~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
29-06-2010
G20...
We kunnen het ons niet laten toch een commentaartje te geven op de
fameuze G20. In plaats van het zelf uit ons duimpje te zuigen geven we
liever het woord aan, Naomi Klein in de Huffington Post. Ze zegt veel
kernachtiger wat wij denken....
Award-winning journalist and
author of The Shock Doctrine
Posted:
June 28, 2010 11:58 AM
My city feels like
a crime scene, and the criminals are all melting into the night,
fleeing the scene. No, I'm not talking about the kids in black who
smashed windows and burned cop cars on Saturday.
I'm talking about
the heads of state who, on Sunday night, smashed social safety nets and
burned good jobs in the middle of a recession. Faced with the effects
of a crisis created by the world's wealthiest and most privileged
strata, they decided to stick the poorest and most vulnerable people in
their countries with the bill.
How else can we interpret the G20's
final communique, which includes not even a measly tax on banks or
financial transactions, yet instructs governments to slash their
deficits in half by 2013. This is a huge and shocking cut, and we should
be very clear who will pay the price: students who will see their
public educations further deteriorate as their fees go up; pensioners
who will lose hard earned benefits; public sector workers whose jobs
will be eliminated. And the list goes on. These types of cuts have
already begun in many G20 countries including Canada, and they are about
to get a lot worse. For instance, reducing the projected 2010 deficit
in the U.S. by half, in the absence of a sizeable tax increase, would
mean a whopping $780-billion cut.
They are happening for a simple
reason. When the G20 met in London in 2009, at the height of the
financial crisis, the leaders failed to band together to regulate the
financial sector so that this type of crisis would never happen again.
All we got was empty rhetoric, and an agreement to put trillions of
dollars in public monies on the table to shore up the banks around the
world. Meanwhile, the U.S. government did little to keep people in their
homes and jobs, so in addition to hemorrhaging public money to save the
banks, the tax base collapsed, creating an entirely predictable debt
and deficit crisis.
At this weekend's summit, Prime Minister
Stephen Harper convinced his fellow leaders that it simply wouldn't be
fair to punish those banks that behaved well and did not create the
crisis (despite the fact that Canada's highly protected banks are
consistently profitable and could easily absorb a tax). Yet, somehow,
these leaders had no such concerns about fairness when they decided to
punish blameless individuals for a crisis created by derivative traders
and absentee regulators.
Last week, the Globe and Mail ran a
fascinating article about the origins of the G20.
It turns out the entire concept was conceived in a meeting back in 1999
between then Finance Minister Paul Martin and his U.S. counterpart
Lawrence Summers (itself interesting since Summers was, at that time
playing a central role in creating the conditions for this financial
crisis, allowing a wave of bank consolidation and refusing to regulate
derivatives).
The two men wanted to expand the G7, but only to
countries they considered strategic and safe. They needed to make a list
but apparently they didn't have paper handy. So, according to reporters
John Ibbitson and Tara Perkins, "the two men grabbed a brown manila
envelope, put it on the table between them, and began sketching the
framework of a new world order." Thus was born the G20.
The story
is a good reminder that history is shaped by human decisions, not
natural laws. Summers and Martin changed the world with the decisions
they scrawled on the back on that envelope. But there is nothing to say
that citizens of G20 countries need to take orders from this handpicked
club.
Already, workers, pensioners and students have taken to the
streets against austerity measures in Italy, Germany, France, Spain and
Greece, often marching under the slogan "We won't pay for your crisis."
And they have plenty of suggestions for how to raise revenues to meet
their respective budget shortfalls.
Many are calling for a
financial transaction tax that would slow down hot money and raise new
money for social programs and climate change. Others are calling for
steep taxes on polluters that would underwrite the cost of dealing with
the effects of climate change and moving away from fossil fuels. And
ending losing wars is always a good cost saver.
The G20 is an
ad-hoc institution with none of the legitimacy of the United Nations.
Since it just tried to stick us with a huge bill for a crisis most of us
had no hand in creating, I say we take a cue from Martin and Summers.
Flip it over, and write on the back of the envelope: Return to sender.
Schijn kan natuurlijk bedriegen maar je zal toch maar weinig bewoners
van dit surrealistische landje zo gek krijgen om hen te doen geloven dat
Danneels, ex-kardinaal, zijn zogenaamde doofpotdossiers in het graf van
Mercier en waarschijnlijk omdat er te veel waren de rest in de graven
van Suenens en Van Roey hebben verstopt. Ik zie, heel eerlijk gezegd,
Danneels niet bij nacht en ontij met beitel en koevoet zitten wrikken
aan graftombes. Dat lijkt mij eerder een scenario voor een B-versie van
een Draculafilmpje met Bela Lugosi in de hoofdrol en niet zozeer
Danneels. Maar dat doet geen jota af aan wat we gisteren schreven.
Alleen lijkt er toch wel wat disproportioneel gezocht geweest te zijn.
OK, Jekyll and Hyde zijn bekend in de psychiatrische aandoeningen die
wel eens voorkomen maar toch... MAAR dat is nog geen reden voor het
Vaticaan om verontwaardigd vanop de troon van Petrus te roepen dat dit
misplaatst is en dat -onze broek valt er bijna van zelf van af- we
citeren: 'Onze ontsteltenis over deze acties wordt bovendien
gecombineerd met bitterheid, door de schending van de vertrouwelijkheid
waar de slachtoffers recht op hebben', Dat zal wel zijn dat ze
vertrouwelijkheid verkiezen....elke misdadiger zal wel verkiezen dat
zijn slachtoffers de misdrijven in alle vertrouwelijkheid voor zich
houden. Bovendien hebben wij nog nooit gehoord dat er van
grafschennis sprake is wanneer het gerecht beslist een graf te
onderzoeken. Iemand moet dat eens dringend in Rome aan die mannen in
gekke kleren en hoeden gaan uitleggen....ook al vinden wij dat zelf
allemaal zwaar overdreven, zoals we dat hierboven al hebben
uitgelegd...maar grafschennis dekt wel nog een andere lading...
Dat revisionisten rare kwieten zijn wisten we al lang. Ze ontkennen de
genocide, ze ontkennen de nazibarbarij, ze zouden ontkennen dat de zon
ondergaat indien ze de vorm van een swastika had. Vandaag maakt onze
medeblogger "tafelspringer" het weer erg bont. Te veel grappa gedronken
waarschijnlijk. Maar vooraleer zijn historische kwijlerij als zoetekoek
ingaat toch een rechtzetting. Hij heeft wel historisch besef over
katharen, maar Oradour Sur Glane als een socialistische barbarij
bestempelen. Ho maar! En het is niet omdat fascisten en nazi's het woord
socialisme hebben misbruikt in de samenstelling nationaal-socialislisme
dat je maar meteen dergelijke versies moet schrijven....en we weten ook
maar al te goed dat dat onder de noemer socialisme en kommunisme er
heel wat werd gemoord en gebrand. Maar Oradour is nazi-barbarij punt
uit! Laat daar asjeblief geen enkele link naar het "socialisme" worden
gelegd. De divisie "das reich" (verdient geen hoofdletters) was in niks
socialistisch maar was een elite-eenheid van de SS die een echte
vechtmachine was maar tevens een geoliede moordmachine zonder het minste
medelijden zoals het dit soort elite paste voor de verdediging van hun
grootse idealen. Maar het soort uitleg van tafelspringers met dergelijke
rare hersenkronkels waarbij gesuggereerd wordt dat socialisme en
nazisme identiek zijn zoals het Vlaams behang de eerste mei tracht te
recupereren voor hun bijeenkomsten....spuug en speek!
Wie ook in de omgeving van Limoges in Frankrijk reist, is
verplicht even langs te lopen in Oradour-sur-Glane, waar het in 1944
uitgemoorde dorpje, er nog altijd als dood is blijven liggen. Wie daar
ooit is geweest, is voor de rest van zijn leven genezen van de
broederlijkheid van het socialisme. In ieder geval van het Duitse
socialisme, dat als nationaal op de punt van hun bajonetten over
Europa werd uitgedeeld...
Hersenverweking, slechte wil, te veel grappa, zonneslag?????
Hieronder de waarheid en niets dan de waarheid...
This website describes the background and events
leading up to the destruction of the small town of Oradour-sur-Glane in
the Haute-Vienne Department of France, on Saturday the 10th of June
1944. The attack was carried out by soldiers of the Der Führer Regiment
of the 2nd Waffen-SS Panzer Division Das Reich. On that day they killed a
total of 642 men, women and children without giving any reasons for
their actions and to this day there is no universally accepted
explanation for the massacre. The narrative, In a Ruined State,
gives a full description of what happened on the 10th June 1944 and
reviews all the current explanations offered by different authors for
the event. In addition there are over 200 photographs in the Picture
Gallery and much supporting data in the Appendices, including advice on
how to get there and places to stay in the area.
voilà,
vooraleer de doden zich omkeren in hun graf...en als dat soort
Vlamingen als tafelspringer ooit aan de macht komen dan krgen jullie nu
reeds een klein voorproefje van de nieuwe geschiedenislessen....
Wij vinden Peter Adriaenssens een hele grote meneer. Dat dit zeer
duidelijk is voor al onze lezertjes. We hebben wel nooit echt begrepen
waarom hij dit netelige jobke van commissievoorzitter op zich heeft
genomen. Maar we moeten toegeven dat zonder hem waarschijnlijk
nauwelijks klachten zouden zijn binnen gekomen. Maar onze vraag moet
zijn als burger van een democratische rechtstaat. Gaat het over
strafbare feiten ja of neen? Dat is de enige vraag dat de burger zich
moet stellen. Verjaringstermijnen dat is het domein van het gerecht.
Omdat het gaat over feiten gepleegd door geestelijken voornamelijk
Vlaemsche geestelijken moet er geen parallel gerecht worden
geïnstalleerd. Is er een scheiding van kerk en staat? Ja! Is het een
strafbaar feit gepleegd door een persoon op ons grondgebied tegen een
ander persoon? Ja! Dan kan alleen het gerecht gerechtigheid doen
geschieden. Zelfs buiten de wil van het slachtoffer kan een onderzoek
worden ingesteld. Punt uit. Was die fameuze commissie van plan anlle
dossiers aan het gerecht over te maken? Blijkbaar niet en zoiets kan in
een rechtstaat dus onmogelijk geduld worden Zelfs niet van Peter
Adriaenssens en zelfs als hij beweert met het gerecht samen te hebben
gewerkt. Over gerechtigheid en de schuldvraag kan het gerecht geen deals
sluiten wel over de strafmaat en -uitvoering. We zien daar voorbeelden
genoeg van. Recent stonden de kranten nog vol met commentaren op moeders
die hun pasgeboren baby vermoorden. In de meeste gevallen spreekt de
rechtbank een duidelijk schuldig uit maar is de straf eerder mild tot
zeer mild en meestal zeer terecht. Dat is het signaal dat de bevolking
moet krijgen en met zoiets kan iedereen; of de overgrote meerderheid
toch, leven. Met een wazige commissie waarvan niemand echt weet wat ze
nu van plan is met al die onaanvaardbare zaken, hebben we het moeilijk.
Maar iedereen zweeg tot nog toe waarschijnlijk ten dele uit respect voor
Peter Adriaenssens. Of Danneels nu de zaakjes heeft afgeschermd weten
we niet en daar spreken we ons niet over uit. Het gerecht moet hier zijn
werk doen. Moest bij de loges de zelfde gore handel worden vastgesteld
dan het geval was in de kerk en de loge zou een commissie oprichten
...Of moest er in de koranscholen ...het kot was te klein. Wel iedereen
gelijk voor de wet. Hopelijk doet het gerecht haar werk goed! En dat
geleuter over mensen die bellen naar de commissie om te vragen of hun
ouders dat nu gaan te weten komen?????La Flandre Profonde, chers
lecteurs et chères lectrices!
Peter Adriaenssens, hoofd van de commissie die
klachten over seksueel misbruik in de kerk behandelt, zegt verrast en
geschokt te zijn door de huiszoekingen die het gerecht eerder vandaag
uitvoerde. Alle dossiers zijn in beslag genomen, slachtoffers zijn in
paniek, zo zegt hij.
'Wij hebben altijd goed samengewerkt met
de politie en het gerecht. We zijn dan ook geschokt door wat er vandaag
gebeurd is', zo zegt Adriaenssens. Niemand van de commissie was aanwezig
tijdens de huiszoeking. Adriaenssens zelf was op een conferentie in
Amsterdam.
'Ons volledige bestand is in beslag genomen. Alle 475
dossiers zijn meegenomen. Het ging om ongeveer 445 Nederlandstalige
dossiers en een 30-tal Franstalige dossiers. Ook een
registratieprogramma waarmee de commissie statistisch onderzoek wou
doen, is gekopieerd', aldus de kinderpsychiater. Tegen oktober wou de
commissie een statistisch rapport over seksueel misbruik opstellen, maar
omdat alle dossiers in beslag zijn genomen, kan het onderzoek nu niet
worden voortgezet.
'Er zullen slachtoffers zijn die tevreden zijn
dat hun dossier nu bij justitie ligt. Maar er zijn er ook heel wat die
dat niet zijn: zij gingen akkoord dat we een rapport opmaakten, maar
wilden niet dat anderen dit konden inkijken', gaat Adriaenssens verder.
'We krijgen al een hele dag mails en telefoons van slachtofffers in
paniek. Zij vragen zich af wie nu al deze informatie zal kunnen inkijken
en of hun ouders op de hoogte zullen worden gebracht.'
'Er is ons
geen enkele vraag gesteld. We hebben geen idee waarom dit nu gebeurd
is', zei Adriaenssens meer dan eens tijdens de persconferentie. 'Ik had
wel de indruk dat er de laatste maanden een vorm van paranoia was
ontstaan. Er gingen geruchten de ronde dat de commissie geheime
afspraken had met de bisschoppen. Misschien heeft de onderzoeksrechter
zich laten leiden door deze paranoia', merkte de commissievoorzitter op.
Het
einde van de commissie?
De huiszoekingen van vandaag zullen
een grote impact hebben, zo voorspelt Adriaenssens: 'Niemand kan nog
werken met dergelijke materie als er op deze manier gehandeld wordt.'
Ook de commissie niet: 'We hebben letterlijk niets meer.
Maandagvoormiddag komen we samen om te bespreken of de commissie er al
dan niet mee ophoudt.'
'Ik hoop dat ik me morgen mag schamen voor
mijn woede van vandaag. Hopelijk blijkt dat het gerecht inderdaad een
grote slag heeft geslagen. Anders hebben we een groot probleem.'
Tientallen
dossiers met vermelding Danneels
Volgens Adriaenssens had de
commissie een 50-tal dossiers in handen waarin de naam van kardinaal
Danneels genoemd werd. Waarin stond dat hij op een of andere manier op
de hoogte was van misbruik. Nu zaterdag zou de commissie hebben
samengezeten met een groot deel van deze slachtoffers. Op maandag 5 juli
zou dan een ontmoeting met de kardinaal plaatsvinden. Maar omdat
Adriaenssens de dossiers en de namen van deze slachtoffers niet meer in
zijn bezit heeft, kan die afspraak niet doorgaan.
'De kardinaal
verleende overigens zijn volledige medewerking aan ons onderzoek en
momenteel hebben we geen aanwijzingen over een doofpotoperatie', zei
Adriaenssens nog.
Per hoge uitzondering verwaardigen wij ons een reactie op een reactie. Meestal beperken wij ons tot een hautain en dus misprijzend stilzwijgen. Maar omdat uw tussenkomst ons doet vermoeden dat u wel degelijk de kneus bent waarvoor je je zelf uitgeeft vinden we je dus uitgesproken sympathiek. Je bent dan wel aan een volledig verkeerd adres maar je bevindt je wel bij zielsverwante zielepoten. Wanneer we echter afgaan op de knullige realityshows die vroegere machtspartijen tegenwoordig ten berde brengen bij het ontslag van een hoogst sympathieke voorzitster dan schatten we ons eigen sullige functioneren nog steeds lichtjaren hoger in. Maar tja, van tsjeven moet je inderdaad geen kussen en bloemen verwachten alleen wierook en tranen. Terwijl dit soort partijen stilaan zal verschrompelen tot een bakkeleiend groepje konijnekeutels hopen wij onze eigen formatie mee op te stuwen in de vaart van het Vlaemsche Volk. Met dit laatste bedoelen we natuurlijk de collectief dyslectische geschiedenis der ontvoogding van onze rasgenoten waarvan u, zoals u zeer terecht opmerkt, een bijzonder geslaagd (eind)product van denkt te zijn. Intussen raden we u echter met grootse spoed aan een vakantie van onbepaalde duur te willen overwegen in een Noord-Koreaans sanatorium.alwaar u van een veel accuratere verzorging zal kunnen genieten dan op dit onherbergzame blog, laat staan ergens in je West-Vlaamse woestenij waar geiten tegenwoordig de rol van de Romeinse auguren hebben overgenomen. Maar we voelen ons waarlijk overrompeld door uw sympathieke getuigenis en hopen op uw blijvende vriendschap. Het moet ons van het hart, ons lot lijkt ons wreed en onbarmhartig want u was de enige reactie op onze 100.000 die we tot nog toe ontvingen. Wij wijten dit echter aan de door ons fel gekoesterde enigmatische persoonlijkheden onzer partijleiding bij intimi bekend als " de eeuwig schijnende zonnen van het avondland".
We blijven dooremmeren over de NVA. Deze keer nemen we onze Kris Van
Dijck, jullie reeds eerder bekend als de burgemeester van de gemeente
met het eerste kernafvalpretpark ter wereld. Kris Van Dijck is een niet
onbelangrijk kopstuk van de NVA en een niet onverdienstelijk
medeblogger. We schreven het hier reeds eerder: hij schrijft meer dan
behoorlijke stukjes op zijn blogje en kan nergens betrapt worden -en we
zijn erg blij dit te kunnen toegeven- op ranzig ideeëngoed. Maar in
zijn laatste stukje licht hij toch een tipje van de sluier over zijn
ideeën op. Pech pech pech want hij blijkt de bal mis te slaan. Dat is nu
net wat er ons zo vaak stoort aan de "propere" NVA-ers. Ook zij geloven
in bepaalde mythes die natuurlijk op niks berusten maar in hun kringen
maar steeds verder voor grote waarheden worden doorgegeven. Waarover
hebben we het?
Nil
volentibus arduum Zeven jaar geleden, juni 2003, eerste
verdieping, Barricadenplein 12, 1000 Brussel. Ik zie ons daar nog
zitten: Geert Bourgeois, Frieda Brepoels, Bart De Wever en ikzelf. Op
de puinen van de Volksunie trachtten we het Vlaams-nationalisme met een
modern verhaal, met een vernieuwende boodschap op het politieke toneel
te plaatsen. Het leek ons allemaal te mislukken. De N-VA wankelde. Een
kiesdrempel van 5% werd enkel in West-Vlaanderen gehaald. Alleen Geert
haalde een kamerzetel binnen. In het Vlaams Parlement waren Jan Loones,
wijlen Chris Vandenbroeke en ikzelf naar de achterste banken verbannen.
De kneusjes van het Vlaams Parlement zoals Het Laatste Nieuws titelde.
Het geld was zo goed als op. Het personeel werd afgedankt. Het
secretariaat werd verkocht. We zaten aan de grond. Er werd met ons
hardop gelachen. We zaten er verslagen bij; daar in het kantoor van de
partijvoorzitter. Daar waar de Anciauxs, Schiltzen en Gabrielsen ooit
heersten. Het einde leek nabij. Een finaal punt achter het
Vlaamsnationalisme zoals wij dat invullen. Toch hielden we niet op.
Het is van toen dat op mijn bureau een steen ligt met de inscriptie:
alleen dode vissen drijven mee met de stroom. We zochten en vochten
ons een weg in politiek Vlaanderen. We werden vergruisd, maar hielden
niet op. We troostten onszelf met de woorden van de
Vader des Vaderlands: Het is niet nodig te hopen om te ondernemen,
noch te slagen om te volharden. We gingen door. We gingen in
kartel met de CD&V met wie we een nieuw verhaal in én voor
Vlaanderen schreven. We kochten en verbouwden een nieuw secretariaat.
Langzaam stonden we op. 2004: intrede in de Vlaamse regering en aan
het roer een nieuwe, jonge begeesterende voorzitter. 2006: onze
stempel gezet in gemeenten en provincies en als klap op de vuurpijl een
volstrekte meerderheid in Dessel 2007: doorbraak van het kartel op
federaal niveau en paars gebroken. 2008: ontgoocheld en met een
bedrogen gevoel braken we met het kartel. Opnieuw werd een stap in het
duister gezet. Een stap in het onbekende. 2009: een onverhoopt
resultaat met zestien verkozenen in Vlaanderen en een zetel in het
Europees Parlement. Tien nieuwe Vlaamse parlementsleden deden hun
intrede. Tien nieuwelingen zonder enige parlementaire ervaring. Sommigen
zelfs zonder enige ervaring in de politiek. Zij vonden er hun weg en de
N-VA vormt er sindsdien een solide formatie. 2010: een
verkiezingstsunami trekt door het land en straks zit er een nog grotere
groep in Kamer en Senaat, met in verhouding nog meer nieuwkomers. Op
zeven jaar tijd de grootste fractie van het land. We moeten daar
niet bevreesd voor zijn. Gaan ze dat aankunnen, wordt er al gepreveld.
Jazeker, waarom niet? Nieuw bloed, nieuwe initiatieven, nieuwe
gedrevenheid. En bovenal parlementsleden met een ideaal die ook beseffen
dat het allemaal niet vanzelf gekomen is. Dat dit alles slechts
mogelijk geworden is door de wil die we hadden om te slagen. Daar
zit onze kracht! Wij hebben de woestijn gezien, gevoeld en geproefd.
Wij weten wat incasseren is. Wij laten ons niet zo snel uit het lood
slaan. En bovenal; bij ons heerst nog een echte loyaliteit. Geen gespin
van binnenuit om eigen mensen op de bek te zien gaan. Niets van dat
alles. De N-VA staat er, en ze staat er goed! Laat het een boodschap
zijn aan allen in Vlaanderen: de aanhouder wint, want voor zij die echt
willen, is niets onmogelijk! Mag ik zeggen fier en trots te zijn
daar aan te mogen meewerken?
Kris Van Dijck
Het gaat
dus over het intrigerende zinnetje: We
troostten onszelf met de woorden van de Vader des Vaderlands: Het is
niet nodig te hopen om te ondernemen, noch te slagen om te volharden.
De
vader des vaderlands van onze Kris Van Dijck?????? en dat met twee
hoofdletters geschreven....nou nou nou
We zochten het voor jullie
eventjes op en lig nadien niet in een deuk van de slappe lach. Ook onze
Ollandse vrienden mogen het uitgieren. Maar zo werkt nu éénmaal het
brein van de modale vlaams-nationalist...
even de originele
versie opzoeken en dan maar googelen....
Point nest besoin despérer pour entreprendre, ni de réussir
pour persévérer
Point
nest besoin despérer pour entreprendre, ni de réussir pour persévérer
is de bekende leefregel van Willem van Oranje, de man van Je maintiendrai. Oorspronkelijk van Willem I de
Zwijger, prins van Oranje. In zijn geschreven teksten is de uitspraak
nergens terug te vinden. Vrijwel zeker gaat het hier om een hem
toegeschreven uitspraak.
De
zin is niet eenvoudig te vertalen. Enkele versies:
Het is
niet nodig uitzicht op succes te hebben om het toch te proberen, noch
moet er succes zijn om verder te blijven proberen.
Het is
niet nodig te hopen om te ondernemen noch te slagen om te volharden.
Het
punt is, het is niet nodig om uitzicht op succes te hebben om het te
proberen, noch is succes nodig om het te blijven proberen.
Het
is niet nodig te hopen om te ondernemen, noch is het nodig te slagen om
vol te houden.
De kans op succes is uiterst klein. Toch
proberen.
Bij het oplopen van ontgoochelingen, de kracht hebben
om vol te houden.
Het is niet nodig verwachtingen te koesteren
om te ondernemen, noch te slagen om te volharden
Volhouden is
belangrijk
Het is niet nodig te slagen om toch opnieuw door te
gaan, maar alleen op voorwaarde dat de vlam van de hoop nooit uitgaat.
De
vertaling 'Het is niet nodig te hopen om te ondernemen noch te slagen
om te volharden' lijkt de duidelijkste, bondigste en is ook de meest
gebruikte vertaling van dit aforisme. Over de toewijzing ervan aan
Willem van Oranje is er ernstige twijfel in historisch-wetenschappelijke
kringen. Een interessante uitspraak hierover gebeurde door Aloïs Gerlo
tijdens de herdenking 1584-1984 (oktober 1984) in de Koninklijke
Academie van België in Brussel:
Ik betreur deze identificatie als
het ware met Oranje. Nergens heb ik kunnen achterhalen of Oranje deze
woorden werkelijk heeft uitgesproken of neergeschreven. Volgens Eugène
Baïe berust zij op een mondelinge traditie. Ook Van Roosbroeck schrijft
'wij weten niet wie deze wijsheid hem ooit in de mond gelegd heeft.'
Anderzijds is het een louter retorische, goed klinkende uitspraak die
echter weinig zin heeft. Het (b)lijkt me ondenkbaar dat de humanist
oranje, sterk beïnvloed door Erasmiaans gedachtegoed, van mening was dat
het niet nodig is te slagen om te volharden, dat hij al dat leed,want
het was eindeloos (denk maar aan zijn drie gesneuvelde broers en de
duizenden andere doden) op zich heeft genomen en heeft volhard zonder
hoop om te slagen. Bijgevolg het leed om het leed en de strijd om de
strijd. Dat onmenselijke heeft bij Oranje geen zin en wordt trouwens
weerlegd door de feiten.'
Enkele
Franse interpretaties
La réussite nest point utile
pour persévérer
Il n'est pas nécessaire de réussir pour
persévérer, mais seulement à la condition que la flamme de l'espérance
soit toujours entretenue.
Engelse vertalingen
One need not have hope
to begin an undertaking, nor a guarantee of success to persevere.
Kortom
beste lezertjes, wij vermoeden dat Kris Van Dijck Karel de Stoute als
Vader des Vaderlands beschouwt en hij zelf vrijmetselaar is. Hij mag het
steeds ontkennen met de nodige argumenten hier op ons blogje...Maar
voor een partij, geleid door historici, belooft dit wel pret en leute.
Nu zijn we veel gewoon van vlaams-nationalisten die zich plots beroepen
op groot-nederlands gedachtengoed. "Monsieur Georges" is daar nog
springlevend en misschien wordt het tijd hen er op te wijzen dat hij
toch maar netjes begraven ligt in Abbeville en dat hij niet de grote
vlaamse-nationalist was waarvoor velen hem nu aanzien. Net zo min als de
oranje vader des vaderlands deze spreuk in het nederlands zou hebben
uitgesproken indien hij ze al zoui hebben uitgesproken. Dit geeft heel
mooi het niveau aan van onze nieuwe politici...Arm Vlaanderen
Juich en jubel beste lezertjes, want vandaag zal dit blogje meer dan
waarschijnlijk zijn tellertjes op 100.000 zien springen. Dit na 879
dagen netbestaan. We ontkurken hier onze lievelingsbubbels Kidibull van
zodra het gebeurt. Met dank aan jullie leesvlijt. We noemen jullie geen
vrienden want we weten dat een behoorlijk aantal van onze lezertjes onze
meningen niet deelt. We zijn daar trots op. Blogs onder gelijkgezinden
zijn meestal erg saai en tonen soms sterke gelijkenissen met toogpraat.
Vooral als we wat snuisteren in de echte Vlaamsgezinde blogjes. Ruikt
dat daar maar varkensmest en spruitjes. Weinig objectiviteit, steeds
weer het grote gelijk en het grote onrecht en totaal onbegrip voor de
anderen. Maar daaraan zullen wij natuurlijk niks kunnen veranderen. Dit
is stilaan genetisch materiaal geworden bij een deel van de Vlaamse
bevolking, vrezen we. Met dank aan de media. Want als we merken hoe men
nu zelfs in de serieuse bladen aandacht schenkt aan het feit dat de
nieuwe Vlaamse leider zijn kledij haalt bij SKM, zijn aankopen doet bij
Aldi en Colruyt en zijn Drakenburgers bestelt bij frituur 't Draakske
dan wordt het ons toch wel van het goede wat teveel. Laat ons meteen
duidelijk worden. Het kan ons echt geen reet schelen wat die man eet
noch waar hij zijn onderbroeken haalt. Ons interesseert wel hoe wij als
land de crisis zullen aanpakken en hoe onderandere de armoede zal
bestreden worden, jobs gecreëerd en er voor gezorgd wordt dat onze jeugd
een toekomst krijgt die ze verdient. Of er resultaat geboekt wordt door
een pipo die berenklauwen vreet of door een pipo die bij de Comme chez
soi tafelt kan ons niet schelen. Het gaat over de concrete maatregelen
en oplossingen niet over de personen. Wij geven iedereen het voordeel
van de twijfel maar leider Bart moet ons wel eens beginnen duidelijk te
maken wat bepaalde steeds weer opduikende onwelriekende milieus aan
werkelijke macht vertegenwoordigen in zijn partij die inderdaad deze
democratische verkiezingen hebben gewonnen. Maar dit soort middens ligt
echt niet wakker van democratie. Deze kringen hebben wel een
kruiwagentje gevonden voor veel minder democratische ideeën. Hierover
willen we zo snel mogelijk, duidelijkheid. Dat bepaalde goed ingelichte
kranten zoals De Standaard tot voor kort njog een Jan Jambon durfden
citeren als mogelijke formateur wijst al op een zekere wereldvreemdheid
van bepaalde Vlaamse milieus. Men heeft blijkbaar weinig lessen
getrokken, wat de NVA eigenaardig genoeg wel deed, uit de beelden van de
vorige overwinning van het kartel met de al dat vendelgezwaai.
FRanstaligen pikken echt niet alles. Een Jan Jambon zou totaal
onaanvaardbaar geweest zijn en is dat voor 90% van de Belgische en dus
niet alleen franstalige bevolking. Mensen die aanleunen bij organisaties
als het (ontbonden) Sint-Maartensfonds en die ooit hun bijeenkomsten
frequenteerden waar prominent de vlaggen van de Vlaamse waffen SS en
andere duistere symbolen aanwezig waren horen niet thuis in een
democratie. Wij hebben geen probleem met de nostalgie van mensen die
ooit verkeerde keuzes hebben gemaakt en we hebben zelfs het grootste
begrip voor diegenen die daar zware offers hebben voor gebracht en dus
blijkbaar hierdoor niet meer in staat zijn geweest hun keuze te
betreuren. Wij hebben echter onoverkomelijke problemen met mensen die
nooit hebben geleefd in die periode en dus in staat moeten zijn zich een
objectief oordeel te vellen over bepaalde ideologieën. Dat soort
gedachtengoed draagt nog steeds de zelfde naam: fascisme. Zolang de Jan
Jambons van deze tijd zich hier niet duidelijk zullen van distantiëren
lusten wij dat soort volk niet en willen wij ook dat soort Vlaming niet
worden. Als illustratie een artikel uit 2007
Regeringsonderhandelaar
Jan Jambon: Jaag de Walen uit hun hangmatten
Bart De Wever is
opnieuw papa geworden en laat zich aan de onderhandelingstafel even
vervangen door ervaren N-VA'ers als Geert Bourgeois en Frieda Brepoels.
Dat vernamen we uit een bericht van Belga. Afhankelijk van het dossier,
zo gaat het bericht verder, schuiven er ook minder bekende N-VA
onderhandelaars bij. Woensdag mocht Jan Jambon zijn zeg doen over
ambtenarenzaken. Jan wie?
Media zijn zo vluchtig, misschien nog
meer dan ons geheugen. Gelukkig maar voor Jambon, Leterme en Degucht.
Gelukkig ook voor de Franstalige onderhandelaars. Het zit namelijk zo.
Luttele dagen voor de verkiezingen ging Karel Degucht in een
vrt-verkiezingsprogramma in debat met Yves Leterme. Kamerlid Jan Jambon
gaf een speech op de bewuste meeting van het Sint-Maartensfonds, een
extreem rechts genootschap van voormalige oostfronters, die de kop van
toenmalig VU-minister Johan Sauwens kostte, zo wierp hij Leterme voor de
voeten. In die tijden (zes jaar geleden) was dat nog not done voor een
Vlaams minister. Yves Leterme wist even niet waar hij het had tijdens
die tv-uitzending. Bart De Wever reageerde woest: Degucht is een kleine
mens en dit staat op mijn harde schijf.
Een dag later ging
Degucht nog even door op zijn tijdelijke weblog op de site van De
Morgen. De heer Jan Jambon heeft wellicht wel meer uitspraken gedaan
waar Jean-Luc Dehaene en Jan Renders het niet mee eens zijn. Als
gastspreker op het Vlaams Belang-colloquium om de bedrijfswereld te
paaien bijvoorbeeld.
En toen ging bij ons een lichtje branden. Op
dat colloquium waren wij ook. Dat vind je nog terug in onze archieven.
Jambon was daar de ondernemer de service. Jambon was toen nog
directeur bij de Bank Card Company. Het was de tijd dat het Belang zich
wou aanschurken tegen de macht van het bedrijfsleven en naarstig op zoek
ging naar een economisch programma dat voldoende expliciet de
pro-patronale standpunten uitdrukte, maar dat toch de traditionele
achterban niet tegen de borst stootte. Dus werd op dat colloquium vooral
staalhard uitgehaald naar de Walen. Kap dat land toch gewoon in twee,
riep manager Jan Jambon tijdens het colloquium. Of nog: Jaag de Walen
uit hun hangmatten. Diezelfde Jambon moet nu een regeerakkoord
onderhandelen met de Waalse politici Milquet en Reynders. En met Degucht
natuurlijk.
Onderhandelen over de toekomst van de ambtenaren dan
nog. En wat denkt die Jambon daarover? Moet de overheid voor treinen
zorgen?, vroeg hij zich op dat colloquium af in zijn pleidooi voor een
stevig ontvette staat. Een staat dus die niet voor openbaar vervoer
zorgt en wellicht ook nog een pak andere diensten overhevelt naar
privé-bedrijven. Benieuwd wat voor evenwichtig akkoord daar gaat
uitkomen.
Over Henri Kishka en de groot-nederlandse gedachte
Beste lezertjes, we zaten hier eventjes met een taalverwarring. Plots bleek het Griekse alfabet de eigen schrifttekens te hebben vervangen. Nu dit euveltje is hersteld kunnen jullie onze verheven gedachtengang weer netjes volgen. We willen het hebben over de groot-nederlandse gedachte die door de momenteel grootste partij van België en als we ze samen met het Vlaams Blok zetten, de grootste Belgische fractie, beleden wordt in woorden dan kondigen we met niet weinig trots aan dat dit blogje eigenlijk goed zit. Als er nu één politiek blog de groot-nederlandse gedachte in praktijk toepast dan is het wel dit kitokojungle. Wij bewijzen het met cijfers. Hier de bezoekers uit landen die qua onze bezoekersaantallen boven het percent uitkomen. Het gaat over unieke bezoekers:
Land
Percentage
België
48,0 % (21494)
Nederland
40,3 % (18024)
Verenigde Staten
2,9 % (1298)
Frankrijk
1,4 % (634)
Duitsland
1,3 % (604)
Verenigd Koninkrijk (Groot-Brittannië)
1,1 % (505)
Wel? Zijn wij geen voorbeeldige groot-nederlanders? Hoeveel Ollandse bezoekertjes zouden al die mooipraters van NVA dan wel hebben? Wij denken echter dat onze Ollandse vrienden niet echt wakker liggen van dat belegen ideeëngoed dat teruggrijpt naar Verdinaso-gewauwel over Bourgondische gebieden en over één groot volk met de zelfde taal. Taal en volk vallen voor ons helemaal niet samen en dat zien we hier alle dagen rond ons bijvoorbeeld in Brussel en onze ollandse vrienden in Amsterdam. Immigranten van de tweede en derde generatie spreken perfect nederlands en daar kunnen we alleen maar blij mee zijn. Taal is een communicatiemiddel en niemand heeft nog echt behoefte om een communicatiemiddel te zien als een middel om tot een volk te behoren. Wij zijn allemaal buren, basta! Indien iemand de behoefte voelt om zichzelf als lid van het één of het andere volk te zien, blijven we buren en vrienden. Schrijver dezes is voortdurend omringd door familieleden van een ander volk maar we zijn in de eerste plaats een familie. Laten we eerst kijken naar wat ons bindt vooraleer te kijken naar wat ons scheidt. Nationalisten kijken meestal in verkeerde volgorde. Voel ik me dan geen echte Vlaming? Ik denk het wel, grootvader vocht aan de Ijzer, was Fronter maar bleef in de eerste plaats Belg. Kwam overal op voor de rechten van de Vlamingen en was actief in Davidsfonds en andere (West)Vlaamse verenigingen. Hij las echter ook Barbusse en vele ander Franse auteurs die het hadden over de waanzin van de eerste WO waarin hij als rasechte Dismuidenaar zijn ganse familie verloren had. Hij leerde mij dat elke taal die je sprak je er een leven bij gaf. Hij leerde mij tijdens de Ijzerbedevaarten de juiste betekenis van "Nooit meer oorlog". Hij vertelde mij dat ook de Duitsers in de loopgrachten mensen waren met de zelfde kleine wensen en die allemaal een moeder en vader hadden. Ik had eveneens een nonkel die het zwarte uniform van de SS heeft gedragen en een idealist was van het zuiverste water. Lid van de putsch van Vilvoorde voor de kenners en kandidaat oorlogsburgemeester en veroordeeld voor collaboratie. Maar ik heb die "fascist" -want dat was hij- nooit iets goed horen zeggen over Hitler of over de vele Vlaamse idioten die wel jongens naar het Oostfront hebben gestuurd maar nooit zelf er aan dachten om zelf tegen het communistisch gevaar te vechten. Ben zelf in mijn jonge jaren verschillende keren aanwezig geweest op bijeenkomsten van Berkenkruis en Sint-Maartensfonds in het Fenikshof te Grimbergen en naar de "heilige" mis met teksten van zesderangsdichters als Ferdinand Vercnocke. Ik Ken het Horst Wesellied dat daar werd gezongen bijna uit het hoofd en alle vaandels van de Oostfronters. Ik heb daar meer dan eens "de commandant" horen speechen. Er moet mij dus niks verteld worden over gemoedelijke bijeenkomsten van nostalgische "alte kameraden". Ik weet hoe "de grootse idealen" werden en worden doorgegeven. Maar je zal mij niks kwaad horen zeggen over die nonkel want hij leerde mij heel veel dingen die ik anders nooit had kunnen inzien. Ik heb een buurman gekend die zijn soldatenvrienden had moeten afschieten om met één van de laatste Duitse vliegtuigen uit Stalingrad te kunnen ontsnappen maar die in werkelijkheid NOOIT is ontkomen uit die hel. Hij heeft dan ook van zijn eigen leven één grote puinhoop gemaakt. Die mens heeft nooit de keuze kunnen maken om af te zien van het ideaal waarvoor hij zoveel ellende had meegemaakt. Dit is iemand die ik niet wens te veroordelen, integendeel. Dat er mij dus niemand iets durft te komen vertellen over de grote Vlaamse voormannen als Jef Cognac, "Monsieur Georges", Verschaeve zeker in WOII, en ook mindere goden als Elias, Turcksin... En hopelijk komen deze "grote idealen" nooit meer tot leven. Laten we een maatschappij opbouwen met respect voor iedereen. Wie dat niet als enig groot ideaal voor ogen houdt zullen we bekampen uit welke hoek hij ook maar komt! Ik geloof in de getuigenissen van mensen die uit de kampen zijn teruggekomen, zoals Henri Kishka waarmee ik onlangs nog een hele fijne avond heb mogen doorbrengen terwijl hij zijn verhaal kon vertellen aan mijn kinderen. Het waar gebeurde verhaal en geen grote idealen die tenslotte slechts zulke ware verhalen hebben opgeleverd en niks anders. Dat zijn de echte helden! De kleine mensen als Henri uit de Marollen, zoon van Jef de smous.Niet diegenen die op de podia hebben staan tieren en roepen en die nu vereerd worden door imbecielen die zijn vergeten dat ze de kleine Henri hebben willen vermoorden omdat hij tot een verkeerd volk behoorde. Wat ooit in de Marollen als bijnaam klonk daar maakten zij met hun "grote idealen" een doodsvonnis van! En langs hier groet ik dus Henri: "Henri zegt teige dei kasjoebereirs van d'orde van de bloempanch da ze ze nog es vol doein! T'es un pei comme un building en blaaift voesjdoen want ze geloeve a wei ne mie! Daane numero op aaven erm es er van zeulves gekomme! Ge zaait er zot van komme as ge ze beizig huut. Voeisjdoen Henri!
We beginnen ons hier stilaan onbehaaglijk te voelen in onze
Zuidelijke Nederlanden. Na de overwinning van de NVA waarvan iedereen
ons tracht te overtuigen dat het grote democraten zijn. Iets waaraan we
natuurlijk niet zullen twijfelen alhoewel we ons bepaalde vragen stellen
over sommige van hun wat minder prominente leden. Vandaag hebben we
het over de ons niet geheel onbekende Jef Eggermont. NVA-leden uit
Antwerpen mochten zich bij deze brave man inschrijven voor deelname aan
de grote verkiezingsmeeting op 6 juni in Gent:
Arrondissement
Antwerpen Opstapplaats: om 8.00 uur aan Berchem Kerk Inschrijven:
voor 5 juni bij Jef Eggermont: jef.eggermont@n-va.be,
Als
je wat googelt dan kom je deze bezige Vlaamse bij ook wel vaker tegen
zoals bij één van de nieuwe schone madammen die door NVA naar het
parlement zullen worden gestuurd namelijk Minneke De Ridder, een hevige
trommelaarster uit Emblem
Na de uitschuiver van Johan
Sauwens leek het erop als zou er een scherper beleid tegen fascistische
organisaties komen. Vorig weekend vond echter een feest plaats ter
herdenking van Cyriel Verschaeve (een nazi-collaborateur die na de
oorlog naar Oostenrijk moest vluchten). Verschaeve werd in Oostenrijk
begraven tot z'n lijk terug opgegraven werd door een VMO-commando. Dit
VMO-commando organiseerde 'operatie Brevier' om het lijk van Verschaeve
naar België terug te brengen en te begraven in Alveringem.
Aan
dat commando werd deelgenomen door figuren als Roger Spinnewyn en Bert
Eriksson. Eriksson liet in een interview met Het Laatste Nieuws van 12
mei geen twijfel bestaan over de ideologie van het VMO (Vlaamse
Militanten Orde): "Ik ben een racist", het nazisme omschrijft hij als
"zuiver" en "idealistisch". "Ik geloof absoluut in het goede van het
nationaal-socialisme" zegt Eriksson.
Inhoudelijk
is Eriksson dus vrij eerlijk. Sommige fascisten beweren dat z'n woorden
zouden verdraaid zijn door de journalist in kwestie. Nochtans
verkondigde Eriksson ongeveer letterlijk hetzelfde in een interview in
1987 naar aanleiding van een neo-nazi congres in Aarstelaar (waar naast
het Vlaams Blok en het Sint Maartensfonds ook de Britse BNP, de
Nederlandse NVU,... aanwezigen waren). In dat interview antwoordde
Eriksson op de vraag als hij tegen de demcoratie is als volgt: "Ja
godverdomme, wat kan er nog slechter zijn dan onze huidige democratie.
Ik mag hier niet eens vertellen wat ik wil. Ik mag zo'n kleurling niet
eens vuile makak noemen of een of andere onverlaat stapt naar de
procureur of naar de onderzoeksrechter om mij te laten vervolgen." Over
Hitler zegt hij "die man was een profeet".
Van
links naar rechts: Bert Eriksson, Roger Spinnewyn, Emile Robbe en Leon
Degrelle
In het interview met Het Laatste Nieuws liegt
Eriksson echter als hij beweert dat de VMO heeft opgehouden te bestaan
na de veroordeling ervan als privé-militie. Hij liegt ook als hij stelt
nadien niet meer actief betrokken geweest te zijn bij gewelddadige
organisaties. Na de veroordeling van het VMO is die organisatie wel
degelijk blijven bestaan. In 1987 kende de VMO een moeilijke periode van
interne tegenstellingen. De effectieve leiding werd overgenomen door
Werner Van Steen en Jef Eggermont, maar ook tussen die twee boterde het
niet. Resultaat was dat er twee VMO's bestonden in 1988: de versie van
Van Steen en de versie van Eggermont dat de steun genoot van Eriksson.
De verdeeldheid leidde echter tot een teloorgang. Toen de VMO min of
meer verdwenen was van het actieve politieke toneel was Eriksson de
sterke man achter een poging om een nieuwe radicale jongerengroep op te
zetten. Midden jaren '90 werd een dergelijke groep opgezet. Odal was de
naam van deze groep naar het voormalige café van Eriksson in Antwerpen.
De groep werd geleid door Kris Berteryan, een jonge neo-nazi. Eriksson
was voor velen van hen het grote voorbeeld en hij hield achter de
schermen de touwtjes in handen. Odal kenmerkte zich door haar
"nationaal-revolutionaire" ideologie zoals het zichzelf omschreef. In de
praktijk was het vooral een groepje radicale skinheads en neo-nazi's
die uit waren op geweld, drank en... drugs! Ter rechterzijde is drugs
een taboe, maar binnen de Odal-kringen bleek dat minder moeilijk te
liggen. Toch zeker niet op vlak van consumptie ervan... "Onder de
toenemende druk van repressie en gezien de passiviteit van de Vlaamse
jeugd, maar ook omdat onze strijd niet teloor zou gaan en
gekompromiteerd zou worden door persoonlijke gedragingen beslist het
Odal Aktiekomitee een punt te zetten achter al zijn aktiviteiten",
schreven ze in een persbericht.
Dat
was dus het verleden en daar worden soms nogal wat fouten gemaakt
natuurlijk. De meest recente politieke ideeên kunnen we vinden op een
"massaal" gelezen blogje: http://www.bloggen.be/vlaamsleeuwke/
en
we onthouden jullie zeker en vast niet deze diepe gedachten van deze
grote politieke denker:
16/04/2008
Een
essentieel kenmerk van onze democratie is de verkiezing van
vertegenwoordigers van het volk, die dan belast worden met het vormen
van een regering, het maken van wetten en de controle van de regering.
Vandaag worden de vertegenwoordigers van het volk nog wel
gekozen maar ze spelen geen wezenlijke rol meer. Laat me toe één
voorbeeld te geven. Met de zegen van de koning werd een "Raad van
Wijzen" samengesteld, buiten het parlement om, die belast wordt met het
uitwerken van een staatshervorming. Die "Raad van Wijzen" is gewoon een
middel om het parlement te omzeilen en te vervangen door mensen waarvan
men weet dat ze een gedegen staatshervorming in de weg staan.
Deze werkwijze komt neer op het degraderen van het parlement
tot een praatbarak, ver weg van elke reële rol zoals die toebedacht werd
door de grondwet. En zo kan het vandaag dat een uitgesproken
parlementaire meerderheid voor schut wordt gezet door een minderheid die
zich verschuilt in een doolhof van pseudo-democratische goocheltoeren.
Hoe lang nog kan men zich nog laten verkiezen op redelijke
Vlaamse eisen om nadien opnieuw te verzanden in triest gesjoemel?
Wz
zijn dus echt benieuwd naar de toekomst...
Maar ook in
Olland is onze Jef geen onbekende wat blijkt in deze nogal verwarrende
reportage uit 1998:
Een proces verliezen en
toch niet helemaal ontevreden zijn over het vonnis. Dat overkwam het
Fascisme Onderzoeks Kollektief (FOK) onlangs in een rechtszaak,
aangespannen door de zanger Pieter Vis. De zanger wordt ervan beticht
geregeld voor een Vlaams rechts-extremistisch blad te schrijven en
banden te hebben met een Vlaams-nationalistisch documentatiecentrum. Als
gevolg van deze beschuldiging liep de zanger een door hem georganiseerd
concert mis omdat het werd afgelast.
December vorig jaar
ontdekte het FOK dat de muzikant Pieter Vis de dirigent was van een
gelegenheidskoor bestaande uit Utrechtse burgemeesters, die de
vertrekkende commissaris der koningin, dhr. Beelaerts van Blokland, zou
toezingen. Omdat het FOK op de hoogte was van het feit dat Vis ondermeer
artikelen schrijft voor het Vlaamse extreem-rechtse blad Alarm,
gaf men een persbericht uit over de zanger en diens omstreden
praktijken. Met als gevolg dat het concert werd afgelast.
Het FOK
stelde in dat persbericht ondermeer dat Vis 'nauwe banden onderhoudt met
extreem-rechtse organisaties'. Dirigent en organisator Pieter Vis en
zijn Elza Vis-de Clercq Stichting hebben in het afgelopen jaar driemaal
gepubliceerd in het Belgische blad Alarm. Dit blad, voorheen in
handen van de Vlaamse Militanten Orde (VMO), wordt uitgegeven door de
rabiaat antisemitische Jef Eggermont. Eggermont was vanaf begin jaren
'70 actief binnen de VMO. Eggermont onderhoudt nauwe banden met de
nazi-weduwe Rost van Tonningen en Siegfried Verbeke, de uitgever van
holocaust-ontkennende lectuur dat verschijnt onder de naam Vrij
Historisch Onderzoek.
Op het programma van het afscheidsconcert
voor Beelaerts van Blokland zouden volgens het FOK liederen ten gehore
worden gebracht van de Vlaams-nationalistische dichter Rene de Clercq,
de schoonvader van Pieter Vis. De Clercq was een voorvechter van een
groot-Dietsland. Gedichten van hem werden geselecteerd door Pieter Vis
en uitgegeven door de Elza Vis-de Clercq Stichting.
Na de
verspreiding van het persbericht nam het ANP contact op met Vis, waarop
de betreffende journalist besloot er geen telex-bericht van te maken.
Twee dagen later was het Beelaerts van Blokland zelf die na eigen
onderzoek aangaf niet aanwezig te zullen zijn op z'n eigen
afscheidsconcert. Hij wilde hiermee de schijn vermijden dat hij zou
sympathiseren met het gedachtengoed van het blad Alarm. Hiermee
kwam er een abrupt einde aan het kerstconcert. Voer voor de hunkerende
media.
Het was de Volkskrant dat het nieuws van de afgelasting op
tendentieuze wijze onder de aandacht van het grote publiek bracht. In
het artikel wordt de vloer aangeveegd met het FOK en hun argumenten.
Pieter Vis wordt afgeschilderd als een zielepoot, die het slachtoffer is
geworden van een 'tendentieuze fax'. Dat Vis naast het schrijfwerk voor
Alarm ook informatie levert aan het Archief- en Documentatiecentrum
voor het Vlaams-Nationalisme (ADVN) in Antwerpen, daar is volgens de
Volkskrant-journaliste niets mis mee. Immers, het ADVN 'wordt
gesubsidieerd door de Vlaamse regering'.
Hans van het FOK moet er
alsnog om lachen. "Dat is toch een kul redenatie. De CD en CP'86
ontvangen ook subsidiegelden in dit land, maar daarmee zijn ze toch niet
meteen extreem-rechts af. Het ADVN komt voort uit een aantal
extreem-rechtse organisaties die Belgische collaborateurs eren. Vrijwel
alle Nederlanders die materiaal aan deze instelling leveren, zijn mensen
die hier actief zijn bij clubs als Voorpost en CP'86." Hans vermoedt
dat de Volkskrant-journaliste een goed bekende is van Pieter Vis, maar
hij kan dat niet hard maken.
Rechtspersoon
Pieter Vis
spande vervolgens een kort geding aan tegen het FOK, ondermeer omdat
hij zich in z'n eer en goede naam voelde aangetast. Volgens de zanger
bevatte het gewraakte persbericht van het FOK deels onjuiste,
onvolledige en tendentieuze en zeer grievende inhoud. Verder stelde hij
dat de wijze waarop het persbericht tot stand gekomen is onrechtmatig is
omdat het FOK geen enkele vorm van wederhoor heeft toegepast. Tevens
eiste hij een forse schadevergoeding wegens verderfde inkomsten.
Hoewel
het FOK niet staat ingeschreven bij de Kamer van Koophandel, besloot de
Utrechtse rechtbank om de anonieme organisatie wel degelijk als
rechtspersoon aan te merken. Volgens Hans van het FOK is dit "mooi
meegenomen". "Dit onderdeel van het vonnis houdt in dat we voortaan als
FOK aangifte kunnen doen van discriminatie en dergelijke."
De
rechter had verder inhoudelijk over het door het gewraakte persbericht
niet zoveel negatiefs op te merken, behalve dan dat de strofe als zou
Vis 'nauwe banden onderhouden met extreem-rechtse organisaties' niet
aangetoond kan worden. Hans: "De rechter was van mening dat we beter
hadden kunnen schrijven dat 'de indruk gewekt wordt dat Vis
sympathiseert'. Daar zit wel wat in. We zullen daar in het vervolg
nauwkeuriger op letten."
De rechter deelt de conclusie van het FOK
dat het blad Alarm sympathiseert met extreem-rechtse ideeën.
'Gebleken is dat de ideologie van organisaties als het Vlaams Blok, het
Vlaams Nationaal Jeugdverbond en soortgelijke groeperingen ruimschoots
aan bod komen', zo stelde de rechtbank. Maar dat Vis zelf
rechts-extremistische of antisemitische ideeën aanhangt, dat is volgens
de rechtbank niet gebleken uit diens artikelen. Edoch 'het herhaald
publiceren in Alarm wekt echter wel de indruk dat Vis sympathiseert met
het gedachtengoed van de redactie en de achterban van dit blad'.
Verder
was de rechtbank van mening dat, indien het FOK een genuanceerder
persbericht had verspreid gebaseerd op dezelfde informatie, de
commissaris van de koningin naar alle waarschijnlijkheid ook zou hebben
besloten om zich terug te trekken van het afscheidsconcert. In dat geval
zou het FOK in beginsel niet voor de daaruit voortvloeiende schade
aansprakelijk kunnen worden gesteld. Om die reden werd de eis voor
uitbetaling van gederfde inkomsten afgewezen. Wel moet het FOK een
schadevergoeding betalen van 10 duizend gulden, omdat de rechtbank het
bewezen acht dat de zanger is aangetast in zijn eer en goede naam.
Het
FOK ziet in het vonnis geen reden om in hoger beroep te gaan. "We zijn
niet ongelukkig met het vonnis. Als je in ogenschouw neemt wat Vis qua
rectificatie had geëist en je legt dat naast hetgeen de rechter nu heeft
uitgesproken, dan blijft daar weinig van over", zegt Hans. Vis zelf
heeft aangegeven waarschijnlijk een bodemprocedure te zullen starten. (Alex)
en
zo zitten we dus bij onze Jef en Alarm het militantenblad van de alom
bekende VMO waarvan hij op het einde de Verantwoordelijke uitgever
en
op de hernieuwde website van de VMO (waarvan onze Jef het archief
schijnt te beheren)vinden we iets waarmee we deze bijdrage beëindigen:
Voor onze nieuwsgierige lezertjes die zouden twijfelen aan het feit dat de NVA plots voor het voortbestaan van België zou opkomen publiceren wij hieronder graag een klein uittreksel uit de statuten van de grootste partij van het land... En we verklaren er meteen bij dat dit blog dus zeker en vast niet het zogenaamde humanitaire nationalisme zal verdedigen want wij kennen dat beestje niet...maar onze Ollandse bovenburen mogen zich al vast gelukkig prijzen dat er met hen zal samengewerkt worden! Het oude ideaal van Verdinaso en haar groooooote leider "Monsieur Georges" is dus weer springlevend! Maar wij zullen blijven weigeren de unoxmuts te dragen, wees daar maar zeker van!
1. DOELSTELLING EN LIDMAATSCHAP A. Doelstelling en grondslag 1.1. De Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA) is een politieke partij die in Vlaanderen vorm wil geven aan een humanitair nationalisme voor de 21ste eeuw. Als enige ongebonden partij, los van drukkingsgroepen, zuilen of financiële machten, verdedigt de Nieuw-Vlaamse Alliantie het algemeen Vlaams belang. In haar streven naar een beter bestuur en meer democratie kiest de Nieuw-Vlaamse Alliantie logischerwijs voor de onafhankelijke republiek Vlaanderen, lidstaat van een democratische Europese Unie. Het Vlaanderen van de N-VA stelt zich open voor internationale samenwerking en kijkt hiervoor in de eerste plaats naar Nederland. Het doel van de Nieuw-Vlaamse Alliantie is de verdediging en bevordering van politieke, culturele, sociale en economische belangen van alle Vlamingen. Deze doeleinden kunnen met alle dienstige middelen bereikt worden, o.m. het uitgeven en verspreiden van druksels, tijdschriften, dagbladen; het organiseren van studiedagen, congressen, vergaderingen, filmvoorstellingen en bijeenkomsten van alle aard; het groeperen van individuele sympathisanten; het aankopen of in huur nemen van alle roerende en onroerende goederen, dienstig tot het doel.
De fijne luitjes van OESO hebben wat leuke suggesties voor de
Nederlandse regering. Het moet van de Noordelijke Provinciên weer een
echt paradijs maken voor...planten en dieren...
DEN HAAG (AFN)-
Een nieuwe Nederlandse regering moet met concrete maatregelen komen om
vanaf 2011 het overheidstekort weer terug te dringen. Met het oog op de
vergrijzing moet er vooral sterk op de uitgaven aan de zorg en
pensioenen worden gelet. Daarnaast moeten het ontslagrecht en de
huizenmarkt op de schop en dient de kilometerheffing te worden
ingevoerd.
Dat
adviseert de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling
(OESO) in het woensdag gepresenteerde onderzoek over de Nederlandse
economie. Volgens de OESO heeft de Nederlandse overheid tot dusver goed
gereageerd op de economische crisis. De nieuwe regering moet nu echter
duidelijk maken hoe de overheidsfinanciën weer op orde kunnen worden
gebracht.
In dat kader adviseert de OESO om de verhoging van de
pensioenleeftijd tot 67 jaar door te zetten. Om de pensioenen betaalbaar
te houden zou de pensioengerechtigde leeftijd op de langere termijn
zelfs gekoppeld moeten worden aan de levensverwachting.
Versoepeling
Om
meer mensen in Nederland aan de slag te krijgen, pleit de economische
denktank van de rijke landen voor een versoepeling van de
ontslagbescherming en kortere werkloosheidsuitkeringen. Door
versoepeling van het ontslagrecht zouden werkgevers bij economisch
herstel eerder nieuwe werknemers in dienst nemen. Door werklozen minder
lang van een uitkering te voorzien worden ze daarnaast eerder geprikkeld
om de arbeidsmarkt weer te betreden, aldus de OESO.
De
organisatie ziet mobiliteit als een van de belangrijkste problemen van
de Nederlandse economie. Nederlanders zijn veel meer tijd kwijt aan het
reizen van en naar het werk dan andere Europeanen, onder meer vanwege
het aanhoudende fileprobleem. Om dat op te lossen moet het volgens de
economen niet alleen makkelijker worden om nieuwe wegen aan te leggen,
maar moet er ook een kilometerheffing komen om het rijden op drukste
tijden te ontmoedigen. Beter openbaar vervoer moet de automobilisten
verder van meer alternatieven voorzien.
De mobiliteit kan verder
worden aangepakt door een grondige aanpak van de huizenmarkt, waardoor
het minder onaantrekkelijk wordt om te verhuizen. De OESO pleit er in
dat kader voor de overdrachtsbelasting op koophuizen te schrappen en de
hypotheekrenteaftrek af te bouwen
Wij geloven
deze fijne luitjes op hun woord dat bij een economische opleving de
massaal gedumpte 50plussers weer zullen worden aangeworven als
extra-geprikkelde werknemers...
Think Progress has the exclusive
story on the shameless actions of this Big Oil front group:
Shortly
after BPs catastrophic oil spill in the gulf, the New York Times
spoke to Quenton Dokken, the executive director of the Gulf of Mexico
Foundation, about the environmental impact. The
sky is not falling, Dokken told the paper, adding it isnt the
end of the Gulf of Mexico. ProPublica dug into the Gulf of Mexico
Foundation, and reported
that the Times had failed to disclose that Dokken and his group
are funded by a consortium of oil companies with business in the gulf,
including companies involved in the Deepwater Horizon rig, Transocean
and Anadarko. Today, the Timesreported
that the Foundation has been downplaying effects of the spill, possibly
because of its funding from oil companies.
ThinkProgress has
obtained more documents and evidence that the Gulf of Mexico Foundation
has operated as a front for the oil companies involved in the spill. In
addition to Transocean and Anadarko, this 2008 Guardians
of the Gulf award ceremony hosted by the Foundation shows that BP
is also a CEO council member of the nonprofit. View a screenshot here:
On
May 20 and 21, about thirty days into the BP oil spill, the supposedly
pro-environmental
conservation Gulf of Mexico Foundation hosted a conference
with oil industry lobbyists to promote further deep water drilling not
only the in Gulf of Mexico, but in environmentally sensitive areas
throughout the United States. The Foundation pretends it is just a
do-gooder organization, sponsoring learning
trips for Middle School students and other positive events. But clearly
displaying the Foundations true goal of greenwashing the oil industry
and suppressing the environmental impacts of oil spills, Dokken spoke at
length downplaying the impact of the current BP oil disaster,
minimizing the impact of ExxonValdez, boasting that the BP oil spill
clean up jobs are better than normal jobs, and even guaranteeing
that a hurricane will clean up any remnants of BPs spill:
Dokken
explaining why the sky is not falling: Oil is not new in the
Gulf of Mexico. Its been entering the Gulf of Mexico for as long as the
oil has existed.
Dokken on how the spill has helped the local
economy: In Alabama, speaking on a sea grant program, the big
problem he had was the spill response jobs were paying so much more than
the normal jobs, everybody was leaving their normal jobs for spill
response.
Dokken on minimal impact of ExxonValdez: And
dont forget, it was Governor Sarah Palin who championed the drill,
baby, drill slogan, and that was after Exxon Valdez! So apparently, it
didnt scare Alaska away from the spill or the oil and gas industry, and
you know I can, say after the smoke cleared and the headlines cleared
or the headlines were cleared with another catastrophe, the true and
financial impact was not the disaster that was predicted or portrayed.
Dokken
on how a hurricane will clean the oil: I guarantee you there will
be very little evidence that the Deepwater Horizon ever blew out, if its
shut off by the time the hurricanes gets here. And its not magic, its
just dilution. It mixes it up, spreads it out, breaks it down and its
gone. We still shouldnt be putting it in there, dont get me wrong, but
storms and nature is what keeps getting us out of these binds.
Watch
a compilation of clips from Murkowski and Dokkens remarks:
In
reality, the courts struck down ExxonValdez settlement payments, and
victims still
have not been compensated for their losses. In addition to the lives
ruined and suicides caused by Exxons spill, the environment is poisoned
and herring, the prime economic engine of the Prince William Sound,
have not returned.
Current oil drilling trade association head
Randall Luthi, who previously
worked for Dick Cheney on the team that signed off on a vast
expansion of dangerous drilling leases and who later served in the
Minerals Management Service in the Bush administration, gave a presentation
at the conference. Sen. Lisa Murkowski (R-AK), a close friend of the
oil industry who previously said wellhead blowouts are impossible,
spoke at the Foundation conference, telling attendees we should be
careful and not pass reactionary legislation that hasnt been fully
thought through in response to the spill. Notably, Murkowski blocked
legislation to raise the liability cap for oil companies.
DOKKEN: As I said, my sky is not falling
comment was not well received in a lot of quarters, even a lot of
science quarters. [...] Environmental impact of this, oil is not new
in the Gulf of Mexico. Its been entering the Gulf of Mexico for as long
as the oil has existed. National Research Council reports estimate
1.1 million barrels of oil and gas enter the gulf through natural
seapages. [...]
DOKKEN: Itll be interesting to see what the
average and medium incomes of the folks of Alaska were before the Exxon
Valdez spill compared to data taken during the event and after the
event. After all the Federal government dollars spent, during and after
the spill, the response jobs funded, vessels chartered, and all the
personal injury lawsuits settled to the advantage of the Alaskans, what
was the true financial impact? I heard today, just came across my
computer that a speaker from Alaska was here, er, not here, where am I? In
Alabama, speaking on a sea grant program, the big problem he had was
the spill response jobs were paying so much more than the normal jobs,
everybody was leaving their normal jobs for spill response. And
dont forget, it was Governor Sarah Palin who championed the drill,
baby, drill slogan, and that was after Exxon Valdez! So apparently, it
didnt scare Alaska away from the spill or the oil and gas industry,
and you know I can, say after the smoke cleared and the headlines
cleared or the headlines were cleared with another catastrophe, the true
and financial impact was not the disaster that was predicted or
portrayed. Alaska wants the oil and gas industry and I bet Texas,
Louisiana, Mississippi, Alabama do too. [...]
DOKKEN: I
guarantee you there will be very little evidence that the Deepwater
Horizon ever blew out, if its shut off by the time the hurricanes
gets here. And its not magic, its just dilution. It mixes it up,
spreads it out, breaks it down and its gone. We still shouldnt be
putting it in there, dont get me wrong, but storms and nature is what
keeps getting us out of these binds.
Hallo, beste lezertjes we hebben ons de laatste tijd erg veel bezig gehouden met de problematiek van de slimme meters. We gaan daar nog vaak op terug komen want het betreft hier een dossier dat nauwelijks zijn gelijke kent. Bijna over de ganse wereld worden die slimme meters geïnstalleerd. Wij hebben weet van de ganse USA, Australië, Nieuw-Zeeland en gans Europa. Als afzetmarkt voor deze dingen kan dat al wel tellen. Er gaan gigantische investeringen moeten worden gedaan en dus zitten er nogal wat bedrijven te springen om een deeltje, liefst zo groot mogelijk, van dit manna mee te pikken. Het valt ons echter steeds meer op dat in dit verhaal de consument weinig of niet aan bod komt. Alleen in de brochures van allerlei firmas die wel degelijk een business case hebben rond deze slimme meter technologie en/ of softwareverwerking wordt er zonder veel onderbouwd cijfermateriaal van uitgegaan dat de consument minder zou verbruiken omdat hij meer op zijn meetgegevens gaat letten. Dat dit nog niet meteen een uitgemaakte zaak wordt voor nogal wat consumentenprofielen wordt nauwelijks vermeld. Wat bedoelen we met consumentenprofielen? Wel naargelang hun verbruiksgemiddeldes en naargelang hun kleinere of grotere mobiliteit en ook naargelang de inkomens kan je verschillende groepen uitsplitsen. Een gezin met een gemiddeld elektriciteitsverbruik van 1500kW kan je moeilijk vergelijken let een gezin dat 15000kW verbruikt. Een gezin gepensioneerden of een gezin met invaliden kan je moeilijk vergelijken met een oudergezin met 4 kinderen en iemand met een inkomen van 900 is moeilijk te vergelijken met iemand die een veelvoud hiervan verdient. Met deze verschillen wordt nauwelijks rekening gehouden. Uit de buitenlandse voorbeelden zien we nochtans dat daar vaak het schoentje wringt. Er wordt ook steeds gepraat over elektriciteit en gas zonder er bij te vermelden dat deze twee energieën niet al te veel gemeen hebben zeker niet wat betreft stockagemogelijkheden en productie. Wat onvermijdelijk leidt tot een andere vorm van tarifering. Bovendien merken we eveneens dat het al lang niet meer gaat over het beperken van CO2 en het verminderen van energieverbruik. Het gaat enkel en alleen over de invoering van wat men in het vakjargon van de stroomleveranciers het time in use-principe noemt. Wat is nu dat time in use-principe?
A rate structure that prices electricity at different rates reflecting the changes in the utility's costs of providing electricity at different times of the day or year.
Source: UIE Guide to Electric Load Management in Industry
Dus in mensentaal betekent dat je een tarief zou kunnen invoeren dat rekening houdt met de productiekost in functie van de tijd waarop de afname gebeurt.
Concreet: je hebt geen eengemaakt tarief meer en mensen die nu reeds dag- en nachttarief hebben in twee tijdszones zouden bijvoorbeeld veel meer verschillende tarieven naargelang verschillende tijdszones krijgen.
Meestal gaat men er van uit dat de consument daar belang bij zou hebben. Men vergeet er bij te vertellen dat op dit ogenblik het vrij eenvoudige systeem van dubbele uurteller in dag- en nachttarief ook niet voor iedereen gunstig uitkomt.
We hebben trouwens met ons boerenverstand nooit begrepen waarom commerciële firmas zoals Electrabel of Luminus om er maar twee te noemen, op vrijwillige basis een tariferingssysteem zouden invoeren dat hen minder winst zou opleveren? Kan iemand ons dat komen uitleggen? Waarschijnlijk niet tenzij de directies daar door hun aandeelhouders binnen de kortste tijd willen ontslagen worden.
Hoe kan iemand die 1500kW (dat is een groot deel van de Brusselse bevolking bijvoorbeeld) verbruik heeft zonder veel elektrische toestellen als een vaatwasser, wasmachine, droogkast zijn basisverbruik zo verschuiven dat hij in de meest gunstige tijdszones zou verbuiken?
In al de buitenlandse voorbeelden die wij al hebben aangehaald, Californië, Texas, Victoria (australie) en Ontario komt het er steeds op neer dat diegenen die het minste verbruiken MEER betalen dan diegenen die het meest verbruiken. We spreken steeds over huishoudelijk verbruik! Kortom de leveranciers zorgen ervoor dat het basisverbruik dat de onderste volumeschijf van het verbruik uitmaakt, globaal duurder wordt. Terwijl de bovenste schijf goedkoper wordt. In feit gaat het niet om de invoering van een time in use principe maar van het principe de kleinste verbruiker betaalt het meest. We moeten er geen tekening bijmaken dat dit de bedoeling niet kan zijn!
We zullen in de toekomst dus letten op de buitenlandse voorbeelden zodat we tijdig hier kunnen roepen dat het de verkeerde kant opgaat. Zoals het het er nu in Vlaanderen uit ziet, gaat het inderdaad de verkeerde kant op. Het overlegplatform slimme meters van de VREG (Vlaamse regulator gas en elektriciteit) dat zogezegd een advies moet geven aan de bevoegde minister ons aller Freya VDB) heeft volgens onze informanten geen zin om de kosten- batenanalyse van KEMA (onderzoekscentrum)over te doen. Deze studie wees op een mogelijke vermindering van het huishoudelijk verbruik (= ongeveer 30% van het totaalverbruik) van 1,5%. Hiertegenover staat dan een investering van 1,5 tot 2,7 miljard Euro. Je moet echt geen managementdiploma te hebben van Harvard om te begrijpen dat dit grenst aan het ridicule. Welke bedrijfsleider zou zulke gigantische investering met zulke belachelijke return? Als het uit de zak van de consument mag komen gelden blijkbaar andere regels Er wordt daar dan mist gespuid dat de KEMA zogezegd een tool zou hebben aangeleverd om de nieuwe parameters in te voeren om tot een ander resultaat te komen waarvan men nu reeds uitgaat dat het gunstiger zal uitkomen. Wie deze gegevens moet invoeren wordt er niet bij verteld maar erg wetenschappelijk klinkt het allemaal niet. Iedereen schijnt er van uit te gaan dat de beslissing tot het plaatsen van de slimme meters al is genomen. Maar in het Vlaamse parlement (zie ons eerdere bijdrage) lezen we in commissieverslagen dat Freya net het omgekeerde zegt. En zij kan het tenslotte weten. We merken ook op dat de eigen technologie van EANDIS (Vlaamse distributienetbeheerder) enkel kan worden gebruikt als iedereen een slimme meter zou krijgen omdat er anders te veel ruis op het doorsturen van de meetgegevens zou zitten. De plaatsing van deze technologie is wel noodzakelijk zegt men om de kostprijs te beperken tot 1,5 miljard Euro anders zal het 2,7 miljard zijn .
Voilà, dat is de huidige stand van zaken. We volhgen de zaak op de voet en zullen jullie dus zeer regelmatig lastig blijven vallen met dit dossier. Het wordt echter stilaan hoog tijd om allerlei consumentengroepen hierover te informeren. Men zegge het voort!
CAIRO
-- Egypt's government confirmed Monday that oil has leaked from one of
several rigs operating off the coast of the Red Sea resort Hurghada.
Government
spokesman Magdy Rady said the amount was "limited," but he did not say
how much. He said the spill was detected last week and has now been
largely contained, according to comments carried by the official Middle
East News Agency.
Oil company officials in the port city of Suez
said the spill was caused by a leak from an offshore oil platform in
Jebel al-Zayt north of Hurghada and has polluted about 100 miles (160
kilometers) of coastline including tourist beach resorts. They spoke on
condition of anonymity because they were not authorized to speak to the
media.
Hurghada is one of Egypt's top tourist destinations and the
government kept quiet about the leak for days. The silence could be a
sign of concern that the leak might scare away tourists -- a vital
source of income for Egypt
intussen begint de olielek van BP
gigantische proporties aan te nemen en niet alleen op de kusten ...
One Wall Street analyst has a
very dire projection about the economic effects of the BP oil spill.
David Kotok, the co-founder and chief investment officer of Cumberland
Advisors, a Sarasota, Florida-based investment advistory firm, has
projected that the spill will cost 1 million permanent jobs in the next
five years. (Hat tip to Politico's Morning Money.)
The price of real
estate properties around the Gulf of Mexico has been projected to fall
up to 10 percent -- erasing some $4.3 billion in value -- Bloomberg noted recently.
According to a recent USA Today/Gallup poll, 8 in 10 Americans
think that the Gulf oil spill will damage the economy and push up
commodity prices.
Five
states are now suffering because of the BP spill. Florida, Alabama,
Louisiana, and Mississippi are hit by oil slicks that are devastating
their fisheries and tourism. Texas is a casualty along with the others
because the drilling moratorium that was poorly designed by Obama's team
was created out of a political response.
The moratorium payback
will be the loss of thousands of jobs.
We now add the
Alaska pipeline as a possible casualty, because of insufficient
throughput due to the shutdown of existing drilling thousands of miles
from the Gulf. The pipeline is built for 2 million barrels a day
capacity. It currently carries about 700,000 which is near the minimum
necessary to operate. It is supplied by oil drilled offshore. If it
doesn't maintain sufficient volume of warm oil the oil will cool and
congeal. Five existing offshore wells that would keep the volume
sufficient are now affected by the Obama moratorium.
We
estimate that an extended moratorium, which we now expect to continue
because of Obama political calculus, will cost up to 200,000
higher-paying jobs in the oil drilling and oil service business and that
the employment multiplier of 4.7 will put the total job loss at nearly 1
million permanent employment shrinkage occurring over the next few
years. Five states have a regional recession/depression development
underway. Alaska could become the sixth state on the damaged list.
De olieramp voor de Golf van Mexico blijkt een van de grootste milieurampen ooit. De ontploffing op het olieboorplatform Deepwater Horizon veroorzaakte 11 doden, 17 gewonden, en de milieuschade is haast niet te meten. Hij legt ook bloot hoe slecht de overheid bij machte is om op te treden -of wil optreden- tegen bedrijven die het minder nauw nemen met veiligheid en milieu. Nieuwe rampen, of het nu ecologische of economische zijn, staan in de sterren geschreven. Hoe komt dit?
Anti-overheidsdenken
Vooreerst is regulering een zeer vies woord, vooral in de VS. Amerikanen hebben een hardnekkige afkeer voor regelgeving en controle op de naleving daarvan.Regulation is like a four-letter word. omschrijft Celeste Monforton, voormalig diensthoofd-beleidsadviseur bij de Mine Safety and Health Administration, het treffend.
Het publieke debat is de voorbije 40 jaar inderdaad gedomineerd door politici met een openlijke en ideologische antipathie voor regelgeving. Ondanks de ravage die Deep Horizon heeft aangericht, blijft deze anti-overheid ideologie overheersen, stelt Paul Krugman, Nobelprijswinnaar en economist bij New York Times, vast. Krugman ziet dit als gevolg van de opkomst van de Tea Party beweging. En niet alleen de energiesector is hierdoor verziekt. Krugman ziet dezelfde gevolgen van deze houding, een falende regelgeving, in de financiële sector.
Nefaste financiële verwevenheid
Samenhangend met deze overheersende anti-overheidideologie, is de verwevenheid van politiek en bedrijfsleven in de VS nefast voor goed overheidsbeleid. Bedrijven uit allerlei industrietakken binden maar wat graag politici en partijen aan zich door hun kiescampagnes te sponsoren. De cijfers en onderzoeken van het Center for Responsive Politics tonen dit duidelijk aan.
Zo haalde British Petroleum (BP) in verkiezingsjaar 2008 vlot de top-10 van oliebedrijven die politieke partijen en kandidaten sponsoren. BP is een hoofdrolspeler in de olieramp met Deepwater Horizon in de Golf van Mexico. In de steenkoolmijnsector haalde Massey Energy in 2008 de top-20 van sectorbedrijven die politieke partijen sponsoren, en is vandaag opgeklommen tot plaats 11. Massey Energy is dan weer verantwoordelijk voor de recente dodelijke mijnramp in West Virginia.
De financiële wereld is ook wat dit betreft in hetzelfde bedje ziek. Goldman Sachs, JP Morgan Chase, en Citigroup vormen samen de top-3 van financiële sectorbedrijven die politici sponsoren - in verkiezingsjaar 2008 spendeerden ze samen maar liefst 15.246.787 dollar. Deze drie bedrijven speelden een sleutelrol in de financiële crisis van 2008. Ook daar bleek risicovol gedrag een van de oorzaken.
Het is duidelijk waar deze financiële verwevenheid en anti-overheidideologie toe leidt: politici laten zich verleiden om zo weinig mogelijk regulering in wetten te verankeren.
Een beschamende hoorzitting is één ding. BP blijft er ook in slagen om wetgevend werk weldegelijk onderuit te halen. De Senaat werkte aan een betere regelgeving om oliebedrijven meer financieel verantwoordelijk te maken. De Big Oil Bailout Prevention Liability Act voorzag concreet in een hogere plafond voor de financiële verantwoordelijkheid voor oliebedrijven, namelijk tot 10 miljard dollar. Onder de huidige wetgeving is BP slechts voor maximaal 75 miljoen dollar verantwoordelijk voor de opkuis. Terwijl BP de gevolgen van de ramp nog steeds niet onder controle krijgt, werd de stemming van deze wet doodleuk geblokkeerd door andere senatoren.
Het kan nog degoutanter. Transocean Ltd., de Zwitserse onderaannemer van BP wat betreft het Deepwater Horizon boorplatform, vraagt ondertussen aan de rechter om zijn financiële verantwoordelijkheid voor de ramp te beperken tot 27 miljoen dollar. Het bedrijf stelt dat het enkel financieel verantwoordelijk is voor de restwaarde van het verkoolde booreiland en de gezonken vracht. Het bedrijf beroept zich hiervoor op een schimmige maritieme wet uit 1851. Voor de olieramp werd de waarde van Deepwater Horizon nog geschat op meer dan 500 miljoen dollar. En het verlies van 11 mensenlevens is natuurlijk onschatbaar. Kan een CEO nog onethischer handelen?
Verziekte bedrijfswereld, vervuilde politiek
De ramp met Deep Horizon laat zien waar een afkeer van regulering, onethische bedrijfsvoering en succesvol lobbywerk in functie van de bedrijfsdoelstelling toe leiden: verlies van mensenlevens, verspilling van overheidsgeld en onnoemelijk grote milieuschade. Sommige bedrijven zijn echt maar op één ding uit: zoveel mogelijk langs de kassa passeren, no matter what. Politici en overheden moeten dan ook opnieuw beleid voeren in het algemeen belang, niet in het belang van enkele bedrijven. Anders staan nieuwe rampen, of het nu ecologische of economische zijn, in de sterren geschreven.
Om het niet steeds over De Wever en frietzakken te hebben doen we de stap naar Sociaal Europa. Hoe zo sociaal Europa. Wel Fiat stelt de Italiaanse bonden voor om de productie van de Panda terug te halen uit Polen. Over de Polen die hiermee werkloos worden wordt natuurlijk niet gepraat maar zijn de Italiaanse arbeiders daar nu gelukkig mee? Blijkbaar werden een aantal vakbonden ginder bereid gevonden een akkoord te sluiten dat een aantal grondrechten van elke individuele werknemer dreigt af te schaffen in ruil voor tewerkstelling. We gaan regelrecht terug naar de 19 eeuw maar lees zelf waarover het gaat en lees goed want we dreigen dat ooit te mogen meemaken ook bij ons Stel je even voor dat Fiat Opel Antwerpen zou uitkiezen maar wel met de zelfde voorwaarden? Hypothetisch? Ok, maar toch het nadenken waard....
FIOM-CGIL rejects company proposal, saying it violates constitutional rights to strike and sick leave
The document is unacceptable. The central committee of FIOM, the CGIL-accredited engineering union, yesterday afternoon unanimously rejected Fiats final proposal for the reorganisation of Panda production at the Pomigliano plant. The plan has already been accepted by the FIM-CISL, UILM,FISMIC and UGL unions. FIOMs Maurizio Landini, who had earlier met CGIL leader Guglielmo Epifani, asked Fiat for a proper negotiating table, offering leeway on the 18-shift issue and bringing the whole deal back within the context of the national contract, existing law and the constitution. A referendum was ruled out while the text contains exceptions to non-negotiable rights. Manoeuvring began after the separate rescue agreement for the plant and after Fiats CEO Sergio Marchionne a couple of days ago called the agreement a huge step forward and said the livelihoods of 5,000 people are at stake. How many parties do we have to agree with to give 5,000 people a job?.
The blue-collar union secretary hoped there would be a shared solution with the other unions. Ernesto Auci, Fiats institutional relations manager, said on SkyTG24: They look to me to be positions that are more ideological than practical. If you sign an agreement, you have to commit to keeping it because otherwise theres no point in agreeing. We make investments on the basis of a commitment. Were not about to renegotiate it in 12 months time.
FIOMs no was not unexpected. The CGIL secretariat had already convened in the morning, chaired by Guglielmo Epifani, and the Fiat case was high on the agenda. In the end, the CGILs stance reflected the position outlined by Mr Epifani: yes to the agreement but with no compromise on issues involving individual rights that cannot be traded off for jobs and create unlawful situations on sick leave and the right to strike. The CGIL secretary pointed out that the clause on the right to strike [which lays down sanctions for workers and unions in the event of strikes against the overtime agreement - Ed.] is unlawful because it seeks to transform the constitutionally guaranteed individual exercise of the right to strike into a breach of contract entailing dismissal. Any signature to this clause is not merely invalid, it is null and void. The CGIL embraces the need to confront possible absenteeism and keep it to the bare minimum, confirming that agreements subscribed still commit the entire organisation to their observance in toto. Moreover at Pomigliano, there are no alternatives to the plant and its supply base in the territory and the province. That is why it is essential that the investment announced by Fiat should go through, restoring certainty to the territory. Fabrizio Solari from the CGIL secretariat sums up: Theres no more wiggle room. Lets eliminate the contestable issues and close things with a signature.
However, for FIOM it is not just a matter of intangible rights. The agreement needs to be changed: If we establish the principle that it is necessary to make exceptions to national contracts and laws to invest in Italy, were opening a Pandoras box. The counter-proposal is to go back to the national contract: Fausto Durante, an FIOM leader close to Mr Epifani, says: Weve taken a step forward. For us, it represents a turnaround. Were agreeing to 18-shift working with 40 hours overtime, offering all the flexibility required and guaranteeing production of 280,000 Pandas but were staying within the limits of the contract.
FIM-CISL rejects the idea that the agreement violates the right to strike and has called on workers to vote in a referendum, the instrument that will enable us to fully endorse the agreement. UGLs Giovanni Centerella confirmed his stance: Tomorrow [Wednesday Ed.], the UGL will confirm at the Confindustria negotiating table its yes to the agreement for production of the New Panda at Pomigliano dArco. The meeting takes place today at 2 pm. Meanwhile, FIOM has said it will join the general strike on 25 June for eight hours, instead of the four originally announced. Finally, FIOM will also take part in the day of struggle called for 9 July by the Italian press federation in protest at the gagging law.
Posted on dinsdag 15 juni 2010 15:31:44 by markomalley
(ANSA) - Rome, June 15 - The FIOM autoworkers union is sticking to its guns in rejecting Fiat's conditions for investing 700 million euros in its plant in Pomigliano d'Arco, near Naples, and said it will not accept the accord even if workers approve it in a referendum vote.
Speaking on Italian radio Tuesday morning, FIOM National Secretary Giorgio Cremaschi said "our position is very clear, we do not believe that rights can be sacrificed to resolve a crisis. We will oppose this even if the workers vote to approve it".
"Should workers vote to increase the number of shifts at a factory, even if this means more work, we would accept this because the national contract foresees it. "However, if workers are asked to give up their right to strike or change regulations regarding their safety, then we will oppose this. Such rights cannot be the subject of a referendum vote in a single factory," Cremaschi explained.
FIOM is part of Italy's biggest trade union CGIL which on Monday said that while it was FIOM's decision whether or not to accept the Fiat accord, "in Pomigliano and the surrounding province there is no alternative to the plant. For this reason it is essential that Fiat goes ahead with its announced investments".
At the same time, CGIL added, the accord did introduce questionable conditions regarding individual rights and labor laws.
Fiat has demanded major union concessions to boost productivity at the Pomigliano plant in order to move production of its top-selling Panda model there from Poland.
It has also made it clear that without an accord not only would it not invest in Pomigliano but it would close the plant down.
Italy's other leading unions - including CISL, UIL and UGL - gave their green light to the Fiat accord plan at the end of last week.
On Tuesday they are set to meet with Fiat to work out details on the accord for Pomigliano.
In an interview published Tuesday in the Rome daily La Repubblica, CGIL leader Guglielmo Epifani urged Fiat CEO Sergio Marchionne to revise the company's demands because "you can't trade rights for jobs".
In the proposal advanced by Fiat, Epifani said "there are conditions which present very serious problems. These include those regarding illness coverage and limits to the the right to strike. We have consulted leading legal experts who have told us that not only are these clauses illegitimate but they are also unconstitutional".
"Thus our reservations are well-founded. In court the accord would not hold up," he added.
In regard to the possibility that Fiat will close Pomigliano because unions did not accept its plan, what Marchionne has referred to as 'plan B', Epifani said "this would also be a defeat for him. I hope he does not do this, but I also know that 'plan B' is in his hands".
CISL leader Raffaele Bonanni on Tuesday said his union, Italy's second-largest, was ready to sign the Fiat accord and blasted FIOM for "lying".
"The rules in the national contract are all safeguarded.
What FIOM has been saying are all lies and I appeal to the CGIL's sense of responsibility. I respect Epifani's intellectual honesty and hope he does not get blinded by the smokescreen FIOM is trying to create in order to mislead the media and once again hide its own aversion to innovation," Bonanni said.
According to the union leader, what is important is "to invest in Italy and above all to send a message that our country is open to investment. Our greatest risk is that Fiat decides to invest not in Italy but in Serbia, Poland or Detroit".
Despite FIOM's opposition to the Fiat offer, Labor Minister Maurizio Sacconi on Tuesday said he was optimistic that conditions existed for all parties to come to an agreement which will allow Fiat to invest in Italy. Aside from the 700 million euros needed to move Panda production to Pomigliano, Fiat's latest business plan calls for investments in Italy totalling 20 billion euros over the next five years.
"It is our hope that, aside from legitimate reservations, common ground can be found. This taking into account that what is at stake is not only the survival of Pomigliano but also Fiat's future and that of our southern regions," Sacconi said.
An accord, he added, "would send a message to those who are interested in investing in the south that unions are ready to create the conditions with which to ensure competitiveness and quality". Although he has been accused by critics of blackmail, Marchionne has justified Fiat's demands for Pomigliano on the grounds that plants like the one near Naples "can operate only if they do so at full capacity".
"There is no blackmail. Mine is an invitation to take part in the realization of a project," the CEO said at the presentation of Fiat's new business plan in April.
Marchionne made it clear at the time that boosting production at Pomigliano and other investments could not be completed without an accord for greater flexibility with unions.
"What is important is to strike an accord. Without an accord there can be no investment and there are 700 million euros waiting there for someone to reach an agreement," he said.
"Even if it will take five years to spend, we intend to invest (in Italy) some 20 billion euros. I believe unions can be happy with that," the CEO said.
Een mooie analyse van Dave Sinardet die ook onze medeblogger Bruno 232 ofte Bruno Yammine niet is ontgaan. Wij delen zeker niet de visies van Bruno maar blijven hem wel één van de beste bloggers vinden en vinden zijn analyses steeds vlijmscherp. Spijtig genoeg hangt hij rond bij de nostalgici van BUB maar dat is zijn volste recht en maakt hem niet minder lezenswaardig!
Acht jaar geleden had DAVE SINARDET zijn eerste media-optreden met Bart De Wever. Hij zag hoe de Vlaamsnationalistische voorman een kleine transformatie onderging.
'Bruggen bouwen', dat wil Bart De Wever naar eigen zeggen doen. Zo verwoordde hij het alleszins in zijn overwinningsspeech zondagavond. Ondergetekende, wiens column in deze krant twee jaar lang de titel 'Bruggen bouwen' droeg (dit jaar werden die titels afgeschaft) zonder dat hij vaak van Vlaamsnationalistische bijbedoelingen werd verdacht, kan De Wever uiteraard enkel bijtreden. Als grootste partij, die nu bijgevolg het initiatief moet nemen, is het bouwen van die bruggen ook de verantwoordelijkheid van De Wever geworden. Zoals het in 2007 die van Leterme was.
Persoonlijk ben ik nog steeds zeer sceptisch over de slaagkansen van dat bouwproject. Er staat wellicht sneller een Lange Wapper in Antwerpen dan dat met N-VA rond de tafel de tegenstellingen over BHV worden overbrugd. Maar goed, niets is uitgesloten. De Wever wil nu alvast praten over BHV, terwijl ook dat twee maanden geleden nog uitgesloten was. Er is dus op zijn minst een schopje in de grond gestoken.
Korte broek
Toen ik De Wever gisterenochtend tegenkwam in de studio's van Radio 2 in Antwerpen, moest ik terugdenken aan onze eerste ontmoeting. Acht jaar geleden was dat, in een andere studio, die waar het tv-programma Trommels en trompetten van Marc Reynebeau werd opgenomen. Het was voor ons beiden één van onze eerste tv-optredens. Het onderwerp van de uitzending was nationalisme - dat voor ons beiden een academisch studieobject was - en waar we een ietwat uiteenlopende mening over hadden. Bart had zijn visie ondertussen ook omgezet in politiek engagement. Enkele maanden eerder was de N-VA boven de doopvont gehouden als de Vlaams-radicale en rechtse opvolger van de Volksunie. Boegbeeld was Geert Bourgeois, maar inhoudelijk speelde De Wever al een belangrijke rol.
Het werd tijdens die uitzending zeer duidelijk: De Wever was, behalve een intellectueel, ook een politiek talent. Een uitstekende debater vooral. En zeer rationeel. Toen al verzette hij zich met kracht tegen het beeld van de romantische Vlaamsnationalist die in korte broek op de Groeningekouter met een Vlaamse vlag staat te zwaaien.
Hij vertelde niet het traditionele Vlaamsnationalistische verhaal, dat de noodzaak aan Vlaamse autonomie baseert op het bestaan van een Vlaamse natie, volk, identiteit en cultuur. Dat was bijvoorbeeld nog wel het discours van Luc Van den Brande, Vlaams minister-president voor CD&V tijdens de jaren negentig. Wanneer hem gevraagd werd wat die Vlaamse identiteit precies inhield, stond hij met zijn mond vol tanden, maar ze was wel de dwingende reden voor een grote staatshervorming. De Wever begreep dat je met zo'n verhaal geen levensvatbare partij meer uitbouwt. Die Vlaamse natie is een kwestie van geloof. Als je niet gelooft, zul je niet snel overtuigd worden. Van een rationele analyse kan je als niet-nationalist wel overtuigd worden. Dat geldt bijvoorbeeld voor het verhaal van de twee democratieën in één land.
Solitude triste
Natuurlijk, De Wever was en is een nationalist, die bijvoorbeeld nog steeds jaarlijks naar het Vlaams Nationaal Zangfeest gaat. Maar die ook perfect weet hoe in te spelen op een veranderde maatschappelijke context. Sommigen, vooral aan Franstalige kant, maken de fout om niet goed naar dat discours te luisteren en er ook echt een intellectueel onderbouwd antwoord op te geven. Dat zag ik vorige week weer mooi geïllustreerd tijdens het debat tussen De Wever en Louis Michel (MR), dat De Standaard en Le Soir organiseerden in de AB. Michel was zeer scherp, maar viel De Wever enkel aan op het feit dat hij nationalist is (met als hoogtepunt het verwijt dat De Wever een 'solitude triste' vertegenwoordigt). En hij bleef in die intentieprocessen steken zonder het debat ten gronde aan te gaan, waardoor hij uiteraard alleen preekte voor de eigen parochie (de Franstaligen in de zaal).
Een beetje vergelijkbaar bleven de aanvallen van de Vlaamse partijen tegen de N-VA tijdens de campagne steken in de beschuldiging: u bent voor separatisme. Geen onterechte opmerking, maar over de fundamentele argumenten en visie van De Wever werd nauwelijks gedebatteerd. Toppunt was Open VLD, die erin slaagde zich op communautair vlak als een N-VA light te presenteren en mee te gaan in de strategie van De Wever door plots de juridische fictie van het 'confederalisme' te omarmen. Zelfs Groen!, een partij met een visie op federalisme die het meest tegengesteld is aan die van de N-VA, durfde die blijkbaar niet echt naar buiten te brengen en bleef steken in het verhaal dat hun verschilpunt de goede contacten met zusterpartij Ecolo waren. Geen onbelangrijk argument, maar ook geen duidelijk uitgewerkte visie op staatshervorming.
Leuke jongens en meisjes
Zag ik in de lente van 2002 in De Wever best een politiek talent, dat hij ooit de populairste politicus in Vlaanderen zou worden was nooit in mij opgekomen. Zijn discours klonk nog vrij intellectualistisch, al paste hij dat natuurlijk ook toen ook al aan zijn publiek aan. Maar de N-VA speelde dat intellectualistische, serieuze imago toen ook echt uit. Het was de tijd van Steve Stevaert (SP.A), van de leuke meisjes en jongens van paars. En van de tv-formats die hen op het lijf geschreven waren. Het soort tv-formats die met name Siegfried Bracke op de openbare omroep had geïntroduceerd en verdedigd. De N-VA verzette zich daartegen - zeker Geert Bourgeois had er een broertje aan dood. De partij vroeg ooit aan de andere partijen dat ze zich allemaal zouden engageren om niet aan spelletjesprogramma's deel te nemen.
Niemand kon toen vermoeden dat Bart De Wever enkele jaren later wereldbekend in Vlaanderen zou worden dankzij het tv-spelletje De slimste mens ter wereld of dat hij op de cover van P-Magazine zou prijken met zijn hand op de frêle schouder van Miss België. En nog minder dat Siegfried Bracke voor de N-VA een lijst zou trekken.
Het discours van De Wever werd ook gaandeweg minder intellectualistisch en meer sloganesk, met uitgesproken anti-establishmenttoetsen en populistische kantjes. Tegelijk begon het minder radicaal-communautair en minder separatistisch te klinken. Een duidelijke evolutie, een 'bocht' zo u wilt, in het profiel en discours van de N-VA die ondertussen de Lijst De Wever werd. Zo slaagde De Wever erin om het hele rechtse spectrum van de Vlaamse politieke kaart te hertekenen en zowel kiezers van christelijk centrumrechts, liberaal rechts, populistisch rechts als extreemrechts aan te spreken.
In 2002 had ik niet kunnen vermoeden dat ik De Wever acht jaar later zou terugzien in de studio's van Radio 2 om daar zijn tsunami-overwinning bij de federale verkiezingen te becommentariëren. De Wever zelf ook niet.
DAVE SINARDETWie? Politicoloog aan de UA en DS-columnist. Wat? De Wever heeft een lange weg afgelegd. Waarom? In het begin klonk hij nog vrij intellectualistisch, gaandeweg werd hij sloganesker.
België 
Nederland 
Verenigde Staten 
Frankrijk 
Duitsland 
Verenigd Koninkrijk (Groot-Brittannië) 
