Wie meer dan honderdduizend euro op zijn bankrekening heeft, en weldra, als zijn bank failliet gaat, die rekening afgeroomd zal zien tot die honderdduizend euro, kan maar best niet al te lang meer leven na zijn op-pensioen-stelling: rusthuizen worden duur.

Mijn krant (HLN) ontleedt in haar weekendeditie, naar aanleiding van dit gegeven, de financiële toestand van enkele BV’s, in hoofdzaak politici. In tegenstelling tot wat u zou kunnen denken, beste lezer, valt er bij deze mensen zo goed als niets af te romen.

Zo is er de 63-jarige gewezen VRT-baas Tony Mary. Hij heeft 250.000 euro op zijn rekening. Eigenlijk niet zóveel voor zo’n grote baas. ’t Zal dan tóch waar zijn dat het bij de VRT geen vetpot is. “Dat is mijn appeltje tegen de dorst, waar ik mijn hele leven lang voor gespaard heb, en daar moeten ze afblijven” zegt Tony Mary. Tony heeft een zeer ingenieuze truc uitgedokterd om zijn geld veilig te stellen en hij wil die truc wel verklappen: hij zal het verdelen over drie banken! Op geen enkele van de drie banken zal hij meer dan honderdduizend euro deponeren, zodat er bij hem, desgevallend, niets zal af te romen vallen. Goed gevonden, en bedankt voor de tip, Tony. Hopen nu maar dat niet iedereen die techniek toepast. Wie immers zou dan opdraaien voor het failliet van de banken?

In vergelijking met Tony Mary en qua appeltje tegen de dorst staat de 54-jarige Waalse minister Didier Reynders er beter voor. Dertigduizend euro op de spaarrekening en tweehonderdduizend euro in staatsbons. Plus heel wat onroerend goed: een huis in Luik dat hij in de jaren ’80 gekocht heeft voor 50.000 euro, een huis in Ukkel dat hij vorig jaar gekocht heeft voor 700.000 euro, en een buitenverblijf van 250.000 euro, zijnde een hoeve in Vissoul.

Johan Vandelanotte is minister en professor aan de universiteit. Maar als u denkt dat hij dik in de slappe was zit hebt u het verkeerd voor. Hij beschikt ternauwernood over iets meer dan 100.000 euro en dat staat voor twee jaar vast op een termijnrekening. Niet de moeite om het over twee banken te verdelen. Een dikke appel tegen de dorst is dat nog niet. Misschien moet de 57-jarige Johan er nog een derde en nu eens een niet-onderbetaalde job bijnemen. Of wat klusjes doen, in ’t zwart. Of beter nog: CEO worden van een bank – Johan heeft daar zeker de capaciteiten voor – met een wedde van een paar miljoen. En als Johan daar de boel om zeep helpt wordt hij aan de deur gezet met een ontslagpremie van eveneens een paar miljoen. Van een appel tegen de dorst gesproken! Die hij dan weliswaar zal moeten spreiden over vele banken…

En dan is er nog Rik Daems, 54 jaar. Deze Vlaamse liberale senator is in zijn vrije tijd ook schilder en wijnhandelaar – zo leert mij wikipedia – en getrouwd met de wondermooie Waalse socialistische politica Sophie Pécriaux.