Procès en appel : les autorités égyptiennes doivent libérer MaikelNabil Sanad
Reporters sans frontières appelle à nouveau à la libération de MaikelNabil Sanad, arrêté le 28 mars 2011, et condamné le 10 avril dernier à trois ans de prison ferme. Son procès en appel se tiendra le 4 octobre prochain, à nouveau devant une cour militaire.
Le Conseil suprême des forces armés libérer MaikelNabil Sanad. Létat de santé du net-citoyen, premier prisonnier de conscience depuis la chute de Hosni Moubarak, saggrave. Cet appel est la dernière chance, pour les autorités, de montrer leur engagement envers les droits de lhomme, la justice, et la démocratie. Le tribunal doit reconnaître que le blogueur a été injustement condamné par la cour martiale en raison de ses opinions et de ses articles, a déclaré Reporters sans frontières.
Létat de santé du blogueur, en grève de la faim depuis plus de 40 jours, se détériore chaque jour un peu plus. Il souffre désormais de graves problèmes rénaux, de la gale et danémie. MaikelNabil Sanad a demandé, en vain, un examen médical.
Le 26 septembre 2011, Reporters sans frontières avait adressé une lettre au Procureur général, au Caire, demandant un droit de visite en prison à MaikelNabil Sanad. Le courrier demeure, jusquà présent, sans réponse.
Le frère de MaikelNabil Sanad sous pression pour avoir soutenu le blogueur, prochainement rejugé en appel 22 septembre 2011
Reporters sans frontières dénonce les tentatives dintimidation à légard de Mark Sanad, qui déclare avoir reçu des menaces demprisonnement pour son soutien public à son frère, le blogueur égyptien MaikelNabil Sanad. Lorganisation réitère sa demande de libération du net-citoyen dans les plus brefs délais, et appelle les autorités à renoncer aux méthodes dintimidation, dignes de lère Moubarak.
On a menacé de memprisonner si je ne me taisais pas et si je narrêtais pas de défendre mon frère. Quils memprisonnent ! Cela ne me fait pas peur, a-t-il déclaré. Les autorités auraient également caché de la drogue dans le sac de Mark Sanad, dans lespoir de linculper pour traffic de drogue.
Le 20 septembre 2011, Mark Sanad a pu rendre visite à son frère. Selon lui, son état de santé se dégrade rapidement. Il aurait déjà perdu plus de 12 kilos et refuserait de se rendre à lhôpital de la prison. Il craint que MaikelNabil Sanad ne tienne pas jusquà son nouveau procès en appel, prévu le 4 octobre prochain.
Le 19 septembre dernier, une marche pacifique a eu lieu, au départ de la place Tahrir, pour demander la libération de MaikelNabil Sanad et la fin des procès de civils en cour martiale.
Nabil Sanad, le père de MaikelNabil Sanad, a déjà adressé sept lettres au Conseil suprême des forces armées afin de demander la libération de son fils. Il na, jusquà présent, reçu aucune réponse. Nabil Sanad a affirmé que si le blogueur venait à mourir en détention, il poursuivrait les autorités égyptiennes devant la Cour internationale de justice. Reporters sans frontières encourage la famille dans cette démarche.
MaikelNabil Sanad dans un état critique 17 septembre 2011
Alors que le Conseil suprême des forces armées vient de faire des déclarations particulièrement inquiétantes, prévoyant de recourir à la loi détat durgence à lencontre de tous les journalistes "menaçant la paix sociale" (v. article), le blogueur MaikelNabil Sanad, premier prisonnier de conscience depuis la révolution, est toujours en prison dans un état de santé critique.
Reporters sans frontières exhorte le Conseil suprême des forces armées à libérer au plus vite MaikelNabil Sanad ainsi que tous les prisonniers de conscience actuellement détenus en Egypte. La mise en place dune politique sécuritaire, avec lemprisonnement de journalistes et de blogueurs, condamnés par des tribunaux militaires, ternit jour après jour lespoir dune transition démocratique dans le pays, a déclaré Reporters sans frontières.
Daprès les informations recueillies par lorganisation, MaikelNabil Sanad a repris sa grève de la faim, et refuse toujours de shydrater. Dans deux messages envoyés à son frère, datés des 13 et 14 septembre 2011, le blogueur aurait déclaré être incapable de quitter son lit, et sest dit victime de vertiges dès quil essaie de se lever.
MaikelNabil Sanad a également démenti refuser les visites. Ne croyez pas les militaires, ou les juges militaires : ils mentent, a-t-il déclaré. Je ne refuse aucune visite, et jen ai même vraiment besoin, a ajouté le blogueur. Son frère et la candidate à la présidentielle Bothaina Kamel, ont, entre autres, tenté en vain de lui rendre visite à plusieurs reprises. Je voulais vraiment les voir, mais ladministration pénitentiaire a refusé, a affirmé le net-citoyen.
MaikelNabil Sanad a été arrêté le 28 mars 2011 pour ses articles publiés sur son blog (http://www.maikelnabil.com), critiquant les violations des droits de lhomme dans le pays et dénonçant les liens étroits entre larmée et le pouvoir. Condamné le 10 avril dernier à trois ans de prison par un tribunal militaire, il a entamé une grève de la faim le 23 août dernier et a cessé de shydrater une semaine plus tard. Le 3 septembre dernier, MaikelNabil Sanad a eu un malaise et a été transféré à lhôpital de la prison.
Après son hospitalisation, MaikelNabil Sanad a néanmoins décidé de reprendre sa grève de la faim et darrêter à nouveau de shydrater, quoiquil lui en coûte.
Reporters sans frontières appelle le Conseil suprême des forces armées à libérer au plus vite MaikelNabil Sanad, avant quil ne soit tenu pour responsable de la mort du blogueur en prison.
We are the 99 percent. We are getting kicked out of our homes. We are forced to choose between groceries and rent. We are denied quality medical care. We are suffering from environmental pollution. We are working long hours for little pay and no rights, if we're working at all. We are getting nothing while the other 1 percent is getting everything. We are the 99 percent.
Brought to you by the people who occupy wall street. Why will YOU occupy?
Hier hebben we zo een aanslag op onze portemonnee...en weer wordt er misbruik gemaakt van het zogenaamde groene argument...maar ondertussen steken absoluut niet-groene snodigaards onze centen in hun wijde zakken... Vooruit Freya, deel maar wat tikken uit...we zijn hier allemaal voor groene stroom maar dan wel tegen een correcte prijs!
De meeste energieleveranciers rekenen te veel aan voor groene stroom: gemiddeld 22 euro. Dat heeft de Vlaamse energieregulator Vreg becijferd.
Elke leverancier is verplicht zes procent groene stroom te leveren. Hiervoor dienen ze groenestroomcertificaten voor te leggen. Volgens de Vreg kost dat de leveranciers gemiddeld 103 euro.
Op de meeste facturen staat echter meestal een eenheidsprijs van 125 euro vermeld: het boetebedrag dat leveranciers moeten betalen als ze er niet in slagen zelf voldoende certificaten neer te leggen. Nagenoeg alle leveranciers slagen daar wel in en betalen dus per certificaat gemiddeld 22 euro minder dan vermeld op de factuur, schrijven de Coreliokranten.
Vlaams minister van Energie Freya Van den Bossche (sp.a) eist dat de groene stroom correct wordt doorgerekend. (belga/sps)
Sinds het begin van dit blog hebben we geschreven over armoede in ons rijke Belgistan. We zijn blijven roepen dat door de stijging van een aantal basisproducten zoals energie er steeds meer mensen in de armoede zouden terechtkomen. Ook onze bloedhekel aan zonnepanelen en slimme meters kadert in deze bekommernis. Een grote groep Belgen leeft op de rand van armoede weliswaar in een bepaald comfort. Er is echter maar weinig meer nodig om hen erover te duwen zodat ze in een spiraal terchtkomen van onbetaalbare schulden, verkoop van hun eigendommen enz enz...Je tuimelt hier zeer snel van welvarend naar behoeftig...er is daar echt niet veel voor nodig want steeds grotere groepen mensen steken zich in schulden om de ratrace te kunnen volgen en we zien in de USA waar je dan terechtkomt... Het fenomeen armoede slaat nu ook volop toe bij de Belgen. Net alsof het vroeger minder erg was wanneer het enkel "de anderen" trof...de hypocrisie van onze samenleving is soms grof.. maar dus nu ook de Belgen....waaw Als er één ding kan gezegd worden van armoede is het wel dat ze iedereen gelijk maakt in de miserie...niks is niks...en je kan dan ook niks meer doen... Politici die dus nu blijven geloven in zinloze investeringen die zogezegd nuttig kunnen zijn voor het milieu of die schimmige bespartingen voorspiegelen zijn dus verantwoordelijk voor de verarming van een hele hoop burgers...laat dat duidelijk zijn en laat ons hen daarop afrekenen!
Het aantal mensen dat een beroep doet op hulporganisaties blijft stijgen en onder hen zijn steeds meer Belgen. 'Hun situatie is vaak nog het schrijnendste van al', zegt Rita Somers van Onthaal Sint-Antonius.
Mensen die hun baan verloren hebben, alleenstaanden die na een echtscheiding in de problemen zijn geraakt, asielzoekers, uitgeprocedeerden en geregulariseerden, bij Onthaal Sint-Antonius in Antwerpen komen ze allemaal over de vloer. De hulporganisatie bedeelt tweewekelijks voedselpakketten en bereikt daarmee maandelijks tussen vijf- en zevenhonderd mensen.
"We zien de laatste jaren niet alleen een significante toename, maar ook een enorme verschuiving", vertelt Rita Somers. De verhouding tussen Belgen en buitenlanders is nu zowat fifty-fifty. En dat wil wel wat zeggen, want voor een Belg zijn hand uitsteekt naar hulp is de toestand ernstig, heeft Somers geleerd. Zeer ernstig, soms. "De gevallen worden steeds schrijnender. We krijgen gezinnen met kinderen binnen die echt honger lijden. We organiseren af en toe een tweedehandsmarktje, waar wie bij ons is ingeschreven kleding kan kopen tegen extreem lage prijzen. Een truitje of een broek voor een halve euro. Er zijn gezinnen die dat niet eens op tafel kunnen leggen."
Exacte cijfers kan Antwerps OCMW-voorzitter Monica De Coninck (sp.a) niet geven. Maar dat het aantal hulpbehoevenden het afgelopen jaar fors de hoogte in ging, staat ook voor haar als een paal boven water. Volgens The Guardian steeg het aantal personen die in Groot-Brittannië een beroep deden op voedselpakketten de afgelopen twaalf maanden met maar liefst 20 procent. "Dat zal hier ongeveer hetzelfde zijn", bevestigt De Coninck.
De armoedemigratie zit daar voor een hele brok tussen. In Gent zijn het vooral ingeweken Bulgaren en Roma die aankloppen, Antwerpen kent hetzelfde probleem "maar dan met de hele wereld". De Coninck wijst eveneens naar de sociaaleconomische crisis. "Sinds 2008 is die tendens duidelijk. Mensen die gewoon niet meer rondkomen. De leef- en minimumlonen zijn in de voorbije tien jaar amper gestegen, maar kijk eens naar uw eigen basiskosten?
Elektriciteit, water en gas zijn behoorlijk in prijs toegenomen." Een derde, steeds groter wordende probleemgroep: oudere mensen met een laag pensioen. Het gevolg is bekend. "Wie niet volop meedraait in het systeem loopt een groot risico om in armoede te verglijden."
Het eveneens Antwerpse Moeders voor Moeders kan ervan meespreken. De organisatie is er in de eerste plaats voor Belgische gezinnen. "Zij zijn dan ook vaak de armsten van al", beaamt Monique Verdickt. Tweeduizend voedselpakketten verdeelt Moeders voor Moeders iedere week. "En dan is er een wachtlijst van vijfduizend gezinnen die ik niet kan helpen", zegt Verdickt.
Monica De Coninck weet hoe dat komt. "We geraken moeilijker dan vroeger aan gerief voor zowel voedsel- als materiële hulp. Bedrijven springen steeds efficiënter om met hun stocks. Hoe minder overschotten, hoe minder wij krijgen. Daarbij komt dat Europa steeds strengere normen oplegt voor onder meer voedselveiligheid, wat te veel investeringen vereist van vrijwilligers
Posted Oct. 1, 2011, 9:09 a.m. EST by OccupyWallSt
We the 99% will not be silent and we will not be intimidated. This Saturday thousands more of us will march together as one to show that it is time that the 99% are heard. Join us on the 2nd week anniversary of your new movement.
This is a call for individuals, families and community and advocacy groups to march in solidarity with the #occupywallstreet movement on Saturday, October 1st at 3 p.m.
We are unions, students, teachers, veterans, first responders, families, the unemployed and underemployed. We are all races, sexes and creeds. We are the majority. We are the 99 percent. And we will no longer be silent.
As members of the 99 percent, we occupy Wall Street as a symbolic gesture of our discontent with the current economic and political climate and as an example of a better world to come. Therefore we invite the public, our fellow 99 percent, to join us in a march on SATURDAY AT THREE, starting from LIBERTY PLAZA (ZUCCOTTI PARK) at LIBERTY & BROADWAY.
March will end with a gathering and some eating at Brooklyn Bridge Park 5:30 pm.
Special Guests include Amiri Baraka and others! Food provided.
Posted Sept. 30, 2011, 4:30 p.m. EST by OccupyWallSt
#occupywallstreet would like to apologize to the members of the press and public who came out today to see Radiohead and left disappointed. We would also like to apologize to the band directly, and appreciate their kind words of support in the face of this confusion. They had nothing to do with what happened today.
Over the last twenty-four hours #occupywallstreet received several emails purportedly from Radiohead's manager detailing a show for Friday, September 30th at four in the afternoon. Due to miscommunication within our rapidly expanding and adjusting group, we were unable to determine that this was a hoax in time; it can be difficult to seperate rumor from fact in an open source movement.
Posted Sept. 30, 2011, 5:06 a.m. EST by OccupyWallSt
Occupy Wall Street has recently come into the media spotlight, not because of our political message, but because certain high-ranking members of the NYPD punched, threw, and stepped on peaceful marchers. Arrestees were handcuffed so tight their hands turned blue. Many of these people have yet to regain feeling in their extremities. A senior police officer infamously forced women into pens and maced them at point-blank range. While we vehemently condemn these abuses of power, we urge all who read this to remain focused on our intended message. Abuse of power is abuse of power. Whether perpetrated by Wall Street bankers or members of the NYPD, it is the duty of all citizens to oppose injustice. We condemn the actions of unprofessional police who used excessive force in subduing a peaceful march. But we are foremost here to oppose the growing power of the ruling class.
Let us also be clear that, when approached as individuals, members of the NYPD have expressed solidarity with our cause. It has been inspiring to receive this support. Over these thirteen days, we have learned that no one supports corporations disproportionate influence in the political sphere. We have learned that no one is in favor of evicting struggling families to the street while banks continue to profit. No one, that is, except the corporations and banks. We urge members of the NYPD to remain in solidarity with our cause. These men and women could lose their pensions and benefits during the next round of budget cuts. We ask that members of the NYPD treat all peaceful human beings with respect and care. This will be a great step towards reclaiming power for the working class. Those who profit off the suffering of others will held accountable. We are the 99%, and we are too big to fail.
Ons hartje sprong op van vreugde deze morgen! Is er eindelijk een regering? Is B-H-V helemaal gesplitst? Zijn we uit de crisis? Is Dexia gered? Neen....maar Freya, die lieve mooie Freya wil ook niet meer weten van de volledige uitrol van de slimme elektriciteitsmeters... Staat In De Morgen, moet maar kopen pagina 2....we gaan geen copy-paste toepassen deze keer. In feite zouden er reuzeaffiches moeten aangeplakt worden met dit heugelijke nieuws. Wij zijn bereid om bij een volgend huwelijk van Freya in één of ander tropisch oerwoud, haar daar persoonlijk een mandje witloof aan te bieden. Zo graag zien we onze Vlaamse minister van Energie. Leve Freya! Ze is slimmer dan 100.000 meters!
Waarover zullen het vandaag NIET hebben? De steriele discussie of Vlaanderen nu al dan niet verarmt bij de nieuwe akkoorden? niemand heeft een akkoord op papier gezien en de NVA roept al dat we zullen verarmen....kan zijn maar kan ook niet zijn...als we dat Vlaams-Nationaal jarenlang gejammer echt geloven dan zouden er in Vlaanderen Zimbabwaanse toestanden moeten heersen en zou Wallonië een soort emiraat aan de Maas moeten zijn waar iedere Waal gratis benzine krijgt en een gegarandeerd inkomen zonder werken...Dat lijkt ons dus niet de realiteit die wij kennen evenmin dat we een verschrikkelijk onderdrukte en geterroriseerde Vlaamse minderheid in Brussel kunnen localiseren. Dus over onbestaande problemen zullen we geen tijd verspillen. We hebben het vandaag nog eens over het mooie Griekenland dat steeds als baken heeft gediend voor vele zaken. Vandaag dient het dus als baken voor al wat kan mislopen in een slecht bestuurd land...Graag een artikel dat we zouden aanraden aan elke lezer zodat hij duidelijk een onderscheid kan maken tussen echte problemen en opgeklopte zever...hier hebben we het over echte verarming en de mensen die een land echt kunnen veranderen zowel in de goeie als in de slechte richting...
Small business owners in Greece have long been the backbone of the economy and reliable taxpayers in a country where tax evasion is rampant. That, though, is now changing. Self-employed workers like Angelos Belitsakos have had enough of rising taxes and have begun to revolt.
The people who could ultimately give Greece the coup de grace are not the kind to throw stones or Molotov cocktails, and they have yet to torch any cars. Instead, they are people like 60-year-old beverage distributor Angelos Belitsakos, people who might soon turn into a real problem for the economically unstable country. Feeling cornered, he and other private business owners want to go on the offensive. But instead fighting with weapons, they are using something much more dangerous. They are fighting with money.
Belitsakos is a short, slim and alert man who lives in the middle-class Athenian suburb of Holargos. He is also the physical and spiritual leader of a movement of businesspeople in Greece that is recruiting new members with growing speed. While Greece's government is desperately trying to combat its ballooning budget deficit by raising taxes and imposing new fees, people like Belitsakos are putting their faith in passive resistance.
The group's slogan is as simple as it is stoic: "We Won't Pay."
Working 12-Hour Days, Seven Days a Week
This business owners' absolute refusal to pay any taxes resembles an uprising of the ownership class, rather than the working class, a rebellion of the self-employed business owners who have long been the backbone of Greek society. These are not the people who weaseled their way into Greece's oversized civil service; these are people who put their money in the private sector, working 12-hour days, seven days a week. Or so Belitsakos says.
Standing in his small store, Belitsakos makes a sweeping gesture and says that the people in his movement no longer have a choice. "The state will kill us," he says. "We're acting in self-defense." Then he starts to do the math. Over the last two years, his sales have massively shrunk as 60 of the tavernas and restaurants he used to make deliveries to have terminated their contracts with him. At the same time, the government has raised the value-added tax (VAT) twice while imposing a never-ending series of new fees. He mentions the 300 ($406) one-time fee for the self-employed, a two-percentage-point boost in the VAT, a 180 solidarity levy for the unemployed and a property tax that is "easily a few hundred euros every year."
The taxes are part of Athens' last ditch effort to avoid drifting into insolvency and to live up to the promises of austerity it delivered to the European Union. The country's vast debt means it is already reliant on the steady drip of aid it receives from a 110 billion rescue package passed last year, with a second such package likely to be passed this fall. But each payment from the fund is dependent on progress being made on the effort to clean up the country's finances.
That progress has been halting at best. In an effort to move the process forward, the government of Prime Minister Giorgios Papandreou has recently announced it intends to cut thousands of more civil servant jobs. And it introduced a controversial one-off property tax which has angered many. Several other taxes and fees have also been introduced.
Belitsakos calls them "charatzi," a word from Ottoman times that can perhaps best be translated as "loot" or "compulsory levy." The term is meant to indicate taxes levied arbitrarily and without justification, such as the tithe once paid to feudal lords. "But I can't and won't pony up. It's wrong," Belitsakos says. "Don't you understand?"
A Common Type of Revolt
The situation finally drove Belitsakos to write a letter to the head of the local tax authority in the name of his group. "We see ourselves facing a whole series of new taxes," he wrote. "We are protesting and enraged." He went on to charge that the only purpose behind the new fees was the "dispossession and impoverishment" of the Greeks and that he was now forced to resist. Briefly put, he wrote: "We won't pay."
Belitsakos says the tax official he handed the letter to was understanding and friendly. The fact that the civil servant put on a brave face might have something to do with all the TV cameras that were present. But, in a place like Greece, it is also entirely possible that the official was simply not all that surprised that someone would announce they were evading their taxes.
As well-known analyst Babis Papadimitriou puts it, the average Greek may well love his country, but he views the state apparatus as a power that one can and should plunder. Papadimitriou says that while the European average for VAT taxes that are evaded is 10 percent, the rate in Greece is roughly 30 percent. About a third of the entire economy happens off tax-authority radars.
You Can't Lose If You Don't Play
These days, even communists, unionists and leftists are raising a public outcry against the new taxes. This week, Aleka Papariga, the general secretary of the Communist Party of Greece, said that the only way to stop the complete bankrupting of the people was for them to not pay the "charatzi." In fact, financial resistance had now become the supreme civic duty, she said.
In an interview with SPIEGEL ONLINE, Greek Economy Minister Michalis Chrysochoidis said: "The question is how we can create a feeling of solidarity. One for all and all for one, that's what it's about now." Still, Chrysochoidis would not answer his own question. For the moment, he said, it doesn't look like the government can count on many of their fellow Greeks being willing to sacrifice themselves for the interest of the state. In fact, people are abandoning the government in droves.
Belitsakos, the beverage distributor, can't and won't play a role in rescuing his country no matter what. The reason has nothing to do with patriotism. Instead, it has to do with his mistrust of the government in Athens and "international financial capitalism" and the fact that, despite having once studied mathematics, he still can't fathom the amount of money at stake here.
Belitsakos stresses that his plan is to refuse to pay any and all taxes and fees. If he has to, he says he will either go broke, to jail or both. He is convinced that there are thousands upon thousands who think just like he does and that, in the end, the Greeks will win this battle that they never chose.
The only question is what they really have to win.
Griekenland en de vrije pers een voorbode voor Europa
Hier zijn we weer, beste lezertjes. Ons hoofd suist nog van de vele akkoorden die onze federale politici plots kunnen afsluite. Akkoorden waarbij dan de enen beweren dat we als Vlamingen natuurlijk voor de zoveelste maal worden gerold en bedrogen terwijl een ander gedeelte binnen de zelfde Vlaamse meerderheid in de gewestregering( hallo ollanderkes, volgen jullie nog?) spreekt van historische akkoorden en copernicaanse revoluties volledig in overeenstemming met het Vlaamse regeerakkoord. De modale Vlaming lijkt in elk geval niet van plan zijn kiesintenties aan te passen en zou, volgens peilingen, nog steeds stemmen voor Bart Frit en zijn leuke bende. Maar daarover zullen we het dus NIET hebben vandaag.
Vandaag maken we een uitstapje naar Griekenland. Het is daar niet meteen leuk Griek te zijn. Voorlopig is het veel interessanter om er enkel als toerist naar toe te trekken. We vermoeden zelfs dat je best als argeloze en vooral onopvallende dus zeer duidelijk herkenbare toerist naar ginder afzakt. Wat wil zeggen bermuda en strandslippers in combinatie met shirts die een bierbuik tonen wat betreft het mannelijk gedeelte en de madammen in topjes en shorts. Al zal het soms wat lastig ademen zijn in de Atheense binnenstad, niet alleen omwille van de traditionele smog maar vooral omwille van het vele traangas dat de laatste maanden wordt afgeschoten op allerlei betogingen. Griekenland is er erg aan toe. Dat weet intussen zelfs een elke goudvis met zicht op een televisietoestel. De bevolking levert zwaar in en dus zijn er nogal wat sociale spanningen. De geloofwaardigheid van de traditionele partijen is bijna tot het absolute nulpunt gezakt. Je zou al voor minder nadat zowel conservatieve als socialistische partijen enkel en alleen belijken te bestaan uit sjoemelaars en bedriegers. Zo onstaat een spiraal van opgekropte razernij en uitzichtloosheid bij grote groepen van de bevolking en de aantrekkingskracht van de extremisten groeit als rattenvangers van dienst. Eén van de grote slachtoffers zijn de journalisten en de vrije nieuwsgaring. Reporters zonder grenzen heeft hierover een interessant document gepubliceerd dat we jullie niet willen onthouden:
Reporters Without Borders visited Athens from 27 July to 3 August to investigate in a report the recent decline in media freedom in Greece, a country that continues to worry its European partners. Greece has fallen three years in a row in the Reporters Without Borders press freedom index, from 31st in 2008 to 70th in 2010, level with its neighbour Bulgaria. The fall has been due to practices that are both surprising and unacceptable in a European Union member.
The economic and financial crisis has contributed to this decline and has above all highlighted the weaknesses of Greeces media and its almost mafia-like practices. Owned by a few big businessmen and shipping-line owners, most of the media companies are nowadays threatened with collapse, which would set of a wave of dismissals in a profession already suffering from poor pay and conditions.
The blogosphere offers a freer space for expression and a temporary antidote to the self-censorship that is becoming more and more widespread in the traditional media. But the Internet does not offer an economically viable alternative that could help reverse the disastrous practices that have taken hold in the past two decades. Against the backdrop of street violence, a very deep crisis of confidence has developed between the media and public. Seen either as louts or well-off brats, journalists are often identified with the now despised political class. Many now fear physical violence and some use protection.
The targets of smear campaigns that mix sarcastic slogans with death threats, journalists now think twice about going out on to the streets to report. Stelios Kouloglou, long the symbol of investigative journalism, is now the victim of a defamatory poster campaign. His crime? Laying off staff at his Web TV station because it ran into financial problems.
Although less exposed than their Greek colleagues, foreign reporters based in Greece recognize that they face problems that are unusual in a European Union member. But they prefer to be discreet on the subject because, like their Greek colleagues, they fear the possibility of reprisals or violence.
The impact of the crisis has radicalized a sector of the population, which expresses its anger and frustration in increasingly violent demonstrations. Photographers and cameramen are more and more at risk as they encounter situations akin to civil war in the course of trying to cover the activities of these grass-roots movements. Caught between the violence of the extremist movements and the violence of anti-riot police who show little respect for their professional status, photographers are paying a high price for the coverage they give us.
No journalists were upbeat about the consequences of the austerity plans and cuts, but Reporters Without Borders found that most of the ones it interviewed regarded the economic crisis as a chance for the media to break with the patronage system that has prevailed since the 1980s. Could the crisis help advance the cause of media freedom in Greece?
Hallo beste lezertjes, we informeren jullie nu reeds dat we een pauze zullen inlassen tot maandag. We beseffen dus maar al te goed dat we met deze aankondiging jullie hartjes breken maar het kan helaas niet anders doodgewoon omdat we een tripje maken met allemaal leuke mensen onder elkaar.
In elk geval al bedankt om ons hier terug te komen opzoeken volgende maandag!
Onze Vlaamse vice-roy Peeters deelt subsidies uit zoals in de Middeleeuwen met privilegies werd omgesprongen, aan saunauitbaters en paardestallen. Waarover zouden we ons druk maken? Met de transferts tussen federaal en regionaal niveau kan Vlaanderen binnenkort zelfs elke individuele vlaamse kanariekweker premies toekennen. Het zit wel effe anders bij die Ollanders. De dame met de gekke hoeden heeft gisteren aangekondigd dat elke Ollander nog zuiniger zal moeten worden. Behalve haar familie...kwestie van toch de juiste prioriteiten te stellen. Huursubsidies voor de sukkelaars omlaag, de dotatie voor de "royals" omhoog. Zo zien we het graag. Altijd graag koninklijke stupiditeiten gezien. Of ze nu komen van regionale presidenten of echte blauwbloedigen...dit kondigt steevast vroeg of laat ingrijpende veranderingen aan...willen of niet. Dat leert de geschiedenis ons. Maar daar zullen we het vandaag dus niet.... We keren terug naar ons stokpaardje de energiemarkt en wat lezen we daar? Uit de mond van toch één van de grootste verdedigers van de liberalisering van de energiemarkt...en meneer Poncelet toenmalig minister
De Claude Desama à Jean-Pol Poncelet Libéralisation de l'électricité: l'effet d'annonce ne suffira pas
BERNS,DOMINIQUE
Page 8
Samedi 26 septembre 1998
De Claude Desama à Jean-Pol Poncelet Libéralisation de l'électricité: l'effet d'annonce ne suffira pas
La publication par «Le Soir» de la note d'orientation électrique du vice-Premier Jean-Pol Poncelet (nos éditions de mercredi) a poussé Claude Desama hors du bois. Le député européen belge est l'auteur du rapport parlementaire sur la directive européenne balisant la libéralisation de l'électricité. Claude Desama est aussi socialiste, comme Elio Di Rupo, qui avait... l'énergie dans son portefeuille avant le remaniement ministériel de juin. Il y a quatre mois, le vice-Premier PS avait publié une note d'orientation, que Jean-Pol Poncelet a revue et corrigée.
Si Elio Di Rupo s'était fixé comme échéance la fin 1999, le vice-Premier PSC espère transposer la directive européenne en droit belge d'ici février prochain. C'est ambitieux, réplique Claude Desama, rappelant que la distribution d'électricité est une compétence régionale. Or, les positions diffèrent: en Flandre, la pression pour libéraliser est forte; en Wallonie, on est plus enclin à maintenir le monopole des intercommunales.
TARIF PME: UN BON POINT
Jean-Pol Poncelet veut aussi accélérer l'ouverture du marché et abaisser dès l'an prochain les seuils d'éligibilité (qui donnent l'accès au marché libéralisé) des consommateurs directement reliés au réseau (Ndlr: des clients industriels). Claude Desama met en garde: Il faut être attentif à ne pas déstabiliser notre marché, très perméable. Les électriciens allemands se montrent très agressifs et démarchent déjà de gros clients d'Electrabel. Si la Belgique devait dépendre des électriciens étrangers pour son approvisionnement, on ne parlerait plus de politique énergétique.
Concernant le statut de la CPTE, la société qui gère le réseau de transport électrique (qui est la propriété d'Electrabel et du petit producteur public SPE), la note Poncelet ne parle plus de nommer des commissaires du gouvernement ou d'attribuer des droits spécifiques à l'Etat; seule l'indépendance du gestionnaire par rapport au producteur est exigée. Je préférais le système proposé par Elio Di Rupo, confie Claude Desama. L'indépendance du gestionnaire doit être effective, sinon la Belgique s'exposerait à des recours d'électriciens étrangers devant les instances européennes.
Côté bon point, Claude Desama apprécie le principe d'un régime de tarification spécifique aux petites et moyennes entreprises (PME), dont l'objectif serait l'alignement progressif des prix sur ceux payés par les PME des pays voisins. Car les petites entreprises ne pourront pas faire leur libre shopping électrique.
Enfin, Claude Desama, tout socialiste qu'il soit, s'inquiète de la présence des partenaires sociaux au sein de l'instance de régulation qui devrait remplacer (et avaler) le Comité de contrôle du gaz et de l'électricité - un point sur lequel Di Rupo et Poncelet sont sur la même longueur d'onde. Sur un marché libéralisé, des problèmes de confidentialité commerciale se poseront. Il serait préférable de limiter les prérogatives des partenaires sociaux à la définition des grands axes de la politique énergétique et des oblications de services publics et à la protection des consommateurs captifs , estime le député européen.
Si le débat est lancé, précisons qu'il n'excite guère Electrabel. Au plus vite les règles seront définies, au mieux. Mais, quoi qu'il arrive, la libéralisation est désormais en cours en Europe .
Le Belge Jean-Pol Poncelet, directeur général de Foratom, sinterroge sur la dérégulation du marché de lénergie. Il relève aussi les risques de la sortie du nucléaire.
Entretien
Le Belge et ancien ministre Jean-Pol Poncelet vient dêtre nommé directeur général de Foratom, une association représentant lindustrie nucléaire européenne. Il a accordé à "La Libre" un long entretien, axé sur les questions de sûreté (LLB du 13 septembre) et les questions économiques.
Quels sont vos objectifs en tant que nouveau directeur général de Foratom ?
Jai la satisfaction dêtre au service de la collectivité du monde nucléaire plutôt que dune seule entreprise. Je suis convaincu quon a besoin du nucléaire. Mais je ne suis pas en train de dire "tout nucléaire", ce serait ridicule. Dailleurs ces slogans sont terminés. Il faut continuer à améliorer la sûreté des installations, tirer les leçons des accidents, continuer à parler avec lopinion publique en toute transparence. Ce nest pas incompatible avec le développement de lénergie renouvelable. Même en mettant les deux ensemble, on narrive pas à résoudre léquation des besoins énergétiques !
LAllemagne pourra quand même survivre à sa décision de sortir du nucléaire
Les années qui viennent seront drôlement intéressantes. Le prix du gaz et de lélectricité a augmenté partout dans lUnion européenne. Quand lAllemagne enlève 10 000 mégawatts de puissance électrique du jour au lendemain sans concertation avec ses partenaires, que se passe-t-il ? Il faut trouver 10 000 mégawatts ailleurs. Le gestionnaire du réseau en Allemagne est en train de conclure des contrats pour lhiver prochain avec les Autrichiens, les Français, pour sécuriser lapprovisionnement en électricité de lAllemagne. Cest la preuve que ce nest pas tout à fait aussi simple.
La hausse des prix serait, selon vous, le principal risque de la sortie du nucléaire de lAllemagne ?
Un autre aspect, fondamental, est celui du changement climatique. Quand lAllemagne enlève 10 gigawatts de puissance électrique qui ne produit pas de carbone, et quelle les remplace par du charbon et du gaz, ses émissions de carbone partiront sensiblement à la hausse. Je vous fiche mon billet que, dans les 10 ans, lAllemagne va produire beaucoup plus de gaz carbonique, consommer plus de charbon et plus de gaz naturel, cest-à-dire quelle va aller dans le sens contraire des objectifs de lUE auxquels elle a souscrit solidairement. Si dans 30 ou 40 ans, cest positif, tant mieux, tout le monde sen réjouira mais, en attendant, on a des objectifs intermédiaires et on sen éloigne !
Le gouvernement a la liberté de prendre des options nucléaires ou non, mais on est dans un marché européen quon construit péniblement depuis de nombreuses années et des décisions unilatérales conduisent à aller dans le sens contraire en termes dobjectifs climatiques, à une augmentation des prix, à une augmentation de la dépendance de lEurope à travers le gaz russe et à des risques de stabilité du réseau. Avouez que la balance est quand même négative.
La Suède et la Finlande sont clairement favorables au nucléaire. Quelles leçons en tirez-vous ?
La Suède a organisé pendant des années des débats en expliquant les enjeux et en associant les populations aux choix à faire. Les deux pays ont choisi des sites dévacuation des déchets. Cest quil y a moyen. Ce sont des régimes démocratiques avec des Parlements qui ont conforté ces décisions. On ne peut pas présenter à lopinion publique le bénéfice de lénergie nucléaire si lon naborde pas tous les autres problèmes. La fin du cycle est une question essentielle. Et je constate que, dans de nombreux pays, y compris le nôtre, on nen parle pas.
Un des avantages souvent avancé par lindustrie nucléaire est celui des prix compétitifs. Pourtant, en Belgique, beaucoup dentreprises jugent les prix trop élevés. Ny a-t-il pas là un problème ?
Ce nest pas un problème du nucléaire, mais du marché de lélectricité. Cest la faute de lignoble type qui a dérégulé le marché. Et ce type, cest moi ! Aujourdhui, lélectricité est vendue au prix marginal.
Rien nempêcherait une entreprise comme Electrabel de ne pas saligner sur le coût marginal
Bien sûr. Comme je lai dit lors dun Forum européen dénergie nucléaire, vous pouvez acheter aujourdhui de lélectricité au tarif vert. Rien nempêche le producteur nucléaire de faire la même chose en vendant par exemple 5 % de sa capacité de production à un tarif moindre au client qui souhaite acheter du nucléaire. Cest le marché qui ne le permet pas.
Pourquoi le marché ?
Lorganisation du marché est telle quelle napporte aucun incitant à le faire. Ce qui pose une autre question : lélectricité ne devrait-il pas être un service public ?
Y êtes-vous favorable ?
Cest une question compliquée. Mais je me pose beaucoup de questions sur la dérégulation, dont je suis pourtant un des artisans.
Pourquoi ?
Beaucoup de choses ont changé. Cétait dans la dynamique de lUnion européenne libérale qui dérégulait tous les marchés et qui expliquait quune paire de rails de chemins de fer ou lélectricité, cétait la même chose. Foutaise totale ! On a vendu la dérégulation en disant que cela ferait plus de concurrence et que les prix allaient baisser. On a moins de concurrence et les prix sont plus élevés. Je nai pas peur de le dire. Lélectricité nest pas un bien de marché ne fût-ce que parce quon ne peut pas la stocker. Nos amis du Berlaymont (NdlR : la Commission européenne) sont doctrinaires comme il y a 50 ans et, à mon avis, complètement en dehors du coup. Cette question est dautant plus pertinente pour les grands choix énergétiques. Comment voulez-vous, avec un marché qui est par nature myope, investir pour un siècle ? Cest impossible. Et donc, on fera des turbines à gaz parce que cela ne coûte pas cher et que cela permet davoir une visibilité à deux ou trois ans. Et, pour les alimenter, on achètera le gaz aux Ukrainiens et aux Russes qui nous couperont le robinet. Cest ça la décision allemande, mais ce nest pas mon choix.
China komt in opstand...tegen de zonnepanelen...tja
We zijn het beu iedereen op café te horen lullen over de Ronde van Valaanderen zonder de muur. Uiteindelijk werden de Duitsers er ook niet slechter van toen hun muur werd afgeschaft en waarschijnlijk zouden de palestijnen niks liever willen. Alles is relatief en loontje komt om zijn boontje is ook nog steeds een gezegde dat echt het verschil maakt. Je ziet maar hoe het afloopt met de recette van voetbalclub Genk dat zijn supporters "les wallons c'est du kaka" laat roepen. Gepikt gans de zwik. We durven het haast niet te denken maar zouden de Walen er voor iets tussen zitten? Ergens in ons achterhoofd en op het meest grimmige plekje van ons hart hopen we het wel een beetje. Een Wallingante bende uit Charleroi bijvoorbeeld? Hier die 10.000 Euro voor de gouden tip! Maar daar zullen we het vandaag dus .... We zijn vandaag dus echt grimmig en groompy en zullen inhakken op nog zo een droom van onze groene medemens en tevens onze geliefde zondebok namelijk HET ZONNEPANEEL. Welk fraais lezen we hierover vandaag? Ooit waarschuwden we hier op dit blogje reeds voor de weinig ecologische manier waarop die dingen in China werden gefabriceerd voor de Europese en andere markten waar de groene jongens en meisjes in rijen staan aan te schuiven om die prullen te kopen. Ondertussen toeteren die brave jongens en meisjes maar over het vergroenen van de economie...zal wel gaan zeker want ondertussen zijn al een heleboel eigen bedrijven over kop gegaan die wel op een verantwoorde manier zonnepanelen produceerden. Ze konden die weinig fraaie concurrentieslag met de Chinese vervuilers natuurlijk niet aan...we laten jullie dus kennismaken met een nog minder fraaie kant van de zonnepanelenrage want het kan dus nog erger dan de certificaten... Eén groot voordeel! De Chinezen komen ook in opstand en eveneens via microblogs en moderne media en zij trachtenb hun natuur te redden door te protesteren tegen de producten die hier onze natuur zogezegd zullen redden. Wij kiezen ronduit voor de Chinezen maar niet voor hun zonnepanelen die daar alles om zeep helpen...en we neuriën intussen "ontwaakt gij naïeve groenen" op de toon van...je weet het wel..
BEIJINGJinko Solar Holding Co. apologized Monday for contaminating a brook in eastern China's Zhejiang province with waste from one of its factoriespollution that set off sometimes-violent protests at the factory last week.
Protesters and riot police faced off at the entrance of a factory in Zhejiang province Saturday.
The Chinese solar-panel maker, listed on the New York Stock Exchange, concluded that a buildup of solid waste, which contained fluoride, spilled into a nearby brook after torrential rains, Jinko officials said, according to the transcript of an interview with local television. The local environmental-protection bureau found fluoride levels in the brook that exceeded normal limits, the company added.
"We're fully responsible for the legal consequences caused by the overlook in our management," the company said in the transcript. Jinko added that it has adopted several measures, including building more solid-waste storage, to restore the brook to its precontaminated state as early as possible.
Local residents complained last month about the deaths of a large number of fish in the brook, and Thursday more than 500 people started protesting outside the plant, China's state-run Xinhua news agency reported. Authorities have detained 20 people for disturbing public order, sabotaging public property and theft.
Separately, a company spokeswoman said Monday that the solar plant has temporarily halted operations. Jinko makes solar components and photovoltaic panels, according to its website.
Chine: une deuxième usine polluante ferme après des manifestations
De Bill SAVADOVE (AFP) Il y a 21 heures
HAINING Avec la fermeture lundi d'une usine polluante, des manifestants chinois ont obtenu, pour la deuxième fois cet été, que leur santé et la préservation de l'environnement passent avant l'industrialisation à marche forcée qui prévaut en Chine depuis trois décennies.
La fermeture provisoire de l'usine de panneaux solaires de Jinko Solar de Haining (est), placardée à l'entrée du site de cette société cotée à la Bourse de New-York, survient à peine plus d'un mois après celle d'un complexe pétrochimique à Dalian (nord-est), où 12.000 personnes avaient manifesté à la mi-août.
Des heurts avaient opposé jeudi, vendredi et samedi soir les forces de l'ordre à quelque 500 habitants du village de Hongxiao qui s'étaient rassemblés pour exiger des explications sur la mort de nombreux poissons dans une proche rivière.
Les manifestants affirment également que la contamination industrielle a provoqué au moins 31 cas de cancer chez les riverains, dont six leucémies.
"Tout le monde est incroyablement en colère. Une chose pareille ne pourrait jamais arriver à Shanghai", la métropole éloignée d'environ 150 km, a déclaré à l'AFP un riverain sous couvert de l'anonymat.
"Cela fait six mois que nous nous plaignions de la pollution, mais ce n'est qu'en protestant qu'on nous a accordés de l'attention", selon un autre habitant.
La mairie de Haining a indiqué dans un communiqué avoir "ordonné à l'entreprise de suspendre sa production et de revoir les procédés de production impliquant des émissions de gaz et d'eau usées".
Des analyses ont montré que l'usine émettait des niveaux excessifs de fluorure, toxique à haute dose, selon la mairie.
Alors que l'environnement a longtemps a été sacrifié en Chine sur l'autel de la croissance et de l'industrialisation, les autorités de Haining ont, comme celles de Dalian, donné satisfaction aux manifestants au bout de quelques jours, tout en soulignant leur volonté de maintenir l'ordre.
A Haining, un homme a été arrêté, soupçonné d'avoir lancé des "rumeurs" sur l'internet au sujet du nombre de personnes résidant près de l'usine et qui seraient atteintes de leucémie ou d'autres cancers.
"Nous allons tout mettre en oeuvre pour préserver la stabilité et nous allons sérieusement examiner les cas de violation de la loi durant cet incident", a averti la municipalité dans un communiqué.
Jeudi soir, les manifestants avaient fait irruption dans l'usine de Jinko Solar, où ils ont saccagé des bureaux et retourné des véhicules avant d'être repoussés par la police. Les heurts s'étaient poursuivis au cours des soirées de vendredi et samedi.
Les déchets industriels de cette usine n'étaient pas conformes aux normes en vigueur depuis avril, selon Chen Hongming, chef-adjoint du bureau des affaires environnementales de Haining, cité par Chine nouvelle.
Le directeur financier de Jinko Solar, Zhang Longgen, a expliqué que du fluorure avait été stocké à l'extérieur de l'usine et avait pollué une rivière proche après de fortes pluies fin août.
"C'était un accident. Les monceaux de déchets n'ont pas été enlevés à temps", a déclaré M. Zhang par téléphone à l'AFP, ajoutant qu'il ne fallait pas "surréagir".
Selon un communiqué de la société, l'incident "a provoqué de la panique chez les riverains, causé beaucoup d'ennuis au gouvernement local et aux salariés de la société. Nous présentons nos sincères excuses".
Jinko Solar compte selon son site internet plus de 10.000 employés dans des usines situées dans les provinces orientales du Jiangxi et du Zhejiang.
A Dalian, les manifestations avaient été organisées à l'aide des services de microblogging qui comptent plus de 200 millions d'utilisateurs en Chine. Bien que l'internet soit censuré dans le pays, l'explosion des médias sociaux y rend désormais la circulation des informations - ou des rumeurs - beaucoup plus difficile à contenir pour le gouvernement.
Berlusconi gaat van bil met 11 bunga-bungamadammen. Al raakt hij amper tot de achtste freule...hij is dan ook pas 75 geworden. Na de derrière van Merkel komt nu ook zijn uitspraak dat hij tijdens zijn vrije tijd premier van een land is waar idioten op hem blijven stemmen. Nog een leuk nieuwsje kwam uit het Genkse voetbalstadium. Les Wallons c'est du kaka ....spreekkoren die dit over de purperen hei laten galmen en een scheidsrechter die hiervoor de match laat stilleggen gedurende tien minuten. Je vervangt doodgewoon, les Wallons door bijvoorbeeld het woordje "Juifs" en je kan nooit verklaren waarom de match na 10 minuten werd hernomen. Dus we zien niet in waarom dit met het woordje "Wallons" ook niet kan gebeuren. Stoppen die match en Genk min een paar punten...Racisme is nooit selectief, racisme kan niet getolereerd worden basta. Als Genk morgen tegen Tel Aviv speelt houden we ons hart vast... Ook nog de "massa-manifestatie" in Linkebeek tegen het akkoord over de splitsing van B-H-V. Je spreekt in Vlaanderen dus al over een massa wanneer je 4000 mensen verzamelt.....en wat hebben ze tegen het akkoord? Wel ze kennen dan wel nog niet de exacte inhoud maar de prijs is in elk geval veel te hoog...Het Vlaams primitivisme op zijn best. Maar daar hebben we het dus vandaag..... We gaan wat rondneuzen in het land van melk en voedselbons de Steets, beter gekend als Amerika
Bron: Huffington Post
Behind The Poverty Statistics: Real Lives, Real Pain
DAVID CRARY 09/18/11 07:10 PM ET
At a food pantry in a Chicago suburb, a 38-year-old mother of two breaks into tears.
She and her husband have been out of work for nearly two years. Their house and car are gone. So is their foothold in the middle class and, at times, their self-esteem.
"It's like there is no way out," says Kris Fallon.
She is trapped like so many others, destitute in the midst of America's abundance. Last week, the Census Bureau released new figures showing that nearly one in six Americans lives in poverty a record 46.2 million people. The poverty rate, pegged at 15.1 percent, is the highest of any major industrialized nation, and many experts believe it could get worse before it abates.
The numbers are daunting but they also can seem abstract and numbing without names and faces.
Associated Press reporters around the country went looking for the people behind the numbers. They were not hard to find.
There's Tim Cordova, laid off from his job as a manager at a McDonald's in New Mexico, and now living with his wife at a homeless shelter after a stretch where they slept in their Ford Focus.
There's Bill Ricker, a 74-year-old former repairman and pastor whose home is a dilapidated trailer in rural Maine. He scrapes by with a monthly $1,003 Social Security check. His ex-wife also is hard up; he lets her live in the other end of his trailer.
There's Brandi Wells, a single mom in West Virginia, struggling to find a job and care for her 10-month-old son. "I didn't realize that it could go so bad so fast," she says.
Some were outraged by the statistics. Marian Wright Edelman of the Children's Defense Fund called the surging child poverty rate "a national disgrace." Sen. Bernie Sanders, I-Vt., cited evidence that poverty shortens life spans, calling it "a death sentence for tens and tens of thousands of our people."
Overall, though, the figures seemed to be greeted with resignation, and political leaders in Washington pressed ahead with efforts to cut federal spending. The PewResearchCenter said its recent polling shows that a majority of Americans for the first time in 15 years of being surveyed on the question oppose more government spending to help the poor.
"The news of rising poverty makes headlines one day. And the next it is forgotten," said Los Angeles community activist and political commentator Earl Ofari Hutchinson.
Such is life in the Illinois town of Pembroke, one of the poorest in the Midwest, where schools and stores have closed. Keith Bobo, a resident trying to launch revitalization programs, likened conditions to the Third World.
"A lot of the people here just feel like they are on an island, like no one even knows that they exist," he said.
___
STRUGGLING ON $18,000 A YEAR
It's hard to find some of the poorest residents in Pembroke. They live in places like the tree-shaded gravel road where the Bargy family's dust-smudged trailer is wedged in the soil, flanked by overgrown grass.
By the official numbers, Pembroke's 3,000 residents are among the poorest in the region, but the problem may be worse. The mayor believes as many as 2,000 people were uncounted, living far off the paths that census workers trod.
The staples that make up the town square are gone: No post office, no supermarket, no pharmacy, no barber shop or gas station. School doors are shuttered. The police officers were all laid off, a meat processing plant closed. In many places, light switches don't work, and water faucets run dry. Residents let their garbage smolder on their lawn because there's no truck to take it away; many homes are burned out.
Ken Bargy, 58, had to stop working five years ago because of his health and is now on disability. His wife drives a school bus in a neighboring town. He sends his children, 15 and 10, to school 20 miles away. In the back of the trailer, he offers shelter to his elderly mother, who is bedridden and dying of cancer.
The $18,000 the family pieces together from disability payments and paychecks must go to many things: food, lights, water, medical bills. There are choices to make.
"With the cost of everything going up, I have to skip a light bill to get food or skip a phone bill to get food," he says. "My checking account is about 20 bucks in the hole."
About 75 miles away, in the Chicago suburb of Hoffman Estates, dozens of families lined up patiently outside the WillowCreekCareCenter as truckloads of food for the poor were unloaded.
Among those waiting was Kris Fallon of nearby Palatine, mother of a teen and an infant, who hitched a ride with a friend.
She recounted how she and her husband once earning nearly $100,000 a year between the two of them_ lost their jobs, forcing them to move from their rented home into an apartment and give up their car.
"We fight a lot because of the situation," she said. "We wonder where we are going to come up with money to pay rent, where we are going to get food, formula for the baby."
She began to cry.
"I never understood why there were so many food pantries and why people couldn't just get on their feet and get going, but now that I'm in it, I fully understand," she said. "I sometimes feel like I am a loser ... I have never been unemployed and I never thought I would be going through this, ever."
Her husband, Jim, 43, said he's looked for jobs all over the country in the past two years, and just accepted an offer of a three-month stint in Paducah, Ky., on a hotel reconstruction project.
"Leaving for a job out of state for three months is what I have to do," he said. "It's terrible but it's our reality ... I guess this is the new America."
By Robert Ray
___
SHARING POVERTY WITH A FORMER SPOUSE
Bill Ricker's woes date back to the 1980s, when he injured himself falling through rotten floorboards while doing carpentry at an inn. He hasn't worked since.
He now lives in one end of a cluttered old trailer in Hartford, Maine, 60 miles north of Portland.
It wasn't supposed to be this way. Ricker has two college degrees. As a younger man he worked as an electronics repairman, a pastor and a TV cameraman. He and his first wife had seven children.
Now he receives food stamps, gets donations from a local food pantry and drives an 18-year-old car with 198,000 miles.
For a treat, he goes out to lunch at a cafe in a nearby town about once every two months.
"I don't drink, I don't smoke, I don't chew and I don't go with girls that do," Ricker said. "In other words, on that income you don't do very much outside the home."
After finishing high school in 1956, Ricker earned an associate degree in electronics engineering and went to work selling and repairing marine electronics.
He later earned a theology degree and served as a pastor at churches in New Hampshire and Vermont. But times were hard on a pastor's salary, so he returned to Maine, eventually becoming a cameraman and studio engineer for a TV station.
After being laid off in the 1980s, he was hired to do some carpentry for an inn. His first day on the job, the floorboards gave way.
With his injuries, he could no longer tend to the three-unit apartment house he and his wife owned. They sold it, bought a used trailer for $7,000 and settled on a lot in Hartford, a town of about 1,000 people.
Ricker and his second wife, Judith Odyssey, divorced around 1995 and she moved out. But he offered to let her move back in nine years ago when she was going through a rough time, and she now lives in the other end of the trailer. She gets $674 a month in Social Security.
Besides his back and shoulder injuries, Ricker has diabetes, eye and breathing problems, and his hands shake. Odyssey has congestive heart problems, asthma and arthritis.
It's hard to make ends meet. Rent for the lot is $150 a month; Ricker has to buy insurance and gas for his minivan and pay bills for electricity and a phone.
He shops at a discount grocery store, gets canned goods from a food pantry, scours garage sales for clothes.
It cost $3,200 last winter to heat the poorly insulated trailer with kerosene, which was partially offset with about $1,000 in heating assistance funds.
Inside the trailer, ceiling tiles are coming loose and electrical wires dangle in the bathroom where a light fixture once hung. An old dryer, a mattress, a snow blower, discarded chairs and other junk are strewn about outside.
Still, Ricker keeps his sense of humor.
"I'm sorry I make jokes at everything," Ricker said. "But it's the only way to keep going."
By Clarke Canfield
___
BROKE AND FACING THE UNEXPECTED
Until a few months ago, Brandi Wells lived paycheck to paycheck. She was poor, but she got by. Now, the 22-year-old lives "penny to penny."
Wells started working as a waitress at 17 and continued when she got pregnant last year. She worked until the day she delivered 10-month-old son Logan, she says, and came back a week later. But finding child care was a challenge, and about three months ago, after one too many missed shifts, she was fired.
In no time, she was homeless. The subsidized apartment in Kingwood, W.Va., that had cost her only $36 a month came with a catch: She had to have a job. Without one and with no way to pay her utilities she was evicted.
Logan went to live with his grandmother in another town while Wells stayed with a friend for three weeks in a filthy house with no running water.
"I didn't realize that it could go so bad so fast," she says now. "I was working. I was trying. I felt like I was doing everything I could. But everyone was saying I needed to do more.
"They say, `It's your fault. You don't need to live off the government,'" Wells says. "For some people, yes, it is their fault. ... I didn't deserve to lose my job. I worked as hard as I could."
Wells filed for assistance from the state human resource department and got three free nights at a low-budget motel and $50 for gas to hunt for a new job. It didn't last long.
"The way it is now, you can't hardly find a job," she says. "I've applied here, there, everywhere."
Eventually, Wells and her fiance, Thomas McDaniel, found a two-bedroom apartment. After a few weeks, its walls and floors remain bare. The only furniture is in the living room an old green sofa, a foam twin mattress, a play pen stuffed with toys.
Rent is $400 a month, and Wells is hoping that since McDaniel has just landed a job at Subway, they'll be able to afford it.
For now, her income consists of the $300 a month the state pays her to attend a daily self-sufficiency class, the $30 or so she earns at a bar once or twice a week, food stamps, and the $96 a month in child support she gets from Logan's father "barely enough for diapers and wipes."
She gets help from the RaymondWolfeCenter, where she can pick up a week's worth of food once a month. And she's grateful for her class, which is teaching her how to manage her money and distinguish wants from needs.
She knew the difference before, she says. As a new mom, she just didn't care.
"I was in the stage where I wanted to give Logan everything ... and I couldn't afford it," she says. "And it caused me to be broke."
Wells says she's motivated to get back on track: "I want to get out of these low-income apartments. I want an actual house for my son. I want a car that's not on the verge of breaking down."
She's hoping her typing skills will lead to a secretarial job. Long term, she wants to go to college and eventually work as a mortician.
"It's a job you can't lose, she says with a grin. "They don't run out of business, generally."
But as if the odds weren't already stacked against her, Wells has two more challenges.
She needs to answer for speeding tickets she couldn't afford to pay. That resulted in a suspended license, further limiting her ability to look for work.
And, unexpectedly, she's pregnant.
"I've never been into the idea of abortion ...," she says, her voice trailing off. "Me and my fiance are talking about it. I don't know what we're going to do."
By Vicki Smith
___
A GROWING BOY HAS TO EAT, BUT HOW?
Wearing a navy blue pea coat, her eyelids dusted with shimmery shadow, Pamela Gray looked as though she was headed into work. Instead, she was standing in line at a Manhattan food pantry, where hundreds of people waited patiently to fill suitcases with groceries or meet with a social worker.
Going on a year without a job, Gray likes to rise early and ride the subway down from the Bronx to visit the West Side Campaign Against Hunger, New York's largest food pantry, which is tucked inside a church basement.
"When I was working as a home attendant, I had a check every week. So you know, the food thing wasn't a problem," said Gray, a single mother of three teens who was injured while caring for an elderly woman last year and had to quit her job. "But when you don't work like you used to every day you don't know that you have the money you have to go pick up food where you can."
Gray, 47, was meeting with the center's social workers about paying off $12,000 in student loans from BronxCommunity College, where she earned a bachelor's degree. Her only source of income for now is occasional money from selling Mary Kay makeup and a couple of paychecks a year when she pulls shifts as an elections worker.
It's been hard on her 14-year-old son, who is growing fast and likes to eat. A lot.
"He likes Chinese food, chicken with broccoli, and then he likes his pizza," she said, laughing. "Yesterday I give him his $3.50 for lunch and tell him next week, you know, see what happens."
Gray made a follow-up appointment with a counselor promising to bring the necessary paperwork next time and then headed back onto the street. She walked to another church a few blocks away, where a woman was handing out free coffee and sandwiches.
She put the sandwich in her purse and settled down on the church steps to enjoy her coffee before heading to a public library. That's where she spends most of her time using the computer, applying for jobs, devouring books.
"I'm reading this one, they talking about sentencing in prison," she said, tapping the cover. "I really like to read on child issues and stuff. But if they don't have it, I get another book."
And she waits for that long-awaited job offer to come through. She is optimistic about the latest one: a position working with children at a juvenile home. After all, she says, she has a certificate in child care from New YorkUniversity.
"I think I'm gonna get it," she said, a smile spreading across her face. "I've been trying. I don't give up. I keep trying."
By Meghan Barr
___(equals)
`THEY DIDN'T HAVE TO SLEEP ON THE FLOOR'
The walls in Monique Brown's public-housing apartment have only a few decorations, sheets cover the windows and the cupboards are mostly empty. But it's a big step up nonetheless.
Until a few weeks ago, the 30-year-old single mom and her four children, ages 2 to 9, were homeless and staying in a Salvation Army shelter in downtown Birmingham, Ala.
Brown was married, living in Florida and working two jobs one in a hotel laundry, the other at a retail store when the recession hit. Today, those seem like the good old days.
"I never really had to worry about food and the basic necessities because I knew there was always a paycheck coming in a week," she said.
Brown lost both jobs in 2008 and split with her husband, forcing a move to Alabama to live with her brother and his family. An arrangement that was supposed to last for a couple months stretched to a year because Brown wasn't able to find work, and the strain was soon showing on her brother's household. Fearful for his marriage, Brown and her children took refuge in the shelter.
"It was the best option for us because they could have their own beds, they didn't have to sleep on the floor," she said. "I didn't want them to get the full effect of being homeless."
While her three boys went to elementary school, Brown cared for her 2-year-old daughter and sought work. She wasn't picky, but nothing turned up.
Still jobless, Brown found out about a public housing unit last month in the Birmingham suburb or Fairfield. With the Salvation Army paying her deposits and purchasing furniture and some appliances for her, Brown was able to swing a place of her own using $573 a month in disability payments for one of her sons, food stamps and donations.
Brown has been able to save about $100 and she's still looking for work. But finding a job is difficult because she has to balance potential work schedules against her children's schedules and the high cost of day care.
"Right now I'm just taking small steps," she said.
By Jay Reeves
___
THERE BUT FOR THE GRACE OF GOD ...
Nearly two years ago, on the day after a vacation, Tim Cordova was laid off from his job as a manager at a McDonald's. At the time, he and his wife, Sandra, an employee at a Subway restaurant, lived in a two-story house in the Albuquerque suburb of Ventana Ranch.
As the economy worsened in New Mexico, one of the nation's poorest states, Cordova struggled to find work and his wife's hours were slashed until she, too, was laid off.
They moved to a smaller house, then to a small apartment. By this June, unemployment benefits had run out and they resorted to living out of their Ford Focus.
"I was searching for jobs while I was collecting unemployment, and I could not get hired at all," said Cordova, 41, who is now living with his wife at an emergency homeless shelter called Joy Junction.
Sandra Cordova said her job search also has been fruitless.
Jeremy Reynalds, founder and CEO of Joy Junction, said he's never seen such high levels of homelessness and poverty in his 25 years of running the shelter, now New Mexico's largest.
"Demand is going higher, and higher, and higher," he said. "I mean, it really is scary."
Just a few years ago, the shelter was averaging around 100 residents a night. Now, Reynolds says, it's regularly filled with 300 every evening, and people are turned away every day.
The Cordovas said they see their situation as a "test from God" and are taking advantage of Joy Junction's life-skills programs. Sandra Cordova is taking computer classes and Tim is helping with shelter security. Both said they are not ashamed of their situation; they've even invited their grandchildren to visit the shelter.
"I just want another house. I just want another job," said Tim. "I want to prove that I can do it the right way."
Reynalds said donations to the shelter are down, but more people are helping out in person.
"More people are opting to volunteer," said Reynalds, "because I think they know that are a paycheck or two away from being homeless themselves."
slimme meters en de sprookjes van onze vriend Bart Martens
We vernemen dus vandaag dat onze goeie vriend Berlusconi weinig vleiende uitspraken doet over de kont van Merkel. Tenslotte wil je als vrouw je niet eens verbeelden dat een idioot als Berlusconi iets positiefs over je uiterlijk zou zeggen want je vreest dan onmiddellijk voor de gevolgen. Bij de FDF is men nu ook overgegaan tot een interne reorganisatie van stalinistische soort want daar beslist een voorzitter voor 20 camera's dat ze de coalitie of hoe ze het daar ook noemen, opblazen. Wij dachten in al onze intellectuele eenvoud dat bij partijen die zich democratisch noemen minstens één of ander collectiever orgaan dergelijke besluiten neemt. Een partijbestuur een ledenvergadering bijvoorbeeld...niet dus... En we stellen vast dat iedereen, ook de buitenlandse pers, beweert dat de plaatselijke politieke smurfen de weg terug gevonden hebben naar het compromis. Klopt inderdaad. We hebben ongeveer twee jaar gedacht dat er enkel nog ging geroepen worden in schuttingstaal, bedreigingen geuit, deadlines opgelegd...zo werkt er natuurlijk niks...zelfs niet meer binnen het christelijkste huishouden dus... maar het heeft toch wel lang geduurd om tot deze doodeenvoudige vaststelling te komen. Maar...daar hebben we het vandaag............. Wij gaan even terug in de tijd. Niet zo heel erg ver trouwens. En we willen jullie nu vermeien met een verhaal over bloemetjes en bijtjes zoals er graag wordt verteld door zogenaamde "progressieve" en milieubewuste politici die dan nog eens worden uitgeroepen tot "energiespecialisten" door hun partij. Dat ze bovendien ook nog bestuurder zijn binnen EANDIS en in feite enkel en alleen de financiële belangen dienen van een firma die als doel zou moeten hebben om de consumenten degelijke en vooral ategen redelijke prijzen bepaalde diensten aan te bieden, daar liggen ze nauwelijks wakker van. Iedereen die onderstaand verhaal leest en die onze vorige bijdragen over de slimme meters leest zal wel onmiddellijk begrijpen dat men door dit soort groene theepraat enkel en alleen de naïeve kiezers wil lokken
We zijn weer eens fier jullie de sprookjes van Bart Martens, energiespecialist van de SP-a en idealistisch bestuurslid van EANDIS voor te stellen: Prettige lectuur:
Slimme netten zorgen voor democratisering energiemarkt
26/04/2010
Eandis stelde haar proefproject met 4000 slimme meters voor in het Mechelse Hombeek. Wat op het eerste zicht een technische gadget lijkt, een hebbedingetje waarmee meterstanden van op afstand kunnen worden uitgelezen, moet in de praktijk de opmaat worden van een heus slim distributienet dat een ware revolutie inluidt voor onze manier van produceren en gebruiken. Eandis stelde haar proefproject met 4000 slimme meters voor in het Mechelse Hombeek. Wat op het eerste zicht een technische gadget lijkt, een hebbedingetje waarmee meterstanden van op afstand kunnen worden uitgelezen, moet in de praktijk de opmaat worden van een heus slim distributienet dat een ware revolutie inluidt voor onze manier van produceren en gebruiken.
De toekomst is immers aan de hernieuwbare energie en aan de opwekking van stroom op plaatsen waar ook de restwarmte nuttig kan worden benut, bijvoorbeeld voor het verwarmen van serres, zwembaden of gebouwen of voor de productie van stoom. Dat heet warmtekrachtkoppeling. Door de restwarmte nuttig te gebruiken en niet via koeltorens in lucht of water te lozen wordt de energieverspilling die in grote centrales plaatsvindt, tegengegaan. Landen als Denemarken en Nederland demonstreren dat warmtekrachtkoppeling een enorm potentieel heeft (tot vijftig procent van de elektriciteitsproductie). Maar om dat potentieel te benutten, moet stroom wel lokaal geproduceerd worden.
Dat vraagt een ommezwaai in ons huidig gecentraliseerd systeem van energievoorziening, waarbij enkele grote centrales in handen van één monopolist met veel energieverliezen hun stroom over kilometerslange hoogspanningslijnen bij de duizenden afnemers moeten brengen. Dat systeem moet omgebouwd worden naar een decentraal systeem waar consumenten ook producenten worden die met zonnecellen of warmtekrachtinstallaties stroom produceren, hun overschotten op het net zetten of tekorten ervan af halen. Een doorsnee KMO kan een windmolen installeren en beheren. Een ziekenhuis, zwembad of school kan met zijn eigen warmtekrachtkoppeling de nodige warmte en elektriciteit produceren. Steeds meer particulieren monteren zonnecellen op hun dak. En straks volgen micro-warmtekrachtinstallaties, zo groot als een koelkast, de condensatieketel op zodat zelfs gezinnen naast warmte ook stroom gaan produceren. Daarvoor heb je Electrabel niet nodig. Integendeel. De consument kan kiezen en wordt zelfs concurrent van de grote mastodonten. Er is een heel gezonde competitie bezig tussen de producenten van windmolens, zonnepanelen en warmtekrachtmachines. De bedrijven die zonnecellen ontwikkelen slaan mekaar om de oren met rendementsrecords. Massaproductie komt op gang en zal de prijs fors doen dalen. Bij elke verdubbeling van het geïnstalleerd vermogen, daalt de opwekkost met 20% en gezien technologie vaak met sprongen ontwikkelt, kunnen we ons aan nog grotere prijsdalingen verwachten. Duurzame energie is trouwens graag gezien bij steeds meer beleggers.
In dit decentraal model evolueert het elektriciteitsnet tot een soort "internetstructuur" waarop de "prosumenten" overschotjes en tekorten uitwisselen. Om dat tweerichtingsverkeer mogelijk te maken heb je slimme meters nodig die op elk moment aangeven waar welke hoeveelheid wordt geleverd, gebruikt of gekocht. De "slimme meters" waar Eandis nu mee begint te experimenteren, kunnen straks slimme toestellen op zo'n manier sturen dat ze op momenten van piekvraag energie opwekken (warmtekrachtinstallaties) en in dalperiodes stroom afnemen (wasmachines, diepvriezen, inplugbare wagens). Via slimme metering kan de inzet van piekvermogen worden beperkt en optimaliseren de consumenten en decentrale producenten hun verbruik en productie door elektriciteit te verbruiken op momenten van lage stroomprijs en te produceren bij piekprijzen. Zo'n model van energievoorziening is efficiënter, kent minder verliezen en heeft een veel kleiner risico op een black-out. In zo'n model wordt onze stroommarkt niet langer gedomineerd door enkele dominante spelers. Het net wordt publiek domein. Onze energiemarkten worden "gedemocratiseerd" en oogsten overal de natuurlijke energiebronnen. Power to the people!
De transitie naar een duurzame en gedecentraliseerde energievoorziening kent slechts één verliezer: de nucleaire lobby met zetel in Parijs. Die is overigens niet pro-kernenergie omdat ze die technologie zo fantastisch vindt, maar wel omdat die grote centrales als ze langer open blijven een voldongen feit garanderen en decentralisatie, concurrentie en innovatie de pas afsnijden. De levensduurverlenging van kerncentrales verzekert nog eens enkele decennia hun inkomen. Maar ondertussen maken de decentrale productiemogelijkheden een snelle ontwikkeling door en worden ze ook in de praktijk gerealiseerd. De massaproductie komt op gang en je krijgt een massa producenten. Vandaar. Il est douze heures moins cinq. Suez 's éveille.
we zullen hier niet in detail en met argumenten al deze prietpraat weerleggen maar we denken dat elke lezer na het lezen van onze vorige bijdragen zal begrijpen dat dit soort verhalen thuishoort in de kast van de sprookjes. Met één groot verschil, het zullen erg dure sprookjes worden en totaal inefficiënt
INFRAX en slimme meters een duidelijk standpunt hoera!
Met grote en luide toeters en bellen wordt ons vandaag in alle kranten gemeld dat.....taratataaaaa.....B-H-V vorige nacht werd gesplitst. Een bericht, beste ollandse vrienden, dat qua nieuwswaarde gelijk staat, in dit Belgistan, met het gooien van de atoombom op New-York. Vanaf vandaag mogen we dan ook vanuit de Vlaams-nationale middens banvloeken, kaakslagen en fatwa's verwachten. Dat is hier de folklore en de traditie. Vlaanderen zal weer prijzen hebben betaald vergelijkbaar met de ondergang van Atlantis. Geen paniek. Iedereen is verwittigd. Hebben we nu al een federale regereing? Belange niet want nu komen pas de ernstige zaken aan beurt. Maar meestal verlopen de discussies over de serieuse dingen hier duizend maal vlugger dan benoemingen van burgemeesters, apparenteringen (we leggen dat ding niet eens uit) en tweetalige kieslijsten... Maar....-jullie weten het al-, zullen we het niet over hebben... We woelen nog verder in het modderige dossier van de slimme meters en geven jullie hieronder het klaar en duidelijke standpunt van INFRAX dat lijnrecht ingaat tegen wat EANDIS, de andere Vlaamse distributienetbeheerder tot nog toe blijft verdedigen. Onnodig te zeggen dat we hier oneindig veel meer sympathie hebben voor wat INFRAX te vertellen heeft dan wat EANDIS rondtoetert zogezegd in belang van de consumenten....Eandis is er volgens ons enkel op uit om zijn eigen systeem verkocht te krijgen en in de beste Vlaamse traditie te dromen dat de ganse wereld hierop zit te wachten en ze op die manier de vetpotten zullen kunnen binnentrekken. Dat dachten Lernout en Hauspie tenslotte ook...
Prettige lectuur en onze dag kan al vast niet meer stuk!
Infrax heeft een duidelijk standpunt inzake slimme meters
13-09-2011
Infrax is ervan overtuigd dat het geen zin heeft om in een snel tempo alle huidige mechanische meters te vervangen door slimme meters. Dat zorgt immers voor een gigantische investering met een belangrijke impact op de distributienettarieven, terwijl de slimme meter slechts in bepaalde situaties een meerwaarde oplevert. Infrax gebruikt zijn eigen kabelnetwerk en kan perfect een slimme meter plaatsen, enkel daar waar hij ook voor een meerwaarde zorgt.
Sinds een paar jaar werkt Infrax in Vlaanderen zeer actief aan het project slimme meters. Op verzoek van de Vlaamse regering werd dit een gezamenlijk project van alle netbeheerders, met de bedoeling de technologie te ontdekken en verder te ontwikkelen en de toepassing ervan voor te bereiden.
Binnen dit project zijn in Infrax-gebied de eerste 450 meters in 2010 al geïnstalleerd. Zowel Eandis als Infrax werken nu aan het volgende proefproject, op iets grotere schaal. Bij Infrax gaat het deze keer om 10 000 slimme meters. Wij gebruiken daarbij een andere communicatietechnologie dan Eandis. Vermits Infrax ook een eigen kabelnet bezit, kan de communicatie hierover verlopen, daar waar er ook een kabelaansluiting is. Een sterk pluspunt.
Europa wil het weten
Slimme meters zijn geen Belgisch fenomeen. In zowat alle landen bereidt men zich voor op slimme meters die uiteraard heel wat voordelen bieden ten opzichte van de huidige mechanische meters. De vraag van Europa aan alle lidstaten is dan ook om volgend jaar een standpunt in te nemen over de implementatie van slimme meters. Er is geen verplichting om de slimme meter in een snel tempo overal te plaatsen. Maar Europa wil dat elk land in september van volgend jaar een concreet en gemotiveerd plan neerlegt. Daar waar geen standpunt wordt bepaald, vraagt Europa dat 80% van alle afnemers een slimme meter heeft tegen 2020.
De VREG is momenteel bezig met het verzamelen van gegevens, analyses en standpunten. Onze contactpersonen bij de regulatoren en de overheid zijn bezig om ons standpunt terzake overal toe te lichten in aanloop van de besluitvorming.
Een slimme meter heeft toch veel voordelen?
De voordelen van een slimme meter zijn er onmiskenbaar. Daarom is dit onderzoeksproject ook belangrijk voor ons. Door de tweewegcommunicatie met de slimme meter kunnen we op vraag van de klant vermogens aanpassen, meters in/uit dienst stellen, meterstanden vanop afstand uitlezen, Daarnaast kunnen we bij de klanten die groene stroom opwekken zien wanneer en hoeveel energie op ons laagspanningsnet wordt gestuurd. Hierdoor kunnen we ons net beter bewaken en aanpassen. Ook de bestrijding van fraude zal makkelijker verlopen in een net met slimme meters. Misbruiken kunnen sneller gedetecteerd worden.
De kosten en de baten
Niet in elke woning is er productie van hernieuwbare energie. Ook de slimme toestellen die door de meter kunnen aan- of afgeschakeld worden zijn nog niet of nauwelijks op de markt. Waarom zouden we versneld bij iedereen een slimme meter plaatsen als het enige voordeel is dat we real-time verbruiken kunnen opvolgen? Er bestaan al kosten-batenanalyses die aantonen dat slimme meters een voordeel opleveren. Cijfers zijn delicaat. Een te lage of te hoge inschatting van de kosten en opbrengsten maakt een groot verschil in de slotconclusie. We kunnen wel een relatief goede inschatting maken van de nodige investeringen, maar de opbrengsten zijn moeilijk te berekenen. Hoe de realiteit zal zijn weet niemand precies.
Hoe dan ook zal een te snelle invoering van slimme meters zorgen voor kapitaalvernietiging. Om het kort en simpel te zeggen: de oude meters werken nog en zijn nog niet aan vervanging toe. De ontwikkeling en de installatie van zo veel meters op korte termijn zal zonder twijfel leiden tot een tekort aan aannemers. En krapte op de markt zorgt automatisch voor dure prijzen. Bovendien is de markt nog steeds in ontwikkeling en worden slimme meters steeds slimmer. Te snel een slimme meter plaatsen verhoogt dan ook het risico dat de slimme meter als gevolg van verouderde technologie voortijdig vervangen moet worden.
Hoe zit het met de privacy?
De problematiek van de privacy dient nog uitgeklaard te worden. In Nederland bijvoorbeeld heeft men het project omwille van het massaal protest inzake schending van de privacy moeten terugschroeven. Mensen vinden dat het opvolgen van verbruiken van minuut tot minuut te veel inkijk geeft op aan- en afwezigheid, leefgewoonten enz.
Een slimme meter waar hij zijn nut kan bewijzen
Een slimme meter geeft de klant een beter zicht op zijn verbruiken. Wie zijn verbruik kent en opvolgt gaat automatisch minder energie verbruiken. Dat kan echter niet opgelegd worden. In de toekomst willen wij, op verzoek van de klant, zijn meter vervangen door een slimme meter. De responsabilisering van de verbruiker om rationeel met energie om te gaan is echter essentieel.
Zeker onze sociale klanten hebben baat bij een slimme meter. Herladen kan immers een stuk efficiënter en sneller verlopen dan met de huidige budgetmeters.
Op lange termijn zullen alle meters slimme meters zijn. Bij nieuwe aansluitingen, en daar waar de meter omwille van de levensduur of defect aan vervanging toe is zullen wij een slimme meter plaatsen. Een kwestie van maatschappelijk verantwoord ondernemen.
Infrax cvba, maatschappelijke zetel: Koningsstraat 55 bus 15, 1000 Brussel
Ondanks de regeringscrisis die al 500 dagen aansleept en waarbij men er nog niet eens in slaagt om drie burgemeesters te benoemen of de wet te laten naleven is Belgistan volledig in de ban van Concetta. Concetta is de rechterhand van Didier Bellens, cheftut bij Belgacom dit voor onze ollandse lezers. Concetta werd niet eens zo lang geleden ontslagen na een bijna bloedige opstand der ondergeschikten en kreeg natuurlijk haar ontslagvergoeding; Concetta wordt nu terug aangeworven. Probleem 1 : iedereen plakt een eigen cijfer op haar al dan niet royale ontslagvergoeding, Probleem 2 : stort ze haar ontslagvergoeding terug, Probleem 3: niemand wil Concetta terug behalve Didier, Probleem 4: vermits er geen regering is kan men niet tussenkomen in een door de staat gecontroleerd bedrijf. Wij hebben inmiddels onze ziekevlindervis Concetta genoemd in de hoop dat dit zijn overlevingskansen in een aquarium gevoelig zou doen toenemen. We wachten nu bang af. Nog nieuws van het Belgistaanse regeringsfront. Onze al bijna eeuwig ontslagnemende premier kondigt nu een ander soort ontslag aan. Hij wil naar Parijs zoals onze grootste Vlaamse zanger ooit, E.Wally, vooraleer hij in een rusthuis belandde. Yves Lesperme stopt met geiten kweken en wordt een hoge pief in de OESO. Eén probleempje: hij kan in feite geen ontslag nemen omdat hij reeds ontslagnemende is....ja, beste ollanders, het leven down under the great rivers, is niet simpel. Maar daar zullen we het dus niet over hebben. Gemerkt dat dit stilaan ons refrein wordt? We hebben het nog een poos over de slimme meters en de slimme netten. Een gunstige wind waaide ons immers het document toe waarin nogal wat belangrijke organisaties even hun standpunt uitleggen over die slimme dingen. We wilden jullie daar met veel plezier mee laten kennis maken. We hopen hiermee onze lezertjes die inmiddels weer met de dag talrijker worden, laten opgroeien tot slimme burgertjes...gezien het politieke deficit van de laatste tijden zal dit geen overbodige luxe zijn. Het orakel heeft gesproken...
We excuseren ons al bij voorbaat voor de soms slechte leesbaarheid van onderstaand document want bij het kopiëren gingen een aantal mooie rasterjes verloren...maar jullie krijgen onderaan de namen en telefoonnummers van een aantal mensen waar jullie eventueel het document in Pdf of waarschijnlijk ook in papier kunnen aanvragen... prettige lectuur...
Uitbouw van slimme netten
en de uitrol van slimme meters
ACV, ACOD B
RUSSEL, ACW, GEZINSBOND
OIVO, S
AMENLEVINGSOPBOUW,
T
EST-AANKOOP, VLAAMS ABVV
9
SEPTEMBER 2011
2
TER INLEIDING ............................................................................................................................................. 4
1. SITUERING IN HET GEHEEL VAN DE ENERGIEMARKT .................................................................... 6
2. GEBRUIKELIJKE ARGUMENTATIE PRO VOLLEDIGE UITROL ONDERZOCHT ............................... 8
2.1 P
RIJSEFFECT VAN EEN TOTALE UITROL VOOR DE KLEINE GEBRUIKER ....................................................... 8
2.2 E
NERGIEBESPARING VOOR DE HUISHOUDENS ........................................................................................ 9
2.3 E
FFECT VAN ENERGIEBESPARING OP HET NIVEAU VAN DE SAMENLEVING ................................................ 11
2.4 N
UTTELOOSHEID VAN FREQUENTE METERUITLEZINGEN (15'/PER UUR) ................................................... 12
3. RISICOS VOOR MAATSCHAPPELIJK KWETSBARE GROEPEN .................................................... 14
3.1 G
EVAREN VAN VOORAFBETALEN ......................................................................................................... 14
3.2 D
E SOCIALE OPENBAREDIENSTVERPLICHTINGEN. ................................................................................. 14
We verbijten hier onze wanhoop omdat we nooit bij Belgacom werden tewerkgesteld. We hadden daar dan wat mensen kunnen pesten om vervolgens ontslagen te worden met een vergoeding die het dubbele is van een parlementslid en daarna terug worden aangenomen. Dat lijkt ons heel wat lucratiever en ook kansvoller dan dom geld uit te geven aan win for life-biljetten. En je krijgt wel wat foto's in de kranten wat ons dan weer het statuut van bekende Vlaming oplevert. Dat is altijd mooi meegenomen. Je kan dan weer optreden op familiefeesten, misschien zelfs naast Bart Frit pronken. By the way, nu we het over bart Frit hebben, is het jullie ook opgevallen dat hij waarschijnlijk bij gebrek aan resultaten bij de onderhandelingen, volop aan het trainen is voor deelname aan de olympische spelen in de discipline sumoworstelen? Hij moet wel opletten dat hij niet zelf barst vooraleer België dat zou doen. In elk geval werpt zijn dieet "vruchten" af. Dat is het minste wat we kunnen zeggen. Hij is in elk geval goed op weg om bij de jeugd van minder dan 12 jaar Piet Piraat en kabouter Plop in populariteit voorbij te steken. tenminste zo bleek uit de beelden van de N-VA-familiedag in Bokrijk.We hebben zelf nog rijen kinderen en volwassenen zien aanschuiven in Disneyland om de handtekening van een reuzemuis te bekomen. In Bokrijk was het niet anders... Maar daar zullen we het allemaal NIET over hebben. Wij gaan het nog maar eens hebben over die slimme dingen die vooral geld kosten. Reden waarom we ze dus slim kunnen noemen... Nu de weerstand tegen die slimme meters stilaan massaal op gang komt , beginnen de voorstanders uit andere vaatjes te tappen. Eigenaardig genoeg stellen we vast dat de kritische consument plots niet goed meer schijnt te begrijpen day het niet enkel om zijn portemonnee gaat zoals ze hem eerst wel wilden laten geloven. Neen, die mogelijke besparingsillusie is definitief aan diggelen geslagen. Nu gaat het in feite over een nog belangrijkere opgave. De consument moet geloven dat hij met die slimme dingen de planeet zal kunnen redden. Hoe pakken ze het deze keer aan? Wel in feite hadden we niet begrepen dat het niet gaat om de slimme meters maar om de slimme netten. Ha, en geen slimme netten zonder slimme meters. Wat neerkomt op de zelfde redenering als te zeggen dat je geen uiensoep hebt zonder uien. Maar zo simpel ligt het in dit geval niet. We leggen het even uit: De voorstanders, laten we ze vanaf nu "de slimmen" noemen hebben hiervoor een nieuwe organisatie opgericht die ons hun verhaal tracht te verkopen. Het gaat over smartgridsflanders, omdat we nu éénmaal in vlaams gebied wonen...en die slimmen beweren dus dat de dommen beweren dat de installatie van hun meters enkel zal leiden tot een hogere kost wat natuurlijk een te beperkte kijk blijkt te zijn. We durven dit amper tegen te spreken alhoewel... Want onze slimme pipo's gaan er van uit dat onze huidige netten dus absoluut stupide en blind zijn. Je vraagt je dan wel af hoe de netwerkbeheerder op dit ogenblik zijn net kan in evenwicht houden. Als men bij Elia en op lager echelon binnen de distributienetbeheerders absoluut geen zich zou hebben op vraag en aanbod en op productiecapaciteit dan zouden we hier allemaal des avonds nog rond een kaars naar grootvaders verhalen van den troep zitten te luisteren. Dat lijkt ons niet meteen het geval. Het klopt dat men misschien de meetgegevens zou kunnen verfijnen maar hiervoor heeft geen enkele distributienetbeheerder, noch de nationale netbeheerder jullie individuele gegevens nodig uit de kelder of appartement. Stel je voor wat die mensen zouden beginnen met die miljoenen data, gesteld dat er per kwartier wordt gemeten? Dat er misschien wat slimme meters kunnen bijkomen op het niveau van distributiehoogspanningsposten om wat verfijnder te kunnen werken . Daar kunnen we perfect inkomen. Dat is het scenario dat nogal wat aanhangers vindt binnen de Waalse regulator. Een paar honderd meters en basta. Want we mogen er van uitgaan dat het fabeltje van de huidige domme netten dus helemaal niet opgaat. Werd tenandere binnen de overlegorganen van de VREG door de nationale netbeheerder Elia ook met zo veel woorden gezegd. Spijtig voor die Vlaamse smartgridsflanders-jongens en meisjes maar ze lijken niet goed te hebben geluisterd. Het tweede argument is dat je deze dingen als poortwachters nodig zou hebben om je particuliere productie in goeie banen te leiden. Man, man man miserie...hier staat dus met zo veel woorden geschreven dat onze bevoorradingszekerheid zou afhangen van de individuele zonnepanelen op de daken van particulieren...te gek om los te lopen...om het cru te stellen zou onze frigo kunnen werken voor zover mijn gebuur op dat zelfde moment geen kreeft hoeft te koken. Want die slimme flandriens moeten maar eens komen uitleggen hoe je een netevenwicht gaat maken op basis van individuele zonnepanelen. En wat er moet gebeuren als er plots wat wolken overkomen waaien? We zullen er zelf op antwoorden , je start dan een gascentrale op om de zoveel minuten om ze dan weer stil te leggen...resultaat? Torenhoge productieprijzen. Kijk de keuze voor die individuele zonnepanelen is, zoals we hier al jaren staan uit te leggen één van de meest idiote keuzes geweest wat betreft de netuitbating. Die productie, voor zover ze niet wordt afgenomen door het huis zelf onder dat zonnedak, gaat doodgewoon de grond in. Punt gedaan. Je kan geen net regelen met duizenden injectiepunten, ook niet wanneer daar slimme meters aanhangen. Je moet je net regelen op basis van algemene prognoses en niet van totaal wispelturig individuele productie. Maar het ergste is dat die groene productie van de individuele zonnepanlen die op het net terechtkomt en de grond ingaat betaald wordt aan het normale afnametarief. Doodgewoon omdat de huidige mechanische teller terugdraait en de factuur dus met even veel kilowatt vermindert. Conclusie je produceert voor het net dat met je productie niks kan aanvangen en je draagt evenredig minder af aan de distributienettarieven dan je buurman zonder zonnepanelen met uiterst zuinig energieverbruik. Doodgewoon omdat de distributienettarieven enkel worden berekend op je totaal verbruik in kWh.. De zuinige verbruiker die investeert in isolatie en zuinige apparaten en en verlichting wordt hiervoor niet echt beloond kunnen we hier wel stellen... Dan het derde doorslaggevende element, fraudebestrijding en technische mankementen....goed gevonden maar dit is ook zo een indianenverhaal. Alle netbeheerders gaan er van uit dat de fraude in Belgistan ergens schommelt tussen 2 en 2,5% van de residentiêle afname die ongeveer 30% van de totale productie bedraagt. Je moet geen Einstein zijn om te berekenen dat een investering van meer dan 2 miljard euro in Vlaanderen alleen om fraude te bestrijden van dergelijke omvang neerkomt op schieten met een atoombom op een ééndagsvlieg. En dat het argument van de opsporing van de technische mankementen helemaal van de pot is gerukt. Als er een technisch mankement is op je individuele installatie want daar gaat het hier dus wel degelijk over in het geval van de individuele slimme meter, wat doe je dan? wacht je dan tot er ergens een dispatching een ploeg stuurt om een na te kijken of je verlies hebt ergens in je keuken of in je veranda? Dat zou ongeziene luxe zijn. Technische mankementen op je individuele installatie zijn de zaak van de individule verbruiker en nooit van de distributiefirma; Technische mankementen "stroomopwaarts" in een kabine is andere koek maar daar wordt vandaag heel snel op gereageerd door eenvoudig te telefoneren naar de diensten die vermeld staan op je factuur. Wie hier durft te beweren dat het met slimme meters veel vlugger zal gaan is een idioot. Dus wat hieronder staat is larie en apekool. Voilà en we zijn blij dat we dat zo kernachtig kunnen uitdrukken... We vonden eveneens een paper van de universiteit van gent. Eeen zeer gedegen stukje denkwerk van een aantal studenten die tot de conclusie komen dat er inderdaad een negatieve businesscase is bij de uitrol van de slimme meters van ongeveer een zeer optimistische 1 miljoen euro, resultaat dat ze zelf zwaar nuanceren trouwens. Afgaande van de resultaten van de kosten-batenanalyse door Cap Gemini gemaakt voor het Brussels Gewest kunnen ze dat inderdaad best nuanceren maar waar ze helemaal uit de bocht gaan is dat ze dan zonder veel bewijs gaan stellen op basis van een makro-economisch model (dus op basis van totale berekening) dat die dingen toch moeten geplaatst worden wegens andere redenen; Nergens is er een gedifferentieerde berekening op basis van de verschillende verbruikersprofielen en ze gaan dus blindelings uit van het feit dat iedereen ongeacht zijn verbruik en inkomen bijdraagt tot de financiereing van iets waar niet iedereen baat bij heeft. Dit is voor ons doodleuk een vorm van belastingen waar de zwakste schouders de zwaarste lasten zullen dragen. Goed geprobeerd maar een dikke onvoldoende al blijft het een zeer interessant paper omdat zelfs de grootste optimisten moeten vaststellen dat er geen economische noodzaak is voor de volledige uitrol en dat de baten voor alle consumenten niet worden bewezen. En dat was het uitgangspunt van de Europese richtlijn die stelde dat een uitrol enkel kon gebeuren na een kosten-batenanalyse die uitwijst dat de consumenten er baat bij hebben...Het is al tot in den treure bewezen en herbewezen dat de overgrote mleerderheid der consumenten er absoluut geen baat bij zal hebben. En dat het de duurste energiebesparingsmaatregel is die je maar kan bedenken op de zelfde lijn dan de zonnepanelen...en we hebben één keer de fout gemaakt maar liefst geen tweede keer...
In Vlaanderen zijn er reeds meer dan 4.000 slimme meters geplaatst. Weldra komen er nog zon 40.000 bij. Sommigen grijpen dit aan om te stellen dat die slimme meters enkel zullen leiden tot extra kosten voor de gebruikers. Die stelling vertrekt echter vanuit een te beperkte kijk op dit nieuwe type van meters.
Slimme meters mogen niet los worden gezien van het slimme net waar zij onderdeel van zullen uitmaken. Op dit moment zijn we in Vlaanderen de eerste stappen aan het zetten naar dergelijke smart grid. Binnen zon net fungeren de meters als een soort van poortwachters tussen het net en de gebruikers/ energieproducenten.
De nieuwe meters zijn veel meer dan louter het scherm waarop men afleest hoeveel men verbruikt, waarna de gebruiker bepaalt of hij zijn energieverbruik aanpast. Zij kunnen informatie verstrekken aan toestellen die de intelligentie bezitten om eventueel zelf te bepalen of er duurdere stroom wordt afgenomen op piekmomenten, of dat er gewacht wordt op een dalmoment waarop er meer capaciteit beschikbaar is op het net.
Daarnaast zullen slimme meters ook een belangrijke rol spelen in het omgaan met het stijgende aandeel aan duurzame energie. Deze energie wordt immers op vele verschillende locaties geproduceerd, onder andere door particulieren (bv. zonnepanelen). Momenteel is er slechts één optie bij 'overproductie': het afschakelen van deze zonnepanelen. Met slimme meters als poortwachters, kan dit binnen een smart grid verleden tijd zijn.
Een derde punt is dat het met slimme meters mogelijk wordt om sneller fraude op het spoor te komen, of fouten sneller te detecteren, en dus ook sneller oplossingen aan te reiken.
Het is daarom spijtig dat men kritiek levert op slimme meters zonder oog te hebben voor het geheel waar zij deel van zullen uitmaken.
'Slimme meters voorzien aanslag op uw energiefactuur'
10/09/11, 06u34
Een breed front van middenveldorganisaties heeft grote vragen bij de door lobbyisten van de elektriciteitsindustrie gepropageerde slimme meters. 'Die zullen een bijkomende aanslag vormen op de nu al onbetaalbare energiefactuur van gezinnen.'
In het kader van een proefproject plaatsen netbeheerders Eandis en Infrax bij vijftigduizend Vlaamse gezinnen binnenkort een slimme meter: een nieuwe digitale elektriciteitsmeter die met behulp van de nieuwste informatie- en communicatietechnologieën niets dan voordelen zou opleveren voor mens en milieu. Zo beweren althans de elektriciteitsleveranciers, netbeheerders en fabrikanten van slimme meters.
Wij plaatsen vraagtekens bij die bewierookte meters. Aan de algemene invoering ervan in Vlaanderen hangt een kostenplaatje van 2,272 miljard euro, zo toonde onderzoek van de Universiteit Antwerpen aan. Indien de distributienetbeheerders (Eandis en Infrax) deze investeringskosten doorrekenen aan de eindconsument - zij mogen ons tegenspreken indien dit niet het geval zou zijn - zal elk Vlaams gezin via zijn elektriciteitsfactuur de volgende twintig jaar jaarlijks minimaal 40 euro extra mogen ophoesten voor de uitrol van de slimme meters.
Onder meer omdat gezinnen hun elektriciteitsverbruik nauwgezetter zouden kunnen monitoren en daardoor hun gedrag zouden aanpassen, wordt aan de slimme meter een groot besparingspotentieel toegedicht. Onze eigen berekeningen tonen aan dat die potentiële energiebesparing door de elektriciteitsindustrie wordt overschat. Voor kleine en middelmatige gebruikers zal de invoering van de slimme meter enkel (fors) hogere energiefacturen tot gevolg hebben. Zeer kleine verbruikers (600 kWh/jaar) kunnen dankzij de slimme meter jaarlijks nauwelijks 3 tot 7 euro besparen, in de twijfelachtige veronderstelling dan nog dat ze hun elektriciteitsconsumptie grondig aanpassen. Zelfs voor middelgrote gebruikers (3500 kWh/jaar) bedraagt de besparing niet meer dan jaarlijks 10 tot 28 euro. Enkel grote verbruikers (> 7500 kWh/jaar) zouden winst kunnen puren uit een slimme meter.
Kleine verbruikers - een categorie waarin gezinnen in armoede, maar ook energiezuinige gezinnen sterk oververtegenwoordigd zijn - zullen bij een volledige uitrol van de slimme meter financieel opdraaien voor de besparing van grote verbruikers. Want als kleine verbruiker van elektriciteit is hun besparingspotentieel in absolute bedragen nu eenmaal erg beperkt, terwijl de kosten van de meter aangerekend wordt aan alle Vlaamse gezinnen.
In een rapport dat we vandaag overmaken aan leden van het Vlaams parlement, komen nog andere problemen aan bod. Zo zullen gezinnen genoodzaakt zijn om oude huishoudelijke toestellen, wegens niet compatibel met de slimme meter, te vervangen door nieuwe. Mensen die leven van een uitkering en gepensioneerden zullen harder getroffen worden dan andere groepen: zij verbruiken overdag relatief meer elektriciteit dan een gezin met tweeverdieners, terwijl de invoering van slimme meters dreigt te leiden tot nieuwe tariefformules die het elektriciteitsverbruik tijdens deze daguren nog duurder zullen maken.
Slimme meters dreigen ook bestaande sociale maatregelen in de strijd tegen energiearmoede uit te hollen, terwijl voor ons technologische innovatie ten dienste moet staan van sociale vooruitgang. Slimme meters houden ook grote risico's in voor de schending van de privacy van (zowel zwakke als sterke) consumenten: of vindt u het comfortabel dat elektriciteitsleveranciers voortdurend kunnen binnengluren om - uit commerciële overwegingen - ongevraagd te achterhalen wie wanneer in huis is, welke toestellen hoeveel verbruiken?
De machtige voorstanders van slimme meters bezweren politici overal in Europa om snel over te gaan tot een algemene implementatie. Blind vertrouwen op de eenzijdige informatie, zou een fatale vergissing zijn: de maatschappelijke kosten en baten van slimme meters zijn tot vandaag nog ver van voldoende nauwkeurig en objectief in kaart gebracht.
Ook over een eerlijke verdeling van die kosten en baten is nog nauwelijks een debat gevoerd. Een Mattheüseffect van enorme omvang loert om de hoek in het dossier van de slimme meters: want maatschappelijk kwetsbare gezinnen en andere kleine verbruikers zullen fors bij moeten dragen aan investeringen die enkel besparingen bij grote verbruikers en bedrijven tot gevolg hebben.
De slimme meter dreigt op een financieel debacle uit te draaien voor kleine gebruikers en vormt een bedreiging van onze privacy. Onafhankelijk en grondig onderzoek is noodzakelijk om tot voldragen en sociaal rechtvaardige besluitvorming te komen in dit dossier. Wij rekenen op het Vlaams parlement om in deze zijn verantwoordelijkheid op te nemen.
Geert Marrin (beleidswoordvoerder sector Samenlevingsopbouw); Mieke Clymans (project Energie en Armoede sector Samenlevingsopbouw); Adriaan Meirsman (Onderzoeks- en Informatiecentrum van de Verbruikers Organisaties); Ivo Mechels (woordvoerder Test-Aankoop); Annemie Drieskens (gezinspolitiek secretaris van de gezinsbond); Patrick Develtere (voorzitter ACW); Caroline Copers (algemeen secretaris Vlaams ABVV); Ann Vermorgen (nationaal secretaris ACV) ; Jean Pierre Knaepenberg (intergewestelijk secretaris ACOD Brussel)
We hebben hier van bij het begin reeds op onze eigen bescheiden schaal trachten te waarschuwen tegen wat wij zelf beschouwen als één van de best opgezette bedriegerij van dit en de volgende decennia. We hebben het dan over de "slimme meters" die vooral slim zijn door de slimme jongens en meisjes die erachter zitten om er een stevige stuiver aan te vedienen. Ze vertellen ons dat we er allemaal beter zullen mee worden en vooral veel geld zullen uitsparen. Wij hebben dit hier al in het lang en het breed trachten uit te leggen waarom we dit soort zogezegd "groene praat" doodgewoon gezeik vinden. Wel beste lezertjes we stellen vandaag vast dat steeds meer mensen en veel slimmere mensen dan wij trouwens, onze mening beginnen te delen. We zijn daar natuurlijk erg blij mee maar we hadden vooral graag gezien dat hun stem gehoord wordt en vooral dat hun argumenten eens duidelijk worden uitgelegd aan het brede publiek. Want iedereen of tenminste de grootste groep energieverbruikers zal het slachtoffer worden van die slimme prullen. Wij hebben niks tegen het feit dat sommige verbruikersprofielen daar inderdaad hun profijt mee zouden halen maar de volledige uitrol van deze meters over de ganse bevolking is pure oplichterij. En daar zijn blijkbaar heel wat mensen zich van bewust aan het worden behalve onze politiekers want die discussiëren zich nu suf over de benoeming van 3 burgemeesters die al een paar jaar ongestoord hun ambt uitoefenen... We stellen vast dat afgaande op de organisaties die zich keren tegen de verplichte algemene installatie de grote meerderheid van de bevolking door hen wordt vertegenwoordigd. Nu is het wachten op politieke stellingnames maar dat kan natuurlijk nog heel lang duren. Het is makkelijker zich uit te spreken over Arabische revoluties als over iets dat de ganse eigen bevolking dreigt zuur op te breken...wij wachten af in elk geval maar met weinig hoop...maar wat hierronder staat maakt in elk geval ons dagje goed...
"Slimme stroommeters aanslag op de nu al onbetaalbare energiefactuur"
11/09/11, 17u30
Tegen september 2012 verwacht de Europese Commissie een evaluatie van het Vlaams gewest over een algemene invoering van de slimme meter. Een front van middenveldorganisaties plaatst vraagtekens bij die meters. "Die worden gepropageerd door lobbyisten van de elektriciteitsindustrie. Ze zullen een aanslag vormen op de nu al onbetaalbare energiefactuur van kleine verbruikers", stellen ze.
"Netbeheerders Eandis en Infrax plaatsen binnenkort bij 50.000 Vlaamse gezinnen een slimme meter: een nieuwe digitale elektriciteitsmeter die met behulp van de nieuwste informatie- en communicatietechnologieën diverse voordelen zou opleveren voor mens en milieu. Er zijn echter ook nadelen aan verbonden", zeggen de middenveldorganisaties ACOD, ACV, ACW, ABVV, de Gezinsbond, het Onderzoeks- en Informatiecentrum van de Verbruikers Organisaties (OIVO), Samenlevingsopbouw en Test-Aankoop.
Kosten Volgens hen hangt aan de algemene invoering van slimme meters een enorm kostenplaatje: een bedrag dat voor Vlaanderen alleen al oploopt tot 2,272 miljard euro. "Het leidt geen twijfel dat de distributienetbeheerders deze investeringskosten zullen doorrekenen aan de eindconsument. Daardoor zal elk Vlaams gezin via zijn elektriciteitsfactuur jaarlijks minimaal 40 tot 70 euro extra ophoesten."
Onderschatting Verder toont onderzoek van de organisaties aan dat de elektriciteitsindustrie het besparingspotentieel overschat dat aan de slimme meter wordt toegedicht. "Enkel grote verbruikers zouden winst kunnen puren uit een slimme meter, terwijl zeer kleine verbruikers jaarlijks nauwelijks 3 tot 7 euro zullen besparen. Kleine verbruikers - gezinnen die leven in armoede, maar ook energiezuinige gezinnen - zullen bij een volledige uitrol van de slimme meter financieel opdraaien voor de besparing van grote verbruikers", luidt het. (belga/sam)
Over de doden wel kwaaie woorden : einde van de zaak zuster Gabrielle?
Terwijl we hier aan onze schaamdelen zitten pulken en krabben wegens deelname aan de anti-slipdag van Gaia tegen het castreren van biggen valt ons oog op een bericht in De Standaard. Het kondigt de dood aan van een zekere Gaston M., hoofdverdachte in de zaak rond de verdwijning van zuster Gabrielle. Op 29 en 30/8 2010 hebben we dit dossier behandeld op dit blogje. Het was een dossier dat in feite kan model staan over hoe kerk en gerecht als twee machtige apparaten zaken als pedofilie, moord en andere smeuïge rommel onder de mat kunnen vegen. Gelukkig waren er binnen het gerecht steeds individuen die er steeds zijn in geslaagd om sommige zaken zoals deze uit de frigo te houden en te blijven speuren. Helaas, zonder veel resultaat dank zij een absolute omerta in sommige kringen, zeker binnen de kerkelijke instanties. Maar de huidige stand van zaken is dus dat de voornaamste verdachte gestorven is. We vermoeden dat sommigen hierdoor opgelucht zijn. Maar de aandachtige lezer zal uit onderstaand artikeltje ook wel kunnen afleiden dat de verdachte toch nog minstens één onnodig slachtoffertje heeft kunnen maken vooraleer hij definitief werd geînterneerd. Nochtans was hij vanaf het begin van zijn "schoolse activiteiten" zowel in een katholiek college waar hij al vlug werd overgeplaatst naar een technische school, allebei in Vilvoorde, zeker en vast geen onbesproken figuur. Dus alle onheil en slachtoffers na die Vilvoordse periode hadden gemakkelijk kunnen vermeden worden. Toch heeft men hem in bescherming genomen en zelfs directeur van een meisjesschool benoemt....over de doden geen kwaad woord, maar er zijn uitzonderingen...
Laatste spoor naar zuster Gabriëlle is dood
Kanunnik decennialang verdacht, maar nu gestorven voor ultieme verhoor
Het laatste spoor naar zuster Gabriëlle, de Dendermondse non die in 1982 spoorloos verdween, is dood. Kanunnik Gaston M., decennialang de enige verdachte, is overleden in het psychiatrisch centrum Sint-Jan-Baptiste in Zelzate. Zijn dood is een ontgoocheling voor het Dendermondse parket. 'We hadden net beslist dat we hem nog één keer zouden verhoren.'
77 jaar is Gaston M. geworden. De laatste tien jaar van zijn leven heeft hij in eenzaamheid doorgebracht in het psychiatrisch centrum in Zelzate, waar hij was geïnterneerd na de aanranding van een jongetje in Gent. Daar hebben ze hem enkele dagen geleden dood gevonden in zijn kamer, bezweken aan een slepende ziekte. Met zijn dood verdwijnt meteen ook de laatste hoop om het lichaam van de verdwenen zuster Gabriëlle uit Dendermonde ooit nog terug te vinden. De voormalige superior van het Sint-Vincentiusinstituut in Dendermonde is immers al decennia de enige verdachte.
Ultieme poging
'De verdwijning van zuster Gabriëlle is in Dendermonde nog altijd een heet hangijzer, hoewel het dossier al dateert uit 1982', zegt de nieuwe Dendermondse procureur Erwin Dernicourt. Eerder dit jaar besliste hij dat het hele verdwijningdossier opnieuw geanalyseerd zou worden, in de hoop het raadsel toch nog op te lossen. Hoewel het al sinds 2002 officieel verjaard is.
Dernicourt reageerde gisteren verrast op de dood van Gaston M. 'Niemand heeft ons op de hoogte gebracht', zei hij. Het overlijden van de man doorkruist de plannen van het gerecht. 'We hadden eerder deze week op een vergadering beslist dat we nog een ultieme poging zouden ondernemen om de man te verhoren, in de hoop dat hij ons misschien toch nog zou kunnen helpen. Het was het enige wat we nog konden doen, zo bleek uit een grondige analyse van het oude onderzoeksdossier.'
En toch wil het Dendermondse parket het nog niet helemaal opgeven. Gistermiddag werden meteen enkele speurders van de federale politie naar het psychiatrisch centrum in Zelzate gestuurd. Om de persoonlijke spullen van Gaston M. nog eens in te kijken, in de hoop dat ze er misschien aanwijzingen zouden vinden.
De zuster/detective
Zuster Gabriëlle -of de Gabbe, zoals de leerlingen van het Sint-Vincentiusinstituut hun populaire leerkracht noemden- verdween op 4maart 1982. Haar stoel bleef die ochtend leeg tijdens de ochtendmis in het Sint-Vincentiusklooster. En toen de andere zusters haar in haar kamer gingen zoeken, bleek ook die leeg. Haar spullen lagen er nog, maar het bed van de 56-jarige zuster was onbeslapen.
De familie van Gabriëlle -haar echte naam was Germaine Robberechts- was niet te spreken over de manier waarop de kloosteroversten en het gerecht reageerden. Ze hadden het gevoel dat er niet echt gezocht werd. Binnen het klooster was beslist dat er geen sprake kon zijn van een misdrijf. Gabriëlle had haar kap over de haag gegooid. Zo stond het ook in een brief die het klooster aan de familie liet bezorgen. 'Ze heeft het klooster zonder toelating en vrijwillig verlaten.'
Het onderzoek zou pas na acht jaar echt losbarsten, toen enkele speurders van de gerechtelijke politie in Aalst zich vastbeten in de verdwijning. En al snel viel de verdenking op kanunnik Gaston M., de toenmalige superior. Er waren sterke aanwijzingen dat Gabriëlle, die geregeld chauffeur moest spelen voor de man, had ontdekt dat hij er een decadente levensstijl op na hield en gesjoemeld had met geld van het klooster. Ze had haar verdenkingen zorgvuldig neergeschreven in haar dagboek.
Volgens getuigen hadden de twee de avond voor de verdwijning nog zwaar geruzied. En Gaston M. zei tegen haar familie dat Gabriëlle zich te veel een detective waande.
Geen bekentenis
Ondanks de aanwijzingen kwam het nooit tot een formele inverdenkingstelling. Gaston M. bleef hardnekkig ontkennen, zelfs nadat een leugendetectortest in zijn nadeel was uitgevallen. Hij maakte het de onderzoekers ook zo moeilijk mogelijk, door op het gepaste moment ziek te worden en in de psychiatrie te verdwijnen. En ook van de kerkelijke overheden kwam niet veel hulp. 'We moesten werken in een erg gesloten milieu', zegt het gerecht. Maar de grootste hindernis was dat het lichaam van Gabriëlle nooit werd gevonden.
Het imago van Gaston M. raakte wel onherroepelijk beschadigd. Zeker toen er in een Nederlands weekblad foto's van hem verschenen in vrouwenondergoed. Hij moest vertrekken uit Dendermonde, naar het anoniemere Gent. Tot hij daar in 2001 een jongen van zes aanrandde en geïnterneerd werd.
![[SB10001424053111904194604576579613092853664]](http://s.wsj.net/public/resources/images/WO-AH057_CPROTE_D_20110918191259.jpg)
