'Grimbergen ligt aan de rand van Brussel en dat merken we steeds meer in ons dagelijks leven.' Zo begint een artikel in het decembernummer van het gemeentelijke informatieblad, waarna de inwoners worden opgeroepen om het Nederlandstalig karakter van het grondgebied te helpen vrijwaren. 'Heeft u ergens een Frans opschrift gezien of een andere taal horen spreken? Dan kan u dat melden via het meldpunt klachten van de gemeente.'

Er kwam dadelijk protest van een ondernemersorganisatie die het niet nam dat handelaars op het taalgebruik in hun zaak zouden worden gecontroleerd. De gemeente plaatste een verduidelijking op haar website: 'Het was geenszins onze bedoeling om mensen ertoe aan te zetten om in een algemene zin het gebruik van andere talen dan het Nederlands via het meldpunt te rapporteren.'

Maar toch blijft dat meldpunt bestaan, voor al wie situaties wil signaleren 'die het Nederlandstalig karakter van onze gemeente aantasten'.

Het is vreemd dat de gemeente er nog steeds geen moeite mee lijkt te hebben om een ware verklikkerslijn in te stellen, in de hoop daarmee 'het Vlaamse karakter van Grimbergen' te vrijwaren. En wie langs deze weg aangeklaagd wordt, krijgt van de gemeentelijke diensten een aanmaningsbrief.

Het is de beste manier om elke doordachte politiek over de Vlaamse specificiteit van de Rand te discrediteren.

Want dit gaat volledig in tegen elke Europese regel over de vrijheid van het private taalgebruik in Europa. En iedereen voelt zo aan dat dit een inbreuk is op het recht op privacy en de deur openzet voor kwaadaardige verdachtmakingen. Dergelijke futiliteiten lijken aan het Grimbergse schepencollege niet besteed, maar het zal malafide observators niet ontgaan. En zo krijgt de internationale reputatie van Vlaanderen weer een knauw.

Want in welk ander land worden burgers ertoe aangezet om te gaan luistervinken en te bespieden of er geen 'andere talen' gesproken worden in de straten en winkels van de gemeente?

Karakter of karikatuur

Hoe lovenswaardig een doel ook weze, het heiligt niet altijd de middelen. Een kliklijn zal nooit gedaan krijgen dat in alle winkels van Grimbergen plots Nederlands gesproken wordt. En een berispende brief zal juist veel ergernis veroorzaken bij middenstanders die zich bespioneerd en beoordeeld voelen.

Want wat is de volgende stap? Dat men mensen begint te beboeten omdat ze een andere taal dan het Nederlands spreken? Hebben wij in Vlaanderen nog altijd geen ander antwoord op anderstaligheid dan een kliklijn? Het lijkt wel dat we onzeker zijn over onszelf, onze taal en onze cultuur en dat we nog altijd geen deugdelijk antwoord hebben bedacht op de gevolgen van de mondialisering. Want natuurlijk zal Grimbergen nooit nog een monocultureel dorp zijn zoals vroeger, en de uitstroom uit Brussel zal steeds groter worden.

Dat betekent allerminst dat we de eigenheid en het Vlaams karakter van de Rand nu maar moeten opgeven. Maar Vlaanderen moet zijn nieuwe inwoners zin geven om Nederlands te leren en deel uit te maken van onze gemeenschap. Een sfeer van verklikking is daarvoor niet het aangewezen middel.

Ook het gemeentebestuur van Grimbergen zal moeten beseffen dat de Vlaamse Rand ook die van Brussel is en dat nieuwe inwoners zullen blijven komen. Om daaraan het hoofd te bieden is een massale investering in het onderwijs noodzakelijk. Want scholen zijn de snelste weg naar integratie. Nu zitten de klassen overvol en kan men de toevloed van anderstaligen niet aan. Daar liggen de echte uitdagingen én oplossingen om het 'Vlaams karakter' van de Rand te vrijwaren. Daarvoor ijveren is zinvoller dan tijd, geld en energie steken in maatregelen die aan het eind van de rit niets opleveren en enkel de karikatuur van het onverdraagzame Vlaanderen versterken.


http://content.nakko.com/n/48/493/?sid=1223054703&bnd=LED&sct=Buitenland&ssct=&art=12789833&opg=494