~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
30-05-2010
Madame la présidente op haar vrolijkst....Carla Sarkozy als sexexperte
De ene persoon is de andere niet, de ene presidentsmadam is de andere
dus ook niet...denk jullie nu eventjes in dat er morgen een
videofragment opduikt waarin bijvoorbeeld, mevrouw Van Rompuy wat uitleg
geeft over anaal vingeren? Wij kunnen het ons amper inbeelden en
trouwens zelfs al kunnen we ons daar iets bij voorstellen, wij WILLEN
het doodgewoon NIET! In Frankrijk ligt men daar nu echt van wakker
want madame Sarkozy heeft daar ooit wat deskundige uitleg over gegeven
en het stond tot voor kort nog op Youtube. Dit smeuiïg stukje info werd
er echter afgehaald zogezegd wegens problemen rond
auteursrechten...tja.. Maar gelukkig staat er nog een schitterend
stukje op het wereldwijde net dat echt om te gieren is van madame
Sarkozy....en twee totaal idiote interviewers... Vermits we niet alle dagen serieuze dingen willen schrijven, krijgen
jullie vandaag dit als toetje. Zolang er tenminste geen problemen met
auteursrechten opduiken...
CREG pleit ook
voor aanpasing steunsysteem groene energie
Electrabel maakt erg hoge
winstmarges met de productie van kernenergie. Dat becijferde de
federale regulator CREG op vraag van minister van Energie Paul
Magnette (PS). De waakhond pleit ook voor een nieuw steunsysteem
voor milieuvriendelijke energie omdat het rendement op
groenestroomcertificaten nu exorbitant hoog is.
(tijd)
- De CREG schat de winstmarge die de Belgische kerncentrales in
2007 genereerden op 1,75 tot 1,95 miljard euro. Dat is het
resultaat van een erg lage productiekostprijs van 17 à 21 euro per
megawattuur (MWh) en een gemiddelde marktprijs van 60 euro per
MWh.
In dat jaar produceerden de zeven kerncentrales 45,9
miljoen MWh. Electrabel controleert het merendeel van deze
kerncentrales in België, SPE en EDF hebben slechts een klein
belang.
'We zijn behoorlijk zeker van deze berekeningen
omdat we de basisgegevens van Electrabel zelf hebben gekregen',
aldus CREG-directeur Guido Camps.
De CREG onderzocht ook het
systeem van groenestroomcertificaten en stelt vast de het
huidige systeem te veel kost. Daarom pleit de regulator voor een
alternatief systeem om groene energie te steunen naar het
voorbeeld van Nederland en Duitsland.
Het rendement dat
producenten van groene energie vandaag halen op hun investering
schommelt tussen 54 procent voor zonnepanelen en 166 procent
voor windmolens op het land. Het gevolg is dat ook de
distributietarieven voor de consument fors zijn gestegen,
aldus de CREG
Dus even overwippen naar de
persberichten van de CREG:
De
CREG becijfert de aanzienlijke winsten gegenereerd door kerncentrales
en de steunmaatregelen voor hernieuwbare energie Relatief lage
productiekosten voor een aanzienlijke winstmarge De CREG heeft een
studie uitgevoerd om een schatting te maken van de productiekosten van
elektriciteit uit de Belgische kerncentrales en om de winstmarge te
evalueren die met deze productiewijze wordt gegenereerd. Deze studie
kwam er nadat verschillende organisaties in maart 2009 een verzoek
hadden ingediend bij de minister van Energie, die de CREG attendeerde op
het onderwerp. Volgens de CREG liggen de productiekosten van
elektriciteit uit de Belgische kerncentrales tussen 17/MWh en
21/MWh. Onder die kosten vallen de kosten die verband houden met de
splijtstofcyclus, de exploitatiekosten (personeel, administratie,
verzekeringen, onderhoud enzovoort), afschrijvingen en ook de
voorzieningen voor de ontmanteling van de installaties en het
afvalbeheer. Deze schatting werd uitgevoerd voor het jaar 2007 en de
resultaten ervan zijn vergelijkbaar met de resultaten van nationale en
internationale studies die de CREG heeft geraadpleegd om haar schatting
te kunnen valideren. Uitgaande van deze productiekosten, de
hoeveelheid elektriciteit die door de kerncentrales wordt geproduceerd
(45,9 TWh in 2007) en de forward-marktprijs van elektriciteit (gemiddeld
60/MWh voor 2007), schat de CREG dat de aldus gegenereerde winstmarge
tussen 1,75 en 1,95 miljard ligt. Al deze resultaten zijn van
dezelfde orde van grootte als die van eerder door de CREG uitgevoerde
studies rond dit onderwerp. Systeem van groenestroomcertificaten
bijzonder voordelig, maar alleen voor bepaalde marktspelers De CREG
analyseerde ook de steunmaatregelen voor hernieuwbare energie in België,
meer in het bijzonder het mechanisme van de groenestroomcertificaten. Het
systeem dat in Vlaanderen wordt toegepast biedt de producenten twee
mogelijkheden om de groenestroomcertificaten die zij ontvangen voor elke
geproduceerde MWh groene elektriciteit, van de hand te doen. Zij kunnen
die ofwel op de markt verkopen voor de prijs van ongeveer 107/MWh in
2009, ofwel teruggeven aan de distributienetbeheerder (DNB), die
wettelijk verplicht is om ze terug te kopen voor een gegarandeerde
prijs. Die terugkoopprijs schommelt tussen 60/MWh (eenheden op biogas,
stortgas, coverbranding en afvalverbranding) en 350/MWh
(fotovoltaïsche panelen) in 2010. In Wallonië en Brussel verkopen de
producenten hun groenestroomcertificaten op de markt (gemiddeld 88/MWh
in Wallonië en 86/MWh in Brussel in 2009). Na vergelijking van die
gegarandeerde prijzen en de kosten die eigen zijn aan elk
productiewijze van groene elektriciteit, vindt de CREG het jaarlijkse
rendement op investering dat wordt gegenereerd door het systeem voor
groenestroomcertificaten bijzonder hoog. In Vlaanderen bedraagt dat, met
het systeem van gegarandeerde prijzen, momenteel 54% voor
fotovoltaïsche panelen, 112% voor biomassa, 166% voor onshore-windmolens
en meer dan 1000% voor coverbranding. Dat rendement is nog hoger voor
die laatste drie productiewijzen aangezien de producenten hun
groenestroomcertificaten op de markt verkopen voor een prijs die hoger
is dan de door de DNBs gegarandeerde prijs. Volgens de CREG bedraagt
de terugkoopprijs van de groenestroomcertificaten voor fotovoltaïsche
panelen door de DNBs momenteel ongeveer 11% van het distributietarief,
goed voor iets meer dan 23/jaar voor een Vlaams huishouden van 4
personen. Bij die kosten komt nog de bijdrage voor hernieuwbare
energie die de elektriciteitsleveranciers factureren. Deze bedraagt
26/jaar, maar kan gevoelig hoger uitvallen afhankelijk van het feit of
de leverancier al dan niet forfaitair de boete factureert die hij
eventueel moet betalen ( 125 per ontbrekend groenestroomcertificaat).
Zo komen de totale kosten die aan een Vlaams huishouden worden
gefactureerd voor groene elektriciteit uit op meer dan 49/jaar, goed
voor ongeveer 8% van de jaarlijkse factuur. Voor een Waals huishouden,
bedraagt de kostprijs 26/jaar en meer dan 7/jaar voor een Brussels
huishouden, respectievelijk goed voor ongeveer 5% en 2% van de
jaarlijkse factuur. De CREG is van mening dat het huidige systeem
voor groenestroomcertificaten dat in België wordt toegepast voor
verbetering vatbaar is, en wel om de volgende redenen: 1. Door het
systeem kunnen producenten aanzienlijke winsten maken wanneer de
productiekosten van groene elektriciteit gevoelig lager zijn dan de
prijs van de groenestroomcertificaten op de markt of, in Vlaanderen, de
gegarandeerde terugkoopprijs van de DNB; 2. Door het systeem kunnen
sommige leveranciers zich onterechte winsten toe-eigenen wanneer zij aan
hun klanten de boete voor ontbrekende groenestroomcertificaten
forfaitair factureren in plaats van hun werkelijke kosten; 3. Het
huidige systeem voor groenestroomcertificaten genereert in Vlaanderen
een aanzienlijke stijging van de distributietarieven door het succes van
de plaatsing van fotovoltaïsche panelen; 4. De markt voor
groenestroomcertificaten zou beter kunnen werken in België, vooral omdat
de groenestroomcertificaten momenteel niet uitwisselbaar zijn tussen
alle gewesten van het land en op federaal niveau; dat leidt tot een
geringe liquiditeit van de markt en tot prijzen die verre van
representatief zijn. De CREG is van oordeel dat de financiële steun
aan hernieuwbare energie absoluut noodzakelijk is opdat België zijn
doelstellingen kan halen op het vlak van de bevoorradingszekerheid voor
elektriciteit en de beperking van de broeikasgassen. In deze context is
het noodzakelijk, althans in een eerste fase, om doorgedreven
steunmaatregelen in te voeren zodat nieuwe productiewijzen van groene
elektriciteit kunnen worden ontwikkeld. Aangezien verschillende
productiewijzen zich tot nu toe voordelig hebben kunnen ontwikkelen,
vindt de CREG dat het tijd is om het huidige systeem van
groenestroomcertificaten te herzien, zoals dat reeds gebeurt in
verschillende andere Europese landen. De CREG stelt voor om te kiezen
voor een jaarlijks te evalueren steunsysteem. Hierbij moet een
duidelijk signaal worden gegeven in het voordeel van de technologie die
het efficiëntst is op economisch en milieuvriendelijk vlak. Er dient
rekening te worden gehouden met de evolutie van die technologie, de
elektriciteitsproductiecapaciteit en de lokalisatie daarvan. Een
dergelijk systeem (feed-intarief) is onder meer in Duitsland al met
succes ingevoerd, waar hernieuwbare energie een hoge vlucht neemt, en
ook in Nederland, waar de doelstellingen met betrekking tot hernieuwbare
energie tegen 2020 zouden moeten zijn bereikt. Meer inlichtingen
voor de pers: Laurent JACQUET, Woordvoerder, tel.: 02/289.76.90, gsm:
0497/52.77.62
Welwelwel, lazen jullie het ook allemaal,
beste lezertjes? Herlees het toch nog maar eens, want hier staat geen
letter te veel of te weinig...spijkers met koppen, zoals we het zouden
noemen...
Je hoort het nu ook eens uit Amerikaanse hoek...want als wij het hier
voor de zoveelste keer herhalen, dan worden we verweten conservatieve
syndicalisten te zijn die profiteurs kweken en onredelijke eisen
stellen...tja...intussen blijkt dat vakbonden dus goed zijn voor de
gezondheid. Voilà!
Founded in 1916, the
Conference Board, Inc. (originally known as the National Industrial
Conference Board) is a non-profit organization supported by leading
business executives from all over the world.
With offices in New York, Hong Kong and Brussels, the
Conference Board holds regularly scheduled meetings, convenes leadership
project groups, and conducts management research, connecting more than
1300 corporations in nearly 60 nations. Its worldwide conferences
attract more than 12,000 senior executives each year.
In early May, the Board issued a sobering report. It
noted that only 45-percent of worlds workers were satisfied with
their jobs, down from 61-percent in 1987. These werent crazy people
conducting the surveys. These were international business leaders who
had nothing to gain by inflating the numbers. Indeed, the surveys
results, while demoralizing, didnt come as any surprise. Similar
studies have shown American worker satisfaction to be at an all-time
low.
The Conference Boards study indicated
that the drop-off wasnt tied primarily to worries over job security, as
critical as that concern is. Rather, the responses were quite
specific. Among the complaints: on-the-job pressure, longer hours, bad
bosses, workplace intimidation, arbitrary decision-making and
evaluations, and a sense of general hopelessness.
Even acknowledging that the human psyche is complex and
that cross-cultural differences must come into play, the recent spate of
worker suicides in Chinese factories has to be seen as a symptom of
something deeper and more disturbing than the Chinese governments
pathetic explanation of copy-cat behavior (Hey, some guy just jumped
to his death from a tall building; maybe I should do that, too).
By all accounts, the pressure on Chinese workers to
increase their productivity by working faster and harder and putting in
longer hours in order to keep the vaunted national economy churning away
must be enormous. And even though people in China are regularly
depicted as being far more amenable to regimentation and group-think
than their Westerners counterparts, they obviously have their
limits.
But the steep decline in worker
satisfaction is traceable to more than hard work and long hours. It
derives from a lack of a sense of empowerment. Its no coincidence that
the dramatic increase in dissatisfaction corresponds directly to
a drop in union membership. Whether or not people realize it,
belonging to a labor union provides a great deal more than the higher
wages and generous benefits typically associated with union
affiliation.
In addition to better wages and
bennies, a labor union offers a built-in and reliable means of
problem-solving. You have a bad boss? Youre tired of being harassed
or held to arbitrary standards? Youre getting all the crappy
assignments? A union rep can help. He can file a grievance; he can go
over the bosss head; he can go over the bosss bosss head; he
can yell and scream with total immunity; in short, he can wage a Holy
War on your behalf.
Management takes union
officers seriously. They take them seriously because they know they
have the jurisdictional right to address workplace problems, which is
why so many corporations resist their employees organizing. With a
union representing the workers, the boss cant get away with being a
petty tyrant. Its no longer simply bad form; its now contractually
illegal.
And even in those cases when the union
rep cant remedy the situationeven when, in truth, its the employee
himself whos contributing to the problemhaving the union as a Father
Confessor or shoulder to cry on is a critical safety valve, a way of
blowing off steam and, hence, minimizing on-the-job stress. With a
union representing you, youre never alone.
Conversely,
when you have no union, its every man for himself. Being stuck with a
bad boss in a non-union setting means youre at the bosss mercy. Dr.
Samuel Culbert, a UCLA psychology professor cited in the Conference
Boards finding, maintains that too many Americans work in toxic
environments. Consider: other than quitting or internalizing
the problem until he grows a tumor, what can he do? Without a union, he
has no lobby, no support group, no safety net.
And
dont say the NLRB (National Labor Relations Board) can help because
thats wildly misleading. People who say that have obviously never
tried to contact the Board. First of all, good luck in reaching them by
telephone. Just ask anyone whos ever tried. Ive personally gotten a
busy signal for 45 straight minutes, before giving up.
Second, as noble as their intentions may be, these
people (like OSHA reps) are weary bureaucrats. Theyve heard everything
youre going to say a hundreds times. And once youve gotten their
attention, they are going to automatically assume the company is right
and youre wrong, and have to be dragged kicking and screaming to your
side. In our dealings with the NLRB, we often asked ourselves: Whose
side are these guys on?
Clearly, the antidote to
worker dissatisfaction, frustration, and alienation is a sense of
empowerment .a sense of dignity. While some workers are fortunate
enough to have compassionate, enlightened bosses, most are not. Thats
where labor unions ride to the rescue.
Beste Meneer Philippe Geluck,ja, er zijn nog andere Vlamingen...
We lezen in nogal wat Vlaamse kranten dat er aan franstalige kant angst
heerst over de verkiezingsuitslag in Vlaanderen. Onze anderstalige
landgenoten, zien het doembeeld opduiken van een Vlaamse meerderheid die
massaal zal stemmen op de NVA. Het begin van het einde .... Wij zullen
alleszins niet tot deze "grote meerderheid" behoren want we zullen
stemmen, zelfs tegen het advies in van Meuris en C°. Maar op de NVA
stemmen we niet. Alhoewel we erkennen dat deze partij haar waarde heeft,
tot nog toe niet betrapt kan worden op echt ondemocratische houdingen,
groot is geworden door de stommiteiten van de tsjeven van de CD&V
-want dat mag ook eens worden benadrukt-, en een politiek zwaargewicht
als kopstuk heeft. De Wever is een ploiticus "pur sang" dat moet je hem
nageven. In feite zijn er veel te weinig politici van zijn kaliber,
zeker aan de linkerkant. Want links heeft men een aantal bekwame luitjes
bij de SP-a waar het eindelijk wat ophoudt intern te rommelen en er
blijkbaar weer wordt nagedacht over inhoudelijke zaken...goed zo alleen
vinden we die 200 extra-pensioen helemaal naast de kwestie...MAAR er
zit nergens een Bart Dewever tussen, of liever een nieuwe Louis Tobback.
Want de junior-uitvoering valt wat tegen in vergelijking met de ouwe en
een nieuwe Van Acker of Huysmans vinden we niet onmiddellijk. Dat is
spijtig want het zou wel eens nodig kunnen worden. In elk geval hopen we
dat links, deze keer niet verdeeld stemt! Er is in Vlaanderen momenteel
geen aanvaardbaar links alternatief en we hopen dat deze keer, hopende
op een linkse herbronning, de linksen op de SP-a zullen stemmen. Want
deze keer kan het er op of er onder zijn voor links. Stem dus niet
verdeeld op allerlei goedmenende flutlinksen die geen zetels zullen
halen. Het gaat over de brute machtsdeling en links moet zetels halen
anders vallen er brokken. Zeker op sociaal-economisch vlak. Wij geloven
niet in de zogenaamde "nationalistische vrije marktremedies". De armen
en de laagste lonen draaien ervoor op. Basta! En het maakt niks uit of
ze nu aan je loon zitten uit Vlaamsgezindheid. Ze zitten aan je loon
waarmee je je woning huurt of afbetaalt, eten koopt, je kinderen laat
studeren en de energierekeningen tracht te betalen en daarmee zal de
kous voor de meesten af zijn. In Vlaanderen zijn we niet allemaal
zelfstandige accountants of consultants die rondrijden met dikke 4X4's.
In Vlaanderen bestaat er ook een 1000-generatie. Of jongeren die
beginnen en vrij lang moeten blijven rondkomen met een maandelijks
inkomen van 1000 ondanks allerlei "performance management-gelul dat ze
doet hopen op vette loonsopslag die er toch nooit komt, er bestaan ook
gepensioneerden, zowel kleine zelfstandigen als loontrekkenden die
nauwelijks rondkomen met hun hongerpensioentje, er zijn ook
éénoudergezinnen waar het einde van de maand de supermarkt onbetaalbaar
blijkt te zijn, er zijn ook langdurig werklozen die niet aan de bak
komen en het moeten rooien met ongeveer 1000 of als ze samenwonen of
getrouwd zijn met 300 en waarvan er steeds meer bij de voedselbanken
moeten aankloppen. We vergeten nog een hele hoop mensen zoals invaliden,
langdurige zieken, en ook veel migranten die nog steeds moeilijk aan
werk geraken enz...Al deze mensen hebben geen enkel belang op een andere
partij te stemmen dan een linkse partij. Geen enkele andere partij zal
hun belangen verdedigen. Misschien doet de SP-a het ook al een tijdje
niet meer zoals het moest maar het is wel hun kiespubliek. De fout die
ze ooit maakten bij de sossen is te denken dat deze "klasse" niet meer
bestond! Deze klasse "minderbedeelden" heeft altijd bestaan en breidt
zich uit. Je moet geen zoete broodjes bakken bij groepen die misschien
intellectueel aan de linkse kant staan maar bij de eerste nieuwe trend
dan maar op een nieuwe partij kiezen omdat ze wat meer bloemperken
beloven. Wij hebben met veel plezier ingehakt op onze sossen en we
menen daar goeie redenen voor te hebben. Deze keer is het echter menens!
B-H-V kan voor ons de pot op want het gaat over een gans andere crisis
die anders op de rug van de kleine mensjes, die we zijn, wordt
afgewenteld! We zijn echter van ons onderwerp afgedwaald. We hadden
het over de panikerende franstaligen die we een signaal willen geven dat
er in Vlaanderen ook nog anderen zijn dan al die bietekwieten die
orakelen dat we alles zelf beter kunnen en die vervolgens klagen dat de
buitenlandse investeerders wegblijven om alle mogelijke redenen
(loonhandicap vooral) behalve de politieke instabiliteit.... We
publiceren hieronder de mening van een bekende tekenaar en tweetalige,
tot nadere orde, landgenoot. We hopen dat we nog heel lang landgenoot
mogen blijven trouwens.! Hier de mening van Philippe Geluck die we niet
delen maar waarvan we zeer goed weten dat ze sterk leeft aan de
zuidelijke kant van de taalgrens. Wij delen ze niet omdat we o.a; zeer
goed weten dat de deelnemers aan de jaarlijkse Gordel niet wellen
bewijzen dat de Brusselaars opgesloten zitten maar wel een goed
georganiseerde voor hen leuke familie- en/of vriendenuitstap willen
maken. Maar het zou best wat beter gecommuniceerd moeten worden langs de
andere kant zonder dat we moeten vergeten te vermelden dat we toch
graag onze eigen taal willen blijven spreken in de Vlaamse rand en
gruwen bij de houding van de Maingains en hun acolieten...
Philippe Geluck: En Belgique, c'est devenu
irrespirable
Actu-Société
Autrefois belgicain, le chatoyant
dessinateur-humoriste ne veut plus de cette Belgique-là. Et ça ne
l'amuse pas.
Si une majorité de
Flamands veut foutre le camp, qu'elle foute le camp!
Lorsqu'on
évoque les très prochaines élections, même les responsables politiques
ont beaucoup de mal à dissimuler leurs pieds de plomb. Mais il y a plus
profond: dans la population, ce pays a fini par susciter une profonde
lassitude. Parce que les extrémistes du Nord ont fini par donner le cap
des comportements politiques, le sentiment que la Belgique a déjà
franchi un point de non-retour est plus que perceptible au Sud.
Sentiment aggravé par la conviction qu'un palier supplémentaire sera
franchi le 13 juin, par un vote massif en faveur des nationalistes
flamands. Mais cette Belgique de l'exclusion, certains n'en veulent
plus.
Parmi eux, Philippe Geluck. Le dessinateur du Chat était un
unitariste jusqu'ici convaincu, imprégné qu'il était par la grâce
biculturelle dont bénéficiait notre petit pays. Mais les comportements
d'une certaine Flandre ont tout chamboulé: "J'ai passé ma jeunesse et
le début de ma vie d'adulte à Bruxelles. Puis j'ai longtemps habité en
Wallonie, où j'ai peut-être moins perçu ce qui se tramait réellement au
nord du pays. Récemment, je suis revenu habiter à Bruxelles. Cette plus
grande proximité avec la Flandre d'aujourd'hui m'a ouvert les yeux. Je
ressens plus fortement le virage qu'ont pris trop de Flamands. Et ce que
je vois est détestable. Inconciliable, en tout cas, avec ma conception
du vivre ensemble, et même de la démocratie. Ma déception est immense."
Et le coup de sang est à la hauteur du désenchantement.
Récemment,
vous déclariez dans un quotidien que "ce qui faisait la spécificité
et la richesse de la Belgique est devenu sa principale raison de se
séparer". Philippe Geluck - Oui. La vraie Belgique, celle
de la diversité, du mixage linguistique et culturel, représente quelque
chose pour moi. J'ai toujours dit et je continue de dire que j'aime la
culture flamande et les Flamands. Mais quand la Flandre me crache
constamment au visage, ça va comme ça. Disons que je suis patriote. Mais
le patriotisme, c'est l'amour des autres. Le nationalisme, c'est la
haine des autres. Je suis très triste de voir qu'au nord de mon pays, il
y a de moins en moins de patriotes et de plus en plus de nationalistes.
Ils le sont tous? On nous dit qu'une majorité de
Flamands tient encore à ce que j'aime dans la Belgique. Mais alors,
j'aimerais bien qu'ils me le montrent! Or, c'est tout le contraire qui
se passe. Qu'ils me le montrent le 13 juin par les urnes. Qu'ils me le
disent dans la presse. Qu'ils me le montrent en arrêtant toutes ces
mesures "anti-francophones". Qu'ils me le montrent en arrêtant de
participer par dizaines de milliers au Gordel, cette "promenade"
cycliste autour de Bruxelles. Des pères et mères de famille avec leurs
enfants font le tour de Bruxelles à vélo, pour bien dire aux Bruxellois
francophones: vous êtes nos prisonniers, on vous encercle! Sous couvert
d'une randonnée familiale, c'est une manifestation de mépris et de
haine.
[...]
Vous rejoignez donc Olivier Maingain, qui a
comparé certaines pratiques flamandes avec celles de l'Occupation
allemande? Je trouve qu'il y a des parallèles. Il faut voir ce
qui se passe sur le terrain, en Flandre. Quand la commune d'Overijse
organise un bureau de délation anti-francophone, ça doit quand même nous
rappeler quelque chose. Ce qui m'inquiète le plus, c'est que tout est
écrit. Que des intellectuels flamands ou des autorités se mobilisent
pour organiser l'exclusion, puis en fassent des écrits. Cette manière
d'étouffer Bruxelles en la sous-finançant pour en faire un objet de
chantage, ils l'ont écrite! La "doctrine Maddens", du nom de ce
professeur d'université de la KUL qui préconise d'assécher l'Etat
fédéral de ses ressources pour que, finalement, les francophones soient
demandeurs de plus d'autonomie, c'est un écrit. Des décrets comme le
"Wooncode" sont des mesures d'exclusion de type raciste, et c'est écrit!
Tous ces écrits font froid dans le dos. Comme Mein Kampf aurait
dû alerter l'opinion internationale. Tout était écrit!
Et s'est
réalisé... Les Flamands pourraient encore empêcher la
réalisation de ces doctrines d'exclusion et de haine par voie
démocratique. Mais le pire, c'est que certains veulent vraiment les
réaliser. C'est ça qui est devenu irrespirable. En Flandre, les
nationalistes et les extrémistes tiennent le gouvernail. Et négocier
avec ces gens-là, c'est entrer dans leur logique. Si vous faites une
concession pour montrer votre bonne volonté, ils la saisissent puis
exigent le truc suivant en inventant d'autres exclusions pour mettre la
pression. On ne peut pas entrer dans cet engrenage. C'est pour cela
qu'il faut changer la Constitution, et y inscrire la possibilité de
faire des référendums.
Pour définitivement poser aux Flamands
la question de la rupture avec la Belgique francophone? Oui. Si
c'est non à la rupture, il faudra qu'ils en déduisent une série de
choses: le respect des solidarités, des minorités et des droits humains
fondamentaux qu'ils ne respectent pas pour l'instant. Si c'est oui, il
faudra que les démocrates flamands se demandent où commence et où
s'arrête la solidarité au sein d'une Flandre devenue indépendante. Après
s'être désolidarisés des francophones, que feront-ils si une partie de
la Flandre est plus pauvre qu'une autre? Ils vont aussi l'exclure pour
ne conserver qu'une Flandre triomphante? Ça peut aller loin, ce genre de
logique. Ça peut aller jusqu'à une logique de sous-citoyens. C'est là
que ça rejoint la logique du IIIe Reich.
Le 13 juin, la N-VA
pourrait devenir le premier parti flamand. Quelle serait votre réaction?
Je commencerai à regarder les annonces immobilières à l'étranger. Sans
déconner! Ces gens me glacent. Est-ce que je pourrai encore vivre dans
un pays où des nationalistes et des néo-fachos du Vlaams Belang
façonnent les mentalités? Est-ce que, comme les Juifs dans les années
1930, je ne dois pas me dire: il est temps de quitter l'Allemagne?
Vous
seriez prêt à entamer un processus de séparation dès maintenant?
Moi, je suis un démocrate. Si une majorité de Flamands dit qu'elle veut
foutre le camp, eh bien qu'elle foute le camp! Nous signerons l'acte de
séparation. Mais pas à n'importe quel prix. Vous avez votre
indépendance, mais à condition que nous gardions le nom de Belgique, qui
sera composée de Bruxelles, de la Wallonie et aussi des communes à
facilités. Ce qui assure donc un lien territorial entre la Wallonie et
Bruxelles, via Rhode-Saint-Genèse et quelques kilomètres carrés de forêt
de Soignes, au sud de Bruxelles, où les arbres ne parlent aucune
langue. S'ils veulent qu'on respecte leur volonté d'indépendance, il
faudra aussi qu'ils respectent le vou d'une majorité de francophones:
vivre dans un autre espace que le leur. Mais avec une grosse nuance par
rapport à la Flandre actuelle: les démocrates flamands seront les
bienvenus dans cette nouvelle Belgique. Et ils seront respectés dans
leur identité linguistique.
Vous avez le sentiment d'un énorme
gâchis? Tout ça m'attriste. Je parle les deux langues, je crois
en la richesse de l'intégration des cultures. Mais aujourd'hui, trop de
Flamands se fichent de cela. Vous pouvez être parfait bilingue, ouvert à
leur culture, vous serez toujours le francophone à exclure. Une fois de
plus, malheureusement, on peut refaire un parallèle avec ce qui s'est
produit en Allemagne: vous aviez beau être Allemand, parler la langue
parfaitement, aimer Beethoven et Goethe, si vous étiez Juif, vous deviez
être exclu. C'est là qu'on est dans l'apartheid, le racisme, la haine
de l'autre. Tout ça m'est odieux. Vincent Peiffer
Jullie zullen ons niet al te vaak horen commentaar geven op onze
collega's politieke bloggers van bloggen. Het gebeurt wel eens dat we
ofwel de rechterkant met Tafelspringer een veeg uit de pan geven omdat
hij wat te gortige racistische lulkoek verkoopt. Soms hangt de rode
voorzitter aan de linkerkant ons de keel uit met de simplistische
oplossingen voor de crisis: "nationaliseer alles en het komt
goed..."hadden we die regel gevold dan fabriceerden ze nu nog
paardentrams maar enfin...
Maar vandaag ergeren we ons aan iemand
die wel een vrij degelijk blog heeft al delen we absoluut zijn ideeën
niet. Het gaat over Kris Van Dijck, een vlotte NV aër of hoe schrijf je
dat? Hij ergert ons deze keer omdat hij terecht vermeldt dat iedereen
tegen zijn partij stokebrand speelt. Hij zegt er wel meteen bij dat de
anderen nooit duidelijk uitleggen waarom ze iedereen afraden om voor de
NVA te stemmen. Wel dat zullen wij nu eens uitleggen aan de hand van een
zeer concreet voorbeeld, namelijk zijn eigen artikel. Laten we dus
beginnen bij het begin:
is
"the wizz kid" van de NVA en de trotse burgemeester van een in aanbouw
zijnd nucleair pretpark waarover hij weinig of niks zegt in zijn blog.
Maar daar hebben we het nu dus niet over. Het bewuste artikel:
Ambitie
tonen Als N-VA politicus kan ik me nu al afvragen: wat
morgen weer? Er gaat immers geen dag voorbij of iemand roept op om niet
voor de N-VA te stemmen of wordt de N-VA links of rechts gebasht. Het
waarom dat men niet voor de N-VA mag stemmen is dan nooit erg duidelijk.
Zeker als je ziet in welke impasse het land nu zit. Dehaene beet vorig
jaar de spits af. Hij zei dat de mensen niet voor kleine partijen
mochten stemmen. De kiezer gehoorzaamde. De N-VA haalde 13% en was
daarmee opslag geen kleine partij meer. Dank u Jean-Luc. Dit jaar
komen ze langs verschillende kanten aanzetten met klap op de vuurpijl
professor Torfs die zijn instap in de politiek legitimeerde door op te
komen tegen de N-VA. Allemaal tegen de N-VA. Waarvoor ze wel opkomen?
Joos mag het weten. Veel mist en onduidelijkheid. Als N-VA scheppen
we die duidelijkheid wel. En ook dat is voor sommigen een doorn in het
oog. Neem nu het volgende: Binnen Europa werden een paar jaar terug
ambitieuze Lissabon-doelstellingen geformuleerd. Eén van die
doelstellingen was een werkzaamheidsgraad van 70% tegen 2010. D.w.z. dat
tegen 2010 70% van de mensen in de arbeidsleeftijd ook daadwerkelijk
aan het werk zouden moeten zijn. Noodzakelijk om de boel draaiende en
betaalbaar te houden. Denk maar aan sociale zekerheid,
gezondheidszorgen, pensioenen, en ga zo maar door. Omdat we in
België met een serieuze achterstand zitten wat dat betreft (62% in 2010)
stellen we als N-VA dat we tegen 2015 toch aan 67% zouden moeten kunnen
geraken. Een jaarlijkse groei van 1%... Van 62% naar 67%... En dan
zitten we nog onder de Europese doelstelling Die groei betekent in
absolute cijfers een toename van 500.000 jobs. Dat getal poneren was er
blijkbaar te veel aan. Die duidelijkheid scheppen was er over. Die
ambitie in concrete cijfers omzetten, is volgens verschillende media
bluffen. Dat cijfer gaat hen achtervolgen, lees ik professor De Vos
verklaren. Jawadde, jongens. Procenten omzetten in absolute cijfers en
de N-VA is een bende fantasten. Begrijpen wie kan. Zeg dan ineens dat de
Lissabon-doelstellingen niet deugen. Maar waarom onderschreven we die
dan wel? Alle voorgaande federale regeringen deden dat zonder morren. Of
is de afwijzende reactie nu het plat op de buik gaan voor datgene dat
we gewoon aan het worden zijn? De lamlendigheid en geen enkele ambitie
meer vertonen? Niet met ons. Neen, het klopt dat we van die 500.000
geen fetish mogen maken. En dat doen we ook niet. Maar het is wel
gewoon een vertaalslag. In Vlaanderen schrijft elke krant, elke
politoloog, elke econoom, al jaren dat we ons activeringsbeleid dringend
moeten versterken. Dit op het Europees gemiddelde brengen betekent plus
500.000 voor heel België. Daar leggen wij onze ambitie! Die
doelstelling is indrukwekkend, maar zegt ook iets over hoe diep we al
weggezakt zijn. En welke achterstand we moeten inlopen. Tussen 2000 en
2008, jaren van hoogconjunctuur, is de werkzaamheidsgraad in Europa
toegenomen met 3,3%. In België met slechts 2,2%. De achterstand werd dus
groter. In Wallonië en Brussel is slechts 57% en 55% van de bevolking
op actieve leeftijd effectief aan het werk. Daar is nog veel ruimte voor
progressie. En het is nodig! Met structurele ingrepen:
staatshervorming (en dus responsabiliseren), versterkte activering
(inclusief langer werken) en een forse loonlastverlaging van 2 miljard
euro waarbij RSZ-bijdragen voor kinderbijslag en gezondheidszorg
geleidelijk uit de loonkost gehaald worden, moeten we de weg effenen om
uit het dal te kruipen.
Kris Van Dijck
De
werkzaamheidsgraad dus...wel wel wel. 62% in 2010 in
België....eigenaardig dat zulke stoerte Vlaming niet meteen uitpakt met
het Vlaamse cijfer ipv het Belgische... Het lijkt allemaal netjes
onderbouwd maar je mag niet te erg wroeten anders klopt de logica niet
al te goed meer. Dus wroeten we maar:
De werkzaamheidsgraad
meet het aandeel werkenden in de beroepsbevolking op arbeidsleeftijd
(15-64 jaar). Onder werkenden verstaan we iedereen die in een bepaalde
referentieweek minstens één uur betaalde arbeid heeft verricht
(definitie van de Internationale Arbeidsorganisatie).
Bespreking
Tussen 2003 en het
derde kwartaal van 2008 steeg de Vlaamse werkzaamheidsgraad
ononderbroken van 63% naar een recordhoogte van 66,6%. Eén (crisis)jaar
later is de Vlaamse werkzaamheidsgraad met ongeveer 1 procentpunt
gedaald naar 65,8%. De Europese Lissabon-doelstelling bestond erin om in
2010 een werkzaamheidsgraad van 70% te behalen. Ondanks de vorderingen
van de voorbije jaren zal het Vlaams Gewest dus ruim onder deze
doelstelling blijven.
In het Vlaams Gewest is de arbeidsdeelname
ruim hoger dan in de andere gewesten. In het vierde kwartaal van 2009
bedroeg de Vlaamse werkzaamheidsgraad 65,8%, tegenover 56,2% in het
Waals Gewest en 55,1% in het Brussels Gewest. De Vlaamse
werkzaamheidsgraad is de laatste jaren sneller toegenomen dan in de
andere gewesten, maar daalt nu ook sneller. Het Vlaams Gewest blijft het
wel iets beter doen dan het Europese gemiddelde (64,7%).
Wellicht
zal de werkzaamheidsgraad minstens tot in 2010 blijven dalen. Volgens
sommige ramingen (FPB, HRW) zou de Vlaamse werkzaamheidsgraad tot zon
64,5% kunnen dalen vooraleer ze opnieuw toeneemt. Doorgaans duurt het
ongeveer drie jaar vooraleer de werkzaamheidsgraad opnieuw haar niveau
van voor de economische crisis haalt, maar de ernst van de huidige
crisis maakt dat de herstelperiode dit keer mogelijk langer zal duren
dan dat. De stabilisatie in het vierde kwartaal van 2009 stemt echter
hoopvol.
De Vlaamse werkzaamheidsgraad wordt voornamelijk geremd
door een bijzonder lage arbeidsdeelname van 55-plussers. In het
vierde kwartaal van 2009 waren slechts 35,7% van de Vlaamse 55-plussers
aan het werk. Het Vlaams Gewest is hier wel aan een inhaalbeweging
bezig, de werkzaamheidsgroei van de voorbije jaren is voornamelijk te
danken geweest aan de toegenomen werkzaamheid van ouderen. Deze evolutie
blijkt vooralsnog niet te zeer beknot te worden door de economische
crisis. De jongeren daarentegen hebben wel sterk te lijden onder de
crisis. Op een jaar tijd is de werkzaamheidsgraad van Vlaamse 15 tot
24-jarigen gedaald van 31,7% naar 28,6%.
Het Vlaams Gewest heeft
sinds 2008 de Lissabondoelstelling van 60% werkzaamheid bij vrouwen
behaald. De economische crisis blijkt ook iets minder invloed te hebben
op de vrouwelijke werkzaamheid dan op de mannelijke. In het vierde
kwartaal van 2009 bedroeg de werkzaamheidsgraad van vrouwen 60,5%.
Methodologie
De Eurostat Labour
Force Survey (LFS) is een door Eurostat gecoördineerde bevraging in de
lidstaten van de Europese Unie, waarvan de Enquête naar de
Arbeidskrachten (EAK) van de FOD Economie Algemene Directie Statistiek
de Belgische uitvoering is.
We berekenden het trendniveau van de
werkzaamheidsgraad op de kwartaalgegevens. Het trendniveau betreft een
voortschrijdend gemiddelde van vier kwartalen. Dit maakt dat het
trendniveau van het laatste kwartaal van een jaar overeenstemt met het
betreffende jaargemiddelde.
OK
dus voor de 62% voor de Belgische cijfers maar door heimelijk de
Vlaamse cijfers te verzwijgen kan je al voorafgaandelijk aan de
regeringsdeelname van de NVA spreken van en groot succes in Vlaanderen
want daar moet je niet meer stijgen om de ambities van Van Dijck waar te
maken want we zitten nu al op 65% en boven het Europese gemiddelde!!!! Wat
wij graag hadden willen vernemen is echter hoe deze slimme jongen de
werkzaamheidsgraad in Brussel en Wallonië wil opkrikken? Want we voelen
nu al aan ons water dat het al te gemakkelijk zal uitdraaien in de
clichés over de luie Walen en de parasiterende Brusselaars. Dus geen
vaag gezever over % en wollige taal die wel gespierd overkomt maar niks
betekent zoals :
"In Wallonië
en Brussel is slechts 57% en 55% van de bevolking op actieve leeftijd
effectief aan het werk. Daar is nog veel ruimte voor progressie. En het
is nodig! Met structurele ingrepen: staatshervorming (en dus
responsabiliseren), versterkte activering (inclusief langer werken) en
een forse loonlastverlaging van 2 miljard euro waarbij RSZ-bijdragen
voor kinderbijslag en gezondheidszorg geleidelijk uit de loonkost
gehaald worden, moeten we de weg effenen om uit het dal te kruipen."
Wil
dus zeer duidelijk uitleggen :
1) hoe wil de NVA in Wallonië en
Brussel de werkzaamheidgraad doen stijgen 2) Hoe wil men de jongeren
meer aan het werk krijgen (in zinnige banen en niet in nepstatuten of
andere strijkateliers en liefst met degelijke contracten) 3) idem met
de madammen. Want als je alleen nog de ouderen moet overtuigen langer
te werken, zien we niet meteen een oplossing
Conclusie: door rond
dergelijke thema's wat cijfertjes te spuien en wat sloganeske zinnetjes
te schrijven los je niet meteen het wel degelijk bestaande probleem op.
Maar dit soort algemeenheden worden dan verondersteld DE
mirakeloplossingen te zijn. Inderdaad is er nog ruimte voor
progressie in Wallonië en Brussel maar ook bij de jongeren en bij onze
madammen....maar die twee laatste categorieën zijn voor een partij als
de NVA minder interessant! In elk geval kunnen ze al beginnen met de
HR-verantwoordelijken ervan te overtuigen dat ze niet alle 55plussers
moeten afdanken of laten afvloeien tegen interessante voorwaarden. Dat
is waarschijnlijk het gemakkelijkste beginpunt...we zijn benieuwd...
Onze
mening? Wel, stem NIET op de NVA want onder het mom van veel
degelijkheid van bestuur en slimme zinnen heeft de keizer geen kleren
aan! Wij zouden al meteen starten met te zeggen dat België al best
eens kan beginnen te snoeien en te wieden in zijn gigantische aantallen
ministers en cabinetards zowel op gewestelijk als op federaal vlak en
bij de franstaligen vergeten we dan ook de gemeenschappen niet!. En de
5% van De Croo junior is maar een mager beestje...
Plots denken de sossen na over energie...jawadde... en nog geen klein beetje...
Een paar dagen verlof genomen om van de vurige pinkstertongen te
genieten. Resultaat twee meikevers gevonden en dat was jaaaaaaaaaaaaaren
geleden. Iemand onder onze lezertjes nog meikevers gezien?
Vermoedelijk zijn ze afkomstig van IJsland en kwamen ze naar hier
afgezakt wegens te veel stof want ze lagen in het water van een
fonteintje. De kinderen die nog nooit zulke beestjes hadden gezien,
verwarden ze met exotische kakkerlakken...komt ervan als je te veel
hamburgers eet met een MP3 in de oren...
Maar goed, daar gaat het
in de wereld niet om. We gaan dus naar de harde realiteit en wat lezen
we tot onze grote verbazing bij onze rooie kameraden van de SP-a die
plots het licht hebben gezien in het energiedebat?????
LEUVEN - De SP.A
wil dat de volgende federale regering het akkoord met Suez over het
langer openhouden van de drie oudste kerncentrales opnieuw gaat
onderhandelen.
Tijdens een
persontmoeting in Leuven ondertekenden de partijkopstukken Johan Vande
Lanotte, Caroline Gennez en Bruno Tobback een brief aan de top van Suez
waarin ze stellen dat het akkoord voor hen onbestaande is, onder meer
omdat het parlement het nooit heeft goedgekeurd.
Vande Lanotte
beklemtoonde dat het akkoord het monopolie van de Franse
energiemaatschappij in ons land voor jaren bevestigt. Door dit monopolie
stegen van juli 2007 tot juli 2008, ondanks het afgeschreven zijn van
de oude kerncentrales, de elektriciteitsprijzen met 22 procent, terwijl
de gemiddelde stijging in Europa slechts 16,2 procent bedroeg.
Electrabel
verhoogde bovendien de gasprijzen in 2007 met 20 procent. Dit is niet
alleen nadelig voor de consument, maar ook voor concurrentiepositie van
onze bedrijven. SP.A raamt de winst die Suez in 2009 in ons land haalde
op 1,25 miljard euro.
De SP.A wil dat de nieuwe regering deze
monsterwinsten afroomt via een 'single buyer'-systeem, waarbij de
overheid de in ons land geproduceerde elektriciteit opkoopt tegen
productieprijs en verder verkoopt. De partij schat de opbrengst van een
dergelijke operatie op 500 tot 700 miljoen euro per jaar en wil dat niet
de consument, maar de bedrijven die afgeschreven centrales exploiteren
opdraaien voor de groenestroomcertificaten.
De CREG moet bovendien
meer bevoegdheden krijgen om de prijzen van de elektriciteit en
distributie van de elektriciteit binnen de perken te houden.
Hohoho....het
"single buyer"-systeem welwelwel, wij hadden het daar al een tijdje
geleden over en de CREG heeft daar al lang geleden een studie over
gepubliceerd zoals we hier ook al eerder hebben geschreven. Bovendien
lijken de Engelsen op weg om dit systeem ook in te voeren al zal dat met
Cameron misschien minder evident worden
Two decades since Margaret Thatcher decreed there was no freedom
without free markets, it looks like the regulators are poised to reverse
some of the policies that gave Britain the most liberal energy sector
in Europe.
By Rowena Mason Published: 5:30AM GMT 04 Feb 2010
Five
of the UK's 14 coal stations must retire by 2015 and seven of the 10
nuclear stations will close by the end of the decade. Photo: Christopher Furlong/Getty Images
The signals are clear from the Government, its
special energy adviser Malcolm Wicks, the influential Committee on
Climate Change and even the companies themselves that there will have to
be more intervention in the industry if the country is to avoid power
shortages.
However, a
new suggestion from Ofgem, the industry regulator, that there
should be a single, state-controlled energy buyer has shocked the
markets, with Centrica's share price falling almost 2pc, Scottish and
Southern off 1.3pc and International Power down 1.7pc.
The proposal is a vague one that could mean anything
from the Government asking a central body to make sure the UK has gas in
storage to, at the far more extreme end of the scale, the introduction
of "Soviet-style central planning", according to consultancy McKinnon
& Clarke.
"Ofgem is effectively admitting that it, and the
government, have lost a decade of energy planning," says McKinnon
analyst David Hunter.
Ofgem's other ideas a lower limit on the
carbon price, payments for providing extra capacity and forced
obligations to build more power plants are not quite so radical, but
nevertheless considerable changes in a market left largely to its own
devices for the past 20 years.
But the alternative, refusing to
admit that change is needed, will inevitably lead to "blackout Britain",
according to Ian Parrett, from energy experts Inenco, with industry and
homes facing regular power cuts as early as 2012.
The problem
is simple. Britain needs £200bn of investment in new nuclear, gas, wind
and clean coal power stations over the next decade. But the market
conditions are not right to encourage this investment. Returns are too
uncertain, some technology is a long way off and there are deep concerns
about the ability of the industry to deliver such a huge amount of
extra capacity in the right time frame.
Five of the UK's 14 coal
stations must retire by 2015 and seven of the 10 nuclear stations will
close by the end of the decade. The first new nuclear station will not
be built until 2017 and there are doubts over whether Britain will be
able to build a huge number of wind farms quickly enough to meet the
shortfall.
If the Government does not prod industry into action,
the country is facing problems within just a few years, according to
Ofgem.
"In 2017 we get to the really sweaty-palm moment in terms
of possible shortages," says Alistair Buchanan, the straight-talking
chief executive of the regulator. "It is the scale of collapse in energy
supply from 2013 up until 2017 that is profound and worrying. Companies
say that there are X-gigawatts of new power stations in the pipeline,
but you can't rely on this until the earth is cut."
Many
companies believe Ofgem's predictions are actually too optimistic,
according to Mr Buchanan, despite its warnings of energy bills rising
50pc and the potential of industrial shortages.
The CBI, the
business group, said it was a "stark warning that existing policy will
not deliver the balanced energy mix", while EEF, the manufacturing
organisation, said it was "the final nail in the coffin for the view
that we can continue to muddle along with our current approach".
However, some companies such as Centrica are likely to oppose any moves
to force through extra regulation. The utility has recently withdrawn
from Europe to concentrate on the US, frustrated that the landscape is
dominated by state-run monopolies.
Mark Hanafin, managing
director of Centrica Energy, fears that more meddling in the market will
only delay investment, although the company is known to support a
higher carbon price. And if the UK backpedals on its firmly held liberal
policies, it could make it a less attractive market for many major
players.
In contrast, EDF and E.ON, the French and German energy
giants, tentatively welcomed Ofgem's suggestions, while National Grid
was also broadly positive about the proposals, acknowledging the need
for a regulatory overhaul. It is understood to be considering the idea
that it could take on the role of central buyer on behalf of the state.
There are, however, significant hurdles to reform. The European Union
is unlikely to look kindly on the UK's efforts to reverse
liberalisation, despite the fact that many large utilities in other
countries take a loose approach to the rules.
It would also mean
the Government acknowledging its energy planning has been inadequate.
Ed Miliband, the Energy Secretary, yesterday defended measures for the
next 10 years. His acknowledgment that more intervention would be needed
to secure supply from 2020 onwards may mean that he can set out plans
for a shake-up without losing face.
But ironically, it may fall
to a new Conservative government to make crucial decisions on whether to
tear up the Thatcherite legacy of its predecessor.
Britain may need national 'energy buyer' to avoid
shortages, regulator warns
Britain may need to reverse its
liberalisation of the energy market and create a central buyer of
national supplies to avoid shortages in the next decade.
Ofgem,
Britain's energy regulator, has suggested that a national buyer of
energy may be needed to avoid a crisis
Ofgem, the energy regulator, believes that there is
reasonable doubt over whether the Governments current plans are
adequate to ensure the UK has the gas and electricity it needs. Prices
may also become unaffordable for a large number of households.
In
a new report, the regulator recommended a series of
interventionist measures that could effectively return parts of the
energy sector to state control.
Britain is facing a potential supply shortage because
five of the UKs 14 coal stations must retire by 2015 and seven of the
ten nuclear stations will close by the end of the decade. The first new
nuclear station will not be built until 2017 and there are doubts over
whether Britain will be able to build a huge number of wind farms
quickly enough to meet the shortfall.
It is the scale of
collapse in energy supply from 2013 up until 2017 that is profound and
worrying, said Alistair Buchanan, chief executive of the regulator.
Companies say that there are X-gigawatts of new power stations in the
pipeline, but you cant rely on this until the earth is actually cut.
The regulator is concerned that new capacity is not being built quickly
enough owing to a lack of investment, with major new stations being
mothballed or delayed. Its most radical suggestion is a central energy
buyer, which could be a state-run company or a heavily regulated one
like National Grid.
This could take day-to-day responsibility
for buying all the UKs energy, or certain parts of it, such as supplies
for gas storage.
But it might also take charge of longer-term
policy, ensuring that £200bn in new power stations and wind farms are
built by the end of the decade and enter into long-term supply
contracts.
There are real concerns about how this will be
financed, Mr Buchanan said. Most energy companies actually think we
have been too optimistic.
Ofgem also suggested that the
Government could impose obligations on the big energy groups to build
new power plants, guarantee returns on investment in renewable energy
projects and pay companies for supplying extra capacity.
The
regulator also backed the idea of a lower limit on the price of carbon
permits bought and sold as part of the European Union emissions trading
system. The regime is meant to incentivise investment in green energy
projects like nuclear and wind power, but the price is currently too low
to provide much encouragement.
Ofgems report, code-named
Project Discovery, puts the regulator on a collision course with the
Government. In response, Ed Miliband, the Energy Secretary, immediately
released a statement defending his current plans for the sector over the
next decade.
The Government is confident that Britain will
meet its security of supply needs in the years ahead, he said. However,
the Conservatives seized on the implication that Britain is
under-prepared to meet demand.
Greg Clark, shadow Energy
Secretary, called the report a devastating verdict on Labours 13 years
of neglect of Britains energy security.
It is a sign of
desperation that the regulator, which is supposed to execute government
policy, is having to urge the government to adopt a policy for energy
security, he added.
Ook in onze eigen
contreien klinkt dat allemaal niet erg "ver van ons bed". Veel
herkenbaar lezen we hier. En dus haalden de sossen daar de mosterd
ofwel, maar dat kunnen we amper geloven, lazen ze dit blogje. In dit
laatste geval zijn we bereid onze mening over onze kameraden lichtjes
aan te passen in positieve zin. WXant wat ze daar vertellen, vertellen
we hier al een tijdje. Maar we zijn natuurlijk maar een piepkuiken in
vergelijking met politieke partijen. Of ze nu sossen zijn of tsjeven of
confederalistische separatisten...
We zijn al blij dat er eens
zinnige praat wordt verteld door een partij over onze energie. In plaats
van te kissebissen over B-H-V zou men hier wat meer over nadenken. Dit
wordt DE uitdaging voor de komende decennia. En niet B-H-V zoals sommige
rattenvangers ons willen laten geloven...
ook het idee van de
groene stroomcertificaten niet lmeer te laten betalen door de consument
staat ons aan. Maar het moet dan wel gepaard gaan met de afschaffing van
onzinnige groene stroomcertificaten. We hebben hier al lang genoeg
gefoeterd op de zonnepanelen van een ooit eerder geziene financiële
transfert van zwakke gebruikers naar midden- en hogere klassen, beter
bekend als het Mattheüseffect (wie a lveel heeft zal nog meer
krijgen...). Dit is sociaal onaanvaardbaar voor elke sos met het hart
aan de linkerkant!
Het "single buyer"-systeem laat ook
toe om aan te kopen volgens een aantal vooraf bepaalde en eventueel
vastgelegde prioriteitsregels en kan een anzet geven tot een versnelde
vergroening van het productiepark of het uitbouwen van de zogenaamde
"supergrids" om alsdus toegang te krijgen tot groene energie die nu niet
tot hier geraakt...
Dat de CREG meer bevoegdheden moet
krijgen is ook wiedes maar we herinneren er toch maar fijntjes aan dat
het onze sossen geweest zijn die het vroegere controlecomité hebben
afgeschaft. Het zijn net de bevoegdheden van het controlecomité die
terug moeten gegeven worden aan de CREG onder een geactualiseerde vorm.
Het
is echter nooit te laat om zijn kar te keren en we geven toe dat dit
een hoopvol teken is dat men begint na te denken over energie...à la
bonheur...we zijn benieuwd voor het vervolg...alleen al voor dit punt op
het programma zouden we zo al durven opropen om voor de sossen te
stemmen om dan te kijken of ze er iets van zullen realiseren....
Doe in elke geval zo verder, kameraden, jullie komen nog op het goede pad...