De olieramp voor de Golf van Mexico blijkt een van de grootste milieurampen ooit. De ontploffing op het olieboorplatform Deepwater Horizon veroorzaakte 11 doden, 17 gewonden, en de milieuschade is haast niet te meten. Hij legt ook bloot hoe slecht de overheid bij machte is om op te treden -of wil optreden- tegen bedrijven die het minder nauw nemen met veiligheid en milieu. Nieuwe rampen, of het nu ecologische of economische zijn, staan in de sterren geschreven. Hoe komt dit?
Anti-overheidsdenken
Vooreerst is regulering een zeer vies woord, vooral in de VS. Amerikanen hebben een hardnekkige afkeer voor regelgeving en controle op de naleving daarvan.Regulation is like a four-letter word. omschrijft Celeste Monforton, voormalig diensthoofd-beleidsadviseur bij de Mine Safety and Health Administration, het treffend.
Het publieke debat is de voorbije 40 jaar inderdaad gedomineerd door politici met een openlijke en ideologische antipathie voor regelgeving. Ondanks de ravage die Deep Horizon heeft aangericht, blijft deze anti-overheid ideologie overheersen, stelt Paul Krugman, Nobelprijswinnaar en economist bij New York Times, vast. Krugman ziet dit als gevolg van de opkomst van de Tea Party beweging. En niet alleen de energiesector is hierdoor verziekt. Krugman ziet dezelfde gevolgen van deze houding, een falende regelgeving, in de financiële sector.
Nefaste financiële verwevenheid
Samenhangend met deze overheersende anti-overheidideologie, is de verwevenheid van politiek en bedrijfsleven in de VS nefast voor goed overheidsbeleid. Bedrijven uit allerlei industrietakken binden maar wat graag politici en partijen aan zich door hun kiescampagnes te sponsoren. De cijfers en onderzoeken van het Center for Responsive Politics tonen dit duidelijk aan.
Zo haalde British Petroleum (BP) in verkiezingsjaar 2008 vlot de top-10 van oliebedrijven die politieke partijen en kandidaten sponsoren. BP is een hoofdrolspeler in de olieramp met Deepwater Horizon in de Golf van Mexico. In de steenkoolmijnsector haalde Massey Energy in 2008 de top-20 van sectorbedrijven die politieke partijen sponsoren, en is vandaag opgeklommen tot plaats 11. Massey Energy is dan weer verantwoordelijk voor de recente dodelijke mijnramp in West Virginia.
De financiële wereld is ook wat dit betreft in hetzelfde bedje ziek. Goldman Sachs, JP Morgan Chase, en Citigroup vormen samen de top-3 van financiële sectorbedrijven die politici sponsoren - in verkiezingsjaar 2008 spendeerden ze samen maar liefst 15.246.787 dollar. Deze drie bedrijven speelden een sleutelrol in de financiële crisis van 2008. Ook daar bleek risicovol gedrag een van de oorzaken.
Het is duidelijk waar deze financiële verwevenheid en anti-overheidideologie toe leidt: politici laten zich verleiden om zo weinig mogelijk regulering in wetten te verankeren.
Een beschamende hoorzitting is één ding. BP blijft er ook in slagen om wetgevend werk weldegelijk onderuit te halen. De Senaat werkte aan een betere regelgeving om oliebedrijven meer financieel verantwoordelijk te maken. De Big Oil Bailout Prevention Liability Act voorzag concreet in een hogere plafond voor de financiële verantwoordelijkheid voor oliebedrijven, namelijk tot 10 miljard dollar. Onder de huidige wetgeving is BP slechts voor maximaal 75 miljoen dollar verantwoordelijk voor de opkuis. Terwijl BP de gevolgen van de ramp nog steeds niet onder controle krijgt, werd de stemming van deze wet doodleuk geblokkeerd door andere senatoren.
Het kan nog degoutanter. Transocean Ltd., de Zwitserse onderaannemer van BP wat betreft het Deepwater Horizon boorplatform, vraagt ondertussen aan de rechter om zijn financiële verantwoordelijkheid voor de ramp te beperken tot 27 miljoen dollar. Het bedrijf stelt dat het enkel financieel verantwoordelijk is voor de restwaarde van het verkoolde booreiland en de gezonken vracht. Het bedrijf beroept zich hiervoor op een schimmige maritieme wet uit 1851. Voor de olieramp werd de waarde van Deepwater Horizon nog geschat op meer dan 500 miljoen dollar. En het verlies van 11 mensenlevens is natuurlijk onschatbaar. Kan een CEO nog onethischer handelen?
Verziekte bedrijfswereld, vervuilde politiek
De ramp met Deep Horizon laat zien waar een afkeer van regulering, onethische bedrijfsvoering en succesvol lobbywerk in functie van de bedrijfsdoelstelling toe leiden: verlies van mensenlevens, verspilling van overheidsgeld en onnoemelijk grote milieuschade. Sommige bedrijven zijn echt maar op één ding uit: zoveel mogelijk langs de kassa passeren, no matter what. Politici en overheden moeten dan ook opnieuw beleid voeren in het algemeen belang, niet in het belang van enkele bedrijven. Anders staan nieuwe rampen, of het nu ecologische of economische zijn, in de sterren geschreven.
Om het niet steeds over De Wever en frietzakken te hebben doen we de stap naar Sociaal Europa. Hoe zo sociaal Europa. Wel Fiat stelt de Italiaanse bonden voor om de productie van de Panda terug te halen uit Polen. Over de Polen die hiermee werkloos worden wordt natuurlijk niet gepraat maar zijn de Italiaanse arbeiders daar nu gelukkig mee? Blijkbaar werden een aantal vakbonden ginder bereid gevonden een akkoord te sluiten dat een aantal grondrechten van elke individuele werknemer dreigt af te schaffen in ruil voor tewerkstelling. We gaan regelrecht terug naar de 19 eeuw maar lees zelf waarover het gaat en lees goed want we dreigen dat ooit te mogen meemaken ook bij ons Stel je even voor dat Fiat Opel Antwerpen zou uitkiezen maar wel met de zelfde voorwaarden? Hypothetisch? Ok, maar toch het nadenken waard....
FIOM-CGIL rejects company proposal, saying it violates constitutional rights to strike and sick leave
The document is unacceptable. The central committee of FIOM, the CGIL-accredited engineering union, yesterday afternoon unanimously rejected Fiats final proposal for the reorganisation of Panda production at the Pomigliano plant. The plan has already been accepted by the FIM-CISL, UILM,FISMIC and UGL unions. FIOMs Maurizio Landini, who had earlier met CGIL leader Guglielmo Epifani, asked Fiat for a proper negotiating table, offering leeway on the 18-shift issue and bringing the whole deal back within the context of the national contract, existing law and the constitution. A referendum was ruled out while the text contains exceptions to non-negotiable rights. Manoeuvring began after the separate rescue agreement for the plant and after Fiats CEO Sergio Marchionne a couple of days ago called the agreement a huge step forward and said the livelihoods of 5,000 people are at stake. How many parties do we have to agree with to give 5,000 people a job?.
The blue-collar union secretary hoped there would be a shared solution with the other unions. Ernesto Auci, Fiats institutional relations manager, said on SkyTG24: They look to me to be positions that are more ideological than practical. If you sign an agreement, you have to commit to keeping it because otherwise theres no point in agreeing. We make investments on the basis of a commitment. Were not about to renegotiate it in 12 months time.
FIOMs no was not unexpected. The CGIL secretariat had already convened in the morning, chaired by Guglielmo Epifani, and the Fiat case was high on the agenda. In the end, the CGILs stance reflected the position outlined by Mr Epifani: yes to the agreement but with no compromise on issues involving individual rights that cannot be traded off for jobs and create unlawful situations on sick leave and the right to strike. The CGIL secretary pointed out that the clause on the right to strike [which lays down sanctions for workers and unions in the event of strikes against the overtime agreement - Ed.] is unlawful because it seeks to transform the constitutionally guaranteed individual exercise of the right to strike into a breach of contract entailing dismissal. Any signature to this clause is not merely invalid, it is null and void. The CGIL embraces the need to confront possible absenteeism and keep it to the bare minimum, confirming that agreements subscribed still commit the entire organisation to their observance in toto. Moreover at Pomigliano, there are no alternatives to the plant and its supply base in the territory and the province. That is why it is essential that the investment announced by Fiat should go through, restoring certainty to the territory. Fabrizio Solari from the CGIL secretariat sums up: Theres no more wiggle room. Lets eliminate the contestable issues and close things with a signature.
However, for FIOM it is not just a matter of intangible rights. The agreement needs to be changed: If we establish the principle that it is necessary to make exceptions to national contracts and laws to invest in Italy, were opening a Pandoras box. The counter-proposal is to go back to the national contract: Fausto Durante, an FIOM leader close to Mr Epifani, says: Weve taken a step forward. For us, it represents a turnaround. Were agreeing to 18-shift working with 40 hours overtime, offering all the flexibility required and guaranteeing production of 280,000 Pandas but were staying within the limits of the contract.
FIM-CISL rejects the idea that the agreement violates the right to strike and has called on workers to vote in a referendum, the instrument that will enable us to fully endorse the agreement. UGLs Giovanni Centerella confirmed his stance: Tomorrow [Wednesday Ed.], the UGL will confirm at the Confindustria negotiating table its yes to the agreement for production of the New Panda at Pomigliano dArco. The meeting takes place today at 2 pm. Meanwhile, FIOM has said it will join the general strike on 25 June for eight hours, instead of the four originally announced. Finally, FIOM will also take part in the day of struggle called for 9 July by the Italian press federation in protest at the gagging law.
Posted on dinsdag 15 juni 2010 15:31:44 by markomalley
(ANSA) - Rome, June 15 - The FIOM autoworkers union is sticking to its guns in rejecting Fiat's conditions for investing 700 million euros in its plant in Pomigliano d'Arco, near Naples, and said it will not accept the accord even if workers approve it in a referendum vote.
Speaking on Italian radio Tuesday morning, FIOM National Secretary Giorgio Cremaschi said "our position is very clear, we do not believe that rights can be sacrificed to resolve a crisis. We will oppose this even if the workers vote to approve it".
"Should workers vote to increase the number of shifts at a factory, even if this means more work, we would accept this because the national contract foresees it. "However, if workers are asked to give up their right to strike or change regulations regarding their safety, then we will oppose this. Such rights cannot be the subject of a referendum vote in a single factory," Cremaschi explained.
FIOM is part of Italy's biggest trade union CGIL which on Monday said that while it was FIOM's decision whether or not to accept the Fiat accord, "in Pomigliano and the surrounding province there is no alternative to the plant. For this reason it is essential that Fiat goes ahead with its announced investments".
At the same time, CGIL added, the accord did introduce questionable conditions regarding individual rights and labor laws.
Fiat has demanded major union concessions to boost productivity at the Pomigliano plant in order to move production of its top-selling Panda model there from Poland.
It has also made it clear that without an accord not only would it not invest in Pomigliano but it would close the plant down.
Italy's other leading unions - including CISL, UIL and UGL - gave their green light to the Fiat accord plan at the end of last week.
On Tuesday they are set to meet with Fiat to work out details on the accord for Pomigliano.
In an interview published Tuesday in the Rome daily La Repubblica, CGIL leader Guglielmo Epifani urged Fiat CEO Sergio Marchionne to revise the company's demands because "you can't trade rights for jobs".
In the proposal advanced by Fiat, Epifani said "there are conditions which present very serious problems. These include those regarding illness coverage and limits to the the right to strike. We have consulted leading legal experts who have told us that not only are these clauses illegitimate but they are also unconstitutional".
"Thus our reservations are well-founded. In court the accord would not hold up," he added.
In regard to the possibility that Fiat will close Pomigliano because unions did not accept its plan, what Marchionne has referred to as 'plan B', Epifani said "this would also be a defeat for him. I hope he does not do this, but I also know that 'plan B' is in his hands".
CISL leader Raffaele Bonanni on Tuesday said his union, Italy's second-largest, was ready to sign the Fiat accord and blasted FIOM for "lying".
"The rules in the national contract are all safeguarded.
What FIOM has been saying are all lies and I appeal to the CGIL's sense of responsibility. I respect Epifani's intellectual honesty and hope he does not get blinded by the smokescreen FIOM is trying to create in order to mislead the media and once again hide its own aversion to innovation," Bonanni said.
According to the union leader, what is important is "to invest in Italy and above all to send a message that our country is open to investment. Our greatest risk is that Fiat decides to invest not in Italy but in Serbia, Poland or Detroit".
Despite FIOM's opposition to the Fiat offer, Labor Minister Maurizio Sacconi on Tuesday said he was optimistic that conditions existed for all parties to come to an agreement which will allow Fiat to invest in Italy. Aside from the 700 million euros needed to move Panda production to Pomigliano, Fiat's latest business plan calls for investments in Italy totalling 20 billion euros over the next five years.
"It is our hope that, aside from legitimate reservations, common ground can be found. This taking into account that what is at stake is not only the survival of Pomigliano but also Fiat's future and that of our southern regions," Sacconi said.
An accord, he added, "would send a message to those who are interested in investing in the south that unions are ready to create the conditions with which to ensure competitiveness and quality". Although he has been accused by critics of blackmail, Marchionne has justified Fiat's demands for Pomigliano on the grounds that plants like the one near Naples "can operate only if they do so at full capacity".
"There is no blackmail. Mine is an invitation to take part in the realization of a project," the CEO said at the presentation of Fiat's new business plan in April.
Marchionne made it clear at the time that boosting production at Pomigliano and other investments could not be completed without an accord for greater flexibility with unions.
"What is important is to strike an accord. Without an accord there can be no investment and there are 700 million euros waiting there for someone to reach an agreement," he said.
"Even if it will take five years to spend, we intend to invest (in Italy) some 20 billion euros. I believe unions can be happy with that," the CEO said.
Een mooie analyse van Dave Sinardet die ook onze medeblogger Bruno 232 ofte Bruno Yammine niet is ontgaan. Wij delen zeker niet de visies van Bruno maar blijven hem wel één van de beste bloggers vinden en vinden zijn analyses steeds vlijmscherp. Spijtig genoeg hangt hij rond bij de nostalgici van BUB maar dat is zijn volste recht en maakt hem niet minder lezenswaardig!
Acht jaar geleden had DAVE SINARDET zijn eerste media-optreden met Bart De Wever. Hij zag hoe de Vlaamsnationalistische voorman een kleine transformatie onderging.
'Bruggen bouwen', dat wil Bart De Wever naar eigen zeggen doen. Zo verwoordde hij het alleszins in zijn overwinningsspeech zondagavond. Ondergetekende, wiens column in deze krant twee jaar lang de titel 'Bruggen bouwen' droeg (dit jaar werden die titels afgeschaft) zonder dat hij vaak van Vlaamsnationalistische bijbedoelingen werd verdacht, kan De Wever uiteraard enkel bijtreden. Als grootste partij, die nu bijgevolg het initiatief moet nemen, is het bouwen van die bruggen ook de verantwoordelijkheid van De Wever geworden. Zoals het in 2007 die van Leterme was.
Persoonlijk ben ik nog steeds zeer sceptisch over de slaagkansen van dat bouwproject. Er staat wellicht sneller een Lange Wapper in Antwerpen dan dat met N-VA rond de tafel de tegenstellingen over BHV worden overbrugd. Maar goed, niets is uitgesloten. De Wever wil nu alvast praten over BHV, terwijl ook dat twee maanden geleden nog uitgesloten was. Er is dus op zijn minst een schopje in de grond gestoken.
Korte broek
Toen ik De Wever gisterenochtend tegenkwam in de studio's van Radio 2 in Antwerpen, moest ik terugdenken aan onze eerste ontmoeting. Acht jaar geleden was dat, in een andere studio, die waar het tv-programma Trommels en trompetten van Marc Reynebeau werd opgenomen. Het was voor ons beiden één van onze eerste tv-optredens. Het onderwerp van de uitzending was nationalisme - dat voor ons beiden een academisch studieobject was - en waar we een ietwat uiteenlopende mening over hadden. Bart had zijn visie ondertussen ook omgezet in politiek engagement. Enkele maanden eerder was de N-VA boven de doopvont gehouden als de Vlaams-radicale en rechtse opvolger van de Volksunie. Boegbeeld was Geert Bourgeois, maar inhoudelijk speelde De Wever al een belangrijke rol.
Het werd tijdens die uitzending zeer duidelijk: De Wever was, behalve een intellectueel, ook een politiek talent. Een uitstekende debater vooral. En zeer rationeel. Toen al verzette hij zich met kracht tegen het beeld van de romantische Vlaamsnationalist die in korte broek op de Groeningekouter met een Vlaamse vlag staat te zwaaien.
Hij vertelde niet het traditionele Vlaamsnationalistische verhaal, dat de noodzaak aan Vlaamse autonomie baseert op het bestaan van een Vlaamse natie, volk, identiteit en cultuur. Dat was bijvoorbeeld nog wel het discours van Luc Van den Brande, Vlaams minister-president voor CD&V tijdens de jaren negentig. Wanneer hem gevraagd werd wat die Vlaamse identiteit precies inhield, stond hij met zijn mond vol tanden, maar ze was wel de dwingende reden voor een grote staatshervorming. De Wever begreep dat je met zo'n verhaal geen levensvatbare partij meer uitbouwt. Die Vlaamse natie is een kwestie van geloof. Als je niet gelooft, zul je niet snel overtuigd worden. Van een rationele analyse kan je als niet-nationalist wel overtuigd worden. Dat geldt bijvoorbeeld voor het verhaal van de twee democratieën in één land.
Solitude triste
Natuurlijk, De Wever was en is een nationalist, die bijvoorbeeld nog steeds jaarlijks naar het Vlaams Nationaal Zangfeest gaat. Maar die ook perfect weet hoe in te spelen op een veranderde maatschappelijke context. Sommigen, vooral aan Franstalige kant, maken de fout om niet goed naar dat discours te luisteren en er ook echt een intellectueel onderbouwd antwoord op te geven. Dat zag ik vorige week weer mooi geïllustreerd tijdens het debat tussen De Wever en Louis Michel (MR), dat De Standaard en Le Soir organiseerden in de AB. Michel was zeer scherp, maar viel De Wever enkel aan op het feit dat hij nationalist is (met als hoogtepunt het verwijt dat De Wever een 'solitude triste' vertegenwoordigt). En hij bleef in die intentieprocessen steken zonder het debat ten gronde aan te gaan, waardoor hij uiteraard alleen preekte voor de eigen parochie (de Franstaligen in de zaal).
Een beetje vergelijkbaar bleven de aanvallen van de Vlaamse partijen tegen de N-VA tijdens de campagne steken in de beschuldiging: u bent voor separatisme. Geen onterechte opmerking, maar over de fundamentele argumenten en visie van De Wever werd nauwelijks gedebatteerd. Toppunt was Open VLD, die erin slaagde zich op communautair vlak als een N-VA light te presenteren en mee te gaan in de strategie van De Wever door plots de juridische fictie van het 'confederalisme' te omarmen. Zelfs Groen!, een partij met een visie op federalisme die het meest tegengesteld is aan die van de N-VA, durfde die blijkbaar niet echt naar buiten te brengen en bleef steken in het verhaal dat hun verschilpunt de goede contacten met zusterpartij Ecolo waren. Geen onbelangrijk argument, maar ook geen duidelijk uitgewerkte visie op staatshervorming.
Leuke jongens en meisjes
Zag ik in de lente van 2002 in De Wever best een politiek talent, dat hij ooit de populairste politicus in Vlaanderen zou worden was nooit in mij opgekomen. Zijn discours klonk nog vrij intellectualistisch, al paste hij dat natuurlijk ook toen ook al aan zijn publiek aan. Maar de N-VA speelde dat intellectualistische, serieuze imago toen ook echt uit. Het was de tijd van Steve Stevaert (SP.A), van de leuke meisjes en jongens van paars. En van de tv-formats die hen op het lijf geschreven waren. Het soort tv-formats die met name Siegfried Bracke op de openbare omroep had geïntroduceerd en verdedigd. De N-VA verzette zich daartegen - zeker Geert Bourgeois had er een broertje aan dood. De partij vroeg ooit aan de andere partijen dat ze zich allemaal zouden engageren om niet aan spelletjesprogramma's deel te nemen.
Niemand kon toen vermoeden dat Bart De Wever enkele jaren later wereldbekend in Vlaanderen zou worden dankzij het tv-spelletje De slimste mens ter wereld of dat hij op de cover van P-Magazine zou prijken met zijn hand op de frêle schouder van Miss België. En nog minder dat Siegfried Bracke voor de N-VA een lijst zou trekken.
Het discours van De Wever werd ook gaandeweg minder intellectualistisch en meer sloganesk, met uitgesproken anti-establishmenttoetsen en populistische kantjes. Tegelijk begon het minder radicaal-communautair en minder separatistisch te klinken. Een duidelijke evolutie, een 'bocht' zo u wilt, in het profiel en discours van de N-VA die ondertussen de Lijst De Wever werd. Zo slaagde De Wever erin om het hele rechtse spectrum van de Vlaamse politieke kaart te hertekenen en zowel kiezers van christelijk centrumrechts, liberaal rechts, populistisch rechts als extreemrechts aan te spreken.
In 2002 had ik niet kunnen vermoeden dat ik De Wever acht jaar later zou terugzien in de studio's van Radio 2 om daar zijn tsunami-overwinning bij de federale verkiezingen te becommentariëren. De Wever zelf ook niet.
DAVE SINARDETWie? Politicoloog aan de UA en DS-columnist. Wat? De Wever heeft een lange weg afgelegd. Waarom? In het begin klonk hij nog vrij intellectualistisch, gaandeweg werd hij sloganesker.
Beste lezertjes, de verkiezingsuitslagen zijn steeds een bron van groot
jolijt. Vooral de lijstjes met voorkeurstemmen genieten onze voorkeur.
We hebben wat rondgeneusd bij de stemmenkanonnen en we keken reikhalzend
uit naar de uitslagen van sommige Vlaamse ministers. Voel je ons al
komen, beste Carolien? Als strenge voorzitster van onze geliefde sossen
hanteer je graag de roe. In het verleden mocht onze Frank dat
ondervinden. We weten dat hij nukkig kan zijn maar Frankske haalt wel
stemmen, veel stemmen zelfs! Als de SP-a gedeeltelijk heeft
standgehouden is dat voor een deel te danken aan zijn terugkeer. Maar er
zijn, sorry voor de nogal negatieve term, pipo's waarvan je je toch kan
afvragen wat ze in hemelsnaam hebben uitgestoken om minister te mogen
worden. In het preciese geval dat we in de mot hebben valt dat te
herleiden tot het feit dat ze een Brusselaar in de Vlaamse regering
moesten hebben. En zoals iedereen weet, zijn Vlaamse Brusselaars die
minister kunnen worden zo zeldzaam als sneeuwluipaarden in de Congo.
Daarom kreeg Pascal Smet de post van Minister van jeugd, onderwijs en
gelijke kansen. De keuze om dit departement aan dit sujet toe te
vertrouwen zegt veel over het belang dat de Vlaamse regering hecht aan
deze drie totaal onbelangrijke sectoren... Nu goed, een minister is
een bekende Vlaming dus mogen we toch verwachten dat zeker onze Pascal
Smet die nooit een gelegenheid mist om in de kijker te lopen, wel wat
stemmen kan ronselen. Hij kwam wel niet meer op in Brussel want daar zou
hij waarschijnlijk na zijn nogal woelige passage daar amper een fractie
van de stemmen gehaald hebben van partijen zoals de Pirate Party. Maar
in het arrondissement Vilvoorde werd hij wel levend begraven zodat hij
niet te fel in de kijker liep maar er zijn grenzen. Wij zochten het even
voor onze lezertjes op: In het arrondissement Vilvoorde stemden 51729
personen en daarvan stemden er 6431 op de sossen van Hans Bonte. Een
zeer behoorlijk resultaat. Onze Pascal duwde, enfin het werkwoord duwen
is nogal fel uitgedrukt, de lijst. Hij haalde, en we herhalen het
nogmaals, als Vlaams Minister van onderwijs, jeugd en gelijke kansen, de
riante score van 235 stemmen. TWEEHONDERDVIJFENDERTIG! Wij rekenen
dolgraag zijn "penetratiegraad " uit. Hiermee bedoelen we wel degelijk
om alle misverstanden te vermijden, het percentage dat zijn
stemmenaantal vertegenwoordigt op het totaal aantal stemmen: 0,004...0,004 of 0,04% Als we kijken naar zijn stemmenaantal
in vergelijking met het aantal stemmen voor de sossenlijst komt hij aan
een iets beter resultaat: 0,03 ofte 3%... Wedden dat zotte Jos van
de Groene Hond volgende keer drie keer zo veel stemmen haalt? En die is
belange geen Vlaams Minister van Onderwijs!
Op zijn webstekje: http://www.pascalsmet.be/article/we-moeten-weer-vooruit/
bedankt dit stemmenkanon al "onze" kiezers. Tja met zijn kiezers is hij
vlug rond want wij halen zelfs dagelijks meer lezers dan hij kiezers
als Minister... We hadden gezegd dat we hem in de gaten zouden houden
maar als we de vergelijking maken tussen Frank VDB toen hij op dat
zelfde departement zat en deze jongen...kunnen we alleen maar besluiten
dat hij loon naar werken heeft gekregen. Carolientje, zoek eens een
andere Brusselaar, vraag het eens aan Toone van het
marionettentheater...
We beloofden jullie vanaf vandaag weer te schrijven over de dagdagelijkse ergernissen. Wel dat is dan zo meteen het geval. Want we hebben de indruk, neen zelfs de absolute zekerheid dat onder druk van het duidelijk heroplevende Vlaams nationalisme sommige oude monsters weer uit het moeras beginnen te kruipen. Het moet nu eens voor eens al altijd duidelijk worden gemaakt dat de verdediging van de Nederlandse taal in Vlaanderen en des te meer in Brussel niks maar dan absoluut niks te maken heeft met ras. We verklaren ons nader want dat klinkt natuurlijk erg wazig, belegen en beladen met het stof uit onheugelijke tijden. In het kielzog van de democratische fractie binnen het NVA sluipen toch weer de traditionele bruine gifkikkers mee in de overlegstructuren. Dat bleek dus het geval in Brussel. Een klein onbeduidend nieuwsberichtje meldde ons dat een nieuwe voorrangsregel ingevoerd werd voor Vlamingen in het Brussels onderwijs. Lijkt niet meer dan logisch maar is dat allesbehalve. In een stad waar Vlamingen zeker en vast geen 55% van de bevolking uitmaken is dergelijke maatregel onzin en pure segregatie. Voor Brusselaars die dagdagelijks rondlopen tussen Koekelberg en het Zoniënwoud moet het toch al lang duidelijk zijn dat de toekomst van het Nederlands zeker en vast niet in de handen ligt van de autochtone (en meestal erg elitaire) Vlaamse bevolking. Laten we mekaar goed verstaan: met autochtoon bedoelen we de ingeweken rijke Vlaamse elite en niet de originele Vlaamssprekende kleine Brusselaar die stilaan dreigt uit te sterven. De toekomst van het Nederlands ligt in de handen van tweede en derde-generatie allochtone Belgen die in het Nederlandstalig onderwijs terecht kunnen. Je hoort trouwens meer en meer van die jongeren onder mekaar praten in een meer dan behoorlijk Nederlands en ze springen vlotjes over naar het Frans en hun eigen moedertaal, hetzij Turks, hetzij Arabisch hetzij één van de talrijke andere talen die Brussel rijk is. Maar owee, plots dagen daar een paar ingevoerde West-Vlaamse nationalisten in Brusselse overlegorganen op en krijg je discussies over de rechten van DE Vlamingen in Brussel. Wat is dat voor een beest DE Vlaming in Brussel? Voor ons gaat het om de verdediging van onze taal, ja ook als linksen doen we dat, maar niet in naam van ras en grondgebied. Het gaat erom Nederlandskundige en meertalige mensen de kans te geven, ongeacht ras, afkomst, godsdienst, overtuiging en andere troelala om zich hier voor henzelf en hun kinderen een toekomst op te bouwen. Natuurlijk gunnen we iedereen dat. Maar het lijkt ons toch duidelijk dat meertaligheid en daar hoort de kennis van het Nederlands bij, een troef is voor de economische ontwikkeling van een ganse regio en dus iedereen ten goede zal komen. Vlaminegen en anderen. De nieuwe maatregel is dus pure segregatie en grijpt terug naar remedies uit een verleden dat al lang dood en begraven had moeten zijn. Het meest hallucinante dr aan is dan nog dat een socialistisch, of tenminste wat daar voor moet doorgaan, minister hieraan vlotjes meedoet! Dit soort beslissingen staat dus volledig haaks op het socialistisch ideeëngoed waarvan Pascalleke dus meer dan waarschijnlijk geen kaas heeft gegeten. Meer dan ooit moeten de weinige Vlaamse linksen waartoe wij Pascal Smet dus duidelijk NIET rekenen waakzaam blijven dat de oude ideeën van een stinkende rechtse ideologie niet weer langs kieren en gaten mee binnen spoelen. Bij de NVA, die wij tot nog toe bij de democratische partijen blijven rekenen, zit een harde kern nostalgici waaraan geen millimeter mag worden toegegeven. Pascalleke deed al zijn broek af nog voor er van deze verkiezingsuitslag sprake was. Wij zijn RAZEND. Gooi zulke idiote zogenaamde linksen toch gewoon buiten Carolien ipv Frankske lastig te vallen
Maar aanvaarden dat: De verklaring op eer wordt daarom vervangen door een "controleerbaar bewijs". Dat bewijs kan een diploma van een Nederlandstalige secundaire school zijn, een bewijs dat men 9 jaar Nederlandstalig onderwijs heeft gevolgd of een taalexamen is in totale tegenspraak met vele idealen en niet alleen de socialistische! Het is duidelijk opschuiven in de richting van de elitaire rastheorieën. Vandaag is het 55% en morgen wordt dat 95%...
En we weten ook dat de Franstalige scholen in net het zelfde bedje ziek zijn maar de Vlamingen kregen hier een uitgelezen kans om te bewijzen dat zij niet elitair zijn. Het werd een gemiste kans en dat dank zij een zogenaamde sos! Wij zijn pissig, wij zijn nijdig, wij zijn razend en vanf dit punt roepen wij Pascal Smet uit tot onze eerste volksvijand. Blijven we meteen ook in de traditie die hij zelf blijkbaar graag koestert. En we blijven beleefd want we hadden hem net zo goed tot fascist kunnen uitroepen. Dat doen we dus niet! Nog niet maar we houden hem in de mot. We merken dat Johan Leman trouwens terecht reageerde. Weliswaar staat hij weer alleen en zal hij weer uitgemaakt worden voor een halve idioot. Hij heeft nochtans overschot van gelijk.
Nederlandstaligen krijgen iets meer voorrang in Brussels onderwijs
Het aandeel Nederlandstaligen dat voorrang krijgt bij inschrijvingen in het Nederlandstalige onderwijs in Brussel wordt opgetrokken van 45 procent naar 55 procent. Die ouders moeten dan wel een bewijs kunnen voorleggen dat ze Nederlands kennen. Het omstreden systeem van de verklaring op eer wordt afgeschaft. Dat zijn enkele van de maatregelen die Vlaams minister van Onderwijs Pascal Smet wil nemen om de inschrijvingen in het Brussels onderwijs beter te laten verlopen.
Het Brusselse onderwijs kampt niet alleen met capaciteitsproblemen, er is ook discussie over de inschrijvingsprocedures en de voorrangsregels voor Nederlandstaligen. Volgens minister Smet komt het Onderwijsdecreet XX, dat donderdag werd gestemd in de bevoegde commissie van het Vlaams parlement, alvast tegemoet aan een pak problemen. Zo wordt de zogenaamde kilometerregel versoepeld. Tot nog toe konden geen scholen worden opgericht als er binnen de xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />2 kilometer een school van hetzelfde net was. Om tegemoet te komen aan de capaciteitsproblemen wil men die regel versoepelen in dichtbevolkte gebieden. Zo zouden scholen kunnen opgericht worden op een afstand van 250 meter van een andere school van hetzelfde net. Ook de voorrangsregeling voor Nederlandstaligen wordt aangepast. Tot nog toe volstond een verklaring op eer. Maar dat systeem stond ter discussie. De verklaring op eer wordt daarom vervangen door een "controleerbaar bewijs". Dat bewijs kan een diploma van een Nederlandstalige secundaire school zijn, een bewijs dat men 9 jaar Nederlandstalig onderwijs heeft gevolgd of een taalexamen
Het is zo goed als zeker dat het optrekken van het bevoorrechtende (later zal men dat ooit discriminerend noemen) inschrijvingsrecht van Nederlandstaligen in het Brussels Nederlandstalig onderwijs van 45% tot 55% in de feiten zal leiden tot een toestand waarin een aantal nu al witte scholen ) hun toestand definitief wit kunnen maken. Men maakt grote witte concentratiescholen in een stad die wellicht nog slechts 5 à 10% Nederlandstalige geboorten kent. In Zuid-Afrika, waar zulk systeem (dat daar duidelijker uitkwam voor wat het was) geduurd heeft tot het effectief totaal voorbijgestreefd was, noemde men dat apartheid. Kijk: 50% had men misschien nog kunnen verdedigen: elk gelijk (alhoewel, eigenlijk al grof overdreven; er was geen reden om de 45% regel te laten vallen)...maar 55% is er duidelijk ver over. Symboliek is in deze materie veelzeggend. Het gaat trouwens niet alleen over het vrij onderwijs, maar te Brussel situeert de problematiek zich eigenlijk toch wel in de eerste plaats ginds. Je vraagt je dus af wat een Regionaal integratiecentrum Foyer nog in een Brussels LOP zit te doen Daar zal toch even moeten over nagedacht worden, want ook hier is symboliek belangrijk. Kan een Regionaal integratiecentrum dit nog met zijn geweten overeenstemmen?
Had het genuanceerder gekund? Absoluut. Neem nu bijvoorbeeld Sint-Jan Berchmans. Als er daar een kleuteronderwijs bestaat, is dit al bij al omdat daar ooit Spaanstalige ouders mee gestart zijn. Voor Sint-Jan Berchmans had men, met respect voor zijn verleden, voor de toekomst tegelijk veilig kunnen stellen dat het nooit een apartheidsschool zou worden. Dat was de reële wens van de jezuïeten (Mgr. Dehovere en anderen) jaren geleden. Men had toekomstige apartheid kunnen vermijden door gewoon het biculturele profiel van de school op termijn veilig te stellen. Maar zelfs dat doet het Brusselse LOP niet. In feite evolueert het Nederlandstalig onderwijs te Brussel, zeker op het niveau van het secundair onderwijs, voor een jammerlijk deel door toedoen van het katholiek onderwijs (dat overdrijft met het inroepen van zijn kwaliteitsbewaking van het Nederlands en daarmee eigenlijk het buitenhouden van allochtonen viseert), geruisloos naar een segregerend systeem.
Ik denk niet dat het veel zin heeft om daarover nu een klaagzang aan te heffen. alléén moeten een aantal van de andere scholen die het aankunnen er nu voor zorgen dat ze op hun manier competitiever worden tegenover die witte concentratiescholen en hun leerlingen aantoonbaar beter voorbereiden op een internationaler wordende wereld. Hun model zouden de Europese scholen moeten worden: dit wil zeggen uitstekende meertaligheid waarborgen (uiteraard op basis van een meer dan behoorlijk Nederlands als hoofdonderwijstaal) en tegelijk de oude vaardigheden koesteren (wiskunde, wetenschappen) en op nieuwe vaardigheden (op technologisch vlak, internationaal en intercultureel management) focussen. Vlaanderen is echt te klein, alle stilaan ontsporende eigendunk van de Vlamingen ten spijt, om te denken dat de wereld rond zijn cocoonende navel draait. En om in zon alles op zijn weg opzwelgende wereld stand te houden, dààr is het dat jongeren vandaag moeten op voorbereid worden.
Via een zeer betrouwbare bron vernamen we dat Bart De Wever een
huisbereide tiramisu heeft geweigerd bij Albert en Paola. Dus geen
matadi! Correctie. Elio bleef iets langer maar hier verliepen de
gesprekken dan ook in het Italiaans met la Dolce. Dat neemt iets meer
tijd in beslag en Albert had natuurlijk geen enkele reden om jaloers te
zijn. Da's altijd mooi meegenomen. Elio verkoos een arancini of
siciliaanse rijstbal (heel lekker) met een glaasje San Pellegrino. Onze
bronnen maken ook gewag van een mon cherieke uit de persoonlijke doos
van Albert. Maar pas nadat Elio op zijn blote knieën in aanzien van het
"postureke" (= beeldje voor de Ollandse lezertjes) van Padre Pio had
beloofd de laagste pensioenen gelijk te trekken met het Europese
minimumloon. Albert dacht verkeerdelijk dat hij dit als enige inkomen
had. Tegen dat hij zijn vergissing had ingezien was de Mon Cheri al
verorberd. Nog meer heugelijk nieuws bereikt ons uit Luik waar Papa
weer eens een monsterscore neerzette. Hij haalde daar de meeste
voorkeurstemmen. Tout le monde aime papa! Onze bronnen in Laken meldden
ons trouwens dat Albert aan Elio heeft gevraagd om Michel Daerden als
enige Waalse onderhandelaar te sturen naar gesprekken over de splitsing
van B-H-V.
Ondertussen circuleert er een nieuwe montage op
Youtube met papa in de hoofdrol:
De CD en Vee heeft Leterme een voorstel gedaan "dat hij niet kan
weigeren". Hij zou delegatieleider worden van de Afghaanse regering om
in de Pakistaanse "Federal Administered Tribal Areas" een vredesakkoord
af te sluiten met mollah Omar en zijn Taliban. Als
"ervaringsdeskundige" in delicate territoriale onderhandelingen en
gekende "pacificateur" en coalitiespecialist met de vijand, leek hij
hiervoor de geknipte man. Althans volgens de voorzitster die
onmiddellijk contact opnam met president Karzai. In ruil ontvangt de CD
en Vee gedurende 25 jaar genoeg opium om het Vlaamse volk terug te laten
dromen.
Bij Open-VLD heeft clan De Gucht een vergeefse poging
ondernomen om De Croo-minor naar Irak te sturen om daar de
regeringsonderhandelingen vlot te trekken. Maar De Croo-major had de
werkelijke bedoeling van dit listige en slinkse plan al na een paar uur
onmiddellijk door en stak stokken in de wielen.
En vanaf morgen
brengen we weer normaal nieuws!
In elk geval bedanken we de
talrijke lezertjes die sinds de overwinning van NVA massaal afzakken
naar ons blogje. Wij halen sinds een paar dagen monsterscores met
NVA-allures maar dan iets bescheidener qua aantallen. Misschien
verplicht Gennez de aanhangers van kameraad De Bruyne, alias de rode
voorzitter, om twe keer per dag ons blogje te lezen...voor die kameraden
is dit een ergere straf dan waterboarden. Maar ja, ze moesten maar
verkozen worden, nietwaar Carolien?
Tot morgen, beste lezertjes
en hopelijk blijven jullie talrijk afzakken. Maar dus vanaf morgen zal
het weer de gewone gang der ergernissen zijn... en
Proficiat aan de Unoxmutsen voor het puike resultaat van hun
amateursvoetbalploeg op het WK! Het is van harte gegund! A la bonheur! En tenslotte stellen we voor de Belgische spreuk "l'union fait la force" te vervangen door een Latiijnse. Kwestie van "Romein" De Wever al wat gunstig te stemmen. Wij stellen voor:
AEGROTO DUM ANIMA EST, SPES EST
In eigen mensentaal klinkt het minder mooi maar toch zeer gepast: "zolang een zieke reageert, is er hoop