denk niet zozeer aan de gefusilleerden, maar aan hun vrouwen dochters, die vernederd en verkracht, als seksslavinnen somtijds jarenlang gevangen werden gehouden. Omdat hun enigste misdaad was getrouwd te zijn geweest. Die gevallen werden niet opgetekend in jullie registers : ze staan wel in ons hart. Ik denk dan speciaal aanDe brooddraagsters van het HKL (Hechteniskamp Lokeren) waar zelfs een Ernest Claes gevangen werd gezet. Omdat de Duitsers gaarne zijn Heimatliteratuur lazen .Mocht niet! Dat was medeplichtigheid aan het opkikkeren van de vijandelijke moraal. Kostte zoveel maanden bak en zoveel miljoen schadevergoeding
O Wat ben ik de RTBF dankbaar dat zij ons het literair genre satire in herinnering gebracht hebben! Deze laatste toevoeging wordt maar begrijpelijk na lezing bij Angeltjes van hun stukje over Carré Dressé Zo zien jullie maar dat ook wij satirisch uit de hoek kunnen doen .
Uit het Beknopt Verslag van de Kamer van Volksvertegenwoordigers:
02.04 Alexandra Colen (VB): De vraag van de heer Giet (SP-A) verbaast mij, want vorig jaar in juli liet de heer Di Rupo nog weten het debat te willen voeren.
Er zou eindelijk vergeving en verzoening onder de Belgen komen. Vandaag willen we geen discussie voeren over de grond van de zaak, we vragen alleen een inoverwegingneming zodat het debat mogelijk wordt. Nu is de bereidheid omgeslagen in een taboementaliteit. Amnestie is na 60 jaar nog steeds onbespreekbaar voor velen en dat maakt
ons het enige Europese land waar de spons nog steeds niet over het verleden is geveegd.
Deze weigering tot openheid moet een waarschuwing zijn voor de N-VA. Verwachten de Vlaamse onderhandelaars vanwege de PS en co nog redelijkheid? Wie gelooft nog dat zij ooit begrip zullen tonen voor enige Vlaamse eis? Let toch op als men onderhandelt met mensen die de Belgische Staat nog steeds zien als een vehikel voor anti-Vlaamse haat en onverzoenlijkheid. (Applaus)
02.05 Jean Marie Dedecker (LDD): Het standpunt van de PS is een illustratie van het democratisch deficit. Ik noem dat democratisch analfabetisme. 65 jaar na de gebeurtenissen kan het debat blijkbaar
nog steeds niet gevoerd worden. Ik hoor parlementsleden van de linkerzijde de wereld de les spellen over vredesprocessen, verzoening en
amnestie in Rwanda, Zuid-Afrika en andere landen. Diezelfde predikers weigeren hier het elementaire debat. Of een voorstel van links of van rechts komt, is niet relevant: in een Parlement moet alles
bespreekbaar zijn. (Applaus)
02.07 Jan Jambon (N-VA): Mijn fractie steunt met veel overtuiging de inoverwegingneming, omdat elk voorstel van wet in deze tempel van de freedom of speech moet kunnen worden besproken. Het stuit
mij enorm tegen de borst dat uitgerekend op één thema het debat stelselmatig uit de weg wordt gegaan. Het zou dit Parlement sieren indien het 65 jaar na de feiten dit debat op een serene manier en zonder vooringenomenheid zou durven aangaan. (Applaus bij N-VA, VB, LDD, en CD&V)
02.08 Sonja Becq (CD&V): Wij nemen dezelfde houding aan als in het verleden bij inoverwegingnemingen. Op het moment van de inoverwegingneming gaan we het debat niet aan en geven we niet onze goed- of afkeuring. Als het voorstel geen onmiskenbare ongrondwettelijkheden bevat, moet het effectief naar de commissie worden verwezen. (Applaus bij CD&V, N-VA, VB en LDD)
02.09 Herman De Croo (Open Vld): Mevrouw Becq heeft goed het onderscheid gemaakt tussen de formele feitelijke inoverwegingneming en de bespreking ten gronde. In het Parlement moeten voorstellen - hoe eigenaardig en verwerpelijk ze ook kunnen zijn - in bespreking kunnen worden gebracht. (Applaus bij Open Vld, N-VA, CD&V, VB
Gesteld dat Luc Cortebeeck en Rudy De Leeuw ooit al eens de betekenis van het woord solidariteit hebben opgezicht in een uitleg woordenboek, of zelfs al eens zouden zijn langs gegaan bij Wikipedia, dan zouden zij, met die kennis gewapend, al iets beginnen begrijpen van onderstaand betoog. Zij moeten alleen nog het verschil tussen de soorten grenzen leren onderscheiden.
Maar over grenzen onderscheiden weten ze net zoveel als over het verschil tussen mijn en dijn : die twee heren willen blijven geld uitdelen tot het haar door onze muts groeit. Want dat geld is niet van hen, maar van ons. Volgens mij is dat erger dan stelen : het is de voortzetting van het werkwoord stelen met voorbedachten rade met het oogmerk zichzelf te verrijken.
Al eens gedacht Lucske en Rudieke, wat er in Tunesie gebeurt met meelopers van het afgeketste gezag? Accoord, wij Vlamingen lynchen nog niet zo rap onze gevallen tegenstrevers, maar er zijn grenzen. Het achterhouden van het loon der werklieden is wel een ouderwetse uitdrukking voor gewezen patronale uitbuiting in de mond van Pastoors, maar ze geldt nog steeds voor jullie geweten. U houdt geen loon achter : dat wordt correct betaald door de werkgevers, maar U berooft hen van hun loon aan de fabriekspoorten.
Ach! Het is zo povertjes om met in het achterhoofd Lech Walesa en zijn Solidarnosc het woord solidarité in de hoofden te willen inhameren : eenmaal solidariteit noch min noch meer het instandhouden betekent van alle mogelijke misbruiken, dan is kwaad opzet meteen bewezen.
Heren syndicalisten : met de dag groeit de zak met aanklachten tegen jullie
Is de solidariteit bedreigd, mocht de Belgische staat uiteenvallen? Het koudste aller monsters, zo noemde de Duitse filosoof Friedrich Nietzsche de staat. Toch lopen mensen warm voor de staat.
Dat is bijna letterlijk te nemen. Denken we maar even aan de culturele manifestatie in de KVS vorige vrijdag of de betoging tegen de moeizame regeringsvorming afgelopen zondag in Brussel. Waarom hechten mensen, zelfs de kunstenaars onder hen, zoveel waarde aan de staat? Ze denken er niet allemaal zo over. Friedrich Nietzsche (1844-1900) bijvoorbeeld. Die was er tijdens zijn leven getuige van hoe de Duitse Bond, een conglomeraat van kleine staten, veranderde in een machtige eenheidsstaat. De filosoof zag de Duitse geest bedreigd door zoveel patriottisme. Ooit ging de bloei van de Duitse cultuur gepaard met versplintering in een veelheid aan staatjes. Hoe minder staatsmacht, hoe meer cultuur. Nu vreesde Nietzsche de nederlaag, de extirpatie van de Duitse geest ten gunste van het Duitse Rijk, zoals hij het formuleerde in zijn Unzeitgemässe Betrachtungen (Oneigentijdse Beschouwingen).
De staat zoals we hem kennen is een product van de Vrede van Westfalen (1648). Die maakte een einde aan de verwoestende Dertigjarige Oorlog en sindsdien zijn we de staat dankbaar voor de orde die hij ons voorspiegelt. De nieuwe vredesordening definieerde hem als soeverein en ondoordringbaar ten opzichte van de buitenwereld. De vergoddelijking van de staat zou niet lang op zich laten wachten. Aan de staat als dusdanig gaat echter een groep van mensen vooraf tussen wie het samenwonen op een bepaald grondgebied een gemeenschappelijke identiteit smeedt. We zouden die groep als een natie, soms ook een natie in wording, kunnen bestempelen. Staten komen en gaan, maar de natie blijft, ook al hoeft ze zelf niet statisch te zijn. Ze kan immers verrijkt worden door invloeden van buitenaf. We spreken dan van een inclusieve natie. Wat dreef het nationalisme als ideologie bij zijn ontstaan in de 19de eeuw? Erg inclusief was het alleszins niet. Zich afschotten was de boodschap. En om efficiënt te functioneren en de nodige legitimatie te genieten streefde een bepaalde elite ernaar staat en natie te doen samenvallen op een bepaald territorium. Die groep van mensen moest in een keurslijf van juridisch afdwingbare regels worden geperst. Mensen moesten opgevoed worden tot burgers die zonder veel morren meedraaiden in het economische systeem waarover de staat waakt. Die staatsburgers moesten ook nog eens met elkaar kunnen communiceren. Concreet bracht dit het uitvlakken van dialecten ten gunste van een standaardtaal of zelfs het onderdrukken van andere talen ten voordele van één als superieur beschouwde taal met zich mee. De Belgische staat vormde hiervan bij zijn oprichting een goede illustratie: de Waalse dialecten gingen kopje onder en het Nederlands verloor de status die het tijdens het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden (1815-1830) genoten had. Dat proces zette kwaad bloed bij dichters en intellectuelen als vertegenwoordigers van wat je als de natie van de Nederlandstalige mensen in België zou kunnen aanzien. Hun verdediging van het Nederlands heeft naast het bestaan van de socio-economische breuklijn geleid tot de verbouwing van het Belgische Huis in federale zin.
Het grote vraagstuk in België blijft de spanning tussen staat en natie. België was het werk van een francofone elite die de staat als instrument gebruikte om een Belgische staatsnatie te creëren; Vlaanderen (althans een groot gedeelte van haar bevolking) wil van de natie die zijn naam draagt een staat maken, een natiestaat. Het eerste was een elitair project, het tweede is in wezen een democratische onderneming. België struikelt over de haast onmogelijke taak om verschillende naties onder één staatskoepel samen te brengen. Wanneer een van die naties zichzelf een staatkundig jasje aanmeet, vertolkt ze volkssoevereiniteit en subsidiariteit: bestuur op het meest geschikte niveau, als het kan zo dicht mogelijk bij de burger. Duurzamer dan de staat is de natie als groep van mensen die met elkaar verbonden zijn door onder meer dezelfde communicatietaal. De staat is misschien niet het koudste monster hij biedt ons veiligheid en rechtszekerheid -, maar hij is ook niet veel meer dan een administratie die aangestuurd wordt door een regering waarop de volksvertegenwoordiging dan weer toezicht dient te houden. Het belang van de staat is ook afgenomen in een Europese Unie (EU) waaraan hij een stuk van zijn soevereiniteit heeft overgedragen. De staat is post-Westfaals geworden. Geen enkele staat vandaag de dag kan zich nog afschotten; hij moet open zijn naar Europa en de wereld toe. Dat meer en meer naties zich in die EU een staatspak aanmeten, sluit dus geen onderlinge solidariteit uit. Grenzen zijn relatief, de EU brengt haar lidstaten ertoe solidair met elkaar te zijn op grootschalig Europees vlak.
Belgische Bond? Stel dat de Belgische staat er het bijltje bij neerlegt omdat broodnodige hervormingen voor zich uitgeschoven werden. Het hertekenen van de politieke ruimte in richting misschien van een Belgische Bond (naar analogie met de Duitse Bond als conglomeraat van staten) zou dan op zo een manier kunnen gebeuren dat het gevaar van verarming van het zuidelijke deel van het land wordt afgewend. Bij zo een verarming heeft Vlaanderen immers geen baat, ook al wordt het als rijkere regio verweten dat zijn secessiedrang door financieel egoïsme zou ingegeven zijn. Dat is ook het vertekende beeld dat in het buitenland leeft over het nationaliteitenconflict in België. Het nieuws dat heel wat inwoners van de Belgische provincie Luxemburg de identiteit van het Groothertogdom Luxemburg beginnen aan te vragen, creëert een interessant denkspoor. Wanneer zelfs een sluimerende Luxemburgse natie zich een nieuwe staatsvorm zou aanmeten, schept ook dit kansen voor een sterke economische regio die over staatsgrenzen heen solidair zou kunnen zijn met de andere staten van zo een confederale Belgische Bond en de andere naties binnen de Europese Unie.
Dirk Rochtus doceert Duitse cultuurgeschiedenis en internationale politiek aan Lessius Antwerpen. Hij publiceerde omtrent deze problematiek: Die belgische Nationalitätenfrage als Herausforderung für Europa, ZEI Discussion paper C 27, www.zei.de.
Dit is de bekroonde spotprent van Peter van Straaten.
-----------------------------------------
En dan bedoel ik niet de spijtige zaken, die inderdaad wel gebeurd schijnen te zijn alhoewel het nog altijd wachten is op het eerste vonnis van bewezen schuld : zelf een crimineel als Marc Dutroux werd/wordt nog altijd aangesproken als Meneer Dutroux. .
Als de media (noodgedwongen) een of twee dagen over iets schrijven dat in hun kamp gebeurt, dan heet het dat er niemand schuldig is zonder gerechtelijke uitspraak, en dat het dus de reputatie van de dader en zijn goede bedoelingen schendt als men ruchtbaarheid geeft aan de zaak. Zie Rik Torfs. Denk aan Viersel, die stilaan op weg is om de reputatie van Loksbergen te delen waarbij men zich de vraag kan stellen als het in de doofpot steken van jarenland en voortgezet misbruik dat dus kan aangetoond worden, niet even erg is als drie jonge mensen uit dezelfde dierlijke lust te vermoorden. Het ene is alleen wat gruwelijker dan het andere. Of wordt hier gezwegen omdat het om een pater gaat met vaste vriendin, wat uiteraard tamelijk overeenkomt met de progressieve tijdsgeest .Waar blijft Onderzoeksrechter Wim Detroy om de aanklacht van die vrouw te onderzoeken, die vertelt over de lesbische verkrachting door de vriendin van de pater, onder diens welwillend oog? Men voert liever een nooit bestaan hebbende Zuster Agnes op in Stella Maris die ineens op TV wordt aangesproken over zaken die 50 jaar gelden zogezegd zouden gebeurd zijn Inderdaad, twee onderwerpen waar een begenadigd tekenaar zich kan op uitleven. Maar er gebeurt niets .
Wir haben das nicht gewusst : dat slaat op de goegemeente, die gewoon laat begaan dat er met de heiligste gevoelens van de mensen wordt gespot op een ontoelaatbare manier. Dat gaat ver de grenzen te buiten van alle fatsoen. Trouwens niet alleen de fatsoensgrenzen tegenover de Kerk, maar eerst en vooral tegenover de slachtoffers.
---------------------------
Terzake.
Op dit blog stond al een eindje geleden aangekondigd dat er bij grove beledigingen van de Kerk, gerechterlijk zou opgetreden worden. Hier is nu de kans, dank zij t Scheldt. De feiten zelf zijn niet meer te loochenen : het moedwillig schenden van de gevoelens van o nog zovele christelijke mensen, en ja van geheel onze Joods-Christelijk-Humanistische beschaving, is bewezen. De organisatoren van de Inktspotprijs moeten dringend een poot worden uitgevezen!
----------------------------------
Dat hier op deze blog meteen dankbaar reclame gemaakt wordt voor het digitaal tijdschrift t Scheldt, mag niemand verwonderen. Er is trouwens meer dan één reden om deze week meer achtergrond-nieuws te vernemen over het rapalje dat in de KVS verleden zondag Niet in onze naam heeft opgevoerd. Dank aan de Heer Sarkozy voor de term rapalje , maar ook voor het begrip Kärcher dat hier ook van pas zou komen. Een paar syndicalisten (ACW/ABVV), een drietal Maoïsten van Amada/PvdA, enz, dat alles onder de deskundige leiding van een zekere Tom Lanoye, die mij verder onbekend is, wat ik ook zo wens te houden.
We hadden het kunnen weten van waar de wind kwam
Want ziet U, de wind die de mensen verdwaast, verkeerd inlicht en moedwillig op het verkeerde been zet, komt altijd uit dezelfde hoek. Of het nu gaat om de Kerk onderuit te halen, of om de maatschappij te destabiliseren (de politici moeten heus van een bende marginalen geen les krijgen ; het is zo al erg genoeg!) de volgelingen van Marx zijn nooit ver te zoeken.
Het is deze keer genoeg geweest!
-----------------------------
INKSPOTPRIJS
De tekening is letterlijk en figuurlijk treffend, pijnlijk komisch en wrang: zij brengt tegelijkertijd een traan en een lach teweeg. De combinatie van de vredige pose van de jongen met de wrede aanslag op zijn lichaam blijft in je hoofd hangen'. Als je het oordeel van de Inktspotprijs-jury leest, zonder de winnende cartoon te hebben gezien, heb je nog geen idee waarover de spotprent gaat. Dinsdag won tekenaar Peter van Straaten deze voor politieke tekenaars prestigieuze prijs. De beschrijving is bewust omzichtig en omslachtig terwijl de tekening van Van Straaten zelf niets aan de verbeelding overlaat. Ik zal proberen de wrede aanslag' wel met eigen woorden te omschrijven. De vredige pose van de jongen' is die van een geknielde en voorovergebogen (vermoedelijke) misdienaar. Hij heeft zijn handen ineengevouwen en terwijl hij bidt, steekt een gigantisch kruis uit zijn anus. Het is duidelijk dat het hier om een prent gaat die de schandelijke pedofiele aanrandingen binnen de katholieke kerk moet verbeelden. Je kunt natuurlijk opmerken dat de spotprent grof, wreed en vulgair is. Maar dat mag en bovendien zijn de excessen binnen die kerk eveneens grof, vulgair en uiterst wreed. Hoewel de wreedheid waarmee slachtoffers van pedopriesters te maken hebben gehad niet per se in een spotprent overgedaan moet worden. Die winnende tekening is dus in de eerste plaats pijnlijk en kwetsend voor al die slachtoffers. Daarom bracht het bij mij, anders dan de jury vermoedt, geen traan en lach tegelijk. Wel verbijstering over zijn eendimensionale structuur: de tekening laat niets aan de verbeelding over. Die appelleert niet aan een diepere reflectie, werpt geen vragen op en mist iedere vorm van subtiliteit. Zij verbeeldt vooral de gemakzucht van een tekenaar die zich in goedkope symboliek verliest en geen zin heeft zijn lezer tot verdere inspanningen te dwingen. Dan is er nog een detail dat me dwars zit: het penetrerende kruis is niet zomaar een kruis maar een kruis met Christus eraan. Die Jezus staat dus op het punt zich in het darmkanaal van de misdienaar te boren. Hier zoekt de tekenaar zijn grenzen. Ook dat mag. Maar het wringt. Pak die pedopriesters, de kerk, maar laat die onwetende Christus erbuiten, was mijn spontane reactie. Oké, het residu uit mijn vorige leven als (ongeschonden) misdienaar speelt me misschien parten. Maar ik kan me ook voorstellen dat dit detail nogal pijnlijk overkomt voor al die gelovigen die de pedofiliezaken in hun kerk met afschuw en kracht veroordelen. Toch heb ik niemand hierover horen protesteren en dit is wellicht het teken dat in onze verdraagzame samenleving de verlichting haar werk allang heeft gedaan. Probeer eens, Peter, een soortgelijke tekening te maken over andere religies. Dan dreig je de rest van je leven tussen een paar klerenkasten te moeten doorbrengen. Of door tien agenten van je bed te worden gelicht en voor haatzaaien naar een politiecel te worden afgevoerd. Voor de rest: proficiat;
Onze dank aan Sylvain Ephimenco en de krant Trouw voor hun toelating tot overname van deze column.
-----------------------------------------
Als klap op de vuurpijl onderstaand artikel, zo maar gepubliceerd in wat eens een katholiek dagblad was, aangeraden van op de preekstoel. Prof. Etienne Vermeersch is een (gewezen) Jezuïet. Rare soort moraal bij die confrater van Versteylen ..Maar ja hij is ook een van die ondergravers van de Kerk. Zou die nog n verre herinnering hebben aan wat eens een zonde tegen de H. Geest werd genoemd maar nu blijkbaar afgeschaft is? Of aan het 8ste Gebod :
vlucht het stelen en bedriegen,
ook de achterklap en t liegen .
---------------------------------
Vermeersch heeft 'begrip voor sommige pedofielen
'De gewone pedofielen zijn geen boosdoeners.' Dat schreef moraalfilosoof Etienne Vermeersch in een column in 1979, die nu opnieuw is opgedoken en voor ophef zorgt.
'Ach,' zegt de Gentse prof, 'ik neem nog altijd de verdediging op van het feit dat er mensen zijn die aanleg hebben voor pedofilie. In sommige gevallen moet je daarvoor begrip hebben.'
In De Morgen van 9 december 1979 schreef Vermeersch onder meer: 'Pedofielen zijn medemensen die veel meer nood hebben aan ons begrip dan aan brute, ongenuanceerde afwijzing.' Of nog: 'Vergeleken met het veeleer beperkte belang van het vergrijp, is de publieke afkeuring en ook de strafrechtelijke beteugeling mateloos overtrokken. (...) Pedofielen zijn zich doorgaans van geen kwaad bewust.' En: 'Er zijn geen decisieve bewijzen voor blijvende schade bij het kind.'
In 1979 klonk het al controversieel maar vandaag, 32 jaar na datum, doet het bij velen nog net iets meer de wenkbrauwen fronsen. Zeker nu alle kerkschandalen naar buiten komen. Toch blijft Vermeersch grotendeels achter zijn uitspraken staan. 'Ethisch denk ik er nog altijd zo over', zegt hij. 'Je mag alleen nooit iets tegen de wil van een ander doen. En het welzijn van de ander moet altijd op de eerste plaats staan.'
Vermeersch pleit bovendien nog altijd voor een 'begrijpende rechtspraak' tegenover pedofilie. 'Ik pleit voor begrip voor sommige daders. Ik begrijp de publieke verontwaardiging. Maar over tien, vijftien jaar zal er meer begrip zijn. Strikt juridisch mag pedofilie niet maar als een jongen smoorverliefd is op een oudere man, zou de rechter daar begrip voor moeten tonen. Er is nog altijd zoiets als een verzachtende omstandigheid.' h)
Bron NB in datum van 27 januari 2011
----------------------------
Maar het blijft( dweilen met de kraan open .De morele ontsporing wordt aangemoedigd door de Overheid zelf, door schuldig verzuim. Alleen het Vlaams Belang durft te reageren .
Strafklacht tegen seksberichten
27.01.2011 11.38u - In 2008 bleek al dat op de commerciële zenders VTM, VT4 en 2BE (toen Kanaal2) dagelijks seksueel getinte contactadvertenties verschenen. Het ging om expliciete boodschappen met verwijzingen naar pornosites die overdag op de teletekstpagina's van de betrokken zenders gepubliceerd worden en dus ook door kinderen te bekijken zijn. Vlaams Volksvertegenwoordiger Gerda Van Steenberge stelde hier als eerste een vraag over in de commissie Media en diende klacht in bij de Vlaamse Regulator voor de Media (VRM). Die legde SBS Belgium en de Vlaamse Media Maatschappij - na een eerdere waarschuwing - een boete op van 12.500 euro.
Aan de oorspronkelijke situatie is echter vandaag nog steeds niet verholpen. Daarom diende het Vlaams Belang-parlementslid deze week een strafklacht in bij het parket van Dendermonde. De klacht viseert bovenvermelde omroepen, maar ook de krant Het Laatste Nieuws die gelijkaardige boodschappen publiceert. Wordt vervolgd!
Belgique, ô désespoir, is de aanvangsregel in de Libre van hun geweeklaag over de koppigheid der Flamands, die maar niet willen begrijpen dat ZIJ, de Francofonen, de meesters van La Belgique zijn en dat ook willen blijven.
O tempore ! O mores !
Beste Cicero : da twas al zo in Uw tijd, nu is het nog veel erger geworden. België is toch het voorbeeld voor de Europese Unie : het is meer zelfs : alleen als de EU aangepakt wordt zoals Broezele dat wil, kan het slagen. Als het hier niet slaagt, is o ok de EU verloren .
Ook Madame Béatrice Saccoche van Le Soir ziet de avond vallen en zit in zak en as. Ze laat zelfs al een lezersreactie door, die zegt dat de francofonen moeten stoppen met janken, dat de Vlamingen gelijk hebben want zij handelen zoals het afvies van Europa, de Nato, enz.Persoonlijk denk ik dat Jarel Van Camp, de nieuwe Chef van t Pallieterke, bij Madame Saccoche eens een viske moet uitsmijten voor een eventuele overname. Het water moet hen zowat aan de lippen staan, en we weten : Vlamingen zien ze niet graag, maar wel om de poen is het te doen.
Meneer Van Camp kent toch ook spreekwoorden ? Een tegenstrever opkopen om hem (haar) op te eten, dat is toch de simpelste manier om deftig in de meubels te komen ?! Alle scribenten worden eerst gedesinfecteerd en de besten worden later weer op de rails gezet. Waar ze nu moeten rijden in tegengestelde richting .
Het grote voordeel van die overname, Mener Van Camp, zou zijn, dat U dan op het Paleis zou gelezen worden. Als men daar tenminste nog het abonnement zou kunnen betalen .
En daar staat de goegemeente dan daar Net geen 100 dagen gehaald en dus gebuisdnog voor het eerste examen
------------------------------
Eerst was er Zijne Koninklijke Hoveerdigheid Vandelatotte.
Dan was het Zijne Koninklijke Hoveerdigheid Delanotte
Gevolgd door Zijne Koninklijke Hoveerdigheid Lanotte.
Later werd het Zijne Koninklijke Hoveerdigheid Notte
Toen werd het Zijne Koninklijke Hoveerdigheid Te
Vandaag is het « Zijne Koninklijke Hoveerdigheid-----
De man is weggekrompen. Is vergaan als een pluisje in de wind. Is onderweg naar de gluturale eeuwigheid waar geen verschik meer is tussen de G en de H : Poperdinge mag beginnen sparen voor een borstbeeldje .
-------------------------
Of, om het met de woorden van Genez te zeggen : zondag was hij nog een Flandrien. Nu is hij zelfs geen RIEN meer.
---------------------------
Amen en uit. Het heerschap mag, vernederd, mislukt en wees geworden, zich terugtrekken bij weer een ander lief.
Amor omnia vincit, Johan, moet U maar denken .
Weer een Sos minder om ons over op te winden. Wat kunnen we doen eenmaal de voorraad is uitgeput ?
----------------------------------
Als afsluitertje een sterk satirisch grapje uit de mond van Ben Murath. Het is welkliswaar een beetje zwarte satire, maar laten we zeggen dat ze niet minder gewaagd is dan de cartoen van het biddend misdienaartje van volgd stukje. Het gaat zo.
In de Stad van A heeft een Moslim zichzelf overgoten met benzine en in brand gestoken. Een hulpgroep wil de familie van de ongelukkige helpen. Wie helpt ons sparen ? Wij hebben al 9 liter bijeengebracht ..
Modern taalgebruik moeten we zoveel mogelijk volgen. n Tak-ske doen wom dus zeggen even een deugddoende verpozing nemen in deugddoend gezelschap. Met de bedoeling zoveel mogelijk geïnteresseerden in de kring te betrellen. Als het Vlaams Belang de schildwachten zijn van Vlaanderen, dan zijn de TAK-mannen de uitgezonden patrouilles.
Zoals jullie weten, zouden die van TAK en van VOORPOST de wereld op zijn kop zetten om overal de waarheid, de gehele waarheid en niets dan de waarheid boven st spitten.
Als er daarbij een Fancofone oernalistenbende op de bek kunnen doen gaan, is dat dubbel zo mooi meegenomen.
U weet wel, op TV zondag-avond : de Mars der Schande : n 15-tal Takkers opgepakt wegens ordeverstoring (?) : er werden pamfletten van de brave belgicisten afgepakt, en verscheurd : deze mannen worden daarom administratief opgepakt. Mooi zo : de leugens kunnen de wereld rond.
Maar wat blijkt? Ter plaatse was ook een buitenlandse camera die een heel ander verhaal vertelt. U ziet eerst het oppakken van de Tak-mannen, en pas daarna in witte vest de man boven aan, die n gescheurde affiche weggooit. Hoezo? Eerst opgepakt worden en daarna het misdrijf plegen? En de man in witte vest: was dat niet de gewenste kleur die de belgicisten gevraagd werd te dragen?
RTL heeft dus versneden en geplakt en alle andere oernalisten zijn er in gelopen ..Die hebben, lijk in de kakschool, van hun buurman afgekeken en dus fezelfde fout begaan : kwaad opzet, net zoals die fluitende geweerkogels rond het hoofd van de geschorste BRT-oernalist.
Lees rustig wat TAK heeft uitgezocht en met elkaar vergeleken. Met de overtuigingsstukken er bij .
Moraal van het verhaal : Nix is wat het lijkt. We worden genaaid door de Francofonen waar we bijstaan. Dr Goebbels deed het alleen nog wat brutaler : hij nam lijken uit een KZ, stak die in Poolse uniformen en liet wat kogels afvuren in de dode lichamen, eenmaal die sukkelaars op het toneel van de grensschending waren gedeponeerd. Zo kon de wereld s anderendaags met eigen ogen zien, dat die arme Duitsers weer eens op het nippertje ontsnapt waren aan een zware Poolse agressie. Die moest dan natuurlijk gesmoord worden, in stromen bloed .
JaJa, Radio Mille Colinnes moet nog veel leren. Maar ze zijn op goede weg.
-------------------------------
Ziehier de persmededeling van TAK.
.. En de pers die liet zich heel zwaar gaan. De hoofdvogel werd afgeschoten door RTL. Zij liggen wellicht aan de basis van het vertelseltje als zouden wij pamfletten van de betogers hebben afgenomen en verscheurd want zij hadden de pamflet-versnipperaar zelfs op de gevoelige plaat vastgelegd. Bekijk rustig de beelden van het 19u journaal van RTL http://www.rtlinfo.be/videos/19h/266311
Bekijk dan deze (onbewerkte) beelden van EUX.tv (een onfhankelijke zender gespecialiseerd in Europese berichtgeving). Let op de volgorde van de feiten en kijk naar wie er iets na 1 min 30 verschijnt.
RTBF moest niet veel onder doen. Zij hadden een cameraploeg ter plaatse die alles filmde van begin tot eind (ze is te zien in het eerste filmpje na ongeveer 30 seconden) en in het avondnieuws laten zij een amateurFOTO zien met hetzelfde verhaaltje van de verscheurde pamfletten.
Zoals de organisatoren zouden zeggen: SHAME - HONTE - SCHAAMTE - SCHANDE !
