oeioeioei,
Vlaanderen ontdekt nu pas dat de katholieke kerk niks met democratie
noch met enige vorm van inspraak te maken heeft. Deze collectieve
verdwazing van onze katholieke streekgenoten is natuurlijk voor een
groot stuk te danken aan de omfloerste leiding van meneer monseigneur
Danneels. De monseigneur die nu in ongenade gevallen is wegens
onduidelijkheid, zelfs over niet te tolereren uitspattingen die we nu
stilaan tot in de goorste details beginnen te kennen. Misschien
bestaat er zelfs een band met de massale overloop der katkolieke
kiezersscharen naar de NVA? Want als we de opvattingen van Rik Devillé,
één van de rumoerigste kopstukken van de interne opstand tegen Leonard,
lezen dan krijgen we binnenkort zelfs een eigen Vlaamse kerk. Dat zal
dan iets moeten worden zoals de anglicaanse afscheuring van weleer die
toch ook een iets of wat een gelijkaardig motief had, als we ons niet
vergissen. Bij de anglicanen heeft men dan gekozen voor de vervanging
van de paus door de regerende engelse vorst(in). In Vlaanderen dreigt
dat wat lastiger te liggen. Maar misschien kunnen ze even polsen bij de
grote NVA-voorzitter, Bart I? We
hebben steeds veel respect gehad voor Devillé en zijn strijd tegen de
doofpotten van Danneels, maar wat die nu bazelt en leutert is er dus dik
over. We kunnen enkel de reactie bijtreden van Herman De Dijn in de
zelfde De Morgen over dit onzinnige debat. Ons maakt het verder nog
weinig uit of kerkgangers nu de ganse tijd op hun kont mogen blijven
zitten of rechtstaan. Of daar vooraan nu iemand met een kazuifel staat
of desnoods in vrouwenkleren. Iedereen zou al lang moeten beseffen dat
elke kerk en elke sekte als instituut nooit de mening zal vragen van de
gelovigen. Van deze laatsten wordt slechts gevraagd te geloven en wat ze
zullen moeten geloven wordt door anderen bepaald. Dat is de essentie
van elk geloof, basta. Dat is de essentie van de verlichting die in
Vlaanden blijkbaar pas nu begint door te dringen. Wij behoren dus niet
tot de categorie gelovigen. Wij hebben wel respect voor iedereen die het
nodig vindt steun te zoeken bij zulke instituten, ongeacht hun inhoud
zolang ze kunnen respecteren dat er dus mensen zijn die niet willen
geloven wat er hen voorgekauwd wordt. Tenslotte is de katholieke kerk al
eeuwen een voorbeeld geweest in misleidende communicatie. Maar we
moeten het haar nageven, ze is dan ook het enige instituut dat het al
2000 jaar heeft uitgezongen. Dit wijst op een zeer intelligente vorm van
manipulatie en aanpassingsvermogen dat we zeker niet moeten
onderschatten. Maar het is en blijft een gegeven dat heel wat mensen
niet zonder kerk of kerken zouden kunnen. Elke kerk die de tolerantie
tegenover anderen predikt moet welkom zijn. Anderen moeten bestreden
worden met alle middelen. laat het duidelijk zijn voor iedereen! Alleen
vinden we een vlaamse variant wat overbodig alleen al omdat het er op
wijst in welke mate het nationalistische discours de geesten heeft
vervuild. Iets dat per definitie als universeels moet gelden laten
terugplooien op een geografisch beperkt zakdoekgebiedje omdat daar wat
structuren bestaan die als kerkinstituutje en als aanspreekpunt kunnen
dienen voor de gelovigen, is pure onzin. Het wijst er enkel op hoe ziek
Vlaanderen is geworden en hoe het zich wentelt in eigenwaan, pretentie
en zich beschouwt als een nieuw Jeruzalem. Kan iemand zich indenken dat
de waalse of brusselse katholieken dergelijk discours zouden uitkramen?
05/11/10, 10u09 Priester
Rik Devillé ziet dat Vlaamse gelovigen zich niet meer laten kleineren
door Rome. Hij schreef dit jaar Het misverstand, over hoe een
onafhankelijke parochie werkt, uitgegeven bij Van Halewyck. Het respect voor wat gelovigen denken en doen is helemaal niet van tel in Rome, schrijft Devillé.
Mgr.
Léonard is door Ratzinger, tegen het advies van de Belgische kerk in,
aangesteld tot aartsbisschop. Zijn onbarmhartige en niet-evangelische
uitspraken en acties schudden heel wat katholieke parochies en andere
katholieke instellingen wakker in dit land. Léonard bezit niet alleen de
duivelse gave de 'overlevers' van seksueel misbruik, door zijn eigen
clerus veroorzaakt, nog meer te stigmatiseren. Zijn uitspraken zijn
gewoon kwetsend en dwingen katholieken tot een weerwoord. En hopelijk
ook tot actie.
In
Vlaanderen liet Mgr. Léonard het aan zijn woordvoerder Jürgen
Mettepenningen over om de katholieke gemeenschap wijs te maken dat het
telkens om opzettelijke verkeerde interpretaties ging. Een goed
verstaander weet al lang dat Léonard zijn vanuit Rome geprogrammeerde
campagne niet zal stoppen. Ratzinger wil nu eenmaal zijn restauratie
richting middeleeuwen doorduwen. Het is trouwens niet de eerste theoloog
die hiervoor opgeofferd wordt. Wat Jürgen Mettepenningen in zijn korte
loopbaan als woordvoerder van Léonard heeft moeten gladstrijken is niet
niks. Zijn ontslag als woordvoerder van de aartsbisschop staat symbool
voor de vele katholieken die nu duidelijker dan voorheen, hun ontslag
aanbieden aan de rooms-katholieke kerk. Nu weten katholieken in
Vlaanderen duidelijker dan onder het bewind van Danneels, waar Rome
naartoe wil. Het respect voor wat gelovigen denken en doen is helemaal
niet van tel in Rome.
Toch
is dit niet het volledige plaatje, het Interdiocesaan Pastoraal Beraad
(IPB), het hoogste democratische orgaan van de rooms-katholieke kerk in
Vlaanderen heeft 30 jaar lang in stilte en met veel diplomatie het
Roomse dictaat verdragen en verzwegen. Vorige week durfden ze eindelijk
tonen wat ze in petto hebben (katholieken moeten protestanten worden,
klonk het in De Morgen van 30/10). Dat doet de woordvoerder van Léonard
nu ook. Er is dus nog hoop voor katholieken. Ondertussen hebben heel wat
parochies, scholen, ziekenhuizen, jeugd-, volwassenen- en culturele
organisaties niet zitten wachten op het IPB-standpunt, of op het ontslag
van Mettepenningen. Zij hebben zich al, meestal geruisloos, losgemaakt
van dit middeleeuws-roomse instituut. Enkel de sektarische "nieuwe
bewegingen" klampen zich met nog meer hardnekkigheid vast aan de roomse
macht.
Rome
is nog lang niet van plan van koers te wijzigen. Dat parochies en
andere katholieke instellingen de "stap naar buiten" zetten, hebben ze
precies aan hardliners als Léonard en Ratzinger te danken. Ten tijde van
Danneels werd veel gecamoufleerd en werd het leed in stilte geleden.
Het is de verdienste van Léonard klare taal te spreken.
Los van het bisdom In
elke Vlaamse provincie zijn al verschillende parochies en andere
katholieke organisaties te vinden die autonoom werken en waar de
bisschop de facto geen impact meer heeft. Parochies waar geen inwonend
priester meer is, hebben het iets gemakkelijker. Gelovigen gaan
zelfverzekerd en vaak met meer betrokkenheid dan priesters voor in de
sacramentele vieringen. Zij beheren parochies en kerken en staan zelf in
voor de bezoldiging van hun vrijgestelden. Zij weigeren tienden van hun
inkomsten af te staan aan het bisdom daar het bisdom toch geen
meerwaarde meer biedt.
Ook
zijn er al heel wat parochiale vzw's die hun statuten hebben aangepast
zodat de bisschop, of zijn afgevaardigde, er geen mandaat meer heeft in
het bestuur. Enkel kerkfabrieken moeten er nog voor zorgen dat de
"vertegenwoordiger van de bisschop" in hun bestuur vervangen wordt door
een "vertegenwoordiger van de plaatselijke parochie". Het is een
opdracht voor de gewestregeringen die hiervoor bevoegd zijn om dit
mogelijk te maken, zodat ze aan katholieken, die zich los van Rome
organiseren, minstens een evenwaardige behandeling kunnen aanbieden.
Misschien kan het IPB een initiatief nemen?
Vele
katholieken in Vlaanderen kijken uit naar het IPB. Hoe kunnen zij nog
langer zichzelf kleineren door de gezanten van Ratzinger?
Heeft
het IPB niet de plicht om niet langer, als Jürgen Mettepenningen, het
op te nemen voor dit gediscrimineerde godsvolk? Hoe kan datzelfde IPB
het laten gebeuren dat bisschoppen advocaten inhuren om rechters in dit
land te wraken zodat de honderden dossiers van misbruik door clerici
niet kunnen behandeld worden?
Laat
het IPB voltallig zijn ontslag aanbieden aan de bisschoppen en
terzelfder tijd opstaan als hét nieuwe aanspreekpunt van de katholieke
kerk in Vlaanderen. Als de katholieke kerk een democratisch verkozen
bestuur heeft, zal dat niet alleen het kerkvolk ten goede komen maar de
gehele samenleving.
06/11/10, 10u14 Herman
De Dijn is filosoof, emeritus hoogleraar aan de KU Leuven. Volgens hem
wordt de Rooms-katholieke kerk in dit land van binnenuit aangevallen
door katholieken die al lang geen katholieken meer zijn. Torfs, Devillé
en anderen hadden allang hun conclusies moeten trekken.
We
zijn nu ongeveer een half jaar na de start van het schandaal van het
kindermisbruik in de Katholieke Kerk in Vlaanderen. Het is interessant
die periode in haar geheel te overschouwen en te zien wat zich daarin
geleidelijk duidelijker demonstreerde. Het lijkt intussen niet langer te
gaan om een afrekening met structuren die tot seksueel- en
machtsmisbruik leidden, maar met de katholieke kerk als zodanig. Telkens
opnieuw worden aanleidingen gevonden om het vuur van de afkeer levend
te houden en dat zoals het in het huidige medialandschap past telkens
gebonden aan het al dan niet terecht neerhalen van personen die het
kwaad personifiëren: Vangheluwe, Danneels, Léonard. We hebben
maatschappelijk gezien nog weinig met elkaar gemeen, tenzij het
negatieve zich afzetten tegen 'l'infâme'.
Maar
ik zou het vooral over een tweede fenomeen willen hebben, niet zozeer
de aanval van buitenaf, maar van binnenuit. Wat we nu meemaken is het
openbaar worden onder druk van de omstandigheden van wat wijlen Frans
Verleyen al jaren geleden het stille schisma van de kerk in Vlaanderen
noemde (zie zijn boek Want buiten is het koud. De katholieken en hun
verzwegen schisma, 1995). In zijn ogen waren de meeste Vlaamse
katholieken en instellingen al lang niet meer katholiek, maar zoals ze
zelf graag zeggen 'christelijk'.
Afvalligen Volgens
Verleyen, en hij heeft gelijk natuurlijk, kan men niet katholiek zijn
zonder een hechte band met de apostolische en Roomse traditie. Het zich
'outen' van het schisma wordt op de spits gedreven wanneer de nieuwe
aartsbisschop op zijn ondiplomatische manier standpunten herhaalt die
altijd al tot de Roomse leer behoorden. Hij krijgt de hele
'christelijke' goegemeente over zich heen en er breekt haast een
openlijke revolutie uit (zie bijvoorbeeld het opiniestuk van 'priester
op rust' Rik Devillé in DM van 5/11). Volgens Verleyen zijn vele
priesters zoals Rik Devillé, die hij met name noemt, eigenlijk
afvalligen. Men kan zich inderdaad afvragen waarom zij niet al lang
eerlijk uit de kerk stapten. Waarschijnlijk alleen om de systematische
subversie van binnenuit te kunnen voortzetten. Het is natuurlijk alleen
maar door hun relatie met de institutionele kerk dat zij überhaupt de
aandacht trekken. Neem die kerk weg en hun dissidentie wordt compleet
oninteressant, de oprispingen van vooral 'grumpy old men' of van
groepjes met hun eigen kleine privépausen. Ook Rik Torfs krijgt er bij
Verleyen van langs. "Het werk van mensen zoals de Leuvense
hoogleraar-jurist Rik Torfs (.) grenst bijna aan het onwezenlijke. Zij
pleiten voor afdwingbare sociale, professionele en andere
'mensenrechten' binnen of aan de rand van de Vaticaanse 'wetgeving'. (.)
Onbewust lijden ze aan een omgekeerd caesaro-papisme, want ze
behandelen hun in wezen spirituele conflict op het wereldse forum. Ze
laïciseren als het ware hun godsdienstig probleem."
We
kunnen hier vandaag allerlei andere anomalieën aan toevoegen. Als Rome
zijn standpunt tegen ivf herhaalt, wordt er door een priester tijdens
een preek! schande over gesproken dat de paus de kinderen geboren via
ivf het levenslicht niet gunt. Hoe kan men zo'n onfaire beschuldiging,
ondoordacht of moedwillig gelanceerd door een paar professoren, zomaar
napraten? Alsof men kinderen op welke manier ook geboren, al was het uit
een incestueuze of polygame relatie, niet kan respecteren, zonder het
soort daden of technieken die aan hun oorsprong liggen te mogen
afkeuren. De psychiater-voorzitter van een kerkelijke commissie meende
de paus zelf eens flink de les te moeten lezen. Zoals een minister in
een politiek regime, moet een paus ook maar opstappen als bepaalde
dingen in de organisatie fout lopen. De gekste voorstellen hoorde ik
binnen mijn eigen universiteit op een van de discussiefora over de K van
de KU Leuven. Zo moeten de leken onder de leiding van de universitaire
overheid (?) het centrum van de kerk in Mechelen maar overnemen, en die
kerk via audits en dergelijke reorganiseren.
In
de war door jaren van dubbelzinnigheid lijken vele 'katholieken' en hun
organisaties nu objectief in de kaart te spelen van degenen die de kerk
radicaal willen terugdringen in de privésfeer. Is het verwonderlijk dat
in dergelijke omstandigheden vele gewone gelovigen er de brui aan
geven? Er lijkt haast niemand meer te zijn, ook binnen de kerk, die het
geloof in zijn traditionele vorm, leer en geboden incluis, verdedigt. De
eerste grote leegloop gebeurde na het concilie en de ontwijding en
demythologisering die er feitelijk het gevolg van waren. De finale
leegloop die nu dreigt te gebeuren zal niet alleen te maken hebben met
het misbruikschandaal, maar ook met de totale erosie van de katholieke
identiteit.
Individuele 'verlichting' De
ongelovige Verleyen wist, mede dank zij zijn historisch inzicht, dat
het ondenkbaar is dat een organisatie die zich de apostolische erfgename
weet van het Woord Gods zou aanvaarden dat dit Woord aan een
democratisch referendum of aan de willekeur van de individuele
'verlichting' zou worden onderworpen. Wie dat niet kan aanvaarden, had
eigenlijk al lang zijn of haar conclusies moeten trekken.
By VINCENT NAVARRO Europe
is seeing some of the largest demonstrations since World War II, with
labor agitation being the major trademark. The reasons for this labor
unrest are easy to see. Lets look at several facts, starting with
unemployment. Europe has always had lower unemployment than the United
States. No longer. Since 1982, unemployment (as an average of the EU-15)
has been higher in the European Union than in the United States.
Actually, unemployment had already started to rise in Europe by the late
1970s, coinciding with the first steps by the EU-15 countries to
construct what they later called the European Union. One consequence of
forming this Union was higher unemployment, and from that time,
unemployment has increased, eventually exceeding that in the United
States. Most
liberal economists explain this situation as resulting from greater
rigidity in the European labor market compared with the United States.
But, if this explanation were right (which it is not), unemployment
should have been higher in Europe than in the United States since the
1960s, when labor market rigidity was even higher. Another
situation upsetting European labor is the decline in labors income as a
percentage of national income since the late 1970s. Again, this has
been happening since the first steps taken to construct the European
Union. The percentage dropped from 68 per cent of national income in
1975 to 57 per cent in 2005 a decline that was independent of economic
cycles and occurred even as the numbers of workers increased. And, in
addition, there was an increase in work intensity, with considerably
increased stress at the workplace. On average, the percentage of the
working population working under stressful conditions increased from 32
per cent in 1997 to 54 per cent in 2005. In
parallel with these adverse changes, public expenditures on social
protections also declined. The rate of growth of public social
expenditures per capita per year decreased from 9 per cent in 1990 to 4
per cent in 2004. And there was also a decline in labor and social
rights. Wage substitution in case of illness, industrial accident, and
unemployment declined in the majority of E.U. countries during the
period 1975-2005. This
difficult situation for Europes working class was in stark contrast to
the exuberant profits for employers. From 1999 to 2006, profits
increased 33.2 per cent in the EU-15 and 36.6 per cent in the eurozone.
Labor costs, however, increased only 18.2 per cent. All
these and other data show that the European Union, and the way it has
been constituted, is not worker friendly. Rather, it is employer
friendly. To summarize: since the late 1970s weve seen a decline in
workers income, an increase in salary inequities, an increase in fiscal
regressivity, a decrease in social benefits, and a decrease in social
protections. Meanwhile, capitals income has soared. This situation is
at the root of the enormous increase in social inequalities in Europe.
The percentage of people in the EU-15 who think inequalities are too
high has reached an unprecedented level, 78 per cent, the highest since
World War II. This,
then, is the background for understanding the current social agitation
in Europe. But the question we have to ask is: against what or whom is
this agitation directed? The Making of the European Union It
is quite understandable that large sectors of the working class in most
E.U. countries believe that the deterioration of their standard of
living is a consequence of constructing the European Union. For many
years they have been told by the European establishments (such as the
European Council, the European Commission, and the European Central
Bank) that high unemployment is a direct result of excessive rigidity of
the labor market, excessive generosity of social benefits, and
excessive public expenditures. As a consequence, these E.U.
establishments have pressured national governments to deregulate labor
markets, restrain and reduce public expenditures, and reduce social
benefits. This last measure reached an outrageous level when the
European Commission even had the audacity to propose increasing the work
week to 65 hours! Fortunately, this was stopped by massive worker
protests. To
make matters even worse, these policies were taking place within a
framework dictated by the Stability Pact, which established that
national public deficits must not exceed 3 per cent of GDP, and public
debt must not be larger than 60 per cent of GNP. The Pact was imposed on
the European Union by the German banks as a condition for replacing the
German mark with the euro. The other pillar of the European framework
was the Central European Bank giving priority to control of inflation
over economic stimuli and job creation. So,
this is the framework for the E.U. establishments policymaking, with
the final objective of tilting the balance between capital and labor in
capitals favor. The reduction of salaries is presented as a condition
for retaining jobs. The problem with this policy is its lack of
credibility. The employers who have cut employment most dramatically are
frequently the ones that reported the highest profits. In the first
quarter of 2006, the largest insurance company in Europe, Allianz,
reported 38.5 per cent higher profits than the previous year, 2005. At
the same time, the company fired 7,500 employees. Not
surprisingly, the percentage of workers expressing open hostility to
major corporations, to globalization, and to the European Union has
increased dramatically, as reported by the Financial Times
on July 23, 2007. And, country after country, in referendums on
adopting the European Constitution, workers voted no. In France, 98
per cent of trade unionists, 67 per cent of service workers, and more
than 70 per cent of manufacturing workers voted against the
Constitution; in the Netherlands, 68 per cent of workers; and in
Luxembourg, 69 per cent of workers. And in countries that did not have a
referendum on the European Constitution, workers indicated they would
have voted against it: 68 per cent in Germany, 72 per cent in Denmark,
74 per cent in Sweden, and so on. The social agitation None
of these E.U. policies could have occurred without the active
participation of the governing social democratic parties. But they have
paid a political cost. One country after another has seen the defeat of
these governing parties (Germany, France, Italy, and United Kingdom) or
their dramatic decline (Spain and Portugal) due to abstention of their
electoral base the working class in national elections. As a
consequence, the E.U. countries today are governed by right-wing parties
that have only worsened the situation by strengthening their anti-labor
policies with budget cuts in welfare states and nasty austerity
policies. A
response to these policies has been strikes and demonstrations
throughout the European Union. France is at a boiling point, in a
movement of social agitation not seen since 1968. Spain had a general
strike a few weeks ago. The two major Spanish unions, the UGT (Union
General de Los Trabajadores) and the Workers Commission (las
Commisiones Obreras), called for the entire country to come to a stop to
protest the policies put forward by the Spanish socialist government
led by President Zapatero. These policies include labor market reforms
aimed at making employers firing of workers easier, a freeze of public
pensions, a 5 per cent cut in civil servants salaries, and a proposal
to delay the age of retirement from 65 to 67 years. Predictably,
most of the Spanish media (which are right-wing) and the government
immediately indicated, on the evening of the day of the general strike,
September 29, that the strike had been a failure. And the U.S. media
just copied what the Spanish media reported, without checking into any
objective (easily accessible) indicators. One such indicator: the
electricity consumption that Wednesday, the day of the strike, plummeted
significantly, down to levels similar to those of the previous Sunday
(a nonworking day). This is the best indicator that the majority of
people stopped work on the day of the strike. None of this was reported
in the respectable press in the United States. The same poor reporting has occurred for other labor strikes in Europe. Raphael Minder and Rachel Donadio, reporting in the Herald Tribune
(October 9, 2010), defined as a minor demonstration in Brussels what
was actually the largest demonstration ever seen in that city more
than 120,000 workers from all over the European Union. And
more labor action will follow. In Italy, unions have called for a major
strike in November 2010, and even in the United Kingdom, the labor
union federation, the TUC, has called for major demonstrations in March
and April of 2011. Vincent Navarro
is professor of Public and Social Policy, Johns Hopkins University and
professor of Political Science at Pompeu Fabra University. He can be
reached at: vnavarro@jhsph.edu
De gruwelen van de tweede wereldoorlog zijn blijkbaar nog niet helemaal bovengespit. Het is echter niet helemaal verwonderlijk dat het meestal gaat over de misdaden die begaan werden in landen die ooit werden "bevrijd" door het rode leger. Maar het blijft eigenaardig dat sinds de val van de muur de laatste getuigen bleven zwijgen tot vandaag. Het blijkt nu ook dat niet alleen de Duitsers tijdens WOII de Joden hebben vervolgd. Van Stalin wisten we dat al, van de Ustachi wisten we dat ook al en nu dus ook van de Roemenen. De waarheid komt altijd weer naar boven gekropen, vroeg of laat...zal kwestie zijn van zielen die geen rust vonden. We zijn tenslotte in Roemenië en ze hebben daar wel meer last gehad van rusteloze wezens ... Laten we in elk geval deze moderne horror nooit vergeten en alle onschuldige slachtoffers van deze waanzin, Joden, Roma, politiekegevangenen, homo's...maar ook de onschuldige en naamloze slachtoffers van de rooie terreur met alle respect herdenken. Deze bladzijde mag NOOIT omgedraaid worden maar steeds opnieuw herlezen om er de nodige lessen uit te trekken...
World War Two mass grave of Jews found in Romania 05 Nov 2010 11:14:31 GMT Source: Reuters * Witnesses say more than 100 Jews killed in forest * Archaeologists have unearthed 16 bodies so far * Prosecutors launch investigation By Radu Marinas BUCHAREST, Nov 5 (Reuters) - Archaeologists have discovered a mass grave of Jews killed by Romanian troops during World War Two, the Elie Wiesel Institute said on Friday. Quoting witnesses, the institute said more 100 Jews -- men, women, children, and elderly people -- were buried at the newly discovered site in a forest area near the village of Popricani, close to the city of Iasi, in northeast Romania. "One of the witnesses saw the shooting of the Jews because the soldiers thought that he himself was Jewish and intended to also shoot him," the Elie Wiesel Institute's Romanian branch said in a statement. "He was spared only when the soldiers were convinced that he was Christian Orthodox." An international commission headed by Nobel laureate Wiesel said in 2004 that between 280,000 and 380,000 Romanian and Ukrainian Jews were killed in Romania and areas it controlled during World War Two as an ally of Nazi Germany. Many of Jews were slaughtered in pogroms such as the 1941 killing of almost 15,000 Jews in Iasi, or died in labour camps, or on death trains. The Elie Wiesel Institute said the grave site was in an area through which Romanian and German troops advanced at the start of their invasion of the Soviet Union. Archaeologists digging in a forest area called Vulturi, have so far unearthed 16 bodies, Romanian prosecutors said, adding that they had launched an investigation. Vulturi is the second place in Romania where a mass grave has been discovered since the war. In 1945, 311 bodies from three mass graves were exhumed in Stanca Roznovanu in Iasi. Adrian Cioflanca, coordinator of archaeological works at Vulturi said the victims were executed by Regiment 6, Mountain Rangers, which he said was also involved in massacres in what is now the neighbouring Republic of Moldova. Romania has only recently started to come to terms with its role in the extermination of Jews, admitting for the first time in 2003 that it took part. After Romania switched sides in the war in 1944, communist regimes did little to uncover the killings while nationalist governments after 1989 also kept them under wraps. Romania was home to 750,000 Jews before the war, but only 8,000-10,000 remain. (Additional reporting by Ioana Patran; Editing by Jon Hemming)
Vandaag
wat gossip. Neen, niet over die treurwilg Leonard. Wel over de
gereïncarneerde Nero beter gekend als Berlusconi. Het minste dat je van
die 74-jarige bok kan zeggen is wel dat hij ganse bossen groene bladeren
verslindt. Is waarschijnlijk een nevenverschijnsel van zijn
haarimplantaten. Maar het is eveneens een liefhebber van marmeren
beelden blijkbaar. Ligt mooi in de Romeinse traditie zouden we denken
alhoewel... We
hadden jullie graag een foto van het bewuste kunstwerk getoond maar
helaas zullen jullie het moeten doen met een klassiek beeld.. http://www.dailymail.co.uk/news/article-1326218/Berlusconi-marble-statue-Superman-claims-girl-paid-10-000-sex.html
Teenage belly dancer claims Berlusconi has marble statue of him as Superman as call girl claims PM paid 10,000 euros for sex
Feeling
the heat: Italy's PM Silvio Berlusconi is facing increased calls to
resign after a series claims by call-girls and dancers suggesting he
hosted drug-fuelled romps at his home
A
teenage belly dancer given 7,000 and a diamond necklace by Silvio
Berlusconi has revealed the Italian PM has a marble statue of himself as
Superman.
Karima
Keyek, 18, has denied having sex with the politician, 74, and insisted
that he was ''more like a father' after he invited her to his house with
several other women for a Valentine's Day party.
Berlusconi was also hit by a fresh claim from a high-class call girl who alleges he paid her 10,000 for sex.
Nadia
Macri, 28, has told prosecutors investigating allegations that sex and
drugs parties were held at Berlusconi's holiday villa, that she spent
the night with him twice.
The
latest allegations are certain to increase pressure on the gaffe-prone
PM who was already fending off questions regarding his relationship with
Keyek.
It
emerged that in May that Berlusconi has asked Milanese police for Miss
Keyek to be released after she was arrested for stealing 3,000 from a
friend.
He
wrongly told police that she was a relative of Egyptian president Hosni
Mubarak and she was subsequently released from custody - prompting
suggestions Berlusconi had abused his power of office.
In
an interview on Wednesday she said: 'Silvio's problem is that he
invites people he doesn't know into his home. He should be aware of the
consequences. He has had problems in the past. He can't be indiscreet
with people he doesn't know.'
Moroccan
born Miss Keyek, who ran away from her home in Catania near Sicily and
is in Italy illegally added: 'When I arrived at this huge villa I was
dumbstruck - up until then I had been sleeping on benches.
Claims: Karima Keyek said she was give ¿7,000 by the Italian PM but did not sleep with him
'That
night there were ten girls, some famous, some not and everyone was very
elegant. I was sat next to Silvio. We talked about everything except
politics and he made fun of the opposition leader Pier Luigi Bersani.
'Then he showed us a marble statue of Superman that had his (Berlusconi) face.
'Then
he sang me a song because it was a new one (he had co-written) called
'Se tu non fossi tu' (If You Were Not You). I felt like Cinderella -
with the prospect of waking up at midnight and being back to reality.'
Super: A teenage belly dancer alleges Berlusconi has a marble statue mocked up with his face as Superman
She added: 'At the end of the evening Silvio gave me a Damiani necklace with a little heart as it was Valentine's Day.
'Before
I left he took me upstairs in his office - he knew about my problems
(illegally in Italy) and he wanted to help me - and gave me 7,000
saying he wasn't a bad man.'
Opposition
MPs have called on Berlusconi to resign because of the telephone call
he made saying it was an abuse of power but he has insisted he did
nothing wrong and was 'merely helping someone out.'
Payment: Nadia Macri claims she was paid two lots of ¿5,000 for sex with Berlusconi
Miss Macri, meanwhile, detailed an incident where Berlusconi, 74, allegedly had sex in a jacuzzi with several women.
She said: 'The girls were lining up and Berlusconi was in there and said "next". Sometimes we would all be in their having sex.'
She
also said that marijuana had been offered to the women at parties and
that it had been flown onboard the Prime Minister's official plane -
allegations that could finally cost him his job.
However
Berlusconi's lawyer Niccolo Ghedini denied the claims and said: 'These
are declarations that if they exist have already been dismissed by
previous witnesses, all events (at Berlusconi's house) have been
perfectly behaved.'
Miss
Macri's 300 page statement has been leaked to the Italian media and in
it she claimed to have had sex at Berlusconi's homes twice and was paid
5,000 each time, as well as being given jewels by him.
spookrijders in het pantheon van de grote meridiaan
We
hebben weer nieuws uit kerkelijke kringen. Kringen die ons niet zo
bijzonder nauw aan het hart liggen weliswaar maar toch altijd leuk om te
luisteren naar wat daar gezegd wordt. Vooral de laatste maanden. De
opvolger van Danneels kan nog het best vergeleken worden met Berlusconi.
Zij weten allebei perfect hoe ze op de meest ondiplomatische manier
sommige mensen de bomen kunnen injagen. Het is zogezegd nooit zo bedoeld
maar ze hervallen telkens weer in de zelfde stommiteiten. En allebei
kunnen ze blijven rekenen op fanatieke aanhangers. Hun ambt zou hen er
moeten toe aanzetten om mensen bij elkaar te brengen maar neen. Dat doen
ze nu net niet graag. Ze kunnen worden bijgezet in de lange rij
navelstaarders die denken dat ze het goed voor hebben met hun volkje. De
lijst is lang. Niet enkel de Italiaanse ex-crooner maar ook geflipte
koekoeken als Chavez, Fidel en vele anderen behoren tot dat zelfde slag.
Hun waarheid is de enige waarheid. Punt. Leonard mag dus worden
bijgezet in het pantheon van de grote meridiaan. De meridiaan die dwars
door de reet loopt van al diegenen die daar zullen gepantheoniseerd
worden. Dat zal dus een vrij imposant bouwwerk moeten worden ...Maar eerst wat kerkelijke bronnen aanspreken: http://www.kerknet.be/actua/nieuws_detail.php?nieuwsID=95466
JÜRGEN METTEPENNINGEN LICHT ZIJN ONTSLAG ALS WOORDVOERDER LEONARD TOE
BRUSSEL
(KerkNet) Op een persconferentie in de abdij van Grimberen heeft
Jürgen Mettepenningen dinsdagmiddag zijn ontslag als woordvoerder van
aartsbisschop Léonard en van de Bisschoppenconferentie toegelicht.
Concrete aanleiding voor het ontslag is het doorbreken door mgr.
Léonard, afgelopen weekend, van de mediastilte tot Kerstmis, die met de
aartsbisschop eind vorige week was afgesproken. Maar aan de basis ervan
liggen volgens Mettepenningen een gebrek aan vertrouwen en diepere
meningsverschillen op het vlak van leiderschap en crisiscommunicatie in
een Kerk in zware crisis. In
zijn toelichting vergeleek Mettepenningen aartsbisschop Léonard met een
spookrijder die denkt dat alle anderen fout zijn. Ik ben 3 maand zijn
GPS geweest, maar het is de chauffeur die het stuur in handen heeft en
die de uiteindelijke koers bepaalt. Al teveel heb ik moeten aangeven dat
de route herberekend moest worden, maar als de chauffeur rechtdoor
blijft rijden en blind is voor de ongelukken die hij aanricht op de weg,
dan moet een GPS niet wachten tot hij wordt afgezet, maar dient hij
zichzelf te verwijderen wegens overbodig. Jürgen
Mettepenningen verwijt mgr. Léonard in gebreke te blijven als
voorzitter van de Bisschoppenconferentie. Illustratief in dat verband
noemt hij de vaststelling dat de aartsbisschop slechts één van de extra
samenkomsten van de bisschoppen over de aanpak van de crisis rond het
seksueel misbruik heeft bijgewoond. Blijkbaar lagen Léonards
prioriteiten op dat moment ergens anders. En ook op het vlak van crisiscommunicatie waren er grondige meningsverschillen. Een
straffe uitspraak moet al eens kunnen, maar hier is veel meer aan de
hand, aldus Mettepenningen. Vooral zijn surrealistische houding
tegenover de commotie die zijn uitspraken teweeg hebben gebracht, werden
voor mij te zwaar om nog verder te verdragen. Zo neem Mettepenningen
het mgr. Léonard erg kwalijk dat hij in een recent interview de huidige
crisis maar een kleine storm in vergelijking met wat hijzelf destijds na
zijn zwaar gecontesteerde benoeming als bisschop van Namen meemaakte.
Hier blijkt dat hij zichzelf centraal stelt, terwijl in de commotie de
hele geloofsgemeenschap centraal staat. Mettepenningen
voegde eraan toe dat hij zijn vertrek betreurt. Het was een eer om te
werken binnen de Kerk en voor de Kerk vanuit de geprivilegieerde positie
van perschef en woordvoerder. Hij bedankte alle mensen met wie de
afgelopen nauw had samengewerkt, niet het minst de bisschoppen, die
allen fantastische mensen zijn.
We
hebben hier al een paar malen het Duitse project Desertec gekoppeld aan
de supergrids uitgelegd. Nu zijn ook de Fransen op de kar gesprongen.
Dit soort investeringen lijkt ons wel een stuk verantwoorder dan de
weinig doordachte volledige uitrol van slimme meters. En we herhalen
nogmaals; we zijn niet tegen de slimme meters als technologie maar
iedereen laten opdraaien voor iets waar niet iedereen baat bij heeft en
dan vooral de minder sterke schouders de lusten laten betalen van de
sterke schouders stelt voor ons een sociaal probleem. Nu weten we ook
dat het installeren van 15% van onze elektriciteitscapaciteit in de
landen aan de overkant van de Middellandse Zee de werkgelegenheid hier
niet echt ten goede zal komen en dan in de eerste plaats in de
energiesector. Maar de afgeleide voordelen zoals de ontwikkeling van
deze technologie en de bouw plus de voordelen van de betere spreiding
van de risicos zowel geografisch als op vlak van milieu-impact maken de
zaak interessant. Ook de schaalvergroting, denk maar aan de anderhalf
miljard verbruikers kan het heel wat betaalbaarder maken. In elk geval
is het de moeite waard om op te volgen want de gevolgen op de
energiesector zullen gigantisch zijn zowel aan de kant van de
verbruikers als bij de werknemers als bij de producenten,
stroomverdelers enz...
Zonnestroom
uit de woestijn kan in principe 15 procent van de Europese
energiebehoefte dekken. Behalve de Duitsers zijn nu ook de Fransen
geïnteresseerd in het onuitputtelijke energie-potentieel van de Sahara. De
woestijn van de Sahara, van het westen in het Marrokaanse Ouarzazate
tot in het oosten van Libië en Egypte, is volgebouwd met 17.000
vierkante meter aan parken met zonnespiegels. Concentrated Solar
Power-krachtcentrales met eindeloze rijen van met olie gevulde buizen
die worden verhit om stoomturbines aan te drijven, hoge zonnetorens
waarop het zonlicht wordt gefocust, eindeloze rijen met wendbare
platformen aan fotozonnecellen die als zonnebloemen meedraaien met de
zon. Honderden windturbines - op heuvelruggen en langs de kusten van de
Atlantische Oceaan tot aan de oostelijke Middellandse Zee - malen rond
op de woestijnwind.
Zonne-energie
uit de woestijn met een capaciteit van 100.000 megawatt, evenveel als
de productie van honderd van de grootste kolencentrales. Duizenden
kilometers aan onderzeese kabels die groene stroom vervoeren naar de
andere zijde van de Middellandse Zee. Een energie-export die goed is
voor 15 procent van de elektriciteitsbehoefte van de Europese Unie anno
2050.
In
zijn geheel gaat het om een megaproject waar volgens de rekenmodellen
een investering van 400 miljard euro mee gemoeid kan zijn. Het lijkt een
fata morgana van een overspannen milieufreak, maar de groene
Sahara-stroom is een meer dan serieus te nemen initiatief van Desertec,
het in München gevestigde industriële consortium dat sinds vorig jaar
met zijn plannen aan de weg timmert. Met aandeelhouders als Siemens en
Deutsche Bank kende het project al van meet af aan steun van
zwaargewichten uit de Duitse economie.
Maar
het plan lijkt nu ook politiek aan kracht te winnen: de Duitse
Bondsregering heeft in haar energieplannen, die enkele weken geleden
werden gepresenteerd, de groene woestijnstroom verklaard tot een van de
sleutelprojecten voor de toekomstige energievoorziening van de
industriële locomotief van Europa. Staatssecretaris voor Economie en
Technologie Jochen Homann: 'Duurzame energie is een hoeksteen van ons
energiebeleid. En de Arabische wereld zal daarin een belangrijke rol
gaan spelen.' De Europese Unie zal volgende maand de eerste stappen
ondernemen om de elektriciteit uit de Sahara daadwerkelijk te kunnen
transporteren vanaf de zonnepanelen in de Sahara tot in de stopcontacten
overal in Europa.
Dat
laatste bleek afgelopen week tijdens een tweedaagse conferentie in
Barcelona, waarmee het Desertec Industrial Initiative (DII) in Barcelona
zijn eerste verjaardag vierde. EU-commissaris voor Energie Günther
Oettinger zette het feestje luister bij met een onomwonden
steunverklaring aan de plannen. Oettinger wil werken aan een nieuw
Europees elektriciteitsnetwegennet, het zogenaamde 'supergrid', dat na
2020 de stroom door Europa zal moeten vervoeren.
Netten verbinden
Volgende
maand wil de eurocommissaris de eerste plannen presenteren om de
connecties tussen de elektriciteitsnetten in Europa in gang te zetten.
'Ik wil daarbij samenwerken met de landen in Noord-Afrika en het
Midden-Oosten, Spanje en Turkije', aldus Oettinger.
De
uitbouw van de interconnectie van stroomnetwerken op deze schaal is
nieuw. Het is een teken dat de politiek op Europees niveau de plannen
voor de groene Sahara-stroom serieus neemt. 'Uiteindelijk moet de
supergrid een 1,5 miljard inwoners met elkaar verbinden', zegt
directievoorzitter van Desertec, Paul van Son.
De interconnectie tussen Europa en de zogenaamde Mena-landen rond de Middellandse Zee staat nu nog in de kinderschoenen.
De
enige verbinding tussen Noord-Afrika en Europa loopt nu nog via twee
onderzeese kabels in de Straat van Gibraltar, die Spanje met Marokko
verbinden. In 2015 moet er een derde kabel operatief worden tussen
Tunesië en Italië. Aan de oostzijde is vorige maand de eerste verbinding
gelegd die Turkije met het Europese net verbindt.
Dat
de groene woestijnstroom investeerders lokt, blijkt nu het toekomstige
vervoer via de netwerken al heeft geleid tot een tweede speler die naast
het Duitse Desertec initiatief is opgedoken. Volgende maand wordt in
Parijs Medgrid opgericht, een verzameling bedrijven die als doel hebben
om vóór 2020 een Europees netwerk van hoogspanningsverbindingen te
koppelen met het zuiden van de Middellandse Zee. 'De eerste vraag die
iedereen stelt, is of we concurrenten van Desertec zijn', zegt beoogd
directievoorzitter van Medgrid Georges de Montravel. 'Dat is niet zo, we
vullen elkaar aan.'
Ook
Desertecs bestuursvoorzitter Paul van Son benadrukt de samenwerking.
'Zij hebben een kortere tijdshorizon en nemen ons werk uit handen. We
gaan geen dingen dubbel doen.'
Niettemin:
met Medgrid laat Frankrijk zien dat het niet met de armen over elkaar
blijft zitten nu de Duitsers plotseling actief worden in het gebied van
de Unie van de Mediterrane landen - met dat politieke initiatief blies
de Franse president Sarkozy in 2008 het zogenaamde Barcelona-proces van
Mediterrane dialoog nieuw leven in. Hoewel van deze Unie sinds de
oprichting betrekkelijk weinig meer is vernomen, vormt het zogenaamde
Solar Plan een van de sleutelprojecten. Het gaat daarbij om het creëren
van 20 Gigawatt aan zonne- en windenergie in de Mena-landen.
Als
alles goed gaat, zal de eerste groene woestijnstroom al volgende maand
Frankrijk binnenstromen via de kabels onder de Straat van Gibraltar en
langs het Spaanse netwerk de Pyreneeën over.
Het
gaat daarbij om een eerste test-project van groene stroom vanuit
Marokko. 'Technisch is het geen probleem', zegt Nabil Saimi, adviseur
bij het Marokkaanse agentschap voor zonne-energie. 'Het gaat vooral om
een test bij de toepassing van de Europese regels voor de import van
stroom.'
Logische optie
Hoewel
nog op bescheiden schaal, zijn in Marokko - naast de langer bestaande
waterkrachtcentrales - de eerste wind- en zonne-energieparken ingericht.
Afgelopen week werd in Ouarzazate onder het toeziend oog van de
Marokkaanse koning Mohammed VI het Marokkaanse plan voor zonne-energie
officieel getekend. In 2020 moet Marokko 2000 Megawatt aan
zonnecentrales hebben geïnstalleerd. In hetzelfde jaar moet een even
grote capaciteit aan windmolenparken actief zijn. In Ouarzazate is de
bouw gestart van het eerste grote park voor zonne-energie van 500
Megawatt. Dat zou in 2015 operatief moeten zijn.
Het zijn de eerste bescheiden stappen die volgens Desertec moeten leiden tot grootschalige energievoorziening uit de woestijn.
Grootste
probleem op dit moment is vooralsnog de rentabiliteit van
zonne-energieprojecten: voor financiers is grootschalige investering
alleen aantrekkelijk als subsidiëring, al dan niet via gegarandeerde
afnemerstarieven, het prijsverschil met de elektriciteit van fossiele
energie compenseert. Maar volgens Desertec-topman Paul van Son zullen de
toekomstige kosten van de zonne-energie stevig dalen, zeker in
grootschalige projecten in zonrijke gebieden als de Sahara. 'De
omstandigheden zijn daar aanzienlijk gunstiger dan die in het Noorden
van Europa. Dat maakt zonne-energie uit de woestijn een logische optie
voor de toekomst.'