kitokojungle

..welkom ! ..welkom ! ..welkom !

~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~

~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~
Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit

05-09-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.J.M.H. Berckmans (1953-2008) - Een hommage (1)

...

[p. 123]

1

Eindelijk, uiteindelijk, tenslotte, als puntje al lang stokdoof en stekeblind voorbij paaltje gedoold is, als alle geiten gemolken zijn, alle wijven drachtig, als aan alles al bijna een hopeloos einde is gekomen, een einde dat elk mogelijk post-factum uitgesloten heeft, elke mogelijke epiloog, een einde waarop niets meer volgt dan een roemloos, eerloos sterven in de eerste de beste goot, na zwalpen en zuipen, na Anna Vandervloedt en Rasta David waarvan ze denkelijk zwanger is, ze weet het zelf niet maar het wordt denkelijk een reggae-zwartje dat ze Saskia dan wel Bob wil noemen, er komen nog heel wat positieve vibraties aan te pas voor ze uiteindelijk in kommer en kwel en pijn en leed zal bevallen van het kind dat ze nu al jaren wil van om het even wie, al is het een kreupele bedelaar met een bochel of twee op z'n rug, en Bulderdrang en Alex Vanuxem en je vader en je moeder en die eeuwige rosse bietser en nog zo'n heel zootje ongeregeld, na slapeloze laveloze nachten bij Jean-Jaques, na twintig pitta-schotels in de Pitta-House, na Bleu van Kieslowski, na My Father is coming van die nieuwbakken Monika Treut, die een hele grote zal worden, nadat ik voor de zesde keer The unbelievable Truth van Hal Hartley heb gezien, na heel wat, wat zeg ik, na dagen en nachten kruipen op handen en voeten en pikkels en poten en werkloze kloten en haast uitgestorven pietzakken, ben je tot in de nacht van maandag dertien op dinsdag veertien september



[p. 124]

gesukkeld en gekropen, gestrompeld is het enige gangbare Nederlandse woord voor wat jij de afgelopen dagen allemaal hebt uitgespookt en uitgestoken, en wordt het tijd voor de rekonstruktie van datgene dat, zoals alles wat ooit gebeurd is en nog gebeuren zal, uiteindelijk onrekonstructueerbaar is en/of nooit meer te rekonstrueren valt, alles nog alleen een kwestie is van een haast hallucinant aantal details die niemand zich ooit nog te binnen kan brengen, kon te binnen brengen, zal kunnen te binnen brengen, ook niet voor het Hof van Kassatie, zelfs niet in beroep. En er zijn zo vreselijk veel hoven van dit en dat in dit land. Katrien Termonia weet er ook alles van. Katrien Termonia verdedigt mij altijd en overal en tegen alles en iedereen. Nu ook al tegen Gilbert, de klotepatron van café De Raaf. En die klootzak van een Louis Tobback, hier en nu in dit apeland te velde minister van Binnenlandse Zaken, die weet er ook alles van, zo blijkt uit wat hij zegt en verkondigt op TeleBarakstad. Dat je geen marihuana mag roken. En geen shit.
   Er zijn geen andere tijden, er zijn geen andere wijzen, geen andere vervoegingen dan die waaruit de taal nu eenmaal bestaat, anders bracht ik die ook nog te berde. Te berde. Stokoude uitdrukking. Zo versleten als je bijna zelf bent. Bijna veertig ben je, bijna dood met wat jij rookt en zuipt. En nu heb je al een skinhead. Kleuren, geuren, geluiden, de juiste woorden. En in laatste instantie onbeschrijfbaar, zoals haast alles waar we ons bloed, ons zweet en onze tranen in investeren zonder dat het ooit wat oplevert dan een luizig honorarium waar je een jaar moet op wachten of een pietepeuterig voorschotje waar je maanden moet over zaniken.
   Maar je beide uitgevers zeggen dat ze zakenmannen zijn en budgetten te beheren hebben, dat je laatste paar schoe-



[p. 125]

nen voorgoed naar de bom is zal hen worst wezen, jij schrijft de boeken, zij geven ze uit. Zo eenvoudig is het, en een bestseller ben je nu eenmaal nog steeds niet. Zoals die Lanoye met z'n vieze vuile vettige brillantinekuif of die Hemmerechts, die met haar veel te vette memmen die daar maar hangen te hangen, bijna tot aan haar navel. Hoe die voor twee jaar backstage een tong zat te draaien bij die dikke nek van een Joost Zwagerman. Je weet het nog maar al te best, je hebt het gezien, je ziet altijd alles. Nooit is er iets wat je niet ziet. Alles zie je met je astigmatische paar kijkers. Niets ontgaat je scheelkop.
   Zelf draai je nu geen tongen meer, het tongen draaien is je lang geleden vergaan, je pornoblaadjes heb je laast in de vuilniszak gestopt, in één van de zeven volle vuilniszakken die nu je keukentje bevolken, gisteren nog schoot er eentje in brand doordat je er je asbak in uitkieperde, ineens je hele kot vol rook en stank, gelukkig had je genoeg lege flessen Merlot bij de hand om het zootje te blussen, anders had je 't hele kot nog afgestookt. En dat zou er nu nog net aan mankeren, dat je 't hele huis in brand steekt. Je hebt nu al maar twee maanden meer om te verhuizen. En je weet niet eens naar waar. Met je hele puinzooi. Soms denk je, houd er helemaal mee op en ga vegeteren zoals iedereen. Toine en Guy Daems en Jean-Paul en de rosse bietser en zo, die allemaal, en nog veel meer, haast iedereen. Soms wou je dat je van negen tot vijf in een pakje en met een dasje en een aktentasje en een lunchpakket op een kantoortje werkte of dat je ganse dagen met blikken soep of pakken pasta zeulde in een of ander magazijn. En dat je 's morgens je vier boterhammen smeerde met salami of kaas en ze in je bazas stopte. Je kazak. Of godbetert smeerkaas van La Vache qui rit. De lachende koe. Twaalf kaasjes in een doosje. Maar de verse koffie is te heet en nog steeds kan je 'r niet van zuipen.



[p. 126]

Hij staat daar maar te staan in die Dublinse kop waar Malone op staat. Malone dies. Het einde van de westerse literatuur. Zoniet het allereerste begin.

Hoe ik mezelf vorige week woensdag stomdronken en zo stoned als een mammoet te kakken zette en uiteindelijk de hele toiletten onderkoste op de voorstelling van De Kleuren van de Zee van Bart Plouvier zal ik maar in het midden laten, overlaten aan de verbeelding van wie dit leest, van wie mij al langer kent dan vandaag en weet dat zulke dingen nu eenmaal soms gebeuren in mijn bestaan, hoe ik na afloop in het oor van Jooris van Hulle zat te schreeuwen in café Sportpaleis in Elversele, omdat ik hem per se wou tonen wat ik versta onder een hallucinante lokatie. Er zaten nota bene vijf troosteloze kierewieten aan de tapkast. We wachtten een vol half uur op de bediening. Tot ze uit het achterzaaltje kwam. Waar de baas denkelijk rustig de hele tijd had zitten schijten op z'n gemak, z'n huisje, z'n kabinet.
   Rudy van Schoonbeek en Vic Vandereijt waren er bij en zullen er wellicht ooit getuigenis over afleggen, als ze het al niet eerder welwillend zullen opslaan in de ondergrondse krochten van hun geheugen. Als het later niet in hun mémoires komt.
   Chris Boudewijns en Ronald Grossey en Helle weet-ik-veel waren er ook bij, Helle weet-ik-veel bleek niet te versieren, hoe jong en mooi ze ook was en hoe ik ook m'n best deed om haar te charmeren, Bart Plouvier en de Stoutste Verwachtingen gaven een weergaloze versie van Amsterdam ten beste, ik brulde in het oor van iedereen, ik ben ernstig gehoorgestoord en vaak, zeker als er overal wordt geroezemoesd, hoor ik mezelf niet, ten langen leste, na afloop, liet ik me uit Rudy z'n fantastische Audi 80 droppen aan café De Raaf en zoop me verder Lazerus. Het kotsen in



[p. 127]

Elversele, in het zaaltje boven de bibliotheek, had goed geholpen en ik was klaar om er opnieuw in te vliegen. En dus vloog ik er opnieuw in. In de Stella Artois.
Om zes uur die donderdagmorgen kroop ik in bed met m'n Lysanxia en m'n Etumine, geraakte van opwinding niet in slaap, stond om negen uur weer op, kleedde me aan en ging de hele verdere dag bij m'n vader en m'n moeder, zonder een enkel oog dicht te doen, op de sofa liggen luisteren naar Radio 2, om zes uur schafte de pot puree van wortelen met spek. Meestal zijn het schorsenelen met gebraad. Ik at haast niets. Ik eet meestal haast niets en slaap haast nooit.
   De rest doet er weinig toe, tegen acht uur nam ik een taxi naar café Tango op de Waalse Kaai omdat ik er had afgesproken met Anna Vandervloedt en Rasta David, we zouden samen naar Bulderdrang gaan kijken in de Pacific, Vandervloedt en haar pikzwarte Jamaïcaan kwamen niet opdagen, om negen uur, half tien, hing ik zo ziek als een hond op de vloer van de Pacific naar Bulderdrang te kijken, kroop tegen tien uur halverwege de show op handen en voeten de zaal uit, sukkelde ergens in de buurt een frietkot binnen, liet de baas in ruil voor een boulette en een berepoot een taxi bellen, geraakte weer thuis, viel tegen middernacht in slaap en stond pas vrijdag om drie uur in de middag weer op. Het week-end begon. Week-end in Barakstad, nooit weg, altijd prijs.

Alles wat je nu nog hebt is je zonnebril. En doorheen je zonnebril zie je alles nog zwarter dan het zo al is. Zwarter dan zwart. Zo zwart als pek. Bijna onzichtbaar. Zwarter dan asfalt, want tenslotte is asfalt alleen maar grijs.
   Morgen met de overschot van je reservebril en met de paar honderd frank die je nog hebt naar Optikon. Naar meneer Van Roosendaal. Kan je weer poefen. Krijg je wel een



[p. 128]

[advertentie]



[p. 129]

nieuwe bril van. Op afbetaling. Hij kent je al twintig jaar en hij weet hoe verschrikkelijk het is om astigmatisch te zijn in de hoogst mogelijke graad. Dat je dan zonder bril geen lap ziet.

Hebt ge de venster al toegedaan, zegt mijn moeder tegen mijn vader.
   's Morgens zet ze het raam van de slaapkamer aan de straatkant open en 's middags moet mijn vader het raam weer dichtdoen. Nu is het een uur of vier.
   Mijn moeder zit op de beenharde sofa in het woonkamertje te lezen in Roerloos aan zee van Jan Walravens, dat ik haar cadeau heb gedaan nu ik al m'n boeken aan 't weggeven ben. Omdat ik ze niet allemaal kan meenemen naar welk nieuw kruipkot dan ook. Want voor iets anders dan een beschimmeld kruipkot heb ik geen geld.
   Behalve de boeken die ik houd omdat ik ze vroeg of laat absoluut nog eens wil lezen, maar het zijn er bitter weinig, er zijn bitter weinig schitterende boeken die ik vroeg of laat, eerder laat, ooit nog eens wil lezen. Al de rest mag weg, buiten, de deur uit.
   Alle dagen moet ge dat tegen die vent zeggen, zegt mijn moeder, dat hij die venster toe moet doen.
   Mijn vader hangt met z'n wallen en z'n wangzakken en z'n snottebel, ongewassen en ongeschoren, over het blad van de tafel in het woonkamertje te lezen in de Geschiedenis van Amerika. Alles wil mijn vader weten over Amerika en het enige wat hij op een hele dag moet doen is de venster toedoen.
   Hij heeft de venster niet toegedaan en doet het nu meteen. Omdat mijn moeder anders gaat blaffen. En ze blaft al zo goed als de hele tijd. Hij loopt door de middenplaats en de slaapkamer en wringt het ráam dicht tegen de vliegen en



[p. 130]

een enkele, late mug. De laatste mug van september, maar bijten doet ze nog, steken kan ze nog, en dan heb je een muggebeet. En dan kan je niets anders doen dan krabben waar het jeukt, al is het op het roserode uiteinde van je piemel of in het diepste holst van je troosteloze kut. Eberhard van Groenendaal ligt op z'n rug op de bikkelharde sofa, z'n achterpoten ver uiteen, z'n klootjes ten toon gespreid, en hoopt dat iemand, wie dan ook, z'n buik zal strelen. De behaarde buik strelen van een sneeuwwitte hond. De allerdiepste zin van het allervolste bestaan. Behalve aanschuiven aan de kasse en wachten op de bus naar nergens, nooit meer.

Dagen en nachten en weken en maanden en zelfs jaar en dag kan je aan de lijn hangen met die lui van Tele-onthaal. 106. En dat is allemaal, allemaal kul. Dat zijn allemaal amateurs met een hart van steen. Die nergens wat van begrijpen. En wat moet je dan doen. Moet je dan naar de zelfmoordpreventie in Brussel bellen. Als daar al iemand antwoordt antwoorden ze in van dat mismeesterd frans, zoals in Allo, Allo, met die gekke René en die gekke Edith en die del van een Mimi. Waar mijn vader altijd zo gebiologeerd naar zit te kijken na Derrick. Derrick lost altijd alles op. Maar het is ook nooit erg ingewikkeld. Je weet haast altijd vooraf wie het gedaan heeft. Alles is altijd heel, heel erg eenvoudig bij Derrick.
   Je moet alles gewoon zelf doen, en je moet alles gewoon alleen doen. En alleen ben je nu eenmaal. Sinds de volmaakt dwangneurotische vrouw bij je weggegaan is, de vrouw aan wie de sexuele revolutie in haar totaliteit voorbij is gegaan, alsof de jaren zestig nooit hadden bestaan, de vrouw zonder orgasme, de vrouw zonder schaamlippen, zonder tieten, zonder kut, de vrouw zonder verlangen.



[p. 131]

De vrouw die spiernaakt naast je lag in het het kinderloze kraambed, versleten beeld, versleten thema, maar altijd goed genoeg om nog eens te worden opgevist. Hier en daar, zo nu en dan.

Soit. Uiteindelijk werd het vrijdag en tegen acht uur 's avonds zat je weer ondergedompeld in de magie van de bioscoop, de lichten die eerst gedempt branden, de vijf man en een paardekop die binnenkomen, de lichten die uitgaan, de trailers van dit en dat, de reklame van Van Dam, Vleurgatse Steenweg. De eeuwige Marlboroman op z'n paard.
   Daarna The unbelievable Truth van Hal Hartley. Z'n debuut. De ongelooflijke waarheid over Audry en Josh. Een achttienjarige doemdenkster en een veertigjarige massamoordenaar.
   Het laatste beeld. Het allerlaatste beeld. Dat is het mooiste van de hele film.
   Luister, zegt Audry tegen Josh na een lange kus, Josh heft Audry op in z'n gespierde armen van mekanieker. Hij kust haar, zij kust hem, ze kussen elkaar. Een lange, mooie, intense tongzoen.
   Wat, zegt Josh. Hij denkt dat Audry weer bommen hoort en dat ze weer denkt dat de hele mensheid nu meteen naar de haaien gaat. Maar Audry hoort niets. En dan is er dat allerlaatste beeld, een hemelsblauwe, wolkenloze hemel. De toekomst begint nu, zonder een dollarcent, met niets dan liefde. Met niets dan hoop en een stokoude bestelwagen.
   Mooi is dat. Om van de on-ge-loof-lij-ke casting nog te zwijgen. Die Mike, die Pearl, die vader en die moeder. Die afschuwelijke yup van een Emmet.
   Alle scènes. Alle dialogen.
   Hoe vaak heb je 'm nu al gezien, vijf keer, zes keer, misschien wel tien keer, en nog altijd even mooi.



[p. 132]

Dringend, dringend moet ik Trust en Simple Men zien.
   Daarna gaan hijsen bij Jean-Jacques. In De soete Naem Jesus op de Oude Koornmarkt. Nog geen kat. Nog veel te vroeg. Dat begint daar pas om vier uur 's nachts. Eenzaam en alleen aan de tapkast. Later naar Bleu.
   Er is wat aan de hand met die Kieslowski. Bijna twee uur lang brengt hij haast ononderbroken Juliette Binoche in beeld. En Juliette Binoche is de mooiste en de liefste, na Mary-Ann Lindo van Het Parool. En misschien Adrienne Shelley.
   Maar die kan je allemaal niet krijgen, niemand kan jij nog krijgen als je niet dringend in bad gaat en je vingernagels knipt, aan de vele, vele tapkasten gaat iedereen een eind bij je vandaan zitten. Niet eens Peggy met de katarakt kan jij nog krijgen, en zelfs de rosse bietser heeft ooit Peggy met de katarakt kunnen krijgen. Zegt hij, maar hij zegt zo veel en hij liegt haast altijd.
   Bleu vanwege die prachtige scènes in dat gigantische donkerblauwe zwembad, Bleu vanwege de blues, Bleu vanwege alles wat je ooit met blauw in verband hebt gebracht. Nacht en wanhoop. Twee films gezien uit de Dekaloog, de eerste over die computerfreak en z'n zoontje en A short Film about Love, La double Vie de Véronique niet gaan zien omdat het dwangneurotische schepsel je hem afraadde, in de tijd dat je nog dacht dat het dwangneurotische schepsel er ook maar iets van begreep en je nog heel af en toe naar haar luisterde. Nu luister je alleen nog naar de bittere, wrange stem die je de hele tijd door je eigen hoofd hoort spoken, dag en nacht, bij nevel en mist, bij nacht en ontij.
   Een hymne aan wat is Bleu, ze zeggen liefde, ze zeggen hoop, ik denk een hymne aan verschrikkelijke eenzaamheid en radeloos verdriet en vooral, ja vooral muziek. Die drie maten koor. Die schragen de hele film. Een blauwe hymne aan hoe je uiteindelijk alles overleeft.



[p. 133]

Heel anders dan de Dekaloog. Bij de Dekaloog loop je nog het risico om halverweg in slaap te vallen, van Bleu schiet je in het hols van de nacht van nu op nooit meer weer plots klaar wakker. Zo schokkend is uiteindelijk die wanhoop, zo verbluffend is tenslotte dat geloof. Je wou dat je 't had. Maar je hebt het niet. Niets geloof je nu nog.

Kort moet je 't houden, vooral heel erg kort, je moet niet beginnen te zeiken zoals de meesten tegenwoordig doen, zeiken en zeveren en zeuren en zaniken en zwetsen en uit hun dikke nekken kletsen.
   Tenslotte was het op een of andere manier zaterdag.
   Met de verschrikkelijkste aller rosse bietsers pasta van Aldi gaan eten bij je vader en je moeder. De rosse bietser had een fles Merlot meegenomen en ik een houten kop. De saus was veel te pikant en iedereen liet haast alles staan. Zelfs m'n vader vrat niet alles op. Eberhard van Groenendaal vrat alle overschotjes likkebaardend op en spreidde daarna op z'n rug z'n klootjes. Met de bus opnieuw naar The unbelievable Truth. Intens genoten en daarna gaan hijsen in de kelder van de Cartoon's. Met een verschrikkelijk interessante kerel aan de klap geraakt over Wittgenstein en de oppermachtigheid dan wel de totale ontoereikendheid van de menselijke taal.
   Daarna My Father is coming van Monika Treut, die het binnenkort helemaal gaat maken. Erbij bedacht hoe er in Barakstad geen noemenswaardige underground-scene bestaat, niet eens een scene, behalve Bulderdrang is er in Barakstad niets. Overal hondestront en broodjes shoarma en friet met mayonaise en dat is alles.
   Gaan hijsen bij Jean-Jacques. Na twintig jaar Alex Vanuxem tegen het lijf gelopen. Hangen zaniken over De groene Kathedraal, die nooit in druk verscheen. Telefoonnummers uitgewisseld op natte bierviltjes, haast onleesbaar.



[p. 134]

Door een klootzak je bril laten jatten terwijl je ging zeiken. Daarna met de taxi naar De Raaf. Om half vijf 's morgens in elkaar geslagen, geschopt, gestampt, getimmerd en getrapt door Gilbert.
   Naar huis gekropen. Niet kunnen slapen. Om tien uur 's morgens klacht gaan neerleggen wegens slagen en verwondingen maar je had geen doktersattest en dat heb je nodig in zulk een geval. Van de Paleisstraat te poot naar je ouders gepikkeld. Op de sofa gaan liggen en geslapen. Verder niets meer. De algehele maar dan ook totale black-out. Toen m'n moeder me aan m'n schouder porrend wakker maakte schafte de pot snijbonen en vogels zonder kop. Daarna op de dool, eeuwig en altijd op de dool, tot ik er dood bij neerval. Geen frank meer op zak, geen centiem meer op de bank, morgen naar Greta bellen of ze me vijfduizend frank kan lenen. Voor de bioscoop en voor Jean-Jacques.
   En achteraf de taxi naar huis. Want te poot ga ik niet. Daar is het veel, veel te koud voor. Het is september en het is niet eens luw, het is niet eens mild, het is gewoon bitter koud.
   Straks met al m'n deurwaardersexploten naar Katrien Termonia. Als ik niet eerder kapot ga.



[p. 135]

...



J.M.H. Berckmans
Uit : "Mismaakte kronologie van het afgelopen gebeuren krono/14/9/93"

BRON :
http://www.digitalebibliotheek.be/tekst/_bra004199401_01/_bra004199401_01_0074.htm

...

Jean-Marie Berckmans himself...

J.M.H. Berckmans
duur : 2:26 minuten


...



J.M.H. Berckmans is niet meer... Op 31 augustus 2008 werd de 54-jarige Jean-Marie Berckmans thuis dood aangetroffen, hij stierf een roemloze natuurlijke dood in alle eenzaamheid... De zowat enigste Vlaamsche "cultschrijver" die onverbloemd schreef over de zelfkant van het leven... Al denken wij eigenlijk dat hij zelf liever graag gehad zou hebben dat men hem een "jazzschrijver" zou noemen... "The jazz of life you know"... In tegenstelling tot veel anderen is er bij hem niks romantisch, mooi of vrolijk aan... in veel van z'n boeken stort de stront gewoon met bakken uit de hemel... & het enige dat nog erger is dan de honger, de pijn, de vertwijfeling, de woede en de uitzichtloosheid is de wanhoop en de eenzaamheid...

Vlaanderen kent inmiddels zijn pantheon van overleden "grote" & "minder grote" literaire genieën. Naargelang de politieke gezindheid van onze lezertjes kan ieder voor zich een aangepast lijstje opstellen. Van links naar rechts. Van Boon tot Verschaeve. De meest recente "pantheonisering" van Hugo Claus veroorzaakte één grote braakbal van getuigenissen & hommages. Iedereen met een voor- &/of achternaam in het culturele Vlaanderen had ooit wel eens aan "Dè Grootmeester zijn tafel" gezeten, ofwel in zijn Franse buitenverblijf, ofwel in zijn Gentse herenhuis... Met het recente overlijden van "cultschrijver" J.M. Berckmans gaat het ~gelukkig~ niet de zelfde kant uit. Zijn OCMW-appartementje werd iets minder druk gefrequenteerd als een moderne versie van het orakel van Delphi. ...& Wellicht wordt de Bourla-schouwburg ook NIET ter beschikking gesteld voor een laatste eerbetoon mèt speeches & 'n "va et vient" van BV's die hem nu plots zogezegd zullen "kennen"... Hij werd ook nooit als kandidaat voor de Nobelprijs naar voren geschoven in de literaire bladen van stand. Misschien terecht, misschien onterecht. Het zou hem worst geweest zijn. Denken we tenminste.

Dus trachten we een heel klein eerherstelletje op pootjes te zetten om hem toch een bescheiden plaatsje te bezorgen in dat fameuse Vlaamse pantheon waarin er toch al een bonte verzameling vreemde figuren werden opgenomen. Hij zal er niet al te erg opvallen. En als hij, tegen zijn aard in, wat discreter praat, kan hij misschien wel wat vrienden maken die hem een proper onderbroek bezorgen.

We vermoeden dat onze Ollandse lezers bij het zien van het hier verzamelde beeldmateriaal een lichte cultuurschok zullen ondergaan & eventueel de herziening van de culturele akkoorden tussen Vlaanderen & Nederland zullen overwegen. Toch vragen we hen & ook onze Vlaamse fans, een kleine inspanning te willen leveren. Lees dus een paar uittreksels. Oordeel nadien. Van sommige auteurs heeft men ooit gezegd dat ze "de volkse karakters zeer levendig weergeven"... tja…

Berckmans beschreef de donkere zelfkant van het "rijke" Vlaanderen & maakte er zelf deel van uit & je kunt dat niet met krullekes doen.

Kak stinkt & armoede sucks... daar is ook niks "romantisch" &/of "vrolijks" aan... & daarmee uit - PUNT

Berckmans is niet meer... wààr blijft de nieuwe Berckmans ?!...

...

Een bescheiden portret... een kleine hommage...

...

zondag 31 augustus 2008

In memoriam JMH Berckmans (1953-2008)

IM Jean-Marie Henri Berckmans (Leopoldsburg, 28 oktober 1953 - 31 augustus 2008)

Net zoals in de muziekwereld heb je bij de schrijvers types die er alles aan doen om street credibility en een air van rebelsheid te verwerven. Bij JMH Berckmans was er echter niets gespeeld, hij leefde echt in de marge van onze samenleving en schreef er zijn autobiografische en authentieke verhalen uit Barakstad en zijn stamkroeg De Raaf. Hoop was er al lang niet meer, enkel desillusies, die met het ouder enkel toenamen: “Ik ben nu een man van 50 en als ik in de spiegel kijk zie ik een man van bijna 75, het gaat weer niet goed, ik bol weer volle vitesse achteruit” schreef hij in een wanhopige brief aan zijn moeder. Easy listening waren de verhalenbundels van deze einzelgänger niet, het leven in de marge, armoede, zwaarmoedigheid en gevoelens van eenzaamheid waren de rode draad in zijn oeuvre. Rauwe hartenkreten die getuigden van zijn gevecht om de waanzin af te houden en de absurditeit van het bestaan aan te kunnen. Enkel muziek en sloten bier hielpen om de dagelijkse hellegang te doorstaan. Berckmans leek te berusten in zijn lot als een met krankzinnigheid flirtende eenzaat. In zijn typische eigengereide idioom, doorspekt met woorden als afkiksjoekhuus, mizerabiliteit of hollepijphorlepiep verwoordde hij zijn eigen verval en aftakeling. Het is verknipte poëzie uit de goot, associatief en repetitief. Vrolijk word je niet van het intense en terminale proza van Berckmans maar het biedt wel een stevig antiserum tegen het al te brave en zelfgnoegzame 'rond de kerktoren'-syndroom, waarin ook literair Vlaanderen zich zo graag behaaglijk en comfortabel wentelt. Ondertussen is de herfst al begonnen in Barakstad.

Neil Young: Sugar Mountain [acoustic] (zie video)

BRON : http://bibman.blogspot.com/2008/08/in-memoriam-jmh-berckmans-1953-2008.html

...

...

Neil Young - Sugar Mountain (acoustic)
duur : 5:45 minuten


...



Ook HUMO wist hem te smaken...

...

Boek | Humo 3454 | 19/11/2006

JMH Berckmans - 'Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel'

'Ik schrijf als een razende omdat het nog de enige manier is om overeind te blijven,' schreef JMH Berckmans in 'Het onderzoek begint', de bundel waarmee hij in 2002 definitief brak met zijn - we citeren voor het gemak even uit zijn eigen 'As op Jazzwoensdag' - 'doordraaierij en koeienvlaaierij en een syntaktische rijstebrij waar niemand nog een boodschap aan heeft.'

De chroniqueur van Barakstad is niet alleen overeind gebleven, met zijn nieuwe verhalenbundel 'Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel' (Manteau) zit hij zelfs opnieuw op koers.

Niet dat Berckmans' demonen zijn uitgedreven of dat er geen bad vibes door dit boek zouden gieren, wel integendeel: al van bij zijn debuut grossiert de schrijver in apocalyptische visioenen, en bovendien ligt zijn claustrofobische Biotoop Zero, een sobere studio in de schaduw van de woonst van Tom Lanoye, exact op de onheilsplek waar ooit de zevenjarige Cecilia Otte woonde. Cecilia - na de oorlog zou ze model staan voor Eva Blancken in Louis Paul Boons faction-gedicht 'De kleine eva uit de kromme bijlstraat' - verdween in de lente van 1937 en werd later vermoord teruggevonden.

'Je kunt geen twintig zijn' is een sublieme verzameling rafelige minisymfonieën, ijselijke oerschreeuwen en bijwijlen ondraaglijk ontroerende brieven, bijvoorbeeld aan actrice Kristien De Proost of aan literaire makker Kamiel Vanhole. Maar vooral de berichten aan zijn ouders gaan door merg en been: 'Ik neem me voor om ook vandaag maar weer eens te proberen er het beste van te maken, maar wat, en ik zou een paar uur stevig willen slapen en dan de dag maar weer alleen zien door te komen, strimpel door het licht, strompel door de duisternis, tot eindgeldige verveling en plots en schielijk overlijden erop volgen.'

In 'Het onderzoek begint' gaf Berckmans her en der blijk van een milde berusting met zijn infame lot - al werd het toen wél omstandig geschopt, bespuwd en verwenst. In 'Je kunt geen twintig zijn' klinkt in de titel al het besef door dat het nooit beter zal worden: shit happens - en dat mag u gerust letterlijk nemen: fecaliën zijn alomtegenwoordig in het oeuvre van JMH - and will keep on happening. De eeuwige terugkeer van het niets wurgt de hoop op beterschap: 'De dagen beginnen pas en ik doe het al in mijn broek voor de dagen die nog zullen volgen, waarvan er één gelukkig de laatste zal zijn en de daaropvolgende de allerlaatste.' Rest 'm te mijmeren over betere tijden, te hopen op een spoedige verlossing ('Zelfmoord is een goede optie') en tussendoor God en klein Pierke te aanroepen om zijn etterende wonden te zalven: 'En troost mij toch, gij troosteloze Tom Waits, en wals met mij, Mathilda, en patroonheiligen van verloren illusies, verlos mij van m'n laatste en m'n allerlaatste.' Een mindere schrijver zou zich met deze Grote Woorden ongetwijfeld vreselijk aanstellen, maar in deze bundel is elk woord niets minder dan doorleefd.

'In de stilte van de nacht wandel ik met het beest en in de hitte van de nacht slaap ik met het beest': dat het hem nog lang warm mag houden.

(kt)

BRON :
http://www.humo.be/cps/rde/xchg/humo/hs.xsl/Boeken_Index.html?review_id=3438

...

Een andere boekenrecensie in HUMO...

...

Boek | Humo 3237 | 22/09/2002

J.M.H. Berckmans - 'Het onderzoek begint'

Behalve als schoenenverkoper en medicijnman heeft J.M.H. Berckmans ook talent als doordouwer: 'Het onderzoek begint' (Nijgh & Van Ditmar) is alweer zijn tiende prozaboek in dertien jaar, de bloemlezing 'Berckmans' beste' en enkele afleveringen van zijn eenmanstijdschrift 'Berckmans' biotoop' niet meegerekend. Voor die volharding buig ik met respect het hoofd, want het schrijverspad van Berckmans ging niet bepaald over rozen: geen prijzen, geen herdrukken en dus allesbehalve gouden bergen. Hij bleef veroordeeld tot de goot, ondanks herhaaldelijke kritische bijval en publieke schouderklopjes van gezaghebbende vakbroeders als Tom Lanoye en Kees van Kooten.

Koot verklaarde in feilloos steno: 'Grote street poetry credibility, eerlijk, zuiver.' De straatwaarde van Berckmans valt inderdaad nauwelijks te overschatten. Zijn natuurlijke omgeving is de marge, waar OCMW-personeel, deurwaarders en psychiaters 'm behoeden voor erger. Schroot tussen het schroot, dobberend in een poel van verderf. Al bij al is 't een godswonder dat Berckmans zijn negenenveertigste verjaardag gehaald heeft, nota bene in het bezit van alle ledematen en organen.

Natuurlijk is zo'n leven aan de zelfkant een woekering van vele verhalen, anekdotes en geruchten. Zelf heeft de schrijver in zijn werk uitvoerig verslag uitgebracht van zijn handelingen in Barakstad (Antwerpen) en meer bepaald in de Grauwzone (het stukje Zuid dat Berckmans bestrijkt). Genadeloos leidt hij de lezer rond in zijn leven, gebiedt 'm niet te veel op de rommel te letten, en fluistert 'm toe dat zijn biotoop boek na boek verengt en stilaan hoogst claustrofobische dimensies aangenomen heeft. De dorpsgek gelijk, heeft Berckmans allang niet meer het alleenrecht op fratsen uit zijn dolle bestaan. Geregeld rolt een beklemmende mare door literair Antwerpen: nu eens heeft Jean-Marie zijn jaarlijkse schrijfsubsidies op een week tijd door zijn neus gejaagd, dan weer is hij 's nachts aangekleed in een volle badkuip beland en is hij de dag nadien met een haardroger zijn broek te lijf gegaan teneinde gekleed op een lezing te kunnen verschijnen. Fun, fun, fun.

Maar de ene Jean-Marie is de andere niet. De precieze peripetieën van het wonderlijke bestaan van J.M.H. Berckmans doen er gelukkig niet toe. 't Gaat om het bewonderenswaardige metier waarmee hij zijn ervaringen eerst uitzuivert en vervolgens grotesk opblaast, tot het verbijsterende beeld van een kapotte ziel in een kapotte tijd ontstaat.

Verhaal na verhaal verkent Berckmans de apocalyps, boek na boek probeert hij een passende soundtrack bij het einde der tijden te schrijven. Zijn debuut uit '77, 'Brief aan een meisje in Hoboken', kotste punkgewijs woede en walging uit. Zijn comeback in '89, 'Vergeet niet wat de zevenslaper zei', bood loepzuivere Joy Division. In 'Het zomert in Barakstad', misschien wel zijn beste boek, benaderden de voortwoekerende new-wave en noise bijwijlen de grootstadspoëzie van Einstürzende Neubauten. Na dat hoogtepunt koos Berckmans een andere strategie: hij liet steeds meer het verhaal los en zocht zijn heil in freejazz-achtige experimenten met stromende rijmen en bezwerende mantra's.

De jazzy Berckmans raakte mij een beetje kwijt, ik bleef doof voor zijn ritmische gefrazel. Met 'Het onderzoek begint', het kroontje op vijfentwintig jaar schrijverschap, ben ik weer mee. Het motto, de (lichtjes aangepaste) aanhef van 'All that jazz' van Echo & the Bunnymen, slaat perfect de brug tussen de new-wave van Berckmans' eerste periode en de freejazz van Berckmans' tweede periode. Ook het proza in 'Het onderzoek begint' laveert op het scherp van de snee tussen rijmende improvisaties en meedogenloze observaties.

Het ritme zit perfect in de paranoïde tirade 'Hun weten van geen kloten'. Berckmans is gevat en geestig in het dagboek 'Lente in Alaska' ('Zondag Luik-Bastenaken-Luik. Vandaag Kanapee-Stoel-Kanapee.') en in twaalf geweldige brieven ('Soms ben ik het zo beu als koude pap. Maar ik kan ook moeilijk zelfmoord plegen, dat heb ik al eens geprobeerd en de gevolgen waren goed fout.'). Tussendoor introduceert Berckmans een nieuw genre, de bagatel, een soort snelle kijkoperatie in een gekwetste ziel: 'Soms sterf ik en soms sta ik uit de doden weer op, al navenant, al naargelang mijn klak op mijn kop staat en de richting van de wind.' In 'Het onderzoek begint' is een Lazarus aan het woord.

(bv)

BRON : http://www.humo.be/cps/rde/xchg/humo/hs.xsl/Film_Index.html?review_id=2469

...

Verschenen op Humo's Wild Site na z'n overlijden...

...

Humo-Files | Humo 3548 | 02/09/2008

J.M.H. Berckmans overleden


De Antwerpse schrijver J.M.H. Berckmans is op zondag 31 augustus overleden. De excentriekeling, bekend van onder andere 'Het zomert in Barakstad' en zijn laatste boek 'je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel', werd 54. Wij doken in ons archief en rakelden een aantal van zijn meest memorabele uitspraken op. Een bloemlezing!

# 'Sluimeren is voor mij het grootste lichamelijke genot. Men noemt het ook wel eens soezen en zelfs soezelen. [...] Er doen zich dan vreemde toestanden voor, die toch nog geen echte dromen zijn. Ik geniet daar ontzettend van. Met de slaappillen die ik vroeger nam, kon ik niet sluimeren: ik donderde gewoon van het ene op het andere moment in een diepe slaap.' (Humo 3024, 18 augustus 1998)

# 'Als je een moeilijk vak hebt, zoek je naar de verlichting en de opluchting die drank kan bieden. Het is beslist geen toeval dat veel kunstenaars zuipen, ik ken nog meer schrijvers die het doen.' (Humo 3024, 18 augustus 1998)

# 'In het tweede studiejaar in het Koninklijk Atheneum van Leopoldsburg zei meester Jacobs tegen mij: Berckmans, gij gaat later een grote schrijver worden. Hij heeft ongelijk gehad, maar goed, wie was ik en wie was meester Jacobs, elke avond na school stond hij met meester Flaba en meester Van Dijck aan de bushalte bij het Atheneum te wachten op de bus naar Halen. Eerst stierf Flaba, vervolgens stierf Van Dijck, in de gezondheidstoestand of de leeftijd van Meester Jacobs heb ik op dit ogenblik ook geen goed oog meer.' (Humo 3132, 12 september 2000)

# 'ik ben zo langzamerhand gaan vermoeden dat mijn meesterwerken, op hier en daar een een enkele bibliofiele uitzondering na, zo eentje die alles leest, alleen gelezen wordt door mensen die mij kennen van naam of faam of reputatie, vrienden en kennissen, mijn zusters en ons ma en onze pa, recensenten en critici, hier en daar wat bibliotheekpersoneel dat de covers zo leuk vindt maar de boeken toch maar halverwege dichtklapt wegens deprimerend, droevig, uitzichtloos.' (Humo 2828, 17 november 1994)

# 'De modale burger interesseert me niet. Ik voel alleen affiniteit met gekken, moordenaars en stumperds.' (Humo 2636, 14 maart 1991)

# 'Het is een familietrekje: bij ons komen verschillende zelfmoorden en vormen van krankzinnigheid voor. Mijn broer is ook vijf jaar lang manisch-depressief geweest.' (Humo 2636, 14 maart 1991)

# 'Mijn volgende boek is helemaal klaar, maar pas op: het is goed mogelijk dat ik het straks in de stoof steek. Onzekerheid hè. Ik word 's ochtends wakker en bàf: ik begin te twijfelen.' (Humo 2636, 14 maart 1991)

# 'Wat zou ik armeluizen niet verstaan. Ik ben er godverdomme zelf één!' (Humo 2983, 4 november 1997)

# 'Literatuur interesseert me ab-so-luut niet. Integendeel: ik heb een hekel aan literatuur. Ik lees geen boeken, ik lees zelfs geen gazet, terwijl we er thuis toch een hebben. Een slechte, hoor.' (Humo 2983, 4 november 1997)

# 'Ík ben de beste, en níet Monika Van Paemel. Heb je dat interview met haar in Humo gelezen? Djiezes kraaist, wat een wijf! Dikke nek, jong. Barones! Ik zou er zelfs niet eens mee willen praten. Ik zou haar wel eens willen neuken. stel je voor. Daar moet je een fotoreportage maken!' (langgerekte lachbui)

# (kt) in zijn bespreking van Berckmans laatste boek 'Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel': 'Je kunt geen twintig zijn is een sublieme verzameling rafelige minisymfonieën, ijselijke oerschreeuwen en bijwijlen ondraaglijk ontroerende brieven, bijvoorbeeld aan actrice Kristien De Proost of aan literaire makker Kamiel Vanhole. Maar vooral de berichten aan zijn ouders gaan door merg en been.' (Humo 3454, 14 november 2006)

BRON : http://www.humo.be/cps/rde/xchg/humo/hs.xsl/DezeWeek_Humofiles_Humo3548-J-M-H-Berckmans-overleden.html?pageid=12078

...

Een bijdrage van Chris Van Camp...

Chris Van Camp debuteerde in 2003 als columniste in De Morgen en werd meteen een paard van Troje in de cultuurkolommen. Ook in Ramblas serveert ze geen geheimschrift voor de kliek. Haar pen sloopte heel wat heilige huisjes in haar veldtocht tegen hypocrisie. Nooit vrijblijvend, zelden zonder gevolgen.

...

01.09.2008

Rouw in Barakstad

Als mijn gedachten niet elders waren, dan dacht ik bij het koffiezetten vaak aan Jean-Marie Berckmans. We hadden hetzelfde koffiezetapparaat. Eentje met een thermoskan zonder warmhoudplaatje, zodat je niet met een glazen kan zit die barst wanneer je weer eens vergeet tijdig op het uitknopje te drukken. Dan kan je hele flat niet onder een stroom koffiegruis komen te zitten. Niet dat ik daar ooit last van had, Berckmans wel. Vandaar dat ik hem dat thermosmodel bezorgde. Lang verhaal. Sinds gisteren denk ik altijd aan JHM als ik naar het toestel kijk. Ik heb al liters koffie verzet, zwart. Ik ken niemand die al zo vaak doodverklaard werd.

Op gezette tijden gonsde het in de coulissen van letterland ‘dat het er mee gedaan was, nu echt’. Maar toch zag je hem zijn uitgeleefde karkasje weer verder zeulen en een grote mond opzetten. Plots had hij toch weer een boek uit dankzij zijn heldhaftig uitgever Harold Polis en werd hij weer nuchter in het openbaar gesignaleerd. De schrijver was door die te vaak aangekondigde dood quasi onsterfelijk geworden.Quasi, want gisteren was het echt zover. Buiten scheen de zon en 200.000 mensen waren afgezakt naar zijn stad voor de Cultuurmarkt. Collega’s zaten in praatbarakken en promostandjes hun carrière nieuw leven in te blazen, terwijl Jean-Marie dood ging. Nu daar was hij al een tijdje mee bezig, toen ik hem ergens in 2004 voor het eerst ontmoette was zijn openingszin “ik heb niet lang meer te leven, ik ga dood”. Ik herinner me hoe onbeholpen ik daar stond in zijn ocmw-flat, op literaire missie, tussen zakken vol bierblikjes, overvolle asbakken, slijk en sloten koffiedik op de vloer. De toen nog levende schrijver lag mager en verfomfaaid op een bijpassende zetel. Op de muur stond in grote druipletters “Broekschijters” geschreven. Ik nam het nogal persoonlijk, totaal geïntimideerd door zijn lef om zo op de zelfkant te balanceren. Hij hoestte vanuit het rotste van zijn longen en begon bij wijze van remedie aan zijn tweede pakje Marlboro die dag. Het radionieuws stond oerend luid, Jean-Marie spoelde de onveranderlijk slechte tijdingen door met een soort pek uit een koffiemok en veel pils. In limbo verliezen berichten over formateurs en andere rampen hun betekenis. Hij was toen nog maar vijftig, verteerd door zijn eigen duivels. Het zinnetje “Ik moet naar de kliniek” doorspekte de conversatie. Het verwijsbriefje van zijn dokter lag samen met wat pennen in zijn vette petje. Objecten die we graag zien, zij het achter glas in literaire musea. Ik ruimde toen wat op samen met Andy Fierens, de man van Antwerpen Boekenstad,. Hij was daar om de Berckmans’ hommage te bespreken. Ik haalde een nieuwe koffiezet. Maar JM was niet te redden, dat wist het leger redders rond hem. Ze deden alles om hem op de sporen en schrijvend te houden. Een van zijn engelbewaarders was Kamiel Vanhole. Lieve man. Hij stierf eerder dit jaar. Ik maak mezelf graag wijs dat hij wegens ‘hey hier is het beter’ zijn vriend uit Barakstad bevrijdde. JMH Berckmans dood in hetzelfde jaar dan Claus. Nauwelijks 54. Ik vernam het nieuws van Vitalski, een Circus Bulderdrang kompaan van Berckmans, ze hadden nog niet zo lang geleden een reunie gehad. “Was hij alleen?” bleek het eerste dat in me opkwam. “Ja”. Alleen in die sociale woning. Reportagemaker Dimitri Van Zeebroeck vond hem. Het is gewoon verwonderlijk dat het niet eerder gebeurde, hi j draait al zo’n twee jaar met engelengeduld een documentaire over de cultschrijver.Ik vraag me af hij of de apotheose van de man zijn bestaan gefilmd heeft. Gisteravond was er een spontane wake in Hof ter Beke niet ver van zijn woonst. Ik twijfelde. Ok, hij heeft er niks meer aan, mijn kind moest de volgende ochtend naar school… en ja lafhartig als ik ben, zit ik met die vrees voor marginaliteit. Alsof het een alles opslokkend monster is waarin je meegesleurd kan worden. Ik denk ook dat die dreiging een rem was op zijn succes bij een groter publiek. Wij hebben angst voor grillig genie.Ik pakte thuis wat ik in de boekenkast van hem had. Eentje, “As op Jazzwoensdag”, met opdracht “met liefde en spoed”. Die haast is niet langer nodig, het einde is voorbij. Er rest nu alleen nog de cocon van zijn gekoesterde ellende. Nu kan zelfs de grootste broekschijter zonder schrik zijn boeken kopen.

BRON : http://camp.klara.be/rouw-in-barakstad/

...



Einde deel (1) ...wordt vervolgd...!!

05-09-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.J.M.H. Berckmans (1953-2008) - Een hommage (2)

Begin deel (2) ...Het vervolg...!!



© Kris Verdonck



...

J.M.H. Berckmans
Uit : "ogen die huilen van misprijzen"

[p. 8]

Zo komt het dat ze weer allemaal samen voor de zoveelste keer aan de kersttafel zitten in de living van de benedenverdieping van het huis aan het nummer 21 in de Valaarstraat in Wilrijk. Bij Greta en Jean. Zoals elk jaar op kerstavond. Elk jaar op kerstavond nodigen Greta en Jean de hele familie uit.
   De vader en de moeder, Gust en Marie-Louise.
   De gaskamerman en de gaskamervrouw. De gaskamerman z'n haar hangt in lange vuile vieze klitten tot in z'n nek te hangen en de gulp van zijn jeans staat wagewijd open. Hij heeft niet eens de moeite genomen om in bad te gaan. De gaskamervrouw heeft haar nieuwe bloemenjurk aangetrokken. Ze denkt: Als de gaskamerman nu maar niet begint te zuipen.
   En Inge. Voor de eerste keer zonder Peter. Peter heeft ze dit jaar eindelijk aan de deur gezet. 't Is te zeggen: Inge is alleen gaan wonen. Op een klein appartement in de Coebergerstraat. Niks bijzonders maar goed genoeg. Klein maar proper. In maart komt de zaak nog één keer voor en dan is ze uit de echt gescheiden, zoals haar advokaat dat noemt. Definitief van die zak verlost. Tom en Bartje heeft ze meegenomen. En de auto ook, de Carina II. Die heeft ze nodig om naar haar werk te rijden. Ze is pas van werk veranderd. Ze werkt nu bij de Russen op het Falconplein en ze verdient er tienduizend frank meer dan bij De Rijck. Tien zakken, zegt ze.
   En Guido en Cathy zijn er dit jaar ook bij. Guido voor de eerste keer. Niet dat Cathy aan die Guido een zaak gedaan heeft. Dat vindt iedereen, behalve Cathy. Geen schop onder z'n kont is die Guido waard. Dat vindt alleman, behalve Guido. Die vindt zichzelf een hele Piet. Piet Snot, denkt de gaskamerman. In Den Blokker op het Rooseveltplein staat die Guido achter de tapkast. Dat drugkot. Z'n zevenentwintigste baantje of daaromtrent. In een jaar. En als hij niet



[p. 9]

uitkijkt en voortmaakt sodemieteren ze 'r 'em daar ook binnen de kortste keren weer uit.
   En de kinderen zijn er natuurlijk ook weer bij, die zitten aan de keukentafel die Jean bij de uitgetrokken eetkamertafel geschoven heeft: Isabelle en Stefan en Frédéric en Tom en Bartje, het kleine grut.
   En tenslotte de honden, Carmen en José van Greta en Jean, de bobtail en de Mechelaar, en de kleine Prins, die de moeder van thuis heeft meegebracht omdat ze hem niet alleen wil laten op Kerstavond en die op de schoot van de moeder zit en haar gezicht schoonlikt.
   Ze zijn er allemaal. Allemaal in die living van vijf bij zes waarin verder nog een wandkast, een tweede wandkast, een hele salon, een theetafeltje en een uit z'n voegen gebarsten kerstboom vol glimmende bollen en flikkerende lampionnetjes. Want zonder kerstboom geen Kerstmis.

Jean heeft gekookt. Hij is tenslotte kok. Kok in het Cederhof in de Cederlaan. Bij François Simons, die oude zwemmer uit de jaren zestig, die heeft nog een hoop Belgische rekords op z'n naam gehad, dat was een grote meneer in de jaren zestig, en die heeft nu een taveerne in de Cederlaan en daar is Jean kok. Veel werk maar dik betaald. Zestigduizend netto. Zestig zakken, denkt Jean. Veertig witte en twintig zwarte.
   Jean is in de keuken bezig en alle anderen zitten aan de tafel in de living te wachten op het voorgerecht.
   Wat zou de pot zoal schaffen, zegt de vader, en snuift briesend een kwak snot z'n neusgaten weer in.
   Dat zult ge wel zien als 't op tafel komt, zegt de moeder, en bekijkt de vader uit ogen die huilen van misprijzen.
   't Was maar een vraag, zegt de vader.
   Ge zoudt beter uw bakkes houden gij, zegt de moeder.
   De vader slikt een bal bitter door z'n keel
     Rotwijf, denkt de gaskamerman.



[p. 10]

Hoe is 't in godsnaam mogelijk, denkt de gaskamervrouw.
   't Is nog niet begonnen of 't zit er al tegen, denkt Cathy.
   Ze begint weer, denkt Guido, met haar kommentaar.
   't Is zalmpastei, zegt Greta.
   De gaskamerman denkt: Dat zal een noot gekost hebben. Maar 't zal er wel af kunnen. Zestig zakken netto. Ik wou dat ik ze had. Maar hij heeft ze niet. Hij heeft maar vijfentwintig zakken. Van de dop. Want de gaskamerman dopt nu alweer zes maanden. Sinds hij er in de Veritas uitgevlogen is, die boekenwinkel in de Huidevettersstraat. Dat was niks voor de gaskamerman, in een donker muf kantoortje, als 't al niet in 't magazijn was. En sindsdien dopt de gaskamerman weer. Niet dat hij het zich beklaagt, van vijfentwintig zakken komt hij rond en hij zit toch liever thuis in een of ander boekje te lezen of naar de radio te luisteren. Radio Tien Gold. Vierentwintig uur per dag de goudste ouwe.
   Jean komt uit de keuken de living in met de schotel zalmpastei, versierd met halve hardgekookte eieren en een groentenslaatje.
   Amai, zegt de vader.
   Sjieke dingen, zegt Inge. Ze denkt: Het zal er wel af kunnen. Zestig zakken netto. Ik wou dat ik ze had. Maar ze heeft ze niet. Ze heeft er maar zesendertig. Maar daar komt ze ruim van rond, ze heeft het niet breed maar ze komt er van rond. Alleen die onthaalmoeder, die slaat zwaar door, acht zakken in de maand kost dat vervelende rotjoch van een Bartje. Toen ze nog bij De Rijck werkte en maar zesentwintig zakken had moest ze krabben. En veel harder werken. De Russen kijken zo nauw niet. Daar is het meer koffieklets dan eigenlijk werken.
   Smakelijk iedereen, zegt Greta
   Smakelijk, zegt iedereen, behalve de moeder. De moeder zegt niets en kijkt de tafel rond uit ogen die huilen van misprijzen. Ze prikt een stuk zalmpastei aan haar vork en voert het aan de hond. Die likkebaardt en kwispelstaart en likt de



[p. 11]

moeder de neusgaten schoon.
   Iedereen eet. Behalve de vader. De vader vreet en zwelgt. Zwijn, denkt de moeder en kijkt de vader aan uit ogen die huilen van misprijzen.
   Na de zalmpastei is er provençaalse soep en na de provençaalse soep worden de kadootjes uitgereikt en uitgepakt.
   De vader heeft van Jean een CD van de Prehistorie gekregen. Godverdomme, zegt de vader, Apache van de Shadows. En Kili-Watch van de Cousins. Hij begint luid te zingen: Kili Kili Kili Watch Watch Watch Watch, Kayum Kenkayala, Ali Adjali, Adjali, Pollywatch.
   Het is zover, denkt de gaskamerman.
   Zwijn, denkt de moeder weer.
   Ze heeft van Inge een foto-album gekregen. Om haar foto's van Düsseldorf en Essen en Amsterdam en Hasselt in te plakken. De foto's van haar uitstappen met Lisette. Lisette is haar vriendin. De moeder wou in Maart zelfs met Lisette naar Amerika, om Jan te gaan bezoeken, haar teerst beminde, en toen de vader dat te weten kwam heeft hij de moeder bont en blauw geslagen. Tenslotte draaide het er op uit dat ze samen naar Amerika gegaan zijn. En vorige week zijn ze samen naar Londen gegaan. De vader was weer drie dagen opgehouden met roken en werd daar weer zo zenuwachtig van dat de moeder hem weer drie dagen lang nog erger dan anders verwenst heeft.
   Cathy heeft van Guido een haarkrulset gekregen en Guido van Cathy een LP met glitter-rock. Zot is Guido van glitter-rock. Dagen kan hij daar naar luisteren. Naar Mud en de Sweet en Slade en de Rubettes. In z'n zetel zitten en naar glitter-rock luisteren, dat is goed voor Guido. Beter dan werken. Werken is niet goed voor Guido. Van werken wordt Guido zo slap.
   Slapjanus, denkt de gaskamerman.
   Als de gaskamerman nu maar niet begint te zuipen, denkt de gaskamervrouw.



[p. 12]

Ze heeft van Greta een pan gekregen, een inoxydabele pan met een pyrex deksel. Zo'n deksel dat in honderdduizend stukjes valt. En Greta heeft van de gaskamervrouw een theeservies gekregen. Een theepot met zes bordjes en zes kopjes, drie witte en drie zwarte. Klein maar fijn, en van Blokker.
   Jean heeft van de gaskamerman een gereedschapskist gekregen. Voor z'n boren en z'n vijlen en z'n hamers en z'n spijkers.
   Twaalfhonderd frank, schat Jean. Twaalfhonderd ballen, denkt de gaskamerman.
   En de gaskamerman heeft van z'n vader een fles J &B gekregen. Justerini en Brooks. 47 graden. Van de ferry. Als die straks maar niet begint te zuipen.
   En de kinderen hebben knuffeldieren en G.I.-Joe's en kleurpotloden en My little Pony's en plaatjes van Clouseau gekregen en alle honden een vette, vette kluif, en iedereen is dik tevreden. Behalve de moeder. Die kijkt de kamer rond uit



[p. 13]

ogen die nu janken van misprijzen.
   Schoon, zegt de vader, Londen. Heel schoon, maar niet om elk jaar naartoe te gaan.
   Och godverdomme, zegt de moeder, wat weet gij daarvan. Haar gezicht loopt rood aan en nu staan er tranen van afschuw in haar ogen. De vader slikt een verse brok bitter door en verslikt zich en barst uit in een bulderende hoestbui waarbij de fluimen en het snot in het rond vliegen.
   Het moest er van komen, denkt Greta.
   Het is weer zover, denkt Cathy.
   Sukkelaar, denkt Guido.
   Teringwijf, denkt de gaskamerman.
   De televisie staat loeihard aan, de bobtail en de Mechelaar hebben de theetafel omver gerend en Frédéric heeft in z'n pamper gescheten dat het stinkt tot bij de buren.
   Na de kadootjes zijn er lamsribbetjes met witlof, spruiten en worteltjes.
   Allemaal met Côtes du Rhone.
   Dat zal een noot gekost hebben, denkt de gaskamerman weer.
   Vijfduizend ballen, denkt Guido. Hij wou dat hij ze had maar hij heeft ze niet.
   En dan is er koffie.
   We zullen de whisky maar openmaken, zegt de gaskamerman.
   Als die maar niet begint te zuipen, denkt de gaskamervrouw.
   Zet die televisie eens af en de radio op, zegt de vader, dat is toch veel stemmiger, het is toch niet voor niks kerstavond.
   Orgelmuziek. White Christmas. Jingle Bells. Susa Nina.
   Isabelle, zegt de gaskamerman, zoek eens een andere zender.
   Popmuziek uit de oude doos.



[p. 14]

Godverdomme, zegt de vader, Callow-la-Vita, en begint luid mee te zingen. Doorheen het hersenmerg bijt de walging zich een weg naar de ogen van de moeder.
   De gaskamerman zet het op een zuipen.
Als die de boel straks maar niet afbreekt, denkt de gaskamervrouw.
   Als die twee maar geen ruzie krijgen zoals elk jaar, denkt Greta.
   Wie nog koffie, zegt Jean.
   Het is half twee.
   De gaskamerman en z'n vader zijn strontzat en raaskallen om ter hardst tegen elkaar op.
   Als die morgen maar niet kotsmisselijk is, denkt de gas-kamervrouw.
   Jean en Greta zitten naar de radio te luisteren en Inge zit met Guido en Cathy te praten over hoe prettig werken het is voor de Russen van het Falconplein.
   De bobtail en de Mechelaar slapen. De kleine Prins likt de moeder de hals schoon.
   De moeder kijkt de kamer rond uit ogen die nu brullen van misprijzen.

Uit de binnenkort te verschijnen bundel Het zomert in Barakstad (uitg. Dedalus/Nijgh & Van Ditmar)

BRON :
http://www.digitalebibliotheek.be/tekst/_bra004199301_01/_bra004199301_01_0002.htm

...

We verwijzen hier echter ook graag naar ander werk van J.M. Berckmans dat terug te vinden is op de site van de BNTL - Bibliografie van de Nederlandse Taal- en Literatuurwetenschap -...

# J.M.H. Berckmans "Uit ogen die huilen van misprijzen" In: De Brakke Hond. Jaargang 10 (1993)

# J.M.H. Berckmans "Sasja en Nando" In: De Brakke Hond. Jaargang 11 (1994)

# J.M.H. Berckmans "Mismaakte kronologie van het afgelopen gebeurenkrono/14/9/93" In: De Brakke Hond. Jaargang 11 (1994)

# J.M.H. Berckmans "De oude mensen en hun zoon" In: De Brakke Hond. Jaargang 12 (1995)

# J.M.H. Berckmans "De wortel in de brievenbus" In: De Brakke Hond. Jaargang 10 (1993)

# J.M.H. Berckmans "Requiem voor een gaskamerman" In: De Brakke Hond. Jaargang 9 (1992)

# J.M.H. Berckmans "Binnendoor naar Beverlo" In: De Brakke Hond. Jaargang 7 (1990)

# J.M.H. Berckmans "Praten nu" In: De Brakke Hond. Jaargang 8 (1991)

# J.M.H. Berckmans "Aantekening over De Mesmaecker Jean-Luc" In: De Brakke Hond. Jaargang 9 (1992)

# J.M.H. Berckmans "Dromen van Francavilla aan de Po" In: De Brakke Hond. Jaargang 7 (1990)



...Maar even goed naar andere geschriften die naar J.M.H. Berckmans z'n werk verwijzen...

...

Een portret door een documentarist...

...

FOCUS KNACK

Dimitri van Zeebroeck over Jean-Marie Berckmans

'Nog liever sterf ik in mijn zetel dan op de afdeling palliatieve zorgen'. Zo tekende Knack -journalist Stijn Tormans twee jaar geleden de woorden op van Jean-Marie Berckmans. De literaire outlaw, de meest miskende auteur van Vlaanderen, half gek maar helemaal geniaal, voegde de daad bij het woord. Zaterdag werd hij - veel te vroeg - in zijn sofa in een Antwerpse OCMW-kamer teruggevonden.

Dimitri van Zeebroeck tekende eerder dit jaar een verbluffend knap en integer, maar tegelijk hard confronterend portret van 'JBM' voor zijn programma Weerwolven . Canvas zendt die magistrale aflevering - ongetwijfeld het meest indringende stukje televisie uit het voorbije jaar - naar aanleiding van Berckmans' dood nu donderdag om 23.15 uur opnieuw uit.

Dimitri van Zeebroeck : 'Het was een bijzonder intense, maar excentrieke ervaring. Ik heb zeven maanden aan die aflevering gewerkt. Dat vergde dus heel wat van mijzelf. Jean-Marie was bovendien een onnavolgbaar figuur. Hij had geen reserves. Als hij iets wou gedaan krijgen, dan ging hij er ook vollen bak voor. Ik werk al twaalf jaar als fotograaf en documentairemaker, heb al honderden mensen voor mijn lens gehad. Maar Jean-Marie was veruit de meest indrukwekkende figuur van hen allemaal.' 'Hij was ook zeer authentiek. Hij bleef schrijven, ondanks alle miserie die hij voortdurend op zijn hoofd kreeg. Zelfs in het ziekenhuis vroeg hij de verpleegster om een blaadje papier en een pen. Of desnoods schreef hij op bierviltjes. Zo sterk was hij ermee bezig.'
'Ik heb met mijn documentaire gepoogd om Jean-Marie in alle waardigheid neer te zetten. Niet als een alcoholicus, niet als een zot. Nee, ik wou hem tonen als een integere mens, iets wat voordien zelden of nooit was gebeurd.'



© Dimitri van Zeebroeck



Jullie zijn sindsdien vrienden gebleven.

Van Zeebroeck : 'Ik was zo geïmponeerd door zijn figuur, ik stond zo verbijsterd van wat hij te vertellen had, dat er inderdaad een hechte vriendschap tussen ons is gebloeid. Jean-Marie was een uitzonderlijk erudiet man, had bijzonder veel gelezen en onthield ook alles. Sinds het maken van die documentaire, ben ik hem elke week meerdere keren gaan opzoeken. Ik moest dan vaak door het raam klimmen - Jean-Marie was zo iemand die altijd zijn sleutel kwijt raakte.' (lacht) 'We praatten toen meestal over doodgewone dingen. Over de prijs van perziken of patatten, bijvoorbeeld. Maar het viel zelfs bij zulke ordinaire conversaties op dat hij associaties legde tussen zaken die op het eerste gezicht niet met elkaar verbonden waren. Die associaties die hij in zijn hoofd maakte waren vaak uitdrukkingen van zijn genialiteit.'

Denkt u dat hij uit het diepe dal had kunnen klimmen als hij een goedverdienende auteur was geweest?

'Dat is een moeilijke vraag. Jean-Marie is ooit een succesvol schoenenverkoper geweest, verdiende bakken geld. Maar van de ene dag op de andere was dat allemaal verleden tijd. En ik denk dat hij sinds toen zelf heeft gekozen voor het leven dat hij daarna heeft geleden. Er waren heel wat mensen die hem wilden helpen, maar hij weigerde pertinent hun hulp. Hij kon ook niet met geld omgaan. Gaf hem tien euro, en een uur later was het opgedronken of -gerookt.' 'Jean-Marie zat vastgeroest in de marginaliteit, maar het was echt niet zo dat hij die ook koesterde. Zijn levensverhaal liet zich lezen als één langgerekte zelfmoord.' 'Het is echt een schande dat iemand die zo'n eigen taalidioom had ontwikkeld, zo'n eigen literair universum had geschapen, nooit echt grote prijzen heeft gewonnen.'

En nu? Jean-Marie is dood.

'Ik heb een grote vriend verloren, iemand die ik doodgraag zag. Toen ik hem vrijdag bezocht, leek hij helemaal niet goed te zijn. Maar typisch Jean-Marie dat hij er geen dokter wilde bijhalen. 't Zou wel overgaan.' 'Ik denk dat hij nu wel gelukkig is. Hij is een elegante dood gestorven, rustig in zijn zetel. Veel pijn heeft hij waaarschijnlijk niet geleden. Hopelijk is het daar lente in Alaska. Zoals hij dat eens zo mooi heeft neergeschreven.'

door Karel Deknudt - 1 september 2008

BRON :
http://www.knack.be/focus/poplounge/boeken/29-79-4270/dimitri-van-zeebroeck-over-jean-marie-berckmans.html

...

...

Ook de morgen besteedde aandacht aan z'n overlijden...

...

Cultuur+

Jean-Marie Berckmans (1953-2008):
Chroniqueur van de zelfkant overleden

De Vlaamse schrijver Jean-Marie (J.M.H.) Berckmans is gisteren op 54-jarige leeftijd in Antwerpen dood aangetroffen in zijn appartement. Als onverbiddelijke chroniqueur van de zelfkant én de goorste ellende bereikte hij een cultstatus.

De Antwerpse zelfkantschrijver met de brillenglazen als bokalen stond de angst op het gezicht geschreven, alsof hij een levende incarnatie was van De schreeuw van Munch. Berckmans zag eruit als een uitgeteerde vogel met een schrikbaard, vaak bulderend en fulminerend tegen wie hem te nabij kwam in zijn Grauwzone in Barakstad, zoals hij zijn buurt in Antwerpen omschreef. Onder die kwaadheid school evenwel een sensibele ziel.

En precies uit die combinatie distilleerde de Vlaamse nazaat van Bukowski zijn verhalen over de afgrond en de teloorgang, genadeloos eerlijk en vol bittere humor en paranoia.

Berckmans oeuvre, dat toch zowat vijftien boeken omvat, waaronder gekoesterde titels als Café De Raaf nog steeds gesloten (1990) en Rock & roll met Frieda Vindevogel (1991), liet geen tussenweg toe: ofwel viel je ervoor als een blok ofwel werd je genadeloos afgestoten door de gore alcoholische treurnis. "Het enige waarmee ik mij in leven houd, is het schrijven", poneerde Berckmans meermaals. Dat deed hij in ieder geval tot het bittere eind. Dat einde kwam, gezien zijn reputatie van levende dode en zijn erbarmelijke gezondheidstoestand, voor sommigen niet onverwacht.

Hoewel. Uitgever Rudy Vanschoonbeek kende Berckmans al lang. Door de oprichting van de nieuwe uitgeverij Vrijdag waren er gesprekken geweest over de publicatie van Berckmans' jongste verhalenbundel. "De voorbije twee weken hadden we elkaar daarover enkele keren ontmoet", zegt Vanschoonbeek. "Dit weekend heb ik de kopij helemaal gelezen. Ik was enthousiast en wilde hem morgen (vandaag, ER) bellen om verdere afspraken te maken over de publicatie. Zijn dood komt onverwacht.

Tijdens onze laatste ontmoetingen zag hij er, voor zijn doen, redelijk goed uit. Hij was alert en haalde herinneringen aan vroeger op. Niets wees erop dat zijn dood nabij was."

Blijkbaar leed Berckmans aan een longaandoening waarvoor hij gehospitaliseerd had moeten worden. Maar hij bleef thuis en is vermoedelijk in de nacht van zaterdag op zondag overleden. Familieleden troffen hem op zijn sofa aan.

Jean-Marie Berckmans kwam op 28 oktober 1953 ter wereld in Leopoldsburg, in een eenvoudig arbeidersgezin. Hij studeerde een jaar Germaanse filologie in Antwerpen en vestigde er een bescheiden reputatie als punkdichter. Tussen zijn negentiende en drieëntwintigste raakte hij echter in de greep van psychoses en depressies en verbleef hij in talloze psychiatrische inrichtingen. Na een mislukte zelfmoordpoging en een periode als succesvolle schoenenverkoper in Italië, raakte hij bij zijn terugkeer in België aan lager wal. Hij wentelde zich ten slotte in zijn bestaan van schrijver-kluizenaar, lange tijd inwonend bij zijn moeder en zijn vader en zijn hond Charlowie, en was vaste klant van het OCMW én Café De Raaf.

In 1977 publiceerde hij Geschiedenis van de revolutie en Tranen voor Coltrane. Met Vergeet niet wat de zevenslaper zei in 1989 stak hij de neus weer aan het venster, en lange tijd volgde bijna jaar na jaar een nieuwe verhalenbundel, met onnavolgbare titels als Bericht uit Klein Konstantinopel (1996), Ontbijt in het vilbeluik (1997) en Slecht nieuws voor Doctor Paf de Pierennaaier, Pandemonium in de Grauwzone (1997). In de jaren negentig maakte Berckmans naam als performer met Circus Bulderdrang en zijn kompaan Vitalski. "Altijd met het mes op de pols, altijd wild om zich heen slaand, spuwend op alles wat bewoog", schreef Stijn Tormans daarover in Knack bij een Berckmansportret.

Met zijn laatste boek Je kunt geen twintig zijn op Suikerheuvel (2006) haalde hij de longlist van De Gouden Uil. Begin dit jaar was Berckmans ook nog te zien in het Canvasprogramma Weerwolven, waarin talloze nachtraven hun opwachting maakten.(Dirk Leyman en Eric Rinckhout)

01/09/08 00u59

BRON :
http://www.demorgen.be/dm/nl/1006/Kunst-Literatuur/article/detail/400881/2008/09/01/Schrijver-Jean-Marie-Berckmans-overleden.dhtml

...

...

Last but not the least om hierbij even te vermelden... In wezen "zum kotsen" omdat er slechts weinigen waren die aandacht schonken aan 's mans bestaan of zijn werk ten tijde dat ie leefde... De "recuperatie" is dus al begonnen ! ...Voor ons niet gelaten, maar het zegt zoveel over hoe men hier in dit Belgenland met z'n schrijvers & z'n kunstenaars omgaat...

Jean Marie Berckmans is dood !! Leve Jean-Marie Berckmans !!

...

vrijdag 5 september 2008

Bij de dood van J.M.H. Berckmans (3)

HBvL meldt vandaag dat de vraag naar Berckmans' boeken sinds zondag gevoelig is gestegen. Bij Manteau lopen de bijbestellingen van zijn laatste reeds gepubliceerde roman Je kunt geen twintig zijn op suikerheuvel volop binnen. Over de eventuele heruitgave van vroeger werk of van zijn volledig verzameld werk, wil uitgever Harold Polis echter nog geen uitspraken doen. Ook bij De Slegte in Antwerpen zitten ze stilaan door hun voorraad van Berckmans' oeuvre heen. Het filiaal op de Wapper biedt wel nog een uniek boekobject aan met drie originele tekeningen en een handschrift van J.M.H. Berckmans, 'gouverneur van de Grauwzone en het omliggende Gebuurte van Barakstad'. Op eBay wordt thans druk geboden op enkele interessante bibliofiele uitgaven .

BRON :
http://users.skynet.be/chipsandcookies/2008_09_01_archive.html#5796535936162415133

...

...

"Quand la merde vaudra de l’or, le cul des pauvres ne leur appartiendra plus."
Henry Miller

...

05-09-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
04-09-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oproep van Nederlandstalige en Franstalige progressieven
Confederalisme : laatste halte voor de Splitsing ?

"Nood breekt wet !!" ...& dus moeten soms de dingen eens wijken... dit is er zo eentje van...

...

Deze tekst werd door ons integraal overgenomen van 't oorspronkelijke pdf-document evenals van de site waar deze oproep geplaatst werd, namelijk het "Links Ecologisch Forum"... & wij hebben er maar één mening over ! Lezen !! Gaan tekenen !! ...& doorsturen !!

...& we citeren integraal !!

Confederalisme: laatste halte voor de Splitsing? (15.8.08)

Red De Solidariteit werkte in de voorbije weken aan een tekst waarover overleg gepleegd werd met de Vooruitgroep en individuen uit de wetenschappelijke, syndicale en culturele wereld. Het resultaat en de eerste ondertekenaars zijn te vinden in de hierbij gevoegde tekst.

Waarom deze oproep?

Zowat een maand geleden haalde de regering Leterme nogmaals de door haar zelf gestelde deadline van 15 juli niet. Leterme bood zelfs zijn ontslag aan, dat Koning Albert echter niet aanvaardde. Op het eerste zicht leek het alsof de toekomst van de staatshervorming en van ons land duisterder was dan ooit. Opvallend was echter dat in deze duisternis één idee fel oplichtte. De communautaire onderhandelingen over een nieuwe staatshervorming zouden in de toekomst best plaats hebben tussen de Gemeenschappen en niet meer in de schoot van de federale regering. Deze confederale aanpak is een fundamentele breuk met het verleden.

“Red de Solidariteit” wil de “Oproep van Nederlandstalige en Franstalige progressieven - Confederalisme: laatste halte voor de Splitsing?” zo ruim mogelijk verspreiden in heel België. De volledige tekst vind u in bijlage. U kan deze Oproep mee ondertekenen door uw naam en organisatie/instelling/beroep te mailen naar solidaritesolidariteit@gmail.com. Vervolgens vragen wij U deze Oproep zo ruim mogelijk te verspreiden en ter ondertekening voor te leggen.

In het najaar plant “Red de Solidariteit” ook een zo verscheiden mogelijk opgevatte Dag van de Solidariteit. Het idee hiervoor staat nog helemaal in zijn kinderschoenen, zodat iedere suggestie of aanbod, meer dan van harte welkom is. Hoe groter de medewerking en de samenwerking, hoe meer we van een echte Dag van de Solidariteit zullen kunnen spreken. Uw voorstellen kan u kwijt op het mailadres info@reddesolidariteit.be.

Links

# Red De Solidariteit

# Oproep Progressieven tegen Confederalisme = het PDF-document, waar u de integrale tekst van hieronder terug vindt.



Oproep van Nederlandstalige en Franstalige progressieven

Confederalisme : laatste halte voor de Splitsing ?

1. Het voorstel de communautaire onderhandelingen te laten verlopen tussen de Vlaamse en Franse gemeenschap en niet meer in de schoot van de federale regering, verandert België fundamenteel van karakter. De federale staat beslist niet langer wat naar de gewesten en gemeenschappen mag doorgeschoven worden, maar deze laatste beslissen wat ze nog samen willen doen en hoeveel middelen ze daarvoor willen uittrekken. De separatistische partijen en de nationalistische krachten in de grote traditionele partijen uit het noorden spreken vandaag openlijk over hun confederale doelstellingen. Maar ook langs Franstalige kant berusten steeds meer politici in dat zogenaamde confederale model, al onderschrijven ze de noodzaak van de interpersoonlijke solidariteit.

2. Men spreekt van een confederale staat wanneer soevereine staten vrijwillig kiezen om via internationale verdragen een deel van hun soevereiniteit af te staan aan gemeenschappelijke instellingen. De beslissingen die op confederaal vlak genomen worden, voeren de staten nadien voor hun eigen burgers door. Een hedendaags voorbeeld van een confederatie is de Europese Unie. Elke Europese richtlijn moet nadien nog worden omgezet in een nationale wet.

3. Bijna alle federale staten evolueerden van onafhankelijke, autonome gebieden naar meer eenheid. In Zwitserland waren de kantons sinds 1291 eerst door verschillende confederale verdragen verenigd. De eerste Zwitserse grondwet van 1848 vormde het land verder om tot een federatie. In het federale Duitsland berust de organisatie van de samenleving voor een groot deel op federale wetten. De federale wetten primeren boven het recht van de afzonderlijke deelstaten die samen de Bondsrepubliek vormen. De Duitse wet eist dat de levensomstandigheden in heel Duitsland ongeveer gelijk zijn of naar gelijkheid evolueren. Die levensomstandigheden hangen grotendeels af van de economische en sociale politiek. Om die reden zijn het vooral federale wetten die het sociaaleconomische beleid bepalen. België gaat net de andere kant op. Het gecentraliseerde België werd, na een aantal staatshervormingen, een federale staat met taalgemeenschappen en gewesten. Die federale staat wordt door het huidige voorstel de staatshervorming te laten verlopen tussen de Vlaamse en Franse Gemeenschap verder afgezwakt tot een confederale staat. Dit confederalisme is een nieuwe stap in de ontmanteling van België en de laatste halte vóór het eindstation Splitsing.

4. Het voorstel van de CD&V de gewesten 80 % van de inkomsten van de personenbelastingen te geven, gaat in dezelfde richting. Dat fiscaal voorstel breekt de solidariteit tussen de gewesten af. In alle federale staten bestaan er op federaal niveau mechanismen om middelen van de rijkere regio’s naar de armere over te hevelen, in functie van de noden. Dat bewijst dat er op federaal vlak solidariteit bestaat. In België int de federale regering de inkomsten van de personenbelasting en van de BTW. Ze stort een deel door naar de gemeenschappen en de gewesten. Met dat geld kunnen die de bevoegdheden uitoefenen die ze in de loop der jaren hebben gekregen. In dat systeem is de federale solidariteit ingebouwd: zolang de inkomsten van de personenbelasting per inwoner in een van de gewesten (vandaag Wallonië en Brussel) onder het nationale gemiddelde liggen, ontvangen ze supplementaire middelen van de federale regering. Het voorstel van de CD&V maakt daar een einde aan. Vlaanderen zal als rijkste gewest meer belastingen innen dan Wallonië, en voor Wallonië en Brussel betekent het voorstel: een beperking zonder voorgaande van hun middelen. De CD&V wil dan nog wel solidair zijn met de armere gewesten, maar Vlaanderen zal dan eigenmachtig uitmaken hoe groot die solidariteit zal zijn en hoe lang ze zal duren. We spreken dan niet meer van een federaal regime waar de federale staat garant staat voor de solidariteit tussen personen en regio’s. Dan beslissen de gewesten welke vorm van solidariteit er nog zal overblijven.

5. Hetzelfde zou kunnen gebeuren met de sociale zekerheid. Het breekijzer hiervoor is de regionalisering van het arbeidsmarktbeleid. Deze eis is de absolute prioriteit van de Vlaamse patroonsorganisaties Voka, Unizo en VKW. Die willen de beperking in tijd van de werkloosheidsuitkeringen, de verhoging van de (brug)pensioenleeftijd, de veralgemening van de overuren, meer flexibiliteit en de veralgemening van het interimwerk. Deze eisen werden overigens door alle Belgische patroonsorganisaties onderschreven in hun ‘solidariteitspact’. Maar het Vlaamse patronaat wil sneller vooruit. Het vindt dat de vakbonden een te grote rol spelen in de federale paritaire organen waar de verzekering tegen werkloosheid en de tewerkstellingspolitiek besproken worden. Het neemt aan dat er in Vlaanderen een partijpolitieke meerderheid bestaat die gewonnen is voor zijn agenda.

6. Een overdracht van de werkloosheidsuitkeringen en van het arbeidsrecht naar de gewesten bestaat in geen enkel federaal land in Europa. Als de gewesten straks zelf gaan bepalen wat “beschikbaarheid voor de arbeidsmarkt”, “passend werk” en “actief zoeken naar werk” precies betekent, als het sanctiebeleid van gewest tot gewest mag verschillen, dan is er niet langer sprake van eenzelfde sociale zekerheid in Vlaanderen en Wallonië. Als de tewerkstellingprogramma’s en de daarmee verbonden verminderingen van de patronale bijdragen een gewestmaterie worden, dan krijgen we verschillende sociale lasten in de gewesten. Als interimarbeid in Vlaanderen anders wordt behandeld als in Wallonië, dan krijgen we een verschillend arbeidsrecht per gewest, met enkel nog een smalle en wankele federale sokkel. Als men straks de werkloosheidsuitkeringen beperkt in tijd in Vlaanderen en niet in Wallonië, zullen de Vlaamse nationalisten dan een federale financiering blijven accepteren? Wanneer de regels niet meer dezelfde zijn in de verschillende gewesten, zullen de hetzecampagnes over de “transfers van Vlaanderen naar Wallonië” nog heviger worden.

7. Als Vlaming, Brusselaar, Waal of welke andere inwoner van België ook willen we niet weten van deze glibberige helling die ons recht naar het uiteenrafelen van de sociale zekerheid leidt, de fiscale en sociale wedijver tussen de gewesten ontketent en uiteindelijk tot een splitsing van het land leidt. Wij ijveren voor een sociale en fiscale wetgeving op Europees vlak en voor een grotere internationale samenwerking. Het gaat niet op om op Belgische vlak te splitsen wat we op Europees vlak willen één maken. Wij weigeren te redeneren in termen van communautaire blokken en wij willen niet dat er nieuwe muren worden opgetrokken tussen mensen en tussen regio’s. Wij willen niet dat de solidariteit wordt vervangen door wedijver en egoïsme.

8. Een nieuwe overdracht van bevoegdheden naar de gewesten zal “de mensen” geen beter leven brengen. Wie gelooft dat de treinen tussen Antwerpen en Charleroi of tussen Oostende en Luik beter rijden als de NMBS geregionaliseerd wordt? Wie gelooft dat de Waalse arbeiders gemakkelijker werk zullen vinden in Vlaanderen als de VDAB, de FOREM en Actiris elk in hun ivoren toren zich daarmee bezighouden? Wie gelooft dat de financiële crisis minder hard zal toeslaan als Vlaanderen en Wallonië elk hun minister van Financiën hebben? Het tegendeel is waar, samenwerking, solidariteit en verdraagzaamheid brengen een oplossing van de problemen meer nabij dan verdeeldheid.

9. De sociale zekerheid, het arbeidsrecht en de collectieve arbeidsovereenkomsten moeten federaal blijven. We willen voor iedereen een behoorlijk loon voor hetzelfde werk, ongeacht de taal die we spreken. We willen dat iedereen die zijn job verliest, recht heeft op dezelfde bijstand en hulp ongeacht de streek waarin hij of zij woont. We willen dat alle ouderen hetzelfde recht op een fatsoenlijk pensioen krijgen ongeacht of ze in Brussel, Vlaanderen of Wallonië wonen. We willen dat alle zieken recht hebben op dezelfde gezondheidszorg. We willen de solidariteit tussen de rijkere en armere inwoners en de solidariteit tussen de rijkere en armere regio’s behouden. De sociale verworvenheden in dit land zijn niet uit de hemel gevallen. De arbeidersbeweging, Vlamingen, Walen en Brusselaars samen heeft ze moeten afdwingen. We denken niet dat een verdeelde arbeidersbeweging in staat zal zijn ze te verdedigen.

10. We willen niet dat het tot een confrontatie tussen de gemeenschappen komt. We herkennen ons niet in de confederalistische resoluties van het Vlaams parlement in 1999. Maar we betreuren evenzeer dat het Waals parlement de polarisatie verscherpt, al roept het op de solidariteit te behouden. Men brengt de unitaire en solidaire geest geen stap vooruit door zich als één Franstalig blok op te stellen. Men heeft gelijk wanneer men maatregelen verwerpt die de sociale en politieke rechten ondergeschikt maken aan taalvereisten. Maar men zou de dialoog vooruithelpen door de Franstaligen op te roepen de rechten van de Nederlandstaligen in Brussel nauwgezet te respecteren en de Franstaligen in de rand aan te moedigen een inspanning te doen Nederlands te leren. Taalhoffelijkheid is een fundamentele waarde en het is nodig meer inspanningen te doen om tot twee- en meertaligheid te komen.

11. De splitsing van BHV zal noch de problemen van de Brusselaars noch die van de inwoners uit de rand oplossen, of ze nu Nederlandstalig of Franstalig zijn. Het spreekt voor zich dat Brussel een tweetalige Belgische stad is en dat ook moet blijven. Maar de Brusselse werklozen moeten gemakkelijker aan de slag kunnen in de industriële zone rond de luchthaven van Zaventem. De splitsing van de arbeidsbemiddeling in VDAB en Actiris, de opdeling van de openbare vervoersmaatschappijen in de MIVB en De Lijn, en de afwezigheid van een tweetalig onderwijs zijn daarbij handicaps. De sociaaleconomische planning voor Brussel (tewerkstelling, onderwijs, vervoer, kindercrèches, betaalbaar wonen, armoede, …) moet evenzeer die van de brede periferie rond de hoofdstad omvatten. Daarvoor is het nodig dat een stedelijke gemeenschap wordt opgericht die én Brussel én de periferie omvat, zoals dat voor grote steden in andere landen het geval is.

12. Wij vragen maatregelen om de verschillende gemeenschappen dichter bij elkaar te brengen.

# Het onderwijs dient efficiënt tweetalige burgers op te leiden.

# De organisatie van het culturele leven moet veel sterker vertrekken vanuit een interculturele benadering. Er moeten veel meer middelen gaan naar een cultuurbeleid dat alle inwoners van ons land, ongeacht de taal die ze spreken, samenbrengt.

# Het is aangewezen dat elke kiezer kan stemmen voor kandidaten uit het hele land, door het inrichten van een federale kieskring. Zo gebeurt het ook in andere federale landen en daarmee wordt meteen een aanzet tot oplossing van het probleem Brussel-Halle-Vilvoorde gegeven.

# Een andere maatregel zou de oprichting kunnen zijn van een Belgische tweetalige zender genre Arte. Arte werd opgericht om de Duitsers en de Fransen dichter bij elkaar te brengen. Zo’n Belgische Arte zou er kunnen toe bijdragen dat de inwoners van noord en zuid elkaar opnieuw leren kennen en de kloof kunnen helpen dichten die decennialang gegroeid is, o.a. door karikaturale mediacampagnes waarbij Vlamingen afgeschilderd worden als egoïsten en Walen als profiteurs.

De grote politieke partijen, de leidende economische kringen en sommige media blijven vastzitten in de logica van de communautaire blokken. Dat is de reden waarom de besprekingen over de staatshervorming in de impasse geraakten. Wij roepen iedereen op die actief is op het terrein, in het verenigingsleven, in de vakbonden en in de sociale organisaties om een nieuwe agenda uit te werken die uitgaat van de sociale, economische, culturele en politieke noden van de bevolking. Zo kunnen sociale accenten de boventoon voeren en kunnen we een nieuwe inhoud geven aan de solidariteit.



Eerste ondertekenaars :

Red De Solidariteit samen met de Vooruitgroep,
Mateo Alaluf (ULB),
Patricia Albert (CG – FGTB),
Dirk Ameel (Eurocadres),
Bruno Bachely (CG – FGTB),
Patrick Baeckelandt (CMB - ABVV),
Eric Balieu (St Lucas),
Franck Baillieux (CG - FGTB),
Bruno Baudson (CNE),
Philippe Bervoets (LBC),
Jean Louis Berwart, Jan Blommaert (Univ of Jyväskylä),
Didier Brissa (Jeunes FGTB), Bambi Ceuppens (KMMA),
Eric Corijn (VUB),
Pascal Debruyne (UG),
Stefan De Corte (VUB),
John De Decker (LBC),
Pascal De Decker (St. Lucas Gent),
Herman De Ley (UG),
Luc Desmedt (HVV),
Aleidis Devillé (KUL),
Eric Devriese (CG – FGTB),
Anne Dhooghe (LBC),
Erik Dirkx (AC ABVV),
Julien Dohet,
Koen Dries (LBC),
Jan Dumolyn (UG),
Mohamed Elomari (Divers en actief),
Guy Fays (FGTB),
Hugo Franssen (EPO),
Stephan Galon (AC - ABVV),
Marianne Gestels (BBTK),
Eric Goeman (ATTAC),
Dirk Jacobs (ULB),
Chris Kesteloot (KUL),
Maarten Loopmans (Erasmus Brl),
Paul Lootens (CG - FGTB),
Jozef Mampuys (ACV - KWB),
Jef Mariën (COC – ACV),
Freddy Mathieu (FGTB),
Kristien Merckx (BBTK),
Francine Mestrum (ULB),
Omer Mommaerts (ACV),
Sven Naessens (Init BSZ),
Serge Seret (Init BSZ),
Stijn Oosterlynck (KUL),
Kris Peeraer (schrijver),
Jean Marie Piersotte (CNE),
Rik Pinxten (UG),
Hubert Quax (ACV),
Peter Reynaert (UA),
Henri Jean Ruttiens (Setca),
Piet Saey (UG),
François Schreuer (journaliste),
Koen Steel (voorz. KWB),
Maxime Stroobant (VUB),
Erik Swyngedouw (U Man),
Fernand Tanghe (UA),
Jan Teurlings (UAms),
Thierry Tonon (CG - FGTB),
Guy Tordeur (CSC - ACV),
Monica Triest,
Dirk Tuypens (acteur),
René Van Cauwenberge (AC – ABVV),
Elke Vandeperre (vzw Motief),
Jan Vandeputte (ACOD),
Ludwig Vandermeiren (BBTK),
Leen Van der Vorst (Victoria De Luxe),
Marco Van Hees (auteur),
Michel Vanhoorne (LEF),
Felipe Van Keirsbilck (CNE),
Jan Van Meirvenne (ABVV Caterpillar),
Bruno Verlaeckt (AC - ABVV),
Hendrik Vermeersch (Setca - BBTK),
Lode Verschingel (LBC),
Maria Vindevoghel (ACV),
Dominique Willaert (Victoria de Luxe),
Martin Willems (Setca),
Karim Zahidi (UA, UG),
Sami Zemni (UG)
...

Ondertekenen kan via : solidaritesolidariteit@gmail.com

Website : http://www.reddesolidariteit.be

Niet aarzelen... mààr DOEN Gedverr !!
Tekenen !! ...voor dit land naar de verdommenis gaat !!

...

BRON :
http://www.lef-online.be/pdf/Oproep%20progressieven%20confederalisme.pdf

04-09-2008 om 22:35 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
02-09-2008
Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.krypto-kommunist Warren Buffett maakt linkse propagandafilm


Een aantal uiterst linkse oproerkraaiers zorgt in de USA en ver daar buiten voor heel wat opschudding. Over wie praten we ?!... Over Warren Buffett, Pete Peterson... Deze gekende krypto-communisten van het eerste uur hebben hun zuurverdiende centjes gestoken in een film over de openbare schuld van de USA. Daar waar we inheemse bewonderaars van het "powered by capitalism" de grootste lofzangen horen brullen over de weldaden die er ginds over elk hoofdje worden uitgestrooid krijgen we nu eens wat inside-information. kijk maar eens en luister vooral naar dit clipje waar onze Buffett een kleine, maar zeer duidelijke uitleg geeft over het percentage van zijn belastingen & het verchil met de belastingen die z'n kuisvrouw betaalt...



I.O.U.S.A. Live
Warren Buffett on Taxes

duur : 0:35 minuten


Via het leuke linkje http://www.iousathemovie.com/ kom je overigens direct terecht op de website die een hoop relevante info over de inhoud van de film verschaft. ... & Een aanrader in deze om zo direct te bekijken & te beluisteren, zijn de 39 hoogst leerrijke clipjes ~uittreksels uit de film overigens~ die u zo meteen wat inzicht verschaffen in de hedendaagse Amerikaanse situatie. (...& Het behoeft waarschijnlijk niet al te veel uitleg als we zeggen dat we u uiteraard ervan op de hoogte zullen houden, mochten we via-via deze ganse docu van 2 uur & 10 minuten te pakken krijgen...)

Voor de rest hebben wij daar natuurlijk géén verdere commentaren aan toe te voegen, omdat we anders toch maar weer eens de linkse hoek worden ingedrumd... Maar laat het toch maar geweten zijn dat het rechtse geraaskal, waarmee Vlaanderen denkt groot geworden te zijn, ons toch wel intussen stilaan heel erg het strotje uitkomt. Wij zijn dan misschien wel naïeve wereldverbeteraars in de ogen van deze rechtse Vlaemsche porseleinkastkapitalisten, maar hun grote voorbeelden zoals Buffett komen toch wel veel dichter in de buurt van wat wij hier al een tijdje trachten duidelijk te maken, dan de onzin die onze vrienden van de LDD-lijst ons trachten in de oren te blazen... Of ventileren we hier weer een indoctrinaire kommunistische roddel ?!...

Enfin soit, jullie moeten het maar zelf uitvissen... in elk geval véél plezier & hopelijk kweken jullie een hoop gezond verstand met de clipjes !!

...

02-09-2008 om 00:00 geschreven door Vorser-Raadgever  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)



Inhoud blog
  • The brave new world is werkelijkheid...
  • ook interessant
  • Yaz...Yasmine...
  • en contraceptie in Belgistan...
  • Problemen in Frankrijk en USA met bepaalde contraceptiva...
  • ergerlijk 2013!
  • Femmes de Rue iedereen geeft commentaar, wij dus ook
  • De valsche Fransman nog maar eens verslagen...
  • Armoedebestrijding...Geen enkele minister heeft er naar gevraagd...
  • anderhalf miljard euro subsidies weggegooid in zonnepanelen...
  • Deltastichting niet blij....
  • Dag Allemaal vaandeldrager in de Vlaemsche ontvoogdingsstrijd!
  • Leve de tsjeven met hun kerncentrales en Bart Van Rompuy
  • Artistieke vrijheid in Vlaenderen en op de VRT!
  • EUREKA en DRIEWERF HOERA HIPHIP geen slimme meter in huis!
  • Hier zijn we weer !
  • >Dewinter getuigt over de zwanworstaanval op kinderen...
  • De voedselberg van Steven De Geynst
  • Luc Barbé...een heel kleine rehabilitatie...
  • een hoofddekselvergelijking
  • verlof voor de geërgerden
  • de duizendzevenentwintigste generatie Vlamingen kent grote leerachterstand
  • l'oiseau bleu
  • De blijde (weder)intrede van Maeterlinck in Gent en over perzikken met 2 k's
  • Belgie in het nieuws
  • Bernard de pilchard en het idyllisch kustlandschap
  • de levensverwachting van de Duitse armen biedt een oplossing voor de vergrijzing!
  • Hoera, de gestapo is terug...de Grimbergse kliklijn
  • leve de revolutie
  • ARCO, Tsjevenstreken in het kwadraat!
  • een visie op de Russische verkiezingen...
  • Wij hangen graag de propere uit...
  • Filip De Winter verhuist naar Namibië, hoera!
  • den ellentrik als grondstof
  • Black woman : Tu sens la fleur le matin et le poireau le soir. Non merci !
  • energie veroorzaakt vergeetachtigheid
  • bijna weer oorlog in Mesen...een belgenmop..
  • RIP SVETLANA ALILUYEVA...wie haar niet kent zoekt het maar eens op en leest haar boeken...
  • zonnepanelen zien klaar maar ook nazidassen op de VRT
  • Vlaanderen op zijn smalst en de lul van de dag
  • een monument
  • young media summit
  • met het schaamrood op de wangen
  • Spanje in actie tegen privatisering van het onderwijs
  • Er zijn dus toch nog verstandige mensen in Vlaanderen....de SERV
  • occupy Wall Street
  • Alaa Abdel -Fattah
  • ARCO het einde...
  • Tolerante Vlamingen?
  • madam van de dag: Ann Branbergen
  • De Brusselse metroerger dan Afghanistan?
  • Naast Plopsaland bestond er ook Shitland
  • Indaver Beveren ligt in Afrika
  • sluikreclame voor La source des femmes en Jacques Bloch
  • IN MEMORIAM
  • Amerika het donkerste voorbeeld
  • extreem rechts weer springlevend!
  • Le Pen en Israel één front??????
  • een andere stem in het debat...
  • Charlie a beaucoup d'ami(e)s en een nieuwe blog !
  • Oakland general strike
  • La belle plume française concernat Charlie: Le Monde
  • solidariteit met Charlie Hebdo
  • op naar de barricades!
  • een grote madam in de rechtbank !
  • Met zijn allen naar een Europees referendum, wij zijn allemaal Grieken!
  • Freya we love you!
  • gooi onze kerncentrales maar dicht, we steken de kaarsen wel aan...
  • Dexia we zijn één en al oor!
  • Zullen de Fransen wel slagen waar de Belgistanen falen?
  • Colloceer Vermeiren!
  • energie eindelijk een debat?
  • We are all Americans!
  • occupy....Chicago is nog steeds Chicago van Al Capone al heet hij nu Emanuel Rahm
  • de dubbeldemocratie Belgistan en de groene stroomcertificaten, twee verhaaltjes
  • de casino van ARCO en de rest...
  • vroem vroem
  • sjot ze uit hun pluche zetels!
  • Indignados in Brussel een succes!
  • nog een beetje chili...
  • Camila Vallejo komt naar Brussel!
  • Arvelor Mitaal of een mooi voorbeeld van roofkapitalisme
  • Het zijn weer harde tijden...
  • Privépolitie ...hallucinant...hier kan zelfs Hasselt nog een punt aan zuigen!
  • CAMILA VALLEJO een rolmodelleke
  • de duisternis regeert over grote delen van de wereld...
  • Revoilà le LKP deze keer in Mayotte...
  • niet alleen Obama schrijft mooie toespraken in de USA...
  • Lap, het is prijs!
  • de uitspraak van de dag
  • de éénwording tussen Zuid en Noord-apenland komt nabij! En Dexia is er nog!
  • In Brussel draagt nu elk schoolkind een kuisheidsgordel!
  • Maikel Nabil
  • no comment
  • We love Freya!
  • Arm België ...
  • We are seeing change in our world, block by block – city by city.
  • Freya is de slimste!
  • WE WON'T PAY
  • Griekenland en de vrije pers een voorbode voor Europa
  • Tot Maandag
  • mensen komen tot inzicht maar véééééééééééél te laat De dure energie...en onze luciede politici
  • China komt in opstand...tegen de zonnepanelen...tja
  • We gaan naar Amerika...
  • slimme meters en de sprookjes van onze vriend Bart Martens
  • INFRAX en slimme meters een duidelijk standpunt hoera!
  • slimme meters en slimme netten deel 2
  • slimme meters en slimme netten deel 1
  • slimme netten weer zo een indianenverhaal...
  • slimme meters ...de ondertekenaars...
  • de slimme meters...iedereen wordt stilaan slim...
  • Over de doden wel kwaaie woorden : einde van de zaak zuster Gabrielle?
  • koorknaap Javaux wordt schandknaap
  • Humberto Prato en De Wever, alles bij elkaar geklutst geeft een mooie omelet
  • De held wordt uitgewezen....petitie voor Ly Khaly
  • Maanpizza's?
  • voor vandaag volstaat één enkele zin...
  • Ere wie ere toekomt SVEN GATZ
  • Misschien willen de rijken wel ooit wat betalen maar intussen creperen de armen
  • de Duitse bron is gevonden...pure nazipraktijken dus vanwege de Ollandse bloggers en fora..
  • Hollandse nazitaal over Islamitische Duitse Turken en incest
  • Ce lion était beaucoup trop flamand ... Cela ne pouvait plus durer
  • een kleine nostalgische bevlieging over Franse lessen en 14-18
  • AI WEI WEI legt uit
  • IJzerbedevaart????? de wadde?????
  • ALI FARZAT: niet iedereen heeft blijkbaar de zelfde humor...
  • en hier zijn de invalide Walen met hun reactie...
  • N-VA is radio Mille Collines en een bende debielen...
  • Inge en de god van mededogen is Miss Universe
  • Dupont en Dupond in het Nieuwsblad
  • We kunnen hier niet tot 5 tellen...
  • neen tegen onverdraagzaamheid: oproep van de progressieve Islamieten
  • PUKKELPOP 2011
  • Daar is de orde weer...oneerlijke concurrentie in Marcinelle
  • Ollands partnership voor Stalinmuseum?
  • Jean Bricmont schrijft een artikel in Counterpunch
  • Nette mensen berokkenen even veel schade als britse plunderaars
  • meer belastingen graag en chique rellen in Lloret
  • verstandige taal...
  • over raddraaiers, imbecielen, stormrammen, linkse idioten en wijze zotten
  • Niemand heeft het monopolie van de waarheid maar praten helpt!
  • nog meer krapuul nu ook in Chili...
  • de verloren jeugd en andere bevlogen romantiek
  • Lessen uit het verleden? Vergeet het!
  • Plunderaars lusten geen boeken...
  • Daar komt Baudrillard : England's burning en B-H-V-jeugd brandt shoppingcentrum Anderlecht plat...
  • London's burning het lijkt stilaan wel op een kleine genocide...
  • London's burning maar er zijn zo wel een paar oorzaken...
  • London 's burning
  • Justice, not charity! en de ouwe Voltaire is weer springlevend!
  • Egypte en Israël zelfde strijd...
  • Kaka als onderpand
  • 8 augustus 1956 Tutti Cadaveri
  • toiletperen en zonnepanelen, de index zal weer stijgen....onze concurrentiepositie gaat er aan...
  • de slimme kleuter van de buren...
  • de Carapilsproleague steigert, u toch ook?
  • het tolerante olland lijkt wel een nazikamp...
  • Rothschild Boulevard ....
  • Israel en de indignados van Rothschild Boulevard
  • Betaalde sex om je studie te betalen...???
  • Terug naar Blankenberge...
  • Oproep aan Jean-Pierre, Siegfried en Benno
  • Frans Crols een groot-Russisch Vlaemsch-nationalist
  • Gevaarlijke onzin in Vlaanderen...
  • de geest van Jef Cognac is terug!
  • "Bolsjeviek" Dugin en zijn grootse plannen deel 3
  • Veel schoon volk...
  • Tanguy Veys krijgt een mail
  • "Bolsjeviek" Dugin en zijn grootse plannen deel 2
  • aaargh, this is really insane
  • in memoriam de socialistische jongeren van UTOYA
  • "Bolsjeviek" Dugin en zijn grootse plannen deel 1
  • De deltastichting en de bolsjewieken....
  • Stiglitz over Euro en Europa
  • Tekos en Verdinaso +vele leuke vlaamse vrienden deel 5
  • Tekos en Verdinaso +vele leuke vlaamse vrienden deel 4
  • Tekos en Verdinaso +vele leuke vlaamse vrienden deel 3
  • Tekos en Verdinaso +vele leuke vlaamse vrienden deel 2
  • Tekos en Verdinaso +vele leuke vlaamse vrienden deel 1
  • De grote denkers rond TEKOS Van Windekens en Luc Pauwels
  • Tanguy Veys de man die reageert!
  • Wat weten we over Nieuw rechts in Vlaanderen en Tekos? Deel 1
  • Nieuw Rechts Scriptie van Sofie Delporte deel 2
  • VSV wie zijn de leiders? Grinnik grinnik
  • TEKOS of het nieuwe conservatisme in Vlaanderen...een kleine inleiding
  • Tekos of de nieuwe conservatieven van de deltastichting of het vervolg op het Vlaams Syndikaat
  • Daar is de vlaamsche vakbond VSV een zusje van het VNS?
  • Kroll in Le Soir ter gelegenheid van 11 juli...schitterend
  • dens sos geklopt door Groen op links...
  • De rooie toekomst wenkt!
  • Bart non en het olijke duo
  • verboden te denken in Belgistan
  • Moderne slavernij in Flamanville eindelijk aangeklaagd door politici
  • Talibanfeministe Naomi Wolf over porno en mannen
  • Het diruponotaatje en wat commentaar bij artikel 60 en asiel
  • Daar zijn de eerste ronkende verklaringen op de diruponota
  • Natie en volk laat Gilbert de Tour winnen astamblief...
  • wat cijfertjes over jeugdwerkloosheid...
  • Jeugdwerkloosheid...we moeten er toch maar eens over praten
    Zoeken in blog

    Laatste commentaren
  • What is complicated? (Jill Hopkins)
        op Deltastichting niet blij....
  • Re: (Gigi)
        op soms zijn ook je medestanders een bende idioten
  • Re: (Riz)
        op de intellectuele superioriteit der franstaligen en een vakantietrip naar Sarkoland
  • Foto

    Le seul site qui n'a pas une culture très ancienne des vraies valeurs Flamandes
    Archief per week
  • 31/12-06/01 2013
  • 30/07-05/08 2012
  • 25/06-01/07 2012
  • 18/06-24/06 2012
  • 11/06-17/06 2012
  • 02/01-08/01 2012
  • 19/12-25/12 2011
  • 12/12-18/12 2011
  • 05/12-11/12 2011
  • 28/11-04/12 2011
  • 21/11-27/11 2011
  • 14/11-20/11 2011
  • 07/11-13/11 2011
  • 31/10-06/11 2011
  • 24/10-30/10 2011
  • 17/10-23/10 2011
  • 10/10-16/10 2011
  • 03/10-09/10 2011
  • 26/09-02/10 2011
  • 19/09-25/09 2011
  • 12/09-18/09 2011
  • 05/09-11/09 2011
  • 29/08-04/09 2011
  • 22/08-28/08 2011
  • 15/08-21/08 2011
  • 08/08-14/08 2011
  • 01/08-07/08 2011
  • 25/07-31/07 2011
  • 18/07-24/07 2011
  • 11/07-17/07 2011
  • 04/07-10/07 2011
  • 27/06-03/07 2011
  • 20/06-26/06 2011
  • 13/06-19/06 2011
  • 06/12-12/12 2010
  • 29/11-05/12 2010
  • 15/11-21/11 2010
  • 08/11-14/11 2010
  • 01/11-07/11 2010
  • 25/10-31/10 2010
  • 18/10-24/10 2010
  • 11/10-17/10 2010
  • 04/10-10/10 2010
  • 27/09-03/10 2010
  • 20/09-26/09 2010
  • 13/09-19/09 2010
  • 06/09-12/09 2010
  • 30/08-05/09 2010
  • 23/08-29/08 2010
  • 16/08-22/08 2010
  • 09/08-15/08 2010
  • 02/08-08/08 2010
  • 26/07-01/08 2010
  • 19/07-25/07 2010
  • 12/07-18/07 2010
  • 05/07-11/07 2010
  • 28/06-04/07 2010
  • 21/06-27/06 2010
  • 14/06-20/06 2010
  • 07/06-13/06 2010
  • 31/05-06/06 2010
  • 24/05-30/05 2010
  • 17/05-23/05 2010
  • 10/05-16/05 2010
  • 03/05-09/05 2010
  • 26/04-02/05 2010
  • 19/04-25/04 2010
  • 12/04-18/04 2010
  • 05/04-11/04 2010
  • 29/03-04/04 2010
  • 22/03-28/03 2010
  • 15/03-21/03 2010
  • 08/03-14/03 2010
  • 01/03-07/03 2010
  • 22/02-28/02 2010
  • 15/02-21/02 2010
  • 08/02-14/02 2010
  • 01/02-07/02 2010
  • 25/01-31/01 2010
  • 18/01-24/01 2010
  • 11/01-17/01 2010
  • 04/01-10/01 2010
  • 28/12-03/01 2016
  • 21/12-27/12 2009
  • 14/12-20/12 2009
  • 07/12-13/12 2009
  • 30/11-06/12 2009
  • 23/11-29/11 2009
  • 16/11-22/11 2009
  • 09/11-15/11 2009
  • 02/11-08/11 2009
  • 26/10-01/11 2009
  • 19/10-25/10 2009
  • 12/10-18/10 2009
  • 05/10-11/10 2009
  • 28/09-04/10 2009
  • 21/09-27/09 2009
  • 14/09-20/09 2009
  • 07/09-13/09 2009
  • 31/08-06/09 2009
  • 24/08-30/08 2009
  • 20/07-26/07 2009
  • 13/07-19/07 2009
  • 06/07-12/07 2009
  • 29/06-05/07 2009
  • 22/06-28/06 2009
  • 15/06-21/06 2009
  • 08/06-14/06 2009
  • 01/06-07/06 2009
  • 25/05-31/05 2009
  • 18/05-24/05 2009
  • 11/05-17/05 2009
  • 04/05-10/05 2009
  • 20/04-26/04 2009
  • 13/04-19/04 2009
  • 06/04-12/04 2009
  • 30/03-05/04 2009
  • 23/03-29/03 2009
  • 16/03-22/03 2009
  • 09/03-15/03 2009
  • 02/03-08/03 2009
  • 23/02-01/03 2009
  • 16/02-22/02 2009
  • 09/02-15/02 2009
  • 02/02-08/02 2009
  • 26/01-01/02 2009
  • 19/01-25/01 2009
  • 12/01-18/01 2009
  • 05/01-11/01 2009
  • 29/12-04/01 2009
  • 22/12-28/12 2008
  • 15/12-21/12 2008
  • 08/12-14/12 2008
  • 01/12-07/12 2008
  • 24/11-30/11 2008
  • 17/11-23/11 2008
  • 10/11-16/11 2008
  • 03/11-09/11 2008
  • 27/10-02/11 2008
  • 20/10-26/10 2008
  • 13/10-19/10 2008
  • 06/10-12/10 2008
  • 29/09-05/10 2008
  • 22/09-28/09 2008
  • 15/09-21/09 2008
  • 08/09-14/09 2008
  • 01/09-07/09 2008
  • 25/08-31/08 2008
  • 18/08-24/08 2008
  • 11/08-17/08 2008
  • 04/08-10/08 2008
  • 28/07-03/08 2008
  • 21/07-27/07 2008
  • 14/07-20/07 2008
  • 07/07-13/07 2008
  • 30/06-06/07 2008
  • 23/06-29/06 2008
  • 16/06-22/06 2008
  • 09/06-15/06 2008
  • 02/06-08/06 2008
  • 26/05-01/06 2008
  • 19/05-25/05 2008
  • 12/05-18/05 2008
  • 05/05-11/05 2008
  • 28/04-04/05 2008
  • 21/04-27/04 2008
  • 14/04-20/04 2008
  • 07/04-13/04 2008
  • 31/03-06/04 2008
  • 24/03-30/03 2008
  • 17/03-23/03 2008
  • 10/03-16/03 2008
  • 03/03-09/03 2008
  • 25/02-02/03 2008
  • 18/02-24/02 2008
  • 11/02-17/02 2008
  • 04/02-10/02 2008
  • 28/01-03/02 2008
  • 21/01-27/01 2008

    Andere URL'zz van ons...
  • Gastenboek
  • Beginselverklaring
  • Mission Statement
  • Onze AO-POSTERS
  • De Schijtoptant

  • Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek. Het is altijd leuk om eens iets van een ander te lezen.


    Blog als favoriet !

    onze ideologische onderbouw
  • WOII Fascisme
  • Spinoza door Etienne Vermeersch
  • Susse van den Ende
  • subversiviteit en situationisme
  • scepticisme en Jean Bricmont en Sokal
  • de grote roerganger en marxbrother 1

  • Buitenlandse voorbeelden om binnenlands na te volgen
  • ressacs Frankrijk
  • Amerika's beste gazet
  • een jonge vriend uit Latijns-Amerika met stamboom
  • bellaciao Frankrijk
  • Teacher dude Griekenland
  • LKP en UGTG Guadeloupe
  • The Huffington Post USA
  • Haaretz Israel
  • Human rights watch
  • IJsland in crisis

    Onze Esthetishe Bovenbouw
  • Bob De Groof
  • Baudouin Breïker
  • Le dernier cri Frankrijk
  • Art brut en aanverwanten
  • De mededeler en Quelle Horreur Olland
  • Schone Vlaemsche Poëzie
  • Muziek en kleinkunst comme on aime
  • @-C-ART-dzz-Offizz

  • Symphatieke blogs van over de taalgrens en Brussel en wijde omgeving
  • Richard III Duc de Gloucester
  • Brussel voor serieuse mensen
  • Taalhistorisch Brussel
  • afrikaanse madammen

  • LINK-swap
  • http://weblog.startpagina.be
  • http://weblog.startpagina.nl/
  • http://weblog.startkabel.nl/
  • http://weblogger.startbewijs.nl/
  • http://besteblogs.eigenstart.nl/

  • Een interessant adres?





    www.desesperado.be

    View blog top tags


    View blog authority




    Pagerankkeyword ranking search engine

    TECHNORATI
    PROFILE




    DOSSIER ENERGIE-DEBAT
  • BLOGBERICHT
    van PART I t.e.m XIII
  • PDF-DOCUMENT
    van PART I t.e.m XIII


  • Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Bloggen.be, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!