~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
06-09-2009
Vissers zijn rijke sukkelaars!
België werd tot voor kort bestempeld als een fiscaal paradijs. In
Franse immobiliënmiddens spreekt men met brede glimlach over "le
dentiste Belge". Elke niet geheel blinde Belg, Vlaming, Waal of
Brusselaar ziet rond hem glimmende luxewagens met glunderende
zelfstandigen. Maar wat blijkt? In feite gaat het bij deze
beroepscategorie over dompelaars, armoezaaiers die waarschijnlijk te
fier zijn om naar "den openbare onderstand" te stappen. Sinds midden de
jaren 90 van vorige eeuw de middenstandorganisaties erin geslaagd zijn
om de statistieken over de inkomens van hun leden tot absoluut
staatsgeheim te laten uitroepen wist geen kat nog wat deze sukkelaars
jaarlijks op hun belastingspapieren invullen. Tot nu. Een criminele
binnenlandse organisatie namelijk het ABVV is erin geslaagd, na wat
zoekwerk, de cijfers van hun aangiftes op te snorren. Wat niemand
verwacht had is dat vissers het hoogste inkomen hebben van deze sociale
paria's. Beste lezertjes, jullie moeten niet dringend naar jullie
armlastige oogarts, jullie zicht is prima. De vissers! Beste
vrienden, al ooit een loodgieter of electricien in huis gehad? Wel, als
je die stumperdjes de volgende keer nodig hebt voorzie dan maar een
boterhammeke meer want die hardwerkende wroeterkes zien scheel van
honger als je hun belastingsaangifte mag geloven. Gemiddels 11.000 per
jaar! Als we even een ons telraam gebruiken en stellen dat deze
mensen per dag 8u legaal werken à rato van ongeveer 250 dagen per jaar
want tijdens de week-ends zitten ze in hun appartement aan de zee, en
geld om op vakantie te gaan hebben ze niet... dan komen we aan 8x250=
2000u. Nu even 11.000 delen door 2000 en dat stel je vast dat ze 5,5
per uur verdienen. Opgepast beste lezertjes elke parameter die jullie
zullen aanpassen om wat dichter bij een realistische weergave te komen
van het harde labeur dat deze groep mensen levert zal het gemiddeld
uurloon nog meer naar beneden trekken. Of hebben jullie al ooit een
loodgieter weten een maand verlof nemen of vrijaf op zaterdag?
Loontrekkende verdient het dubbele van een zelfstandige
De cijfers wijzen op massale fraude
Jef Maes (ABVV)
Zelfstandigen verdienden vorig jaar volgens officiële cijfers gemiddeld
18.146,97 euro. Loontrekkenden gaven in 2008 gemiddeld 35.258 euro
belastbaar inkomen bij de fiscus aan. Dat is zogoed als het dubbele.
"De cijfers wijzen op massale fraude", zegt de socialistische vakbond
ABVV.
Het
is voor het eerst sinds jaren dat er op basis van officiële cijfers een
vergelijking kan worden gemaakt tussen het jaarinkomen van
zelfstandigen en loontrekkenden. Tot midden jaren negentig publiceerde
het ministerie van Financiën daar statistieken over, maar onder druk
van zelfstandigenorganisaties werd de publicatie van de cijfers
afgevoerd.
Daarmee kwam een einde aan de jaarlijks weerkerende
vragenronde in het parlement over de betrouwbaarheid van de cijfers en
de fraudegevoeligheid van de belastingaangiftes van zelfstandigen.
Centen rapen Maar
volgens de socialistische vakbond ABVV publiceert het Rijksinstituut
voor de Sociale Verzekeringen der Zelfstandigen (RSVZ) sinds kort
nieuwe gegevens op zijn eigen website. "Na enig speurwerk vind je daar
alle cijfers terug", zegt Jef Maes, hoofd van de sociale dienst van het
ABVV. De socialistische vakbond bracht de cijfers over de inkomens van
de zelfstandigen in de openbaarheid. Op een ogenblik dat de Belgische
staat geconfronteerd wordt met een begrotingstekort van 25 miljard euro
en de sociale zekerheid in het rood zit, vallen er volgens het ABVV
meer centen te rapen bij de bestrijding van de fiscale fraude.
"Als
de zelfstandigen niet meer verdienen dan het gemiddelde van wat het
RSVZ aangeeft, dan moet een pak zelfstandigen langs bij het OCMW", zegt
Maes. Dat er heel wat armoede is bij de zelfstandigen, ontkent de
vakbond niet, maar volgens het ABVV geven heel wat zelfstandigen te
lage inkomens aan. Belastingen worden ontweken of ontdoken. En er wordt
creatief omgesprongen met de aangifte van beroepsonkosten. "Een
voorbeeld: met een gemiddeld inkomen van 16.000 euro hebben de meeste
handelaars geen geld om een fatsoenlijke wagen te kopen. Er klopt iets
niet als je de glimmende voertuigen dan ziet staan", zegt Maes. "De
cijfers wijzen op massale fraude."
Achter het gemiddelde
jaarinkomen van zelfstandigen gaan grote verschillen schuil.
Loodgieters, elektriciens en andere dienstverleners verdienen amper
11.000 euro. Kruideniers en andere handelaars komen jaarlijks aan een
inkomen van 16.000 euro. Bedrijfsleiders van kleine en middelgrote
ondernemingen moeten volgens de officiële cijfers rondkomen met
gemiddeld 17.000 euro. Notarissen, advocaten, dokters, apothekers en
zelfstandigen in andere vrije beroepen kregen gemiddeld meer dan 27.000
euro op hun rekening. De echte toppers bij de zelfstandigen zijn vreemd
genoeg de vissers. Volgens de statistieken van de RSVZ verdienden ze
vorig jaar 29.000 euro. (Johan Corthouts)
Als we deze inkomens zien dat moet het voor elke
zelfstandige, dokter, loodgieter, advocaat of dakwerker om maar een
paar zelfstandige beroepen op te noemen, een koud kunstje zijn om hun
kroost te laten studeren met behulp van een studietoelage ...
Je moet maar even zoeken naar de voorwaarden om van deze toelage te genieten...
Nu effe het zelfde doen met het inkomen van een lagere bediende of arbeider....welwelwel...
En
we raden elke rationele lezer van goede wil aan om effe te klikken op
het zelfde artikel dat door "De Tijd" werd gepubliceerd en daar de
talrijke reacties eens door te nemen. Het zal elk gezond denkend levend
organisme tot wanhoop brengen. Hoe zelfstandigen verward worden met
vennootschappen. Hoe het ABVV uitgemaakt wordt voor een bende fraudeurs
enz enz ...een debat ten gronde op zijn Belgisch! Het wordt ons als
bescheiden loontrekkenden en steuntrekkers koud aan het hart vooral
als ik mijn loodgieter in zijn Porsche Cayenne zie voorbijrijden... en
ik gun hem die wagen maar al te zeer want hiermee betaalt hij dan toch
een behoorlijk pak inschrijvingstaks en accijnzen... Gelukkig hebben we onze sossen die krachtdadig als steeds, hun eigen kiespubliek, de loontrekkenden en arbeiders met hand en tand zullen verdedigen! Langs Vlaamse kant eerst nog wat geduld tot hun interne eenheid rond het dossierke Frank VDB weer hersteld is. Wij schatten dat dit gebeurt rond 2015! Maar daar hebben we het nog wel eens over in een aparte bijdrage..."grijns en grinnik"
Vermits onze jongens en meisjes nu ook onze grenzen verdedigen in het
verre Afghanistan, kunnen we moeilijk anders dan ook wat aandacht te
besteden aan deze verre buitengrens. En omdat we toch bezig zijn met fabels vertellen we jullie vandaag het
"sprookje" van Malalai Joya want we vrezen dat hier het beeld
zal blijven hangen dat ginds aan onze buitengrens dus,alle madammen slechts wandelende blauwe
tenten zijn. Wat natuurlijk weer een cliché is, zo hoog als de Baraque Fraiture. Als er ooit slachtoffers vallen onder "onze jongens", wat we
natuurlijk niet wensen mee te maken, dan weten we tenminste voor welk
"hoog ideaal" ze zijn gesneuveld op het veld van eer en de Belgische driekleur op hun buik. http://www.independent.co.uk/news/world/malalai-joya-the-woman-who-will-not-be-silenced-1763127.html
Malalai Joya: The woman who will not be silenced
Enraged by Taliban oppression Malalai Joya became a
womens rights activist, and after the US-led invasion, took on the new
regime as an MP. But speaking out has come at a cost. She tells Johann
Hari why death threats wont stop her exposing ugly truths about
Afghanistan.
The story of Joya is the story of another Afghanistan - the one behind the burka, and behind the propaganda
I am not sure how many more days I will be alive," Malalai Joya says
quietly.
The warlords who make up the new "democratic" government in
Afghanistan have been sending bullets and bombs to kill this tiny
30-year-old from the refugee camps for years and they seem to be getting
closer with every attempt. Her enemies call her a "dead woman walking".
"But I don't fear death, I fear remaining silent in the face of
injustice," she says plainly. "I am young and I want to live. But
I say to those who would eliminate my voice: 'I am ready, wherever and
whenever you might strike. You can cut down the flower, but nothing can stop
the coming of the spring.'"
The story of Malalai Joya turns everything we have been told about Afghanistan
inside out. In the official rhetoric, she is what we have been fighting for.
Here is a young Afghan woman who set up a secret underground school for
girls under the Taliban and when they were toppled cast off the burka,
ran for parliament, and took on the religious fundamentalists.
But she says: "Dust has been thrown into the eyes of the world by your
governments. You have not been told the truth. The situation now is as
catastrophic as it was under the Taliban for women. Your governments have
replaced the fundamentalist rule of the Taliban with another fundamentalist
regime of warlords. [That is] what your soldiers are dying for."
Instead of being liberated, she is on the brink of being killed.
The story of Joya is the story of another Afghanistan the one behind the
burka, and behind the propaganda.
I "We are our sisters' keepers"
I meet Joya in a London apartment where she is staying with a supporter for a
week, to talk about her memoir but even here, her movements have to be
kept secret, as she flits from one safe house to another. I am told not to
mention her location to anyone. She is standing in the corridor, small and
slim, with her hair flowing freely, and she greets me with a solid
handshake. But, when our photographer snaps her, she begins to giggle
girlishly: the grief etched on to her sallow face melts away, and she laughs
in joyous little squeaks. "I can never get used to this!" she
says.
Then, as I sit her down to talk through her life-story, the pain soaks into
her face once more. Her body tightens into a tense coil, and her fists
close.
Joya was four days old when the Soviet Union invaded Afghanistan. On that day,
her father dropped out of his studies to fight the invading Communist army,
and vanished into the mountains. She says: "Since then, all we have
known is war."
Her earliest memory is of clinging to her mother's legs while policemen
ransacked their house looking for evidence of where her father was hiding.
Her illiterate mother tried to keep her family of 10 children alive as best
she could. When the police became too aggressive, she took her kids to
refugee camps across the border in Iran. In these filthy tent-cities lying
on the old Silk Road, Afghans huddled together and were treated as
second-class citizens by the Iranian regime. At night, wild animals could
wander into the tents and attack children. There, word reached the family
that Joya's father had been blown up by a landmine but he was alive, after
losing a leg.
There were no schools in the Iranian camps, and Joya's mother was determined
her daughters would receive the education she never had. So they fled again,
to camps in western Pakistan. There, Joya began to read and was
transformed. "Tell me what you read and I shall tell you what you are,"
she says. Starting in her early teens, she inhaled all the literature she
could from Persian poetry to the plays of Bertolt Brecht to the speeches
of Martin Luther King. She began to teach her new-found literacy to the
older women in the camps, including her own mother.
She soon discovered that she loved to teach and, when she turned 16, a
charity called the Organisation for Promoting Afghan Women's Capabilities
(OPAWC) made a bold suggestion: go to Afghanistan, and set up a secret
school for girls, under the noses of the Taliban tyranny.
So she gathered her few clothes and books and was smuggled across the border
and "the best days of my life" began. She loathed being forced to
wear a burka, being harassed on the streets by the omnipresent "vice
and virtue" police, and being under constant threat of being discovered
and executed. But she says it was worth it for the little girls. "Every
time a new girl joined the class, it was a triumph," she says, beaming. "There
is no better feeling."
She only just avoided being caught, again and again. One time she was teaching
a class of girls in a family's basement when the mother of the house yelled
down suddenly: "Taliban! Taliban!" Joya says: "I told my
students to lie down on the floor and stay totally silent. We heard
footsteps above us and waited a long time." On many occasions, ordinary
men and women anonymous strangers helped her out by sending the police
charging off in the wrong direction. She adds: "Every day in
Afghanistan, even now, hundreds if not thousands of ordinary women act out
these small gestures of solidarity with each other. We are our sisters'
keepers."
The charity was so impressed with her they appointed her their director. Joya
decided to set up a clinic for poor women just before the 9/11 attacks. When
the American invasion began, the Taliban fled her province, but the bombs
kept falling. "Many lives were needlessly lost, just like during the
September 11 tragedy," she says. "The noise was terrifying, and
children covered their ears and screamed and cried. Smoke and dust rose and
lingered in the air with every bomb dropped."
As soon as the Taliban retreated, they were replaced by the warlords who had
ruled Afghanistan immediately before. Joya says that, at this point, "I
realised women's rights had been sold out completely... Most people in the
West have been led to believe that the intolerance and brutality towards
women in Afghanistan began with the Taliban regime. But this is a lie. Many
of the worst atrocities were committed by the fundamentalist mujahedin
during the civil war between 1992 and 1996. They introduced the laws
oppressing women followed by the Taliban and now they were marching back
to power, backed by the United States. They immediately went back to their
old habit of using rape to punish their enemies and reward their fighters."
The warlords "have ruled Afghanistan ever since," she adds. While a "showcase
parliament has been created for the benefit of the US in Kabul", the
real power "is with these fundamentalists who rule everywhere outside
Kabul". As an example, she names the former governor of Herat, Ismail
Khan. He set up his own "vice and virtue" squads which terrorised
women and smashed up video and music cassettes. He had his own "private
militias, private jails". The constitution of Afghanistan is irrelevant
in these private fiefdoms.
Joya discovered just what this meant when she started to set up the clinic
and a local warlord announced that it would not be allowed, since she was a
woman, and a critic of fundamentalism. She did it anyway, and decided to
fight this fundamentalist by running in the election for the Loya jirga ("meeting
of the elders") to draw up the new Afghan constitution. There was a
great swelling of support for this girl who wanted to build a clinic and
she was elected. "It turned out my mission," she says, "would
be to expose the true nature of the jirga from within."
II "I would never again be safe"
As she stepped past the world's television cameras into the Loya jirga, the
first thing Joya saw was "a long row with some of the worst abusers of
human rights that our country had ever known warlords and war criminals
and fascists".
She could see the men who invited Osama bin Laden into the country, the men
who introduced the misogynist laws later followed by the Taliban, the men
who had massacred Afghan civilians. Some had got there by intimidating the
electorate, others by vote-rigging, and yet more were simply appointed by
Hamid Karzai, the former oilman installed by the US army to run the country.
She thought of an old Afghan saying: "It's the same donkey, with a new
saddle."
For a moment, as these old killers started to give long speeches
congratulating themselves on the transition to democracy, Joya felt nervous.
But then, she says, "I remembered the oppression we face as women in my
country, and my nervousness evaporated, replaced by anger."
When her turn came, she stood, looked around at the blood-soaked warlords on
every side, and began to speak. "Why are we allowing criminals to be
present here? They are responsible for our situation now... It is they who
turned our country into the centre of national and international wars. They
are the most anti-women elements in our society who have brought our country
to this state and they intend to do the same again... They should instead be
prosecuted in the national and international courts."
These warlords who brag about being hard men could not cope with a slender
young woman speaking the truth. They began to shriek and howl, calling her a "prostitute"
and "infidel", and throwing bottles at her. One man tried to punch
her in the face. Her microphone was cut off and the jirga descended into a
riot.
"From that moment on," Joya says, "I would never again be
safe... For fundamentalists, a women is half a human, meant only to fulfil a
man's every wish and lust, and to produce children and toil in the home.
They could not believe that a young woman was tearing off their masks in
front of the eyes of the Afghan people."
A fundamentalist mob turned up a few hours later at her accommodation,
announcing they had come to rape and lynch her. She had to be placed under
immediate armed guard but she refused to be protected by American troops,
insisting on Afghan officers.
Her speech was broadcast all over the world and cheered in Afghanistan. She
was flooded with support from the people of her country, delighted that
somebody had finally spoken out. One dirt-poor village pooled its cash to
send a delegate hundreds of miles across the country to explain how pleased
they were.
An extremely old woman was brought to her in a rickety wheelbarrow, and she
explained she had lost two sons one to the Soviets, one to the
fundamentalists. She told Joya: "I am almost 100 years old, and I am
dying. When I heard about you and what you said, I knew that I had to meet
you. God must protect you, my dear."
She handed over her gold ring, her only valuable possession, and said: "You
must take it! I have suffered so much in my life, and my last wish is that
you accept this gift from me."
But the US and Nato occupiers instructed Joya that she must show "politeness
and respect" for the other delegates. When Zalmay Khalilzad, the US
Ambassador, said this, she replied: "If these criminals raped your
mother or your daughter or your grandmother, or killed seven of your sons,
let alone destroyed all the moral and material treasure of your country,
what words would you use against such criminals that will be inside the
framework of politeness and respect?"
She leans forward and quotes Brecht: "He says, 'He who does not know the
truth is only a fool. He who knows the truth and calls it a lie is a
criminal.'"
The attempts to murder her began then with a sniper and have not stopped
since. But she says plainly, with her fist clenched: "I wanted the
warlords to know I was not afraid of them."
So she ran for parliament and won in a landslide. "I would return
again to face those who had ruined my country," she explains, "and
I was determined that I would stand straight and never bow again to their
threats."
III "In every corner is a killer"
Joya looked out across the new Afghan parliament on her first day and thought: "In
every corner is a killer, a puppet, a criminal, a drug lord, a fascist. This
is not democracy. I am one of the very few people here who has been
genuinely elected." She started her maiden speech by saying: "My
condolences to the people of Afghanistan..."
Before she could continue, the warlords began to shout that they would rape
and kill her. One warlord, Abdul Sayyaf, yelled a threat at her. Joya looked
him straight in the eye and said: "We are not in [the area he rules by
force] here, so control yourself."
I ask if she was frightened, and she shakes her head. "I am never
frightened when I tell the truth." She is speaking fast now: "I am
truly honoured to have been vilified and threatened by the savage men who
condemned our country to such misery. I feel proud that even though I have
no private army, no money, and no world powers behind me, these brutal
despots are afraid of me and scheme to eliminate me."
She says there is no difference for ordinary Afghans between the Taliban and
the equally fundamentalist warlords. "Which groups are labelled
'terrorist' or 'fundamentalist' depends on how useful they are to the goals
of the US," she says. "You have two sides who terrorise women, but
the anti-American side are 'terrorists' and the pro-American side are
'heroes'."
Karzai rules only with the permission of the warlords. He is "a shameless
puppet" who will win next month's presidential elections because "he
hasn't yet stopped working for his masters, the US and the warlords... At
this point in our history, the only people who get to serve as president are
those selected by the US government and the mafia that holds power in our
country."
Whenever she would despair in parliament, she would meet yet more ordinary
Afghan women and get back in the fight. She tells me about a 16-year-old
constituent of hers, Rahella, who ran away to an orphanage Joya had helped
to set up in her constituency. "Her uncle had decided to marry her off
to his son, who was a drug addict. She was terrified. So of course we took
her in, educated her, helped her." One day, her uncle turned up and
apologised, saying he had learnt the error of his ways. He asked if she
could come home for a weekend to visit her family. Joya agreed and when
she got back to her village, Rahella was forced into marriage and spirited
away to another part of Afghanistan. They heard six months later that she
had doused herself in petrol and burned herself alive.
There has been an epidemic of self-immolation by women across the "new"
Afghanistan in the past five years. "The hundreds of Afghan women who
set themselves ablaze are not only committing suicide to escape their misery,"
she says, "they are crying out for justice."
But she was not allowed to raise these issues in the supposedly democratic
parliament. The fundamentalist warlords who couldn't beat Joya at the ballot
box or kill her chanced upon a new way to silence her. The more she spoke,
the angrier they got. She called for secularism in Afghanistan, saying: "Religion
is a private issue, unrelated to political issues and the government... Real
Muslims do not require political leaders to guide them to Islam." She
condemned the new law that declared an amnesty for all war crimes committed
in Afghanistan over the past 30 years, saying "You criminals are simply
giving yourselves a get-out-of-jail free card." So the MPs simply voted
to kick her out of parliament.
It was illegal and undemocratic but the President, Hamid Karzai, supported
the ban. "Now the warlord criminals are unchallenged in parliament,"
she says. "Is that democracy?"
We in the West have been fed "a pack of lies" about what Afghanistan
looks like today. "The media are 'free' only if they do not try to
criticise warlords and officials," she says in her book, Raising My
Voice. As an example, she names a specific warlord: "If you write
anything about him, the next day you will be tortured or killed by the
Northern Alliance warlords." It is "a myth" to say girls can
now go to school outside Kabul. "Only five per cent of girls, according
to the UN, can follow their education to the 12th grade."
And it is "false" to say Afghan culture is inherently misogynistic. "By
the 1950s, there was a growing women's movement in Afghanistan,
demonstrating and fighting for their rights," she says. "I have a
story here" she rifles through her notes "from The
New York Times in 1959. Here! The headline is 'Afghanistan's women lift the
veil'. We were developing an open culture for women and then the foreign
wars and invasions crushed it all. If we can regain our independence, we can
start this struggle again."
Many of her friends urge her to leave the country, before one of her
wannabe-assassins gets lucky. But, she says, "I can never leave when
all the poor people that I love are living in danger and poverty. I am not
going to search for a better and safer place, and leave them in a burning
hell." Apologising for her English which is, in fact, excellent she
quotes Brecht again: "Those who do struggle often fail, but those who
do not struggle have already failed."
Today, she fights for democracy outside parliament. But, she says, any Afghan
democrat today is "trapped between two enemies. There are the
occupation forces from the sky, dropping cluster bombs and depleted uranium,
and on the ground there are the fundamentalist warlords and the Taliban,
with their own guns." She wants to help the swelling movement of
ordinary Afghans in between, who are opposed to both. "With the
withdrawal of one enemy, the occupation forces, it [will be] easier to fight
against these internal fundamentalist enemies."
If she were president of Afghanistan, she would begin by referring all the
country's war criminals to the International Court of Justice at the Hague. "Anybody
who has murdered my sisters and brothers should be punished," she says, "from
the Taliban, to the warlords, to George W Bush." Then she would ask all
foreign troops to leave immediately. She says that it is wrong to say
Afghanistan will simply collapse into civil war if that happens. "What
about the civil war now? Today, people are being killed many, many war
crimes. The longer the foreign troops stay in Afghanistan doing what they
are doing, the worse the eventual civil war will be for the Afghan people."
The Afghan public, she adds, are on her side, pointing to a recent opinion
poll showing 60 per cent of Afghans want an immediate Nato withdrawal. Many
people in Afghanistan were hopeful, she says, about Barack Obama "but
he is actually intensifying the policy of George Bush... I know his election
has great symbolic value in terms of the struggle of African-Americans for
equal rights, and this struggle is one I admire and respect. But what is
important for the world is not whether the President is black or white, but
his actions. You can't eat symbolism."
US policy is driven by geopolitics, she says, not personalities. "Afghanistan
is in the heart of Asia, so it's a very important place to have military
bases so they can control trade very easily with other Asian powers such
as China, Russia, Iran and so on.
"But it can be changed by Americans," she adds. She is passionate
now, her voice rising. "I say to Obama in my area, 150 people were
blown up by US troops in one incident this year. If your family had been
there, would you send even more troops and even more bombs? Your government
is spending $18m (£11m) to make another Guantanamo jail in Bagram. If your
daughter might be detained there, would you be building it? I say to Obama
change course, or otherwise tomorrow people will call you another Bush."
IV "It's hard to be strong all the time"
"It's not good to show my enemies any weakness, [but] it's hard to be
strong all the time," Joya says with a sigh, as she runs her hands
through her hair. She has been speaking so insistently with such
preternatural courage that it's easy to forget she was just a girl when she
was thrust into fighting fundamentalism. She was never allowed an
adolescence. The fierce concentration on her face melts away, and she looks
a little lost. "Yes, my mother is proud of me," she says, "but
you know how mothers are they worry. Whenever I speak to her on the phone,
the first sentence and the last sentence are always 'Take care'."
Two years ago, she got married in secret. She can't name her husband publicly,
because he would be killed. Her wedding flowers had to be checked for bombs.
She will only say that they met at a press conference, "and he supports
everything I do". She has not seen him "for two months", she
says. "We meet in the safe houses of supporters. I cannot sleep in the
same house two nights running. It is a different home every evening."
Where does this courage come from? She acts as if the answer is obvious
anyone would do it, she claims. But they don't. Perhaps it comes from her
belief that the struggle is long and our individual lives are short, so we
can only advance our chosen cause by inches, knowing others will pick up our
baton. "When I die, others will come. I am sure of that," she
says.
She certainly has a strong sense of belonging to a long history of Afghans who
fought for freedom. "My parents chose my first name after Malalai of
Maiwand. She was a young woman who, in 1880, went to the front line of the
second Anglo-Afghan war to tend the wounded. When the fighters were close to
collapse, she picked up the Afghan flag and led the men into battle herself.
She was struck down but the British suffered a landmark defeat, and, in
the end, they were driven out."
When she ran for office, she had to choose a surname for herself, to protect
her family's identity. "I named myself after Sarwar Joya, the Afghan
poet and constitutionalist. He spent 24 years in jails, and was finally
killed because he wouldn't compromise his democratic principles... In
Afghanistan we have a saying: the truth is like the sun. When it comes up,
nobody can block it out or hide it."
Malalai Joya knows she could be killed any day now, in our newly liberated
Warlord-istan. She hugs me goodbye and says, "We must keep in touch."
But I find myself bleakly wondering if we will ever meet again. Perhaps she
senses this, because she suddenly urges me to look again at the last
paragraph of her memoir, Raising My Voice. "It really is how I feel,"
she says. It reads: "If I should die, and you should choose to carry on
my work, you are welcome to visit my grave. Pour some water on it and shout
three times. I want to hear your voice." I look up into her face, and
she is giving me the bravest smile I have ever seen.
'Raising My Voice' by Malalai Joya is published by Rider at £11.99. All
profits will go to supporting the cause of women's rights in Afghanistan.
You can donate to her campaigns at malalaijoya.com/index1024.htm
Het is maar dat we gewaarschuwd zijn want als er ooit slachtoffers vallen zullen de officiële toespraken lichtjes afwijken van deze versie van de feiten. Dat weten we nu reeds...
de vraag van 3,4 miljard ⬠of de tweede slag van Oosterweel
Beste lezertjes, we mogen op beide oren slapen we komen zonder
kleerscheuren uit de crisis. Vandaag vernemen we immers dat
jeugdconsulenten GRATIS hun diensten zullen aanbieden omdat de Vlaamse
regering (= diegene die alles zo veel beter doet!) niks wil doen aan de
wachtlijsten voor jongeren met problemen. http://www.standaard.be/Artikel/Detail.aspx?artikelId=QA2EI487&word=jeugdtherapeuten+noodhulp. Als
onze hardwerkende Vlaamse politici er nu nog in slagen om het
onderwijzend personeel, de Vlaamse ambtenaren en een paar andere
beroepen te overtuigen van het nut van dit initiatief dan hebben we
geld op overschot. Wij durven hier te suggereren dat onze Vlaamse
politici dit als een na te volgen voorbeeld zouden kunnen beschouwen.
De overgrote meerderheid bewijst immers uur na uur enkel hun
onvervangbaarheid als kolderartiest. Als in een landje van een
zakdoek groot het inderdaad door een vice-ministerpresident van de
Vlaamse regering en een heleboel van onze verkozenen niet meer hoort de
lof van zijn land te bezingen dan verwachten wij dus een geste van deze
verlichte geesten. Vermits de belastingen voor het grootste deel toch
nog een Belgische aangelegenheid zijn en hun niet al te karige loon uit
deze potjes komt stellen wij voor dat ze dat als propaganda voor de zo
gehate Belgische Staat zouden willen beschouwen en het verontwaardigd
terugstorten. Wij vinden De Vlaamse Leeuw, Sarie Marijs, Zo lang de
lepel in de rijstpap staat en Rijden in een karreke zonder wielen ook
niet meteen culturele hoogvliegers maar daarom maken we er nog geen
drama van als iemand dat wil zingen. Elk initiatief dat zich uitspreekt
voor het behoud van de Belgische eenheid, zonder de Vlaamse
verworvenheden zelfs maar in vraag te stellen wordt door een toplaag
Vlaams profitariaat versleten voor achterhaald en krijgt een portie
ironie over het hoofd. Deze elite mag zich wel eens de vraag stellen
wie hun loon en hen andere akkefieten wel betaalt. Niemand wil terug
naar de tijd van onze voorouders en niet alleen wat betreft het
taalgebruik. Maar het overgrote gedeelte van de inwoners van dit land
wil niet weten van separatisme en daarmee uit. Voilà dat is dan
misschien eens ouderwets uitgedrukt maar tenminste duidelijk. Dan
het hoofdstukje "Vlaamse huizen": We verwachten daar dus een debat ten
gronde over. Niet omdat wij grote druk kunnen uitoefenen op onze
Vlaamse politici, daarvoor is ons blogje te onbetekenend, maar omdat de
eigen Vlaamse administratie het zelf vraagt. Dat hebben we hier
gisteren met kopie van de bewuste brief aangetoond. En ook omdat de
doelstellingen van de ganse Vlaamse zwik in het buitenland nogal
onduidelijk zijn. Wie doet wat en is cultuur niet enkel een dekmantel
voor o.a. de promotie van o.a. de Vlaamse wapenindustrie? Trouwens we
hebben er stilaan genoeg van dat sommige kunstenaars plots geannexeerd
worden bij Vlaanderen. Het moet eens in sommige warhoofden doordringen
dat België, of men dat nu leuk vindt of niet, bestaat sinds 1830 en dat
er wel degelijk een Belgische kunst bestaat sinds die datum. Niet
ervoor, maar sindsdien en tot nu. Voor diegenen die bijvoorbeeld James
Ensor willen uitroepen tot Vlaams kunstenaar zetten wij hier graag een
link naar het enige Vlaamse interview die deze brave man ooit gegeven
heeft. Zijn talrijke brieven waren allemaal in het Frans geschreven en
zijn Nederlands lijkt ons niet meteen vlekkeloos ABN te zijn. Tenzij
jullie ons van mening kunnen doen veranderen...Het is een opname uit
1936 die een paar geleden werd "herontdekt" en jullie moeten maar eens
aandachtig "lusjteren" :http://www.klara.be/cm/klara/2.539/1.15568-unieke-opname-van-ensor. Na
dit korte culturele intermezzo terug naar onze Vlaamse Huizen. Er komt
dus een onderzoek. Merk dus op: geen debat ten gronde ondanks de brief, maar
"efficiëntiewinst". Een term die zo uit het handboekje van "de perfecte
manager" komt. We zijn dus benieuwd, maar vrezen het ergste http://www.hln.be/hln/nl/957/Belgie/article/detail/987925/2009/09/04/Zijn-104-Vlaamse-posten-in-het-buitenland-hun-geld-waard-.dhtml . In elk geval wordt het een "ex-posterioridebat" en we kijken nu reeds reikhalzend uit naar de inbreng van onze sossen in dit debat...
En beste lezertjes, vergeet niet dat er nu een vraag bestaat van 3,4
miljard (maar over de kostprijs is evenmin eensgezindheid) en die
luidt:
Moet de stad Antwerpen een gunstig advies geven voor een
stedenbouwkundige vergunning van de Oosterweelverbinding op het huidige
voorziene tracé tussen Zwijndrecht/Linkeroever en Merksem/Deurne? Ja of
neen."
rarara wat zullen de Antwerpenaars (minstens 10% is er nodig om enig
gevolg te krijgen...) hierop antwoorden. Come and See next time. Voor
het ganse dossierke verwijzen we graag naar een eerdere bijdrage, beste
lezertjes.
Leve Belgie wordt opgenomen in de rijke Vlaemsche liederenschat
OPGEPAST DIT IS EEN SPECIALE BIJDRAGE VOOR ONZE NIET BEGRIJPENDE OLLANDSE VRIENDEN!
http://www.youtube.com/watch?v=6NvgeSZ2O5E aiaiai,
een lied verdeelt de Belgische geesten. Clouseau zingt een Vlaamse
liedekijn (met een paar Franse regeltjes en het zit er bovenarms op.
Geert Bourgeois Vlaams Minister van alles en nog wat en meer bepaald we
herhalen na eventjes diep inhalen : Geert
Bourgeois, Viceminister-president van de
Vlaamse Regering en Vlaams minister van Bestuurszaken, Binnenlands
Bestuur, Inburgering, Toerisme en Vlaamse Rand, Geert Bourgeois dus is
niet blij. Clouseau, of de broers Wauters, zelf uit de Vlaamse rand en
dus duidelijk onder de bevoegdheid vallende van Bourgeois,
verrijken de Vlaamse liederenschat met het strijdlied "Leve België" Dat
vindt Bougeois dus niet leuk en zal waarschijnlijk dan ook niet
gebruikt worden bij de verplichte inburgeringscursus. http://www.gva.be/nieuws/media-en-cultuur/aid859953/geert-bourgeois-clouseau-single-leve-belgie-is-propagandalied.aspx
Geert Bourgeois: "Clouseau-single 'Leve België' is propagandalied"
02/09
Vlaams Minister Geert Bourgeois is niet opgezet met de Clouseau-single 'Leve België, een nummer waarmee de groep zich tegen het separatisme keert.
"Voor ons is dit
geen politieke boodschap, maar
een lied over vaderlandsliefde", zegt Koen.
Geert Bourgeois, Vlaams-nationalist, spreekt echter van een "propagandaliedje".
"Clouseau houdt een pleidooi voor slecht bestuur. België werkt niet meer."
Wij,
en daarmee bedoelen we dan de fractie der Hangmatsocialisten met
afdelingen o.a. in de Vlaamse rand, dachten nochtans dat alles moest
gedaan worden om het Vlaemsche lied te promoten. Propagandaliederen
zijn volgens ons strijdliederen die deel uitmaken van de Vlaemsche
liederenschat die door de openbare omroep op regelmatige basis, laat
ons zeggen om de 10 minuten, moet worden gepromoot. Ons ijzersterk
geheugen voor belangrijke politieke onderwerpen doet ons teruggrijpen
op een vraag die in de tijd van de Vlaamse Raad (toen de dieren nog
Vlaams spraken in de Vlaamse Rand) werd gesteld over dit prangende
probleem door enen Meneerke Peeters (de stripfiguur?)
Wij
zijn trots jullie kunnen duidelijk te maken hoe sommige verkozenen des
Vlaemsche Volk onze rijke cultuurschatten vededigen tegen een
hongerloon.
Vraag nr. 256 (zitting 1985-1986) van 8 augustus 1986 van de heer P. PEETERS BRT - Promotie van het Vlaamse lied Het antwoord van de geachte Minister op mijn parlementaire vraag nr. 193 van 27 mei ll. over het in gebreke blijven van de BRT inzake de promotie van het Vlaamse lied heeft me meer dan verbaasd maar niet verwonderd. Dat het voor de Vlaamse Gemeenschapsminister van Cultuur ,,niet duidelijk is wat bedoeld wordt met het eigen Vlaamse of het eigen Vlaamse volkse lied, ook er vooral in de context van de vraag (,,slechts wanneer één of andere toondichter overlijdt, of bij een elf julidag, krijgt het Vlaamse lied enkele minuten toegewezen) is bedroevend en doet tot nadenken stemmen! Zo de geachte Minister als (liberaal) student ooit ,,de studentencodex (van het KVI-IV) heeft bezeten, dan kan ik hem daarnaar verwijzen. Ook programmabrochures van IJzerbedevaarten en Zangfeesten, zelfs kinder- en schoolzangfeesten, zullen mogelijk verhelderend werken. Ook zangboekjes van jeugdbewegingen en tekstboeken van honderden koren in Vlaanderen kunnen de Minister enig idee geven van het eigen Vlaamse volkse lied en van onze liederenschat. Wat de ,,differentiatie naar genre betreft kan ik de geachte Minister mededelen dat ons rijke liederrepertorium alle genres bevat, gaande van het kinderlied, het liefdeslied, het danslied, het drinklied, het stemmingslied, het studentenlied, het heimatlied en het staplied tot het strijdlied. Ook volkse religieuze liederen vallen er onder. Wat de gevraagde ,, differentiatie naar tijdsperiode betreft kan ik de geachte Minister van Cultuur mededelen dat onze rijke Vlaamse liederenschat liederen bevat van de late Middeleeuwen tot hedendaagse liederen, met een bijzondere rijkdom aan liederen die ontstonden in de periode van de tweede helft van de 19e eeuw en in de eerste helft van de twintigste eeuw. Graag zou ik de Minister ook verwijzen naar BRTuitzendingen, doch daar het Vlaamse, volkse lied enkel te horen is in het programma voor de derde leeftijd, en dan meestal nog gezongen door de bejaarden zelf, is dit onmogelijk. Dit is dan ook het onderwerp van mijn vraag. Zal de geachte Minister er bij de BRT op aandringen opdat in de toekomst meer aandacht zou besteed worden in de uitzendingen aan het eigen lied, en wel zoveel mogelijk geïntegreerd in de diverse programmas?
Kijk,
geachte Minister Bourgeois uit bovenstaande, nog steeds actueel zijnde,
opsomming van de rijkdom onze Vlaemse liederenschat is het voor ons
duidelijk dat ook het nummer "Leve België" hierin kan opgenomen worden
onder de categorie strijdliederen. Wij zijn er immers van overtuigd dat
het nummer zal terug te vinden zijn in de volgende herziene versie van
de liberale studentencodex en op de website van Moeder Westland na "De
slag om Matadi" en voor "Burschen Heraus" (http://www.coveralia.com/discos/io_vivat_en_meer_dan_40_andere_studentenliederen-.php) Wij verzoeken Uwen excellentie dan ook uw door ons diepbetreurde mening te willen herzien...
Kijk beste lezertjes, dat Flanders House blijft ons boeien. Om jullie
nu duidelijk te maken waarom wij een iets diepzinnigere analyse van de
zaak mogen verwachten van brulkikkers à la De Decker geven we jullie
hieronder een kopieke van en briefke van de "strategische Adviesraad
Internationaal Vlaanderen" -inderdaad een hele mond vol- en dus een
onverdacht orgaan in de hele discussie. Dat briefke is gedateerd van 7
juli 2008 en dus van voor de officiële opening. Het is geadresseerd aan
de Vlaamse Vice-Minister-President en we laten het jullie met veel
plezier lezen:
1. Flanders House Inc. (artikelen 35 tot en met 37) Uit de memorie van toelichting blijkt dat de Vlaamse regering in haar vergadering van 21 december 2007 haar goedkeuring hechtte aan het voorstel tot oprichting van een rechtspersoon in de vorm van een non-for-profit corporation naar Amerikaans recht, genaamd Flanders House. Het betreft, zo nog de memorie van toelichting, een rechtspersoon met als doel om Vlaanderen in de VS te promoten en de Vlaamse cultuur er uit te dragen door middel van diverse communicatiekanalen en activiteiten. De bedoeling van de bepaling van dit artikel is om met terugwerkende kracht tot de oprichtingsdatum een decretale machtiging te verlenen voor de toetreding van de Vlaamse Regering tot de NFP.
De Raad wenst op te merken dat uit artikel 9 van de Bijzondere Wet tot Hervorming der Instellingen volgt dat de oprichting door de Vlaamse Gemeenschap van organismen met rechtspersoonlijkheid en de regeling van hun samenstelling, hun bevoegdheid, hun werking en toezicht bij decreet dienen te worden geregeld. Door de oprichting in kwestie, buiten elk decretaal kader om, bij loutere regeringsbeslissing te nemen en thans via een retroactieve decreetsbepaling te regulariseren, beperkt de Vlaamse Regering de betrokkenheid van zowel de Raad als van het Vlaams Parlement tot een loutere ex posteriori-rol, waarbij er nauwelijks ruimte overblijft om zich uit te spreken over de grond van de zaak en over de modaliteiten ervan. Gelet op het strategische belang van het initiatief in kwestie wil de Raad de Vlaamse Regering uitnodigen aan de Raad meer informatie m.b.t. het Flanders House voor te leggen, zodat de Raad zich hierover verder kan beraden. Deze informatie zou niet alleen dienen te slaan op het Flanders House in New York maar ook op het beleid inzake "Vlaamse Huizen" in het algemeen, d.w.z. zowel de reeds gecreëerde huizen als de verdere toekomstplannen van de Vlaamse Regering in deze materie.
Of
dit allemaal intussen gebeurd is hadden wij wel heel graag te weten
gekomen en misschien kan opperkikker dat nu eens laten navragen. Want
zeg nu zelf, beste lezertjes, erg gezond en Vlaams-efficiënt klinkt dat
allemaal niet. Het klinkt eerder vertrouwd à la façon de Charleroi...
Bovendien
is het misschien niet meteen bij iedereen bekend dat er reeds in 1985
(op 26/3/1985 om precies te zijn) een " Flanders House" werd opgericht
namelijk op de 15de verdieping van de nr 295 op Fifth Avenue in het
zelfde Amerikaanse dorp.
Het initiattief ging toen echter niet
uit van wat in deze onheugelijke tijden van het Belgische terreurregime
nog bescheiden "De Vlaamse raad" werd genoemd maar van het VEV (Vlaams
Economisch Verbond)
Onze pientere lezertjes zullen dit
terugvinden in onderstaand Bulletin van Vragen en Antwoorden van de
Vlaamse Raad daterende van 2 april 1985.
Volgens onze onbeschaamde rooie en kwaaie linkse mening die dus niks
met de ideeên van Meneer De Decker te maken heeft gaat het om de
overname van het VEV-initiatief (dat destijds niet geheel onbesproken
was nl rond het "dossier Sikorsky") en dus over een verkapte subsidie
aan het VEV door er een klein karreke Vlaemsche cultuur aan vast te
hechten. En dat allemaal, beste lezertjes, vinden wij nu toch een
ex-posteriori-discussie waard...
De fantasmen van Vlaemsche topkakkewieten en het spel der gelijkenissen
Er verscheen vandaag een leuk vervolg op het LDD-standpunt ivm ons
Vlaemsch Huis In New-York. Gisteren publiceerden we Jürgen Verstrepen
in naam van de LDD-fractie in het Vlaemsch parlement bij de openingsrel
rond onze eigen Vlaemsche diplomatieke vestiging en vandaag in De
Standaard het standpunt van chefbruller naar aanleiding van het ontslag
van de verantwoordelijke. Die brave man werd ontslagen, laat dat
duidelijk zijn, niet omwille van gesjoemel maar omwille van -en we
lezen er even Knack erop na- "Fontaine voerde opdrachten van de raad van bestuur niet uit. Er waren
ook problemen met de rapportering en met het personeelsbeleid."http://www.knack.be/nieuws/belgie/directeur-vlaams-huis-new-york-ontslagen/site72-section24-article38833.html?cid=rss
Maar
nu "muilentrekker" De Decker zelf; of hoe men zijn mening 180° kan
aanpassen aan "sensatiezucht" ipv van bij de aanvang de vraag te
stellen wat nu de toegevoegde waarde zou kunnen zijn van dergelijke
Vlaemsche prestigprojecten die toch wel een centje kosten aan de brave
belastingbetaler. Want als we de kostprijs van al die dingen lezen,
hebben we niet meteen de indruk dat dit geld goed besteed wordt. Wij
hebben alleen maar de indruk dat ipv optimaal samen te werken met de
reeds bestaande instellingen dit Vlaemsch vehikel moet dienen bepaalde
fantasmen van sommige Vlaemsche topkakkewieten in vervulling zien te
gaan. Dus meneer De Decker ipv van dergelijke literatuur over o.a. de
competenties van een archeoloog te spuien als ex-judocoach hadden we
graag wat diepergravende analyses willen lezen...
PARCOURS VAN EEN BROKKENPILOOT Philip Fontaine, de omstreden directeur van het Vlaams Huis in New York, is ontslagen. Het was politicus JEAN-MARIE DEDECKER
die begin deze week de kat de bel aanbond. Maar met het ontslag van
Fontaine is het Vlaams Huis nog niet opgeruimd, schrijft hij.
'New York, if you can make it there, you can make it anywhere.' Met dit
cliché opende toenmalig Vlaams minister Patricia Ceysens het Vlaams
Huis in de Amerikaanse metropool New York. Hopelijk een zinspeling op
de zangkwaliteiten van Frank Sinatra, en geen onbewuste woordspeling
gebaseerd op zijn dubieuze levenswandel. Nu directeur Fontaine
ontslagen is, lijkt de Vlaamse regering daar niet meer zo zeker van.
Maar Fontaine is niet het enige Vlaamse probleem in 'the big apple'.
Een
jaarlijks huurprijs van 500.000 dollar voor een optrekje op de 44ste
verdieping van de New York Times Building, op een boogscheut van
Broadway en met zicht op de Hudson en de Empire State Building, behoort
tot de megalomanie van onze Vlaamse bewindvoerders. Noblesse oblige.
Het
Vlaams Huis herbergt drie verschillende diensten. Naast Flanders
Investment & Trade en Toerisme Vlaanderen, met elk een apart
werkingsbudget, ook Flanders House Incorporated voor promotie,
networking en imagoverkoop van ons polderland in de Nieuwe Wereld.
Kortom: handelsreizigers van de Vlaamse identiteit. Toerisme Vlaanderen
werd verondersteld een deel van de niet onaardige huurprijs op te
hoesten, maar dat kan het niet. Het moet zijn centen nog besteden om de
huur te betalen voor een leegstaand pand aan de 220 East 42nd Street,
suite 3402 op de 34ste verdieping, dat ze samen betrok met het Waalse
'Office du Promotion et du Tourisme'. Wat we zelf doen, doen we beter.
Sinds
zijn oprichting in februari is Flanders House uitgegroeid tot een
gedrocht van wanbestuur en geldverkwisting. Het personeel (allen
Vlamingen) werkt zich uit de naad maar werd geterroriseerd. Tot twaalf
uur werken per dag, nog een achttal uurtjes kloppen in het weekend en
tot op heden geen dag vakantie.
Flanders House
Incorporated is een vzw naar Amerikaans recht. Een bediende heeft
minder rechten dan een illegale Pakistaan in een Brusselse sweatshop.
Door de willekeur van de baas, Philip Fontaine, zàt je onmiddellijk op
het vliegtuig richting Brussel met een ingetrokken arbeidsvisum en
zonder één dollar ontslagvergoeding. De prijs van de willekeur is de
vrees van de naked civil servant.
Op een
jaarsalaris van 46.000 dollar houden ze amper 2.800 dollar per maand
over om te leven. Te bedenken dat een éénkamerflat in The Big Apple
minimum 1.200 dollar per maand kost en dat Flanders House Inc. het
vertikt sociale bijdragen te betalen voor zijn personeel (en dus niet
zorgt voor ziekteverzekering, RSZ, of arbeidsongevallen) dan weet je
dat het prestigieuze Vlaams Huis zijn personeel laat werken tegen een
overlevingstarief en een hamburger bij McDonald's.
Dit
is omgekeerd evenredig met de graaicultuur van directeur Philip
Fontaine. Met een jaarsalaris van 250.000 dollar netto incasseerde hij
meer dan zijn vier bedienden samen. Daarnaast is deze 'managing
director' ook nog eigenaar-stichter van Italian Days Inc. (538 Portside
Drive, Edgewater NY 07020). Samen met zijn echtgenote Anastasia Bizarri
had het koppel een bizar systeem opgezet om voor tienduizenden dollars
diensten en kosten te factureren aan Flanders House Inc.
Er
wordt in New York nogal geschoven met budgetten. Naast de jaarlijkse
dotatie van circa één miljoen euro worden er heel wat 'projectfiches'
goedgekeurd op het departement 'Internationaal Vlaanderen' van de cel
buitenlands beleid onder leiding van minister-president Peeters. Van
een documentaire film over 'The Flemish American' tot een academische
zitting van Ons Erfdeel.
Hoe kon Philip
Fontaine zo lang zijn eigen weg gaan? De man die volgens het
geruchtencircuit al een paar faillissementen achter de rug heeft, werd
geselecteerd door headhuntingbureau Hudson, vaste leverancier van de
Vlaamse overheid en in New York blijkbaar koppensneller van de
belastingbetaler. Als Ivan De Witte, ceo van Hudson (vroeger De Witte
& Morel) en van voetbalclub AA Gent, op dezelfde manier zijn
voetballers zou 'screenen', dan speelde Gent nu in vierde provinciale.
Het
cv van Philip Fontaine eventjes natrekken en je krijgt het parcours van
een brokkenpiloot, van Zaventem over Italië tot Silicon Valley. Zal
Hudson, het huiskantoor van Jobpunt Vlaanderen, het selectiebureau van
de Vlaamse overheid, de royale vergoeding teruggeven wegens
inschattingsfout of zal het toegeven dat dergelijke schijnexamens enkel
dienen als windowdressing voor politieke benoemingen?
'Brussel'
was nochtans al lang op de hoogte van het wanbeheer. De Vlaamse Huizen
staan onder toezicht van minister-president Kris Peeters en het
departement Internationaal Vlaanderen. Archeoloog Koen Verlaeckt,
politiek vertrouweling van ex-ministers Moerman en Ceysens kreeg na een
carrière op hun kabinetten een uitloopbaan als secretaris-generaal van
het Departement Internationaal Vlaanderen. Zijn aanstelling kwam er na
een selectieprocedure, aldus een persbericht van de Vlaamse regering.
Het bureau Jobpunt Vlaanderen in samenwerking met Hudson-De Witte en
Morel. De wereld van de politieke benoemingen op het Martelaarsplein is
heel klein.
Koen Verlaeckt werd maanden geleden
al door het personeel op de hoogte gebracht van het wanbeleid en de
zelfbediening 44 hoog aan de Hudson. De facturencarrousel van Italian
Days Inc. werd al opgestart in december 2008. De documenten werden
zelfs aan Verlaeckt overgemaakt met Fedex en er kwam een medewerker uit
New York om de raad van bestuur van Departement Internationaal
Vlaanderen in te lichten.
Misschien dat voor een
archeoloog als Koen Verlaeckt een dossier slechts interessant wordt als
er stof op ligt, maar dat hij als secretaris-generaal zijn personeel
niet in bescherming neemt en niet optreedt omdat hij zijn politieke
vriendjes moet beschermen, doet nieuwe vragen rijzen. Na het ontslag
van Fontaine is meer dan ooit een doorlichting nodig van het
gedoogbeleid aan het Martelarenplein.
Jean-Marie Dedecker is voorzitter van LDD.
en
nog even Morelleke Forelleke aan het woord laten over onze Verstrepen
en dan kunnen we een spelletje spelen: zoek de tien gelijkenissen...http://www.marie-rosemorel.be/dec07.html
"Bij het kerstinterview van Gazet van Antwerpen
vroeg men me naar mijn reactie op al die bijnamen die ik in 2007
verzamelde ... Mijn reactie: "Ach, ik heb me eigenlijk alleen mateloos
geërgerd aan Jurgen Verstrepen, die mij vergeleek met Madame de
Pompadour. Vanhecke heeft de bankkaarten, Morel de pincodes van het
VB, zei hij. Uitgerekend Verstrepen, die als verruimer bij het VB kwam
maar alleen zijn eigen bankrekening heeft verruimd. Hij had een mooie
wedde als Vlaams parlementslid, maar hij liet zich extra betalen voor
elk filmpje dat hij voor de partij draaide. Wie bij het VB gaat, doet
dat uit idealisme en in de wetenschap dat het leven er niet
comfortabeler op wordt. Maar zo had Jurgen het niet begrepen. Hij reed
voor zichzelf en dacht: na ons de zondvloed, après nous le déluge."
En nu dient Jurgen Verstrepen klacht in tegen mij wegens
laster en eerroof. Hij doet maar. De facturen van de tv-filmpjes liggen
hier klaar. De facturen van zijn web-radio-uitzendingen liggen hier
klaar. Net zoals de facturen die bleven komen toen er al lang geen
web-radio-uitzendingen meer plaatsvonden ...
Ik kijk uit naar de postbode ...."
Meneer Fontaine, de Vlaamse hopman van het Flanders House in New-York
wordt dus met alle nodige vergoedingen ontslagen...Volgens ons hadden
ze die vergoedingen beter kunnen gebruiken om het personel daar aan de
nodige verzekeringen te helpen in plaats van de Vlaamse Fontaine te
vergoeden. Maar wie zijn wij natuurlijk. Tot vermaak van groot en klein
publiceren we hieronder de Handelingen van de belgische Senaat 4-65 van
de namiddagzitting van 5 maart 2009http://www.senate.be/www/?MIval=/publications/viewPubDoc&COLL=H&LEG=4&NR=65&PUID=67110749&TID=67113345&LANG=nl of een superieur stukje superieur Vlaemsch cabaret :
Mondelinge vraag
van de heer Karim Van Overmeire aan de vice-eersteminister en minister
van Buitenlandse Zaken over «het Flanders House in New York en de
samenwerking tussen de federale diplomatie en de Vlaamse
vertegenwoordigers in het buitenland» (nr. 4-657)
De heer Karim Van Overmeire (VB).
- Mijn vraag gaat niet alleen over het Flanders House in New York, maar
ook over de samenwerking tussen de federale en de Vlaamse
vertegenwoordigers in het buitenland, alsook over de bijdrage van de
Belgische ambassade in het automobieldossier.
Minister-president Kris
Peeters uitte bij de opening van het Flanders House in New York kritiek
op de manier waarop de Belgische ambassade in Washington hem niet, of
minstens onvoldoende, geholpen had in het automobieldossier. Hij vond
dat `de informatie niet optimaal doorstroomde'. Hij werd vergezeld door
een diplomaat van lagere rang die niet goed op de hoogte was van het
dossier.
De minister van
Buitenlandse Zaken was dan weer heel scherp voor het pas geopende
Flanders House, alhoewel dat een initiatief van de Vlaamse regering is
en er ook een Open Vld-excellentie bij de opening aanwezig was. `Een
Flanders House in New York heeft een zeer beperkt nut', merkte hij op.
`Een Vlaamse diplomatie die naast en niet met de Belgische werkt, heeft
weinig of geen zin'. De minister-president antwoordde dan weer dat het
niet slecht zou zijn als ook minister De Gucht zijn diensten eens aan
een evaluatie onderwerpt. Zo ging dat nog even door.
Het is natuurlijk een
feit dat de Belgische diplomatie nog altijd geen Vlaamsvriendelijk
imago heeft. Er bestaan nog altijd ambassades waar er geen onthaal in
het Nederlands is. Het omgekeerde is mij niet bekend. Sommige Belgische
diplomaten vertegenwoordigen met veel enthousiasme en professionalisme
Vlaanderen en de andere gefedereerde entiteiten, maar anderen hebben
duidelijk heimwee naar de tijd dat `het buitenland' een exclusief
Belgische aangelegenheid was.
Vlaanderen heeft de
voorbije vijftien jaren een netwerk uitgebouwd. De samenwerking met de
Vlaamse vertegenwoordigers en diensten verloopt vaak heel goed, maar
vaak ook niet. Voormalig kabinetsadviseur voor buitenlands beleid,
professor Lieven Tack, schrijft hierover: `Hoewel de relaties tussen de
ambassades en de deelstaatkantoren door de band genomen op een
professionele en zeer correcte manier verlopen, leggen de
uitzonderingen smeulende conflicten bloot. Er zijn concrete casussen
waarbij de deelstaatvertegenwoordigers in hun doen en laten heimelijk
worden gedwarsboomd. De subtiele pesterijen gaan van fragmentarische of
vertraagde informatiedoorstroming - zelfs wanneer het zuivere gewest-
of gemeenschapsmateries betreft - tot het tegenwerken of gemeen
belemmeren van de actie- en netwerkmogelijkheden van de gefedereerde
vertegenwoordigers'.
In de praktijk hangt
alles af van de goodwill van de mensen op het terrein. Vlaanderen heeft
bovendien geen enkele inspraak in de keuze van de locaties van
ambassades en consulaten, noch in de omvang en de bestaffing van deze
posten. Dit alles betekent natuurlijk dat Vlaanderen in de federale
diplomatie niet altijd het geschikte instrument vindt om zijn
buitenlandse beleid uit te oefenen. Dat alles doet een aantal vragen
rijzen.
Welk probleem rees er concreet in het automobieldossier en op welke manier is dit probleem nu verholpen?
Hoe staat de minister
van Buitenlandse Zaken tegenover de oprichting van Vlaamse huizen,
waarin de Vlaamse vertegenwoordigers en diensten in een bepaald land
samengebracht worden? Meent de minister dat het nuttiger is om deze
vertegenwoordigers en diensten in de Belgische ambassades te herbergen?
Hoe evalueert de minister de samenwerking tussen de federale en de Vlaamse vertegenwoordigingen in het buitenland?
De heer Karel De Gucht,
vice-eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken. - Eerst een
woordje over wat er zich eigenlijk heeft afgespeeld. De vraag is wie
begonnen is. Volgens mij de heer Peeters, die zei dat de federale
diplomatie niet goed gewerkt heeft, dat de informatie niet
doorgestroomd is en dat ik dringend een Vlaamse diplomaat naar de VS
moet sturen.
De realiteit is dat
die informatie wel zeer goed is doorgestroomd. Er zijn in totaal elf
mails met informatie over de automobielsector naar de Vlaamse regering
verzonden. Net voor het gesprek in Detroit plaatsvond, heeft onze
ambassadeur ter plaatse, de heer Matthysen, die overigens een Vlaming
is, de minister-president gebrieft over een onderhoud dat een Europese
minister had gehad met de leiding van General Motors in Detroit.
De federale diplomatie
heeft dus perfect gewerkt. Wie, zoals de heer Peeters, beweert dat de
federale diplomatie niet werkte, zegt eigenlijk dat ik niet goed werk.
Ik sta immers al bijna vijf jaar aan het hoofd van Buitenlandse Zaken.
Ik verdedig mijn diplomaten omdat ik vind dat dit mijn taak is.
Bovendien slaat de
kwestie van de Vlaamse diplomaat in Washington nergens op. Tot 2007 is
daar altijd een diplomaat geweest. Die man heeft toen verlof zonder
wedde genomen om een bijkomende universitaire opleiding te volgen, maar
werd niet vervangen. Het is toch niet mijn verantwoordelijkheid dat de
Vlaamse regering heeft nagelaten een Vlaams diplomaat te vervangen.
Wellicht zag niemand er de noodzaak van in.
Ik denk inderdaad dat
Vlaamse huizen weinig nut hebben, zeker niet in New York. Er zullen
niet veel mensen spontaan even aanlopen op de 43ste
verdieping van de New York Times Building. De Vlaamse diensten waren
vroeger ondergebracht in de kanselarij van het consulaat-generaal in
New York, een gebouw dat door de federale administratie is gehuurd. Ze
konden daar in volle onafhankelijkheid werken en ze werden daar goed
onthaald. De oprichting van het Vlaams Huis in New York is eigenlijk
het uitgestelde resultaat van het initiatief - of de fata morgana - van
de heer Bourgeois. Hij was van oordeel dat er in New York absoluut een
Vlaamse diplomatische vertegenwoordiging moest komen. Wij zijn met iets
meer dan tien miljoen Belgen, maar hij vindt dat we op vier
verschillende niveaus diplomatiek vertegenwoordigd moeten zijn: op het
Vlaamse, het Waalse, het Brusselse en het federale niveau. Ik heb
gezegd dat het bijvoorbeeld veel nuttiger zou zijn een belangrijke
tentoonstelling of concert in New York te organiseren en daar de
sociaaleconomische milieus bij te betrekken.
Een element dat ik op
dat ogenblik niet kende, maar totaal toevallig te weten ben gekomen, is
dat er in het Museum of Modern Art binnenkort een belangrijke
tentoonstelling over Ensor wordt geopend. Ensor is een van onze
beroemdste schilders, trouwens een van de weinige Vlaamse schilders die
deel uitmaken van de permanente collectie van het MoMA. Het federale
niveau heeft voor die tentoonstelling een vrij aanzienlijke financiële
bijdrage geleverd, maar de Vlaamse regering niet, omdat ze het geen
nuttig initiatief vond. Als politicus zet ik al die zaken op een rij en
verkondig ik mijn mening. Wie het daar niet mee eens is, mag daar
gerust op antwoorden, maar liefst met argumenten.
De heer Karim Van Overmeire (VB).
- Gisteren was er in het Vlaams Parlement ook applaus, maar dan voor
minister-president Peeters, die ongeveer het tegenovergestelde
verklaarde. Ik begrijp dat de minister van Buitenlandse Zaken zijn rol
speelt. Het zou erg zijn als hij de federale diplomaten niet verdedigde.
Toch verbazen zijn
verklaringen mij. De minister wijkt geen millimeter af van zijn eerste
standpunt. Hij is minister-president Peeters geenszins tegemoet
gekomen. Hij zegt dat de heer Peeters absoluut geen reden tot klagen
had omdat het federale niveau daar perfect heeft gefunctioneerd. Ik heb
de heer Peeters daarover gisteren ondervraagd en heb vastgesteld dat
hij daar nog altijd een andere mening over heeft. Hij heeft namelijk
ervaren dat de federale diplomatie niet ten volle functioneert wanneer
het gaat om vragen van het Vlaamse niveau. Hij stelt vast dat er nog
altijd veel federale diplomaten zijn die het bijzonder moeilijk vinden
om niet alleen de hele federatie, maar ook de gefedereerde entiteiten
te vertegenwoordigen.
In een normaal
federaal land neemt het federale niveau alle diplomatieke en
buitenlandse aangelegenheden voor zijn rekening, maar België is geen
normaal federaal land. Nog niet zo lang geleden heeft de minister zelf
gezegd dat België eigenlijk alleen nog een diplomatieke conferentie is
en dat de toestand alleen maar erger wordt. Tegen die achtergrond kan
niemand het Vlaanderen kwalijk nemen dat het een eigen diplomatiek
netwerk uitbouwt. Minister De Gucht noemt dat een fata morgana; ik noem
dat een verstandige zet.
Wenst de federale
diplomatie ook in de toekomst nog een rol te spelen, dan zou ze best
wat meer rekening houden met het Vlaamse niveau en goed beseffen dat ze
niet alleen de federatie vertegenwoordigt, maar ook de gefedereerde
entiteiten, dus ook Vlaanderen, dat de meerderheid in de federatie
uitmaakt. Er zijn nog altijd ambassades waar Vlamingen niet in hun
eigen taal terechtkunnen. De telefoon wordt er in het Engels of het
Frans opgenomen, maar niet in het Nederlands. Dat staat symbool voor
een mentaliteit die op veel ambassades heerst.
De heer Karel De Gucht,
vice-eersteminister en minister van Buitenlandse Zaken. - Ik heb niet
beweerd dat Vlaanderen geen vertegenwoordigers mag uitzenden. Ik heb er
bij de Vlaamse regering al verschillende malen op aangedrongen om meer
handelsattachés naar het buitenland te sturen.
De vraag is of het
zinvol is de Vlaamse vertegenwoordiging afzonderlijk te huisvesten en
20 miljoen euro per jaar meer uit te geven, dan wel een kantoor te
openen op het Belgische consulaat waar handelsattachés van de gewesten
in volledige onafhankelijkheid hun werk kunnen doen. Dat was een
opmerking als goed huisvader.
Verder heb ik
gereageerd op de uitspraak van minister-president Peeters, die zich
beklaagde over de federale diplomatie. Daar heeft hij mijns inziens
geen enkele reden toe. Er kan uiteraard altijd iets verkeerd lopen; dat
zou ook in de Vlaamse diplomatie kunnen gebeuren. Ik heb de klachten
echter grondig onderzocht en ze zijn niet gegrond. Ik heb de toespraak
van minister-president Peeters in het Vlaams Parlement niet gehoord,
maar mocht hij bij zijn opmerkingen blijven, zoals de heer Van
Overmeire beweert, dan zou ik dat spijtig vinden.
In verband met de taal
waarin het ambassadepersoneel de telefoon opneemt, wil ik het volgende
zeggen. Op een ambassade werken meestal één, twee of drie diplomaten en
het andere personeel wordt grotendeels ter plaatse in dienst genomen.
In kleinere ambassades kan het voorvallen dat een plaatselijk
personeelslid dat de telefoon opneemt, toevallig geen Nederlands kent
of de telefoon niet spontaan in het Nederlands opneemt. Dat heeft niets
te maken met een doelbewust beleid.
Mijn departement
behandelt alle gewesten op voet van gelijkheid en steunt ten volle elk
initiatief van welke gefedereerde entiteit dan ook. Daarom bevallen die
opmerkingen me niet. Ze slaan nergens op. Misschien kan vraagsteller
voorstellen om een gemengde onderzoekscommissie Vlaams Parlement-Senaat
op te richten om die zaak uit te spitten. Dat zou wel plezierig zijn.
en omdat we De Decker zijn pleziertje gunnen omdat hij "het
schandaal" uitbracht zijn we zo goed even de geheugens op te frissen en
we publiceren dus met licht leedvermaak de LDD-reactie van 4 maart over
deze zelfde rel: http://www.lijstdedecker.com/nl/wij-zitten-daar-goed-in-new-york-782.htm
Vlaams parlementslid Jurgen Verstrepen ondervroeg donderdag
minister-president Kris Peeters over het beleid inzake Vlaams Huizen in
het buitenland.
Verstrepen: "Vlaanderen mag gerust trots zijn op zichzelf en mag met open vizier initiatieven nemen in het buitenland."
Jurgen Verstrepen:
"Mijnheer de
minister-president, wij hebben allemaal het mooie verhaal van het
Vlaams Huis gevolgd. Ik heb gezien dat u zich in New York hebt kunnen
uitleven. Het was een mooie receptie. Er was zelfs, ook al hebben wij
daar nog geen vertegenwoordiger, een man van ons aanwezig op het
feestje bij de opening van het Vlaams Huis in New York.
U hoort
mij niet zeggen dat de opening van die Vlaamse Huizen slecht is. Maar
ik vind het wel vreemd dat er, als Vlaanderen dan toch uit zijn
kerktorenschaduw treedt en zichzelf wil promoten in het buitenland en
daar wat centjes voor over wil hebben, meteen overal kritiek komt en
wij in onze eigen voet schieten. Dat is een spijtige zaak.
Dan
kun je nog discussiëren over de kostprijs, ik kom daar zo dadelijk op
terug. Als je ziet wat de Nederlanders al hebben besteed in New York.
Zij dromen van een Peter Stuyvesant-evenement. Dat is al een ander
bedrag dan het bedrag dat de Vlaamse overheid besteedt in New York.
Wij
zitten goed in New York. Ik zal de vragen die mijn collega's hier al
hebben gesteld, niet herhalen. Ik houd niet van herhalingen.
Het
enige spijtige aan de zaak was dat aan de overkant de pitbull van de
Open Vld plotseling begon te grommen. Hij gunde u en Vlaanderen het
succes niet. Hij reageerde en zei dat dit niet kan. Uit goede bron
vernam ik dat ook ter plaatse Belgische diplomaten - ik zal het maar zo
omschrijven - begonnen te grommen en te knorren bij uitspraken als
'Flanders my country'. De spanningsboog was daar dus.
Dan vind
ik het een beetje spijtig dat u heel snel, wanneer iemand op federaal
niveau, zoals de heer De Gucht, begint te grommen, zegt dat er geen
wrijvingen zijn en dat we dat van die extra gezant zullen herbekijken.
Geven wij in deze tijden te veel uit om daar resultaten te boeken?
We
moeten inderdaad kijken naar de return op de middellange termijn en
vervolgens de balans opmaken. Met betrekking tot de kostprijs geef ik u
de volgende tip mee. Het gaat om een mooi detail, u kunt het misschien
meenemen naar uw collega Karel De Gucht.
De Belgische consul
woont in de residentie van de consul, een pand aan 5th Avenue met
uitzicht op Central Park. De waarde van dat pand wordt voorlopig
geschat tussen 10 en 15 miljoen euro - als het niet méér is. Als u nog
eens een dergelijke opmerking krijgt over het Vlaamse budget, kunt u de
heer De Gucht misschien eens voorstellen dat hij overweegt om dat pand
te verkopen en het geld te gebruiken in de federale begroting. Dit
volledig terzijde.
Ik zou, in aanvulling op alle andere vragen,
zeer concreet willen weten of u nu al dan niet extra Vlaamse
diplomatenvertegenwoordigers wilt in de Verenigde Staten. U bent wat
teruggekrabbeld. Ik zou willen weten of dat nog een innige wens is.
Wilt u dat nog en op welke termijn ziet u dat?"
Minister-president Peeters:
"Mevrouw
de voorzitter, collega's, dit zijn veel vragen. Het antwoord is in twee
delen op te splitsen. Het eerste deel betreft de problematiek van de
automobielsector en onze diplomatenvertegenwoordiger in Washington;
anderzijds is er het Huis in New York. We moeten, rekening houdend met
de reacties en met uw vragen, beide uit elkaar houden.
Ik ben er
nu nog meer dan ooit van overtuigd dat het beleid dat wij, ook mijn
voorganger Geert Bourgeois en alle andere voorgangers, gedurende
vijftien jaar vanuit Vlaanderen hebben gevoerd, een goed beleid is. Wij
moeten het onverkort voortzetten. Het wordt hoog tijd dat wij duidelijk
maken aan de rest van de wereld wat Vlaanderen te bieden heeft. 'Be
proud but humble': met enige fierheid en trots zeggen waarvoor we
staan, maar ook die bescheidenheid die zo belangrijk en ons eigen is,
niet uit het oog verliezen en ons niet andere karaktereigenschappen,
die wij nu niet hebben, eigen maken.
Ik ben ervan overtuigd dat
vijftien jaar Vlaams buitenlands beleid een goed beleid is. Het moet
ook door de volgende Vlaamse Regering, hopelijk daarbij gesteund door
dit Vlaams Parlement, onverkort worden voortgezet. Ik zal er in de
laatste rechte lijn naar de verkiezingen alles voor doen om te
realiseren wat is afgesproken. Niet alleen wat in het Vlaams
regeerakkoord staat maar ook wat de voorgangers hebben opgebouwd.
Wat
u op een rijtje zet, is juist. Wij hebben tien diplomatieke posten:
acht bilaterale, één bij de Europese Unie en één bij de internationale
instellingen. Er is een netwerk van 75 economische vertegenwoordigers
in zestig landen. Wij hebben ook twee vertegenwoordigers van het VLAM,
drie van het VAIS, dertien toeristische kantoren, het Flanders Center
in Osaka en het Flanders House in New York.
Ik heb al gezegd
dat we dit aan een evaluatie zullen onderwerpen, maar geef de mensen de
kans om alles te realiseren. De verwachtingen zijn zeer hoog gespannen.
Na een jaar of na een bepaalde periode zullen we evalueren of het geld
dat we daar hebben geïnvesteerd effectief goed is besteed.
De
vertegenwoordiger in Washington is in loopbaanonderbreking. Op dit
moment is er dus geen Vlaamse vertegenwoordiger in Washington.
Binnenkort moet hij beslissen of hij terug naar Washington gaat of
niet. De diensten moeten eens nagaan hoe snel we een vervanger naar
Washington kunnen zenden, als de man niet wenst terug te gaan.
Het
tweede dossier is het dossier Detroit. We zijn daar geweest. Mevrouw
Moerman heeft lang geleden ook een bezoek gebracht aan GM en Ford. Dat
was een heel belangrijk bezoek in het licht van de discussie die nu
volop aan de gang is. Natuurlijk moeten wij nu zeer snel informatie
hebben. Ik heb gisteren in Madrid ook met mijn Spaanse collega's
gesproken. Het is van essentieel belang om zeer snel te weten hoe de
vork in de steel zit in de Verenigde Staten. Wat zegt de administratie
van Obama? Wat zeggen de Republikeinen? Wat is de positie van de
Democraten? Die informatie hebben we absoluut nodig om op een juiste
manier te kunnen onderhandelen en om het dossier GM, Ford en andere te
kunnen oplossen. Aangezien er op dit moment geen vertegenwoordiger
is in Washington, ben ik bereid om zeer snel iemand naar Washington te
sturen om er zeker van te zijn dat die informatie ook wordt geleverd en
dat we alle krachten inzetten. Ik zou niet graag hebben dat men
achteraf op het federale niveau zegt dat men die informatie niet kon
geven, maar dat onze persoon ook in loopbaanonderbreking was. Ik wil
absolute zekerheid, en als die niet kan worden gegarandeerd, dan stuur
ik iemand speciaal voor deze periode naar Washington om die informatie
te hebben.
De ambassadeur reageerde door te zeggen dat hij er
persoonlijk voor zou zorgen dat die informatie aan mij en aan de
diensten Vlaanderen Internationaal zou worden gegeven. Met die garantie
van de ambassadeur ga ik dan ook geen onnodige kosten doen als er
duidelijke afspraken zijn gemaakt.
Dit is hier wat uitgesponnen
als een incident. Ik vind het normaal dat ik als minister-president zeg
dat dit zo'n belangrijk dossier is dat ik absolute zekerheid wil dat ik
informatie heb. En als ik die informatie niet snel kan krijgen of als
er een probleem is, dan sturen we iemand extra naar daar. Maar als men
mij garanties kan geven, dan is het voor mij geregeld. Dat is wat hier
is gebeurd.
Ik heb gereageerd op de reactie van federaal minister
De Gucht op het Vlaams Huis in Madrid. Ik betreur dat, maar ik denk dat
we moeten doen wat we moeten doen. We voeren ons buitenlands beleid,
telkens op een zeer goede manier afwegend welke investering we zullen
doen. We hebben daarover grondwettelijke bevoegdheden, we hebben
beslissingen en we hebben projecten. Die zullen onverkort doorgaan. Ik
betreur dat er reacties komen, maar het is belangrijk om er niet verder
op in te gaan. Iedereen moet doen wat hij moet doen. Vanuit Vlaanderen
zullen wij de acties voortzetten, zoals is afgesproken."
Jurgen Verstrepen:
"Mijnheer
de minister-president, ik dank u voor uw antwoord. Ik vond het een goed
antwoord. Ik houd van mannen met plannen. Ik mis echter nog iets.
We
zitten daar met een mooi huis, Flanders House, in New York. Je kunt
zeggen wat je wilt, maar New York is zowat het centrum van de wereld,
op allerlei vlakken. We zitten daar nu, we geven daar iets uit. Het is
al aangehaald dat de Nederlanders ons vergeten. De Nederlanders
kennende, zullen ze zeggen: u moet evenveel geld op de tafel leggen als
u mag meespelen. Ik stel meteen de vraag in het verlengde van wat er nu
is. Als je dat plant op langere termijn, is er naast de economische
mogelijkheden, ook die andere tak, namelijk de promotie, de pr, de
evenementen.
Bent u er voorstander van dat die Vlaamse Huizen -
maar laten we beginnen in New York, dat zou al een mooie testcase zijn
- zich ook inschakelen in een of ander verhaal om een dergelijk
evenement te hebben, om de mogelijkheid te creëren om Vlaanderen
volwaardig te promoten, naast al die andere activiteiten die vanuit dat
Huis vertrekken?
Het is nogal moeilijk om daarop te antwoorden
voor de verkiezingen, maar neem het maar mee naar de volgende
legislatuur, als de verhoudingen hetzelfde blijven. Zou dit een
prioriteit van u en van deze Vlaamse Regering kunnen zijn om dat stukje
erbij te nemen?"
Minister-president Peeters:
"Collega's,
ik dank u voor de ondersteuning voor het beleid dat nu wordt gevoerd.
We moeten dat beleid onverkort voortzetten en moeten onszelf duidelijk
en met zelfvertrouwen in het buitenland manifesteren, met de juiste
toon, de juiste acties en de juiste evenementen. Dat is meer dan ooit
de toekomst. Er is in die vijftien jaar een hele weg afgelegd, maar we
mogen ons niet te timide opstellen of ons in een hoek laten drummen.
Dat is nu niet het geval en dat mag ook in de toekomst niet het geval
zijn.
Waar we kunnen samenwerken, moeten we samenwerken. Wanneer
we alleen moeten gaan en wanneer samenwerking niet kan, moeten we daar
ook zeer duidelijk voor opteren. Iedereen is het erover eens dat er
resultaten moeten worden geboekt. Dat is het belangrijkste. We doen dat
best in samenwerking met zo veel mogelijk partners. Als dat niet kan,
zullen we alleen datgene verzorgen wat in het buitenland wordt
verwacht. We moeten dat met een groot pragmatisme en een grote
resultaatgerichtheid aanpakken.
Ik heb begrepen dat ik daarvoor de steun krijg van een groot deel van dit parlement. Waarvoor dank."
Jurgen Verstrepen:
"Collega's,
als ik alle reacties hoor, wil ik gewoon nog stellen dat Vlaanderen
gerust trots mag zijn op zichzelf en met open vizier initiatieven mag
nemen in het buitenland. Als daarvoor meer prioriteiten moeten worden
gelegd in dat beleid, dan ben ik daar een voorstander van."
Wij houden van een goeie portie Vlaemsche Humor en dit is werkelijk een
klucht van de bovenste plank waar Vlaanderen werkelijk trots mag op
zijn en verder met open vizier dergelijke initiatieven mag verder
zetten in het buitenland, zouden we ook zelf zeggen...
wij liggen in een deuk...Dank u LDD
Eindelijk hebben we weer eens een minister die zich "out". Lang geleden
was dat. Pascal Smet is dus homo. Als nu nog Van Rompuy zich out als
alien en Bourgeois als spiderman dan hebben we eindelijk een onderwerp
over de Belgische of Vlaamse regering. Van een Waalse regering
verwachten we niet anders als dat het een een slaaptherapie voor mannen
in zwarte pakjes en dames in mantelpakjes is. Van de anderen hoop je
minstens een reutel of een scheet op te vangen. Nou moe, volgende
regering kan net even mooi geleid worden door Guust Flater. Gelukkig
hebben we nog Justitie die op apegapen ligt en van plan is dat nog tot
volgende eeuw vol te houden net als het begrotingsdificit maar dat is
minstens voor een paar eeuwen zo te zien. Tussen het gesnurk van de
federale ministers door koren we wel eens het woord kernenergie vallen.
Maar of we d'r nu uit- of instappen is niet uit te maken. Net zo voor
het begrotings(on)evenwicht maar dat is totaal onbelangrijk. We
hebben van enige vrije uren misbruik gemaakt om eens te snuisteren in
de Vlaamse blogs. Een formidabel zoekinstrument is de Vlaamse
Weblinkpagina. Hier zie, beste lezertjes : http://vlaamsweb.eigenstart.be/ Hier vind je werkelijk alles en iedereen die in Vlaanderen al ooit een letter heeft uitgesproken. Van http://blitzkriegnoise.blogspot.com/ over http://weblog.denattepoedel.nl/ naar de met "wow" aangeduide alom bekendehttp://www.tineeerlingen.be/index.html
de mama van de nog veel bekendere Jasmijn. De "wow's" blijken echter
voorbehouden te zijn aan NV-a'ers van het zevenendertigste knoopsgat.
Maar dat stoort ons niet meteen. Wat ons met enige fierheid opvalt is
de totale afwezigheid van ons eigen blogje. Al maanden staan we
nochtans op nr 1 of tenminste bij de top 3 van de politieke blogs bij
Bloggen dat zich uitgeeft als grootste blogprovider (of hoe noem je
zoiets?) in Vlaanderen. Niks, beste lezertjes. De "Vlaamse
Weblinkpagina" heeft ons nog niet ontdekt en dat terwijl Wollie Konijn (http://lynnhuyck.eu/blog) en zelfs http://www.kz-gedenkstaette-neuengamme.de/ wel opduiken in de Vlaamse weblinks. Hoe zou dat toch komen, beste
lezertjes? Zouden wij geen Nederlands schrijven? Maar dat doet
bijvoorbeeld http://www.pengovsky.com/ en al die "gedenkstaetten" ook niet tenzij wij wat lessen modern nederlands zouden gemist hebben. Wees
er dus van overtuigd, trouwe lezertjes, dat dit blogje, Kitokojungle,
geschreven wordt vanop de Bismarckeilanden en niet ergens op het
Vlaemsche platte land. Wij zullen dus nooit met een "wow" aangeduid
worden. Dat is misschien al een kleine aanwijzing hoe het er ooit in
een onafhankelijk Vlaanderen zal aan toe gaan wat betreft
objectiviteit. Niet dat we d'r meteen van wakker liggen want om daar
ergens tussen http://www.kerygma.be/ en http://koenfillet.blogspot.com/ terecht te komen...geef ons daén maar meteen een "gedenkstaette".
Eigenaardig hoe sommige verbonden gesmeed kunnen worden. De versie van
het uiterst rechtse Stormfront die we hier gisteren aanhaalden over
het begin van de tweede wereldoorlog en de zogenaamde schuld van Polen
wordt vandaag dus plots de officiële Russische versie. En volgens ons
citeren ze zelfs de zelfde bron... Rare allianties toch... en wat
hadden we weer gezegd over de Duits-Russische inval?
Rusland: "Polen gaf aanzet tot Tweede Wereldoorlog"
De Russische premier Vladimir Poetin en zijn Poolse collega Donald Tusk.
Terwijl premier Vladimir Poetin in Gdansk deelneemt aan ceremonies die
de 70ste verjaardag van de Duitse inval in Polen herdenken, heeft
Rusland vandaag archieven publiek gemaakt die Polen ervan beschuldigen
de bedreiging van de nazi's aan de vooravond van de Tweede Wereldoorlog
te hebben onderschat. Het is een nieuwe stap in de sterk gepolitiseerde
'battle of history' die de voorbije zomer losbarstte.
Duivelspact Verschillende
Centraal-Europese landen hadden het niet-aanvalsverdrag tussen
Nazi-Duitsland en de Sovjet-Unie, het Molotov-Ribbentroppact of
'Duivelspact', als voorbode van de oorlog bestempeld. Rusland reageerde
furieus, benadrukte dat Stalin niets te maken had met het uitbreken van
de wereldbrand en beschuldigde er Polen zelfs van de aanzet tot de
oorlog te hebben gegeven. Die beschuldiging wil Moskou nu staven door
documenten openbaar te maken over 'de geheimen van de politiek van
Polen in 1935-1945'. "Bij het lezen van deze documenten krijg je de
indruk dat Polen veel meer gedaan kon hebben om een systeem van
collectieve veiligheid te vormen", verklaarde generaal Lev Sotskov.
Isoleren In
1934 ondertekende Polen een niet-aanvalspact met de westerbuur. Volgens
de archiefstukken deden de toenmalige Poolse leiders alles wat in hun
macht lag om de Sovjet-Unie te isoleren, waarbij ze het naziregime
danig onderschatten, aldus de generaal. Die citeerde uit het verslag
van een ontmoeting in 1937 tussen de Poolse ambassadeur in Washington
en een hooggeplaatste binnen het Amerikaanse departement van
Binnenlandse Zaken. De ambassadeur zou toen gezegd hebben dat "Polen
geen dreiging ziet uitgaan van Nazi-Duitsland. De prioriteit is om de
Sovjet-Unie te isoleren". Hij voegde er nog aan toe dat het er zwart op
wit staat. Poolse journalisten reageerden fel op de verklaringen en
uitten hun twijfels over de authenticiteit van de documenten.
Volslagen leugen Het
lijkt een voorlopig hoogtepunt in een polemiek die al enkele maanden
aanhoudt en waarop de ceremonies rond de 70ste verjaardag niet meteen
een bezwerend effect hebben, ondanks sussende taal van premier Poetin.
Zondag nog had Russisch president Dmitri Medvedev gezegd dat het een
volslagen leugen was te zeggen dat Stalin enige verantwoordelijkheid
droeg voor de oorlog. Een Kremlin-gezinde historica, Natalja
Narotsjnitskaja, verweet Polen dat het zichzelf als onschuldig
slachtoffer wil voorstellen.
Invloed Noodzakelijke
achtergrond bij de polemiek is de strijd om het behoud van Russische
invloed in vroegere Sovjetrepublieken als Oekraïne en de Baltische
staten. Het maakt de interpretatie van het verleden alleen maar
belangrijker. "Geschiedenis is extreem belangrijk. Terwijl de
West-Europese landen erin slaagden om de discussie over historische
problemen buiten de politiek te houden, kent Oost-Europa een lange
traditie van het vermengen van geschiedenis en politiek", duidt Fjodor
Loekjanov, redacteur bij het magazine Russia in Global Affairs.
(belga/lpb)
01/09/09 16u59
We vinden nogal wat van deze theorieên terug in onderstaande obscure werkje
Hierin
wordt ook gewag gemaakt van de herkaaldelijke schendingen van de Duitse
grens door het Poolse leger eind augustus 1939. Eigenaardig is dat,
want de duitsers waren verplicht om de operatie "Himmler" op te zetten
om een officiële reden te vinden om de aanval te openen op 1 september. Dus zo vaak zullen de Polen dan ook niet hebben aangevallen zeker? We stellen vast dat de "oorlogspropaganda" vandaag 2009 nog steeds op volle toeren draait! Hitler en Stalin zijn nog springlevend, net zoals elvis en Michael Jackson...Maar met het eerste duo valt niet te lachen...
In
juni 1939 werd Himmler ontboden op het kantoor van Göring. Al maanden
werd de inval in Polen voorbereid, alleen ontbrak het Adolf Hitler nog
aan een goed voorwendsel om de grens met Polen te overschrijden. De
nazi's waren duidelijk op zoek naar een oorlogsverklaring van Polen, en
zochten naar middelen en provocatie, om Polen te dwingen de eerste stap
te zetten. Operation Himmler kon van start gaan.
Alfred
Naujocks verhaalde later op het Proces van Nürenberg: "Op of omtrent 10
augustus 1939 heeft Heydrich mij persoonlijk het bevel gegeven een
gefingeerde aanval uit te voeren op het radiostation van Gleiwitz
(Gliwice), en het te doen voorkomen of de aanvallende gevechtsgroep uit
Polen bestond." Heydrich had duidelijk Naujocks bevolen: "Er is een
daadwerkelijk bewijs van deze Poolse aanvallen nodig voor de
buitenlandse pers en de Duitse propaganda."
Aldus werd Gleiwitz, een kleine Duitse grensstad (nu Gliwice genoemd en
in Polen gelegen) met ongeveer 120.000 inwoners (1940), het gefingeerde
toneel waar de eerste krijgshandelingen plaatsvonden, die de aanzet
werden tot de Tweede Wereldoorlog. Naujocks getuigde verder: "Mijn
instructies luidden, het radiostation te bezetten en lang genoeg in
handen te houden om een Pools sprekende Duitser, die mij ter
beschikking zou worden gesteld, de gelegenheid te geven aan anti-Hitler
speech in het Pools te houden voor de radio. Intussen zouden aan een
dozijn in Poolse uniformen gestoken gevangenen uit een concentratiekamp
dodelijke injecties worden gegeven door een dokter die hiervoor door
Reinhard Heydrich geëngageerd was.
De gevangenen werden naar Gleiwitz overgebracht om daar dood te worden
achtergelaten dichtbij het radiostation, nadat zij eerst op een
overtuigende wijze waren neergeschoten -ik bedoel hun verwondingen
moesten bloedig zijn- ten bewijze dat zij tijdens de aanval door kogels
getroffen waren. Na het incident zouden leden van de pers naar de
plaats worden gebracht, waar zij de zogenaamde Polen konden
fotograferen, zodat deze foto's in een kranteverslag konden worden
opgenomen als bewijs van de Poolse agressie."
De actie werd uitgevoerd tussen 31 augustus 1939
middernacht en 8 uur 's ochtends de 1ste september. De Völkischer
Beobachter (de krant van de nazi's) blokletterde de volgende dag al:
"Een troep Poolse oproerlingen is gisteravond het gebouw van Radio
Gleiwitz binnengedrongen. Op dat tijdstip was slechts een kleine groep
van de wacht in dienst. Het is duidelijk dat de Poolse aanvallers
bijzonder goed op de hoogte waren in het station. Zij sloegen de wacht
neer en stormden de studio binnen, waar ze met knuppels en golfsticks
op het aanwezige personeel insloegen."
Na de actie, die nauwelijks 20 minuten duurde, lazen de aanvallers een
korte boodschap voor. Later werden alle aanvallers die betrokken waren
in de operatie geëxecuteerd, enkel Naujacks overleefde en zette zijn
carrière verder. Enkele uren na deze opgezette aanval op het
radiostation van Gleiwitz, vielen de Duitsers Polen binnen. Twee dagen
na de inval in Polen, verklaarden op 3 september 1939, Groot-Brittannië
en Frankrijk de oorlog aan Duitsland.
Er is een nieuw rapport verschenen over de relatie tussen GSM's en
hersentumoren. Ons zal je niet betrappen op enige discussie over dit
heikele thema want we zijn totaal onbevoegd en incompetent in deze
materie. Het is enkel een persoonlijke bedenking dat wanneer er enige
waarheid schuilt in dit rapport er een ware genocide zal plaatsvinden
op deze aardkloot. Misschien moeten we ook even stilstaan bij een
bedenking die we vonden op één van de beginpagina's van het rapport :
A quote from one of this reports endorsers: In a world where a drug cannot be launched without proof that it is safe, where the use of herbs and natural compounds available to all since early Egyptian times are now questioned, their safety subjected to the deepest scrutiny, where a new food cannot be launched without prior approval, the idea that we can use mobile telephony, including masts, and introduce WiFi and mobile phones without restrictions around our 5 year olds is double-standards gone mad. I speak, not just as an editor and scientist that has looked in depth at all the research, but as a father that lost his beloved daughter to a brain tumour. Chris Woollams M.A. Biochemistry (Oxon). Editor Integrated Cancer and Oncology News (icon magazine). CEO CANCERactive.
Het volledige rapport kunnen jullie downloaden op :
...en de studie heeft het niet enkel over GSM-toestellen maar eveneens over alle draadloze toestellen...
een klein uittreksel:
Concern 7: The danger of brain tumors from cellphone use is highest in children, and the younger a child is when he/she starts using a cellphone, the higher the risk. In [2005 in] the United States, studies show that over fifty percent of children own their own personal cell phones. [36] Since 2005, the percentage of children using cellphone is much higher. Since texting became popular it is common that children sleep with their cellphones underneath their pillows. The cellphones are in vibrate-mode so their parents wont hear the phone ring. When a message arrives, the child wakes up, and sends a text message reply (so the parents wont hear them talking). Because cellphones are frequently radiating unless turned off, and irrespective of sleep deprivation, even though the cellphone beneath the pillow is radiating far less average power than when a phone call is being made, sleeping with a cellphone beneath a pillow results in a night-long exposure, every night. An Israeli study of brain tumors resulting from scalp irradiation of children (average 7 years of age) with X-rays found 40 years later, that the children who were exposed when they were younger than 5 years had the highest risk (a 356% increased risk of a brain tumor), children who were irradiated between 5 and 10 years of age had a 224% increased risk, and those who were irradiated at over 10 years of age, had a 47% increased risk of a brain tumor. [37] Brain tumor risk increases as the age of an exposed child decreases. But the age at exposure has no effect on latency time. Whether children or adults, the latency time between first exposure and brain tumor diagnosis remains the same (~30 years). [37] If the risk of brain tumors is still increasing after 40 years from a single X-ray to the scalp, could it also be that risk of brain tumors would still be increasing 40 years after children first started using cellphones? In response to this question the appropriate thing to do would be to take precautionary measures now instead of taking no action and waiting to see what may happen. See Appendix 2, The Precautionary Principle Applied to Cellphone Use for a description of appropriate actions. Compounding this concern is a recently published Swedish study reporting a 420% increased risk of brain tumors from cellphone use, and a 340% increase risk from cordless phone use when wireless phone use began as teenagers or younger. [30] For more details including numerous graphs see Appendix 1, A Description of the Interphone Studys Design Flaws, Flaw 4: Exclusion of young adults and children from studies.
en
waarde heren, niet alleen onze hersenen worden bedreigd, wat voor velen
van deze sekse misschien een mindere zorg zal zijn MAAR RAMP ook hun
kl.... worden bedreigd en dat is natuurlijk fataal...
Concern 15: Male fertility is damaged by cellphone radiation. This concern also is not about brain tumors per se, but is of such potential consequence that it is discussed here. Men, and particularly teenage boys, place their cellphone in the pants/trousers pockets when they are not holding it to their heads in conversation. There are multiple studies showing deleterious effects on sperm including decreased sperm counts and reduced sperm motility. [55-57] One study found a highly significant (99.99% confidence) 59% decline in sperm count in men who used cell phones for 4 or more hours per day as compared with those who did not use cell phones at all. [56] Another study reported an 80% increased near-significant risk (93.9% confidence) of testicular cancer when the cellphone was kept in the left pocket, then the left testicle developed cancer; kept in the right pocket, then the right testicle developed cancer. [58] Because there have been no cellphone studies on female fertility it is unknown if there are deleterious effects. And, it is also a truism, if you dont look for an effect, you will not find an effect.
Vrolijker worden we d'r weer niet van...en we krijgen d'r schele hoofdpijn van
een verjaardag om niet te vergeten 1september 1939
Buiten ontsporende budgetten en Vlaamse foefelarijen vieren we vandaag
natuurlijk nog iets gans anders. Een verjaardag. Feestelijk kan je het
moeilijk noemen want het gaat over het begin van de tweede wereldoorlog
of de Duits-Russische (laten we dat tweede gedeelte in deze
samenstelling vooral niet vergeten al begon het Russische gedeelte pas
op 17/9/1939!) inval in Polen. Dat er tot op vandaag nog steeds een
heleboel nonsens worden verspreid over deze inval kan je nagaan als je
bij de website van het fascistische Stormfront gaat neuzen. Wat je daar
leest moet elke weldenkende mens met algemene stomheid slaan.
Al in de openingszin begint de totale waanzin met de gevleugelde woorden :
"Na de oorlogsverklaring van het internationale jodendom
aan Duitsland in maart 1933, en het daaropvolgende wereldwijde
economische boycot tegen Duitsland, probeerde Hitler er vanalles aan te
doen om tegen de stroom in te gaan, om Duitsland te redden."
Dat
snorremans en zijn bende eerst de Joden heeft laten aanvallen, hun
eigendommen vernietigd en aangeslagen, hun synagogen in brand gestoken
en de deportatie en uitroeing had uitgeroepen om het Duitse volk te
"ontluizen" lezen we hier niet...
Dan volgt een beschrijving uit
een obscuur werk van het racisme waarvan de Duitse Polen het
slachtoffer waren. Dat willen we nog allemaal geloven en de Duitse
vraag naar een corridor naar Dantzig en de andere ingesloten Duitse
gebieden daar zal nog wel veel over geschreven worden maar de zin : "Poland's decision of August 30, 1939 that was the basis for general
mobilization marked a turning point in the history of Europe. It forced
Hitler to wage war at a time when he hoped to gain further unbloody
victories."Dit spreekt voor zich. Twee
dagen voor Hitler's inval begon Polen troepen samen te trekken voor de
grens. In vele oorlogen werd dat als daad van oorlogsverklaring
gebruikt, ook bij vb. Yom Kippoer, of was het aanleiding tot een
gewapende tegenactie.
Hier
vergelijkt men twee oorlogen waarvan we geen van beiden enige sympathie
kunnen opbrengen maar die volstrekt niks met elkaar te maken hebben. De Duits-Russische inval in Polen vergelijken met de Yom-Kippoer is heel straf! Bovendien
is de stelling dat het samentrekken van troepen bij een grens als
oorlogsdaad wordt gezien door de buur aan de andere kant zeer juist
maar geldt voor allebei de kanten. Als je schrijft dat de Poolse
mobilisatie begint op 30 augustus moet dat aan iets te wijten zijn
geweest. En wat zou de oorzaak hiervan kunnen zijn? Juist de
samentrekking van de Duitse legergroepen die plots op 1 september met
zo maar eventjes 1miljoen 250.000 soldaten de grens overtrokken.
Formidabel uitgerust zowel qua bewapening als qua bevoorrading. Zal dus
geen plotse reactie geweest zijn op de Poolse mobilisatie van 30
augustus dus twee dagen tevoren... De Duitsers zijn goeie
organisatoren maar een leger van 1,25 miljoen soldaten op één dag
klaarzetten voor een reactie op een mobilisatie dat lijkt ons echt
vergezocht ...
Maar we geven jullie een objectiever relaas van
de gebeurtenissen die op 1 september de wereldgeschiedenis een ander
gezicht hebben gegeven en die duidelijk maken dat gans dat geleuter van
Stormfront best kan worden vergeten:
Bovendien
willen we toch ook het fameuse "Unternehmen Tannenberg" van onder het
stof halen want de Stormfronters hebben blijkbaar een zeer selectief
geheugen:
:This article relates the anti-Polish action of German forces at the beginning of World War II. For related activities see: Gleiwitz incident
Operation Tannenberg (German: Unternehmen Tannenberg) was the codename for one of the extermination actions directed at the Polish people during World War II, part of the Generalplan Ost. Conscription lists (Sonderfahndungsbuch Polen) of more than 61,000 Polish activists, intelligentsia,
actors, former officers, etc who were to be interned or shot. Members
of the German minority living in Poland assisted in preparing the lists.
First, in August 1939
about 2,000 activists of Polish minority organisations in Germany were
arrested and murdered. The second part of the action started September
1, 1939 and ended in October resulting in at least 20,000 murdered in 760 mass executions by special units, Einsatzgruppen, in addition to regular Wehrmacht units. In addition to them a special formation was created out of the German minority living in Poland called Selbstschutz,
whose members trained in Germany prior the war in diversion and
guerilla fighting. The formation was responsible for many massacres and
due its bad reputation dissolved by Nazi authorities after September
Campaign.
erg interessante lectuur, ook om de Russische kant van de aanval eens
te bekijken. Dat Russische gedeelte zal waarschijnlijk vandaag weinig
aan bod komen en verder vergeten worden ook op 17/9...
Wat we in Vlaanderen zelf doen, doen we natuurlijk veel beter dan alle
andere kneusjes op deze aardkloot. Foefelen bijvoorbeeld, arrogant
zijn, geen kat die ons kan verbeteren...gisteren stelden we ons al de
vraag wat een Vlaams huis in New-york dan wel meer kan dan een
consulaat of een ambassade. Wel vandaag krijgen we al een antwoord in
onze goede pers maar eerst even naar het verleden en de ronkende
verklaringen over de "missie" van dat Vlaams Huis van wantrouwen. Eerst
de Vlaamse Volksbeweging die zo haar eigen gezwollen taaltje hanteert
als er iets Vlaams wordt ingehuldigd:http://www.vvb.org/persmededelingen/28409
Hiermee wil het OVV het bestaan van het Vlaams Huis in New-York (en
van de andere Vlaamse Huizen in andere landen) toejuichen. Op deze
wijze krijgt Vlaanderen de mogelijkheid om een eigen imago in het
buitenland op te bouwen, de nodige contacten te leggen om de Vlaamse
economie, kunst en cultuur te promoten. Op deze wijze kunnen de Vlaamse
belangen in het buitenland beter behartigd worden dan de federale
overheid dat tot hiertoe heeft gedaan.
De reactie van de federale minister van Buitenlandse Zaken is een
typische conservatieve en unitaire Belgische oprisping. De Vlaamse
regering en het Vlaams Parlement hebben met een eigen buitenlands
beleid een terechte keuze gemaakt.
Huguette De Bleecker-Ingelaere
Voorzitter van het OVV
Voor meer informatie, zie Rudi Dierick, politiek secretaris 0494/58.78.65 en op www.woordhouden.be
Dat eigen imago bleek inderdaad een heel eigen Vlaamse invulling te hebben als we De Standaard van vandaag lezen :
BRUSSEL - Veel positieve verhalen vallen er niet te rapen over Philip Fontaine, de directeur van het Vlaams Huis in New York.
Van onze redacteur
'Verbaasd
dat Fontaine in opspraak komt, ben ik niet', zegt iemand die ooit
geregeld professioneel met hem in contact kwam maar zijn naam liever
niet in de krant ziet. 'De directeur van het Vlaams Huis
in New York wordt omschreven als een playboy, een vlotte kerel die
perfect mensen kan inpakken. 'Maar dat duurt nooit echt lang. Ik denk
dat nagenoeg iedereen die ooit met hem heeft gewerkt, Philip zal
omschrijven als een charlatan.'
De verhalen uit
zijn verleden zijn niet echt positief te noemen. Zo zou hij er geen
graten in gevonden hebben om antiek of meubels van werkgevers mee naar huis
te nemen. Ook zou hij ooit geprobeerd hebben om het geld van een
rekening van de vennootschap waarvoor hij werkte, naar een eigen
rekening te transfereren. Omdat het bedrag te groot was en hij de hele
zaak nogal vreemd vond, ging de bankier dwarsliggen. Het resulteerde
uiteindelijk in het ontslag van Fontaine.
De directeur van het Vlaams Huis wil geen commentaar kwijt op de berichten. Hij is niet de enige die de lippen op elkaar houdt. Vlaams
minister Geert Bourgeois (N-VA) wil niet reageren of antwoorden op
vragen. 'Alle communicatie verloopt via het kabinet van
minister-president Kris Peeters (CD&V)', klink het daar. Ook bij
verschillende leden van de raad van bestuur van Flanders House New York
wordt naar het kabinet-Peeters verwezen.
Fontaine is
afkomstig uit Grimbergen. Hij studeert rechten aan de KU Leuven en gaat
in 1992 aan de slag bij de Belgische vestiging van een Amerikaans
bedrijf. Al snel verhuist de
vlotte, ambitieuze Belg - hij bezit vandaag ook de Amerikaanse
nationaliteit - naar het hoofdkwartier in Ohio. In 1996 wordt hij terug
naar België gestuurd.
Twee jaar later vertrekt hij
opnieuw naar de VS, deze keer naar San Francisco. Daar werkt hij kort
voor enkele beginnende bedrijfjes. Het jobhoppen zal een constante
worden in zijn carrière. In 2002 verhuist
hij naar New York, waar Anastasia Bizarri woont, zijn Italiaanse
vriendin. Hij doet er verschillende projecten voor internetbedrijfjes
en richt er samen met zijn partner Italian Days op. De onderneming
verhuurt vakantieverblijven in Italië en organiseert er uitstappen en
kookcursussen. Het zijn de transacties tussen het Vlaams Huis en zijn bedrijfje, dat ondertussen ook evenementen begint te organiseren, die hem nu in opspraak brengen.
Als Bourgeois in de regering-Leterme I het plan opvat een Vlaams Huis
in New York op te richten, wordt een selectiekantoor ingehuurd om een
directeur te vinden. 'Er waren 79 kandidaten, van wie er 15 werden
onderworpen aan een persoonlijkheids- en management-assessment door het
kantoor Hudson. De vijf geschiktste kandidaten werden vervolgens
geïnterviewd door de raad van bestuur van het Vlaams Huis. Fontaine werd als eerste gerangschikt', zegt Koen Verlaeckt, de secretaris-generaal van het Departement internationaal.
Dat Fontaine een uitgesproken Vlaams
profiel heeft, is mooi meegenomen. Toen hij nog in België werkte,
stuurde hij ooit facturen die in het Frans waren opgesteld, terug naar
afzender omdat zijn kantoor in Vlaanderen lag. Als directeur waakt hij
er streng over dat er geen pro-Belgische verklaringen te lezen zijn op
de website van het Vlaams Huis.
Bij
de opening van de grote Ensor-tentoonstelling in het Museum of Modern
Art (MoMA) kreeg Pieter Vanhove de vraag om een artikel voor de website
te schrijven. 'Fontaine had bij de opening van het Vlaams Huis
aangekondigd dat iedereen vrij zou kunnen spreken, maar dat bleek niet
het geval te zijn', zegt Vanhove. 'Ik had geschreven dat ik mij als
Pieter de Belg, voorstelde in New York. En ik had de vraag gesteld of
chocolade, bier, Kuifje en Ensor nu plots Vlaamse exportproducten waren omdat het Vlaams Huis
meer werkingsmiddelen kreeg dan het Belgisch consulaat. De directeur
censureerde die passage persoonlijk. In de versie die op de site staat,
werd het: Ik heb gekozen om Pieter de Belg te zijn, maar ik had mezelf
net zo goed als een Vlaamse jongen kunnen voorstellen., '
Fontaine
slaagt erin om zichzelf in een minimum van tijd onpopulair te maken.
Bij de voorbereiding van het bezoek van Kris Peeters en toenmalig Vlaams
minister Patricia Ceysens (Open VLD), in februari, botst hij frontaal
met de Belgische consul-generaal, Herman Portocarero. 'U moet uw
dienstwagen afstaan tijdens dit bezoek', schreeuwt Fontaine op een
bepaald moment Portocarero toe. Waarop die repliceert: 'Ik moet niets.'
Maar uiteindelijk is het de manier waarop hij zijn
personeel behandelt, die hem de das omdoet. Sterke verhalen over zijn
manier van werken zijn al langer een geliefkoosd gespreksonderwerp in
de Belgische gemeenschap in New York. Vorige week bereikten de klachten
van het personeel uiteindelijk ons land.
Of Boer Ganzendonck in New-York
en nog even de reactie van De Gucht bij de opening van het Huisje weltevree waarnaar de Vlaamse Volksbeweging al verwees in haar perscommuniqué...:
27/02
Woensdagavond werd met veel vertoon het Vlaams Huis geopend in het hart
van New York. Het heeft als opdracht het imago van Vlaanderen
in de Verenigde Staten te versterken. Minister van Buitenlandse Zaken
Karel De Gucht (Open Vld) is allesbehalve onder de indruk van het
initiatief.
Hij vindt dat het Vlaams Huis in New York een zeer beperkt nut
heeft. "Vlaanderen heeft de autonomie om zoiets te doen. Maar het hele
initiatief, dat een pak geld kost, zal weinig of niets veranderen aan
het imago van Vlamingen of Vlaanderen
in de VS. Mocht de Vlaamse overheid zo krap zitten als de federale, dan
zou ze er niet eens aan moeten denken om zoiets op te richten. Weet u
hoe groot New York is? Je verzwelgt daar in de massa."
Prestigeproject
"De Vlaamse vertegenwoordigers zaten perfect in de kanselarij. Daar
konden ze goed samenwerken met de federale diplomatie en andere
kanalen. Maar neen, Vlaanderen
moest in New York zo nodig een eigen huis oprichten. Het is gewoon een
prestigeproject van Geert Bourgeois", de voormalige Vlaamse minister
voor Buitenlands Beleid.
"Als je in New York Vlaanderen
op de kaart wil zetten, doe dat dan met een groot evenement, een mooie
tentoonstelling van Ensor, Magritte of Rubens. Maar nu op de 44ste
verdieping van de New York Times Building aparte kantoren gaan huren,
daar geloof ik niet in" aldus De Gucht.
"Wat wél zin heeft, is dat Vlaanderen
binnen de Belgische diplomatie een belangrijke rol speelt. Kan een land
als België het zich veroorloven om vier diplomatieën naast elkaar te
hebben? De vraag stellen is ze beantwoorden. Daarmee leid je alleen
maar de aandacht af. Langs vier verschillende kanalen naar
investeerders trekken, is zelfs contraproductief."
Bourgeois
Geert Bourgeois (N-VA) is niet opgetogen met de uitlatingen van De
Gucht. Hij noemt het Vlaamse Huis een schitterende zaak. "Het huis is
een basis van waaruit onze bedrijven contacten kunnen leggen, een pied
à terre voor onze artiesten en een plaats van waaruit we onze
toeristische troeven, zoals de kunststeden, kunnen promoten."
De voormalige Vlaamse minister laat het ook niet na om even na te
schoppen. Hij geeft toe dat er op de meeste Belgische ambassades goed
werk wordt geleverd, maar er zouden voorbeelden van het tegendeel zijn.
Bourgeois vindt dat de Open VLD precies wil terugkeren naar het oude federale België.
Volgende week zal er in de Spaanse hoofdstad Madrid opnieuw een
Vlaams Huis geopend worden. Het zal al de tiende Vlaamse stek in de
wereld zijn.
Een schitterende zaak dus beste Geert, zeker voor een bepaalde soort artiesten!
We moeten dus vaststellen dat een "Vlaams profiel" iets te lmaken heeft met het terugsturen van franstalige facturen en dat vrije meningsuiting geen Vlaams begrip blijkt te zijn...We zijn weer goed bezig....Maar het sluiten van dit soort kostelijke grappen kan het ontsporende Vlaamse en federale budget alleen maar baat brengen en daar worden we met z'n allen beter van. Niet alleen de artiesten van Geert Bourgeois...
Brussels is not a problem, Brussels is an opportunity
Beste lezertjes, jullie kennen nu allemaal het standpunt van de Vlaamse
Ijzerstrijdorganisaties over het probleem Brussel. Als rasechte en
loepzuivere marxisten denken wij dat het economische de echte motor tot
verandering is en niet allerlei neogotische dromerij over
territorialiteitsbeginsels en volkszielen. Wat vinden we dus over
Brussel binnen de economische elites? Denkt de Vlaamse economische
elite anders over de toekomst van Brussel dan de Brusselse, laat staan
de Waalse economomische elite? Rarara. Als we de a,alyse van de
Iizerpelgrims en -bedevaarders geloven moet er een wezenlijk verschil
terug te vinden zijn tussen deze dominante economische baronieën over
"het probleem Brussel". En zie wat merken onze lodderige oogjes?
De economische bovenlaag, ongeacht of ze Vlaams, Brussels of Waals is
lijkt het roerend eens te zijn over de toekomst van het probleemkindje.
Ze hebben grootse en vooral gezamenlijke plannen waarin er heel wat
wordt toegevoegd aan de huidige 19 gemeenten. Of de 5000 of de 1500
bedevaaders en/of pelgrims daar nu voor of tegen zijn maakyt
waarschijnlijk niks maar dan ook niks uit. We kunnen natuurlijk Brussel
uitroepen tot een veredeld natuurreservaat maar dat zal de massale
werkloosheid niet oplossen. Wij zijn dus eerder geneigd om het
initiatief van de economische "decisionmakers" aandachtig door te nemen
eerder dan het gebral der Vlaamse leeuwkes die mekaar bevechten in de
Ijzervlakte.
Voka,
Beci, UWE en VBO lanceerden op 19 november 2008 hun toekomstplan voor
de Brusselse metropool onder de naam Business Route 2018 for
Metropolitan Brussels.
Business Route 2018 For Metropolitan Brussels
Bij de lancering verschenen niet alleen de voorzitters van de
werkgeversorganisaties op het appel, maar ook de gewestelijke en
federale premiers. Al die belangstelling en aanmoedigingen over de
gewestgrenzen heen zijn geen toeval. De Brusselse metropool (Brussels
Metropolitan Region, BMR), waar het plan voor bestemd is, omvat niet
alleen het hoofdstedelijke gewest, maar ook de arrondissementen Nijvel
en Halle-Vilvoorde. De sociale en economische noodzaak om deze zone als
een geheel te benaderen, overstijgt de politieke gevoeligheden.
Brussel, Wallonië en Vlaanderen springen samen in het bad.
We schrijven 2018. De Brusselse metropool bruist meer dan ooit
tevoren. Ze is nu het belangrijkste Europese centrum voor congressen.
Chinese zakenlui verkiezen de metropool tot beste businessstad van
Europa. In de hitparade van beste stadsregios om te wonen en te
werken, plaatsen expats Brussel op de derde plaats. De werkloosheid
bedraagt er nog amper vijf procent. Brussels Airport stelt liefst
30.000 mensen te werk. Het nieuwe en grootste cultuurcentrum Europolis
kende een zeer geslaagde start. De Europese bankencommissie in Brussel
krijgt meer bevoegdheden. De files in en om de stad zijn in tien jaar
tijd gehalveerd. Haar voorstedelijk netwerk van lichte treinen is
rendabel.
Heeft de Brusselse metropool de toekomst voor zich? Of is het
een droom? Het bedrijfsleven slaat alvast de handen in elkaar om te
werken aan die droom en om van de Brusselse metropool een motor van
groei en jobs te maken. De drie regionale werkgeversorganisaties Voka,
Beci en UWE werkten met de actieve steun en medewerking van het VBO een
visie en actieplan uit om de Brusselse metropool op het groeipad te
trekken. Meer dan honderdvijftig bedrijfsleiders werkten eraan mee.
paradox
Brussel is een stadsgewest van paradoxen, constateert Emmanuel van
Innis, voorzitter van de Brusselse werkgeversorganisatie BECI. Het is
in België zowel een motor van de economie als een bron van conflicten.
Het is rijk, maar kampt met een dramatisch hoge werkloosheid. Het is
maar normaal dat Brussel met zijn omgeving als een geheel wordt
benaderd, vindt Karel Lowette, voorzitter van Voka-Comité Brussel.
Hier zit dertig procent van alle economische activiteit van België
verstrengeld, stelt hij vast. De samenwerking over de grenzen van de
gewesten heen is een primeur voor Brussel. Het is ook de eerste maal
dat er voor Brussel een plan en een visie op lange termijn worden
uitgewerkt, over de economische en politieke cycli heen.
Hij benadrukt ook dat Vlaanderen er alle belang bij heeft om Brussel
niet los te laten. Een sociaal-economisch bruisende metropool Brussel
vormt een hefboom voor de hele Vlaamse economie. Brussel is immers een
enorme internationale troefkaart. Of zoals ik het verwoordde tijdens
mijn maiden speech als voorzitter van het Voka-Comité Brussel:
Brussels is not a problem, Brussels is a unique opportunity.
In opdracht van de initiatiefnemers vergeleek het Zwitserse bureau
BAK Basel Economics in 2007 Brussel met veertien andere Europese
stadsregios. Op de lijst stonden Edinburgh, Dublin, Randstad-Holland,
Stockholm, Londen, Luxemburg, Berlijn, Frankfurt, Parijs, Zurich,
Wenen, Lyon, Milaan en Madrid. BAK is gespecialiseerd in regionale en
urbane statistieken voor heel Europa. BAK betrok de arrondissementen
Halle-Vilvoorde en Nijvel erbij en creëerde zo de Brussels Metropolitan
Region (BMR), waarin twee miljoen mensen wonen en de economische
verbindingen zeer verdicht zijn. Er is bijvoorbeeld een sterke
interactie in termen van pendel, bedrijfsvestigingen, klanten en
leveranciers.
Volgens de benchmarking is Brussel nog een economische topregio.
Productiviteit en bbp per capita liggen bijzonder hoog. Maar de groei
was ten tijde van de studie al middelmatig. Zij leverde geen toename
van de werkgelegenheid op. Tussen 2001 en 2007 kwamen er netto amper
jobs bij. De Brusselse metropool (BMR) is vooral sterk in
kennisintensieve sectoren en niches. De stadsregio behoort tot de beste
voor financiële diensten, post en telecommunicatie, en scoort uiteraard
behoorlijk sterk in de politieke sector. De metropool presteert echter
ondermaats voor wat betreft toerisme, handel en transport. Er dreigt
een neerwaartse spiraal waarbij Brussel niet aantrekkelijk genoeg is om
het nodige talent aan te trekken en daardoor niet genoeg kan groeien.
speerpunten
De uitkomst van de BAK-studie vormde een belangrijk uitgangspunt
voor tien thematische werkgroepen die elk een visie en voorstellen
uitwerkten. Hun inzichten werden dit najaar geïntegreerd in één visie
en actieplan. Het plan moet de gevreesde neerwaartse spiraal ombuigen
in een opwaartse. Het bouwt voort op de huidige troeven van de
metropool en tekent een groeistrategie uit rond drie speerpunten. Ten
eerste moet ons land de BMR ontwikkelen van een administratief centrum
tot het kloppend hart en brein van Europa. Ten tweede moeten we de
expertise van de BMR in mondiale groeiniches uitspelen, met een focus
op financiële diensten, ICT, life sciences en gezondheidszorgen, en
logistiek. Ten derde moet de BMR ontwikkeld worden tot een bruisende
attractiepool voor talent en zaken.
Het plan denkt ook aan een duurzaam fundament voor die
groeistrategie: talentontwikkeling door gepaste vorming en meer
privé-initiatieven hierrond, een masterplan voor de mobiliteit en de
ruimtelijke ordening, de ontwikkeling van een competitieve fiscale druk
en een flexibele arbeidsmarkt, een meer efficiënte bestuurlijke
organisatie van de zone; en tot slot de verbetering van de
levenskwaliteit met een focus op duurzaam energiegebruik en duurzame
mobiliteit.
Europa
Het eerste speerpunt moet van de BMR het kloppende hart en brein van
Europa maken, eerder dan alleen maar het administratieve centrum ervan.
De Europese dimensie van de BMR moet duidelijk zichtbaar worden in het
straatbeeld en onlosmakelijk verbonden zijn met het imago dat we
wereldwijd uitdragen. De BMR moet hét expertisecentrum worden voor
internationale zaken. Het moet professionals uit de hele wereld
aantrekken om kennis op te doen over EU- en NAVO-aangelegenheden en om
hun interculturele management skills aan te scherpen. Ook is de BMR
goed geplaatst om de belangrijkste Europese hub te worden voor
bedrijven uit opkomende markten als Brazilië, Rusland, India en China. Business
Route 2018 formuleert verschillende projectvoorstellen die de rol van
BMR als Europese hoofdstad duidelijker in de verf zetten. Zij moeten
Brussel zichtbaar maken als Europese ontmoetingsplaats.
Zo ijvert Business Route 2018 voor moderne architectuurprojecten die
van de BMR de onmiskenbare hoofdstad van Europa maken. Men kan een
architecturaal gedurfd museum voor hedendaagse kunst openen dichtbij
het EU-district, met de Europese cultuur als centraal thema. Ook kan
men de gebouwen van de Europese instellingen en andere openbare
overheden omvormen tot echte vlaggenschepen van de Europese cultuur en
architectuur. Internationale evenementen bieden de kans om de BMR te
promoten als Europees centrum voor zaken, cultuur en vrije tijd.
Concreet onderzoekt Business Route 2018 onder meer de mogelijkheid om
de organisatie van een internationaal sport- of cultureel evenement
binnen te halen, zoals het Wereldkampioenschap Voetbal in 2018. Het
Belgisch voorzitterschap van de Europese Unie in 2010 kan men
aangrijpen om tal van culturele evenementen en politieke en economische
topconferenties te organiseren.
Business Route 2018 bevat ook concrete plannen om onze expertise
rond internationale aangelegenheden beter te valoriseren, bijvoorbeeld
door de oprichting van een competentiecentrum voor EU- en
NAVO-aangelegenheden, een expertisecentrum voor intercultureel
management, een expertisecentrum voor vertaal- en tolkdiensten, en een
internationaal pers- en mediacentrum. Tot slot moet een
samenwerkingsverband tussen de gewesten en de private sector meer
Europese hoofdkantoren van BRIC-investeerders aantrekken.
groeimarkten
Het tweede speerpunt is het uitspelen van de Brusselse expertise in
wereldwijde groeiniches zoals financiële diensten, ICT, life sciences
en gezondheidszorg, en logistiek. Op financieel gebied wil de
bedrijfswereld een hoogstaande Finance Academy oprichten. Ze wil de
expertise rond financiële transacties en ICT benutten voor verdere
technologische innovatie en om een wereldwijde testmarkt te creëren
voor nieuwe producten en diensten. Men wil ook de BMR lanceren als
centrum voor pan-Europese pensioenfondsen van internationale bedrijven
die hun pensioenverplichtingen centraal willen beheren. Van de overheid
verwachten de initiatiefnemers dat ze de kandidatuur van de BMR voor de
zetel van toekomstige financiële instellingen verdedigt. De werkgevers
denken meer bepaald aan agentschappen voor credit ratings, een Europese
overlegstructuur voor financiën of een Europese toezichthouder voor
financiële instellingen. De gewesten kunnen ook best de BMR actief
promoten als financieel centrum wanneer ze buitenlandse investeerders
aantrekken.
In ICT wil Business Route 2018 enkele niches extra groeikansen
geven. Het gaat om de multifunctionele en gebruiksvriendelijke
chipkaarten of e-cards, de efficiënte beveiligingssystemen voor
wereldwijde goederenstromen in de opkomende secure trade lanes en de
geavanceerde technologieën voor de medische sector onder de noemer
e-health. Die laatste niche sluit goed aan bij de intentie om ook in
de gezondheidszorg hoge ogen te gooien. De BMR moet zijn medische
producten en dienstverlening fiks kunnen internationaliseren. De
toenemende vergrijzing in Westerse landen en de welzijnsevolutie in de
snel ontwikkelende BRIC-landen creëren overal een groeiende vraag naar
kwalitatieve medische zorgen. Business Route 2018 wil concreet een
grootscheepse promotiecampagne opzetten die buitenlandse patiënten moet
aantrekken voor specifieke chirurgische ingrepen waarvoor Brussel de
nodige competenties en capaciteit heeft. Het door het VBO opgerichte
platform Healthcare Belgium kan hierin een leidende rol opnemen. Ook
wil men zorghotels oprichten in de buurt van ziekenhuizen, waar
buitenlandse patiënten na de ingreep met hun familie kunnen verblijven.
Die bieden ook onderdak aan buitenlandse onderzoekers en stagiairs.
Verder moet de expertise in bedrijven en universiteiten worden
gebundeld, met de gezamenlijke steun van de drie gewesten in het kader
van hun innovatiebeleid rond life sciences.
Tot slot wil de BMR een geavanceerde logistieke draaischijf zijn
voor de bevoorrading van de regio en van naburige markten. Daarbij
wordt ingezet op logistieke activiteiten met een hoge toegevoegde
waarde, zoals de eindafwerking van producten op maat van de klant.
Business Route 2018 wil een stedelijk, multimodaal logistiek platform
uitbouwen, zowel met de zeehaven als met Brussels Airport. Best komt er
ook een centrum voor luchthavenlogistiek, dat samenwerkt met al
bestaande kennisinstellingen en bijvoorbeeld ook met de Flanders Smart
Hub (FLASH) van het bedrijfsleven. Het bedrijfs-leven wil ook de
schouders zetten onder een agentschap voor import. De overheid moet er
vooral voor zorgen dat zij de positie van Brussels Airport als
internationale luchthaven veiligstelt door rechtszekerheid voor de
uitbating, een betere ontsluiting en het vrijmaken van nieuwe
bedrijfs-terreinen.
talent
Het derde speerpunt voor de BMR moet haar bruisende
aantrekkingskracht voor talent en zaken worden. Onder het motto From
boring to daring moet de BMR wat doen aan zijn uitstraling via zijn
cultureel en nachtleven, en via zijn shopping- en
vrijetijdsmogelijkheden. Tegen 2018 moet de BMR uitgroeien tot een stad
waar het niet alleen goed is om te werken en te wonen, maar ook een
stad die behoort tot de hipste in Europa, met een trendy en
innovatief aanbod van culturele evenementen, entertainment, shopping en
diensten. Brussel moet een populaire Europese bestemming voor citytrips
worden. De gemiddelde bezettingsgraad van hotels tijdens het weekend
moet stijgen van vijftig procent in 2007 tot tachtig procent in 2018.
Brussel moet ook de belangrijkste Europese bestemming voor congressen
kunnen worden, en de derde aantrekkelijkste zakenstad, na Londen en
Parijs.
Daarvoor wil het plan de persoonlijke en medische dienstverlening
voor de actieve professionals uitbreiden. De werkgevers willen de
stadsregio voorzien van heel wat hotspots voor draadloze communicatie,
van innovatieve shoppingfaciliteiten en van een gezondheidscampus met
alles voor een gezond leven. De overheid kan helpen met huishoudelijke
hulp en een informatief welkomstpakket, een uniek loket voor
inwijkelingen en een welkomstbalie in stations en in de luchthaven.
Business Route 2018 richt alvast een Board of Foreign Investors op
als platform voor deze cruciale doelgroep. Het initiatief voorziet ook
in accountmanagers die hen begeleiden bij het neerplanten van hun
vestigingen of het uitvoeren van hun expansieprojecten. Een
doorgedreven partnerschap tussen de publieke en de private sector voor
citymarketing vormt het sluitstuk van deze aanpak.
duurzaam
Het is algemeen gekend hoe verduldig plannen op papier zijn. De
initiatiefnemers willen het dan ook zeker niet laten bij deze
lancering. De vier werkgeversorganisaties richten een
projectorganisatie op die de acties verder zal uitwerken en realiseren,
samen met de betrokken overheden. Dat hele opzet zal volgens de
initiatiefnemers echter pas succes hebben als het kadert binnen een
aanpak van duurzame ontwikkeling. Economische groei, sociale samenhang
en levenskwaliteit voor iedereen zijn de hoekstenen van duurzaam
succes. Voor een stedelijke metropool is zorg voor milieu en zuinig
energiegebruik ook een zaak van overleven. Succes lijkt hen ook pas te
boeken als alle maatschappelijke stakeholders samenwerken: de
beleidsmakers, het bedrijfsleven, de sociale partners, de
milieubeweging en het verenigingsleven, met de steun van de brede
bevolking. De lancering van Business Route 2018 is slechts een eerste
stap. Nu begint het werk pas om de toekomstvisie waar te maken op het
terrein. De initiatiefnemers nodigen alle belanghebbenden uit om samen
aan de toekomst te timmeren.
Aan de doopvont van Business Route Brussels 2018 legden niet alleen
de betrokken voorzitters van werkgeversorganisaties geëngageerde
verklaringen af. Ook de premiers lieten zich in positieve zin uit over
dit grootscheepse initiatief.
Urbain Vandeurzen, voorzitter Voka Dit
is een uitzonderlijk akkoord over een groots project. Eerder dit jaar
al slaagden de werknemersorganisaties erin om het voortouw te nemen om
tussen de gewesten een solidariteitspact voor werk tegen 2020 op te
zetten met als doel 500.000 nieuwe jobs te creëren. Die zullen in de
huidige omstandigheden zeker niet uit de lucht komen vallen. Een
initiatief als Business Route Brussels 2018 kan daar fors toe
bijdragen. De Brusselse metropool is een enorme internationale
troefkaart, ook voor de Vlaamse economie. Met de Business Route willen
we die troefkaart beter uitspelen, bijvoorbeeld om BRIC-investeerders
aan te trekken of om Brussels Airport verder te ontwikkelen. Dat kan
alleen door een geïntegreerde aanpak voor de hele metropool. We kunnen
niet verder doen zoals we bezig zijn.
Emmanuel van Innis, voorzitter Beci Voor
het welslagen van de BMR zal men moeten rekening houden met de
specifieke institutionele context, maar het succes zal in de eerste
plaats afhangen van onze wens en capaciteit om te investeren.
Rudi Thomaes, afgevaardigd bestuurder VBO Met
wat deze regio in huis heeft, mogen we geen genoegen nemen met een
plaats in de middenmoot, maar moeten we gaan voor een plek in de
Europese top. Daarenboven is dit initiatief uniek, in die zin dat deze
toekomstvisie een grensoverschrijdende samenwerking is. We zetten alles
in op de troeven van vandaag om de groeimarkten en de jobs van morgen
te definiëren.
Eric Domb, voorzitter UWE Iedereen
weet dat Brussel helpen, heel België helpt. Kritische massa is
belangrijk om in te zetten in de beste niches. Ook vorming en onderwijs
zijn cruciaal, net als toerisme en cultuur. Daarmee kunnen we de
ondermaats presterende lokale diensten in Brussel uit het slop helpen.
De premiers die aanwezig waren op de lancering lieten natuurlijk
het achterste van hun tong niet zien, qua concrete engagementen. Maar
het feit dat ze aanwezig waren en het woord namen, was op zich toch wel
een aanwijzing voor reële belangstelling. Waals premier Rudy Demotte
was op het laatste moment weerhouden, maar liet achteraf zijn sterke
interesse blijken.
Kris Peeters, Vlaamse minister-president Ik
sta zeer positief tegenover zulke langetermijnvisies en tegenover
samenwerking over grenzen van gewesten. Dat belangrijke organisaties en
veel bedrijfsleiders hun schouders zetten onder deze visie en de
belangrijke accenten in de plannen is ook toe te juichen.
Charles Piqué, Brussels minister-president Men
verenigt de krachten en formuleert ambities. Vroegere plannen over de
grenzen van de gewesten heen werkten niet, maar nu kan het wellicht
wel, omdat de enorme uitdagingen ons ertoe zullen verplichten.
Rudy Demotte, Waals minister-president Dit
project is positief, ambitieus en creatief. Het is opmerkelijk dat de
regionale en federale werkgeversorganisaties hiervoor samenwerken. De
socio-economische ontwikkeling van Brussel komt het hele land ten
goede.
jullie kunnen ook nog eens de website van het initiatief bekijken op :
Hoe zit het nu mijne Heren bedevaarders? Dumpen we ze of laten we ze
niet los? Alle Vlaamse analyses gaan uit van het scenario van het arme
Brussel. Dat Brussel de zaken wel eens zou kunnen omkeren en eigenlijk
een oplossing bieden aan de economsche teleurgang van zowel Wallonië
als de recentere achteruitgang van Vlaanderen lijkt nog niet helemaal
doorgedrongen te zijn bij de Vlaamse Boeren Ganzendonck. Dat Brussel
momenteel niet behoorlijk functioneert is inderdaad een uitgemaakte
zaak. Over de redenen valt veel te discussiêren en dat de Brusselse
politiekers boter op hun hoofd hebben, valt niet te ontkennen. Wij
hebben echter de indruk dat Brussel stilaan als grote olievlek uitdeint
tot aan de Noordzee en Arlon. En daar zullen de gezwollen discourekes
niks aan veranderen.
En omdat we nog steeds in een land met taalevenwichten leven volgt na
de credo's van de Vlaamse ijzerpelgrims en -bedevaarders een
"fransdolle" bijdrage over de aangekondigde energietaksen. Wie anders
dan onze geliefde en hier reeds eerder bewierrookte Duc de Gloucester
kunnen we beter aan het woord laten. Het is een rasechte
woordkunstenaar die met de gekende franse taalzwierigheid heel rake
meppen verkoopt. Geniet van elk woord, beste flaminganten en
andersdenkenden. Vergelijk ook de zwierigheid" van het taalgebruik bij
de Vlaamse taalredenaars van Ijzerwake en -bedevaart en onze Duc de
Gloucester weliswaar over een totaal ander onderwerp maar toch...
en over dit onderwerp hebben we toch niks toe te voegen aan de visie
van onze Duc. Wij delen ze volledig. Iets wat we niet kunnen zeggen van de
visies van onze volkseigen taalgenoten aan de Ijzer...
Ils
sont incorrigibles ! Dès quon a le dos tourné, ils plongent les doigts
dans le pot de confiture. A peine a-t-on entendu parler de la taxe
carbone initié en France par « une mission » du président de la
République à MM. Rocard et Jupé, cela fait « tilt » dans la cervelle de
Bernard Clerfayt, secrétaire dEtat à la fiscalité environnementale (le
seul qui pouvait prolonger ses vacances et qui ne la pas fait).
Personne ne conteste quil faille diminuer la pollution de lair et que
le meilleur moyen est de le faire comprendre en alourdissant les coûts
de ce qui pollue ; mais, sauter sur tout ce qui peut rapporter de
largent et le faire sans discernement, à seule fin de remplir des
caisses vides, nest pas un bon moyen, à la limite, il est malhonnête.
Lénoncé des intentions de Clerfayt « opérer un transfert de la
fiscalité du travail vers la fiscalité de lénergie, et ce à fiscalité
constante et sans conséquences sociales » est parfaitement illusoire,
parce quimpossible pratiquement dans un esprit de neutralité.
Tout qui consomme de lénergie « polluante » serait sanctionné au
profit dune catégorie socioprofessionnelle en loccurrence le
patronat, signifie en clair que le citoyen va cotiser une remise à
lindustrie. Et même si cela devait engendrer 60.000 emplois, ce qui
est loin dêtre prouvé pour la raison que la réduction de la TVA dans
les restaurants na pas produit une diminution des tarifs, ni un
accroissement du personnel, de même, il nest pas dit que lindustrie
engagera des travailleurs à la diminution de ses charges. Seule
certitude, lindustrie ne sera ni gagnante, ni perdante dans laffaire.
Par contre, le particulier va trinquer, comme dhabitude.
Les Ecolos seront aux anges. Quils se détrompent. Cela pourrait leur
nuire. Les partis traditionnels sauront le cas échéant se débiner
devant leur responsabilité si lopinion publique grogne. Dupont et
Javaux pourraient sen mordre les doigts, comme lors de leur
mésaventure au sujet des taxes sur les bouteilles plastiques qui nont
jamais remis en vogue les bouteilles en verre récupérables.
Ce que Clerfayt appelle une opération neutre va obérer les plus
modestes revenus, surtout les travailleurs du bas de léchelle qui ont
besoin de leur voiture, celle-ci étant souvent leur seul moyen de
transport, compte tenu de la carence des transports en communs dans
certaines communes et banlieues, sans compter les pensionnés et les
chômeurs déjà à la limite des ressources.
Cest tellement flagrant que Clerfayt, se reprenant, penserait déjà à
des compensations sous la forme de chèques aux plus démunis.
Il faut dénoncer une fois pour toute cette façon de procéder comme
étant parfaitement injuste. En effet, cette mesure sarrête à des
plafonds de rémunération, cest-à-dire soulage une petite partie des
citoyens, tout en pénalisant la catégorie juste à la frange qui par cet
effet produit un tassement de la pauvreté en augmentant le nombre de
pauvres, les non-assistés rejoignant les assistés.
Il est inconcevable que cette mesure de détaxation du travail bénéficie
à lindustrie automobile qui na rien fait pour promouvoir la voiture
électrique au cours de ces dix dernières années, laissant aller le goût
des 4X4 et les voitures de luxe en plein boum.
Cest toute une philosophie écologique qui est à revoir, si on ne veut
pas que ce soient les écolos qui en partant dintentions louables
aggravent le sort des populations déjà fortement touchées par la crise.
On oublie trop facilement que la plupart des pensionnés restent
autonomes grâce à lautomobile qui leur permet daccomplir des petits
transports nécessaires en économisant leurs forces et en ménageant
leurs jambes.
On a voulu maintenir à tout prix le circuit de Francorchamps symbole
parfait de la voiture polluante, chère et inutile. Comment voulez-vous
agir par pression sur les grosses cylindrées ? En augmentant le prix
des carburants ! Ce qui est une peccadille pour les gros pollueurs, est
un drame pour les petites gens.
Une autre catégorie de citoyens, ceux qui se chauffent au mazout et
probablement ceux qui utilisent le gaz naturel, par souci dégalité
fiscale, seront pénalisés injustement et de façon inégalitaire comme
tout le reste, par cette proposition de Clerfayt.
Là aussi, sétablirait un système de chèques compensatoires ?
Décidément, on nest pas sorti de la ristourne, sauf que le pensionné
vivant seul et avec une pension de 900 euros le mois, en plus payant sa
cote part dans un chauffage collectif, ne bénéficiera de rien. Pourquoi
pas distribuer des pull-overs à cette catégorie à la frange du subside ?
Comme on le voit, le gouvernement à besoin dargent et tout argument est bon pour remplir le tiroir-caisse.
Ultime question : qui sera habilité pour vérifier que largent récolté
de la dernière invention fiscale ne va pas boucher des trous un peu
partout avant dorienter ce qui reste vers les postes justificatifs de
cette nouvelle ponction ?
On les connaît, les lascars, dispendieux pour eux, parcimonieux pour les autres.
Dès la rentrée, les socialistes vont être dans leurs petits souliers.
Convertis depuis longtemps au système économique libéral, nouvellement
adeptes de lécologie, comment vont-ils sarranger pour nous faire
croire que laugmentation des taxes et accises est une juste mesure «
neutre » pour tout le monde ?
Monsignore Di Rupo va avoir besoin de reprendre sa rhétorique sur lart de faire prendre des vessies pour des lanternes.
Il y aurait pourtant une belle mesure écologique à prendre, ce serait
celle qui plafonnerait les revenus et salaires les plus élevés, y
compris ceux des hauts fonctionnaires et parlementaires, limiter les
revenus des mandats publics et sabrer dans les dépenses de prestiges de
lEtat. On économiserait ainsi des milliards et surtout, on limiterait
la vente et la circulation des voitures de grosses cylindrées, y
compris le charroi du gouvernement et des représentants de la Nation.
Javance le chiffre de 5.000 euros par mois maximum. Ce nest pas du
tout courant ce salaire dans le privé. Quen pensent Di Rupo, Javaux,
Milquet et Dupont ?
On pourrait le leur demander. Je lai déjà fait. On ne ma jamais répondu.
Alle treincompartimenten, cafétogen, bureau's en werkvloeren hadden
maar één gespreksonderwerp. het enorme begrotingstekort? De schandalige
bankiersmentaliteit? Het regeringsdeficit? De Ijzerbedevaart
gnagnagna????? Neen een tackle van Witsel op Wasilewski met één zeer
zwaar gewonde....Al gemerkt beste lezertjes dat sommige politieke
partijen en drommen caféleuteraars meestal gore opmerkingen menen te
moeten maken wanneer exotische namen gelinkt kunnen worden aan
criminaliteit...behalve dan in voetbal. Misschien overwegen we best de
ververplichte inburgeringscursus te vervangen door een voetbaltest.
Niet dat wij een band willen zien tussen crimineel gedrag en
ethniciteit. We zeggen dit langs onze neus weg om de dubbele moraal van
kranten, partijen en burgers wat uit te lichten. Er was nog een
cliché dan deze weekend op de korrel werd genomen door onze FVlaamse
brulboei De Decker: er bestaan Charleroipraktijken in het Vlaams huis
te New-York!!!!!!
Gesjoemel brengt directeur Vlaams Huis New York in opspraak
Zet eigen bedrijf steeds vaker in voor allerlei diensten
Directeur
Philip Fontaine van het Vlaams Huis in New York krijgt niet alleen een
royale wedde. Hij factureert via zijn vennootschap ook voor duizenden
dollars aan het Vlaams Huis.
' May the light of Flanders shine brightly from the 44th floor of the New York Times Building
.' Met die woorden opende minister-president Kris Peeters (CD&V)
eind februari het Vlaams Huis in New York. Daar zijn sindsdien drie
diensten ondergebracht: Toerisme Vlaanderen, Flanders Investment &
Trade (FIT), de organisatie die investeringen naar Vlaanderen moet
halen, en de nieuwe vzw Flanders House, die rond culturele,
wetenschappelijke en academische thema's werkt.
De leiding van het Flanders House werd toevertrouwd aan Philip
Fontaine. Nu blijkt dat Fontaine niet alleen een royale vergoeding
opstrijkt als directeur, naar verluidt 250.000 dollar per jaar. Het
Vlaams Huis doet sinds zijn oprichting verbazingwekkend vaak een beroep
op Italian Days, de vennootschap die Fontaine samen met zijn partner
Anastasia Bizarri in 2003 oprichtte.
Italian Days
organiseert vakanties en de verhuur van accommodatie in Italië. Op de
website klinkt het nogal lyrisch dat Anastasia en Philip 'de liefde
voor het land waar ze allebei zijn geboren, willen delen'.
Nu Fontaine het Vlaams Huis leidt, heeft de vennootschap blijkbaar haar
activiteiten uitgebreid. Niet dat ze nu ook reizen naar Vlaanderen
aanbiedt. Nee, Italian Days organiseert evenementen in New York. Op het
internet verwijst Bizarri potentiële klanten naar foto's van het
openingsfeest van het Vlaams Huis. 'Ons werk', luidt het.
Italian Days factureerde in de maand na het feest alleen al 13.475
dollar aan het Vlaams Huis. Nochtans leverde een waaier Belgische
bedrijven gratis eten, drank en andere sponsoring voor het evenement.
In totaal zou al een kleine 30.000 dollar Vlaams belastinggeld bij
Italian Days zijn terechtgekomen.
Het is
Jean-Marie Dedecker (LDD) die bij een bezoek aan New York verhalen over
Fontaine opving. Hij ontdekte ook dat, terwijl de directeur zijn eigen
functie op een heel lucratieve manier invult, Fontaine voor zijn eigen
medewerkers een pak minder royaal is. De vier Vlaamse werknemers van
Flanders House Incorporated, een soort vzw naar Amerikaans recht,
zouden niet eens een ziekteverzekering of arbeidsongevallenverzekering
hebben. 'Volgens mijn informatie is zelfs de brandverzekering van de
kantoren niet in orde', aldus Dedecker.
Het zijn
niet de enige vragen over het geld dat Vlaanderen in New York besteedt.
Toerisme Vlaanderen werkt bijvoorbeeld vanuit het Flanders House -
waarvoor 500.000 dollar huur per jaar wordt betaald - maar huurt
ondertussen nog steeds andere kantoren in Manhattan. Het gaat om een
pand waar Toerisme Vlaanderen vroeger samen met zijn Waalse tegenhanger
zat.
Dedecker wil zich naar eigen zeggen niet
mengen in de polemiek over het nut van een Vlaams Huis. 'Maar ik wil
wel tekst en uitleg over de werking van het Vlaams Huis en de manier
waarop het Vlaamse belastinggeld wordt besteed.' Lode Vereeck, de
LDD-fractieleider in het Vlaams Parlement, gaat minister-president
Peeters over het dossier interpelleren.
Hoe
zo geen polemiek over het nut van een Vlaams Huis? Volgens ons is
gesjoemel en postjespakkerij net de enige bestaansreden om zulk een
Vlaams Huis in New-York te vestigen. Wij durven hopen dat België immers
beschikt over een deftig werkende ambassade ginder ter plaatse of
tenminste een consulaat en wat worden die geacht minder te doen dan een
Vlaams Huis waar geen enkele Amerikaan enige boodschap aan heeft?
Drukken ze daar misschien de redevoeringen van de voorzitters van het
Ijzerbedevaartcomité en van de Ijzerwake af in engelse vertaling op
vijfhonderdduizend exemplaren? Zal daar wel wat afgelachen
worden...Laten de Vlamingen Brussel nu los of niet?
en we
geven jullie de toespraken van gastspreker Crols op de Ijzerwake gratis
cadeau. Maar we waarschuwen onze ollandse vrienden dat ze dit met mate
moeten lezen want het kan hun een fatale shock bezorgen ! http://www.ijzerwake.org/archief/toespraak-frans-crols2009.html
Cholera,
mazelen, tyfus en pokken grepen Vlaanderen vast in de negentiende eeuw.
Onze gezondheid zakte razend snel. De bloedarmoede was algemeen en
iedereen leed aan la maladie des Flandres, zoals het ministerie van Volksgezondheid het noemde. Deze maladie des Flandres
was een ziekte door ondervoeding. In Wingene moest de veldwachter
dagelijks aan alle huizen aankloppen om te horen of iedereen nog in
leven was. In Zomergem vielen zoveel tyfusdoden dat bij de
begrafenissen de kisten soms in een rij van het altaar tot aan het
kerkportaal stonden. De burgemeester van Brugge vaardigde een verbod
uit om overdag met lijkkisten door de stad te rijden _ dat werkte te
veel op het gemoed van de mensen. Midden de negentiende eeuw waren
205.846 van de 627.046 West-Vlamingen arm, één op drie. Elders was het
geen zier beter. De aardappelen werden aangetast door een onbekende
ziekte. Jaar na jaar mislukten de oogsten. De Vlamingen stalen
korenaren, groente, krengen. Voedselrellen braken uit. Op 17 mei 1847
werd in de straten van Gent gevochten. Burgemeester Constant de
Kerchove de Denterghem werd gewond, alhoewel hij omringd was door een
lijfwacht van pompiers. Wij waren een Derde Wereld, een koninkrijk van
miserie.
Vlaamse radicalen, wat wij vandaag, hier en nu, een crisis noemen,
is al bijna voorbij, en is tegen de achtergrond van ons dichtbije
verleden, een crisis die oogt als marsepein.
Op
eigen kracht, ALTIJD TOT MEESTAL tegen België in, hebben wij
voornamelijk sedert 1950 een industriële, economische en
wetenschappelijke renaissance verwezenlijkt. De voorbode van een Gouden
Eeuw.
Voor een VOLWAARDIGE Gouden Eeuw is echter dwingend:
- ten eerste, Vlaanderen onafhankelijk verklaren, en
-
ten tweede, met Nederland een confederatie vormen: de Confederatie van
de Lage Landen. Ondanks de Scheldekwestie is Nederland onze natuurlijke
economische, culturele en politieke bondgenoot. 1830 bestaat niet voor
Vlamingen.
Ik ben veertig jaar actief in de economische journalistiek en zie de nieuwe Gouden Eeuw groeien.
De
economie kent de korte golf en de lange golf. Vandaag is de korte golf
de financiële crisis, de bancaire crisis, de economische crisis. Met
goed beleid zijn de gevolgen daarvan beheersbaar, omkeerbaar en
overwinbaar.
De lange golf is een
mengeling van economische, psychologische, sociologische, geografische
en historische elementen die soms lang in rijping zijn.
De lange golf is voor onze welvaart en ons welzijn belangrijker dan de rommeligheid van het beleid, dus die korte golf.
Wat is de lange golf in Vlaanderen?
-
wij hebben vandaag goede tot uitstekende businessscholen met een
Europese allure; het groeide onder André Vlerick tot wat vandaag de
Vlerick Leuven Gent Management School is; jaarlijks worden daar, en bij
andere businesscholen van Vlaanderen, honderden jonge mensen getraind
om goede ondernemers te zijn. WIJ ZIJN STERK.
- wij hebben Vlaamse regeringen met goede economisch plannen. WIJ ZIJN STERK.
- wij hebben vandaag veel centrums van uitmuntendheid. Imec voor
nanotechnologie en micro-elektronica, SCK voor de vreedzame
kernenergie, VIB voor de biotechnologie, Vito voor de niet-nucleaire
avantgardetechnologie, het Tropisch Instituut voor onderzoek naar
wereldziekten als Aids, DSP Valley voor de nieuwste communicatiekennis,
Leuven Incorporated, in samenwerking met Eindhoven en Aken, voor de
uitzaaiing van nieuwe kennisbedrijven. WIJ ZIJN STERK.
- wij hebben vandaag uitstekend lager, middelbaar en hoger onderwijs in Vlaanderen. WIJ ZIJN STERK.
- wij hebben vandaag kranten en magazines die professioneel, hoogstaand
verslag uitbrengen over de economie, de ondernemers, de nieuwe en de
oude ondernemingen. WIJ ZIJN STERK.
- wij hebben vandaag nieuwe rolmodellen van ondernemingen in
belangrijke niches. Melexis voor de autoelektronica, De Eik voor de
internationale verkoop van zuivel, Univeg voor de handel in groente en
fruit, Roularta Media Group voor de uitgave van kwalitatieve,
internationale tijdschriften en magazines, Katoennatie voor de
logistiek in Antwerpen, in Europa, in Azië en Latijns-Amerika.
Enzovoorts. WIJ ZIJN STERK.
- wij hebben traditionele rolmodellen die zich vernieuwen: Umicore van
koper en zink naar duurzame materialen, Carta Mundi van het gekende
kaartspel naar de nieuwste modes in de games, KBC van Bank van Hier
naar de Bank van Europa, Vyncke uit Harelbeke van stoomketels naar
milieutechnologie. Enzovoorts.)§WIJ ZIJN STERK.
- wij hebben vandaag in de dienstenindustrie, dé groeisector bij
uitstek, meer en meer activiteit, er zijn rendabele festivals, er zijn
Studio 100, Woestijnvis, Alfacam, De Mensen, Sylvester Productions;
Vlamingen pionierden in de diensten: VLM, gesticht door Freddy Van
Gaever was de voorloper van Ryanair en Easyjet, de Bongo Bonnen,
gesticht door twee jonge Vlamingen, vernieuwen het massatoerisme. WIJ
ZIJN STERK.
- wij hebben vandaag grote, knappe maatschappen in de architectuur, de
advocatuur, de consultancy. WIJ ZIJN STERK.
Die
lange golf brengt welvaart en de nieuwe rijken van Vlaanderen, en dat
gaat van Jan met de Pet tot het lid van Rotary, vrezen dat het einde
van België die welvaart in gevaar zal brengen. Het tegendeel is waar.
BHV, de resoluties van het Vlaams Parlement, de techniekjes op het
Belgische evenwichtskoord zijn belangrijk. Dat houdt ons, radicalen
bezig. De 4.994.000 andere Vlamingen buiten Steenstrate, en hun stem is
evenveel waard als die van mij en die van u allen, willen een
geruststellende boodschap horen voor hun jonge welvaart. Wij moeten
die welvaart van de nieuwe rijken van Vlaanderen, en ik herhaal, dat
gaat DUS van Jan met de Pet tot het lid van Rotary, redden door
onafhankelijkheid. Wij moeten los van België of wij gaan kapot met
België. Dat is dé boodschap voor alle Vlamingen.
België is het land met proportioneel de hoogste staatsschuld ter wereld;
België is het land met de hoogste belastingen per inwoner in Europa;
België is het land met de laagste pensioenen voor niet-ambtenaren;
België is het land waar een Vlaming een derde meer belastingen betaalt dan een Franstalige;
België is het land waar één volk, het Vlaamse volk, al 179 jaar buiten
alle verhoudingen veel geld transfereert naar zijn buren, de Walen en
de Brusselaars;
België is het land waar het minste wordt gedaan om de vergrijzing op te vangen;
België is het land waar wegens Waals syndicaal verzet de
pensioenleeftijd niet kan worden opgetrokken;
België is het enige land in Europa waar het aantal ambtenaren de
jongste tien jaar aangroeide met 87.000 mensen, ofwel 12,2 procent;
België is het land van de onopgeloste problemen (zoals de
asielwetgeving, de organisatie van het gerecht, de inning van de
belastingen);
België is een land met een elite van politici en een staatshoofd die
dag na dag het geloof in het voortbestaan van dat land kwijt spelen. De
angst giert door de zalen van Laken en de zalen van de Wetstraat.
Koning Albert zou ik niet graag heten en Koning Albert zou ik niet
graag zijn; Herman Van Rompuy zou ik niet graag heten en Herman Van
Rompuy zou ik niet graag zijn.
Wat moeten wij oplossen en veranderen? Grote dingen en kleine dingen:
- de particratisering moet weg,
- de scheefgetrokken fiscaliteit moet weg,
- vakbonden zijn nuttig en noodzakelijk, toch moeten er in Vlaanderen
grenzen gesteld worden aan hun overmacht, aan het parallelle
machtscircuit van syndicalisten met een zwakke tot onbestaande
legitimiteit; een dergelijke syndicratie moet weg,
- het verzet van de syndicaten tegen de minimale dienstverlening, de
hervorming van de arbeidsmarkt moet weg,
- de dominantie van de administratie moet weg,
- het gebrek aan een goede werking van de vrije markt moet weg,
- het multiculturalisme, dat slecht en onderdrukkend is voor de
inwijkelingen zelf, moet weg; iedereen in zijn kleuren- en
godsdienstvakje stoppen is fout; wie hier binnen komt erkent de
Leidende Cultuur, de normen en de waarden van Europa, en krijgt Vlaamse
burgerrechten na de controle van zijn of haar graad van integratie.
België
is een tranenland waaruit geen verlossing meer mogelijk is. Een land
waarover The Economist, het meest kwalitatieve blad ter wereld, het
bestaat 166 jaar en dat doe je maar als je boven alle pietluttigheid
werkt, in september 2007 in een hoofdartikel schreef: Als een land niet meer voldoet aan zijn taken, gom het dan weg.
De
vreedzame strijd voor een onafhankelijk Vlaanderen zullen wij winnen;
één veldslag hebben wij verloren en dat moeten wij hier en nu erkennen.
Wat
doet een ondernemer als hij wil onderhandelen over een oogmerk als de
onafhankelijk-heid van Vlaanderen? Dan doet hij neptoegevingen,
toegevingen die hem niks kosten, en die de tegenpartij verleiden of
knock-out slaan.
Vlaamse radicalen!!!
Schuif een zware grendel weg van de poort naar de onafhankelijkheid. De
neptoegeving die wij moeten doen om de onafhankelijkheid van Vlaanderen
te bruskeren is luid en zelfbewust zeggen: WIJ LATEN BRUSSEL LOS. Het
Brussel van de 19 gemeenten, niet meer. NIET MEER. Die neptoegeving is
een mentale omslag in het Vlaamse mythedenken maar die is passend en
heilzaam. In talrijke gesprekken van de jongste maanden is mij meer dan
duidelijk geworden dat het WIJ LATEN BRUSSEL LOS woelt in de hoofden
van uw leiders, de leiders van de radicale Vlaamse strijdverenigingen.
Er is vandaag een belangrijke Vlaamse vereniging die uitkijkt naar een
nieuwe voorzitter en wil dat deze het beginsel WIJ LATEN BRUSSEL LOS
verdedigt en symboliseert.
Geef,
Vlaamse radicalen, uw leiders het mandaat en de moed voor deze
neptoegeving. Klets, prakkezeer, fluister niet langer over Vlaamse
onafhankelijkheid: geef de actie een stoot, een zweepslag. Dat zal niet
lukken met VOORAF aanslepende en uitzichtloze onderhandelingen, neen,
draai het proces om. Kies voor een EENZIJDIGE VERKLARING VAN
ONAFHAN-KElIJKHEID, een EVO, en onderhandel aansluitend over de
praktische kanten. Vraag niet aan België om te mogen scheiden. Volgend
jaar, in 2010 wordt een halve eeuw Congolese onafhankelijkheid
herdacht. De Congolezen hebben niks gevraagd, zij pakten hun
onafhankelijkheid van hetzelfde koninghuis, hetzelfde establishment,
hetzelfde verkalkte milieu dat geen Vlaamse onafhankelijkheid wil. Je
kan dingen leren van de Derde Wereld.
Waarom
zeg en herhaal ik: WIJ LATEN BRUSSEL LOS! Omdat wij ons niet mogen
laten afdreigen. Het lossen van Brussel betekent niet het einde of de
ondergang van Vlaanderen. Laten we lachen.
Ten
eerste, voor wie eerlijk is, en geen kostwinner als beroepspoliticus in
Brussel, weet dat wij die stad al decennia kwijt zijn door de
onbeholpenheid en lafheid van de politieke generatie Martens (de
drieledige staatshervorming was en is een schande). Mark Grammens zei
in t Pallieterke van 9 maart 2009 in een lang interview onomwonden:maak u als Vlaming niet druk over dat zogenaamde verlies van Brussel, je levert wat bakstenen en architectuur in.
Ten
tweede. Als Vlaanderen zijn politieke greep op Brussel lost dan behoudt
het TOCH tot in der eeuwigheid zijn economische, culturele,
geografische, mobiliteitsbanden met die stad. Brussel, Vlaanderen en
Wallonië blijven leden van de Europese Unie. Zij onderwerpen zich
daardoor aan de vrijheid van kapitaalverkeer, de vrijheid van
personenverkeer, de vrijheid van goederenverkeer, die de grondslagen
zijn van deze Unie. Niks of niemand in Brussel kan, en zal zelfs
willen, beletten dat Vlaanderen en Brussel op een nette wijze met
mekaar omgaan zoals Vlaanderen (en België vandaag) dat doet en zal doen
met Nederland, Zweden, Litouwen, Spanje en de overige lidstaten van de
Europese Unie.
Ten derde. Wil je les belges francophones
én de Brusselaars doen daveren, zeg dan het samenlevingscontract met de
hoofdstad op. Maak hen duidelijk: vrienden, wij laten onze toekomst
niet langer hypothekeren door een hoofdstad die de meerderheid van haar
landgenoten vies vindt en die stelselmatig Vlaanderen koeioneert.
Ten
vierde. De Vlaamse politici van de regering Peeters II, het Vlaamse
parlement, de federale beleidsorganen blijven het spookbeeld Brussel
verliezen is een drama oproepen omdat zij daardoor een alibi hebben,
een taboe cultiveren om niks te hoeven doen voor een onafhankelijk
Vlaanderen en Wallonië.
Ten vijfde.
De hovaardige houding van het Brussels-Vlaams culturele establishment
stemt overeen met de visie van de Belgische kolonialen voor de
Congolese onafhankelijkheid. Het verhaaltje in 1960 in Léopoldville en Bruxelles luidde: Laat die zwarten niet los. Zij hebben ons nodig. Dezelfde praat voor de vaak hoor je bij de pedantocraten,
de rijkelijk gesubsidieerden van de Vlaamse cultuurhuizen in Brussel:
Maak die Vlamingen niet los van Brussel. Die provincialen hebben ons
nodig om geen clowns te worden. Om te gieren. Wat Antwerpen, Gent,
Brugge, Kortrijk en een resem kleinere steden vandaag doen overstijgt
kwalitatief en kwantitatief wat Brussel cultureel en maatschappelijk
produceert. De Brusselse culturelen hebben Vlaanderen en zijn
belastinggeld nodig, niet wij die stad of hen. En wees er van
overtuigd, als Vlaanderen onafhankelijk is, kruipen zij door het stof
naar de nieuwe vetpotten van dat onafhankelijke land.
Ten
zesde. Elk land dat onafhankelijk wil worden, maakt een afweging van de
kosten en de baten. De kost van het verlies van de Vlamingen in Brussel
weegt niet op tegen de baat om 5 miljoen Vlamingen hun eigen weg te
laten gaan. Hebben wij na Brussel geen hoofdstad meer? Wij zitten
door het historisch schema van Brussel _ een centraliserend waterhoofd
_ en de Belgische woestijn daarbuiten met een foute kijk op wat
hoofdsteden zijn. Denk aan Den Haag, Bern, tot voor kort Bonn, allemaal
volwaardige hoofdsteden in onze buurt. Veel landen hebben een beperkte
politieke hoofdstad en spreiden hun diensten, administraties en
bevoegdheden.
Maak van Mechelen de hoofdstad van Vlaanderen. Mechelen is mooi, heeft
een verleden, een goede ligging en blijft buiten de discussie tussen
Antwerpen en Gent over het recht op de eerste rang. Vul dan de rest in
op zijn Nederlands met een spreiding van ministeries en taken in
Vlaanderen.
Ten
zevende. Philippe Moureaux, Olivier Maingain, Charles Picqué en andere
Brusselse leiders staan vandaag en morgen zwakker dan de meeste
Vlamingen denken. De Brusselaars, les Bruxellois, zijn
inderdaad niet gekker dan andere mensen. Het zal de eerste jaren niet
van harte gaan maar waarom zouden zij zich, zelfs al zouden zij dat
kunnen, afsluiten van de talentenpot en de koopkracht van hun
noorderburen en zuiderburen? Wat er DUS NIET, ik herhaal NIET, ontstaat
is een 100%-ige breuk tussen Vlaanderen en Brussel. Een
samenlevingsmodel als dat van Rijsel met Zuid-West-Vlaanderen zal
groeien. Rijsel ligt in een onafhankelijk land, buiten de politieke
controle van Vlaanderen of België. Toch hebben Rijsel en
West-Vlaanderen drukke economische, commerciële en culturele banden
waarvoor West-Vlaanderen niets moet bijdragen dan zijn koopkracht en
sympathie.
Ben ik harteloos? Deels
wel. De Brusselaars die ik met oprechte spijt en met ongeveinsde
wroeging, in de steek laat, is de slinkende groep van moedige Vlaamse
mannen en vrouwen _ Sven Gatz, Brigitte Grouwels, Piet Van Waeyenberge,
Johan De Mol en tientallen anderen _ die blijvend opkomen voor een
kwalitatieve en kwantitatieve politieke Vlaamse aanwezigheid in
Brussel. Sorry, dames en heren, de teerling wordt geworpen.
en dan de toespraak van Voorzitter Baeten van de "originele"
ijzerbedevaart een paar dagen later...en niet vergeten dat er op de
Ijzerwake een 5000-tal aanwezigen waren en op de Ijzerbedevaart amper
een 1500. Totaal 6500 Kerels en meiden die België doen bibberen en
beven. Een rockfestivalleke in Zichem-Zussen-Bolder trekt al vlug een
een meervoud van dit aantal...let vooral op het thema
Brussel...Vlaanderen is weer verdeeld...
Diksmuide IJzersterk 2009 82ste IJzerbedevaart Toespraak van de voorzitter Bedevaarders, Gisterenavond werd in de IJzertoren een tentoonstelling geopend rond 90 jaar VOS. Wij feliciteren hen met hun verjaardag. In 1919 ontstond het Verbond VOS als een oudstrijdersvereniging met een dubbel doel: enerzijds de materiële en financiële belangen van de frontsoldaten verdedigen en anderzijds de Vlaamse idealen van de Frontbeweging voortzetten. Het Verbond VOS , vandaag VOS, Vlaamse Vredesvereniging stond mee aan de wieg van de IJzerbedevaarten. Toen de Vlaamse soldaten tijdens de Eerste Wereldoorlog opkwamen voor hun rechten, was hun uitgangspunt: alle mensen zijn gelijkwaardig en moeten dus met hetzelfde respect behandeld worden. Elkeen heeft het recht om zichzelf te zijn. Het fransdolle belgicistische Pour les Flamands la même chose was het tegendeel van gelijkwaardigheid, Solidariteit met de arme Vlaming was er niet. Die tijd is lang voorbij en Vlaanderen is zichzelf geworden. De Vlaming is vandaag wel solidair met het armere Wallonië. Wordt Vlaanderen daarvoor gerespecteerd? Non. Kan Vlaanderen de bevoegdheden die absoluut nodig zijn voor een beter bestuur aan zijn autonomie toevoegen? Non Is er duidelijkheid over de vele transfers naar Brussel en Wallonië. Non Alleen nog maar de vraag stellen wordt beschouwd als een gebrek aan solidariteit, aan federale loyauteit. Vlaanderen heeft niets te verbergen; ook onze eisen zijn duidelijk. De eisen van de Franstaligen zijn daarentegen niet duidelijk: ze hebben er geen, zeggen ze. Maar door zogezegd niets te vragen krijgen ze wat ze willen. Zo onderhandelen wij niet verder. We willen en zullen onze bevoegdheden ten volle gebruiken, creatief invullen en indien nodig ook buiten de lijntjes kleuren! Bedevaarders, Vroeger was het vanzelfsprekend om onder meer Vlaams onderwijs en Vlaamse cultuur helemaal zelf te kunnen regelen, zo moet het ook vandaag vanzelfsprekend zijn om het gezondheidsbeleid, het economisch beleid en het arbeidsmarktbeleid helemaal in eigen handen te kunnen hebben, want dit zijn de bouwstenen van een samenleving, dit zijn de bouwstenen van de solidariteit (en voor Wallonië geldt dat eveneens Pour les Wallons la même chose, maar dan in de meest positieve betekenis). Solidariteit is voor ons overigens ook intern, binnen Vlaanderen zelf essentieel: Vlaanderen is er voor iedereen. Met deze slagzin zit de IJzerbedevaart 2009 helemaal in de lijn van de soldaten die wij vandaag gedenken Dat Vlaanderen er voor iedereen kon zijn is de kern van het begrip Godsvrede: hoe verschillend we ook zijn, als mensen zijn we gelijk, in de zin van gelijkwaardig. Vlaanderen is er voor iedereen, ook vandaag en ook morgen. En daarom moeten wij werken aan een sociaal Vlaanderen, een Vlaanderen dat niet alleen de mond vol heeft van level playing field, facts, figures en andere Engelse termen over economie en groei, maar ook de simpele taal van de menselijke bekommering spreekt om ervoor te zorgen dat het ook morgen op sociaal gebied goed gaat met Vlaanderen en dat er geen mensen meer sociaal verdwijnen onder the facts and figures. Dat Vlaanderen, als het moet bezuinigen om de crisis het hoofd te bieden, dit niet doet in de sociale uitgaven maar in de uitgaven voor prestigeprojecten die economisch noch sociaal noch cultureel een meerwaarde zijn. Vlaanderen is er voor iedereen. Dat betekent in de eerste plaats een sociale politiek, een politiek van zorg en werkgelegenheid, maar ook een politiek van verdraagzaamheid en wederzijds respect. Verdraagzaamheid komt niet per decreet, verdraagzaamheid ontstaat uit gedrag. Wij allen zijn Vlaanderen. Wij allen zijn verantwoordelijk. Verantwoordelijk dat ons Vlaanderen allereerst een samenleving mag zijn: een gemeenschap waarin mensen kunnen samenleven met elkaar, in de veelkleurigheid van de menselijke soort. Vlaanderen een open huis, waar zoals de dichter het schreef wij genodigd zijn aan rijke tafelen. Niet opgesloten in zichzelf of in een nostalgie naar een verleden (dat niet eens heeft bestaan), maar open voor de toekomst. Precies daarom ook eist Vlaanderen zijn plaats op in de wereld, in Europa en in dit land. Vlaanderen wil de woelige mondiale, economische stormen en de uitdagingen van de 21ste eeuw trotseren. Om dat te kunnen is wel degelijk een nieuw institutioneel, financieel en sociaal-economisch kader nodig. Dit land moet kantelen naar een evenwichtig en solidair model met homogene bevoegdheden, financiële responsabilisering en interpersonele solidariteit. Er is geen oplossing voor de crisis mogelijk zonder een verregaande staatshervorming. Als Vlaanderen zich tot een volwaardige natie met goed ontwikkelde kenniseconomie wil ontwikkelen, dan zal het ervoor moeten zorgen dat het een vergaande staatsvorming kan uitwerken waarvan iedereen beter wordt. Wij verwachten van onze nieuwe Vlaamse regering moed en standvastigheid, zowel in haar eigen beleid als in de dialoog met de andere gemeenschappen in dit land. Dat deze regering op een aantal vlakken maximaal gebruik wil maken van haar bevoegdheden klinkt positief, dat deze regering een aantal initiatieven neemt om haar bevoegdheden maximaal uit te breiden verheugd ons. Bedevaarders In 2007 verklaarde Herman Van Rompuy en ik citeer: Ik weet dat sommigen met het idee spelen om een paarse regering te vormen die geen meerderheid in Vlaanderen heeft. Een regering die alleen een meerderheid heeft in Wallonië speelt met vuur. Ik spreek nu in het belang van het land: dit is staatsgevaarlijk. Einde citaat Vandaag is het zover. Herman Van Rompuy leidt zelf een regering die geen meerderheid heeft aan Vlaamse kant. De partijen waarop hij steunt bezetten maar 41 van de 88 Vlaamse zetels in de kamer. Bovendien heeft deze regeringsploeg een Franstalige meerderheid, 12 Franstaligen tegenover 9 Nederlandstalige ministers en staatssecretarissen. Deze regering kunnen wij om democratische redenen onmogelijk als de regering van dit land aanvaarden. De Vlaamse regering is onze enige legitieme regering. Schaf de federale verkiezingen af. (Er bestaan trouwens in dit land geen echte federale verkiezingen). De deelstaatparlementen van de twee grote taal en cultuurgemeenschappen in dit land zijn de enige rechtstreeks verkozen parlementen. Zij zorgen in gezamenlijk overleg voor een confederaal beleid. Zij bepalen welke bevoegdheden ze nog samen willen behartigen. Bedevaarders, Binnen de fundamenteel tweeledige structuur van dit land bekleedt Brussel een bijzondere positie. Brussel krijgt voortdurend extra geld toegeschoven, maar weigert zelfs maar een begin te maken van een correcte toepassing van de taalwetgeving, weigert zelfs nog maar te denken aan het loslaten van zn expansionistische dromen richting Vlaamse Rand, zo is er voor het Brussels establishment geen enkele reden om de steven te keren. - Wij eisen dat de puntjes op de is gezet worden - Wij eisen respect voor het territorialiteitsbeginsel. De pacificatie binnen de Europese Unie is gebaseerd op respect voor dit beginsel. Dit moet logischerwijze ook voor Brussel gelden. - Wij eisen respect voor de financiële steun die Brussel jaarlijks krijgt vanuit Vlaanderen. - Wij eisen respect voor de economische dynamiek vanuit Vlaanderen, waar ook Brussel beter van wordt. Wij laten Brussel niet los, gisteren niet, vandaag niet, morgen niet. Brussel moet ondersteund worden door de twee deelstaten van dit land. Maar zonder dit respect gaat de kraan dicht. Ook hier verwachten wij van de Vlaamse regering moed en standvastigheid in haar beleid. Bedevaarders Ik rond af: Wij vragen een sterke, stabiele,coherente Vlaamse regering die oog heeft voor de economische crisis en voor de nodige middelen zorgt om een duurzaam investerings- en werkgelegenheidsbeleid te kunnen voeren. Wij vragen een sterke,stabiele, coherente Vlaamse regering die oog heeft voor het welzijn en de welvaart van alle Vlamingen. Een warme samenleving vereist een intensieve bestrijding van de armoede, met kansen voor iedereen. Wij vragen een sterke, stabiele, coherente Vlaamse regering die aandacht heeft voor de Nederlandse taal en cultuur en de band met Nederland versterkt en uitdiept (en ook de Schelde) Wij vragen een sterke,stabiele,coherente Vlaamse regering die werkt aan de zo noodzakelijke staatsvorming van de deelstaat Vlaanderen en die in het bijzonder zorg draagt voor de Vlaamse Rand. Want, Vlaanderen is er voor iedereen. Walter Baeten 30 augustus 2009.
Wel
beste Ollanders, wil je zulk een zootje d'r nu bij of niet of blijven
jullie liever alleen aanmodderen met jullie eigen niet-volksvreemde
Balkie en de Oranjes? Wij hadden nochtans willen verzoeken een 6500
bedevaarders /pelgrims te willen opnemen. Waren daar geen plaatsen vrij
op bepaalde schepen die jullie hebben aangeboden aan onze Minister van
justitie? Valt daar nog over te onderhandelen? Want we zijn ze echt beu
die speeches en dat vendelgezwaai en we beloven plechtig
Zeeuws-Vlaanderen niet te heroveren als jullie een geste doen...
In
juni 1939 werd Himmler ontboden op het kantoor van Göring. Al maanden
werd de inval in Polen voorbereid, alleen ontbrak het Adolf Hitler nog
aan een goed voorwendsel om de grens met Polen te overschrijden. De
nazi's waren duidelijk op zoek naar een oorlogsverklaring van Polen, en
zochten naar middelen en provocatie, om Polen te dwingen de eerste stap
te zetten. Operation Himmler kon van start gaan.
De gevangenen werden naar Gleiwitz overgebracht om daar dood te worden
achtergelaten dichtbij het radiostation, nadat zij eerst op een
overtuigende wijze waren neergeschoten -ik bedoel hun verwondingen
moesten bloedig zijn- ten bewijze dat zij tijdens de aanval door kogels
getroffen waren. Na het incident zouden leden van de pers naar de
plaats worden gebracht, waar zij de zogenaamde Polen konden
fotograferen, zodat deze foto's in een kranteverslag konden worden
opgenomen als bewijs van de Poolse agressie." 
Voka,
Beci, UWE en VBO lanceerden op 19 november 2008 hun toekomstplan voor
de Brusselse metropool onder de naam Business Route 2018 for
Metropolitan Brussels. 
