~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
20-07-2008
"Le Front Rouge & Syndicaliste" : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen â DEEL IV
Dus gisteren hebben jullie de grote theorieën van o.a. Monsieur Maingain mogen vernemen. Maingain is niet meteen een Waalse linkse rakker te noemen. We speuren dus eventjes in de linkese kringen naar enig onafhankelijkheidstreven. Normaal gezien zitten we aan de linkerkant bij de internationalisten wat het tegendeel zou moeten zijn van de nationalisten. Laten we nu meteen een kijkje nemen
Helemaal aan het begin van dit reeksje hebben we reeds verwezen naar de "Metallos Wallonie-Bruxelles" of de MWB. Wat rondneuzen in deze rooie middens brengt ons bij het IHOES of het "Institut d'Histoire Economique, Ouvrière et Sociale"...
Dit instituut heeft in 2006 een studie laten verrichten over de activiteiten van de Luikse metaalarbeiders onder de titel Rouge Métal & Hier worden ondermeer de redenen aangehaald voor de scheiding binnen het ABVV tussen de Waalse en de Vlaamse metaalvakbond. We zijn hier ver van het VMO-lidmaatschap van Herwig Jorissen zo lezen we...
La scission de la Centrale des métallurgistes de Belgique
Le 21 avril 2006, le congrès extraordinaire de la Centrale des métallurgistes de Belgique (CMB)
accepte, avec 85,8 % de votes favorables, le principe de scinder linstance en deux ailes autonomes
chapeautées par une coupole fédérale. Cette scission de la CMB était demandée par le président
des métallurgistes liégeois, Francis Gomez, depuis plusieurs années. Déjà en 2004, il affirmait que la
régionalisation des compétences (emploi, matières économiques, formation, etc.) imposait une réorganisation
du contre pouvoir syndical2. Le 24 novembre, sest tenu le premier congrès dorientation
politique et idéologique des Métallurgistes Wallonie-Bruxelles. Lors de celui-ci, Jean-Marie Musette,
premier secrétaire des métallurgistes de la Fédération de Liège-Luxembourg, insiste sur le fait que :
« La Belgique est fédérale, les compétences des Régions sont de plus en plus grandes. Cest une évolution
inscrite dans le long terme. Cest le mûrissement dun processus démocratique enclenché dans
les années soixante, et ré-approuvé depuis chaque scrutin. Cest un chemin que nous, FGTB, avons
indiqué »3.
La personne qui trace ce chemin, cest André Renard. Comme José Verdin le met en exergue dans Rouge Métal, il sest battu pour instaurer le fédéralisme. Le leader syndical a la conviction que ce mode de fonctionnement est le seul qui puisse assurer le redéploiement économique de la Wallonie ce qui, pour lui, nest pas possible avec le système unitaire belge. Cette critique est une contestation évidente des hommes politiques flamands qui, selon Renard, ne veulent pas de ce redéploiement. À
travers, notamment, lorgane de presse du Mouvement populaire wallon (MPW) Combat, il « martèle
dans ses colonnes les analyses et les enquêtes sur le bien fondé du fédéralisme et la justesse de
la cause des travailleurs à défendre cette stratégie »4. Les métallurgistes de Liège occupent une
place prépondérante au sein du MPW. Ainsi, Robert Lambion, président des métallurgistes (ainsi que
de lensemble de la FGTB liégeoise) occupe le poste de vice-président tandis que, plus tard, le secrétaire
de la FGTB liégeoise, Jacques Yerna, joue un rôle important au sein du mouvement5. Tout
comme dans les années 60, les métallurgistes avancent la fédéralisation des compétences pour
remédier à la situation économique. Dans cette optique, la scission de la CMB sinscrit dans le processus
amorcé par André Renard.
Francis Gomez use dun autre argument pour justifier cette fédéralisation : le poids de la CSC au
niveau du fédéral qui « ne cesse dimposer (ou tenter de le faire) un type de syndicalisme qui nest
pas le nôtre »6. Dans Rouge Métal, il est effectivement démontré que ces deux organisations syndicales
mènent leur lutte de manière différente (laffaire des sept de Cockerill, Cuivre et Zinc, etc.).
...
De uitleg van deze omvanrijke studie (225 blz) is dus al duidelijk. Als het van de Luikse en de Waalse metallos afhangt is het gedaan met het federal ABVV Blijkbaar denk Jorissen daar net het zelfde over. Hier wijzen we toch op het feit dat de Luikse metaalarbeiders een zeer beslissende stem hebben binnen het FGTB-gewest Liège-Huy-Waremme. Het grootste FGTB-gewest met 165.000 aangesloten leden (wat daar toch de helft van de bevolking betekent). Vlaanderen beseft waarschijnlijk niet goed de impact die zulke organisaties hebben. Zowel binnen de totale ABVV-vakbondstructuur als binnen het volledige Waalse Gewest, laat staan de PS. Als jullie weten dat Eliootje hier niet de meest geliefde figuur is dan is het gewoon afwachten hoe lang hij nog PS-voorzitter zal kunnen blijven Sinds een paar dagen is trouwens de Waalse FGTB-voorzitter ene Thierry Bodson iemand die afkomstig is uit Liège-Huy-Waremme. Het wordt in elk geval uitkijken naar de eerstvolgende gewestelijke ABVV-congressen om te zien of de eenheid nog zal gehandhaafd blijven. In het linkse Waalse kamp merkt men immers een herboren vorm van Renardisme dat zeer snel zou kunnen aansluiting vinden bij het streven naar een onafhankelijk Wallonie-Bruxelles
Je moet maar kijken naar de mobilisatiekracht van een gewest als Liège-Huy-Waremme tijdens de recente betogingen tegen de dalende koopkracht en dat vergelijken met de grootste Vlaamse stad Antwerpen en dat op de zelfde werkdag 9 juni laatstleden : 15.000 in Luik en slechts 6000 in Antwerpen....
Voor onze jongere lezers en voor de "Ollanders" is er hieronder een biografie van André Renard de historische stakingsleider van 1960-1961. In het Nederlands vonden we helaas onvoldoende informatie en dus zetten we het maar in het frans...
Ce texte est extrait de l'ouvrage
Cent Wallons du siècle - Institut Jules Destrée, Charleroi, 1995 Index
À lissue de son service militaire, André Renard entre comme ouvrier traceur chez Cockerill puis devient contremaître à latelier de réparations de lEspérance Longdoz (1932). Fondateur de premiers noyaux syndicaux dans une entreprise connue pour son anti-syndicalisme, Renard est renvoyé et reste sans travail pendant plusieurs mois. Engagé en avril 1936 comme conducteur de travaux aux Pieux Franki, il participe aux grèves en faveur des congés payés et de la semaine des 40 heures. Il est à nouveau renvoyé avant dêtre réembauché quelque temps plus tard. Membre des Jeunes Gardes socialistes, membre du comité exécutif de la Fédération syndicale des Métallurgistes de Liège, Renard publie quelques articles dans le Cri des jeunes. Son militantisme néchappe pas à lattention dIsi Delvigne qui le charge, en 1936-1937, de rassembler la documentation relative à la vie économique et sociale de la Belgique. Militant antifasciste, il se rend plusieurs fois en Espagne, en tant que membre de délégations syndicales internationales (fin 1937). Cest à ce moment que se façonne la carrière du futur leader syndical. Responsable du service détudes et de documentation de la Fédération des métallurgistes de Liège (novembre 1937), il fait ensuite partie de son comité exécutif.
Mobilisé fin 1939, le soldat des premiers lanciers de Spa est arrêté et emprisonné en Allemagne, comme des milliers de jeunes Wallons de sa génération. Porteur du matricule 50.523, il est retenu au stalag XI A-137, jusquau 28 mai 1942 ; malade, André Renard est en effet libéré et rapatrié. Dès son retour, il sengage dans la Résistance. Pour lutter contre les déportations, André Renard crée le Corps franc armé K.J.3 dont il assure le commandement. Encourageant une forme de résistance civile qui consiste à freiner la production et à saboter loutil, actif dans la presse clandestine, il apporte une aide toute particulière à 1.500 réfractaires sérésiens au travail obligatoire, surtout à partir de lautomne 1943, dans le cadre du Service Socrate. Durant lété 1942, André Renard a renoué un contact avec Raymond Latin. Sappuyant sur une base ouvrière de plus en plus large, A. Renard et R. Latin réunissent les anciens délégués de la Fédération et, à partir doctobre, assurent la rédaction du Métallurgiste, bulletin dinformation stencilé, qui coordonne laction des délégués répartis dans les entreprises du bassin industriel liégeois. Proche des travailleurs et de leurs revendications, le nouveau syndicat clandestin joue un rôle important lors des grèves contre les déportations, dont la plus importante, celle du 24 février 1943, rassemble 60.000 personnes. À la même époque, un manifeste rédigé par un groupe de syndicalistes wallons où figurait vraisemblablement André Renard plaide en faveur dun regroupement wallon de toutes les forces syndicales qui, avant le 10 mai 1940, étaient structurées sur le plan national belge.
Suite à des contacts avec Robert Lambion, président de Comités de Lutte syndicale, lIntersyndicale des CLS de Liège et lancienne Fédération des Métallurgistes de Liège aboutissent à un accord (juin 1943) : la fusion de la fédération socialiste et des CLS. Vers la fin de loccupation, la Fédération des Métallurgistes se sépare totalement de la CGTB et forme le Mouvement métallurgique unifié (MMU) qui devient par la suite le Mouvement syndical unifié (MSU), organisation totalement autonome. En septembre 1944, tant la CGTB que la CSC, tout en reconnaissant les organisations syndicales nées pendant la guerre, tentent den attirer les membres. Lors de la Première Conférence du Travail (16 septembre 1944), seules la CGTB et la CSC sont présentes. À la suite dune action de grève spectaculaire (du 16 au 24 septembre), le MSU parvient à se faire reconnaître en tant quorganisation syndicale ; apprécié notamment dans les milieux udébistes, André Renard sort grandi de ces différentes épreuves de force ; il peut compter sur lappui de 80 à 90% des ouvriers métallurgistes liégeois. Ayant réussi à créer une unité syndicale dans la région liégeoise, André Renard sattèle alors à la création dun syndicat unique à plus large échelle. Les négociations sont rudes ; finalement, la SGUSP, la CGTB, les CLS et le MSU acceptent de se dissoudre au profit de la seule FGTB (congrès de fusion, 28 et 29 avril 1945). La presque totalité des principes de la Déclaration du MSU se retrouve dans le programme de la FGTB. La CSC, qui avait participé à une première réunion de contact, décide pour sa part de conserver ses prérogatives. Jusquau début des années soixante, A. Renard tentera de convaincre ses dirigeants de se rallier à un programme commun. En vain.
Président de la Fédération des Syndicats de la région de Liège (1944), A. Renard devient secrétaire national de la Fédération des Métallurgistes (1945) et secrétaire national de la FGTB (1946-1948). Il démissionne de cette dernière fonction lors du congrès de février 1948 pour protester contre le non-respect de lindépendance syndicale. Dans un Manifeste signé, quelques jours plus tard, par plusieurs syndicalistes de lancien MSU, Renard réclame à la fois un plus grand respect de lindépendance et de lunité du mouvement syndical, ainsi quune représentation plus équitable des tendances et des régions.
Dès 1945, André Renard a clairement exprimé quelle était sa position dans la Question royale. Politiquement et patriotiquement, Léopold III est condamné ; socialement, il est sans intérêt. Cependant, il supporte mal que cette affaire coûte des millions à la classe ouvrière mais surtout quelle la détourne des vrais problèmes sociaux. Le retour ou non de Léopold III ne doit pas permettre au patronat déviter de tenir promesse. En 1950, les événements se précipitent. La différence de sensibilité entre la Flandre et la Wallonie au moment de la consultation populaire du 12 mars 1950 renforce limpression déjà ressentie par André Renard au sein de la FGTB nationale : les travailleurs wallons ne sont pas représentés équitablement. Il ny a pour nous quun chiffre qui compte, cest le chiffre de la Wallonie, déclare André Renard qui affirme que cest la première fois quun militant syndical parle en tant que Wallon (22 mars). Au Congrès national wallon de Charleroi, le 26 mars 1950, il apporte le soutien de 85.000 travailleurs manuels et intellectuels de la FGTB de Liège au mouvement de libération de la Wallonie : Fédéralisme ! Oui, mais avec la place qui revient à la classe ouvrière. Nous voulons la libération de la Wallonie, mais nous voulons aussi notre libération en tant que classe sociale. Lorsque Léopold III rentre à Laeken le 22 juillet 1950, A. Renard contribue au mot dordre de grève générale et prône « labandon de loutil ». Tout le bassin industriel est paralysé. Le climat est insurrectionnel. Fin juillet, il apporte son soutien à la formation dun gouvernement wallon provisoire qui aurait été chargé de convoquer les États généraux de Wallonie. Après les événements de Grâce-Berleur, la Question royale trouve sa solution, la question wallonne reste en suspens.
Redevenu secrétaire national de la FGTB (1949-1953), A. Renard brigue la succession de Paul Finet au secrétariat général de la FGTB. Face à lui, Louis Major ; cest le candidat flamand qui est élu, avec trois voix de plus que le candidat wallon qui accepte de devenir secrétaire général adjoint. Dans les faits, le secrétaire général exercera, notamment, la responsabilité des régionales flamandes alors que le secrétaire général adjoint aura compétence sur les régionales wallonnes, tous les deux exerçant de concert leur pouvoir sur Bruxelles.
Les années cinquante sont en effet surtout marquées par la volonté dAndré Renard délaborer une nouvelle action syndicale ; pour ce faire, il met sur pied une commission détudes qui, de 1951 à 1954, rassemble des personnalités de premier plan. En 1954, un congrès extraordinaire de la FGTB adopte les propositions qui concernent la nationalisation de lénergie, le contrôle des banques, la coordination des investissements, lassainissement des secteurs déficients de léconomie, la répartition équitable du revenu du travail... Deux ans plus tard, commence la bataille pour les réformes de structure : Holdings et démocratie économique (1956) donne le ton. Renard fait le procès du régime, met en cause les groupes financiers, leur carence en matière dinvestissements, dexpansion et de modernisation technologique ainsi que leur état dimpréparation quant à lintégration de léconomie belge dans le Marché commun alors naissant. Adopté à lunanimité par les deux congrès de la FGTB, ce programme divisera, dans les faits, syndicalistes wallons et syndicalistes flamands.
Même sils ne partagent pas le même point de vue sur toutes les questions, André Renard et Louis Major sestiment et se respectent. Ensemble, dans les années cinquante, ils se sont notamment lancés dans le combat en faveur de lEurope et, en compagnie de Georges Debunne, ils ont fait partie du Comité dAction pour les États-Unis dEurope mis sur pied par Jean Monnet. Ils se sont cependant heurtés à un manque de volonté daboutir de la part des décideurs politiques et ont reporté leurs efforts dans leur région respective.
Depuis 1951, André Renard dirige notamment le journal La Wallonie et succède officiellement à Isi Delvigne à partir de 1952. Parallèlement, via son bras droit, André Genot, qui est notamment le rapporteur économique du congrès des socialistes wallons (Namur, 6 et 7 juin 1959), André Renard enregistre avec satisfaction ladoption par le Parti socialiste belge non seulement du programme économique des réformes de structure du syndicat mais aussi lidée dune fédéralisation des structures du Parti.
Acteur et animateur majeur de la Grève contre la Loi unique, André Renard en assure le succès au travers le Comité de Coordination des régionales wallonnes de la FGTB. Répétant quil est indispensable de recourir au fédéralisme pour réformer les structures de lÉtat belge, André Renard prône son application dans les structures syndicales. Le 23 janvier, la grève est suspendue mais André Renard entend continuer la lutte. Fin février, est lancé le Mouvement populaire wallon qui se fixe deux objectifs : réformes de structure et fédéralisme. Dans le même temps, A. Renard adresse une lettre de démission au bureau national de la FGTB (23 février). Il y invoque une incompatibilité totale entre les positions quil défend et la fonction quil est appelé à remplir. Démissionnant par conséquent aussi de ses mandats au Conseil économique et social européen, au Conseil central de léconomie, au Comité de contrôle de lélectricité, au Conseil dadministration de lOBAP, au Comité national dexpansion économique, au Conseil supérieur de lenseignement technique et au Comité national de la recherche scientifique, il confirme dans un article à Combat intitulé Jai démissionné que les structures unitaires tant étatiques que syndicales sont lobstacle et au socialisme et à lexpansion économique, les deux étant plus que jamais condition lun de lautre. Je veux être libre (...) pour militer (...) pour une Wallonie démocratique et prospère. (...) Seul le fédéralisme peut créer les conditions favorables aux réformes de structure économique qui créeront elles-mêmes les conditions de lexpansion économique dans le progrès social.
La vie dAndré Renard au cours des années 1961 et 1962 va alors se confondre avec celle du Mouvement populaire wallon, présenté officiellement après les élections législatives de mars 1961. Directeur du journal La Wallonie et de Combat, président dun mouvement wallon dont la doctrine est hardiment charpentée, André Renard nen reste pas moins un leader de groupe de pression fragile. Nexerçant plus de responsabilités dans les instances supérieures de son syndicat, il ne peut compter que sur lappui des militants pour introduire les réformes auxquelles ses camarades flamands sopposent. Meetings, cortèges et congrès popularisent les thèses du Mouvement populaire wallon. Cependant, létat de santé dAndré Renard inspire les plus vives inquiétudes. Hospitalisé le 7 juillet, il devait décéder quelques jours plus tard. Ses funérailles rassemblent des milliers de personnes. Les discours rendent hommage au résistant, au syndicaliste, au Wallon, au militant. Ses compagnons de lutte ne manqueront pas de rappeler son action à loccasion danniversaires et une fondation verra le jour au sein de la régionale Liège-Huy-Waremme de la FGTB.
Paul Delforge
Pour une biographie plus complète, on se reportera à la notice qui lui est consacrée dans lEncyclopédie du Mouvement wallon, sous la direction scientifique de Paul Delforge, Philippe Destatte et Micheline Libon, Charleroi, 2001, tome 3, p. 1380-1387.
...
Voilà, mits een paar franse lessen kunnen jullie mee over de communautaire haag kijken in plaats van steeds het zelfde vlaamse klokkengebeier te moeten aanhoren. Maar, we moeten wel vaststellen dat het traditionele beeld dat de meeste Vlamingen over de Walen koesteren, namelijk dat ze zéér gehecht zijn aan het begrip België wel eens niet meer helemaal... om niet te zeggen, alles behalve correct zou kunnen zijn. De toekomst zal het echter zeer snel uitwijzen...
...& MORGEN : ...gaan we bij onze Vlaamse hopmannen te rade !!
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
"Cou-Cou Les Flamand(e)s !!" : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen â DEEL III
We waren gisteren ergens gekomen rond de uitbreiding van het Brussels grondgebied met een paar omliggende gemeenten. Waarbij de Walen zich vervolgens baseren op het Europees minderheden verdrag om het recht op te eisen om in ~gans~ Vlaanderen franstalige scholen op te richten We raden al onze lezertjes toch nog eens aan om vlug terug te keren naar onze vorige kleine en bescheiden bijdrage om eens de namen van de deelnemers aan dit debat te willen nakijken. Moesten jullie soms denken dat we tijdens de opening van het nieuwe mosselseizoen wat pips zijn geworden van ons witte wijntje en ons van site hebben vergist
Nu eens verder kijken of we ons het nieuwe territorium van deze bonte club beter kunnen inbeelden.... We begeven ons dus in het hol van de haan, want het hol van het andere beest lijkt ons eerder ongepast in de krant Le Soir van 23/2/2008 vinden we naast een artistieke foto van Monsieur Maingain een eerste spoor even recapituleren Monsieur Maingain heeft dus deze uitspraken gedaan ongeveer één maand na de uitleg van Professor Uyttendaele (29 januari 2008)
Het is van de hand van de lievelingsjournalist van Bart De Wever en we lezen samen met jullie :
Dimanche, réuni en congrès, le FDF ouvrira le débat sur le sort du pays et ses diverses entités. Comme Olivier Maingain l'indiquait vendredi matin en radio, et comme l'énonce l'invitation au congrès, le parti bruxellois va plancher sur une nouvelle architecture institutionnelle. Le schéma suggéré n'est pas neuf Maingain l'a déjà évoqué à plusieurs reprises, en janvier dernier notamment. Que propose le FDF ? De créer un Etat Wallonie-Bruxelles, au sein de l'Etat Belgique.
Décortiquons : la structure serait fondée sur deux Etat fédérés la Flandre d'une part, l'Etat Wallonie-Bruxelles d'autre part. Ces deux états auraient pour toiture l'Etat fédéral. Comme Maingain nous le précise, l'Etat Wallonie-Bruxelles serait lui-même une structure faîtière. Elle couvrirait les actuelles Région wallonne et Région bruxelloise. Eliminées : la Communauté flamande et la Communauté française celle-ci passant le relais à ce fameux Etat Wallonie-Bruxelles.
« Etat » : un mot choisi au hasard ? Par provocation ? Maingain nous explique : « Dans certains états, les entités fédérées s'appellent états. Si j'utilise ce mot notez que nous utilisons aussi celui de fédération Wallonie-Bruxelles , c'est pour signaler à la Flandre que son souhait d'indépendance aura pour prix la perte de toute influence flamande sur Bruxelles. C'est un curseur. Plus la Flandre veut avancer dans son autonomie, plus elle perdra son influence sur Bruxelles, dont le sort ne dépendra plus que des Bruxellois et des Wallons. Le scénario proposé, c'est quoi ? La reconnaissance d'un fait régional flamand et la reconnaissance d'un fait régional Bruxelles-Wallonie. Le tout sous la charpente d'un Etat fédéral Belgique. » Et les Flamands de Bruxelles ? « On ne changerait rien à leurs droits, aujourd'hui reconnus dans les structures de la Région bruxelloise. »
Dans l'esprit de Maingain, le scénario suppose un rattachement territorial entre la Wallonie et cette Région bruxelloise aujourd'hui enclavée en Flandre.
Là où certains se bornent à plaider la « francisation » de Rhode-Saint-Genèse (cette commune flamande relie Bruxelles à la Wallonie), le président du FDF re-réclame un Bruxelles élargi à 31 communes. Soit : les 19 communes bruxelloises existantes, les 6 communes flamandes à facilités (Drogenbos, Linkebeek, Rhode, Crainhem, Wezembeek, Wemmel), cinq autres communes flamandes (Beersel, Dilbeek, Grimbergen, Leeuw-Saint-Pierre, Zaventem) et Waterloo. Ce rêve d'un « Bruxelles 31 communes » (évidemment imbuvable pour la Flandre) est fondé sur une étude de l'UCL démontrant que l'« espace bruxellois » (économique, social) est plus large que son périmètre politique.
« Nous lançons dimanche une réflexion qui va durer quelques mois, dit Maingain. Une réflexion que nous ouvrirons à des acteurs de la société civile. »
Notons que Pierre-Yves Jeholet a souligné vendredi que le plan FDF collait à ce que préconise le Mouvement réformateur. Le porte-parole du MR rappelle que l'élargissement de Bruxelles sera au menu des discussions institutionnelles.
...
Volgens ons heeft onze goeie vriend hier wel nog vlug een paar randgemeenten meer ″geannexeerd″ dan onze professor. We vinden hier Dilbeek bijvoorbeeld en niet te vergeten Zaventem wat dan waarschijnlijk Brussel Luchthaven betekent (dat nu al een apart statuut heeft). Kortom Vlaams Brabant wordt zowat geamputeerd van zijn voornaamste industriepolen . Om het historisch slagveld van 1815 als Brusselse attractie uit te kunnen bouwen (en loerend op de gemeentebelastingen van deze residentiële gemeente ) wordt maar meteen Waterloo mee aangehecht bij Bruxelles.
De keizer zal blij zijn
Voor onze lezertjes die tuk zijn op een boeiende franstalige speech verwijzen we hier naar de toespraak van Monsieur Maingain tijdens het FDF-congres "Fédérer la Wallonie et Bruxelles : préparer lEtat Wallonie-Bruxelles" van 24/2/2008. Het valt ons op dat hij hier de nieuwe staat Wallonie-Bruxelles nog netjes inkapselt binnen de Belgische staat terwijl hij toch mooi citeert uit het werk van de Waalse grondwetspecialisten zoals professor Uyttendaele van de maand tevoren
We vinden op deze leuke site eveneens een oproep voor "de eenheid tussen de franstalige Brusselaars en de Walen", vanwege Mevrouw Spaak en Serge Moureaux. Allebei niet van de minsten binnen het Franstalige politieke landschap...
Mààààrrr... Goedhartig als we van inborst zijn, drukken we het ganse Waalse Manifest maar gemakshalve hieronder héééé-le-mààààl ~integraal~ voor jullie af... & zelfs in een extra groot lettertype voor al onze bijziende ″Vlaeminghen″... We vinden trouwens dat àl onze Vlaamse nationalisten dit maar meteen boven hun bedjes moeten hangen en hun vergeelde trouwfoto maar meteen moeten laten recycleren !!
Dus... Neus snuiten !! ...Diep adem halen en lezen !
Le manifeste part du constat que la Flandre entend mettre en cause le compromis fédéral belge, en se dirigeant soit vers le séparatisme, soit vers un confédéralisrne ouvert ou larvé, construit dans le souci exclusif de lintérêt de la Flandre qui entend conserver les avantages de la situation actuelle tout en gommant les inconvénients de celle-ci.
Les auteurs du manifeste soulignent que le nord du pays tire un énorme profit de lEtat fédéral belge, qui assure sa visibilité économique et commerciale et compense ses graves déficits en matière demploi et de produit intérieur brut en utilisant les richesses produites par les francophones, à la faveur notamment dune surexploitation du bilinguisme imposé, tant dans lEtat fédéral quà Bruxelles.
Ils montrent que la Wallonie et Bruxelles, ensemble, représentent un potentiel économique et demploi supérieur à celui de la Flandre, dont les faiblesses - économie dont le déclin est inéluctable, insuffisance de création demplois, vieillissement de la population, faiblesse du produit intérieur brut par habitant (inférieur à celui des francophones unis) - rendraient son autonomie périlleuse si elle ne pouvait plus profiter des ressources en emploi, en impôt des personnes physiques, en cotisations sociales que lui procure le système fédéral actuel.
Ils préconisent donc une union sans faille de la Wallonie et de Bruxelles et, dans la perspective dune pression insupportable de la Flandre vers le séparatisme ou le confédéralisme (solution la plus mauvaise à leurs yeux pour les francophones) la mise sur pied dune fédération francophone de Belgique, respectueuse de lautonomie de ses régions constitutives mais unies dans la gestion des matières fédérales et la maîtrise de tous les paramètres politiques, économiques, sociaux ou linguistiques dans le respect de la volonté des habitants (referendum dautodétermination) et la libre disposition des richesses produites (perceptions de limpôt des personnes physiques et des cotisations sociales au lieu de travail).
Les auteurs veulent montrer que les Wallons et les Bruxellois, pour autant quils soient unis et fermes ; nont rien à craindre dun chantage de la Flandre au séparatisme car, dans ce cas de figure, cest cette dernière qui serait perdante et non linverse.
Si vous adhérez au Manifeste, il suffit de le signer sur ce site en laissant vos coordonnées.
...
Wij onthouden ons van elke commentaar... *GRIJNS*
We vonden eveneens 13 goeie redenen voor de eenheid tussen Wallonië en Brussel wat eveneens boeiende lectuur oplevert Maar die moet u op straffe van een Bedevaart op uw knieën naar Lourdes wel zelf zoeken...
...En... *PLOP* ...een eerste kaart van de nieuwe federatie duikt op..
Maar voor de twijfelaars onder jullie die denken dat we dit zelf allemaal uitvinden... er is nog duidelijker materiaal
UNE NOUVELLE STRUCTURE DU PAYS
présentée au congrès du FDF le 24 février 2009
Le scénario sinscrit dans le cadre belge et maintient lexistence dun Etat fédéral. Mais il retouche les étages inférieurs de lédifice.
On supprimerait les Communautés flamande et française. On supprimerait les provinces. On conserverait les Régions flamande, bruxelloise et wallonne. La première sappellerait Etat flamand. Les deux autres seraient chapeautées par une nouvelle structure appelée Etat Wallonie-Bruxelles, exerçant grosso modo les compétences exercées par la Communauté française.
Pourquoi tout chambouler ? Sil se définit a priori comme attaché au statu quo institutionnel, le FDF note que la Flandre se pose de plus en plus gaillardement en Etat. Et Olivier Maingain voit dans la structure quil propose une formule à même de « fortifier » la solidarité Bruxelles-Wallonie. Aussi, à deux, Bruxelles et Wallonie afficheraient un tonus économique comparable à celui de la Flandre. Avec son projet, le FDF voit un moyen déviter lenclavement en Flandre de Bruxelles étant dit que le scénario suppose un « raccord » territorial entre la capitale et le sud via lannexion à Bruxelles de 12 communes (dont la wallonne Waterloo).
Dans le scénario proposé, Bruxelles ne dépend plus que des Bruxellois. Linstitution communautaire seffaçant, la Flandre serait privée de toute possibilité dinfluence directe sur le sol bruxellois. De quoi désamorcer ce que Didier Gosuin appelle le « confédéralisme à la flamande » et éviter le traitement différencié entre les francophones de Bruxelles et ces Flamands de la capitale bénéficiant de lappui financier de la Flandre, au risque de créer un « régime dApartheid » Gosuin cite lexemple de labonnement à la Stib (200 pour lécolier francophone, 40 pour le flamand) ou ces aides sociales dont ne profitent pas les francophones de Bruxelles.
A ceux qui souhaitent que Bruxelles et Wallonie aient destin séparé plaidoyer assis sur lidée de deux identités culturelles différentes Maingain répond : « Le régionalisme culturel est une insulte à lintelligence. »
Maingain souhaite livrer son plan à une consultation populaire après l'élection régionale de 2009. Et à ceux qui le traiteraient de pyromane, il anticipe et envoie : « Ceux qui croient que lon gagnera la course de vitesse contre le séparatisme en allant de réformette en réformette institutionnelle, ne feront que laccélérer...
...En dit fraaie werkstuk eindigt met :
Nous avons moins à reprocher aux partis flamands de savoir ce quils veulent pour la Flandre que de déplorer la peur de certains francophones dassumer lavenir de la Wallonie et de Bruxelles. »
[ adapté d'un texte de Pierre Bouillon, publié dans Le Soir du 25 janvier 2008 ]
Wreed schoon gezegd allemaal... Zeg nu zelf !!
Cou-Cou Les Flamand(e)s !!
...& MORGEN : ...speuren we natuurlijk verder !!
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
"il pue du cul" : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen â DEEL II
De Belgische scheiding vertoont veel overeenkomsten met een typische vechtscheiding. Het doet ons ook denken aan een tweetalig koppel waarvan de echtgenoot voor de rechter zegt : Meneer de juge, ik wil scheiden want mijn vrouw wil met mij niet meer naar bed ...waarop de vrouw meteen antwoordt : cest normal, Monsieur le juge, il pue du cul
Dus geen enkele normale communicatie meer mogelijk en bovendien ligt alle schuld steeds bij de andere die steeds de boeman is. Nochtans als we wat verder rommelen op het Internet vinden we een zeer interessante tekst van het Jules Destrée-instituut daterend van 15 mei 2006 dus nog niet zo oud. Het is bovendien in vlekkeloos Nederlands opgesteld maar bewijst welke keuzes er toen moesten gemaakt worden en we vermoeden dat er intussen inderdaad wat knopen werden doorgehakt vooral rond Brussel en de band met Wallonië.
In elk geval blijkt uit de tekst dat van de mythe over het verkrampte Wallonië, een soort PS-dictatuur weinig of niets overeind blijft. Er wordt openlijk gesproken van een scheiding
"Zon 35 jaar gebrek aan aandacht voor de Waalse identiteit, maken dat nu de indruk bestaat dat het streven naar autonomie in Wallonië niet langer bestaat. Maar hier blijft men wel degelijk gehecht aan de idee van een Waals territoriale ruimte met vergaande eigen bevoegdheden op bestuurlijk vlak."
We raden iedereen van harte aan om dit artikel zéér grondig & nauwkeurig te lezen om te begrijpen dat er met de huidige Vlaamse beeldvorming over Wallonië iets grondig mis loopt en dat tegen dit laatste hier weinig tegen gedaan wordt. Een samenwerking tussen Le Soir en De Standaard is de enige poging die we tot nog toe gezien hebben en daar was het zeker niet de bedoeling om het Waalse separatisme in de verf te zetten
Dat het trouwens met de Waalse economie verre van slecht gaat werd zeer recentelijk zelfs door het VOKA vermeld. Wij citeren...
...
Tijdens de eerste negen maanden van 2007 steeg de Waalse export met 10,1 procent, in vergelijking met dezelfde periode van 2006. Wallonië doet het daarmee beter dan Vlaanderen (8,4%) en de oude EU-lidstaten. Dat blijkt uit het jaarverslag van de exportdienst van het Waals Gewest, AWEX.
...
(...) Nadere analyse toont toch aan dat er, ondanks de onmiskenbaar positieve evolutie, wat ruis zit op de boodschap.
...
We zijn dus veraf van het klassieke vijandsbeeld dat vele Vlamingen nog hebben van onze armlastige Waalse buren
We hebben intussen ook de uitleg van Professor Uyttendaele op 29/1/2008 voor de werkgroep Wallonie-Bruxelles aandachtig gelezen, waarbij deze héél duidelijk stelt :
Je me dois aussi de vous livrer létat desprit dans lequel jai établi la
présente contribution. Prenant en compte la situation actuelle, je vais
mefforcer dexaminer quelles réformes peuvent être opérées afin, dune
part, de faire mieux fonctionner le modèle fédéral belge, et afin, dautre
part, dans le même mouvement, de jeter les bases de ce qui pourrait
demain être la naissance dun nouvel État regroupant Wallons et
Bruxellois. Cest le défi qui nous a été lancé par Madame SPAAK et
Monsieur BUSQUIN. Ce défi réjouit le citoyen que je suis. En effet, je
suis convaincu que les Francophones nont rien à gagner en se
cramponnant à des institutions qui ne sont plus acceptées, dans leur état
actuel, par lensemble des partis démocratiques flamands. Il nous faut profiter des exigences flamandes de lheure pour renforcer la solidarité entre Wallons et Bruxellois dans le cadre belge, mais en ayant toujours à lesprit que, plus tard peut-être, ce cadre pourrait disparaître. La première
révolution qui doit se faire dans le monde francophone na rien de
juridique. Il sagit de juguler la peur, de cesser de craindre le séparatisme
flamand et la meilleure manière de le combattre est assurément de sy
préparer.
Une telle démarche nest évidemment pas anodine car il existe des
compromis qui sont parfaitement acceptables dans une logique belge et
qui ne le seraient si lon prend en compte lhypothèse dun possible
éclatement du pays. Un exemple suffit à le démontrer. La solution
imaginée en 2005 pour résoudre la question de larrondissement
électoral de Bruxelles-Hal-Vilvorde était pleinement satisfaisante pour les
Francophones dans lhypothèse de la pérennité de la Belgique. Elle ne
présente pas les mêmes avantages si lon se situe dans lhypothèse de
léclatement du pays. Dans ce cas, en effet, la priorité nest plus de
permettre à des Francophones établis dans la région de langue de
néerlandaise dexprimer leur vote dans un collège électoral comprenant
Bruxelles, mais bien de désenclaver la capitale et détablir une continuité
territoriale entre celle-ci et la Wallonie1.
En vervolgens de niet onbelangrijke voetnoot :
1 Lélargissement de la Région de Bruxelles-Capitale nest quune manière de désenclaver
Bruxelles. Cet objectif peut être atteint par linclusion de la commune de Rhode-Saint-
Genèse et éventuellement de Linkebeek qui la jouxte dans la région bilingue de
Bruxelles-Capitale. Il peut également être réalisé par linclusion de cette commune dans
la région de langue française, Rhode-Saint-Genèse devenant alors une commune
wallonne. Enfin, le désenclavement peut également être opéré par linclusion dans la
région bilingue de Bruxelles-Capitale ou dans la région de langue française de lun des
axes routiers reliant Bruxelles à la Wallonie. En tout état de cause, une telle réforme ne
pourra être opérée que moyennant le vote dune loi à majorité spéciale, larticle 4 de la Constitution prévoyant que les limites des quatre régions linguistiques.
...
Vermits jullie nu het linkje naar de integrale tekst hebben moeten jullie de rest maar zelf opzoeken en uiteraard zelf verder lezen
Wat verder vonden we eveneens een lezenswaardig stukje van Professor Verdussen over de minderheden buiten Wallonie-Bruxelles, waar we volgende bemerking in het vetjes lezen :
La mise en place dun espace Wallonie-Bruxelles alliant efficacité et
solidarité passe par une réelle prise en compte des valeurs identitaires des francophones qui sont établis sur une autre portion du territoire belge et qui y ont le statut de groupe minoritaire.
La mise en place dun espace Wallonie-Bruxelles alliant efficacité et
solidarité passe par une réelle prise en compte des valeurs identitaires des francophones qui sont établis sur une autre portion du territoire belge et qui y ont le statut de groupe minoritaire.
En... :
Première observation. De toutes les formules envisageables, lélargissement du territoire de la Région bruxelloise, englobant un nombre significatif de communes, est la solution la plus apte à conduire à une amélioration sensible des droits linguistiques de la minorité francophone ou, à tout le moins, dun nombre substantiel de personnes appartenant à cette minorité. Cette formule simpose avec dautant plus dévidence quelle répond également à de très pressants impératifs socioéconomiques, même si les communes concernées par ces impératifs ne recoupent pas nécessairement celles qui sont confrontées à un problème minoritaire. La formule de lélargissement territorial nest pas pour autant la panacée pour tous les
francophones, puisquelle ne concerne pas les francophones domiciliés dans une autre commune de la région de langue néerlandaise ou de la région de langue allemande. Cest pourquoi elle doit être complétée par dautres formules. On pense ici tout spécialement à la possibilité quont les francophones dinitier la conclusion daccords de coopération, par exemple en matière culturelle.
...En wat verder... :
...
Les francophones ne devraient-ils pas, en conséquence, se montrer
intransigeants sur les revendications linguistiques liées à leur identité culturelle et, à linverse, davantage accommodants sur les revendications linguistiques plus fonctionnelles ? Un tel état desprit permettrait dimaginer des pistes plus innovantes.
Est-il absolument irréaliste, par exemple, denvisager un réaménagement des champs de compétences des communautés, en leur permettant de prendre des initiatives culturelles ou de créer des écoles en nimporte quel endroit du territoire national ? A lévidence, le concept même de « frontières » sen trouverait profondément revisité.
...
En de rest laat ik ook over aan jullie persoonlijke lectuur en indien jullie niet voldoende Frans kennen... *GRIJNS ...is dat ~dikke~ pech want we vertalen het lekker niet !! Het zal jullie leren steeds maar weer héél pretentieus te denken dat het toch niet nodig is om tweetalig te zijn in dit kleine landje...
Is dit Waalse separatisme een recent modeverschijnsel ? Een aandachtige lezer van bovenvermeld artikel heeft gemerkt dat er ergens sprake was van een congres in 1945...
..En in 1945 stemde het Waals congres reeds voor een aansluiting bij Frankrijk...
...
We gaan morgen verder...!!
...
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
In het kader van onze beschouwingen over een "Een Nieuwe Staat" laten we jullie nog eens naar de "docu-fiction" kijken die de RTBF alweer enkele jaren geleden gemaakt heeft.
Eerlijk gezegd, het heeft ons héél wat bloed, zweet & tranen gekost om het mooie kleinnood op te snorren... Màààrrr... hij staat er & zoals u intussen weet, voor de goeie zaak hebben we véél, zoniet héél veel over...
Wij wensen er jullie in elk geval veel plezier mee & we hopen... dat ie je alvast voortaan wat verder laat kijken dan jullie eigenwijze neusje lang is !
...
"Bye bye Belgium" Le docu-fiction de la RTBF sur l'indépendance de la Flandre.
... *GRIJNS* ...
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
"Een Nieuwe staat" : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen â DEEL I
Omdat wij niet willen meedoen aan de favorieten debatjes of meningen die momenteel op de meeste politieke (en soms andere) Vlaamse blogs plaats vinden zullen wij er voor kiezen om eventjes over de haag te kijken naar feiten en niet naar gezever en gelul. Het niveau van de meeste blogs is immers niet al te hoog en vervalt meestal in de gekende emotionele clichés over de terechte Vlaamse eisen en het hautaine non van de Franstaligen. Is dat nu echt zo of wat vinden we achter de haag, bij onze Waalse buren
In de meeste Vlaamse commentaren en hoofden gaat men er van uit dat er twee grote en tegengestelde ideeën bestaan rond het communautair gekrakeel. Enerzijds Vlaanderen dat natuurlijk als slachtoffer van de Franstalige discriminatie uiteindelijk bijna niet anders zal kunnen dan zich af te scheuren omdat de andere kant toch niet wil luisteren. Is dat zo ?
Wel, tot onze eigen grote verwondering blijkt dat dus helemaal niet te kloppen. Zeker en vast niet bij de Waalse politieke elites en ongeacht hun kleur of ideologie.
Wallonië lijkt net erg goed geluisterd te hebben naar de Vlamingen en heeft zo zijn conclusies getrokken. Wat zijn nu deze conclusies ? Volgens onze waarnemingen is er sinds korte tijd een zeer snelle radicalisering bezig, de Waalse politici lijken het Belgische model volledig op te geven. Ze vertrekken allemaal vanuit een volledig nieuw concept namelijk wat zij Wallonie-Bruxelles noemen. Is dat reeds een nieuwe staat of wat is dat? Daar is moeilijk een antwoord op te geven maar het vertoont in elk geval alle kenmerken van een beginnende staatsvorming. (NIET hervorming dus, maar wèl degelijk vorming !)
Je googelt naar Google.be en kiest voor de Franstalige versie. Vervolgens tik je de twee magische woorden Bruxelles Wallonië in een ganse nieuwe wereld opent zich Voor de meeste Vlamingen, laten we ze Jan met de pet en Marie met de snot noemen, totaal onbekend. Jan en Marie wisten wel dat er een aantal radbrakers zoals De Wever, De Decker en De Winter Vlaamse onafhankelijkheid wilden, maar daarmee was de kous af. Langs de andere kant wilden alle walen Belg blijven dachten ze. Wel zij dwalen !! Even mee googelen ...
En qualité de Présidents, nous sommes conscients, pour notre société de demain, de lenjeu primordial que représente la mise sur pied de ce groupe de travail qui réfléchit à lavenir de nos institutions francophones, dans le cadre dun état fédéral équilibré et solidaire pour une Communauté française forte et deux Régions wallonne et bruxelloise , chacune établie dans ses compétences propres.
Het gaat dus over een werkgroep die moet nadenken over de Franstalige instellingen binnen een evenwichtige federale staat enz
Niks aan de hand
Wie zit in deze werkgroep ?!...
Wel... Heel veel schoon volk !... Leest u eventjes mee...
Co-Présidents
# Mme Antoinette SPAAK (MR) - Ministre dEtat - Bruxelles
# M. Philippe BUSQUIN (PS) - Ministre dEtat, Député européen - Hainaut (Seneffe)
# Mme Isabelle SIMONIS - Députée régionale et communautaire - Liège (Bourgmestre de Flémalle)
# M. Christophe COLLIGNON - Député régional et communautaire - Sénateur de communauté - Huy-Waremme
# M. Rudy VERVOORT - Député régional et communautaire - Bruxelles
MR
# Mme Françoise SCHEPMANS - Députée régionale (Présidente de groupe MR) et communautaire (Vice-Présidente du Parlement de la Communauté française) - Bruxelles
# M. Richard MILLER - Député régional et communautaire - Hainaut (Mons)
# M. Philippe MONFILS - Ministre dEtat, Sénateur - Liège
# M. Marcel CHERON - Député régional et communautaire (Chef de groupe Ecolo au Parlement de la Communauté française) - Sénateur de Communauté - Brabant wallon (Nivelles)
# M. José DARAS - Sénateur (Président de groupe Ecolo) et Ministre dEtat - Liège
# M. Christos DOULKERIDIS - Député régional et Président du Parlement francophone bruxellois - Bruxelles
Personnes issues de la société civile
# M. Felipe VANKEIRSBLICK - Président Comité Bruxellois de la CSC
# M. Raymond COUMONT - Président Comité régional Wallon CSC
# M. Philippe VAN MUYLDER - Secrétaire général Interrégionale Bruxelles - FGTB
# M. Jean-Claude VANDERMEEREN - Secrétaire général Interrégionale Wallonne FGTB
# M. Jean-Claude DAOUST - Président F.E.B.
# M. Claude DESSEILLE - retraité - Union des entreprises de Bruxelles
# Mme Valérie SARETO - Secrétaire générale adjointe Union des Classes Moyennes
# M. J.-F. CHAMPAGNE - Secrétaire général Fédération Wallonne des Agriculteurs
# M. Bernard DE BACKER - Secrétaire national Fédération des Mutualités Socialistes
# M. Brice MANY - Président Conseil de la Jeunesse Catholique
# M. Bernard RENTIER - Recteur Université de Liège
# Mme M.-J. SIMOEN - Secrétaire générale F.N.R.S.
# Mme Nicole DELCOUR -Directrice "Les Chanterelles" association
# Mme Eliane DEPROOST - Secrétaire générale Centre d'Action Laïque
# Mme Alda GREOLI-COLSON - Secrétaire nationale Alliance Nationale des Mutualités Chrétiennes
# Docteur Alain MASKENS - Président Manifesto asbl
# M. Dieudonné KABONGO - Comédien
# M. Jean-Yves SALIEZ - Secrétaire général Inter-Environnement Wallonie
Dus de ganse Waalse politieke elite zoals we ze zullen noemen zonder prejoratieve bijklank te willen hanteren.
Wanneer we nu echter wat gaan rondneuzen in de agenda en de rapporten en verslagen waarvan sommigen integraal terug te vinden zijn op de site dan stellen we echter vast dat het federale kader blijkbaar maar een tijdelijk karakter heeft want dat er volop wordt nagedacht over een eventuele splitsing
We beperken ons tot het meest recente verslag namelijk dat van :
("ce rapport est un état des travaux du Groupe Wallonie- Bruxelles au 10 juillet 2008")
Ondanks het feit dat Minister-President Mevrouw Arena in haar inleiding nog binnen de federale lijntjes tracht te kleuren, lezen we toch als : face à lavenir incertain de la Belgique
Even verder in de tekst vinden we ook : Comment répondre aux inquiétudes suscitées par lévolution de lEtat Fédéral et la perspective du séparatisme...
Te onthouden (!!) is dat de werkgroep achter gesloten deuren vergadert en dat na elke voltallige vergadering een persontmoeting plaats vindt en een perscommuniqué verspreid wordt. Sommige documenten zijn beschikbaar op de site.
Valt eveneens te noteren dat je op géén enkel document een simpele copy-paste kan toepassen... Wat wij ...*GRIJNS*... toch dikwijls als "verdacht" ervaren...
Verder laten we jullie maar rustig zelf snuisteren in een aantal documenten en jullie zullen merken dat er zeer vaak gepraat wordt over de toekomstige leefbaarheid van Wallonie-Bruxelles.
We hebben daar trouwens geen problemen mee, vermits dat het de taak van elke politicus er in bestaat om de toekomst voor te bereiden Maar dat verhaaltje van de Walen die in België willen blijven klopt dus niet meer ! Je moet verder maar eventjes
Op de andere vondsten gaan kijken die het googelduo ″Bruxelles - Wallonie″ heeft opgeleverd en je zal meteen merken dat er al heel wat verenigingen deze titulatuur voeren
Voor onze linkse Vlamingen die nu nog dachten dat het ABVV/FGTB nog een dam zou opwerpen tegen dergelijke separatistische tendensen willen we graag verwijzen naar de site van de Waalse metallos, één van de sterkste rode vakbondssectoren in Wallonië !!
Bij de homepage zal je bovenaan reeds het logo opmerken van Metallos MWB
Waarvoor MWB staat wordt nergens gespecifieerd maar het staat voor Metallos Wallonie-Bruxelles !!
Het verhaal over de communautaire splitsing van de metaalarbeidersbond is bekend omdat Herwig Jorissen de Vlaamse voorzitter er van beschuldigd werd om ooit lid te zijn geweest bij het VMO. Daarom werd deze centrale in een Vlaamse en een Waalse vleugel opgesplitst. We verwijzen ook nog naar het mysterieuse "ongecensureerde" artikel van Herwig Jorissen op de Vlaamse tegenhanger dat eindigt met de voetnoot :
(*) In de print - editie van de Nieuwe Werker is "als autonome Vlaamse centrale" gecensureerd en vervangen door ABVV-Metaal
De MWB speelt het dus iets discreter
...
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
René De Clercq (ter dood veroordeeld als activist op 17 april 1920)
Laten we onszelf zijn, boersch zoo ge wilt, maar forsch!
Het is dus zo ver... onzen Yves Leterme heeft zijn ontslag aangeboden aan de koning... Een aantal mensen &/of strekkingen denken dat nu het grote historische moment zeer dichtbij komt of er intussen al is. ...& We moeten inderdaad vaststellen dat de N-VA er vrij goed in geslaagd is gans het politiek debat naar zich toe te trekken. Buiten de Vlaamse eisen voor meer bevoegdheden, de "verdamping" van de federale staat & natuurlijk B-H-V hebben we weinig andere geluiden gehoord vanuit de Wetstraat... Leterme werd dus volledig gegijzeld binnen zijn eigen kartel van Christen-democraten & separatisten & kon dus geen enkele kant meer uit. Hoe lang het kartel nog zal stand houden is koffiedik kijken, maar het is alleen de vraag hoelang.N...& dus niet, houdt het stand ja of neen. Het bewijst alleen op welke stompzinnige & vooral kortzichtige manier de top van CD&V het kartel met N-VA ooit heeft goedgekeurd. Ze moesten de verkiezingen winnen tot elke prijs. Punt. Het is hen ook mooi gelukt, maar nu zal de factuur moeten betaald worden. N-VA eruit gooien of N-VA die vrijwillig opstapt. Beide scenarios zijn ideaal om het goedgelovige Vlaamse volkje een zoveelste historisch-verraadverhaaltje te kunnen verkopen met de Dewever-boys en -girls als nieuwe martelaren. Resultaat : ze gaan, natuurlijk met opgeheven hoofd na dergelijke kaakslag, op eigen vleugeltjes vliegen & nemen dan maar een ganse bende ontgoochelde CD&V'rs mee naar hun nieuwe vluchthaven. Gedaan met de eensgezinde CD&V. Partij om zeep... mooie langetermijnvisie... Aan de andere kant bij De Wever & C° liggen wel al onmiddellijk enkele bouwplannen klaar voor hun nieuwe vluchthuisje. De Decker lonkt daar met zijn rechtse & eveneens separatistische LDD-lijst. Binnen het Vlaams Behang rommelt het al een tijdje tussen de ouwe fundamentalisten met donkerzwart randje & een aantal fracties die het wel zien zitten om eindelijk het cordon sanitaire te doorbreken & een onafhankelijk, maar vooral een super-rechts Vlaanderen uit te bouwen. Forza Flandria wenkt & hoe !! We zijn er nog amper één neuslengte van verwijderd . Naargelang de grootte van de groep die met De Wever de CD&V zal verlaten & de grootte van de groep die uit het Vlaams Behang overkomt is deze groep wel in staat om een vrij behoorlijk verkiezingsresultaat neer te zetten dat vooral dan zal kunnen profiteren van het massale "foert"-gevoel bij de Vlamingen. Zelf blijken ze te spelen met een 40% ideaal. Helemaal onrealistisch lijkt ons dat inderdaad niet. Of ze daarmee de onafhankelijkheid zullen kunnen uitroepen is een ander verhaal. Dat lijkt misschien simpel in allerlei leuke speeches. De praktijk is dat je met twee, nee met drie partners, moet beslissen over de boedelscheiding. Wallonië & Brussel hebben immers ook nog een vinger in dàt papje. ...& Zoals we nu al een tijdje gemerkt hebben, is het kwaad kersen eten met de franstaligen. Dat zal niet veranderen & er zal dus hoe dan ook een prijs moeten betaald worden. ...& Hoogst waarschijnlijk zal die prijs bij een definitieve scheiding zelfs heel wat hoger liggen dan verwacht & ingeschat, maar daar liggen deze luitjes natuurlijk niet van wakker ! ...& Vlaanderen & de Vlaamse eisen zullen hun worst wezen. Waar het echter wel om draait is dat er een RECHTS Vlaanderen komt, met of zonder een corridor door het Zoniënwoud, met of zonder een paar gemeenten rond Brussel... zoveel is zeker !
...& Waar zit links in dit àlles ?!... De SP-A wil niet mee doen aan gans het debat over de staatshervorming op een paar jongens zoals Vandenbroecke na. Das een strategie die natuurlijk lonend zou kunnen zijn, omdat we weten dat de grote meerderheid gans de heisa over B-H-V en staatshervorming stilaan str*ntbeu begint te worden. Helaas slagen onze "linksen", mee door hun interne verdeeldheid over het al of niet deelnemen aan het debat, er maar niet in om enig wervend discours naar hun kiezers te brengen. Je merkt dat in de opiniepeilingen & dan vooral bij de jongeren, dat de kiesintenties om op de rooie kameraden te stemmen met een vergrootglas ver moeten gezocht worden. Dus géén weerwerk = géén stemmen !! Enige poging om links te hergroeperen met inbegrip van de ACW-strekking die al een tijdje dreigt uit het zinkend CD&V bootje te vallen hebben we nog niet gezien. Heibel en ambras tussen de roze ballerina enerzijds en de rode voorzitter van het kunstenaarsdorp Doel des te meer...
Links Vlaanderen moet immers ook niet hopen op enig begrip bij links Wallonië. Als ze daar op zitten te wachten dreigen ze er erg bekaaid van af te komen. Er lijkt ons immers een duivelspact in de maak tussen het rechtse Forza Flandria & het Linkse Wallonië & daar willen we jullie de volgende dagen mee "vermeien ende amuseren"... *GRIJNS* ... We zullen wat snuffelen in het rechtse Forza-Flandriakamp & wat snuisteren in het linkse Waalse kamp... & u dan alsnog onze leuke bevindingen meedelen !
Hier zullen we voorlopig eindigen zoals we begonnen met de grote volksdichter, de bard van Vlaanderen & natuurlijk de grote drinkebroer... René De Clercq (14/11/1877 12/06/1932) ...want wij beginnen ons al stilaan om te scholen om ons des te beter te integreren in het Vlaanderen van de toekomst... !!
...
Onze handen en tanden zijn er klaar voor!
...
MORGEN : "Een Nieuwe staat" : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen DEEL I
Binnen de context van onze reeks beschouwingen over energie is het nogal vrij cruciaal om een stuk van onze Belgische Vaderlandse Geschiedenis te kennen op het vlak van energie & energie-verstrekking, evenals van de toch wel belangrijke ~niet onaanzienlijke~ rol die de verschildende politieke partijen &/of andere belangengroeperingen daarin speelden, om daarin al dan niet te komen tot prijs- & andere afspraken.
Tot op dat ogenblik speelde "het Controlecomité voor Gas en Elektriciteit" samen met ″Comité voor Energie″ dus decennia lang een centrale rol in het Belgische energiebeleid... 't is dat je 't maar weet...
Om u enigszins inzicht te geven in dit grote schaakspel van financiele & àndere ~grote~ belangen zullen we het vandaag eventjes hebben over ~de rol van~ het ″Nationaal Comité voor Energie″... morgen volgt dan het ″Controlecomité voor Gas en Elektriciteit″...
...
Als op 20 januari 2006 het ″Nationaal Comité voor Energie″ heeft opgehouden met te bestaan, dan is daar ook wel het één & ander aan vooraf gegaan...
NVDR : Voor de goede orde is het nogal vrij belangrijk dat u dit alles beschouwt in de tijdsgeest die er toen heerste. Men was "In dy daeghen" nogal vrij euforisch & optimistisch over het effect van de liberalisering van de energiemarkt op de energieprijzen... & wij vrezen dat er toen nogal wat beoordelingsfouten & inschattingsfouten zijn gemaakt die ons ~nog~ tot op de dag van vandaag & in de toekomst nog ~zullen~ parten spelen & dat met alle gevolgen vandien...
Op donderdag 22 april 1999 was er in de Belgische senaat een plenaire vergadering... We citeren hierbij uit het Beknopt verslag van 22/4/1999 over het "Voorstel van resolutie betreffende de samenstelling van het Controlecomité voor de Elektriciteit en het Gas (van de heer Bert Anciaux; Gedr. St. 1-1146)" ...
Algemene bespreking
De heer Johan Weyts (CVP), rapporteur. - Het wetsontwerp betreffende de organisatie van de elektriciteitsmarkt heeft tot doel de Europese richtlijn 96/92 betreffende de interne markt voor elektriciteit om te zetten in Belgisch recht. De markt voor de productie van elektriciteit wordt geleidelijk en gedeeltelijk opengesteld door "in aanmerking komende" afnemers in de mogelijkheid te stellen om rechtstreekse leveringscontracten te sluiten met de producenten.
In de inleidende uiteenzetting heeft de bevoegde minister de doelstellingen van de regering uiteengezet alsook haar standpunt inzake themas die tijdens de Kamerbespreking ter sprake kwamen, met name de bescherming van klanten die niet onmiddellijk in aanmerking komen, de sociale aspecten van de leveringsvoorwaarden, de milieuaspecten, de bevoorradingszekerheid en het tempo van de openstelling.
Door sommige leden werd gewezen op de overhaasting van de omzetting. De minister wees echter op de deadline van 19 februari 1999. Bovendien werden een beleidsnota en een voorontwerp opgesteld, werden de gewesten geraadpleegd en werden talrijke adviezen ingewonnen.
Het onderscheid tussen productie, distributie en transport kwam aan bod evenals de stranded costs. Er werd gerefereerd aan de brief van de voorganger van de minister waarin werd gepleit voor de verruiming van de stranded costs.
Er werd gevraagd waarom het Nationaal Comité voor de Energie niet werd bijeengeroepen. De minister wees er op dat het delicaat was dit Comité een advies te vragen over een ontwerp dat de afschaffing van dit Comité inhoudt. Bovendien hield de Kamer hoorzittingen en werden talrijke adviezen ingewonnen.
Een lid vroeg of artikel 173 van de bijzondere wet van 8 augustus 1980 kon worden afgeschaft door een gewone wet. De minister antwoordde dat volgens die bijzondere wet de federale overheid bevoegd is voor het nationaal uitrustingsprogramma. Indien hierbij wordt geraakt aan de grote lijnen van het nationaal energiebeleid moet overleg met de gewesten worden gepleegd. Dit overleg vond plaats op basis van een oriënteringsnota.
Een lid dat meende dat te veel bevoegdheden aan de Koning werden gedelegeerd. De minister verwees naar de opmerkingen van de Raad van State en de vereiste van technische flexibiliteit.
De commissie heeft geen enkel amendement aangenomen. Zij nam het geëvoceerde wetsontwerp aan met acht stemmen tegen één en besliste dat het wetsvoorstel betreffende de levering aan het openbare net van elektriciteit opgewekt uit hernieuwbare energiebronnen en het voorstel van resolutie betreffende de samenstelling van het Controlecomité voor de Elektriciteit en het Gas overbodig zijn geworden. (Applaus)
De heer Poncelet, vice-eerste minister en minister van Landsverdediging, belast met Energie (in het Frans).- Dit ontwerp is grondig besproken, zowel in de Kamer als in de Senaatscommissie. Ik heb grote inspanningen geleverd om bij de opgeworpen problemen uitleg te geven. Ik heb er ook op gewezen hoezeer de regering het statuut van de werknemers in die sector ter harte heeft genomen.
- De algemene bespreking is gesloten.
...
Als intelligent antwoord kan dat natuurlijk tellen... & wat ons betreft, het behoeft geen verdere commentaar...
Art. 4. Het ontwerp behandelt niet expliciet het probleem van de overdracht van de bevoegdheden van het comité. Krachtens de bepalingen van de elektriciteitswet en de wet van 29 april 1999 betreffende de organisatie van de gasmarkt & het statuut van de elektriciteitsproducenten, blijven voor het comité slechts zéér weinig, zoniet géén bevoegdheden over. Uit bezorgdheid om de procedures te vereenvoudigen, keurt de CREG dit standpunt goed.
( ... )
...
Blijkbaar leverde het voor onze dames & heren politici géén enkel probleem op dat de CREG ten aanzien van de elektriciteitsproducenten "slechts zéér weinig, zoniet géén bevoegdheden" meer hadden... Maar, zoals intussen alom bekend, het politieke theater zweeg in alle Belgische landstalen... er waren blijkbaar géén protesten, laat staan dat er aanpassingen &/of wijzigingen werden doorgevoerd...
...& zo geschiedde het...
Op 13 januari 2006 werd er een persbericht van de ministerraad verspreid via het International Press Center - Brussels~internationaal perscentrum opgegericht door de federale regering in juli 2000~ over de ontbinding van het Nationaal "Comité voor Energie"...
Persbericht van de ministerraad van 13 januari 2006
Ontbinding van het Nationaal Comité voor Energie: overdracht van bevoegdheden en goederen
De Ministerrraad keurde een ontwerp van koninklijk besluit goed betreffende de ontbinding van het nationaal comité voor de energie. Het ontwerp is een voorstel van de heer Marc Verwilghen, Minister van Energie.
Het ontwerp voert de ontbinding uit die artikel 34 van de elektriciteitswet (*) voorziet. Het regelt de overdracht van de bevoegdheden, goederen, rechten en verplichtingen.
Artikelen 1 en 2 regelen de kwestie van de overdracht van de goederen, rechten en plichten van het Federaal comité voor Energie naar FOD Economie, KMO, Middenstand en Energie. De stafdienst budget en beheerscontrole van FOD Economie stelt er een inventaris van op.
Artikelen 3 en 4 behandelen de overdracht van de bevoegdheden en opdrachten van het comité naar de Centrale raad voor het bedrijfsleven, in de mate dat dit met de bevoegheidsverdeling inzake energie overeenkomt.
Door de overdracht wordt ook het KB van 12 december 1975 houdende instelling van een Nationaal comité voor energie opgeheven.
Het ontwerp is aangepast aan de opmerkingen van de Raad van State en de Minister van Ambtenarenzaken.
(*) wet van 29 april 1999 betreffende de organisatie van de elektriciteitsmarkt, die op 10 januari 2000 in werking trad.
...
Op 20 januari 2006 verschijnt het Koninklijk Besluit in het Belgisch Staatsblad betreffende de ontbinding van het Nationaal Comité voor de Energie
...
( ... )
Art. 3. De bevoegdheden en opdrachten van het Nationaal Comité voor de Energie, zoals vastgelegd in artikel 2 van het koninklijk besluit van 12 december 1975 houdende de instelling van een Nationaal Comité voor de Energie worden overgedragen aan de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven, in zoverre ze betrekking hebben op de federale bevoegdheden inzake energie.
Art. 4. Het koninklijk besluit van 12 december 1975 houdende instelling van een Nationaal Comité voor de Energie, gewijzigd bij het koninklijk besluit van 23 november 1977, wordt opgeheven.
Art. 5. Dit besluit treedt in werking de dag waarop het in het Belgisch Staatsblad wordt bekendgemaakt.
( ... )
...
...Het "Nationaal Comité voor Energie" was niet meer... & waarschijnlijk tot grote opluchting van enkele belanghebbende partijen, die niets liever hadden dan dat dit Comité verdween & vooral dan in combinatie met het verdwijnen van het ~gevreesde~ ″Controlecomité voor Gas en Elektriciteit″ - zie onze bijdrage morgen.
Wat waren nu juist die fameuze bevoegdheden ?
We vinden hierover een zeer interessante uitleg bij enen Luc Barbé een kopstuk bij onze groene vrienden en vriendinnen en in vroegere tijden één van de meest intelligente jongens op het kabinet van Olivier Deleuze (Ecolo)die ooit nog bevoegd was voor energie
NVDR : ...wij citeren hier vrijelijk de partijen tekst die wij relevant vinden voor 't door ons besproken onderwerp. Wie ten andere hierover meer wil lezen moet maar bovenstaande link aantreffen waar ie dan de volledige 15 pagina-lange tekst van Barbé kan lezen... Daar waar er tussen alinea's ( ... ) staat wil dit zeggen dat hier een stuk tekst van tussen werd gelaten !
...
NATIONAAL COMITE VOOR DE ENERGIE
Het Controlecomité voor de elektriciteit en het gas speelde dus decennia een centrale rol in het Belgische energiebeleid. Een instelling die nog minder gekend is, is het Nationaal Comité voor de Energie. Het werd onder impuls van de socialisten opgericht in 1975. De samenstelling geleek sterk op die van het Controlecomité voor de elektriciteit en het gas. Het Nationaal Comité voor de Energie had onder meer als opdracht advies uit te brengen over energiedossiers en het beleid op te volgen, op de eerste plaats via de nationale uitrustingsplannen. Daarin werden de grote investeringen in nieuwe elektriciteitscentrales opgenomen. Het Nationaal Comité voor de Energie heeft een belangrijke rol gespeeld in het afwijzen van de bouw van een achtste kerncentrale, dit onder druk van het ABVV en de milieubeweging.
In april 99 werd het Nationaal Comité voor de Energie bij wet afgeschaft. Pittig detail: de secretaris-generaal van het Controlecomité voor de elektriciteit en het gas was een Vlaming, die van het Nationaal Comité voor de Energie een Franstalige. De Vlaming had een etiket CD&V, kant patronaat, de Franstalige was een ABVVer. De klassieke evenwichten tussen noord en zuid, tussen patronaat en vakbond en tussen katholiek en vrijzinnig waren gegarandeerd. Toeval of niet, het Nationaal Comité voor de Energie heeft, behalve in enkele dossiers, nooit de dynamiek en de macht ontwikkeld zoals het Controlecomité voor de elektriciteit en het gas dat gedaan heeft. Het was volgens mij te veel een stoorzender van de pactencultuur in de sector, onder andere omdat de secretaris-generaal een strijdsyndicalist was die hard vocht tegen monopoliewinsten en durfde ingaan tegen de grote financiële belangen die op het spel stonden .
( ... )
Daarbij was ook aandacht voor rationeel energiegebruik en hernieuwbare energieën. In 1976 installeerde de regering het Nationaal Comité voor de Energie, waarover ik het hierboven al had. Dat Comité zou zich onder meer buigen over de uitrustingsplannen en dus over de vraag of ons land een achtste kerncentrale nodig had. De secretaris-generaal was een zeer gedreven ABVVer die jaren zou sleuren en trekken om een tegenmacht uit te bouwen. Expertise en kennis van de sector vond hij cruciaal. Het netwerk van mensen dat zich rond Wetenschapsbeleid en het Nationaal Comité voor de Energie in die jaren vormde, slaagde erin om een stevige vuist te maken tegen de elektriciteitssector. De achtste kerncentrale kwam er niet. Dat had niet alleen te maken met de Tsjernobylcatastrofe, die een uppercut gaf aan de nucleaire sector, en met de technologische ontwikkelingen zoals de beschikbaarheid van nieuwe gascentrales, maar ook met het verzet van het Nationaal Comité voor de Energie.
( ... )
Ik denk dat Electrabel en de mensen errond al jaren een beleid voeren van monopolisering van knowhow en kennis. Energiebeleid is een deksels technische kwestie. Wie wil discussiëren met Electrabel over kernenergie of warmtekrachtkoppeling moet beschikken over heel veel kennis. Electrabel wou en wil die discussies vermijden. De administratie energie moest dus klein blijven. Het Controlecomité voor de Elektriciteit en het Gas mocht niet over veel expertise beschikken en had dus maar een heel klein secretariaat. Alle belangrijke berekeningen werden door de elektriciteitssector gedaan. Dat kennismonopolie van de sector werd bij mijn weten maar één keer echt bedreigd. In 1975 werd onder de coördinatie van de Dienst voor Programmatie van het Wetenschapsbeleid, een onderdeel van de nationale overheid, een onderzoeksprogramma aangaande niet-nucleaire energie gestart. Daarbij was ook aandacht voor rationeel energiegebruik en hernieuwbare energieën. In 1976 installeerde de regering het Nationaal Comité voor de Energie, waarover ik het hierboven al had. Dat Comité zou zich onder meer buigen over de uitrustingsplannen en dus over de vraag of ons
land een achtste kerncentrale nodig had. De secretaris-generaal was een zeer gedreven ABVVer die jaren zou sleuren en trekken om een tegenmacht uit te bouwen. Expertise en kennis van de sector vond hij cruciaal. Het netwerk van mensen dat zich rond Wetenschapsbeleid en het Nationaal Comité voor de Energie in die jaren vormde, slaagde erin om een stevige vuist te maken tegen de elektriciteitssector. De achtste kerncentrale kwam er niet. Dat had niet alleen te maken met de Tsjernobylcatastrofe, die een uppercut gaf aan de nucleaire sector, en met de technologische ontwikkelingen zoals de beschikbaarheid van nieuwe gascentrales, maar ook met het verzet van het Nationaal Comité voor de Energie.
In 1987 schrapte begrotingsminister Guy Verhofstadt het energieprogramma bij Wetenschapsbeleid. De meeste experts herschoolden zich tot milieudeskundigen. Een pak expertise inzake energie werd weggeveegd en het kennismonopolie van Electrabel werd versterkt. Het is me niet duidelijk of Verhofstadt die beslissing nam om te bezuinigen of op vraag van Electrabel en vrienden. Het effect van zijn beslissing was hoe dan ook duidelijk. Eén van de grote drijvende krachten achter de opbouw van onafhankelijke expertise in die tijd was Aviel Verbruggen. Ik geef een uittreksel uit een verslag van een onderhoud dat een onderzoeksteam van de VUB en het SCK had met hem: De elektriciteitssector heeft volgens Verbruggen de polarisatie rond kernenergie door hun eigen houding in de hand gewerkt. Elke kritische stem werd onmiddellijk geklasseerd als een tegenstander van kernenergie.
Tegenspraak werd niet aanvaard. Er heerste, vaak ook in academische kringen, een absoluut geloof in de capaciteiten van Tractebel. De uitrustingsplanning werd vaak zo opgesteld dat de geprefereerde oplossing (bouw van nieuwe kerneenheden) ook als de objectief beste oplossing naar voren kwam. De druk en invloed van de elektriciteitsmaatschappijen uitte zich op verschillende wijzen. Zo werd in 1995 aan de Belgische universiteiten door Electrabel een leerstoel toegekend. Ook de Universiteit van Antwerpen werd bezocht, met de boodschap dat de leerstoel zou worden toegekend indien Aviel Verbruggen het zwijgen werd opgelegd inzake energievraagstukken (de leerstoel is niet toegekend aan de Universiteit van Antwerpen). Verbruggen vindt dit een bijzonder cynische situatie. In 1987 stopte de
Tractebel-lobby volgens hem het onderzoeksprogramma Energie van de overheid, en enkele jaren later vullen ze het gat door zelf leerstoelen te financieren. Dit is volgens Verbruggen dodelijk voor een maatschappelijk debat met een grote behoefte aan onafhankelijke expertise.
De gevolgen van de beslissing van Verhofstadt in 1987 om de kredieten voor wetenschappelijk onderzoek in de energiesector te schrappen zijn inderdaad heel zwaar.
Onafhankelijke expertise bij de overheid verdwijnt, het kennismonopolie van Electrabel wordt
opnieuw bijna totaal. Het debat verschraalt. De democratische besluitvorming over
energiebeleid is verder af dan ooit. Sindsdien blijft het zoeken naar onafhankelijke expertise
op het vlak van energie in ons land. Het is één van de vele en belangrijke verklaringen van de
macht van Electrabel.
Met de aanstelling van de CREG kwam er in 2000 eindelijk opnieuw een plek met kennis en expertise als tegengewicht. ( ... )
...
Voila weer wat slimmer geworden en het waarom van de definitieve ontbinding zal inmiddels ook duidelijk geworden zijn of moet er nog een tekeningetje bij...?!
Je leest natuurlijk eveneens bij zon ″linkse″ groene jongen zinsneden als : ″De lonen bij Electrabel waren (en zijn) schandalig hoog en de vakbondsafgevaardigden wisten dat dit hen tot enige bescheidenheid moest aanzetten″ ...
Zo eventjes terzijde... Dit soort uitspraken heeft in 2002 dan mee de munitie gevormd om het statuut & de bijhorende lonen van de rijkste economische sector met zowat 30% te verminderen voor de nieuwe aan te werven personeelsleden... met als gevolg dat de reeds riante winsten van Electrabel, nog véél rianter zijn geworden !! Als excuus werd zo ook door het A.C.V. ingeroepen dat dit nieuwe statuut o.a. het voor nieuwe producenten zou mogelijk moeten maken om nù Electrabel te beconcurreren... Hèhè.. ge kunt het denken ! ...& zo ook zou de energiefactuur bij de eindklanten verminderen, omdat het personeel van de netbeheerders & Elia op deze manier goedkoper zouden worden... Het behoeft geen tekeningetje, noch véél uitleg... de energiefacturen zijn natuurlijk alleen maar verhoogd... & dit door allerlei bijkomende taxaties & vergoedingen, maar daarover hadden we het reeds
Het Controlecomité voor Gas en Elektriciteit
We beginnen met een zeer interessante mededeling uit het archief van Trends ...& we vragen onze nijvere lezertjes zéér aandachtig te zijn & goed in hun hoofdje te willen prenten "wie wat doet" & "wie wat zegt"...
DELEUZE ELIMINEERT CCEG
De werkgeversorganisatie Unizo reageert positief op het voorstel van de federale staatssecretaris voor Energie, Olivier Deleuze ( Ecolo), om het Controlecomité voor Gas en Elektriciteit ( CCEG) zo snel mogelijk af te schaffen. Deleuze raadde de regering op dinsdag 27 november aan om het comité op te doeken en de bevoegdheden ervan over te hevelen naar de Commissie voor de Regulering van de Elektriciteit en het Gas ( CREG). Volgens Deleuze beschikt deze over meer middelen om de elektriciteitssector te controleren. De vakbonden en het Verbond van Belgische Ondernemingen ( VBO) vinden het voorstel te vroeg.
OLIVIER DELEUZE (STAATSSECRETARIS ENERGIE) CREG is beter controlemechanisme.
BRON = Trends - 6 december 2001
Met alle plezier & met het meeste genoegen herinneren wij jullie er nogmaals aan dat Olvier Deleuze een groene jongen van ECOLO was...
Morgen gaan we verder met de ontstaansgeschiedenis van het "Controlecomité voor Gas en Elektriciteit", maar we zullen ons in dit geval voornamelijk moeten baseren op franstalige bronnen & dit omdat in Vlaanderen een aantal zaken veel minder bekend zijn of... "zaken"... *GRIJNS* ...waaraan er zeker niet te veel aandacht mag geschonken worden...
Het energiedebat - PART XII : ...was & is er geld ter beschikking om de energiearmoede te bestrijden ?!...
JA !! ...In principe is er geld, mààrrrr... Wie onze schrijfseltjes in dit energiedebat met de nodige aandacht heeft gelezen, zou de rest van deze vraag reeds moeiteloos moeten kunnen beantwoorden... Maar wij stellen ons zo intussen de vraag of dat de bereidheid er werkelijk wel is... & deze laatste vraag zouden wij niet onmiddellijk met een "JA" ~durven te~ beantwoorden... Tussen neus & lippen gezegd & gezwegen, wij zitten intussen zelfs eerder met het donkerbruine vermoeden dat die bereidheid er ~jammer genoeg voor zij die het wél nodig hebben~ in het geheel NIET is...
...& U bent niet de enigste die hier stil van wordt...
Back to basics & terug naar onze les... Het fenomeen is u ~hoogstwaarschijnlijk~ ook allen bekend... De kleine lettertjes die je terug vindt op quasi elk contract & elke factuur. Het hoeft geen uitgebreid betoog om duidelijk te maken dat het juist vaak die kleine lettertjes zijn die het verschil uitmaken van zo'n papier. Zij het een ″pittig detail″, zij het een vrij ″(on)belangrijk″ iets...
Iedereen die ooit met een sterk vergrootglas zijn gas- en/of elektriciteitsfactuur nauwlettend heeft bestudeerd, zal helemaal onderaan al wel eens de vermelding gevonden hebben ″federale bijdrage″. Niemand weet natuurlijk waarover men het heeft & waarschijnlijk maakt niemand zich daar ook al teveel zorgen over. Er zijn echter personen die deze bescheiden bijdrage niet hoeven te betalen, namelijk diegenen die het ″Sociaal Tarief″ worden toegewezen. We hoeven jullie dat verder niet meer uit te leggen we hebben het daar reeds uitvoerig over gehad in onze vorige bijdragen.
...& Waarvoor dient het hoor ik u reeds vragen ?!...
...
Zoals reeds eerder geschreven wordt in dit voorontwerp, zoals nu goedgekeurd door de Ministerraad, het maximum degressief tarief van de federale bijdrage ingevoerd voor de bedrijven. De federale bijdrage is een federale heffing die dient tot het spijzen van volgende zaken : het CREG-budget, het sociaal fonds, de sociale tarieven, de nucleaire passiva en het Kyotofonds.
...vervolgens zijn er nog allerlei "studies" in opdracht van de CREG, maar dat is ons eigenlijk allemaal niet zo erg duidelijk...
...
Het is zo dat zowel de gaswet als de elektriciteitswet in juni 2005 aan de algemene directie Energie de opdracht hebben toevertrouwd om in samenwerking met het Planbureau de prospectieve studies uit te voeren inzake de elektriciteits- en aardgasbevoorradingszekerheid.
Voordien werden deze studies uitgevoerd door de CREG. De kosten voor deze studie werden gedragen door de federale bijdrage voor gas en elektriciteit.
Voorliggende wijzigingen van de elektriciteits- en gaswet bepalen dat een gedeelte van de federale bijdrage door de administratie Energie kan worden aangewend om de prospectieve studies uit te voeren. Hiervoor dient ook een begrotingsfonds te worden opgericht dat bedoeld is om deze prospectieve studies door middel van de opbrengst van een gedeelte van federale bijdrage te financieren.
In bovenstaand document vinden we bovendien nog een zeer vreemde discussie over een éémalige storting van 100 miljoen door de gassector die zou moeten gediend hebben om korting te geven op de gasfactuur in 2005-2006... We geven het hieronder voor u weer :
...
Alvorens zijn amendement te verdedigen wenst de heer Steverlynck zijn visie uiteen te zetten over artikel 69, betreffende de bijdrage van de gas- en oliesector tot de vermindering van de verwarmingsfactuur van particulieren. Er is sprake van een « vrijwillige bijdrage » van de sector. Hij heeft echter vragen bij het vrijwillige karakter van deze bijdrage, die deze zomer is vastgelegd in een overeenkomst op eenzijdige vraag en onder druk van de regering, en die uiteindelijk bij wet wordt opgelegd. Hij stelt vast dat deze bepaling wordt verantwoord door de volgende zienswijze : aangezien de gassector winst maakt en de regering niet genoeg middelen heeft om een sociaal beleid te voeren, kan deze laatste het geld halen in de zakken van de sector. De kosten van de vermindering van de verwarmingsfactuur worden geraamd op 97 miljoen, en de regering ontvangt een vrijwillige bijdrage van 100 miljoen. De sector financiert deze vermindering dus volledig. Hij vraagt zich af wie zal betalen; deze zomer was er sprake van Suez en Electrabel. Moet Distrigaz, dat nog steeds voor 30 % in handen is van de gemeenten, eraan toegevoegd worden ? Als men bovendien weet dat de vorming van de gasprijzen voortaan vrij is, is het risico groot dat de bijdrage uiteindelijk wordt doorberekend in de prijs die de verbruiker betaalt.
De heer Steverlynck vergelijkt ook de toestand tussen de gas- en de aardoliesector, en herinnert eraan dat er ook sprake is geweest van een vrijwillige bijdrage van 100 miljoen euro van de aardoliesector, die uiteindelijk slechts 12 miljoen bedroeg. In ruil voor deze bijdrage heeft de aardoliesector van de regering verkregen dat er permanent overleg zou zijn over de concurrentiecapaciteit van de sector en over de rechtszekerheid. De gassector heeft dan weer ter compensatie van zijn bijdrage de waarborg van een fiscale stabiliteit gekregen.
Volgens spreker is dit een vreemde manier om de gaten in de begroting te dichten. Andere economische sectoren zouden zich zorgen kunnen maken over het feit dat sommigen « fiscale zekerheid » kunnen kopen. Dat is niet bevorderlijk voor het vertrouwen van de ondernemingen in de Staat, en voor ons internationaal imago. Hij vindt dat deze werkwijze verworpen moet worden.
Het amendement van de heer Steverlynck op artikel 48 (amendement nr. 1) is ingegeven door het advies van de dienst Wetsevaluatie van de Senaat. Dit advies werd grotendeels overgenomen in de amendementen die in de Kamer zijn aangenomen. Het risico op een foutieve interpretatie van artikel 48 blijft echter bestaan. Er wordt immers verwezen naar « de besluiten genomen in uitvoering van deze wet », wat twijfel laat bestaan over de betreffende wet. Er zou beter verwezen worden naar « de besluiten genomen ter uitvoering van deze afdeling ».
Graag wenst de heer Steverlynck nog de nominale grootteorde van de verleende korting te vernemen
De minister deelt mee momenteel geen exacte bedragen te kunnen meedelen. Hij bevestigt dat voor de gaskorting er een eenmalige vrijwillige bijdrage van de gassector plaatsvindt. In verband met de eenmalige oliebijdrage heeft de oliesector eveneens een bijdrage gestort aan de korting die de regering heeft verleend. In ruil daarvoor vraagt de sector dat zij betrokken blijft bij de besprekingen die worden gevoerd. Zij wensen eveneens dat de bijdrage van 12 miljoen euro zou worden aangewend ter bevordering van de energie-efficiëntie. Een deel zal daarom worden aangewend in het Energiebesparingsfonds en een ander deel zal worden bestemd voor een nog op te richten Instituut voor het Energie-efficiënt gebruik. Wat het engagement van de groep Suez betreft, handelt het hier alleen over de uitgaven die gebeuren in het kader van de gaskorting.
De heer Steverlynck repliceert dat de sector aanvankelijk werd voorgespiegeld dat deze een deel van de korting ging betalen maar dat ze uiteindelijk meer dan de volledige factuur voor zich zal nemen. Wat is de reactie van de minister ? Welke is de ruil die zal gebeuren ?
Wie zal uiteindelijk de bijdrage van de gassector betalen en voor hoeveel ?
De minister merkt op dat de bestemming voor de 12 miljoen euro nog moet worden gegeven en dat de doelstelling energie-effiëntie is
Wat de vraag in verband met de gassector betreft, antwoordt de minister dat het wetsontwerp zeer duidelijk bepaalt dat ze betrekking heeft op groothandelaars en voortverkopers die minstens een marktaandeel van 30 % bezitten. In de praktijk betekent dit dus Suez of één van haar filialen (Distrigaz) of Electrabel. In verhouding tot het marktaandeel zullen de bijdragen berekend worden.
(...einde debat...) nvdr
...
Enig zoekwerk leert ons dat er inderdaad zoiets geweest is... Dit soort potjes zorgt ervoor dat er premies &/of tegemoetkomingen kunnen gegeven worden. Zo weten we intussen van het bestaan af van het stookoliefonds, evenals van het bestaan van een gascheque of ~éénmalige~ gaspremie. Beiden zijn slechts een ~éénmalige~ tegemoetkoming, voor mensen die hier gebruik van kunnen maken, dit alles mits zij uiteraard voldoen aan een aantal voorwaarden.
...& Sinds kort komt er nog een te spijzen ″Ombudsdienst Voor Energie" bij... Begint u dus alvast nu maar al te sparen...
Opgepast deze federale bijdrage mag niet verward worden met ″de federale bijdrage tot compensatie van de inkomstenderving van de gemeenten ingevolge de liberalisering van de elektriciteitsmarkt″ !! Het Koninklijk besluit van 20 APRIL 2005 tot bepaling van de toewijzingsmodaliteiten van voornoemde bijdrage.
Dat is nog een ander beestje dat jullie betalen en dus de ene federale bijdrage is de andere niet !! (deze is beter bekend onder de nogal misleidende naam van Elia-taks waarmee Elia dus niks te maken heeft)...
De Elia-heffing wordt vanaf 2008 afgeschaft. Dit is 2,5 jaar eerder dan gepland. Aan de vervroegde afschaffing hangt een fors prijskaartje van 83 miljoen euro. Alle gemeenten krijgen de gederfde inkomsten van Elia tot op de centiem terug. Die centen haalt de Vlaamse overheid uit het budget voor het fiscaal pact. Dit wordt namelijk met 25 miljoen euro verminderd.
De Elia-taks is een heffing op het elektriciteitsverbruik van bedrijven en gezinnen. Deze heffing werd op 1 juni 2005 ingevoerd om het inkomensverlies te compenseren dat de Vlaamse gemeenten leden door de vrijmaking van de elektriciteitsmarkt. (Wallonië en Brussel hadden hun inwoners vrijgesteld). De gemeenten haalden voordien heel wat dividenden uit de intercommunales voor elektriciteit.
De Eliataks werd geheven via de beheerder van het hoogspanningsnetwerk: 4,91 euro per 1.000 kilowattuur. Sinds 1 juli is de taks al verlaagd tot 2,5 per duizend kWh. Zij zou volledig afgeschaft worden vanaf 2008, en niet in 2010 zoals gepland.
Volgens de regering gaat het om een lastenverlaging van 83 miljoen euro. Die 83 miljoen euro zullen na de afschaffing van de Elia-heffing ingebracht worden ten voordele van de gemeenten, met behoud van de Elia-verdeelsleutel onder de gemeenten. Daarmee wordt het principe van de juste retour gehanteerd, m.a.w. alle gemeenten krijgen de gederfde inkomsten van Elia exact terug.
Het budget voor het fiscaal pact wordt in ruil met 25 miljoen euro verminderd. Dit budget bedraagt dan in 2008 nog 25 miljoen en vanaf 2009 75. Het fiscaal pact is bedoeld om de vele gemeentelijke belastingen en taksen die er nu bestaan, te verminderen.
http://www.krispeeters.be/
...
Wat ons hier vooral in hoge mate interesseert is de spijziging van het sociaal fonds evenals van de sociale tarieven... & omdat we weten dat de CREG zich daarmee bezig houdt... Laat ons dus even kijken naar het Jaarverslag 2007 van de CREG...
7.1. De federale bijdrage
De federale bijdrage is een toeslag geheven op de verbruikte
hoeveelheid energie. De elektriciteit- en aardgasleveranciers
innen deze federale bijdrage bij hun klanten en spijzen daarmee
de verschillende door de CREG beheerde fondsen.
De Europese instellingen hebben de toelating van de Minister
van Energie gekregen om, met terugwerkende kracht
tot in 2003, vrijgesteld te worden van de federale gas- en
elektriciteitsbijdrage die vanaf dat jaar aangerekend werd.
In 2007 hebben enkel het Europees Parlement, het Economisch
en Sociaal Comité en het Comité van de Regios
een aanvraag tot terugbetaling van de betaalde bedragen
(313.504 ) ingediend.
7.1.1. De federale bijdrage gas
Aangezien de CREG elk trimester een vierde van de jaarlijkse
behoeften van de gasfondsen verdeelt onder de houders
van een leveringsvergunning voor aardgas, stemmen de
opbrengsten precies overeen met de verwachte bedragen.
Zo spijzen deze leveranciers rechtstreeks het CREG-fonds,
het sociaal fonds voor energie en het fonds beschermde
klanten32.
De bedragen verwacht in 2007 bevatten het basisbedrag
van elk fonds voor het jaar 2007 evenals, in voorkomend
geval, een aanvullend bedrag om de terugbetaling van de
Europese instellingen te garanderen.
7.1.2. De federale bijdrage elektriciteit
De leveranciers storten elk trimester het bedrag van de
federale bijdrage dat ze hun klanten gedurende het vorige
trimester hebben aangerekend, in één daartoe voorzien
fonds. Op basis van hun attesten33 verdeelt de CREG deze
bedragen vervolgens onder het CREG-fonds, het sociaal
fonds voor energie, het denuclearisatiefonds, het fonds
broeikasgassen en het fonds beschermde klanten34. In 2007
stortte de Administratie van de Thesaurie, ter compensatie
van de verminderingen van federale bijdrage (degressiviteit)
die overeenkomstig de elektriciteitswet door de elektriciteitsleveranciers
worden toegekend aan sommige van hun
afnemers, 42.168.933 in het fonds federale bijdrage, alsook
2.465.105 . Deze bedragen stemmen respectievelijk
overeen met het bedrag van de degressiviteit voor 2007 en
met het saldo van de degressiviteit voor 2006.
In 200635 had de CREG vastgesteld dat de alimentatie van
de vijf fondsen door de elektriciteitssector (via de rechtstreekse
bijdrage en de degressiviteit) lager lag dan de verwachte
totaalbedragen. De CREG heeft hiermee rekening
gehouden bij de berekening van de federale bijdrage 2007
om het gebrek aan opbrengsten van de verschillende fondsen
in 2006 te compenseren. Bijgevolg bevatten de bedragen
verwacht voor 2007, het basisbedrag van elk fonds voor
het jaar 2007 evenals een aanvullend bedrag om het vorige
tekort te compenseren en de terugbetaling van Europese
instellingen te garanderen.
Per 31 december 2007 bedroeg het totale kastegoed van
het fonds federale bijdrage 38.816.253 . Daarvan kon
1.623.214 echter niet onder de fondsen verdeeld worden
omdat het bedragen betrof die voorbehouden waren voor
verschillende specifieke bestedingen.
De geattesteerde degressiviteit voor het laatste trimester
van 2007 bedroeg 10.001.977 , terwijl 9.500.000 forfaitair
gestort werd door de Administratie van de Thesaurie.
Er zal dus nog een aanvullend bedrag van 501.977 moeten
opgevraagd worden bij de FOD Financiën. Tot slot zijn de
leveranciers nog 565.011 verschuldigd.
Op basis hiervan kan nog 38.260.027 onder de vijf fondsen
verdeeld worden.
In 2007 bedraagt het tekort gemiddeld 10,8 % voor de verschillende
fondsen. Tabel 3 toont het tekort dat voor elk
fonds werd vastgesteld.
Tabel 3: Tekort vastgesteld voor 2007, aanvulling inbegrepen ()
CREG
960.240 uro
sociaal fonds energie
2.657.320 uro
denuclearisatie
7.390.116 uro
broeikasgassen
3.735.751 uro
beschermde klanten
2.578.452 uro
Het tekort dat in 2007 voor de verschillende fondsen werd
vastgesteld, had diverse gevolgen voor de uitbetaling aan
de begunstigden ervan.
Ziekelijk nieuwsgierig als we zijn willen we over dat laatste zinnetje toch wel wat meer duidelijkheid vooral het woordje "begunstigden" intrigeert ons want wij denken dat het hier gaat om de slachtoffers van de energiearmoede
Eerst en vooral blijkt dat het fameuse fonds een uitbreiding is van het Hulpfonds van het afgeschafte Controlecomité van Gas & Elektriciteit. We onthouden vooral dat de gelden aan de OCMWs worden uitgekeerd, die dan hiermee de energiearmoede moeten bestrijden...
Maarrrr... het blijkt vooral te gaan om subsidies voor het betalen van... extra personeel !! (in 2002 voor 751 mensen), de rest gaat dan naar het betalen van energieschulden, preventieve en andere acties. We citeren omdat iedereen het goed zou begrijpen :
Wie zijn dus deze ″begunstigden″ ?!... In volgend stuk dat we terug vonden als toelichting voor de Senaat werden ons al heel wat zaken véél duidelijker ...
Evaluatie van het Sociaal Fonds Energie
In de beleidsnota 2004 van minister van Maatschappelijke Integratie is een evaluatie opgenomen van het Sociaal Fonds Energie, gemaakt door het Verbruikersateljee en het Observatoire du crédit et de l'endettement. Daaruit blijkt dat de OCMW's de gelden voornamelijk gebruiken voor het betalen van extra personeel (751 sociaal werkers). Voor 2002 blijkt dat 61,02 % van de subsidie, na de aftrek van de loonkost, ging naar het betalen van energieschulden voor een totaal van 8.312.000 euro. 12,1 % ging naar preventieve acties (1 647 809 euro) en 26,3 % (3.575.663 euro) naar het opzetten van andere acties.
Voor 2003 ging 66,2 % van de resterende subsidie naar de betaling van rekeningen (10.391.000 euro). 11,3 % (1.772.975 euro) werd uitgetrokken voor preventieve acties en 21,3 % (3 341 783 euro) ging naar het opzetten van andere acties, zoals het betalen van mutualiteitsrekeningen of het voorschieten van huurwaarborgen. Voor 2002 en 2003 geldt dat de subsidies, te verdelen volgens artikel 6 van de wet, vaak naar het overnemen van energieschulden ging, en amper naar preventie van energiegebruik. Een serieuze hap uit het budget (3,57 miljoen euro) viel zelfs niet onder de bepalingen van artikel 6. De uitgaven passen binnen het takenpakket van een OCMW (bijvoorbeeld betaling van een stookoliefactuur), maar zijn niet conform de wet van 4 september 2002.
De wet voorziet in een dubbele verdeelsleutel. Geld gaat naar de aanstelling en bezoldiging van sociale werkers en naar projecten in het kader van energiepreventie. Elk OCMW krijgt 37.184 euro forfait per voltijds aangestelde werkkracht. Voor 751 sociale werkers maakt dat 27.925.184 euro, wat de grootste hap uit het totale budget betekent. De wetgever heeft beslist om de beoordeling van die relevantie of er al dan niet terugbetaald wordt op facturen over te laten aan de OCMW's. Op 28 februari moet er een activiteitenverslag ingediend worden door elk OCMW over de besteding van de gelden van het Sociaal Fonds Energie. De niet-gebruikte gelden en niet-gerechtvaardigde uitgaven worden dan in mindering gebracht van de toelage van het komende jaar.
De positie van de OCMW's
Er zijn geen sancties voorzien voor OCMW's die nalaten hun boekhoudkundig verslag vóór 28 februari in te leveren. Er is evenmin bepaald wat de minister kan doen, als hij vaststelt dat het boekhoudkundige verslag in gebreke blijft, of indien de OCMW's hun wettelijke verplichting om een preventief sociaal beleid te voeren niet naleven. Reden hiervoor is de ruime interpretatie die aan artikel 6 uit de wet op het Sociaal Fonds Energie kleeft. Dit maakt het moeilijk om op basis van de wet een gedeelte van het budget verplicht te besteden aan een preventief sociaal beleid.
Dit wetsvoorstel beoogt meer duidelijkheid te brengen, zonder aan de essentie van de wet te raken. De OCMW's genieten de nodige bewegingsruimte om het toepassingsgebied van de wet zelf in te vullen, hetgeen een gevolg is van het feit dat de wet eerder een kader schetst waarbinnen een sociale opdracht aan de OCMW's wordt gegeven, maar waarbij de methoden om deze opdracht te vervullen door de OCMW's zelf kunnen worden bepaald. Uit een voorgaande evaluatie blijkt ook dat OCMW's meer duidelijkheid wensen rond het voeren van een preventief sociaal beleid. Op dat vlak biedt de wet te weinig concrete richtlijnen. OCMW's moeten dit zelf kunnen invullen, maar dat is niet altijd even simpel, zeker niet voor kleinere OCMW's met een gebrek aan technische kennis. Door die onduidelijkheid in de wetgeving wordt het preventief sociaal energiebeleid pas als laatste facet aangepakt, niettegenstaande het een belangrijk onderdeel van de wet is. Daarom dient die bepaling beter omschreven te worden, zodat de definitie duidelijker wordt en de toepassing ervan dwingender.
...
Wij geven hier verder geen enkele commentaar bij Eigenlijk kan iedereen hieruit zijn/haar eigen conclusies trekken & je hoeft niet eens een erg creatieve geest te zijn om dus dat laatste zinnetje uit ons citaat uit het jaarverslag van de CREG in haar volle glorie te begrijpen bovendien is er blijkbaar niet veel zaad in het bakje om bijvoorbeeld een specifiek & vooral lager sociaal tarief te financieren, zoals de vakbonden, o.a. ACV-VOEDING EN DIENSTEN in 2002 ook reeds begrepen & voorgesteld hadden...
2.1.2002
Financiering sociale tarieven gas en elektriciteit moet verzekerd
De concrete regelingen voor de vrijmaking van de gas- en elektriciteitsmarkt dreigen tot gevolg te hebben dat er voor de financiering van de sociale tarieven geen geld meer is. ACV en ABVV vragen daarom een verhoging van het sociaal fonds met minimum 25.000.000 euro. De verhoging moet gefinancierd worden door een toeslag op de tarieven voor het transmissienet.
In 1996 en 1998 werden twee Europese richtlijnen uitgebracht die de geleidelijke vrijmaking van respectievelijk de elektriciteits- en gasmarkt regelden. De bedoeling van de richtlijnen was de gebruikers vrij te laten in hun keuze voor deze of gene leverancier van energie. In theorie zorgt dit voor meer concurrentie en dus voor lagere prijzen.
Omdat de toelevering van gas en elektriciteit beschouwd wordt als een basisrecht, moet het vrije marktprincipe hier echter gecorrigeerd worden. De Europese richtlijnen voorzien dan ook in de mogelijkheid voor de overheden van de Lidstaten om "openbare dienstverplichtingen" op te leggen aan de leveranciers van gas en elektriciteit en aan de netbeheerders. Dit kan gaan over eisen op gebied van milieu, veiligheid, sociale tarieven, minimumleveringen, ...
In België bestaan dergelijke openbare dienstverplichtingen al lang. De belangrijkste sociale dienstverplichting is het aanbieden van een sociaal tarief. Voor de elektriciteitstarieven maken daar in België 180.000 mensen gebruik van, voor de gastarieven 19.000. De vakbonden zijn altijd pleitbezorger geweest voor de uitbouw van het systeem van sociale tarieven. Op deze manier wordt dit basisrecht immers ook verzekerd voor mensen met een lager inkomen.
De financiering van deze openbare dienstverplichtingen moet, volgens de wet op de vrijmaking van de energiemarkten, geregeld worden via een toeslag op de tarieven voor het transmissienet. De vakbonden hebben deze regeling altijd gesteund, want het biedt het voordeel dat alle verbruikers- zowel industriële als residentiële verbruikers- meebetalen.
In het kader van de concretisering van deze federale wet, werd door de regeringsbeslissingen van april en juli 2000 ondermeer voorzien in de oprichting van een sociaal fonds elektriciteit ten belope van 25.000.000 ¬ en een sociaal fonds gas ten belope van 18.000.000 ¬. Het geld wordt gebruikt voor de uitbouw van een schuldbemiddelingsdienst in elk OCMW. Mensen die moeilijkheden hebben om hun elektriciteits- en/of gasfactuur te betalen kunnen zich voor bemiddeling met de leverancier wenden tot het OCMW.
Op zich hebben ACV en ABVV hier niets tegen. Echter, hierdoor is er geen geld meer om de sociale tarieven te financieren. Voor 2002 bedraagt de raming van de kost voor de Specifieke Sociale Tarieven (SST) voor de elektriciteit 16 miljoen ¬ (639 miljoen fr.) en voor de gas 5,5 miljoen ¬ (223 miljoen fr.).
Om te verhinderen dat het eerste gevolg van de liberalisering de afschaffing van de sociale tarieven zou zijn, vragen ABVV en ACV een verhoging van het sociaal fonds met minimum 25.000.000 ¬. Op deze manier wordt de financiering van de specifieke sociale tarieven verzekerd. Deze verhoging moet ook gefinancierd worden door een toeslag op de transmissienettarieven.
...
Al bij al is dit dus één lange treurzang over gebrek aan financiële middelen waar wij natuurlijk alle begrip voor hebben... alleen spijtig voor de sukkelaars die dus wel hun schulden zullen verder moeten blijven betalen, maar die ~erg genoeg om te zeggen~ vooral met een kluitje in het riet worden gestuurd...
...& in onze zoektocht, valt plots ons oog op... een Koninklijk Besluitje dat verschenen is op 10 augustus 2007 in het Belgisch Staatsblad... onder de Federale overheidsdienst : ″Personeel & Organisatie″... Tiens-tiens-tiens... dat is een ministerie dat we nog niet veel zijn tegengekomen in het ganse debat... & wat lezen we daar ?!...
Op de voordracht van Onze Minister van Maatschappelijke Integratie
en op het advies van Onze in Raad vergaderde Ministers,
Hebben Wij besloten en besluiten Wij :
Artikel 1. In artikel 5 van het koninklijk besluit van 14 februari 2005
tot uitvoering van de wet van 4 september 2002 houdende toewijzing
van een opdracht aan de openbare centra voor maatschappelijk welzijn
inzake de begeleiding en de financiële maatschappelijke steunverlening
aan de meest hulpbehoevenden inzake energielevering wordt een § 4
ingevoegd, luidende :
§ 4. Uitzonderlijk wordt 4 miljoen euro van het totaal bedrag van de
niet-aangewende of niet-verantwoorde geldmiddelen afkomstig van de
fondsen van 2006 de volgende jaren en tot uitputting van dit bedrag
gereaffecteerd voor de toekenning van steun bij de aankoop van een
gasconvector ter vervanging van een verwarmingsinstallatie op elektriciteit
of op steenkool.
...
Zeg nu zelf... hallucinanter kan het toch niet ?!... Het Belgische Surréalisme ten top !! Je zou het GODVERRRMILJAAARDEDJU niet eens geloven, als je het niet met je eigen ogen zou kunnen lezen !!
Volgens onze opzoekingswerk was de toenmalige minister van het betrokken FOD ″Personeel & Organisatie″ ene Christian Dupont~momenteel zit Inge Vervotte op dat stoeltje~ & dat moet de periode van de regering van de zogenaamde ″lopende zaken″ zijn geweest...
Onze ongeoorloofde en vervelende commentaar hierop...
Laten we hierbij de volgende "*#@#*"-bedenking maken... & we zullen het dus zéér beschaafd houden... Of de grote verlichte geesten & redders van deze wereld als Christian Dupont beseffen... dat om gebruik te kunnen maken van deze premie ~zie hieronder~ men om te beginnen een NIEUWE gaskachel dient te kopen, die aan allerlei vereisten & voorwaarden dient te voldoen... & dat die nieuwe gaskachel ook volgens de normen dient geplaatst te worden door een "Erkend Vakman"... Verder, dat dit soort nieuwe kachels zo ongeveer MINIMUM 1000 à 1250 kost... & dat mensen die energiearmoede kennen & torenhoge schuldenlasten meetorsen omwille van die energiearmoede meestal GEEN geld hebben... anders zouden ze dus ook géén schulden hebben & zouden ze ook géén energiearmoede kennen !! ...hebben de "Christian's Dupont's" ...& de àndere "Janssens & Janssens", de "Grote Rode Kruisvaarders Tegen de Oude & Nieuwe Armoede" misschien enig idee hoe we dit klein akkefietje van een armoedeprobleem zouden kunnen oplossen, maar dan op een zinnige manier ?!... "*#@#*"
Premie KVBG: Installatie van een gesloten gaskachel met HR+-label.
Beschrijving
De premie is enkel geldig voor HR+ kachels (individuele gasradiatoren) en niet voor HR+ of HRTOP ketels (centrale verwarming). Premie van 150 euro voor een gesloten HR+ gaskachel (type C). De installatie dient door een gehabiliteerde installateur verricht te worden. De premie loopt minstens nog tot maart 2008.
Opmerkingen
De premie wordt gegeven door KVBG (Koninklijke vereniging van Belgische Gasvaklieden). Enkel toestellen die opgenomen zijn in de lijst van HR+-toestellen van de KVBG komen in aanmerking. Indien het oude toestel niet meer voldoet aan de huidige NBN-norm D51-003 dient dit verschroot te worden.
...
Voor de rest zullen we ons hier verder in àlle beleefdheid & welvoegelijkheid ook maar van àlle andere & verdere commentaar onthouden, want anders krijgen we straks ook nog eens ″Den Bond van Verkopers van Gààzzstove″ ~gasconvectoren~ op ons dak... & daar zijn we toch heel erg bang van...
Als afsluiter & in het kader van uw subsidiële vraag voor "Vrijwillige Euthanasie Thuis" geven wij u lectuur van onze Rode Ridder & "Kruisvaarder Tegen de Armoede"... Kameraad Dupont... Met de volgende ronkende speech op zijn blog :
Mon dernier discours, au meeting final de Charleroi
Par Christian le 9 juin 2007
Camarades,
Chères amies, chers amis,
Le dernier rapport général sur la pauvreté nous a renvoyé à cette réalité implacable : 15% de nos concitoyens vivent sous le seuil de pauvreté.
Au quotidien, cela veut dire quune personne bénéficiaire du revenu dintégration ou dune allocation de remplacement vit avec un revenu mensuel de 657.
Quand on sait, que le loyer moyen tourne autour de 350 ou 400 et que le prix de lénergie a quasi doublé en 4 ans, on mesure la difficulté à laquelle nombre de nos concitoyens ont à faire face.
Autre chiffre préoccupant : 350.000 Belges sont surendettés et ce surendettement touche aussi des familles dans lesquelles les deux conjoints travaillent.
Ce constat implacable que les personnes vivant dans la pauvreté mavaient confié comme un ultime acte despoir, je lai porté au niveau du Gouvernement et nous avons agi :
- le revenu dintégration et lallocation de remplacement auront été augmentés de 10% sur les deux dernières
- Nous avons créé un Fonds social chauffage qui a aidé plus de 100.000 familles à concurrence de 142 par intervention moyenne
Toutes mes rencontres sur le terrain mont renforcé dans cette conviction quil fallait faire plus demain. Il est odieux de parler ici dassistanat. Ne pas le faire serait une forme de non-assistance à personne en danger !
Concrètement quallons-nous faire de plus demain ?
- Travailler sur les revenus : lier les allocations sociales au bien-être dès 2008, les augmenter de 10% sur la législature qui va souvrir et de toute manière faire en sorte que plus aucun de nos concitoyens ne vive sous le seuil de pauvreté, soit 822
- Travailler sur les dépenses : en créant un fonds dénergie unique et en permettant aux familles en difficultés dobtenir des prêts sans intérêt pour isoler leur logement
- Agir pour que chacun ait droit à un logement digne sans devoir y consacrer lessentiel de ses revenus : ceci passe pour nous par un contrôle des loyers sur base dune grille de référence, qui permettra au juge de paix dintervenir face à des propriétaires peu scrupuleux. Cela passe aussi par un Fonds public pour aider les personnes défavorisées à constituer une garantie locative.
- Abaisser les taux maxima de toutes les ouvertures de crédit à 10%
- Lutter également contre les nouvelles forme dexclusion qui simmiscent dans notre société. Je veux parler de la fracture numérique, notamment. Au PS, nous refusons que laccès à Internet et aux nouvelles technologies deviennent une nouvelle source dexclusion.
- Grâce à lintervention du Gouvernement fédéral, près de 400 espaces publics numériques ont déjà pu être créés dans notre pays (dans des bibliothèques, des CPAS, des associations locales, etc.). Nous devons aller plus loin : demain, le PS sengage à ce que chaque personne ait accès à un espace public numérique à proximité de son domicile. Pour faire des nouvelles technologies un outil dintégration et non dexclusion.
Rudy vous dira ce quil compte faire dans le domaine de la santé, Marie dans le domaine de la formation.
Je voudrais toutefois souligner que les CPAS remettent à lemploi chaque année 10.000 personnes.
Nous voulons renforcer cette politique dont on sait trop peu quelle donne de merveilleux résultats.
Vous me permettrez un seul exemple : celui de ces jeunes qui sont en train de rénover des logements durgence à lintiative dun CPAS de la région ; ces jeunes qui étaient hier sans qualification ont appris sur le terrain à plafonner, carreler, maçonner. Ils seront comme, on le dit, à la fin de leur contrat employables dans des métiers dits en pénurie.
Un mot encore sur les personnes handicapées.
Parce quon loublie trop souvent, 13% de notre population souffre dun handicap modéré ou sévère. Et ces personnes font souvent face aux pire difficultés pour se déplacer en ville, accéder à des services ou, pire, accéder à un emploi. Pour le PS, cela ne peut être toléré.
Lorsque je suis arrivé au département de la fonction publique, jai fait vérifier dans quelle mesure le quota de 2% en matière de personnes handicapées était respecté.
Nous en étions à 0,98%. Sous limpulsion dun Plan diversité solide, nous en sommes aujourdhui à 2%. Pour nous, ce nest pas encore assez, cest pourquoi le PS sengage à porter ce quota à 3% pour la prochaine législature.
Pourquoi ? Parce que la Fonction publique doit être le reflet de notre société et doit se porter comme un employeur modèle, en offrant à tous légalité des chances. Comme doit lêtre lentreprise privée, notre programme a des exigences à cet égard.
La loi anti-discrimination que jai fait voter dernièrement au Sénat entrera en vigueur le lendemain même des élections. Il sagit dun outil qui permettra de renforcer encore la lutte contre les discriminations, singulièrement les discriminations à lembauche qui touchent nombre de nos concitoyens et notamment les personnes handicapées.
Voilà, camarades, trop vite dit, un série de mesures concrètes qui montrent notre volonté dagir pour un monde plus juste, un monde dans lequel les inégalités ne sont pas une fatalité.
Lhonneur des socialistes, cest de travailler pour légalité.
Notre raison dêtre cest de lutter contre les injustices et la précarité.
Cest notre combat de toujours.
Cest notre engagement daujourdhui.
Cest notre feuille de route pour demain.
...
*Diepe zucht* ...We zijn goed bezig !!...
We herhalen dus even voor de duidelijkheid... *GRIJNS*...
″Notre raison dêtre cest de lutter contre les injustices et la précarité″* ... * ( lezertjes die het franse woordje ″précarité″ niet zouden kennen willen we toch even helpen. Het betekent ″armoede″) ...*GRIJNS*
...
(NVDR - ″achetons un convecteur à gaz″ altijd handig als je naar aanleiding van onze artikelenreeks & na je gemotiveerde aanvraag voor ″Vrijwillige Euthanasie in Huiselijk Verband″ een doe-het-zelf-actie in die richting overweegt... *cynical GRIN* )
