~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
03-08-2008
De Ideologische Denktank van Dedecker & Co... : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XVIII-a
Als u gisteren in onze beschouwing "Dedecker & zijn LDD... : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XVII" al wat leesvoer kreeg over wat Jean-Marie Dedecker & zijn partij de LDD politiek van plan zijn, dan laten we u nu eventjes van naderbij kennis maken met ″wie″ ~er als personen~ & ″wàt″ ~er als gedachtengoed & ideologie~ achter de LDD steken...
De grote denker achter de lijst De Decker is Professor Bouckaert die een eigen ~rechtse~ denktank leidt onder de sprekende naam Cassandra & we stellen ze u eventjes voor...
...
23-01-2008 om 16:06:44
"Wij voeden Lijst Dedecker"
Boudewijn Bouckaert is professor aan de UGent en voorzitter van Cassandra. De denktank werd voorgesteld op de nieuwjaarsreceptie van Lijst Dedecker.
Wat is Cassandra precies?
'Een autonome denktank. Maar partijpolitiek werken wij exclusief met Lijst Dedecker. Dat wil niet zeggen dat wij richtlijnen van de partij ontvangen, Cassandra kan ook standpunten innemen die tegen de partij ingaan. Al is dat weinig waarschijnlijk.' 'Wat wij doen is Lijst Dedecker programmatorisch voeden. Nu zijn we druk bezig met het uitwerken van veertig resoluties. Het partijbureau van Lijst Dedecker zal daaruit het materiaal kiezen voor het programmacongres, op 26 en 27 april.' 'Uiteraard kan het eerst nog dingen verfijnen, weglaten of toevoegen. De basisgedachte blijft wel dezelfde: de staat terugdringen, werknemers meer loon laten overhouden van hun arbeid en de Westerse waarden als voorwaarde voor integratie.
De denktank is begonnen met vijftien leden, hoeveel zijn er nu?
'In alle werkgroepen samen zitten nu ongeveer tweehonderd leden. Zij werken op zowat alle domeinen: integratie, financiën, economie, staat en democratie, welzijn, justitie en veiligheid, milieu...' 'We willen het volledige veld bestrijken, niet alleen de thema's die traditioneel geassocieerd worden met Jean-Marie Dedecker. In 2009 zijn er Vlaamse verkiezingen en dus moeten we tonen dat we geen eendagsvlieg of eenmanspartij zijn. Daarom werken we nu ook aan thema's als ruimtelijke ordening (een bevoegdheid van de gewesten, red.).'
Moet Lijst Dedecker af van dat imago van eenmanspartij?
'Het is door het profiel van Jean-Marie dat de partij groot geworden is, maar we moeten tonen dat er meer is. We moeten het beeld krijgen van een ploeg.' 'Maar de toekomst ziet er goed uit. Er is een grote instroom van jonge, gemotiveerde mensen.'
Worden die nieuwkomers begeleid vanuit Cassandra?
'Zij maken vaak deel uit van de werkgroepen, ja. Van wat daar besproken wordt, kunnen ze heel wat opsteken.' 'Een probleem voor onze mandatarissen is natuurlijk dat we in het parlement met een situatie zitten die niet ideaal is voor een jonge oppositiepartij. Er is nu wel een interim-regering, maar we staan te trappelen om echt oppositie te kunnen voeren.
Zijn alle leden van Cassandra eigenlijk lid van Lijst Dedecker?
'Nee, de werkgroepen zijn open. Ook wie geen lidkaart heeft mag deelnemen. Een academische titel is evenmin een vereiste. We spelen sterk op die participatie.' Is er bij sommige leden schroom om toe te geven dat ze lid zijn van Cassandra? 'Er is een aantal mensen die niet op de website vermeld willen worden. Dat zijn vooral zakenmensen.' 'Helaas kan je in de bedrijfswereld nog niet altijd uitkomen voor je politieke mening.'
...& Laten we u ~nu we er toch zijn~ mee laten genieten van de toespraak die Boudewijn Bouckaert bij de voorstelling van zijn geesteskind... & wij citeren het hier helemaal voor u, zodat het wel lijkt of u er ter plekke bij stond...
Beste vrienden en sympathisanten van Cassandra
Dames en heren,
Het is met een gevoel van trots en vreugde dat ik jullie deze avond toespreek om Cassandra, onder meer mijn kind, te mogen voorstellen.
Trots omdat we uiteindelijk met een handjevol mensen, een aantal maanden geleden, iets op gang hebben gebracht dat steeds meer uitwaaiert tot een serieuze denktank.
Met vreugde omdat dit hier kan, in dit prachtige kader van de Aula van de Gentse universiteit. Deze Aula is een geschenk van koning Willem I van de Verenigde Nederlanden, een mooi project dat jammer genoeg na 15 jaar door Belgische separatisten werd ongedaan gemaakt.
Dank ook aan het Universiteitsbestuur om ons hier binnen te laten. Het bewijst dat de Universiteit van Gent haar reputatie van pluralistische instelling wil waarmaken.
We schrijven eind oktober 2006. Na een schijnproces wordt senator Jean-Marie Dedecker uit de VLD gewipt en de vraag stelt zich voor zijn naaste medewerkers: wat nu? Als behoudende maatregel wordt voorlopig, met de medewerkers van Jean-Marie Dedecker, nl. Alain Boone en Jan van Brussel, een vzw-tje opgericht dat de sprekende naam Cassandra krijgt. U weet wel, die mooie prinses die van Apollo de gave van voorspelling kreeg maar die, toen zijn liefde niet werd beantwoord, de vloek op zich laadde dat zij nooit zou geloofd worden. De naamgevers hoopten er uiteraard op dat zij in de toekomst wel zouden geloofd worden. Het label Cassandra had vooral betrekking op het feit dat wij er niet zouden voor terugdeinzen desnoods ook het onaangename nieuws te brengen, nl. dat ons Belgisch verstaatst systeem, waar, om het met de woorden van Fréderic Bastiat te zeggen, iedereen tracht op kosten van de andere te leven, niet zo verder meer kan en dat soms drastische hervormingen zullen nodig zijn om de welvaart van de verdere generaties verder te zetten.
Na de succesvolle verkiezingen van juni 2007 drong een werkverdeling zich op in de nieuwe beweging. Niet iedereen kon alles blijven doen zoals in de romantische verkiezingsperiode: s ochtends een boek lezen over de middeleeuwse Islam om te weten waarom deze godsdienst zich niet geliberaliseerd heeft, s namiddags een pamflet schrijven over de vlaktaks, s avonds een debat van VOKA over het economische beleid van deze regering en laat in de avond pamfletten uitdelen midden de gebraden worstengeuren van een buurtfeest: dat hou je niet lang vol.
In juli 2007 werd dan ook op het partijbureau de knoop doorgehakt. Cassandra zou een aparte denktank worden, die autonoom werkt, die geen directieven ontvangt van de partij, maar anderzijds met de partij gelinkt is. Laat het mij zo stellen, Cassandra heeft een LAT- relatie met LDD, maar heeft zich ertoe verbonden geen overspel te plegen. Een LAT- relatie in de zin dat de Cassandra wel opdrachten kan aannemen van de partij zoals nu het geval is met de voorbereiding van de resoluties van het programmacongres van de partij op 26-27 april, maar dat het ook visies kan ontwikkelen los van de partij en zelfs in afwijking van de partij. Cassandra heeft zich echter verbonden tot getrouwheid door voor geen enkele andere partij te werken. De band met LDD is monogaam.
De werking van Cassandra zou ik willen typeren met drie ankerwoorden, nl. volledigheid, deskundigheid, inclusiviteit.
Volledigheid: de denktank probeert het volledige veld van de politiek-ideologische actie te bestrijken. We streven ernaar over de meest diverse onderwerpen duidelijke en coherente visies te ontwikkelen. Hierin ligt een verschil met LDD dat als politieke partij, inwerkend op de actualiteit, zeer selectief moet zijn in zijn standpunten.
De volledigheid blijkt, dames en heren, uit de lijst werkgroepen die al aan de slag zijn. Graag wil ik ze vermelden met tevens de namen van de voorzitters die voor de bestendige opvolging zorgen. Hierbij past een dankwoord aan de meer dan 150 vrouwen en mannen die onbezoldigd grote stukken van hun vrije tijd opofferen om over maatschappelijke problemen te willen discussiëren.
Begroting & Financiën - voorzitter: Alain Boone
Buitenland & Defensie - voorzitter: Stef Goris
Diversiteit & Integratie - voorzitter: Mimount Bousakla
Economie & Ondernemen - voorzitter: Rob Van de Velde
Gezondheidszorg & Welzijn - voorzitter: Lieve Van Ermen
Justitie & Veiligheid - voorzitter: Dimitri Dedecker
Milieu & Duurzame Ontwikkeling - voorzitter: Paul Schietekat
Mobiliteit & Verkeer - voorzitter: Jef Keymeulen
Onderwijs & Cultuur - voorzitter: Jo Claus
Sport - voorzitter: Ulla Werbrouck
Staat & Democratie - voorzitter: Piet Deslé
Werk & Eindeloopbaan - voorzitter: Chris Dobbelaere
Wonen & Ruimtelijke ordening - voorzitter: Eugène Marchant
Deskundigheid: Cassandra wil zijn standpunten onderbouwen met de expertise die in de samenleving aanwezig is. Bij het ontwikkelen van standpunten wordt gekeken naar het relevant statistisch materiaal, naar de betrokken wetgeving op Vlaams, Belgisch en Europees vlak, naar de standpunten en initiatieven van andere partijen en stakeholders in de samenleving. Ook standpunten die op het eerste zicht geen koren op onze molen zijn, worden bekeken. Een voorbeeld hiervan is de vlaktaks. In de werkgroep fiscaliteit worden de studies van ondermeer professor Vuchelen uit Brussel en professor Decoster uit Leuven ernstig geanalyseerd en wordt onderzocht welke vlaktaksvoet haalbaar zou zijn gelet op het niveau van overheidsuitgaven dat Cassandra wenselijk acht. Cassandra is blij beroep te mogen doen op de wetenschappelijke inzet van een aantal academici. Sommige doen het openlijk, anderen bedekt. Voor dit laatste alle begrip want de partijpolitieke kleur speelt jammer genoeg nog een rol in de toewijzing van allerlei onderzoeksprojecten en de uitbouw van een academische carrière.
Inclusiviteit : Cassandra gaat ervan uit dat het gezond verstand in eenieder van ons zit. Wie bereid is, los van zijn passies of eigen belang, na te denken over het algemeen welzijn, moet tot gezond verstandsconclusies komen. De overgrote meerderheid van de mensen zijn hiertoe principieel in staat. Cassandra wil daarom geen select clubje zijn van hooggeschoolden (zoals bv. Itinera- daar is trouwens niets op tegen). De werkgroepen van Cassandra worden daarentegen wijd opengesteld voor belangstellenden om hun input te doen. Dit is onze rijkdom. De open toegang betekent een input van rijke en diverse ervaringswerelden. Onze inclusiviteit heeft ook een kost. Het duurt soms wat langer om een consensus te bereiken. Het is ons de moeite waard: we denken met het volk voor het volk. Een schitterend instrument hierbij is onze website, ontwikkeld door Maarten Malaise. Met een front-desk voor het algemeen publiek en een intra-net voor de leden van de werkgroepen, waarop lustig elektronisch wordt gediscussieerd. Cassandra is een vermoeiende vrouw.
De ambities van Cassandra zijn, dames en heren, eveneens te vatten in drie ankerwoorden : reflectie, intellectuele kwaliteit en volksopvoeding.
Cassandra wil een vrijhaven zijn van reflectie over de komende uitdagingen voor Europa vanuit een eigentijdse rechts-liberale invalshoek. Aan uitdagingen inderdaad geen gebrek.
Op sociaaleconomisch vlak dreigt voor Europa een competitieve clash met nieuwe economische reuzen zoals China en India. Moge China dan al de sweatshop van de wereld zijn waartegenover Europa gemakkelijk een economische complementariteit kan ontwikkelen, dan is India, met zijn kritisch-democratische ingesteldheid en zijn eindeloos aanbod van human capital op middellange termijn een veel grotere uitdaging.
Op binnenlands vlak stelt zich de hamvraag of ons sociaal welvaartsmodel, dat vorm kreeg tijdens het interbellum van de vorige eeuw en een dynamiek genereert van steeds meer uitkeringsgerechtigden tegenover steeds minder uitkeringsproducenten, wel houdbaar is. Cassandra moet verder op zoek naar een model van een sociale werkvaart-staat waarin de overgrote meerderheid van de actieve bevolking participeert in de welvaartscreatie en het leven van uitkeringen de grote uitzondering is. Dit betekent dat we weg moeten van de rechten-retoriek van linkse pseudo-intellectuelen die erop uit zijn zoveel mogelijk mensen in staatsafhankelijkheid te houden om op die wijze de cliëntenmassa van sociale organisaties en instellingen in stand te houden.
Op institutioneel vlak moet Cassandra verder nadenken over het soort instellingen dat het meest geschikt is om de welvaart en vrijheid van onze bevolking in onze geglobaliseerde wereld in stand te houden. Behoudens de oplossing van de acute Belgische kwestie moet nagedacht worden of de huidige natiestaten geen plaats moeten ruimen voor internationale instellingen die zich beperken tot algemene spelregels enerzijds (dus geen internationale superstaat à la Verhofstadt) en anderzijds zeer flexibele lokale of regionale structuren die instaan voor de verzorging van lokale publieke goederen.
Tenslotte moet Cassandra durven nadenken en het debat aangaan over de toekomst van onze Westerse beschaving. Deze beschaving, waarop linkse intellectuelen voortdurend schimpen, is erin geslaagd aan haar bevolking een sterke combinatie van vrijheid en welvaart te bieden. Deze combinatie wordt nu bedreigd. Door de internationale competitie enerzijds, door de aanwezigheid van een groep reactionaire Islam-fundamentalisten anderzijds. We moeten verder nadenken over wat tot de kern van onze beschaving behoort en wat niet, en wat we als absolute voorwaarde stellen tot integratie in deze beschaving.
Cassandra wil er ook voor zorgen dat de standpunten en de politieke en legislatieve initiatieven van onze partijpolitieke partner kwalitatief hoog blijven en een coherentie blijven vertonen met onze rechts-liberale lijn. Daardoor kan vermeden worden dat er lukraak en op basis van de waan van de dag mediatieke ballonnetjes worden gelanceerd om toch maar in het nieuws te komen.
Cassandra is tenslotte ook volksopvoedend vergeef me dames en heren dit ouderwetse maar toch mooie woord. De klassieke zuilpartijen het superkartel van rood- blauw - oranje- hebben dit project van volksopvoeding losgelaten. Nadat hun zuilorganisaties verworden waren tot leveranciers van overheidsbetrekkingen of andere privileges, zijn ze nu uitgegroeid tot kiesverenigingen die op gezette tijden worden gemobiliseerd om de affiches van de pluche kopstukken te plakken. Cassandra wil de draad van de volksopvoeding terug opnemen. We willen een wijd forum scheppen de elektronische ontwikkeling helpt ons daarbij enorm- om zoveel mogelijk mensen- ook al behoren zij niet tot de groep van zelfverklaarde intellectuelen- in maatschappelijke debatten te betrekken.
Dames en heren, de uitbouw van Cassandra en LDD luidt een periode in van creatieve destructie- om een term van Schumpeter te gebruiken- op de politieke markt in Vlaanderen. Onze opgang zal leiden tot een drastische herschikking van politieke krachten. De bestaande politieke partijen zullen zich moeten herpositioneren tegenover de onstuitbare ontwikkeling van eigentijds rechts: een rechts, bevrijd van elke smet van racisme, van ouderwets gemoraliseer en van hooghartig elitisme.
Cassandra is de intellectuele poot van een beweging in Vlaanderen en Europa, een beweging die staat voor een samenleving gebouwd op vrijheid en verantwoordelijkheid, voor economische ondernemingszin, voor decentralisatie van een afgeslankte politieke macht, voor de beginselen van volstrekte meningsvrijheid, voor tolerantie, voor geloof in wetenschappelijke vooruitgang, de waarden die de Westerse beschaving groot hebben gemaakt.
Cassandra nodigt elke Vlaamse burger, van welke afkomst zij of hij ook is, tot welke filosofisch-religieuze strekking hij of zij ook behoort, aan ons project mede te werken.
Enige comment hierop geven wij niet... hoe zouden we durven ! We hebben ons dan ook slechts beperkt door wat tekststukken in het vetjes rood & al dan niet onderlijnd te markeren...
Mààààrrr... effe terzijde... *GRIJNS*
...
24.1.08
Boudewijn maakt Ugent blaasjes wijs
Gelezen in De Standaard:
Professor Boudewijn Bouckaert is op het matje geroepen bij de Gentse rector Paul Van Cauwenberge. Lijst Dedecker hield maandag zijn nieuwjaarsreceptie in een aula van de Universiteit Gent - zonder toestemming. Bouckaert speelt de vermoorde onschuld. Hij had de aula gereserveerd voor een academische zitting van Cassandra, de denktank waaruit LDD is ontstaan. 'Dat de media het hebben over de nieuwjaarsreceptie van LDD, daar kan ik weinig aan doen.'
Als laatste in deze rij, geven wij u de beschouwing "Versleten elites", alweer een schrijfseltje van de hand van Professor Boudewijn Bouckaert... & ook hier citeren wij integraal
...
Versleten elites
Gepost om 03-05-2008 10:20:34
Elites en democratie vormen geen tegenstrijdigheid. Elites zijn uitverkorenen, die door allerlei processen zoals opvoeding en verdienste, maar ook door intriges, intimidatie en geweld, op het maatschappelijke voorplan zijn gekomen. Elites zijn antidemocratisch wanneer zij een gesloten karakter vertonen en een monopolie weten te vestigen op het bestuur. Adel, kerk, gildes en vakbonden, leger en loge hebben zich hieraan bezondigd. Democratie betekent ondermeer dat de macht kan roteren tussen competitieve elites. Welke elite het bestuur in handen krijgt wordt dan bepaald door een mechanisme dat deze elites zelf niet kunnen controleren. Meningsvrijheid, vrije en geheime verkiezingen zijn hier de sleutelelementen. Dit verklaart waarom gevestigde elites bestendig aan dit mechanisme willen morrelen via kiesdrempels, politieke correctheid en cordon sanitaire.
Naar aanleiding van de aanhoudende regeringscrisis vorige zomer verklaarde Mark Eyskens dat christendemocraten, socialisten en liberalen dit land hebben gemaakt en het aan hen toekomt dit land te hertimmeren. Aan het traditionele trio komt dus een eeuwig ius primae noctis toe. De rest - VB, LDD, Groen, N-VA en Spirit, nu al ongeveer 40 % van het Vlaamse electoraat- is grut want, aldus filosoof Sanders in deze krant, endemisch niet in staat om compromissen te sluiten. Erger nog, de groei van het politieke grut is er de oorzaak van dat het traditionele trio tot een eeuwige paringsdans wordt veroordeeld en de democratie wordt uitgeschakeld.
Zouden we misschien de causaliteit mogen omdraaien en stellen dat het grut maar groeit omdat het traditionele trio er niets meer van bakt? Ons land (of onze landen) zit in vele knopen en ze worden ontward noch doorgehakt. Een elite toont maar zijn bestuurskracht als het knopen kan doorhakken en bereid is de fall out ervan er bij te nemen. Om het in Vlaamse café-praat-termen te zeggen: de beslissing nemen, je vest over je hoofd trekken en zien of je nadien nog leeft. Dat durft het trio niet meer. Voorbeelden te over. Neem nu BHV. Een dossier met een logische en rechtmatige oplossing, nl. splitsen. Een dossier waarvoor een eenvoudige procedure bestaat, nl. een meerderheidsstemming in het parlement. De twee leden van het trio die nu aan het stuur staan durven de knoop niet doorhakken uit schrik voor de fall out. Zij laten liever de boel verzieken in een uitzichtloos onderhandelingsmoeras. Het grut zal verder groeien.
Neem nu onze hoge fiscaliteit en parafiscaliteit. We kunnen deze niet verminderen omdat we hoge overheidsuitgaven en uitkeringen hebben. Maar omdat we met een hoge fiscaliteit en parafiscaliteit zitten moeten we veel uitkeringen betalen. Hoge arbeidskosten en werkloosheidsvallen verklaren dit verband. Hoe doorbreken we deze vicieuze cirkel? Verlaag misschien drastisch de fiscaliteit en parafiscaliteit en verslank de overheid zodat de overheidsuitgaven en het aantal uitkeringsgerechtigden dalen. Het trio durft deze knoop niet doorhakken. Het ACV-ABVV-kartel, dat dank zij de christelijke kalender donderdag gelijktijdig paradeert, heeft een fatwa uitgesproken tegen iedereen die aan ons prachtig, maar in de toekomst onbetaalbaar, Belgisch sociaal model wil tornen. De financieringsproblemen zullen toenemen. Europa geeft nu al een onvoldoende aan de begroting. Het grut zal verder groeien.
In de pers werd wat lacherig gedaan over het LDD-Congres van vorig weekeind. Men had het over SUV-bezitters die ongeremd door de samenleving willen razen. Elke partij heeft zijn folklore en de clichés, hierop gebaseerd, vormen voer voor leuk politiek cabaret. Clichés zijn soms ook oogkleppen die het zicht op het meer interessante beletten. Waarom getroosten de LDD- busters zich niet eens de moeite naar de sociaal-economische voorstellen van deze partij te kijken? Niet dat deze voorstellen onaantastbare waarheden bevatten en te nemen of te laten zijn. Wel omdat een diepgaand maatschappelijk debat over ons sociaal model dringend noodzakelijk is en een partij, die zich de moeite getroost daarin knopen te willen doorhakken, tenminste het krediet van een debat verdient. De fatwas van de syndicratische elites en hun academische sycophanten zullen niet beletten dat de onvrede met het falen van het traditionele trio blijft toenemen. Uit het politieke grut zal wellicht, via een Schumpeteriaans proces van creative destruction een nieuwe politieke elite groeien. Een elite die de structuur van het Vlaamse politieke landschap grondig herverkavelt. Welke rol LDD in deze herverkaveling zal spelen valt moeilijk te voorspellen. Gering zal ze echter niet zijn.
...& Ook hier waren wij zo vrij om wat tekststukken in het vetjes rood & al dan niet onderlijnd te markeren...
Màààrrr... dóór & dóór slecht als we zijn...
Onze ongeoorloofde en vervelende commentaar !!
Laten we misschien dit àlles eens sterk uitvergroot in een zwart/wit-contrast stellen...
Het is intussen overduidelijk dat de welvaartstaat & zorgstaat België voor de "Denktank" Cassandra ~de ideologische gedachtenb(r)ouwers van Jean-Marie Dedecker & zijn LDD~ een complete doorn in het oog is. Telkens opnieuw zien wij een aanval gericht op de sociale verworvenheden van de ″Kleine Man″ ingezet worden & in dit geval is dat de groep van uitkeringsgerechtigde werklozen. Men stelt het hier allemaal voor alsof het hier om een groep mensen gaat die zich in een "profitariaat" van werkloosheid wentelen & dat die zoveel "plezier" aan hun werkloosheid ondervinden, dat ze liever werkloos blijven dan ze zouden werken... Alsof de 400.141 (juni 2008) uitkeringsgerechtigde werklozen het zo leuk vinden om werkloos te zijn & géén moeite zouden doen tot het vinden van een job !! ...& méér nog stelt men het, alsof deze groep dan nog eens zelf verantwoordelijk zou zijn voor hun werkloosheid !!
Wij merken dus ook verder op dat het aandeel van het patronaat ~de werkgever~ & die zijn verantwoordelijkheden altijd buiten beschouwing worden gelaten &/of worden geminimaliseerd. Enig aandeel &/of enig verantwoordelijkheid in de economische crisis &/of malversaties komen ook nooit aan bod !! Tenzij geplaatst in een context van dat zij ~ocharme~ "slachtoffer-zijn" vanwege bestuurlijke inmenging &/of fnuikende regelgeving die hun "vrije markt" dan beperkt... Want binnen de context van het Libertaire Gedachtengoed mag deze Libertaire Vrije Jongen uiteraard niet beknot worden in z'n "vrije handel & wandel" !! Vakbonden & hun CAO's (Collectieve Arbeids-Overeenkomsten) dienen dus tot een minimum herleid te worden & liefst vanal nog meteen worden afgeschaft. Een begrip dat de libertariërs inderdaad volledig willen zien verdwijnen & vervangen zien worden door de te onderhandelen individuele arbeidsovereenkomst zonder het keurslijf van CAOs die o.a. per sector minimumlonen opleggen, wat natuurlijk een doorn in hun oog is.
Het is inderdaad niet meer & niet minder hun bedoeling om aan de laagste voorwaarden kunnen aan te werven, zonder enige overheids- laat staan vakbondsinmenging !! Zij beweren dat de wet van vraag en aanbod zelf de regelende factor zal zijn om het loonniveau per onderneming of per sector te bepalen in onderlinge concurrentie, maar dit is niet meer dan pure & complete nonsens. Voor hooggeschoolde arbeid kan dit principe inderdaad tijdelijk werken zoals o.a. het voorbeeld van informatici ons leert. Maar dat is wel een tijdelijk fenomeen, want zodra de vraag ernaar verzwakt volgen ook de massale afdankingen !! (ZONDER degelijke vergoedingen !!) ...& wordt er vervolgens terug aangeworven aan véél lagere lonen & véél slechtere arbeidsvoorwaarden !!
Voor minder hooggeschoolde & in het bijzonder laaggeschoolde arbeid leidt dit systeem zonder sectoriële minimumlonen tot een regelrechte sociale ramp, vooral omdat de libertariërs, & dit in tegenstelling tot traditioneel rechts, helemaal géén bezwaar zien in het importeren van ″vreemde & aldus ~zéér~ goedkope″ arbeidskrachten. Hiermee worden o.a. nu reeds in sectoren zoals onderhoud de huidige minimumlonen serieus onder druk gezet en dreigen in het totaal libertaire systeem nieuwe slavernijtoestanden !! ...& voor de duidelijkheid, je moet je maar gewoon indenken op welke manier een schoolverlater van 18 jaar zonder enige ervaring zijn individueel loon zal moeten onderhandelen tegenover een gehaaide patroon indien er geen minimbarema zou zijn ?!
Kortom... als het van deze frisse knapen afhangt loopt u dus de kans dat u als werknemer binnenkort zult competitief mogen onderhandelen over het loon dat u wenst te verdienen. ...& vergis u daarin aub niet, want zij die voor de laagste prijs zullen willen werken zullen het dus winnen op u. Met andere woorden, elk van de sociale verworvenheden waar heeldere generaties voor ons, met veel bloed, zweet & tranen hebben voor gevochten zullen met één pennentrek compleet worden teniet gedaan !!
...& We spreken dan nog niet over alleenstaande moeders, invaliden &/of andere zeer zwakke groepen In feite willen ze hier het integraal toepassen van het sociale systeem dat nu reeds in het grootste deel van de derde wereld wordt toegepast (cfr China, india, e.d.m.) Zij zullen wel roepen dat er controlemechanismen zullen blijven bestaan, maar nergens leggen ze uit hoe ze dat zullen verwezenlijken in een totaal ontvette staat. Want géén bestuurlijk controle-apparaat betekent ook géén controle !!
Al diegenen die ″de staat″ als instrument aanvallen (en hiermee wordt niet bedoeld dat men de staat niet moet trachten optimaal te laten functioneren zonder massale politieke benoemingen bijvoorbeeld !!) mogen niet vergeten dat de staat als begrip werd uitgevonden in de 19de eeuw om de zwaksten te beschermen, wat natuurlijk niet altijd gelukt is, maar toch nog altijd beter was dan in de periodes tevoren . Wat links van rechts steeds zal onderscheiden is, namelijk het begrip en de invulling van van dit begrip staat. Voor rechts is alleen de markt nodig zonder veel regulering, voor links is er de markt (zelfs bij de hevigste communisten !!) maar is er in min of meerdere vorm een regulering nodig om te beletten dat er massale misbruiken zouden gebeuren, vandaar het ontstaan van de sociale wetgevingen waarvan België één van de beste ter wereld heeft !!
België is voor deze libertariërs al lang een doorn in het oog, omdat het bewijst dat een goed uitgebouwde sociale wetgeving perfect kan samengaan met een stevige economie !! Dit voorbeeld moet dus kost wat kost vernietigd worden ofwel door de economisch demagogische taal van de rechtse denktanks à la Cassandra ofwel desnoods door nationalisme dat beweert dat de ″andere″ (deze keer de Walen en Brusselaars) potverteert op kap van de noest werkende bevolking (morgen vinden ze wel een paar andere groepen die dan als ene groep ″profiteert″ & de andere die ″noest werkt″). In andere staten zoals o.a. Scandinavië trekken deze ″denkers″ veel resoluter de racistische kaart zoals o.a. in Denemarken om profitariaat van noeste werkers te onderscheiden !! Met andere woorden, men speelt de ene ″Kleine Man″ die hard labeurt uit tegen de andere ″kleine Man″ ~de sukkelaar die uit de boot valt~ terwijl de Libertaire Koorknapen intussen toch maar mooi met de vette winst gaan lopen... Of wat dacht u van onze Vlaamse ondernemers die naar China trekken, terwijl ze hier een sociaal kerkhof achterlaten...
Onder dezelfde noemer : "Een doorn in het oog" ligt het pijn-punt "sociale zekerheid"...ook hier kunnen de gedachtenbrouwers van het LDD het niet vinden met het "zorgstaat"-model. Als het van deze jongens & meisjes afhangt, krijgen we hier morgen een Amerikaans Model in de maag gesplitst, waarbij iedereen, ~ongeacht~ voor zichzelf zal MOETEN zorgen !! Met andere woorden de complete afbraak van het op dit moment bestaande model van sociale zekerheid. Géén ziekenfondsen meer zoals nu, maar gaande naar de complete & vooral zéér dure privé-verzekering !! ...& wie dus de pech heeft van géén geld te hebben & aldus niet in de mogelijkheid is om een privé-verzekering af te sluiten, die zal aldus ook compleet uit de boot vallen & van niets kunnen genieten !!
In simpele bewoordingen gezegd, gezondheidszorg, ziekenhuizen, scholen, openbaar vervoer, de post, openbare diensten, gevangenissen... kortom àlles wat kàn geprivatiseerd worden, zal ook geprivatiseerd worden...
Ook taksen & belastingen zijn voor deze frisse jongens een pijnpunt... Als het van hen afhangt, verdwijnen de verschillende belastingsschalen & betaalt iedereen evenveel... dus gedaan ermee dat de sterkste schouders de grootste hap betalen !!En voor alle duidelijkheid, daarmee bedoelen we niet de gemiddelde loontrekkende, want dit zijn kleine visjes in vergelijking met de grote jongens die wij bedoelen !!Onze Libertaire knapen zouden gewoonweg van al het liefst niet meer belast worden & ze zullen er ook àlles aan doen om dat mogelijk te maken indien zij het voor het zeggen krijgen !!
Wij kunnen u alvast aanraden van een van onze volgende beschouwingen die eerstdaags hier zal verschijnen over "Het Libertair Gedachtengoed" eens grondig te lezen !
...
En om effe te duiden dat het nergens goed gesteld is met de werkgelegenheid... & dat het dus voor onze Libaire Boy's maar mooi mee genomen is om zich effe af te zetten tegen het vermeende sociale profitariaat van werklozen...
...
25.1.08
Minder dan 2 dollar per dag voor 1,3 miljard arbeiders
De Standaard schrijft: "Wereldwijd verdient een zesde van alle arbeiders niet genoeg om ervan te leven. Dat blijkt uit het jaarlijkse rapport van de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO) over de mondiale trends inzake werkgelegenheid en werkloosheid."
"Volgens de IAO zijn 190 miljoen mannen en vrouwen officieel werkloos. Dat is iets meer dan 6procent van de bevolking op arbeidsleeftijd, die geraamd wordt op 3miljard. De werkgelegenheidsgraad bedraagt 61,7 procent.
Vorig jaar kwamen er wereldwijd 45miljoen banen bij en bleef de werkloosheid vrijwel constant.Maar dit jaar zouden er 5miljoen werklozen kunnen bijkomen als gevolg van de economische conjunctuurverzwakking en de rem op nieuwe werkgelegenheid.
Niet alle jobs voldoen aan de minimale kwaliteitsnormen inzake lonen en arbeidsvoorwaarden, aldus IAO-directeur Juan Somavia.' Bijna de helft van alle werknemers is bijzonder kwetsbaar omdat hun inkomen te klein is om boven de armoedegrens uit te komen.' Liefst 1,3 miljard werknemers verdienen geen 2 dollar per dag en hun werkomstandigheden zijn vaak gevaarlijk en ongezond.
Vorig jaar is het belang van de dienstensectoren wat groter geworden op de wereldarbeidsmarkt. De diensten zijn goed voor ruim 42% van alle banen, tegen bijna 35% voor de landbouw. De industrie haalt ruim 22%. Aan de gestage daling van de industriële werkgelegenheid lijkt volgens de IAO een einde gekomen te zijn."
Na onze vorige commentaren, lijkt ons nieuwe commentaar totaal overbodig...
Laat ons misschien alleen zéér duidelijk stellen dat deze heerschappen als meer dan gevaarlijk mogen aanzien worden voor onze welvaartstaat met z'n zorgmodel... U zou immers wel eens de volgende kunnen zijn die in het straatje van de werkloosheidheid terecht komt !! Gelieve dat niet te vergeten !!
De Ideologische Denktank van Dedecker & Co... : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XVIII-b
Begin deel (b) ...Het vervolg...!!
Maar dit allemaal geheel ter zijde uiteraard...
...
We gaan onverdroten verder...
Ooit was Bouckaert & zijn ~voormalige (?)~ eigen ~rechtse~ "Denktank" Nova Civitas gelinkt aan de VLD. Sinds een aantal uitspraken van hem, die bij de VLD blijkbaar in het verkeerde keelgat zijn geschoten werd hij uit het partijbureau verwijderd & zit hij bij De Decker. We laten Professor Boudewijn Bouckaert zelf aan het woord & voor alle duidelijkheid, wat we vonden dateert nog van uit zijn VLD-periode.
We geven dit te kennen & te lezen om u enigszins een idee te geven waar Boudewijn Bouckaert voor staat...
We beginnen met een interview met de krant De Morgen, een interview van Filip Rogiers & Ruud Goossens met Matthias Storme & Boudewijn Bouckaert :
...& wij citeren het hier helemaal voor u :
NVDR : voor enige duidelijkheid te scheppen in deze tekst, hebben we de vraagstellingen in het rood gezet... de quoters hun naam onderlijnd & hun quotes in italic gezet !
De 'public intellectuals' van N-VA en VLD: Matthias Storme en Boudewijn
Bouckaert
"wat men links noemt, is veel meer een blok dan wat men rechts noemt"
Filip Rogiers en Ruud Goossens
De Morgen 24-01-2004
Noem de heren rechts, en ze sputteren in het begin wat tegen. Maar laat de
woorden 'rechtse frontvorming' vallen, en de ogen beginnen te glinsteren. De
ene noemt zichzelf een liberale conservatief, de andere een conservatieve
liberaal. De ene is bij de N-VA, de andere bij de VLD, maar beiden zijn toch
eerst academici, juristen, en daarna pas politici. Matthias Storme is
gewezen voorzitter van het Overlegcentrum van Vlaamse Verenigingen,
Boudewijn Bouckaert de huidige.
Matthias Storme beleefde zijn moment suprême toen de Volksunie implodeerde
en Geert Bourgeois zijn N-VA oprichtte. Eindelijk een kans om te bewijzen
dat er een verschil is tussen conservatieve flaminganten en extreem-rechts.
En Boudewijn Bouckaert, die op de rechterbuitenbaan van de VLD de denktank
Nova Civitas leidt, zag zijn mooiste politieke dagdroom dichterbij komen
toen Guy Verhofstadt, na zijn defenestratie door de CVP in 1987, even
overwoog om van de PVV de spil te maken van een zogenaamde Forza Flandria.
Dat dat rechtse front er na al die jaren nog altijd niet is, wijten zowel
Bouckaert als Storme aan de overmacht van de Franstaligen in België, aan het
cordon sanitaire, aan de homogeniteit van het linkse blok en de
beginselloosheid van rechtse machtspolitici. Kortom aan zowat alles, behalve
aan de mogelijkheid dat de Vlaamse kiezer er gewoonweg geen pap van lust.
Maar de droom kan niet stuk. De komende maanden organiseert Nova Civitas
opnieuw een lezingenreeks onder de titel: 'Centrumrechtse frontvorming in
Vlaanderen: een bittere noodzaak?'. Van de vier partijen die volgens
Bouckaert kunnen en moeten bijdragen tot zo'n front - CD&V, VLD, N-VA en
Vlaams Blok - nodigde hij telkens een duo uit: een partijman en een
geestesgenoot die dezelfde partij liever in een groter rechts verband ziet.
Voor de VLD was de partijman aanvankelijk Hugo Coveliers, maar toen die
zichzelf bijna uit de partij zette, nodigde Bouckaert dan maar Rik Daems
uit. Coveliers mag nu voor Daems dezelfde rol spelen als Trends-man Frans
Crols voor Blokker Frank Vanhecke. Ooit zagen al die heren in christelijke
vakbondslui à la Jef Houthuys dé sta-in-de-weg voor een verzamelde
rechterzijde, nu is dat - jawel, daar is hij weer - de cafébaas uit Hasselt,
onder de bescherming van een Italiaanse migrant uit Mons. Zo luidt althans
de aanhef van de uitnodiging voor de lezingenreeks: "Steve Stevaert wil zijn
progressieve partij als nooit tevoren op het politieke schaakbord plaatsen.
CD&V noch VLD bieden daar een gepast centrumrechts antwoord op. Niet-links
Vlaanderen staat in de kou. Dreigen we af te glijden naar een rechts
Vlaanderen met enkel linkse politieke vertegenwoordigers?"
U bent er beiden van overtuigd dat de grondstroom in Vlaanderen
conservatief-rechts is. Echt sterk kan dat 'rechts Vlaanderen' toch niet
zijn als het zich altijd weer laat ringeloren door links?
Storme :"Ik ben wel conservatief, niet rechts. Ik heb een hekel aan
totalitarisme, ik wantrouw de overheid en de macht in het bijzonder. Ik
wantrouw grote politieke projecten en ik geloof niet in de maakbaarheid van
de samenleving, maar anders dan een conservatieve liberaal zoals Boudewijn
pleit ik niet enkel voor vrijwillig gekozen verbanden tussen de mensen. Ik
geef wel toe dat conservatieven meestal in centrumrechts een bondgenoot
vinden."
Bouckaert :"Ik denk inderdaad dat de meerderheid van de Vlaamse bevolking
veeleer centrumrechts denkt, terwijl de Belgische regering een van de meest
linkse in heel Europa is. Dat komt door een samenloop van omstandigheden. In
Wallonië zijn eigenlijk alle partijen, inclusief de Mouvement Réformateur
(MR), centrumlinks. De linkse minderheid in Vlaanderen, de SP.A,
collaboreert - excuus voor het beladen woord - met die verpletterende
centrumlinkse meerderheid in Wallonië. Dat onaangename gevoel valt toch niet
te ontkennen, als je ziet hoe het stemrecht voor niet-Europese vreemdelingen
iedereen door de strot wordt geramd tegen een meerderheid van de Vlamingen
in?"
U bent beiden juristen, legalisten ook, nemen we aan. Voor het
migrantenstemrecht is er nu eenmaal een parlementaire meerderheid.
Bouckaert :"Ik ben inderdaad een legalist, en als dat stemrecht wordt
goedgekeurd aanvaard ik het ook als democraat."
Storme :"Maar ik aanvaard niet dat Franstalige dictaat over Vlaanderen."
Bouckaert :"Het zet op lange termijn de werking van het federale België op
de helling. Dat had Achille Van Acker goed bekeken toen er in 1950 een
referendum werd gehouden over de vraag of Leopold III al dan niet terug
mocht keren naar België. Een absolute meerderheid van Vlamingen was daar
voor, een meerderheid van Walen tegen. De meerderheid van de Belgen was dus
voor. Toch zei Van Acker dat Leopold niet kon terugkeren tegen de
meerderheid van een bevolkingsdeel in. De federale logica werd daar
gerespecteerd. Ik vind dat SP.A en MR die reserve ook aan de dag hadden
moeten leggen inzake het migrantenstemrecht."
Storme :"Als men niet in staat is om in beide gemeenschappen een meerderheid
te halen, moet de bevoegdheid gewoon worden overgeheveld naar de
deelstaten."
Bouckaert :"Ik ga daar minder ver in. Ik zie het meer als een regel van
politieke wijsheid, dat je niets bruuskeert waar in een van de beide
landsdelen gewoonweg geen meerderheid voor is. Maar er is nog een tweede
reden waarom de rechtse meerderheid de duimen moet leggen voor een linkse
minderheid, en dat is het compleet opzijschuiven van het Vlaams Blok. Het
hele politieke spel speelt zich af in een spectrum van 80 in plaats van 100
procent van de Vlamingen. Als de linkerzijde 25 procent haalt op een totale
pot van 80 in plaats van 100 maakt dat links automatisch al groter."
Die 80 procent heeft wel in de volle wetenschap op partijen gestemd die
vooraf een coalitie met het Blok uitsloten. En het Blok speelt wél mee in
het parlement, zie de stemming over de kieskringen.
Bouckaert :"Dat klopt deels. Er is nog een derde reden waarom een linkse
minderheid toch de lakens uitdeelt. Tachtig procent van de intellectuelen en
journalisten in Vlaanderen stemt links."
Wij zijn dus zo machtig dat we erin slagen om al die in se rechtse Vlamingen
toch iedere keer weer 'links' te laten stemmen?
Bouckaert :"Wel euh..."
Storme :"(wuift weg) Ik zal u zeggen hoe het zit: datgene wat men links
noemt, is uiteindelijk veel meer een blok dan wat men rechts noemt."
Nochtans zit dat mythische 'links' in uw analyse dan ook verspreid over
Groen!, SP.A, CD&V en VLD.
Storme :"Wat men rechts noemt, is in elk geval een brede waaier die veel
minder monolithisch is dan de linkerzijde. Overal in Europa waar een rechtse
meerderheid is, is die meestal opgesplitst over vrij veel partijen. Alleen
in Duitsland is de CDU erin geslaagd om liberalen, christen-democraten en
conservatieven in één partij samen te brengen."
Als de rechtse onderstroom in Vlaanderen zo sterk is als u beweert, hoe komt
het dan dat alle pogingen om tot een soort Forza Flandria te komen al
anderhalf decennium vruchteloos blijven? En dat het zelfs niet lukte in
1999, toen de grootste linkse partij in Vlaanderen ocharme 15 procent groot
was?
Bouckaert :"Het is een minderheid die in de praktijk veel macht uitoefent.
Ik moet toegeven dat ik niet denk dat er een verpletterende rechtse
meerderheid is in Vlaanderen. Maar de huidige structurering van de politieke
markt is niet gezond. We moeten naar een moderner systeem waarbij je een
grote centrumrechtse en een grote centrumlinkse partij krijgt. De SP.A is op
de goede weg. In zo'n constellatie zie ik ongeveer de helft van de VLD naar
de sociaal-democratie overstappen. Veel VLD'er zijn geen echte liberalen,
maar veeleer sociaal-democraten - weliswaar met iets meer oog voor de noden
van het bedrijfsleven dan partijsocialisten."
Zijn Guy Verhofstadt, Karel De Gucht en Patrick Dewael sociaal-democraten?
Bouckaert :"Dat moet u eens aan hen vragen."
Behoren ze volgens u bij de helft van de VLD die bij een hergroepering in
een tweestromenland naar het kamp van de sociaal-democraten overstapt?
Bouckaert :"Ik denk het wel. En hetzelfde geldt voor de helft van CD&V."
Dus is links in Vlaanderen toch niet zo minoritair als u het graag
voorstelt.
Bouckaert :"Ik denk dat het ongeveer fiftyfifty is. Kameraad Steve Stevaert
heeft geen ongelijk als hij zegt dat een massa mensen in Vlaanderen
socialist is zonder het zelf te beseffen. Een moderne sociaal-democraat à la
Frank Vandenbroucke heeft volgens mij inderdaad een potentieel van zo'n 40
procent. Ik denk dat er ongeveer een even groot blok te verzamelen moet zijn
rond enkele centrumrechtse ideeën: mensen die zoals ikzelf grosso modo voor
de vrijemarkteconomie en een sterk afgeslankte staat zijn, met een sterke
nadruk op het gezin en de integratie van migranten, pro Navo en binnen
Europa voor meer macht voor zelfstandiger regio's."
Als die groep zo sterk is, is het toch verwonderlijk dat de enige politici
die je nu en dan hardop hoort dromen van zo'n rechts-conservatieve bundeling
van de krachten doorgaans zonderlingen in hun eigen partij zijn? Hebt u
enige affiniteit met een Ward Beysen of een Johan Weyts?
Bouckaert :"(aarzelt) Ik heb er sympathie voor, maar het zijn, euh,
inderdaad niet de zwaargewichten. Die zitten op dit moment vast in de
huidige politieke constellatie."
Storme :"Die constellatie maakt een machtswissel ten gronde onmogelijk."
Zou het niet zo kunnen zijn dat die 'zwaargewichten' uit overtuiging niets
zien in uw rechts blok?
Bouckaert :"Guy Verhofstadt stelt zich linkser op dan hij is, door de macht.
Door de Belgische politieke constellatie waarin hij zit."
Verhofstadt heeft omstreeks 1990 zeer kort geflirt met de gedachte van een
Forza Flandria. Toen hij het geweer van schouder veranderde en koos voor een
meer progressieve koers, zat hij nog in de oppositie. Dus met machtsdeelname
of concessies aan de PS zal het wel niets te maken hebben gehad. Nogmaals,
misschien wenst hij uw rechts Vlaanderen gewoon niet?
Bouckaert :"Ach, de omslag is er natuurlijk gekomen na de verkiezingen van
1995. De VLD had tot dan een zeer goed klassiek liberaal programma, ook voor
de sociale zekerheid. We hebben door de heel handige electorale campagne van
Louis Tobback toen - 'Uw sociale zekerheid' - de verkiezingen niet gewonnen
zoals we ze gewonnen zouden moeten hebben. Toen heeft de elite van de VLD
beslist om de scherpe kanten van het programma weg te moffelen."
"En in 1999 hebben ze en stoemelings gewonnen. Ze dachten dat de CVP de
sterkste zou blijven en dat er een oranje-blauwe regering uit de bus zou
komen. Wij, van Nova Civitas, zeggen vandaag: VLD, keer terug naar uw roots.
Werk aan een verruiming, aan een centrumrechtse partij die in staat moet
zijn om op langere termijn de rechterzijde van CD&V, een pak van het Blok en
de N-VA aan te trekken."
De politici die nu de lakens uitdelen in de VLD verraden volgens u dus hun
partij?
Bouckaert :"Dat is een zwaar woord. Die mensen denken aan hun postje, hé.
Verhofstadt was in 1999 zesenveertig jaar en dacht: als ik me hard blijf
opstellen, komt mijn tijd misschien nooit meer. Het is menselijk, je ziet
het bij alle politici. Wat ik spijtig vind, is dat er in de VLD geen
tegenmachten bestaan. Het is niet pretentieus bedoeld, maar er zijn te
weinig public intellectuals zoals Matthias en ikzelf. Er zijn veel te weinig
mensen in de VLD die durven recht te staan en met enig gezag kunnen zeggen:
Verhofstadt, u dwaalt!"
Met permissie, maar wie is Boudewijn Bouckaert? Ook al is de huidige koers
van de VLD ideologisch niet liberaal naar uw zin, het heeft de partij geen
windeieren gelegd.
Bouckaert :"Dat is juist. Hoewel, van 20 naar 24 procent is nu ook de wereld
niet . En de VLD heeft er een hoge prijs voor betaald. We hebben enorm veel
mensen binnen moeten pakken. Ideologisch is de VLD een konijnenkot. Van een
Hugo Coveliers tot een Patrik Vankrunkelsven, die met extreem-linkse
manifestanten over het hek van Kleine Brogel klautert. Maar ik moet
toegeven, voorlopig lukt het nog altijd. Toch vind ik het niet de goede
richting omdat het een abnormaal versplinterde situatie in het Vlaamse
politieke landschap teweegbrengt. Bovendien verzwakt het ook de positie van
Vlaanderen."
Storme :"De Belgische machtsstructuren zijn nog altijd zeer sterk."
Ziedaar de ultieme verklaring!
Storme :"Maar het ís zo. Als de politieke situatie in Vlaanderen niet zo
gebonden was aan het zuiden van het land, kreeg je een heel ander
landschap."
Hoe ver bent u bereid te gaan om van dat Franstalige juk af te geraken? Onafhankelijkheid lijkt ons in uw geval een
consequente keuze.
Storme :"Och, de grens tussen confederalisme en onafhankelijkheid is veel
dunner dan die tussen federalisme en confederalisme."
Hoe dan ook, u wilt een radicale stap verder. Daarvoor vindt u in Vlaanderen
maar één bondgenoot en dat is het Vlaams Blok.
Bouckaert :"CD&V en VLD zijn ook voor confederalisme. Het staat toch in hun
partijprogramma."
Storme :"Natuurlijk is er een meerderheid voor, maar machtspolitiek belet
verschillende partijen om door te zetten."
In Wallonië is er géén meerderheid voor. Moet hier dan niet de 'regel van de
politieke wijsheid' gelden om het niet door de strot te duwen van een
landsgedeelte dat het niet wil?
Storme :"Elke politieke en intellectuele actie heeft de bedoeling om zaken
te veranderen. Bekijk het historisch: het is altijd in stappen gegaan."
Bouckaert :"België heeft nog nooit in zijn geschiedenis revolutionaire
omslagen meegemaakt. De hele evolutie is er een van geleidelijkheid. Eind
negentiende eeuw was België een ultraliberaal land. In de jaren vijftig kwam
men tot de vaststelling dat het stap per stap geëvolueerd was naar een
sociaal-democratie, zonder dat er ooit een machtsgreep van
sociaal-democraten geweest is. Ook de Belgische staatkundige structuur zal
zo verder evolueren. Ik denk niet dat er ooit een grande soirée komt die het
confederalisme of de onafhankelijkheid zal invoeren."
Storme :"Misschien wel, misschien niet."
Vindt u het wenselijk dat het er komt? En indien er via het Vlaams Blok een
koevoet gebruikt kan worden, neemt u die dan aan?
Storme :"Ik ben geen revolutionair. Als CD&V en VLD hun programma
daadwerkelijk uitvoeren, hebben we het Blok niet nodig. Ik vind wel dat de
bewuste Vlamingen klaar moeten staan indien zich een uitgelezen kans
voordoet om het te realiseren. Maar ik ben niet voor een
verrottingsstrategie waarbij je alle kleine stapjes in de goede richting zou
tegenhouden omdat straks de big bang komt."
Bouckaert :"In het verleden zijn staatshervormingen er gekomen omdat het
Belgische systeem van twee kanten onder druk kwam te staan, af en toe met
forcing van de ene kant om de andere kant van het eigenbelang te overtuigen.
Vlaanderen wilde minder België om zijn taal en cultuur te beschermen,
Wallonië om economisch meer zijn gang te kunnen gaan. Als partijvoorzitter
van de VLD zou ik vandaag ook een forcing proberen. Ik zou met mijn collega
van CD&V een pact sluiten: we stappen niet in de federale regering zonder
een splitsing van een deel van de sociale zekerheid, het spoor en nog wat
zaken. Ik begrijp de afweging van Verhofstadt wel. Hij is bang voor een
implosie van het regime, het land moet toch bestuurd worden, nietwaar? Hij
bedoelt: het land moet toch door mij bestuurd worden, maar goed."
Neemt u er het maatschappelijke programma van het Vlaams Blok voor
Vlaanderen bij, als u samen met hen de Vlaamse onafhankelijkheid dichterbij
kunt brengen?
Storme :"Die partij heeft een aantal fenomenen die mij niet zinnen, maar dat
geldt voor andere partijen evenzeer."
Bouckaert :"Zou onze democratie eronder lijden mocht het Blok een deel van
zijn programma in een coalitie kunnen uitvoeren? Nee. Kijk maar naar
Zwitserland en Oostenrijk. Philip Dewinter verwoordt de dingen soms nog
altijd vrij radicaal, maar strikt genomen zegt hij niets wat niet zou passen
binnen een breed democratisch spectrum. Het zeventigpuntenplan staat niet
meer in hun partijprogramma. Dat overtuigt me nog altijd onvoldoende, maar
een democratie moet dat kunnen incorporeren."
Storme :"Zoals ook met de communisten is gebeurd."
Met het Comité tegen het migrantenstemrecht lijkt het omgekeerde aan de
gang: het Blok probeert conservatieven uit andere partijen te incorporeren.
Storme :"Als jullie voortdurend zeggen dat dit Comité een louter
Blok-initiatief is, wordt het dat ook. Dat is een self-fulfilling prophecy."
Bouckaert :"Anders dan Matthias zou ik er mij niet achter geschaard hebben.
Maar met name de VLD heeft het Blok dan ook alle kansen gegeven om te
scoren. Mijn partij is tegen het stemrecht, een standpunt dat de meerderheid
van de Vlamingen deelt, maar we hebben nagelaten om dan maar rond onszelf
een momentum te creëren."
Storme :"Ik steun dat Comité om uiting te geven aan mijn ergernis dat er
meer en meer wetten door het Belgische parlement worden gejaagd zonder dat
er in Vlaanderen een meerderheid voor is. Eerlijk gezegd, het
migrantenstemrecht is daar voor mij slechts een symbooldossier in. Het baart
mij op zich niet de meeste zorgen. Maar ik vind dat intellectuelen in
Vlaanderen hun nek maar eens moeten uitsteken om de Vlaamse minorisering aan
de kaak te stellen. En als dat moet gebeuren..."
Door mee op te draven in een nummertje van het Vlaams Blok?
Storme :"... door symbolische daden te stellen die inderdaad het cordon
sanitaire doorbreken, dan moet dat maar. Als de andere Vlaamse partijen het
wijzer aanpakten, was dat niet nodig. Ik heb misschien de totaal naïeve
illusie dat een aantal mensen buiten die partij die minorisering binnen
België ook wel zien, mensen die intellectueel op een totaal andere manier
denken. Want ja, ik denk totaal anders dan het Vlaams Blok, maar dat gelooft
u niet, want voor u ben ik hoe dan ook een extreem-rechtse figuur."
Bouckaert :"(gniffelt) Ik vind dat je nog lang op je tanden hebt gebeten,
Matthias."
Storme :"Het is toch waar, ik hoor het tussen de regels door. Ik ben geen
man van grote slogans, wel van nuances en intellectuele eerlijkheid. Het
populisme is mij vreemd. Het heeft misschien zijn democratische nut als
uitlaatklep, maar ik sta er bijzonder terughoudend tegenover."
Blijkbaar toch ook niet zo terughoudend dat het u belet om samen met
populisten de zogenaamde overmacht van de Franstaligen in België aan te
klagen. Kent u in de Belgische politiek iemand die populistischer is dan het
Vlaams Blok? U bent advocaat van Doel 2020. U weet dat het Blok in
havenkringen voor de havenexpansie is, en aan de andere kant van de Schelde
tegen?
Bouckaert :"Dat is zo, Matthias. En zo kun je tientallen voorbeelden geven.
Bij het VEV roepen ze: leve het vrije, Vlaamse ondernemerschap! En als
Europa de havenarbeid probeert te liberaliseren, roepen ze zij aan zij met
het ABVV: handen af van de Vlaamse dokwerkers! Dat kunnen ze alleen maar
omdat ze in de oppositie zitten en nooit verantwoording moeten afleggen."
Storme :"Ze zijn het er intern niet over eens."
Ze lijken het er anders intern wel over eens dat ze overal en op elke plek
de wind moeten volgen om zoveel mogelijk mensen aan hun kant te krijgen.
Storme :"Daar hebt u een punt. Als er één zaak is, enfin, er zijn er meer,
die ik niet aan het Blok waardeer, is het dat ze iedereen gelijk geven. Maar
daarmee vertalen ze, weliswaar in de verkeerde richting, die
individualistische onderstroom in Vlaanderen. Een van de meest asociale
aspecten van het Blok is dat het mee de mentaliteit versterkt van 'de klager
heeft altijd gelijk'. Maar daarin zijn ze geen groter gevaar voor de
burgerlijke samenleving dan andere partijen, en dan vooral de PS. Ook de
antidiscriminatiewetten werken mee aan de fragmentering van de maatschappij.
Ze stoppen iedereen in een hokje. Het grootste gevaar voor de democratie
vandaag is de manier waarop andere partijen dan het Vlaams Blok de
fundamentele vrijheden van mensen beknotten."
Het Vlaams Blok is voor allochtonen geen gevaar?
Storme :"Ik betwijfel dat. Voor bepaalde categorieën van allochtonen is het
Vlaams Blok misschien een probleem, maar geen gevaar. Je kunt niet zeggen
dat het gevoerde integratiebeleid van niet-Blok-partijen de problemen heeft
opgelost."
U stelt het voor alsof wie het Blok afwijst, automatisch alles goed vindt
wat van alle andere partijen komt.
Storme :"Maar u creëert zelf voortdurend die polarisatie door het te hebben
over democraten en niet-democraten."
In uw kijk op de Belgische politiek lijken er soms ook maar twee soorten
mensen rond te lopen: PS'ers en niet-PS'ers.
Storme :"Nee, ik kijk naar de realiteit. Sommige voorstellen van de PS zijn
een gevaar voor de democratie."
Het is geen goede zaak voor de democratie als discriminatie beteugeld wordt?
Storme :"Hoe meer rechten je creëert, hoe meer de echt fundamentele mensenrechten zoals de vrijheid van meningsuiting in de verdrukking komen. Met de
antidiscriminatiewet geef je aan burgers claims tegenover hun medeburgers.
Nu kan elke burger zijn medeburger voor de rechter slepen: 'Ik krijg niet
waar ik recht op heb, u discrimineert mij'. Dat vernietigt de vrijheid in
een burgerlijke samenleving."
Een antidiscriminatiewet wil verhinderen dat de vrijheid van de ene die van
de andere vernietigt.
Storme :"De essentie van vrijheid is discriminatie. Alles wat het leven
zinvol en belangrijk maakt, berust in essentie op discriminatie:
vriendschap, trouw, liefde... Daar maak je keuzes waarvoor je geen
verantwoording verschuldigd bent."
We hebben het niet over wie je wel of niet tot je vriendenkring toelaat. Mag
een bedrijf volgens u aan een uitzendkantoor zeggen: 'Stuur ons geen
vreemdelingen'?
Bouckaert :"Ik vind het laakbaar, maar ik vind absoluut niet dat de overheid
daartegen moet optreden. Als zo'n bedrijf dat doet, snijdt het in zijn eigen
vlees. Ik ga ervan uit dat talenten zoals werklust vrij toevallig verspreid
zijn over rassen en geslachten."
Storme :"De overheid mag niet discrimineren, want zij heeft een monopolie.
De keerzijde daarvan is dat ze een strikte verplichting tot gelijke
behandeling van iedere burger heeft. Maar iemand die gewoon een van de vele
spelers is in de burgerlijke samenleving of op de markt heeft die
verplichting niet. Rechtsregels moeten door iedereen worden toegepast, over
moraliteit kun je van mening verschillen. Iets opleggen waarover
verschillende meningen bestaan, betekent dat je één moraal oplegt aan mensen
die er andere ideeën op na houden."
Maar het gaat niet over meningen opleggen, wel over het uitsluiten of
achterstellen van mensen op basis van afkomst, uiterlijk of geslacht,
kenmerken waar je als individu geen vrije keuze over hebt.
Bouckaert :"Integratie kun je niet juridiseren. Je moet het via de weg van
de vrijwillige actie doen, via voorlichting en overtuiging en eventueel met
collectieve afspraken. Ik ben een klassieke liberaal. De samenleving moet
vooral stoelen op individuele rechten en vrijheden, en de coöperatie tussen
mensen moet op basis van vrijwilligheid verlopen. En ik ben conservatief in
de zin dat ik vind dat die waarden moeten worden beschut tegen mechanismen
van social engineering."
Storme :"Als mensen niet aan de bak komen door vooroordelen die objectief
niet correct zijn, dan gooit een bedrijf inderdaad zijn eigen ruiten in. En
als het om objectieve gegevens gaat waar men geen schuld aan heeft, dan is
het aan de staat om mensen te compenseren voor hun achterstelling."
Bouckaert :"Dat doe je niet door een antidiscriminatiewet, maar door
minimuminkomens en zo meer."
Dus de staat moet de prijs betalen voor de vrijheid van bedrijven en andere
organisaties om te discrimineren?
Storme :"Maar wij zijn de staat. We betalen belastingen, we dragen bij tot
de sociale zekerheid. En u zult mij nooit betrappen op pleidooien voor
minder sociale zekerheid."
Bouckaert :"(lacht) Mij wel, maar goed, ik vind dat je inderdaad niet kunt
dulden dat bepaalde groepen zwaar gemarginaliseerd worden. Mensen kunnen
pech hebben en in een moeras verzeild raken. Ten tweede is het ook voor de
burgerij, om het zo te zeggen, niet verstandig om grote groepen mensen te
marginaliseren."
In welke zin tast een antidiscriminatiewet uw vrijheid aan?
Storme :"Het druist in tegen het recht op vereniging."
Bouckaert :"De loge discrimineert op basis van geslacht. Dat is nu net de
meerwaarde van zo'n vereniging, dat je daar eens kunt vergaderen zonder
vrouwen. U mag dat achterlijk vinden, maar dat moet mogelijk zijn in een
vrije samenleving."
Storme :"Het is een wetgeving die in het nadeel van alle groepen speelt. Dan
is ook een exclusief Marokkaanse vereniging verboden, net als een
organisatie die de deuren expliciet sluit voor mensen wier ouders niet
Vlaams zijn. In de mate dat je in de burgerlijke samenleving het recht op
discriminatie erkent, erken je ook verscheidenheid. Het zal u verbazen, maar
ik ben veel meer geïnteresseerd in vreemde culturen dan al de mensen die
zogezegd het multiculturele bevorderen. Ik probeer me als conservatief en
als anti-universalist juist in te leven in andere culturen en te begrijpen
waarom mensen anders denken.
"Ik tracht ook begrip te hebben voor het islamitische denken en de waarde
ervan in te zien, maar ik heb wel ernstige twijfels over het toelaten van
bepaalde zaken uit die cultuur op ons territorium. Op een territorium moet
je uniforme regels hebben, die voor iedereen gelijk zijn, een minimale
monoculturele sokkel. Dat wil niet zeggen dat ik geen begrip kan hebben voor
afwijkende regels. Alleen kun je de democratie en de burgerlijke samenleving
niet laten functioneren door iedereen volgens zijn eigen wet te laten leven
op hetzelfde grondgebied. Maar ik vind helemaal niet, en daarin verschil ik
grondig van mening met de neoconservatieven, dat we absoluut al onze waarden
aan de hele wereld moeten opleggen en daarvoor oorlog moeten gaan voeren."
Moet de overheid optreden tegen een dancinguitbater die Marokkanen weigert?
Bouckaert :"Ik vind dat niet netjes, maar ik zou het niet bestraffen. Wist u
trouwens dat allochtonen niet zozeer om racistische motieven de toegang
ontzegd wordt tot dancings en dergelijke gelegenheden, maar wel omdat ze de
genderbalans scheeftrekken? Zij brengen hun meisjes niet mee. En dat moet op
zulke plekken een beetje in evenwicht zijn om er een leuke dynamiek in te
houden. Dat vertellen mijn zonen mij, die helaas in de dancingfase zitten,
meer dan mij lief is."
We hebben al minder doorzichtige alibi's gehoord om mensen met een andere
huidskleur de deur te wijzen.
Dit zijn dus zeer verhelderende standpunten... maar of wij ons daar kunnen in vinden is natuurlijk een andere zaak... *GRIJNS*
...
Morgen : ...Boudewijn Bouckaert even toegelicht...
...
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
Vandaag gaan we verder met het ietsje groffere werk... Namelijk, het her & der nagaan, uitdiepen & uitpluizen van het achterliggende politieke gedachtengoed. Datgene wat er achter deze partij schuil gaat & waar deze partij voor staat.
Heeft de ″Kleine Man″ in het straatbeeld, de ″Jan & Mie Modaal″ dan zoveel baat bij een een partij als de LDD ?!...
...& Vooral, gaat het er ècht met deze partij voor iedereen er zoveel beter op vooruit gaan ?!... Of geldt dat slechts voor enkelen & "wie" wordt er in dat geval beter van... & nog belangrijker, wie zal weer eens de bonen vreten als deze partij aan de macht komt ?!...
...Wat met het programma van LDD ?!... Laten we even naar een promotiefilmpje kijken
"LDD Programmacongres " duur : 10:19 minuten ...
...
Op de site van de Linkse Socialistische Partij vonden we volgende commentaar & uitleg over enkele programmapunten van de LDD & we citeren deze tekst eventjes integraal...
...
donderdag 24 mei 2007
LDD: asocialer dan de liberalen, liberaler dan de sociaal-democraten
De Lijst-Dedecker stelt zichzelf voor als een mogelijk alternatief op de traditionele partijen. In feite krijgen we met Dedecker meer van hetzelfde: een neoliberaal besparingsbeleid gericht tegen de werkenden en hun gezinnen. Het is geen toeval dat Dedecker zelf jarenlang bij de VLD zat en zich aangetrokken voelde tot de N-VA. In de campagne van LDD domineert de persoon Dedecker.
Geert Cool, eerste opvolger op de Senaatslijst
De Lijst-Dedecker staat garant voor een uitgesproken neoliberaal programma dat gericht is tegen de belangen van de werkenden, werklozen, gepensioneerden,... Een beperkt overzichtje.
Ook voor LDD ging het Generatiepact niet ver genoeg. De partij wil dat voor het brugpensioen eerst de minimumleeftijd wordt verhoogd om nadien zelfs te worden afgeschaft. Een volledig pensioen kan pas na 40 jaar werken, met een aanpassing van dat cijfer naarmate de gemiddelde levensduur toeneemt.
De lijst van de Oostendse brulboei wil de werkloosheidsuitkering in de tijd beperken (tot 38 maanden) omdat dit volgens deze partij de enige methode is om de werklozen aan het werk te krijgen. Op het vlak van werkloosheidsuitkeringen wil de partij zowat de helft van het huidige budget zien verdwijnen.
Voor een graaitaks moet je zeker niet bij Dedecker zijn. Zijn partij verzet zich zelfs tegen een belasting op winsten vanop de beurs. Daarnaast wil de partij extra cadeaus voor het patronaat in de vorm van lastenverlagingen.
De sociale zekerheid moet worden afgebouwd voor de LDD. De middelen voor de sociale zekerheid moeten voor de partij niet zozeer uit arbeid komen, maar door indirecte belastingen. Dat zou uiteraard vooral interessant zijn voor het patronaat. Maar er zouden bovendien minder middelen zijn: besparen op de sociale zekerheid is dus gegarandeerd!
Privatiseringen zijn ook gegarandeerd met LDD. Zo moeten het openbaar vervoer en ook De Post (volledig) geprivatiseerd worden.Voorzien in openbaar vervoer is geen kerntaak van de overheid. Dedecker is als snelheidsduivel natuurlijk niet enthousiast over openbaar vervoer. Er is overigens niet veel dat als kerntaak van de overheid wordt gezien in LDD-kringen: Een aantal taken behoren altijd tot deze van de overheid, zoals de bescherming van de openbare orde en de veiligheid.
De voorstellen van de Lijst-Dedecker vormen een doortrekking van het neoliberale beleid dat vandaag reeds wordt gevoerd. Het sluit aan bij wat onder meer de VLD wil en verschilt amper van de programmas van andere neoliberale partijen zoals N-VA, CD&V of SP.a. Alleen doet Dedecker er steeds nog een schepje bovenop: nog net iets liberaler, net iets asocialer,...
...We hebben ons beperkt tot het vetjes afdrukken in 't rood & al dan niet onderlijnd... Gewoon een kwestie van de zaken wat duidelijk te stellen !! Nog enige verdere comment geven van onze kant, lijkt ons dan ook duidelijk overbodig. We zouden ons Jan & Mieke Modaal die hard & noest moet werken voor z'n centjes toch willen aanraden deze tekst toch meermaals eens bevattelijk te lezen & dus ook eens zéér goed na te denken vooraleer ze hun stem op deze partij uitbrengen !! Tenzij u ergens leest dat u als "Kleine Man" in de straat hier beter van wordt ?!... Wij vinden daar nergens iets over terug !!
...
Laten we dus eventjes dieper gaan graven, naar dat Rechtse Front, de Forza Flandria die we gisteren vernoemd hebben ...& We beginnen vandaag onze zoektocht bij de zo ~door de rechtse rakkertjes~ alom gehate krant De Morgen & we publiceren het ganse artikel maar meteen integraal...
...
De Gedachte
Tussenstand: Forza Flandria, of de zorg voor een frisse adem
Het leek een eendagsvlieg: VB-voorzitter Bruno Valkeniers die Lijst Dedecker met het aanbod verblijdt in een Forza Flandriakartel naar de kiezer te stappen. Dedecker zei neen (zij het, voor de goede verstaander, na enig nadenken) en daarmee lijkt dat plan dood en begraven. Voor de eerste en de laatste keer zullen we in deze kolommen Valkeniers gelijk geven bij zijn wat wanhopige verzuchting: "Het is met de Forza Flandria zoals met de 'progressieve frontvorming': hoe meer erover gepraat wordt, hoe verder weg het lijkt."
Gratis, zelfs haast onbetaalbare reclame voor Lijst Dedecker, die nu dankzij zijn grootste electorale rivaal aan de radicaal rechtse kant het aura krijgt van 'winnende coming man'. Gigantische averij en gezichtsverlies voor het VB (naar zijn kiezers) en Bruno Valkeniers (naar het kader van zijn eigen partij). Alle slechts lijkt herbevestigd: het momentum van het VB is voorbij, de twijfel sluipt in eigen rangen, ze moeten trucs als kartels uitvinden om de nakende electorale afstraffing (die ze blijkbaar zelf verwachten) te verdoezelen.
In 2004 stond het VB op het zenit van zijn electorale aantrekkingskracht, toen het eigenlijk de grootste Vlaamse partij was (alleen het Vlaams kartel was een tikje groter, maar dat was dan ook een verbond van twee partijen). In 2006 gaf Patrick Janssens Dewinter zijn eerste oplawaai, en nu zou godbetert Jean-Marie Dedecker het VB de genadeslag toebrengen. Uitgerekend Dedecker, de man die een levenslange vete met Verhofstadt en De Gucht kreeg door zijn aanhoudende oppositie over het cordon sanitaire: ook de recente politieke geschiedenis is grillig en zet zich via redelijk onvoorspelbare meanders verder.
Kortom, die 'Forza Flandria'-zaak is dus afgehandeld? Toch niet. Zij het niet nu, en niet zoals Bruno Valkeniers zich dat vandaag inbeeldt. Het model van Forza Flandria zal niet afsterven, omdat het intellectueel en politiek net zo aantrekkelijk is als dat van progressieve frontvorming (en om dezelfde reden is het zo moeilijk voor elkaar te krijgen: omdat het praktisch en (klein)-menselijk zo moeilijk te organiseren valt).
Alleen kent Bruno Valkeniers zijn klassiekers niet. Wie Forza Flandria wil kopiëren, heeft het best enige kennis van het origineel. Van Italië dus, waar Silvio Berlusconi met Forza Italia nu al jarenlang de belangrijkste factor in de sowieso zeer instabiele politiek is, maar tegelijk ook een van de minst voorspelbare.
Heeft Forza Italia gelijkenissen met het VB? Niet echt. Als er één partij in haar geschiedenis en opstellingen gelijkenissen kan vertonen met het VB, is dat de Alleanza Nazionale van Gianfranco Fini. Die partij ontstond in 1948 als Movimento Sociale Italiano (MSI), de openlijke erfgenaam van het fascisme. Er zijn gelijkenissen, naast belangrijke verschillen, tussen de MSI en de vroege Volksunie. Ook dat was de partij van vooral voormalige 'zwarten'; zeker in de beginjaren waren veel VU'ers voormalige leden of sympathisanten van Nieuwe Ordepartij VNV geweest. En net zoals Fini nooit heeft weggestoken dat zijn partij historische banden heeft met Mussolini, erkende Philip Dewinter een paar jaar terug dat het VB een erfgenaam is van het VNV van Staf De Clercq.
En Bruno Valkeniers is absoluut geen Vlaamse Berlusconi, maar heeft wel Fini-achtige trekjes. Ook die ziet eruit als een beschaafd man. Valkeniers heeft een verleden in het NSV, Fini was de jongerenvoorzitter van MSI. En Fini heeft zijn partij omgevormd. Hij was het die het MSI-verleden transformeerde tot Alleanza Nationale. De politieke opgave toen was vooral de discontinuïteit in de verf te zetten, komaf te maken met het fascisme als ideologie - al bleven er wel restanten.
Dat is een beetje de taak waarvoor Bruno Valkeniers nu staat bij het Vlaams Belang. Tot het Vlaams Blok zich na zijn veroordeling in 2004 transformeerde tot Vlaams Belang, ging het enkel om een naamsverandering. De partijleiding deed er alles aan om de continuïteit te beklemtonen. Frank Vanhecke zei toen dat "in hoofde van de partijtop niets was veranderd, dat hij er niet aan dacht om zich te excuseren of wat dan ook te herroepen". Dezelfde afkorting, dezelfde huisstijl, dezelfde kopstukken, en Gerolf Annemans die kwam verklaren dat het nieuwe VB "nog voldoende vuil moet zijn om aantrekkelijk te blijven voor het volk".
Het moet zijn dat Philip Dewinter iets verstandiger is dan een paar van zijn partijgenoten, want hij zag als een van de eersten in dat het tijd werd van koers te veranderen. Of tenminste van stijl: "het woord Ali Baba's zal ik niet meer gebruiken". Maar zelfs van inhoud indien dat nodig is om de macht te grijpen: "Als men het mij vandaag zou vragen, zou ik het 70-puntenprogramma niet meer kunnen of willen schrijven", zei hij al in 2003.
Dat is de operatie die Bruno Valkeniers blijkbaar aan het begeleiden is. Om met wie samen te gaan? Laten we de Italiaanse vergelijking even doortrekken. Als Valkeniers de evenknie is van Fini en het VB die van de Alleanza Nazionale, dan is de N-VA natuurlijk de Lega Nord van Vlaanderen. Maar de Vlaamse Umberto Bossi (een rol waarvoor Geert Bourgeois beter getypecast lijkt dan Bart De Wever) heeft alleszins tot de volgende verkiezing zijn kar gehecht aan CD&V en doet voorlopig dus niet mee - uitgerekend in het ooit zo katholieke Italië bestaat de christendemocratie niet meer.
Maar wie zit dan in de rol van Forza Flandria? Tussen haakjes: in goed Italiaans zou dat 'Forza Fiandre' zijn, maar in een land waar politici en journalisten ongegeneerd spreken over 'Pax Media' maalt men niet om een verbastering meer of minder.
Die rol komt eigenlijk alleen de derde speler toe op de Vlaams-nationalistische en radicaal-rechtse hoek: Jean-Marie Dedecker, van de gelijknamige partij. Natuurlijk zijn er verschilpunten te over op te sommen tussen Dedecker en Berlusconi. Te beginnen met de omvang van het kapitaal van de tweede, om maar iets te zeggen.
Maar tweemaal gaat het om BV's die pas op latere leeftijd voor politiek kozen. Die eerst landelijke bekendheid, zo niet populariteit genoten via de sport - Dedecker als judocoach, Berlusconi als eigenaar maar ook redder van AC Milan, een voetbalclub die op zijn retour was en pas sinds Berlusconi's intrede echt succesrijk werd. Hun politieke opstelling ligt ook dicht bij elkaar. In zijn magistrale Berlusconibiografie The Sack of Rome legt de Amerikaanse journalist Joachim Stille uit hoe essentieel het antimarxisme en het antisocialisme zijn in het denken van Silvio Berlusconi. Wie Jean-Marie Dedecker of naaste raadgevers als Boudewijn Bouckaert een beetje kent, weet dat zij onvermoeide antisocialisten zijn, een essentieel element in hun in uiterst liberale, zo niet libertaire programma.
Toen Berlusconi in de politiek ging, was zijn centrale boodschap: "Genoeg van de oude politiek. Wij willen een andere, nieuwe en eerlijke politiek. Wij zijn het Italië dat redt, niet het Italië dat steelt. Wij zijn het Italië van de respectabele mensen tegen het Italië van de oude partijen."
Het is een discours van veiligheid en fatsoen dat ook Lijst Dedecker voert. Hier geen achterban die deels uit skins bestaat, zoals bij het VB. In Antwerpse wijken als die rond het Sint-Jansplein heeft het VB ook een working class hero-gehalte. Dedecker, zelf een voormalig kantoorhouder bij een bank, is veel meer de man van de middenklasse. Hier geen heimwee naar een programma met ranzige kantjes en politici met vuile uitschuivers, die Gerolf Annemans zo essentieel achtte. Lieve Van Ermen (arts), Jürgen Verstrepen (mediaman), Mimount Bousakla (ex-bankbediende), ex-VLD'ers als Stef Goris en Peter Reekmans, het is keurigheid alom.
Ze zouden allemaal moeiteloos de electorale richtlijnen van Berlusconi voor zijn eigen troepen kunnen onderschrijven. Die waren niet echt ideologisch, maar luidden zo: "Zorg voor een frisse adem. Zorg ervoor dat je altijd een zakdoek bij je hebt om je handen af te drogen. Als je een openbaar toilet gebruikt en het is vies, maak het dan schoon, anders denken de mensen die na je komen dat jij het hebt bevuild." Maar ook: "Onthoud dat herhaling altijd werkt. Herhaal steeds dezelfde toespraak. De mensen die je op televisie zien hebben gemiddeld alleen hun middelbare school afgemaakt en waren wellicht niet de beste van de klas."
Versta: je kunt wel 'Forza Flandria' heten, maar mekker niet van het begin tot eind over de splitsing van B-H-V, praat over tastbare zaken. Net zoals die merkwaardige persmededeling van LDD vorige week, heel rustig, zelfs zakelijk van toon, over wat nodig was om de visserij te redden. Wij begrepen niets van de daarin beschreven technieken, maar de reders en vissers tot wie Dedecker zich richtte des te meer. Dat is Jean-Marie Dedecker ook wel: een visser van sympathie, en van stemmen.
Of er ooit een Forza Flandria komt, is lang niet zeker, maar als er een komt zal het de volgende jaren wellicht niet zonder LDD zijn. Zelfs bij het VB lijken ze dat te beseffen. En laten we het Italiaanse voorbeeld nog even doortrekken. Bij de jongste verkiezingen was er ook geen Forza Italia of Alleanza Nazionale meer. Beide waren samengegaan tot 'Il Popolo della Libertà', 'Het Volk van de Vrijheid'. Dat klinkt al zeer liberaal. Boudewijn Bouckaert wrijft nu al in zijn handen, en wie weet Bruno Valkeniers ook.
...Wat vindt trouwens iemand als Filip Dewinter van iemand als Jean-Marie Dedecker ?!...
"Actua-Exclusief: Filip Dewinter over Jean-Marie Dedecker" duur : 12:56 minuten TV-uitzending - eind 2006
...
Op de site van het Anti-Fascistisch Front vonden we dan weer een zeer mooie bijdrage over Jean-Marie Dedecker & zijn LDD, een bijdrage die zij zelf haalden bij ene Luc Sanders en we citeren even :
"Luk Sanders schreef een lezenswaardige bijdrage over de Lijst Dedecker voor het in juni te verschijnen boek Politieke ideologieën in Vlaanderen, bijdrage die donderdag als opiniebijdrage verscheen in De Standaard. We focussen in het deel dat we hier overnemen op de gelijkenissen en verschillen met het VB."
...& wij voegen daar meteen de uitstekende bijdrage aan toe :
Luk Sanders: Toen Karel Dillen destijds benoemd werd tot 'voorzitter voor het leven' van het Vlaams Blok was het parlement te klein. 'Ondemocratisch!' werd overal terecht gescandeerd, want een volwaardige democratie calculeert individueel menselijk falen in. Gegarandeerde macht corrumpeert en daarom moeten elites elkaar afwisselen, willen ze democratisch zijn. Maar is het voorzitterschap van Jean-Marie Dedecker democratischer? Uiteindelijk gaf Dillen de fakkel door aan Frank Vanhecke en een jaar later was Dillen vergeten. Zijn overlijden haalde amper het nieuws, ook al was zijn partij toen op een hoogtepunt. Maar door een partij op te richten die je eigen naam draagt, ben je sowieso de feitelijke voorzitter voor het leven. Jean-Marie geniet wel verzachtende omstandigheden; hij had namelijk een moeilijke politieke jeugd. Ondanks zijn electorale successen bij de VLD werd hij geweerd uit de federale regering, uit de Vlaamse regering en uit het Oostendse schepencollege. In 2002 werd hij door de VLD drie maanden geschorst en in 2006 buiten geschopt om vervolgens uit de N-VA geschopt te worden. De kansarme politicus wilde een patroon doorbreken, dat is begrijpelijk Maar daar is de politiek niet mee gediend en zijn eigen partij evenmin. Alleen Dedecker zelf vaart er wel bij.
Iemand die een politieke partij opricht en haar naar zichzelf noemt, acht zijn persoonlijk belang (inclusief voorzitterspostje) belangrijker dan dat van zijn partij. Onder normale (democratische) omstandigheden staat een voorzitter onder druk als zijn partij verliest, maar niet bij Dedecker. Als Lijst Dedecker haar voorzitter om welke reden ook zou afzetten, verliest ze haar ziel. Maar als Dedecker zelf plots zin krijgt in een zotte career move - hout hakken in Canada of zo - en de partij verlaat, dan kan hij dat natuurlijk perfect. Alleen ziet de toekomst van de partij er dan even troosteloos uit als die van Lijst Pim Fortuyn na de moord op haar voorzitter. Dan staan de partijleden daar met hun mond vol tanden. Omwille van haar naam kan de partij dus niet zonder Dedecker, maar Dedecker wel zonder de partij. ( ) Dedecker trekt van leer tegen de monarchie omwille van de macht door geboorte en de macht voor het leven. Maar sinds de geboorte van zijn partij, en zolang Dedecker en zijn partij volwaardig leven, ligt de partijmacht geconcentreerd in de figuur van koning Dedecker.
Maar ook met de subnaam van de partij schort wat Een kleine vierhonderd jaar geleden opende René Descartes zijn magnum opus Discours de la Méthode als volgt: 'Het gezond verstand is het best verdeelde goed op aard. Want eenieder meent er zo goed van voorzien te zijn dat zelfs diegenen die in andere zaken het moeilijkst tevreden zijn te stellen er gewoonlijk niet meer van willen dan ze al hebben'. 'Gezond verstand' is hét argument voor mensen met veel opinies en weinig argumenten. En voor Dedecker is het gewoon een synoniem voor zijn eigen gedacht. In die zin had hij ook gelijk toen hij zei dat al zijn partijleden gemeen hebben dat ze gezond verstand hebben. Het zijn mensen die bij gebrek aan eigen mening klakkeloos zijn gedacht - het gezond verstand - overnemen. Haast iedere politicus probeert zijn politieke ideeën niet als politieke ideeën voor te stellen. Ofwel zijn het feiten ('ik stel enkel vast') ofwel is het 'gezond verstand'. En Dedecker doet er alles aan om te verloochenen wat hij is: een politicus. Na de wedstrijd schudden atleten mekaar de hand en na het politiek akkoord steken 'polletiekers' mekaar een mes in de rug, aldus Jean-Marie. In de sport gebeurt alles fair en in de politiek is alles laf. De LDD-ideologie heeft wel meer nuance en diepgang dan het kleuterniveau van George Bush of van Vlaams Belang . LDD is rechts-liberaal. Dat wil zeggen dat het vrijheidsideaal zo ver gaat dat een blanke, gezonde, rijke, hooggeschoolde, succesvolle, zelfstandige 'man' van middelbare leeftijd er doorgaans beter bij vaart dan een zieke, allochtone oma. Maar dat is de karikatuur, zoals die van iedere ideologie bestaat. Het rechts-liberalisme is niet de meest sociale ideologie, maar LDD is niet racistisch en ook niet extreem asociaal.
( ) Dedecker draait ondertussen al een hele tijd mee in de toppolitiek, maar nooit toonde hij zich als iemand die kan samenwerken met andersdenkenden. En aangezien hij de partij belichaamt hebben we, na Vlaams Belang, nu weer een significante partij die geen beleidspartij is. En gezien de electoraal succesvolle toekomst die LDD voorspeld wordt, levert dat eens te meer een democratisch probleem op. Inhoudelijk is LDD geen extremistische partij, maar door dat toenemende electorale gewicht van die onverzoenlijke partijen, verkleint het gewicht van de beleidspartijen. Het gevolg is dat belangrijke beleidspartijen steeds meer verplicht worden om allemaal samen in zee te gaan (zoals momenteel in de Vlaamse regering). En zodra de sleet zit op zo'n tripartite, is er geen alternatief mogelijk. Er zijn kortom steeds minder mogelijkheden om de elites te laten roteren, wat zo broodnodig is voor de democratie. Intern wordt de rotatie van de macht verstoord omdat de gelijknamige voorzitter de hele partij incarneert en aangezien die voorzitter het monopolie meent te hebben op het gezond verstand, beperkt hij bovendien de mogelijkheden opdat beleidspartijen mekaar kunnen afwisselen.
In een reactie gisteren in De Standaard schreef Rudi De Kerpel, die enige bekend geniet nadat hij als ondernemer herhaaldelijk op de televisie verscheen in debatten opgezet door Jan Van Rompaey, lid van het LDD-partijbureau, dat er in de LDD flink gedebatteerd wordt. Het zou er nog aan mankeren met de verzameling van persoonlijkheden daar. Maar dat neemt niets weg van de cruciale rol van Jean-Marie Dedecker en de vaagheid van de notitie gezond verstand.
Zo... dàt plaatje is intussen ook alweer wat duidelijker... & laat weinig aan illusies over !!
...
MORGEN : ...kijken we eens van naderbij ″wie″ ~er als personen~ & ″wàt″ ~er van gedachtengoed & ideologie~ achter de LDD steken...
...
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
Jean-Marie Dedecker, een portret... : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XVI
Omdat alle goede dingen & aldus ook alle kwade dingen uit 3 bestaan, zullen we vandaag de derde component van de zogenaamde Forza Flandria wat besnuffelen & ontleden...
Zoals u wellicht als pientere lezer reeds opgemerkt zult hebben aan de hand van de foto van hiernaast... Ons onderwerp voor vandaag is niet minder dan Jean-Marie Dedecker...
...& We gaan het ons om te beginnen, hier niet al te moeilijk maken omdat er anderen dat al blijkbaar beter gedaan hebben dan dat wij het ooit zouden kunnen doen. We beginnen met onze eerste vondst op het grote world wide web, de geheel aan hem gewijde 44 minuten durende panorama-uitzending die uitgezonden werd begin 2007...
...& We zetten er maar gelijk integraal de tekst bij die we bij onze vondst aantroffen...
"Brulboei van de Noordzee, nestbevuiler en ruziemaker, populist en opportunist, het zijn maar enkele van de omschrijvingen van Jean-Marie Dedecker, het enfant terrible van de Belgische politiek. Na eind vorig jaar uitgespuwd te zijn door het politiek establishment heeft Jean-Marie Dedecker beslist om dan maar op zijn eentje een politiek project op te starten. De 'Lijst Dedecker' biedt zich in juni aan de kiezer aan. Maar gaat het echt om een soloproject van Dedecker, fatsoenlijk-rechts, een alternatief voor het Vlaams Belang of heeft Dedecker al een kartel met het VB in zijn achterhoofd als verborgen agenda? Panorama volgde Dedecker gedurende de maanden van voorbereiding van zijn partij. Een unieke kijk achter de schermen van de 'Lijst Dedecker', een verhaal over idealisme, pragmatisme, over politiek, vriendschap en verraad."
MORGEN... wie anders dan Jean-Marie Dedecker & zijn LDD !!...
...
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
Bart De Wever & 'Weg van België', een portret... : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XV
We hebben misschien dan wel een slecht karakter, maar diep vanbinnen zit er toch nog wel een koekebroden hart... dus slecht van inborst zult u ons toch alsnog niet kunnen noemen... Ten bewijze daarvan laten we u "Weg van België" ~duur 79 minuten~ zien. In deze uitzending krijgt u een portret te zien van Bart De Wever.
Op Canvas vonden we alsnog deze comment : Documentaire over separatisme en de eenheid van België. In Weg van België reizen de journalist Marc Reynebeau en de politicus Bart De Wever, twee historici, door het land om de Waalse en Vlaamse eigenheid, tegenstellingen en conflicten te onderzoeken.
...& Daar waar wij 'm vonden ~de overigens integrale versie~, stond de vermelding : Vlaams Politicus en Vlaams Nationalist Bart De Wever (Nieuw Vlaamse Alliantie) en historicus en Belgicist Marc Reynebeau trekken in een roadmovie door "de puinhopen" van Wallonië en Brussel. Staat België op barsten of wordt De Wever in pek en veren terug naar Vlaanderen gestuurd ?
Zeg nu zelf... zijn we nu goed of goed ?!...
Wat comment betreft... daar onthouden wij ons van, de beelden spreken immers voor zich...
"Weg van België" - duur : 79 minuten Canvas-uitzending van juni 2007 & herhaald op zondag 20 juli 2008 laatstleden
...
Als tweede beeldfragment laten we u kijken naar : het debat tussen Filip Dewinter (Vlaams Belang) en Bart De Wever (N-VA).
"Bart De Wever vs. Filip Dewinter nav de verkiezingen" duur : 19:33 minuten VTM-uitzending
...
MORGEN... wie anders dan Jean-Marie Dedecker & zijn LDD !!...
...
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
De N-VA, progressief of oerconservatief - Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XIV
Wij kunnen het in al onze slechtigheid natuurlijk ook niet nalaten om in het voorlaatste deel van onze beschouwing over de N-VA toch ook wel eens zijdelings te wijzen op het "moreel gekrakeel" van Bart De Wever... We kunnen het met de beste wil van de wereld ook niet anders omschrijven...
We hoorden hem zo her & der bezig, lazen zo hier & daar een "levensbeschouwelijke" uiteenzetting van z'n hand... & eerlijk gezegd, we vinden hem ~wat~ saai & ...vooral zéér oubollig... & zelfs behoorlijk wereldvreemd... Het summum van die oubolligheid, of noemen we 't een oerconservatisme vinden we terug in z'n beschouwing over de veranderde samenleving sedert de jaren '60... "de ravage na de seksuele revolutie" zoals ie 't zelf omschrijft...
We geven dit artikel weer, het verscheen op 26 mei 2008 in de Krant De Morgen in de rubriek De Gedachte...
...& Uiteraard, naar goede gewoonte citeren we dit voor u integraal...
...
De Gedachte
De ravage na de seksuele revolutie
Bart De Wever over de veranderde samenleving sinds de jaren zestig, met de evolutie van de seksuele moraal als voorbeeld
Bart De Wever is voorzitter van de N-VA.
De inmiddels zo goed als vergeten Italiaanse schrijver, dichter en regisseur Pier Paolo Pasolini - een linkse provocateur en communist, tot hij wegens zijn homoseksualiteit uit de partij werd gezet - vatte de rellen in het kader van mei '68 treffend samen: studenten, zonen van bourgeois, die met stenen gooien naar politieagenten, zonen van arbeiders. De bekende historicus en marxist Eric Hobsbawm geeft in zijn magistrale boek The Age of Extremes geen grote betekenis aan het studentenoproer.
Hij wijt het in hoofdzaak aan het toevallige overaantal van jongeren ten gevolge van de baby boom, een generatie die bovendien voor het eerst de luxe had zich te kunnen vervelen. 'Quand la France s'ennuie', titelde Le Monde zeer profetisch op 15 maart 1968. Over het soort ideologische kretologie dat de voortrekkers van deze nieuwe generatie uitstootte, sprak Nobelprijswinnaar literatuur Anatole France lang voordien al een wondermooie frase: 'Ils se croient neufs pour le monde alors qu'ils ne sont que jeunes dans le monde'.
Buiten de holle slogans van toen is er bijzonder weinig van blijven hangen. Duurzame ideeën of leesbare teksten werden er door de soixante-huitards nauwelijks geproduceerd. Zoals meesterlijk bezongen door Jacques Brel in 'Les bourgeois', sloten de meelopers van die generatie zich na hun studies aan bij het establishment. De Franse professor Jacques Lacan, die er in 1968 nog door de autoriteiten van beschuldigd werd een subversief element te zijn omdat hij openlijk uiting gaf aan zijn sympathie voor de studenten, voorspelde trouwens in 1969 al dat dat zou gebeuren.
Zij die in het volwassen leven toch volhardden in het nieuwe linkse discours werden in het beste geval gauche caviars (het hart links, de portefeuille rechts), in het slechtste geval veroordeelden ze zich tot een politiek marginaal bestaan in partijen als Amada en consoorten. Eigenlijk is het dan ook jammer dat de talrijke terugblikken veertig jaar na mei '68 focussen op het concrete gebeuren en op de hoofdrolspelers in dat jaar, die al bij al geen buitengewone historische betekenis hebben.
Mei '68 is nochtans wel bijzonder relevant, maar dan als verzamelnaam voor de ingrijpende ommekeer die de Westerse samenlevingen sinds de jaren zestig hebben gemaakt. Belangrijkste kenmerk daarvan is het steeds sneller wegsmelten van de sociale normering die gebaseerd was op de traditie van het christendom. God in West-Europa door de voordeur werd weggejaagd (en Allah werd ironisch genoeg langs de achterdeur binnengelaten), maar kwam er niemand om zijn plaats in te nemen. Sociale normering werd afgedaan als betutteling en bevoogding, zaken die de mens alleen maar belemmeren om vrij en gelukkig te zijn. Geen oordeel vellen over het gedrag van anderen, dat geldt vandaag zowat als het toppunt van een gezonde moraliteit.
De impact van deze evolutie op onze samenleving is nauwelijks te overzien. De onvermijdelijke opvulling van het vacuüm van de sociale normen door juridische normen kleurt alle facetten van ons samenleven. Hoe meer de mens zich bevrijdt van sociale normen, hoe meer hij zich immers paradoxaal genoeg moet laten bevoogden door de staat om alles te regelen wat het individu overstijgt. De samenleving als optelsom van unieke klanten bij een tot falen gedoemde overheidswinkel, maakte de mens dan ook vrijer noch gelukkiger. Toch niet als we de statistieken volgen van de laatste veertig jaar over het aantal echtscheidingen, over het aantal volwassenen en kinderen met psychologische problemen, over het gebruik van geneesmiddelen, over de verslaving aan drugs, over agressie in de omgang met elkaar, over het aantal zelfdodingen, en meer.
De wil tot absolute vrijheid voor het individu mondde uit in een levenswijze die zelf de garantie voor daadwerkelijke vrijheid vernietigt, namelijk de gemeenschap met haar zeden en gewoonten. Nergens is dat proces verder gevorderd dan in de seksuele moraal. Wie niet wil doorgaan als kwezel, moet aanvaarden dat de seksuele vrijheid van het individu enkel kan begrensd worden door de seksuele vrijheid van een ander individu. Wat gisteren taboe was, is vandaag bespreekbaar en wordt morgen volksvermaak op televisie. Weg met reactionaire begrippen als goede smaak, geheimzinnigheid, diepgang en terughoudendheid. Het geluk ligt immers in meer seks en het (stilaan hopeloos) zoeken naar taboes om te doorbreken. De ravage die deze evolutie aanrichtte op relationeel vlak is, zoals steeds, het grootst bij de lagere sociale strata. De elite past nu eenmaal zelden op zichzelf toe wat ze aan de massa propageert.
Een samenleving waar men het idee moet lanceren dat jonge koppels best een engagementsverklaring zouden tekenen om hen eraan te herinneren dat ze verwekte kinderen ook behoren op te voeden, heeft behoefte aan een ethisch reveil. Een dat niets te maken heeft met het afplakken van blote borsten of het censureren van vieze prentjes, maar een dat ons terugbrengt naar de wijsheid van Edmund Burke dat het in de eeuwige aard der dingen is vastgelegd dat mensen die geen maat houden niet vrij kunnen zijn.
Het hoeft dus geen betoog, noch een verduidelijkend tekeningetje, dat Bart De Wever hiermee een aantal reacties ontlokt... & niet alleen bij ons...
Als wij hierop iets zouden moeten zeggen... Persoonlijk zouden wij als etiket op deze beschouwing, een bekrompen kleinburgerlijke visie durven te kleven... maar wie zijn wij nietwaar...
...& Na z'n stukje gelezen te hebben zouden we ook kunnen zeggen dat Bart De Wever ~mochten we niet weten dat ie 38 jaar is~ reeds stokoud is te noemen & zowat mentaal rijp is voor 't pensioen met navenante activiteiten...
...& Qua objectief beschouwen van '68 zouden we durven te stellen, dat z'n "objectief zijn" in het beschouwen der dingen, jammer genoeg niet meer of niet minder uitdrukt dan "z'n subjectief mens-zijn" & wat simpelweg wil zeggen... we vrezen dat z'n kennis helaas enkel maar bestaat uit een ~tenslotte zeer beperkte & dan nog eens saaie~ academische kennis... maar zoals reeds gezegd, wie zijn wij om dit zomaar allemaal eventjes "GRATUIT" durven te beweren...
Maar terug naar wat ie schreef & naar wat op 27 mei 2008 verscheen in De Morgen... het antwoord van Caroline Gennez op zijn orakel & wel in dezelfde rubriek De Gedachte...
...& ook dit citeren wij voor u integraal...
...
De Gedachte
De Wevers gemoraliseer
Caroline Gennez wil relatietherapie terugbetaalbaar maken
Caroline Gennez is voorzitter van de sp.a.
Bart De Wever is een scherp analist en dat is niet anders in zijn bijdrage over de veranderende seksuele moraal (DM 26/5). Maar zoals altijd zet hij na de analyse zijn scherpe geest in de achteruitversnelling, om te kunnen terugkeren naar een idyllisch verleden waarin alles beter was.
In dit geval het Vlaanderen van de strikte sociale normering, "gebaseerd op de traditie van het christendom". De Wevers taalgebruik heeft het voordeel van de duidelijkheid. Hij heeft het over normen en gelukkig niet over waarden. Normen zijn afspraken die wisselen in ruimte en tijd. Ze zijn per definitie veranderlijk. Het heeft dus weinig zin te jammeren dat de sociale normering van toen "weggesmolten" is.
Elke historicus zal kunnen verduidelijken dat die processen zich voortdurend afspelen in elke samenleving en elk tijdsgewricht. We moeten ons dus niet zozeer afvragen naar welke normen we terug moeten keren, maar welke waarden we in het moderne Europa belangrijk vinden en welke afspraken we met elkaar willen maken. We mogen dus als progressieven niet bang zijn deel te nemen aan het moderne normen- en waardendebat.
Het is inderdaad juist dat koppels en gezinnen in de periode na '68 anders geworden zijn. De Wever wijt dat aan de seksuele moraal van een verveelde linkse jeugd, wat me overigens heel kort door de bocht lijkt. Hij vergeet onder meer de ontwikkeling van de wetenschap met de introductie van de anticonceptiepil en de emancipatiebeweging, die al heel wat langer bezig was dan de jaren zestig.
De Wever wil de complexiteit van de realiteit oplossen door terug te keren naar het traditionele gezin, waarin vader uit werken ging, moeder de strijk deed (en niet mocht stemmen) en de kinderen moesten zwijgen. Het spijt me, dat is geen oplossing maar moraliserend gezeur. Mijn partij wil dat de gemeenschap alle hedendaagse gezinsvormen ondersteunt. De Wever laat uitschijnen dat het traditionele gezin altijd bestaan heeft, terwijl het slechts over een korte periode in de twintigste eeuw gaat. En hij vertelt er niet bij welke diepe ellende er vaak schuilging achter de schone schijn van die goede oude sociale normering: op papier de eeuwige trouw, maar achter de gordijnen speelden er zich soms drama's af.
Vandaag hebben mensen gelukkig de vrijheid om hun gezinsleven naar hun eigen inzichten te organiseren. Wetenschappers wijzen er echter op dat er een contradictie is gegroeid tussen de echtelijke spil en de ouderlijke spil in een modern gezin. Voor de meeste ouders is de verantwoordelijkheid voor hun kinderen onbreekbaar, onaantastbaar en onvoorwaardelijk. En dat is maar goed ook. Maar in hun relatie kiezen moderne koppels veeleer voor persoonlijke ontwikkeling en authenticiteit én voor de kwaliteit van de relatie dan voor het louter voortbestaan van een huwelijk.
Onze wetgeving is echter niet aangepast aan die evolutie. Mijn partij wil niet terugkeren naar een rigide model, maar zoeken naar hedendaagse methoden om tegemoet te komen aan de noden van de moderne gezinnen. Nieuw samengestelde gezinnen hebben nog altijd niet dezelfde rechten als klassieke gezinnen en kinderen in co-ouderschap missen nog altijd voordelen die wel toegekend worden aan kinderen uit klassieke gezinnen.
Meemoeders en -vaders zijn volgens de wet zogoed als onbestaand, terwijl in realiteit duizenden mannen en vrouwen zich inzetten voor de kinderen van hun partner. Het wordt dus tijd in een grootschalig plan de wetgeving te screenen en er alle discriminaties uit te halen. Ook verouderde stigmata, zoals de vermelding 'gescheiden' op officiële documenten, moeten aangepakt worden.
Hoe mensen hun leven willen inrichten, is een privébeslissing. Of een warm en solidair gezin bestaat uit twee mannen, twee vrouwen, een man en een vrouw, mét hun kinderen, met geadopteerde kinderen, met kinderen uit vorige relaties of zonder kinderen mag voor de wetgever niets uitmaken. Betekent dat dat we geen enkele belangstelling mogen hebben voor de moeilijkheden bij moderne koppels? Zeker niet. Heel wat problemen kunnen allicht preventief aangepakt worden. Vandaag zijn relatiebemiddeling en relatietherapie al goed ingeburgerd. Helaas kosten zulke bemiddelingssessies handen vol geld, en worden ze niet terugbetaald. Alleen gegoede koppels kunnen zich dit permitteren. Ik ben er dus erg voor gewonnen om een wettelijk statuut uit te bouwen voor relatietherapeuten en bemiddelaars en de kosten van zulke bemiddelingen deels terugbetaalbaar te maken.
Ik ben ervan overtuigd dat zo'n aanpak meer zal bijdragen aan de ontwikkeling van een gelukkig gezinsleven dan de sehnsucht van De Wever naar de normen van een geconstrueerd idyllisch verleden.
En ook Paul Goossens liet zich in deze discussie niet onbetuigt, gezien zijn opininiestuk dat als antwoord op het stuk van Bart De Wever op 28 mei 2008 verschijnt in de rubriek De Gedachte van De Morgen... & wij citeren...
...
De Gedachte
Nous sommes tous des Juifs allemands, behalve in het Vlaanderen van Bart De Wever
Paul Goossens dient Bart De Wever van repliek
Paul Goossens is Europees journalist en voormalig hoofdredacteur van De Morgen.
Tot voor kort leek het erop dat Bart De Wever slechts één obsessie cultiveerde: Vlaamse onafhankelijkheid. Sinds maandag weten we beter. Voor de tweede keer in veertien dagen liet hij zijn licht over een gebeuren van veertig jaar terug schijnen. Hoewel de N-VA-voorzitter tot over zijn oren in de hete binnenlandse actualiteit zit, blijft hij zijn inspiratie in een ver verleden zoeken. De Wever moest in '68 nog geconcipieerd worden, maar hij heeft een emotionele band met dat jaar. Voor conservatieven, ongeacht of ze Frans, Nederlands, Duits of Engels spraken, was mei '68 altijd een bron van irritatie en ergernis. Die draad van rancune neemt De Wever opnieuw op. En nog maar eens overspeelt hij zich. Wat een min of meer intelligente afrekening met mei '68 had kunnen zijn, werd een simplistisch pamflet over het verval van de zeden en de noodzaak van een ethisch reveil. De propagandist van de morele verheffing en het Avondland rekende met de historicus De Wever af.
Bij elk 'jubileum' vinden de intendanten van het conservatisme, ongeacht of ze tot de linker- of de rechterzijde behoren, mei '68 opnieuw uit. Of liever ze fabriceren het. Hoe dat in zijn werk gaat, is onderhand bekend. Eén kreet van die geanimeerde tijd met zijn vele tegenstrijdige geluiden wordt tot in het absurde uitvergroot en vervolgens als de definitieve waarheid over dat tijdsgewricht neergelaten. Zo slaagde de rechtbank van het Groot Conservatief Belang erin de 'soixante-huitards' voor zowat alle kwalen en geneugten van de moderne tijd in beschuldiging te stellen. Op het strafblad kwamen onder meer: het geloof in de grote verhalen en de maakbaarheid van de samenleving, het ondermijnen van alle gezag en autoriteit, het infiltreren van de media, het ondergraven van de NAVO en het Atlantisch bondgenootschap, te marxistisch links, de vervreemding van de arbeiders van het socialisme, de verspreiding van aids, de promotie van het subversieve nihilisme en een wereld zonder kernenergie.
Normvervaging
In het herdenkingsritueel 2008 wordt '68 vooral normvervaging en bandeloosheid in de schoenen geschoven. Begin mei, in een gesprek met Het Laatste Nieuws, gaf de burgemeester van Leuven al een voorproefje van de 'grand cru' van 2008. Met één slogan, 'Het is verboden te verbieden', wordt '68 afgehandeld. Dat die slogan nooit in Leuven opdook en zelfs in Parijs een heel kortstondig leven leidde, het doet er voor Tobback niet toe. Je maakt je punt, ongeacht de feiten. Zo ook De Wever. Niet het wegsmelten van de poolkappen, wel het "wegsmelten van de sociale normering die gebaseerd was op de traditie van het christendom", mag de generatie van '68 op haar rekening schrijven. "Nergens", zo voegt hij eraan toe, "is dat proces verder gevorderd dan in de seksuele moraal". Als troubadour van het ethisch reveil moet je per definitie grof borstelen. De Wever doet het met verve. In navolging van het Vlaams Belang trouwens. Twee weken terug was het daar ook prijs, een herdenkingscolloquium over '68. Een debat over familie en gezin, normen en waarden en Alexandra Colen in een bekende rol, die van preutse tante.
Als '68 niet bestond, zouden Vlaamse ultra's en conservatieven het jaar opnieuw uitvinden. Het is de ideale springplank om het andere luik van hun politieke verhaal te slijten. Het niet-communautaire, maar o zo complementaire luik van de Vlaams onafhankelijkheidsmythe: de gedroomde samenleving van De Wever, Colen & co. Het is de wereld van Humanae Vitae en de periodieke onthouding, de wereld van voor de pil en de seksuele emancipatie van de vrouw, de wereld ook die de sociale normering - hoe verstikkend ook - in deemoed aanvaardde. Een wereld tenslotte met een flinke dosis God. "Sinds God in West-Europa door de voordeur werd weggejaagd", zo verzucht De Wever, "en Allah langs de achterdeur werd binnengelaten, kwam er niemand om zijn plaats in te nemen." Dat ruikt naar Samuel Huntington en zijn botsing van de beschavingen. De hang naar kruistochten, het zit er bij de christelijke padvinders en conservatieven ingebakken. Ongeacht of ze in Washington dan wel in Berchem bij Antwerpen wonen, over Irak praten of over '68 schrijven.
Dat de Vlaamse nationalistische rechterzijde een rekening met '68 moet vereffenen, spreekt voor zich. In die kringen heet het dat de linksen in '68 de strijd voor Leuven Vlaams kaapten en een hele generatie besmetten. Inderdaad, in '68 werden ook de nationalisten langs de voordeur buitengezet. Als Tobback het zich veroorlooft om middels één kreet met '68 af te rekenen, mag ik het omgekeerde proberen. In tegenstelling tot die van Tobback is het geen slogan die plots in een hoek van een Parijse aula opdook, de wereld rondging en vervolgens in het museum van '68 verdween. "Nous sommes tous des Juifs allemands" werd dagenlang in heel Frankrijk gescandeerd en stond haaks op het nationalistische 'wij', ongeacht of het Frans, Vlaams of Duits was.
De nationale staten met hun obsessie voor grenzen, territoria, homogene cultuur en exclusief burgerschap werden de wacht aangezegd, tegelijkertijd werd de recente Europese geschiedenis met haar genocide, totalitarisme en zelfdestructie gevaloriseerd. In Leuven werden in het midden van de jaren zestig slogans geroepen die de negatie waren van het "nous sommes tous des Juifs allemands". "Walen buiten" dus. Dat was het erfgoed dat de Vlaamse beweging, die bekrompen krabbenmand van nationalisme en katholicisme, een nieuwe generatie meegaf. Nauwelijks een kwarteeuw na de Holocaust... Als het "Walen buiten" in januari '68 niet meer gehoord werd, is het ondanks de Vlaamse beweging, ondanks de Vlaamse commentatoren, ondanks de Vlaamse burgerij en de politieke vaders van De Wever. Van hen kregen we alleen tegenwerking, want de strijd moest zuiver blijven.
Veertig jaar later zijn de nationalistische herauten van het ethisch reveil nog altijd op revanche uit, ook al omdat het een match met inzet is. De strijd omtrent de definiëring van het Vlaamse 'wij' gaat nog altijd door. Terloops bijna laat De Wever in zijn kaarten kijken. "De gemeenschap met haar zeden en gewoonten" wordt tot enige garantie van de daadwerkelijke vrijheid van het individu uitgeroepen. Niet echt origineel. Al in 1774 haalde de Duitse predikant Johan Gottfried Herder de 'Volksgeist' uit de kast. Een uitvinding die de Duitse romantiek en het nationalisme oppookte, de Europese burgeroorlogen op gang trok en, aldus Alain Finkielkraut, "de ondergang van het denken" inluidde.
U begrijpt naar alle waarschijnlijkheid dat we hier geen verdere commentaar op geven...
Maar wat niet wegneemt dat er intussen ons nog één ding behoorlijk zwaar op de maag ligt... Met name : We zagen in het eerste deel van onze beschouwing van de N-VA "De N-VA - Omstreden of niet ?!... : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XII" dat Bart De Wever in z'n ″jonge & woeste″ jaren eventjes ″flirtte″ met ~het gedachtengoed van~ ″Nieuw-Extreem-Rechts″... & voor alle duidelijkheid, ″flirtte″ is in dit geval onze zéér beleefde ″omschrijving″... om het kind dan toch maar een naam te geven... & eerlijk gezegd, we zijn ″blij″ dat het daarbij gebleven is... want, het zal u als lezer van onze beschouwingen reeds opgevallen zijn dat we het NIET & wel op géén enkele manier kunnen vinden met zowel dàt Oude &/of dàt Nieuwe Extreem-Rechtse gedachtengoed...
Màààrrr & nu komt het dus... Als Bart De Wever & de N-VA niets met ″Oud″ of ″Nieuw″ Extreem-Rechts te maken heeft... What The Fuck doet dan iemand als Bob Maes gezien zijn oorlogsverleden & zijn verleden bij de VMO~Vlaamse Militanten Orde~ bij de N-VA ?!...
...& Als daar géén banden meer mee zijn &/of als daar definitief mee gekapt werd ~& dit geldt zowel met organisaties als de VMO als met het àndere Extreem-Rechtse gedachtengoed~waarom vinden wij dan nergens iets terug wat er op wijst dat er wel degelijk afstand genomen is & wordt van dit gedachtengoed ?!... Want, we merken anderzijds dat er toch wel ″goede & vlotte″ contacten onderhouden worden met de VVB (Vlaamse Volksbeweging) & het Vlaams Belang, zoals bij de autokaravaan die op 23 juli laatstleden door de Vlaamse Rand van Brussel trok... Laat het ons duidelijk stellen : als wij niet geassocieerd willen worden mét, dan nemen wij heel duidelijk afstand & op z'n minst zulke afstand dat er onmiskenbare duidelijkheid is !
...& Verder... hoe men het ook draait &/of keert, wij blijven ons een hoop vragen stellen, eveneens het toch wel héél verdacht vinden, dat een organisatie als de VMOdie op 12 juni 1971 officieel ontbonden werd, nu in 2008, zijnde 37 jaar later nog steeds een volledig werkende site heeft & àlle schijn van "levend & wèl" vertoond !! Wij kunnen ons dus op géén enkele manier van de indruk ontdoen dat dit slechts allemaal uiterlijk vertoon is om de publieke opinie te misleiden. ...& Voor alle duidelijkheid, we beseffen terdege dat deze opmerking in de eerste plaats thuishoort in de hoek &/of de richting van het Vlaams Belang, waarvan we met quasi 100% zekerheid weten & kunnen zeggen dat deze nog steeds ~hoe kan 't anders~ in de Extreem-Rechtse Hoek te situeren valt... Vooralsnog geniet de N-VA het voordeel van de twijfel, wat niet wegneemt dat wij ~zoals reeds gezegd~ uitermate voorzichtig & toch wel ~behoorlijk~ wantrouwend blijven tot er een overduidelijk signaal komt die op het tegendeel wijst...
Persoonlijk durven wij te stellen dat als de N-VA zich niet in de uiterst rechtse hoek &/of met extreem-rechts wilt geassocieerd zien worden, dat zij er ten allen tijde dient over te waken welke ~politieke~ samenwerkingsverbanden &/of ~politieke~ kartels zij aan gaat, omdat dit mee bepalend zal zijn voor haar toekomst !
...
Morgen... een laatste maal Bart De Wever !!
...
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
"Bart De Wever vs. Joodse gemeenschap" duur : 2:02 minuten RTBF journaal 6 november 2007
...
"Bart De Wever beledigt joden" duur : 1:17 minuten persagentschap Belga
...
Eerlijk gezegd, we snappen zelf toch ook niet zo goed waarom Bart De Wever z'n uitlatingen in deze zaak niet voorzichtiger "gewikt & gewogen" heeft. Hij is tenslotte toch ook niet zomaar niet de eerste de beste te noemen, maar wel degelijk een beslagen historicus die maar al te goed "de gevoeligheden" van deze materie kent, of deze tenminste hoort te kennen... Het is ons inziens omwille van dit laatste feit ~hij weet als beslagen historicus immers beter !~ dat men hem dit kwalijk neemt. Zou het zwarte randje dan toch niet zo veraf zitten ?!...
...
We starten hierbij dus meteen met het debacle tussen Bart De Wever & Pierre Mertens waarvan de voorgaande gebeurtenis dus de aanleiding was. Naar aanleiding hiervan verschijnt er op 12 december vorig jaar ~2007~ in het weekblad Knack een interview met Pierre Mertens onder de ronkende titel "Misselijkmakend nationalisme". Waarin Bart De Wever & de N-VA door Pierre Mertens op dezelfde politieke lijn wordt gezet als het Vlaams Belang & Lijst Dedecker...
...& Wij citeren het hier natuurlijk voor u...
...
Misselijkmakend nationalisme
10/12/2007 11:00
België wordt bedreigd door een dodelijke crisis, maar het is nog niet te laat om de intolerantie te keren. In een scherpe opiniebijdrage over 'het land zonder eigenliefde' in Le Monde, doet schrijver en columnist Pierre Mertens, die dertig jaar geleden het begrip 'belgitude' muntte, een aanval op 'het misselijkmakende en zich radicaliserende nationalisme' in Vlaanderen.
Wie had u voor ogen toen u dit schreef?
Het Vlaams Belang, lijst Dedecker en de N-VA. Allemaal uiterste bedenkelijke, extreemrechtse vormen van nationalisme, die, van ver of van dichtbij, erfgenaam zijn van de collaborerende flaminganten in de Tweede Wereldoorlog. Ik betwist niet het recht van volkeren om voor zichzelf op te komen, maar wanneer het uiteindelijke doel etnische zuivering is, dan hebben we te maken met heel gevaarlijke varianten van het nationalisme.
U schrijft ook dat Bart De Wever, de voorzitter van de N-VA, een onversneden negationist is. Dat is een groot woord.
Ik heb mijn woorden zorgvuldig gekozen. Iemand die de verantwoordelijkheid van het Antwerpse, collaborerende stadsbestuur in de Jodenvervolging meent te moeten onderschatten, begaat een negationistisch misdrijf. Het is van dezelfde orde als wanneer Turken de Armeense genocide minimaliseren - dan spreek je ook van negationisme. Bart De Wever is bovendien historicus, dat maakt het dubbel erg. Overigens heeft Wilfried Martens me nu ook zijn broer, Bruno De Wever, leren kennen. Die moet je lezen, zei hij, die houdt er heel andere ideeën op na.
Hierbij een beperkt overzicht wat er sinds juli 2008 hierover in de pers & de media verscheen...
"Bart Dewever n'assume pas ses propos negationnistes" duur : 1:59 minuten La une - journaal
...
"Bart Dewever" duur : 3:47 minuten in een radiocommentaar
We keren terug naar Knack waar ons eerst geciteerde artikel in verscheen & waar het artikel ook naar verwijst...
...
Le Soir en De Wever blijven op ramkoers
08/07/2008 11:59
De krant Le Soir geeft schrijver en columnist Pierre Mertens gelijk als die stelt dat Bart De Wever een negationist is. Het gaat om de zoveelste aanvaring tussen de krant en de N-VA-voorzitter.
Mertens had De Wever eerder in het weekblad Knack een negationist genoemd. Dat gebeurde naar aanleiding van een opiniebijdrage die Mertens in de Franse krant Le Monde schreef en waarin hij uithaalde naar het "misselijkmakende en zich radicaliserende nationalisme" in Vlaanderen.
Mertens verduidelijkte daarop in Knack dat hij bij zijn bijdrage partijen als het Vlaams Belang, Lijst Dedecker en de N-VA voor ogen had. Hij noemde Bart De Wever een onversneden negationist.
Daarop diende De Wever bij het gerecht een klacht in tegen De Wever. (NVDR : dit laatst moet dus duidelijk Pierre Mertens zijn, maar zo hebben wij de tekst gevonden !) In een opiniestuk in Le Soir geeft de krant Mertens dinsdag gelijk. 'In een klank met Mertens zeggen wij: uw uitspraken waren negationistisch', aldus journalist Marc Metdepenningen.
Het opiniestuk komt er daags nadat bekendraakte dat het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (CGKR) zegt dat het juridisch niets kan doen voor Bart De Wever, die de Franstalige krant Le Soir beschuldigt van racisme in een aantal krantenartikelen. De Wever had daarover enkele weken geleden aangifte gedaan bij het centrum.
Maar De Wever wees er maandag op dat het CGKR Le Soir een waarschuwende brief heeft gestuurd. 'Daaruit blijkt dat het CGKR wel degelijk van oordeel is dat Le Soir in bepaalde artikelen over de schreef gegaan is'.
Naar aanleiding hiervan vinden we op het Lvb.net ...
...
CITAAT
Nous sommes tous des Pierre Mertens
(...) Het is een constante in de geschiedenis: de nationalismen (en de dictaturen die er uit voortvloeien) hebben er altijd naar gestreefd om de pers en de intellectuelen in de pas te doen lopen (...). Als historicus kan de NVA-kopman de kreten van de Duitse nationalisten niet ontkennen die in 1933 (...) boeken op de brandstapel gooiden (...). Deze keer is het de schrijver Mertens die voor zijn werken op de brandstapel wordt gezet. Wat Bart De Wever niet zint is dat een internationaal erkend geweten het heeft aangedurfd om hem te definiëren als wat hij was toen hij uitspraken deed over de Antwerpse Joden: een negationist. (...). Wij wensen dat de klacht van de heer De Wever voor een Assisenhof wordt gebracht zodat hij zelf met zijn ontsporingen geconfronteerd wordt. (...)
Le Soir noemt N-VA-voorzitter Bart De Wever negationist
Het conflict tussen N-VA-voorzitter Bart De Wever en Le Soir neemt onwaarschijnlijke proporties aan. Nadat De Wever bot ving met een klacht tegen Le Soir voor racisme aan zijn adres, speelt de Franstalige kwaliteitskrant nu pas echt de man. In een opiniestuk noemt Le Soir de voorzitter van N-VA een negationist.
Le Monde
De auteur van het artikel schaart zich achter schrijver en filosoof Pierre Mertens. Die noemde N-VA-voorzitter Bart De Wever begin december vorig jaar in een column in de Franse kwaliteitskrant Le Monde een "negationistische leider".
'Gratuit'
De Belgische schrijver uitte die beschuldiging van negationisme naar aanleiding van De Wevers uitspraken over de excuses van de Antwerpse burgemeester Patrick Janssens aan de joodse gemeenschap. De Wever noemde die 'gratuit', wat een storm van protest uitlokte in het hele land. Onder meer Karel De Gucht en zelfs kartelpartner CD&V eisten excuses van de N-VA-voorzitter. Enkele dagen later verontschuldigde De Wever zich inderdaad voor zijn uitspraak.
Di Rupo
Nu eist De Wever van zijn kant excuses, van Pierre Mertens. De Wever diede een klacht in tegen Mertens. "Ik wil dat Meneer Mertens zijn woorden intrekt, hij heeft me immers van een misdaad beschuldigd", zegt De Wever. Le Soir vraagt zich vervolgens af waarom hij politici als Di Rupo - die hem in het oog van de storm ook een negationist had genoemd - niet voor de rechter daagde. Waarop De Wever: "Dat was omdat zij slecht geïnformeerd waren en hun uitspraken deden in een verhit debat op televisie. Bij Mertens was dat heel anders, veel beredeneerder."
Mertens volhardt
Mertens volhardt in de boosheid en weigert zijn excuses aan te bieden. "Ik zie niet in waarom ik plots een bocht zou nemen en vandaag mijn excueses zou moeten aabieden", zegt Mertens. Le Soir noemt de woorden van De Wever nu ook negationistisch en wacht "vol ongeduld en sereen tot de onderzoeksrechter ook ons naar de gerechtelijke slachtbank leidt. De rechter heeft nu twee mogelijkheden. Ofwel geeft hij geen gevolg aan de klacht, ofwel verwijst hij de zaak naar het Assisenhof, " besluit Le Soir. In tijden van moeilijke communautaire onderhandelingen zal dit gekrakeel niet echt bijdragen tot een oplossing.
Na wat rond surfen vinden wij bij minorites.org daarover de volgende gebalde pagina... & we nemen deze pagina uiteraard integraal over hieronder, zodat er géén misverstanden &/of mythes zouden kunnen ontstaan. ...& uiteraard ~want dóór & dóór slecht als we zijn~ doen we dit natuurlijk in de originele taal... U moet maar Frans leren !! *GRIJNS*...
...
Belgique: Le pays qui ne s'aimait plus, par Pierre Mertens
Voici la tribune de Pierre Mertens, parue dans « Le Monde » le 7 décembre 2007. La Belgique est menacée d'une crise mortelle. Mais il est encore temps de renoncer à l'intolérance
Il y a une trentaine d'années, lorsque nous avons, le sociologue Claude Javeau et moi, forgé le concept de " belgitude ", nous étions bien loin de penser que cette boutade, via un clin d'oeil appuyé à Léopold Sédar Senghor et Sullerot, résisterait à l'épreuve du temps.
N'avions-nous pas voulu souligner seulement que, à la différence de maints représentants des générations antérieures, les savants et les artistes de la nôtre n'avaient plus forcément à prendre le chemin de l'exil pour se voir exister ? Qu'on accordait plus d'attention que par le passé à l'histoire sociale et politique d'où nous émergions ? Et que cela pouvait peut-être aller de pair avec ce que certains pédants appellent " un vouloir vivre ensemble " ? Qu'en reste-t-il aujourd'hui ?
C'est qu'on revenait de loin. On a beaucoup glosé sur le caractère artificiel d'une construction nationale ambiguë, conçue pour faire pièce à certaine Sainte Alliance et neutraliser les passions conquérantes des grandes puissances européennes (les calculs stratégiques du dénommé Talleyrand n'y avaient pas été pour rien).
Discriminée au sein d'un Etat qui s'était créé unitaire et francophone, la population flamande développa bientôt de grands espoirs d'inverser, lorsque l'occasion se présenterait, le rapport de force. Une partie non négligeable de celle-ci pactisa et collabora même avec l'ennemi durant l'Occupation, entre 1940 et 1945, pour assouvir son appétit de revanche. Et nous en recueillons encore, au demeurant, les fruits empoisonnés.
Une guerre sourde s'était déclarée entre les communautés linguistiques - et pourquoi ne pas dire : ethniques ? - qui ne s'apaisa, désormais, que par intermittence, pour faire illusion.
Il y a quelques mois, à peine, une édition spéciale qui passait sur la première chaîne de notre télévision nationale donna à voir l'éclatement du pays, à l'initiative des instances régionales flamandes. Scénario ingénieusement concocté pour que la plupart des téléspectateurs puissent, quelques instants, y croire. Il s'agissait, sans doute, d'une " fausse bonne idée ", si l'on veut bien penser qu'elle émanait d'un service public censé ne refléter que la vérité...
A la lecture de la presse d'aujourd'hui, on pourrait croire que la réalité n'est pas loin de dépasser la fiction. On s'immerge, à corps perdu, dans un lexique de nature quasi polémologique. Il n'est plus question que " de portes qui claquent au Parlement, d'ultimatums, de gaffes et de diktats, de compromis impossible, de risque de crash, de gifles, de viols et de camouflets, de coups durs et de coups bas, de bombes à retardement, de fractures et de point de rupture, de guerre de tranchée, de dramatisation autour de Bruxelles, d'agression politique et de passage en force, de riposte et de représailles... d'actes de belligérance sur tous les fronts ! "
Nul observateur de la scène locale qui ne lésine encore sur le recours aux superlatifs martiaux ou bellicistes. La raison de tout cet émoi cassandresque, de cette belliqueuse effervescence ? Plus de deux saisons passées dans l'enfer de la recherche, vaine, d'un gouvernement. Alors, pour interrompre la chronique d'un séisme annoncé, d'un divorce inéluctable, et empêcher in extremis l'avènement du pire, on appelle désespérément : un geste fort, un signe de bonne volonté, une restauration de la confiance dilapidée.
Quelque 35 000 personnes, dont 20 % de néerlandophones, marchent, un dimanche, dans les rues de la capitale, pour exprimer confusément cela. Non à l'initiative de partis ou d'hommes d'Etat, mais d'une simple citoyenne de Liège. Ce n'est pas énorme, c'est loin d'être négligeable. Des drapeaux tricolores fleurissent sur les balcons. Pour un rien, même des anarchistes se réveilleraient, pour un temps, patriotes.
Pendant ce temps-là, se succèdent en guise de samu providentiel, pour doter la nation d'un nouveau pouvoir exécutif : un informateur, un formateur, un négociateur, un démineur, un rapporteur, un explorateur, un facilitateur, un débloqueur, divers modérateurs, des réconciliateurs... Nous en passons, et des meilleurs. A se demander où sont passés, entre-temps, les électeurs : ces prétendus destinataires ultimes du message démocratique... Peu d'heurs, beaucoup de malheurs - et un certain déshonneur.
Rien n'y fait : on se livre, partout, à des concours d'épitaphes. Les nécrologies débordent. On diagnostique, dans un délire d'anticipation, l'encéphalogramme plat. La Belgique serait, pour la énième fois, bien morte. Alors, si, au lieu de parier sur le pire - ou de verser dans l'angélisme, ce qui revient au même -, on s'évertue à examiner froidement la situation, on se retrouve même à établir certains constats.
Au sud du pays, les francophones se sont suicidairement divisés et ne font guère d'efforts pour dépasser leurs démagogiques dissensions. Un pestilentiel climat de corruption y a régné presque impunément, et cela au risque insensé d'amoindrir la crédibilité de toute une communauté. On se serait bien passé de la mansuétude dont ont pu bénéficier certaines mafias locales.
Au nord, un nationalisme nauséabond s'est radicalisé, sans qu'on y prenne vraiment garde. L'installation - parfois fantomatique - d'un " cordon sanitaire " autour d'un club ouvertement xénophobe, sinon néonazi, n'empêchera pas d'autres partis, plus " présentables ", de s'unir pour former une entité totalement dévouée, par avance, à la scission du pays. Un seul parti, parmi eux, dirigé par un leader résolument négationniste, qui n'a envoyé au Parlement que six députés (sur un total de plus de 200), tient l'organe majoritaire, dont il est l'allié indispensable, par la barbichette, et de ce fait le pays tout entier. Ces gens-là réclament - entre autres - la division de la Sécurité sociale. Donc appellent de leurs voeux la fin de la solidarité nationale. C'est-à-dire de la nation elle-même.
La Belgique ne s'aime plus. Elle ne s'est jamais vraiment assez aimée. Un certain masochisme l'a toujours rongée de l'intérieur. Cette tendance à l'autodérision qui, à la fois, reflète son humour et son défaut d'arrogance, mais aussi nourrit ses tendances suicidaires. La voici littéralement désenchantée. Toujours aussi singulière et inventive. Mais moins fraternelle - c'est bien dommage. Son métissage, sa bâtardise même, faisaient d'elle une métaphore, une métonymie de l'Europe tout entière : une partie pour le tout. Un laboratoire que l'on venait visiter, de partout, pour percer les secrets du modèle paradoxal, improbable, que nous représentions.
Un legs irremplaçable. Il suffirait de renoncer à cette foncière intolérance dont se targue l'institution - au point que le droit des peuples à disposer d'eux-mêmes laisse la place au droit de l'Etat à disposer des peuples -, pour recouvrer un désir de Belgique. En attendant, on masque cruellement, de façon obscène, les besoins des gens, leurs inquiétudes socio-économiques et leurs soucis écologiques.
A quoi bon ce pays s'immolerait-il ? Il faudrait aussitôt en réinventer un, qui lui ressemblât.
Pierre Mertens, écrivain, philosophe et chroniqueur au « Soir », risque (théoriquement) de comparaître devant une cour d'assises à la suite d'une plainte pénale avec constitution de partie civile déposée par le président de la N-VA, Bart De Wever.
Lire : « Le pays qui ne s'aimait plus », la tribune de Pierre Mertens publiée dans Le Monde.
Cette plainte vise une tribune publiée dans les colonnes du quotidien français Le Monde le 7 décembre 2007. Dans cet écrit titré « Le pays qui ne s'aimait plus », Pierre Mertens désignait Bart De Wever, sans le nommer, comme « un leader résolument négationniste ». Interrogé par le magazine Knack du 12 décembre 2007, Pierre Mertens ajoutait qu'il « avait soigneusement choisi ses mots », expliquant qu'en déniant la collaboration des autorités communales anversoises lors des rafles de Juifs, Bart De Wever avait commis un délit négationniste.
En février, De Wever avait critiqué les excuses formulées par le bourgmestre d'Anvers, Patrick Janssens (SP.A) à l'adresse de la communauté juive pour l'implication des autorités de la Ville dans les rafles d'août 1942. De Wever avait qualifié ces excuses de « gratuites », prenant la défense des autorités anversoises de la collaboration, et accusant Janssens d'avoir ourdi un « coup politique » dans le seul souci de « lutter contre le Vlaams Belang ». Dans une lettre d'excuses, De Wever avait encore suscité l'indignation en prétendant qu'une « controverse » existait entre « les historiens qui se sont concentrés sur l'Holocauste », s'attirant ainsi une nouvelle volée de bois vert des partis démocratiques et de nombreux historiens.
Pierre Mertens, visé par la plainte pénale de De Wever, a reçu la visite de deux policiers judiciaires. Ils lui ont signifié que le président de la N-VA-A serait disposé à retirer sa plainte s'il recevait des excuses. « Je persiste et je signe. Je ne vois pas pourquoi j'irais m'offrir la palinodie de m'excuser aujourd'hui », nous a déclaré l'écrivain en présence de ses avocats Mes Bernard Maingain et Alain Berenboom. Selon lui, les propos de Bart De Wever sont en contradiction flagrante avec les conclusions du rapport de la Cegess dont le rapport « une Belgique docile » avait établi la collaboration active des autorités anversoises dans les rafles de Juifs en août 1942.
« Je veux que M. Mertens retire ses propos. Il m'a accusé d'un délit, c'est très grave. Je ne m'énerve pas facilement », nous a déclaré Bart De Wever. Elio di Rupo, comme Hervé Hasquin et d'autres politiciens, l'avait aussi taxé de négationnisme. Il ne les a pas poursuivis. « C'est parce qu'eux, ils étaient mal informés et ils dirent cela dans l'excitation des débats télévisés. M. Mertens, lui, a dit quelque chose qu'il a réfléchi », s'explique Bart De Wever. S'agissant d'une plainte au pénal, l'issue de la procédure est soit un non-lieu, soit un renvoi aux assises, car il s'agit d'un délit de presse.
Le « nationalisme démocratique » dont se revendique le président de la N-VA Bart De Wever ne tolère pas la critique, tant le débat d'idées, fût-il acerbe, peut se révéler ciguë dans les simplismes dont il abreuve parfois ses troupes.
C'est une constante de l'Histoire : les nationalismes (et les dictatures qui en découlèrent) ont toujours eu à cur de tenter de mettre au pas la presse et les intellectuels, cinquième colonne infiltrée dans leurs lignes de front idéologiques.
Après s'en être pris au Soir, taxé honteusement « d'incitation à la haine raciale », Bart De Wever entend maintenant traîner sur le bûcher judiciaire l'écrivain et philosophe Pierre Mertens. L'historien qu'est le chef de la N-VA ne peut ignorer les vociférations des nationalistes allemands de 1933 qui prétendaient purifier par le feu des autodafés les écrits qui ne leur convenaient pas et remettaient en cause leurs théories fumeuses : « Pour la communauté du peuple et une philosophie idéaliste, je remets au feu les écrits de Karl Marx, de Freud, de Brecht. Contre la trahison littéraire, pour l'éducation du peuple dans l'esprit de vérité, je remets au feu les écrits d'Erich-Maria Remarque », beuglaient-ils autour des flambées. L'écrivain Mertens passe cette fois-ci sur le bûcher avant ses uvres.
Ce qui ne convient pas à Bart De Wever, c'est qu'une conscience internationalement reconnue a osé le définir pour ce qu'il a été dans ses propos sur les Juifs d'Anvers : un négationniste. Mark Eyskens, le sage du CD&V, avait été plus loin en lui reprochant « d'utiliser des arguments de la littérature néonazie ». Les partis démocratiques, à l'unisson, avaient dénoncé son « négationnisme rampant » sans encourir les foudres de celui qu'ils côtoient poliment à la table des négociations institutionnelles.
Nous souhaiterions que la plainte de M. De Wever aboutisse devant une cour d'assises afin qu'il se retrouve lui-même confronté à ses égarements. Nous lui disons donc, à l'unisson avec Pierre Mertens : « Vos propos furent négationnistes. » Nous attendons avec impatience et sérénité le juge d'instruction que vous voudrez bien saisir pour nous mener, nous aussi, au bûcher judiciaire.
Bart De Wever a écrit vendredi dernier au Centre pour l'égalité des chances et la lutte contre le racisme, il demande d'ouvrir une enquête sur la publication dans Le Soir de quatre articles qui sont, aux yeux du patron du parti nationaliste flamand des « appels à la haine » violant la loi du 30 juillet 1981, contre les actes racistes ou xénophobes.
Bart De Wever pointe la « Une » du 23 novembre 2007, Un poison nommé N-VA, consacrée à une réunion des présidents des quatre partis de l'Orange bleue (CD&V, CDH, Open-VLD et MR) prévue par Yves Leterme, alors formateur, et annulée à cause des revendications de la N-VA, alliée du CD&V. De Wever estime que le titre le « diabolise », lui et son parti.
Il vise ensuite le Carnet du samedi 22 mars dernier. Intitulé Un plan tout bête pour sauver Leterme 3/4, il y était proposé, au 3e degré (au moins), une solution pour garder un espoir que Leterme Ier tienne la route : se débarrasser de la NV-A. De Wever considère que c'est « un appel à la violence ».
L'édito du 28 mai est dénoncé lui aussi : Beste vrienden, et si vous arrêtiez ? De Wever l'accuse de dépeindre les Flamands comme « un bloc monolithique auquel sont attribuées des caractéristiques négatives voire criminelles. »
Enfin, dans le collimateur de la N-VA, le texte de Stefan Brijs, Journal 2012, publié le 10 juin dernier dans notre série Pas d'avenir ? 100 projets. L'écrivain flamand y propose une fiction située en 2012 où Bart De Wever dirige la Flandre à la veille de son indépendance. Avec son ministre de la Sécurité, Jean-Marie Dedecker, il fait régner un ordre antiwallon draconien. Le tableau est inspiré des journaux intimes d'un juif allemand, à Dresde, entre 1933 et 1936. « Je suis comparé à Adolf Hitler et mon parti aux Nazis », affirme De Wever.
Bart De Wever, président de la NV-A, qui demande au Centre pour légalité des chances et la lutte contre le racisme, de ramener Le Soir dans le droit chemin : on ne sait sil faut en rire ou en pleurer. Non seulement parce que lhistoire du Soir est liée à la dénonciation de toutes les discriminations, mais surtout parce que dans le conflit communautaire à luvre, notre journal est le lieu où lon se bat constamment depuis des mois pour maintenir le dialogue et les échanges entre Flamands et francophones.
Si prompt aujourdhui à stigmatiser Le Soir, Bart De Wever était aux abonnés absents pour souligner les vertus du « Face à face Nord-Sud » avec le Standaard ou celles de « Toernee generale », avec les KVS-Théâtre National-De Morgen. Embêté par ces initiatives très éloignées et souvent très critiques de lobsession communautaire et séparatiste de son parti ?
Car au fond, dites-nous, qui nourrit dans ce pays la caricature de lautre et lidée quil nest doption que dans la séparation ?
Ajoutons que la méthode utilisée par Bart De Wever dans son avis est malhonnête : des bouts de phrases, tirées de leur contexte. Avec dans le lot, un texte dun jeune écrivain flamand. Terrifiant oui, car il en dit long sur la manière dont, en Flandre, des jeunes craignent pour le futur de leur région. Le risque du repli sur soi, oui, Le Soir la dénoncé dans des éditoriaux très durs. Mais cest avec la même force quil prend courageusement ses responsabilités en ouvrant tout grand lenjeu de la réforme de lEtat. M. De Wever, pouvez-vous en dire autant ?
Au moment où la liste Dedecker a le vent en poupe, où les négociations de Leterme Ier marginalisent une N-VA en perte de vitesse, De Wever sest payé un coup de pub sur le dos du Soir. Pathétique.
Bart De Wever (N-VA) estime que Le Soir s'est rendu coupable de racisme à son égard, à l'encontre de son parti et contre les Flamands en général.
Bart De Wever (N-VA) estime que le journal Le Soir s'est rendu coupable de racisme à son égard, à l'encontre de son parti et contre les Flamands en général, rapportent lundi les journaux du groupe Sud Presse ainsi que Het Laatste Nieuws.
Le patron de la N-VA doit saisir, dans l'après-midi, le Centre pour l'Egalité des Chances et la Lutte contre le Racisme (CECLR) pour incitation « à la haine et à la violence ».
Dans sa lettre au Centre, Bart De Wever cite quatre articles du quotidien bruxellois qui, selon lui, « dépassent les bornes » et sont empreints de xénophobie, selon M. De Wever. Il s'agit d'un billet d'humeur de Pierre Bouillon, du mois de mars dernier, d'un éditorial de Thierry Fiorilli, d'un texte de manchette et enfin d'un texte publié dans le cadre de l'opération « Pas d'avenir 100 projets » par l'écrivain flamand Stefan Brijs.
L'homme politique flamand estime que Le Soir l'a diabolisé, lui et son parti, en le comparant à Hitler et aux nazis ou en établissant des comparaisons entre la situation belge et le Kosovo. Béatrice Delvaux, rédactrice en chef du Soir, juge « ridicule et exagérée voire choquante » la notification de M. De Wever et y voit essentiellement de sa part un « coup politique » au moment où le dialogue intercommunautaire reprend, commente-t-elle, en défendant les quatre articles incriminés. « Le Soir a pris des positions dures », ajoute-t-elle, mais qui étaient le fruit d'une situation inacceptable ».
Dat dit hele ~compleet uit de hand gelopen~ debacle tussen Bart De Wever & de Franstalige pers alom ter lande reacties oproept, hoeft hier geen grote uiteenzetting of uitgebreide beschouwing. We stellen alleen vast dat er her & der meningen zijn die duidelijk "ànders" gestemd zijn. Laten we hierbij eens proberen wat zijdelingse commentaren op een rij te zetten.
Op 8 juli 2008 verschijnt er bij De Morgen in de rubriek De Gedachte volgende beschouwing, die wij uiteraard integraal citeren...
...
De Gedachte
Waarom De Wever maar beter niet met discriminatie schermt
Hannes Cannie meent dat Bart De Wever met de wet zwaaide om het politieke spel te kruiden
Hannes Cannie schrijft een doctoraat in mediarecht. Hij is verbonden aan de vakgroep communicatiewetenschappen (UGent).
Het Centrum voor gelijkheid van kansen en voor racismebestrijding (CGKR) heeft Bart De Wever (N-VA) wandelen gestuurd. De Wever was danig ontriefd door enkele artikels in de Franstalige krant Le Soir die niet bepaald vriendelijk waren voor hem en zijn partij. Vooral de passage van de hand van Pierre Bouillon, die de redding van de regering-Leterme afhankelijk stelt van het verdrinken van de hele N-VA-entourage, zou actief oproepen tot geweld. Verder worden, in de woorden van de N-VA-voorzitter, de Vlamingen als monolithisch blok begiftigd met allerlei negatieve tot zelfs criminele eigenschappen. Volgens De Wever genoeg materiaal om een beroep op de antiracismewet te verantwoorden.
Niet naar de mening van het Centrum blijkbaar, dat aan een halve oogopslag genoeg heeft om te zien dat de antiracismewet (1981) hier niet van toepassing is. Deze wet viseert het in het openbaar aanzetten tot haat, geweld of discriminatie op basis van nationaliteit, ras, huidskleur, afkomst of nationale of etnische afstamming (artikel 20). Daarbij is duidelijk gemaakt dat het behoren tot een bepaalde taalgemeenschap geen van de opgesomde criteria uitmaakt. Er bestaat dus niet zoiets als een Vlaams ras, een Vlaamse etnie of nationaliteit.
Wat betreft de uitlatingen die doelen op lidmaatschap van of keuze voor de N-VA kan wel een andere wet spelen, met name de Wet Bestrijding Discriminatie (2007). Deze wet beoogt het publiekelijk aanzetten tot haat, geweld of discriminatie door onder meer een politieke overtuiging in de kiem te smoren (artikel 22). Maar ook op dit vlak vindt het Centrum de aanklacht niet voldoende stevig om voor de rechter zijn slag thuis te halen.
Is het voorstel om de N-VA - 'et quand on dit N-VA, c'est toute la N-VA', dus ook sympathisanten en kiezers - te laten verdrinken een strafbare oproep tot geweld? Inzicht in de precieze motivering van het Centrum hebben we voorlopig niet, maar er kunnen toch al enkele bedenkingen gemaakt worden in het kader van de vrije meningsuiting. Artikel 10 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens en de Fundamentele Vrijheden (EVRM) laat beperkingen aan die vrijheid alleen maar toe als die noodzakelijk zijn in een democratische samenleving. Kortom, zelfs als aan de voorwaarden van het Belgische misdrijf 'publiekelijk aanzetten tot geweld jegens een persoon of groep wegens politieke overtuiging' voldaan is, dan nog moet de veroordeling de Europese test doorstaan.
Een aantal factoren beïnvloedt deze noodzakelijkheid in een democratische samenleving. Zo stelt het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) steevast dat de vrije meningsuiting ook (en vooral) geldt voor informatie en ideeën die aanvallend, storend of zelfs choquerend zijn. Bovendien laat artikel 10 van het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens weinig ruimte om de vrijheid van meningsuiting te beperken in zaken van algemeen belang, en hieronder kan de communautaire crisis zonder twijfel gecatalogiseerd worden.
Verder speelt ook de hoedanigheid van politicus mee. Die moet qualitate qua meer kritiek kunnen slikken dan een privépersoon. Ook het journalistieke genre waarin de uitlatingen zijn gegoten, is van belang. De artikels in Le Soir zijn columns met een (soms) sarcastische ondertoon, geen feitenrelaas. Ze geven de mening weer van de schrijver, zonder de inhoud te willen propageren als 'de waarheid'. Ik zou dan ook, ondanks de scherpe taal, eerder geneigd zijn aan deze uitlatingen het voordeel van de twijfel toe te kennen.
Belangrijker misschien dan de discussie over de uitspraak van het Centrum is de indruk dat onze antidiscriminatiewetten aangewend worden om het politieke spel te kruiden. Het is zo dat een verscherpt taalgebruik, mede door de communautaire moeilijkheden, de politieke kringen binnengeslopen is. Denken we maar aan de vergelijking die premier Leterme maakte tussen de RTBF en de Rwandese zender Radio Mille Collines, die via haatoproepen een belangrijke rol heeft gespeeld in de genocide van 1994. Ook de kritiek van De Wever op het Antwerpse stadsbestuur, dat zijn excuses aanbood voor de medewerking aan de Jodenvervolging, met de daaropvolgende reactie van schrijver-columnist Pierre Mertens, die De Wever in Knack een 'onversneden negationist' noemde, benadrukt deze tendens.
Zou het niet beter zijn deze kritische uitlatingen te laten voor wat ze zijn, met name uitingen van frustratie door de politieke impasse, en de antidiscriminatiewetten te bewaren voor als ze echt nodig zijn, namelijk als willens en wetens wordt aangezet tot haat, geweld of discriminatie?
Niettegenstaande deze uiteenzetting verschijnt er op 9 juli 2008 bij De Morgen in de rubriek De Gedachte een ~cynische~ open brief van Bart De Wever gericht aan de hoofdredactrice van 'Le Soir' ...
...& Uiteraard, naar goede gewoonte citeren we die voor u integraal...
...
De Gedachte
"U weet dat ik een nazi ben in het diepst van mijn gedachten"
Bart De Wever schrijft een brief aan de hoofdredactrice van 'Le Soir'
Bart De Wever is voorzitter van de N-VA.
Aan mevrouw Delvaux,
Ik ben geschokt, diep geschokt, over het schuldig verzuim van uw redactie. Sinds oktober 2007 wist u het immers al. U wist met zekerheid dat ik een openlijke, resolute leider ben van het negationisme. Maar toch zweeg u. Pas gisteren maakte u het eindelijk aan uw lezers kenbaar. Toegegeven, u publiceerde daarvoor wel al wat bijzonder suggestieve artikelen, maar de vreselijke waarheid, die verzweeg u. Pas toen ik u er geheel valselijk van beschuldigde regelmatig hate speech te publiceren, voelde u zich kennelijk gedwongen om in het kader van uw verdediging het grote woord eindelijk te laten vallen: Bart De Wever is een ontkenner van de Holocaust.
Ruim acht maanden hebt u op die manier voorbij en verloren laten gaan, zonder klacht neer te leggen, zonder nog maar aangifte te doen. Al die tijd liet u toe dat de politieke leiders van uw gemeenschap met mij aan de onderhandelingstafel zaten. Dat sommigen zelfs amicaal met mij omgingen. U verwittigde niet eens uw Vlaamse collega's, zelfs uw zusterkrant niet, die al die tijd stukken bleef publiceren van mijn hand. U liet een misdadiger ongestraft verkiezen tot ondervoorzitter van de Belgische Kamer van Volksvertegenwoordigers. Het is onbegrijpelijk. Meer nog, het is ongehoord!
Hoe kunt u 's nachts slapen? Waar is uw burgerzin gebleven? Was het misschien omdat u twijfelde aan uw bewijsvoering? U weet nochtans dat ik verwezen heb naar "een controverse tussen historici over de Holocaust". Natuurlijk verwees ik daarbij helemaal niet naar het felle en internationale debat in de wetenschappelijke wereld over de benadering, analyse en historische voorstelling van de Shoah als human made disaster, dan wel als een uniek historisch feit.
Het ging me evenmin over de levendige afgeleide discussies over de spanning tussen het dader- en het slachtofferperspectief of over de museale voorstelling van de Holocaust. Nee, ik verwees daarmee natuurlijk naar het handvol gekken dat vandaag beweert dat de Holocaust niet heeft plaatsgevonden, en wilde daarmee doelbewust twijfel zaaien over de historische feiten. Mijn opmerkingen over de rol van het Antwerpse stadsbestuur tijdens de oorlog waren er ook helemaal niet op gericht om aan te duiden dat de geschiedenis niet zwart-wit, maar vooral grijs is. Dat er bijvoorbeeld ook 123 Antwerpse politiemannen zijn gedeporteerd door de nazi's, die de Jodenvervolging oplegden. Dat er behalve een gebrek aan juiste inschatting en aan politieke moed, ook heel andere factoren hebben meegespeeld in de rol van het stadsbestuur.
Nee, ik wilde natuurlijk vooral de collaboratie goedpraten. Want u weet dat ik een nazi ben in het diepste van mijn gedachten. Iemand die vol nostalgie droomt van een boekverbranding zoals in 1933. Dat ik nog aangaf dat de excuses van de stad Antwerpen aan de joodse gemeenschap veel te laat kwamen, was alleen om de aandacht af te leiden van mijn ware aard. Net als mijn verontschuldigingen aan de joodse gemeenschap omdat ik op een verkeerde manier en op een bijzonder verkeerd moment een uiterst delicaat debat heb aangetrokken.
Dat ik goed bevriend ben met vooraanstaande leden uit de joodse gemeenschap is eveneens een afleidingsmanoeuvre. Net als het optreden van N-VA-mediaminister Bourgeois tegen de Arabische radiozenders die zich bezondigen aan grove hate speech tegen de joden. Het heeft gelukkig allemaal niet mogen baten: Le Soir heeft me uiteindelijk ontmaskerd. Gezien uw verpletterende bewijsvoering weet ik wat me na mijn assisenproces te wachten staat. Ik pak dus mijn koffers, rijd naar Oostende, wacht er op de boot en zeg u vaarwel.
Persoonlijk konden we dit cynische schrijven niet erg smaken, noch inhoudelijk, noch qua toon... & volgens ons ~bescheiden~ inziens draagt deze brief volgens ons ook niet erg bij in een positieve & constructieve beeldvorming van de buitenwereld naar de N-VA & de persoon van Bart De Wever toe...
Tenslotte roeren nog anderen zich in dit debat & nog diezelfde dag verschijnt er in De Morgen volgend artikel. ...& Wij citeren...
...
"Negationist kun je hem niet noemen"
'Wij zijn allemaal Pierre Mertensen', schrijft Le Soir, nu blijkt dat Bart De Wever een klacht heeft ingediend tegen de Franstalige auteur. Mertens had de N-VA-voorzitter eind vorig jaar een 'negationist' genoemd. De specialisten volgen Mertens en Le Soir niet: 'Hij ontkent de feiten immers niet.'
'Die term is zeer verkeerd gekozen', zegt Rudi Van Doorslaer van het SOMA. Ook advocaat Jos Vander Velpen, voorzitter van de Liga voor de Rechten van de Mens, is die mening toegedaan. 'Zelfs in 2008 staat De Wever nog altijd aan de foute kant. Maar een negationist is hij daarom nog niet.'
In oktober van vorig jaar verontschuldigde Patrick Janssens zich bij de joodse gemeenschap voor de medewerking van het Antwerpse stadsbestuur en de Antwerpse politie aan de jodenvervolging in zijn stad. "Wij kunnen vandaag niet anders dan erkennen dat het stadsbestuur en de politie in die dramatische dagen een actieve rol bij de jodenvervolging hebben gespeeld", zei de burgemeester. Voor Bart De Wever was dat een brug te ver: hij liet weten dat hij de excuses "gratuit" vond. De N-VA-voorzitter voegde er ook aan toe dat "Antwerpen de jodenvervolging niet organiseerde, maar als stad mee het slachtoffer was van de nazibezetting".
Die uitspraken zorgden voor een storm van kritiek, onder meer van de Franstalige auteur Pierre Mertens. In een opiniestuk in Le Monde en een interview met Knack noemde hij De Wever een "negationist", waarop De Wever op zijn beurt een klacht tegen de auteur indiende. Gisteren liet Mertens weten dat hij al twee agenten van de federale politie op bezoek heeft gekregen, maar dat hij zijn verklaringen niet zal bijsturen (DM, 8/7). Volledig terecht, vindt Le Soir, die De Wever meteen óók van negationisme beschuldigde.
Maar Rudi Van Doorslaer, directeur van het Studie- en Documentatiecentrum Oorlog en Hedendaagse Maatschappij (SOMA), is het daar niet mee eens. "Pierre Mertens heeft een verkeerde term gekozen", zegt hij. "De Wever heeft nooit gezegd dat er geen joden vervolgd zijn geweest in Antwerpen, en ook niet dat het stadsbestuur daar niet aan heeft meegewerkt. Hij heeft dus geen feiten ontkend. Hij houdt er alleen een andere mening op na over welk belang je vandaag aan die feiten moet geven."
Jos Vander Velpen is genuanceerder. "Omdat ik het ook onwaarschijnlijk vind dat De Wever, met zijn historische bagage, in 2008 toch opnieuw aan de foute kant gaat staan", zegt de voorzitter van de Liga. "Ik begrijp de woede van Mertens dus. Alleen nemen de Franstaligen, als het over Vlaanderen gaat, veel te snel termen als 'negationist' of 'racist' in de mond. Dat zou ik niet gedaan hebben. Wie zorgvuldig denkt, moet ook zorgvuldig formuleren. Maar goed, Mertens is een schrijver, die gebruiken wel eens een zekere literaire vrijheid. Voor Bart De Wever, die hecht aan de vrijheid van meningsuiting, zou dat toch ook belangrijk moeten zijn?"
Zowel Van Doorslaer als Vander Velpen benadrukken dat ze het voor het overige totaal oneens blijven met De Wever. "Janssens heeft een hypotheek gelicht die al veel eerder gelicht had moeten worden", vindt Vander Velpen. "Daarvoor verdient hij geen kritiek, maar respect. In de oorlog kan iedereen het verkeerde kamp kiezen, zelfs mensen die jong zijn, maar zestig jaar later toch niet meer?"
Van Doorslaer begrijpt dan weer niet dat De Wever "een van de laatste taboes in Vlaanderen" mee in stand wil houden. "Sinds de Tweede Wereldoorlog heerst er een dodelijk stilzwijgen over het feit dat een hele bevolkingsgroep van zo'n tienduizend mensen, die geconcentreerd was in één Antwerpse wijk, plots is verdwenen. De houding van Antwerpen en Brussel was totaal verschillend: in Brussel is er veel meer weerstand geboden door de overheid. En de reden daarvoor was in essentie ideologisch. In Groot-Antwerpen was een nieuw schepencollege aan de macht dat bestond uit de Katholieke Partij en mensen van de Nieuwe Orde. Zij durfden geen risico's nemen, niet eens omdat ze iets tegen joden hadden in het bijzonder maar wel omdat ze voor een vreemdelingendossier niet wilden ingaan tegen de Duitse bezetter."
Eind vorig jaar zei De Wever dat de schuldvraag genuanceerd was, omdat de Antwerpse politie ook één razzia verhinderde en omdat er 123 agenten zelf werden weggevoerd. "Dat laatste klopt", zegt Van Doorslaer. "Er waren individuele agenten die voor het verzet kozen, procentueel zelfs meer dan bij de rest van de bevolking. Maar als instelling heeft de Antwerpse politie wel meegewerkt. En de 'verhinderde' razzia was geen heldenverhaal. De agenten die de joden gingen verwittigen van de actie, bleken daarvoor op voorhand vergoed te zijn door de joden. Het was een betaalde vorm van naastenliefde." (Ruud Goossens)
Maar ook al haalt Bart De Wever zwaar uit naar de Waalse pers, het is alsnog de vraag of dat in werkelijkheid ook zo is. ...& Wij verwijzen daarvoor naar het nieuwsbericht dat hierover op 9 juli 2008 in De Morgen verscheen & wij citeren...
...
"Franstalige pers bericht ongeveer gelijk over communautaire kwestie"
Het voorpaginanieuws in Nederlandstalige en Franstalige kranten over communautaire kwesties vertoont weinig verschillen. Dat blijkt uit de masterproef sociale wetenschappen aan de K.U.Leuven van Liesbeth Kerkhofs. Ze analyseerde hierbij de voorpagina's van de Nederlandstalige kranten De Standaard en Het Laatste Nieuws en de Franstalige kranten La Libre Belgique en La Derniere Heure van 11/6/2007 tot 31/3/2008.
"Franstalige kranten brengen wel opvallend meer berichten over Nederlandstalige politici en over de Vlaamse Gemeenschap dan Nederlandstalige kranten dat doen over Franstaligen. Op de voorpagina's van de Nederlandstalige kranten vond ik daarnaast veel meer tekst over communautaire thema's terwijl de Franstalige media zich vaker beperken tot foto's en wat onderschriften", aldus Kerkhofs.
Geen conflictueuze berichtgeving
"De verwachting was dat de kranten het communautaire meer als een wedstrijd - een "horse race" - zouden voorstellen, maar telkens bleek de inhoudelijke benadering van de problemen te domineren. Ook de verwachting dat Franstalige kranten meer conflictueus zouden berichten dan Nederlandstalige bleek niet te kloppen. In de vier kranten was er wel veel meer aandacht voor de conflicten tussen Nederlandstaligen en Franstaligen dan voor de conflicten in het eigen kamp".
Ook tussen de kwaliteitskranten en de populaire kranten noteerde Kerkhofs weinig verschillen. "Populaire kranten berichtten wel vaker meer persoonlijk over politici en hadden in deze periode ook meer aandacht voor de toekomstige eerste minister en de partijen die onderhandelden over een coalitie. Er was in populaire kranten ook iets meer sprake van een wedstrijdbenadering van de problematiek", aldus Kerhofs. (belga/ka)
We zijn in elk geval benieuwd naar het resultaat van de klacht van Bartje & "stout gezegd" ...wij koesteren toch wel een ″zekere″ sympathie voor de uitlatingen van Pierre Mertens. Màààrr... dat zal ons dus weer niet in dank afgenomen worden zeker & dan vooral niet omdat we ″Vlamingen″ zijn hè alhoewel
...
MORGEN... progressief of oerconservatief ?!...
...
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...
De N-VA - Omstreden of niet ?!... : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XII-a
Na de duistere bladzijden over onze Hedendaagse Geschiedenis van ons Belgische Vaderland met het Vlaams Belang, gaan we over naar de volgende partij die 100% voor de Vlaamse onafhankelijkheid is. Eentje die gelukkig maar, niks te maken heeft met het ideeëngoed dat we hier de laatste week hebben beschreven... of toch ?!...
Laten we eens kijken...
Vandaag ligt de N-VA op onze ontleedtafel... Hun voorzitter Bart De Wever zat dan wel ooit met één been in de grote nostalgiezwendel over de Vlaamse helden, maar als historicus ~& gelieve hierbij niet te verwarren met z'n broer Bruno~ heeft hij wel ingezien dat er een verschil bestond tussen de mythe & de realiteit, het wezenlijke verschil tussen wat er over gefabuleerd wordt & de realiteit zoals deze zich in werkelijkheid heeft afgespeeld. Hij heeft overigens een uitstekende studie gepubliceerd over Joris Van Severen, met als titel "De schaduw van de leider"... We kunnen ten andere zelfs elke Vlaams Belanger aanraden om dit mooie werkstukje in de toekomst ook tot z'n verplichte literatuur te laten rekenen & dit om de Historische Waarheid toch niet àl te veel geweld aan te doen met de volgende mythe dat door het Vlaams Belang de wereld wordt ingestuurd...
Voor de Ollanders onder onze lezers... jullie hebben meteen al opgemerkt dat er wel degelijk steeds maar weer wordt terug gekeken naar dat pekzwarte aangebrande verleden... Gelukkig heeft het bij onze vriend De Wever geleid tot een zeer genuanceerde kijk op zulke figuur & dweept hij zeker niet met romantische dromen rond dergelijke zogenaamde leiders. Maar de fascinatie was er dus wel degelijk. Zo merken we op dat Bart De Wever tijdens zijn ″hitsige & woeste″ jeugdjaren nog een ander idool had waar hij wel eens mee ″van-gedachte-wou-wisselen″ & die hij wel wat diepgaandere vragen wou stellen, namelijk enen Jean-Marie Le Pen, ons allen wel bekend. ...& door & door slecht als we zijn, publiceren hier natuurlijk dat traditionele fotootje van een fiere jonge Bart De Wever ~10 jaar jonger & 30 kg lichter zoals hij ten andere straks zelf zegt~ met Jean-Marie Le Pen ...maar we halen ze natuurlijk van bij de Franstalige vijand met daar uiteraard hun achtergrond-commentaren bij...
La photo qui fait à nouveau polémique : Bart De Wever et Jean-Marie Le Pen, en 1996, respectivement patron actuel de la NVA et président-fondateur du Front national français.
...
RésistanceS 08-09-2007
Connexions lepéno-flamandes
Bart De Wever, un ex-disciple lepéniste ?
Depuis quelques jours, circule (à nouveau) sur Internet une photographie de Jean-Marie Le Pen lors de l'une de ses visites à Anvers. Le président-fondateur du Front national français y est accompagné dun certain Bart De Wever, le président de la NVA, le parti nationaliste flamande associé aux démocrates-chrétiens du CD&V. Problème : la NVA devrait devenir l'un des maillons du futur gouvernement fédéral, avec le CD&V, les libéraux (VLD et MR) et les démocrates-humanistes francophones (cdH). Retour sur une polémique dévoilant une fois de plus les liens d'une certaine « droite » avec l'extrême droite.
Par Pierre EYBEN (avec Alexandre VICK)
Article du quotidien La Libre Belgique au sujet des connexions De Wever-Le Pen
La photo de Jean-Marie Le Pen avec Bart De Wever date de 1996. Elle a été prise après une conférence organisée à Anvers par le Vlaams-nationale Debatclub, un cercle de réflexion idéologique favorable notamment à la fin du « cordon sanitaire » isolant l'extrême droite sur l'échiquier politique. Lié directement au Vlaams Blok / Belang (VB), ce club préconise l'unité de tous les courants de la droite dans une seule force politique et organise dans ce but des conférences-débats (voir lencadré ci-dessous).
Ex-lepéniste futur ministre fédéral ?
Bart De Wever est aujourdhui le patron de la Nieuw-vlaamse alliantie (NVA), la formation nationaliste flamand issue en 2001 de laile ultradroite de lex-Volksunie. Depuis, la NVA est en cartel électoral avec les démocrates-chrétiens du CD&V (l'ex-CVP). Elle est également à la table des négociations pour la formation du futur gouvernement fédéral. Bart De Wever en est même un des acteurs clés.
Alors que cette photo recommence à circuler sur le Net (elle était déjà apparue, il y a quelques années, sur le site de Filip Dewinter, le numéro 2 du VB), la justification donnée par un Bart De Wever embarrassé serait simplement risible si l'arrivé de la NVA n'était pas programmée dans le prochain gouvernement fédéral.
« Javais juste fini mes études et je pensais que c'était une occasion unique de pouvoir entendre Le Pen, qui était à l'époque un personnage de poids dans la politique française. Je suis un légaliste, avec des convictions démocratiques, mais j'ai une conception anglo-saxonne de la liberté d'expression : dans une démocratie, tout le monde doit être libre d'exprimer son opinion, même si c'est une opinion que je déteste. Et je préfère toujours avoir une information de première main que de manière filtrée » (1).
C'est la raison pour laquelle, Bart De Wever paradait avec Le Pen. Son rattachement à la liberté d'expression l'aurait-il poussé également à fréquenter des conférences altermondialistes ou de la gauche radicale ? Il semble que son intérêt allait uniquement en direction d'une certaine droite, bien singulière : populiste, xénophobe et nationaliste.
Sérieux hiatus supplémentaire : De Wever et Le Pen se sont encore revus à lenterrement de Karel Dillen, le fondateur du Vlaams Blok, figure historique de lextrême droite flamande et auteur de la traduction en néerlandais du premier livre négationniste. Son enterrement ne se passait pas il y a dix ans. Il se déroulait en mai dernier, juste avant les élections législatives...
Pierre EYBEN
(avec Alexandre VICK)
(1) Source : La Libre Belgique du 31 août 2007.
Vlaams-nationale Debatclub :
les connexions lepéno-flamandes
Bart De Wever, lactuel président du parti flamand NVA, a rencontré pour la première fois Jean-Marie Le Pen, le dirigeant de lextrême droite française, en 1996. Lors dune conférence organisée, à Anvers, par le Vlaams-nationale Debatclub.
Ce « club de débat national-flamand » est apparu en 1980. Officiellement apolitique, il est fortement influencé par un corpus politique dextrême droite, en particulier celui développé par le Vlaams Blok, aujourdhui agissant sous le nom de Vlaams Belang (VB). Depuis sa création, ce club organise régulièrement des débats avec des personnalités connues du monde politique, médiatique ou des affaires comme Mark Grammens (publiciste), Filip Dewinter (dirigeant du VB), Roeland Raes (alors vice-président du VB), Siegfried Verbeke (responsable de VHO, une association négationniste fondée à Anvers)...
Des Français ont également été ses conférenciers : Jacques Isorni (un des avocats du maréchal Pétain), Jean-Marie Le Pen, Bruno Gollnisch (numéro 2 du parti lepéniste)...
Dans le comité directeur de ce club de débat, on a retrouvé notamment Walter Peeters (sénateur blokker) et dautres membres du Blok ou de Were Di, un cercle de réflexion nationaliste, aujourdhui disparu, fondé par des anciens nazis et Karel Dillen, le président-fondateur du VB. Le 4 octobre prochain, une conférence aura lieu pour évoquer le souvenir de ce dernier. L'initiative de cet «événement » en revient au... Vlaams-nationale Debatclub.
...& Niet onbelangrijk vonden wij de volgende verwijzing, die zich op die zelfde pagina bevond... Met dus de terechte verdediging van Bartje dat het om een jeugdzonde ging en dat hij trouwens als pas afgestudeerde (historicus ! We herhalen het nog maar eens) de gelegenheid niet wou missen om Le Pen met eigen oren te aanhoren hij stond dan maar meteen samen op de foto. Nu vinden we in de zelfde achtergrondcommentaren nog een tweede ″ontmoeting″ tussen Bart De Wever & Jean-Marie Le Pen & dit op de begrafenis van Karel Dillen...
A lire aussi sur RésistanceS
Bart De Wever, le jeune président du parti NVA, a donc rencontré Jean-Marie Le Pen, en 1996, lors d'une conférence organisée par un cercle de réflexion lié au Vlaams Blok / Belang.
Erreur de jeunesse ?
Le 5 mai 2007, le même De Wever retrouvait Le Pen... à l'enterrement de Karel Dillen, le dirigeant historique de l'extrême droite flamande d'après-guerre. RésistanceS avait consacré un article à son enterrement et au dernier hommage que lui rendit Jean-Marie Le Pen.
Nochtans zegt Bartje naar aanleiding van het overlijden van Karel Dillen het volgende in het Nieuwsblad ...& we citeren hieronder het ganse artikel zoals het hoort...
'We zijn de vertolkers van zijn partituur'
VB reageert verslagen op overlijden Karel Dillen
ANTWERPEN - De kopstukken van Vlaams Belang en haar voorganger het Blok reageren verslagen op de dood van Karel Dillen, stichter en stuwende kracht van hun partij. Ook de politieke tegenstrevers erkennen zijn verdiensten.
Kris Goossenaerts
Filip Dewinter: 'Het is de politieke vader van mijn generatie met Gerolf Annemans en Van Hecke. We hebben alles aan hem te danken. Hij was de beschermheer in ons groot avontuur, de bewaker van onze radicale lijn ook, die er streng op toezag dat we daar geen centimeter van afweken. Iedereen van het Vlaams Belang kan daar niet genoeg dankbaar voor zijn.'
'Hij was ook de meest succesvolle politicus van de laatste dertig jaar. Ook al straalde hij helemaal niet het beeld van de politicus van vandaag uit, of hoe sommigen menen dat een politicus moet zijn. Hij was daarin sterk omdat hij geen compromissen sloot en vastberaden naar zijn doel ging.'
'Of er een eerbetoon komt? We waren deze middag nog aan zijn ziekbed om afscheid te nemen. Daar hebben we beslist dat onze 1mei-viering toch zou doorgaan, omdat Karel dat zo zou willen. Een beter eerbetoon kunnen we hem niet geven. Zijn begrafenis, daar verwachten we veel volk. Maar het wordt zeker geen politieke manifestatie.'
Gerolf Annemans: 'Een grote verslagenheid. Karel was onze geestelijke peetvader, nog steeds. Wij zijn alleen de vertolkers van de partituur die hij schreef. Heel zijn leven verdedigde hij dezelfde politieke lijn, dezelfde rechte, dezelfde rechtse lijn. Tot vervelens toe bleef hij met diezelfde hamer slaan. Zo slaagde hij er in het slabakkende volksnationalisme een nieuw elan te geven.'
'Hij is een van de giganten van het Vlaams-nationalisme van na de Tweede Wereldoorlog. Ook al stond zijn fysionomie daar diametraal tegenover. Maar je mocht hem nooit onderschatten.'
'Zo slaagde Karel er toch in een nieuwe schwung te geven aan het Vlaams-nationalisme dat strompelend uit de Tweede Wereldoorlog kwam. En met de Volksunie terug op z'n gat lag.'
Bart De Wever (N-VA): 'Niemand kan ontkennen dat Karel Dillen een bijzondere rol speelde in de naoorlogse politiek. Door in de catacomben van de Volksunie op te groeien, daarna met een partij dat echt geen succes was. Maar uiteindelijk toen de tijdsgeest kantelde, uitgroeide tot de grootste politieke partij van ons land.'
'Nationalisme is geen ideologie op zich, maar leeft in een context van links en rechts. Dillen verdedigde die laatste binnen een traditie van de jaren '30, die van radicaal rechts. Hij geloofde zelf nooit daar nog succes mee te hebben, hij schreef zelf het boek wij marginalen. In 't Pallieterke spraken ze steeds van 't Blokske. Karel Dillen wilde toen nog alleen het zweepje van de zweeppartij de VU zijn. Toen in de jaren '80, onder meer door het Franse Front National, migratie en onveiligheid op de politieke agenda kwam, kreeg zijn beweging opnieuw wind in de zeilen. Een evolutie die ik met lede ogen aanzag, hij blijft een politieke tegenstander.'
...& als we de uitvaartrede van Frank Van Hecke ~de toenmalige voorzitter van Vlaams Belang~ mogen geloven waren er bijzonder weinig politici aanwezig op de uitvaart...
Op de webstek van een groot bewonderaar van Dillen vinden we een huldeblijk waaruit we graag het volgende korte fragment citeren...
Respect
Het pleit niet voor de politieke zeden in dit land dat, behalve Bart De Wever en Jan Jambon van de N-VA en Hugo Coveliers van VLOTT, geen enkel "kopstuk" van de zelfbenoemde democraten afscheid is komen nemen van deze Grote Meneer. Denk daaraan, lezer(es), wanneer zij nog eens het woord "respect" in de mond nemen. De van verst komende vriend zal wel Jean-Marie Le Pen zijn geweest.
Na het zingen van het Gebed voor het Vaderland en de Vlaamse Leeuw had menigeen een stevige krop in de keel.
Je bent ~tenslotte~ historicus en je gaat dan maar naar de begrafenis van Dillen uit "respect" waarschijnlijk... Wèl, hoe je 't draait of keert... wij hebben daar zo onze vragen bij...
Màààrr... de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de bewuste foto van Bart en Jean-Marie voor de eerste maal werd gepubliceerd door onze vrienden van... inderdaad... het Vlaams Belang... want ze zijn tenslotte tegenstanders ! ...& je merkt dat aan een aantal uitlatingen van kopstukken van het Vlaams Belang zoals deze uiterst interessante kijk van Vlaams Belang parlementslid & voormalig Voorpost-voorzitter Francis Van Den Eynde :
BART DE WEVER = VICTOR LEEMANS
Karel Dillen vertelde vaak over de situatie waarin de Vlaamse beweging zich eind de jaren veertig begin de jaren vijftig bevond (toen hij zijn eerste stappen in het Vlaams-nationalisme zette). T.g.v. de keiharde repressie, zat wat er van de beweging nog over bleef in de catacomben, en waren de vriendjes van het regime ervan overtuigd dat ze erin geslaagd waren haar volledig dood te maken. De CVP wist echter beter. Ze besefte dat de Vlaamse beweging veel te diepe wortels in de bevolking had om zomaar van de kaart te kunnen worden geveegd. Wel werd het moment rijp geacht om de ze te annexeren en voor de eigen kar te spannen. Hiervoor werd een zeer bijzondere strategie uitgestippeld. Onderhandelingen werden gestart met een aantal vooraanstaande nationalisten. Hen werd verteld dat zij beter de belangen van Vlaanderen konden dienen door mee te marcheren in een grote belangrijke politieke formatie dan door te blijven functioneren in groepen die door de weldenkenden in de maatschappij uitgesloten werden (niets nieuws onder de zon). Enkele Vlaams-nationalisten trapten in die val en stapten over naar de CVP. Ze vaarden er qua carrière meer dan wel bij. Ondanks zijn pekzwart verleden (hij was tenslotte de ideoloog van de autoritaire strekking in het VNV) zorgden de christen-democraten ervoor dat Victor Leemans het zelfs tot voorzitter van het Europees Parlement bracht. Jos Custers, die in zijn hoedanigheid van voorzitter van het KVHV de bekende hulde-affiche voor de activist dr. Borms ondertekende bij het ingaan van diens tiende jaar in de gevangenis en die zelf na de oorlog gedurende een jaar in de cel vertoefde, bracht het bij deze verruimers van de CVP net zoals Leemans eerst tot gewoon senator, en was nadien zelfs vier jaar lang minister van Volksgezondheid. Beide heren hadden aan een en ander een schitterende carrière overgehouden maar voor de Vlaamse beweging waren ze van geen enkele betekenis geweest. Ik neem aan dat u begrijpt waarom ik aan dit alles dacht toen ik n.a.v. de eerste bijeenkomst van het nieuwe parlement Bart De Wever en zijn kornuiten van de N-VA die zich ook nog steeds op het Vlaams-nationalisme beroepen op de banken van de christen-democraten zag plaatsnemen.
De strategie van de CVP in die eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog beperkte zich trouwens niet alleen tot die zgn. verruiming. Het ANZ konden ze blijkbaar niet onder de knie krijgen. Ze gingen bijgevolg over tot het organiseren van een soort alternatief zangfeest onder de naam Dag van het Vlaamse Lied. Ook de Ijzerbedevaart moest eraan geloven. Vooraanstaande christen-democraten zwaaiden in Diksmuide de plak. Aan de Paxpoort werd een Belgische vlag gehesen (Karel Dillen zou ze met een paar van zijn vrienden gaan afrukken). Ook op dat vlak gaat een vergelijking met vandaag de dag op. De christen-democraten Yves Leterme en Bart De Wever (ik kan hem niet anders noemen want tenslotte functioneert hij in een christen-democratische partij) zitten opnieuw op de eerste rij van wat nog steeds als een Ijzerbedevaart doorgaat maar met het Vlaams-nationalisme niets meer te maken heeft. Wij zijn er dus niet echt op vooruit gegaan. Bepaalde politieke koerswendingen doen zich steeds opnieuw voor en een aantal Vlamingen laat zich nog steeds beetnemen. Er is nochtans één verschil met de situatie uit de tijd van Karel Dillen. Een kleine groep harde, jonge Vlaams-nationalisten is er toen in geslaagd het schip van de Vlaamse beweging terug op koers te brengen. De harde Vlaams-nationalisten van nu zijn een stuk talrijker en dus veel beter georganiseerd. Er is dus geen reden om te wanhopen. We krijgen de zaak wel opnieuw recht.
De N-VA - Omstreden of niet ?!... : Wallonie-Bruxelles tegen Vlaanderen - DEEL XII-b
Begin deel (b) ...Het vervolg...!!
Ook het extreem-rechtse franstalige blad ″Pan″ heeft ooit een bijdrage gewijd aan Bart de Wever ...& we citeren hieronder het ganse artikel...
Bart De Wever
Président de la N-VA
Issu dune famille poursuivie parce que soupçonnée dune collaboration belgo-allemande (« repressiefamilie »), et à lapogée dun parcours des plus contestables, Bart De Wever porte indéniablement le poids de son passé. Remords ou nostalgie ?
Bart est né le 21 décembre 1970 à Mortsel, dun père membre de la VNV (Vlaams Nationaal Verbond - Ligue Nationale Flamande). Le mouvement, qui promouvait un Etat flamand séparé de la Wallonie, fut jadis proche du parti nazi et collabora étroitement avec loccupant allemand.
Etudiant en Histoire à la KULeuven, il milite au Liberaal Vlaams Studentenverbond et est membre actif du KVHV (Katholiek Vlaams Hoogstudenten Verbond), symbole suprême de la droite conservatrice flamingante. Collaborateur à luniversité de Louvain, Bart sintéresse et rédige des articles scientifiques sur le Mouvement nationaliste flamand Verdinaso (Verbond van Dietsche Nationaal Solidaristen - Ligue flamande Nationale-Solidariste), défendant les politiques dHitler et de Mussolini, et tendant à créer un état thiois composé de la Flandre, des Pays-Bas et de la Flandre française. Son frère Bruno, également historien et attaché à luniversité de Gand, consacre lui carrément son étude à la naissance du racisme, de la VNV et du Verdinaso Bref, une paire de vrais petits séparatistes, à la recherche deux-même !
Passant de lHistoire à la politique, Bart enfantera, après léclatement de la Volksunie, aux côtés de Geert Bourgeois dont il est le cerveau, lOranjehofgroep, embryon de la future N-VA. Le début dune longue histoire
Toujours dans la constance, Bart est marié à Veerle, également issue dune famille très flamingante. Le couple affectionne particulièrement la Bavière, une région au lourd passé symbolique, et habille volontiers ses quatre enfants de la tenue traditionnelle ornée du fameux edelweiss. En politique comme dans la vie, Bart reste un homme entier ! A digérer par les Francophones
Cet article a été publié le Vendredi 14 septembre 2007 à 12:45 et est classé dans Sigmund. Vous pouvez suivre les réponses reçues par cet article grâce au fil RSS 2.0. Vous pouvez laisser un commentaire, ou faire un trackback depuis votre site.
...& Eventjes terzijde, voor de 58 reacties die er op dat bewuste artikel verschenen, moet u uiteraard zelf naar ginder surfen...
Wie was die andere frisse brave jongen weer van de N-VA die Bart bijstond tijdens het afscheid van Karel Dillen ?!... Juist ! Jan Jambon... even snuisteren en we vallen al snel op een uitspraak van Karel De Gucht over ...& hup daar zijn ze weer ...Het Sint Maartensfonds !! Eventjes citeren & vervolgens lezen dus...
CITAAT
De Wever over lage aanval van De Gucht
De persoonlijke aanval van Karel De Gucht op onze Antwerpse kandidaat Jan Jambon(*) vond ik zeer laag. De Gucht zei [in Terzake] dat Jambon ooit op vergaderingen van het Sint-Maartensfonds (een vereniging van oud-oostfrontstrijders, nvdr) ging spreken, terwijl Johan Sauwens daarvoor destijds is moeten aftreden als minister. Wie de Vlaamse beweging kent, kan zoiets duiden. Jambon ging er trouwens alleen oproepen om tegen het Lambermontakkoord te gaan betogen. Maar De Gucht insinueerde dat wij neonazi's zijn, en hij heeft met die aanval gewacht tot het allerlaatste moment om ons zo hard mogelijk te treffen. Terwijl De Gucht destijds als VLD-voorzitter de eerste was om ons een kartel aan te bieden. Als we dan toch allemaal gevaarlijke mensen zijn die op Milosevic gelijken, waarom wilde de VLD dan met ons een kartel vormen?
Bart De Wever, geïnterviewd door Peter De Backer en Frans De Smet in Het Nieuwsblad, 10 juni 2007
gepubliceerd op zondag 10 juni 2007 @ 13:30 CET
(*) NVDR : een aanrader van ons om eventjes deze link te bezoeken & het desbetreffende artikel natuurlijk ook te lezen...
Tiens-tiens... Blijkbaar is de Tweede Wereldoorlog in Vlaanderen nog volop aan de gang...
Bovendien lijkt Jan Jambon ~die nogal zeer graag opschept over zijn tijd in het bedrijfsleven~ ook heel graag te vertoeven in de zeer studentikoze kring van het Katholiek Hoogstudenten Verbond Gent en jullie hebben een zeer goed geheugen. Dat was daar dat Le Pen werd uitgenodigd... & ze vonden Le Pen blijkbaar zo een leuke man dat ze het in 2005 nog maar eens opnieuw deden... & wij zeggen hier niet wie daar allemaal aanwezig was, want we weten het niet...
...& De reactie van Bart De Wever over de bewuste foto met Le Pen vind je hieronder...
"Bart De Wever over foto met Le Pen" duur : 7:16 minuten Fragment uit het duidingsprogramma "De Keien van de Wetstraat"
...& natuurlijk kan men bij jong N-VA~Vlaams-republikeinse studentenwerking aan de Universiteit Gent ~ lezen dat we toch allemaal verkeerd zijn want... & we citeren uit de beschouwing "Liberalisme ergo nationalisme" het volgende...
NVDR : In deze achten we ons zo vrij om hier niet de hele beschouwing te citeren. De duiding ( ... ) wijst erop dat hier tekst voor &/of na komt.
( ... )
Vandaag is het zelfs bon ton om zich liberaal te noemen en dat in tegenstelling te zetten tot het conglomeraat nationalisme-racisme-facisme-nazisme. Terwijl het duidelijk is dat de koppeling tussen al die te onderscheiden begrippen maar al te eenzijdig is. Het succes van het nazisme bijvoorbeeld is te wijten aan veel factoren naast het nationalisme, zoals het sociaal darwinisme, het monopolie van de overheid op publieke communicatie, een ongeletterde en angstige bevolking. Maar toch is in Vlaanderen de idee ontstaan dat enkel het nationalisme verantwoordelijk was, de bron van al die factoren, de oorzaak van al dat kwaad.
Er zijn zelfs mensen die deze koppeling psycho-somatisch beleven. Ze walgen letterlijk bij het zien van een Vlaamse leeuwenvlag. Ze krijgen koude rillingen als ze de Vlaamse Leeuw horen zingen. Zij associëren de Vlaams-nationale symbolen nog steeds met onverdraagzaamheid, racisme en de moord op miljoenen joden. Op hun netvlies staan de beelden gebrand van een Amerikaanse bulldozer die tientallen joodse lijken in een put duwt. Terwijl het nationalisme verweten wordt irrationeel te zijn, is de publieke opinie zich gaan nestelen in dat sterk emotionele gevoel van afkeer. Terwijl men de intellectuele moed zouden moeten hebben om te erkennen dat de binding tussen die horrorbeelden en het Vlaams-nationalisme te eng en te eenzijdig is, zien we vaak het omgekeerde. Zij werpen zich op als beschermers van de democratie en cultiveren dit irrationele gevoel, waardoor een nooit opdrogende electorale bron van irrationele stemmen ontstaat.
Op het jong N-VA FORUM lezen we ook het verschil tussen N-VA en Vlaams Belang op een zeer korte en bondige manier uitgelegd en voor ons zeer duidelijk...
Beste,
Natuurlijk zijn er grote verschillen in ons programma, maar het grootste verschil voor mij is dat de N-VA een partij is die actief wil meewerken aan het einde van België. Een partij die actief wil deelnemen aan de regeringen om er voor te zorgen dat hun punten verwezenlijkt wordt. Terwijl het Vlaams Belang enkel maar in zo'n regering zou stappen indien het de laatste is. Zij bouwen dan uiteindelijk voort op de verwezenlijkingen van andere partijen, zij nemen het heft niet in eigen handen. Natuurlijk kan je zeggen dat het cordon hier een rol inspeelt, maar het cordon wordt langs beide kanten in stand gehouden. Dit merkte je zeker tijdens de gemeenteraadsverkiezingen, waarbij ze enorme vuile spelletjes speelde en heel wat kansen op deelname vergooide. Waarschijnlijk zijn er nog verschillen hoor maar dit is het voornaamste. Zoals BDW zegt, we moet België laten oplossen als een bruistablet. Terwijl het VB eerder voor de revolutionaire splitsing gaat.
Evolutie tegen Revolutie en dan hebben we nog niet gesproken over het vreemdelingenbeleid en het verzuurd karakter en de link van de Vlaamse Leeuw met rascime.
... & Er volgt nog een heel debat over dat onderwerp, maar dat moeten jullie maar zelf ter plekke verder lezen...
...
Maar waar staat de N-VA en onze Bart dan wel voor zult u wel vragen ?!...
Wel... wij vonden enkele opmerkelijke uitspraken van Bart & wij citeren ze even voor u...
# Bart De Wever en ″het civiel nationalisme″ (mooie term nietwaar !)
# ″Vlaanderen is geen schild tegen het vreemde en het arme″ ...
...Beide uitspraken komen dus uit de volgende tekst, die in De Morgen verschenen is op 4 juni 2007...
"Vlaanderen is geen schild tegen het vreemde en het arme"
Bart De Wever pleit voor een inclusieve en warme gemeenschap
De Morgen, 4 juni 2007
Mijn statement over inclusief nationalisme onder het motto 'eigen volk samen' en mijn vorige column waarin ik het zogenaamde Antwerpse hoofddoekenverbod verdedigde, leverde me in een opiniebijdrage in deze krant de beschuldiging op 'schizofreen' te zijn. Ik zou me voordoen als een civiele nationalist, maar er feitelijk evenzeer een etnisch discours op nahouden.
Welnu, ik beken: in mijn benadering van het begrip identiteit spelen zowel subjectieve als objectieve elementen een rol. De wil om samen een gemeenschap te vormen volstaat niet, ook etno-culturele elementen zoals bijvoorbeeld taal spelen een grote rol.
Meer nog, de zuiver civiele natie bestaat volgens mij niet. Het plebisciet van elke dag, zoals Ernest Renan het definieerde, is een fictie. Net zoals de zuiver etnische natie niet bestaat: iedere gemeenschap organiseert zich uiteindelijk ook op basis van burgerschap.
Veel auteurs hebben nochtans de tweedeling in het nationalisme tussen civiel en etnisch onderkend. Klassiek is de dichotomie tussen Frankrijk en Duitsland in hun ontwikkeling tot moderne natiestaten in de 19de eeuw.
In Frankrijk vormde een dynastiek en centraal bestuurd geheel zich om tot een natiestaat. De Franse natie kreeg aldus het aura mee van de inclusieve wilsnatie, la république is meer een idee dan een etno-cultureel gegeven. Zelden werd dat zo duidelijk als toen president Chirac ten tijde van de zware rellen in de Franse voorsteden de allochtone jongeren aansprak als fils de la république. Ook Sarkozy wil investeren om de insluitende werking van de Franse identiteit te versterken, getuige daarvan de oprichting van een speciaal ministerie met dat doel.
Duitsland kende een andere geschiedenis. Het land moest eerst een enorme dynastieke en bestuurlijke verdeeldheid overwinnen. De klemtoon bij de natievorming moest dus wel liggen op de gepercipieerde objectieve banden tussen alle Duitsers, waardoor Duitsland het aura meekreeg van de exclusieve volksnatie. De Reden an die Deutsche Nation van Fichte geldt tot vandaag als een paradigma van etno-cultureel nationalisme. Maar toch geloof ik niet dat een strikte tweedeling tussen civiel en etno-cultureel nationalisme houdbaar is.
Ook in de jonge Franse natiestaat werd vanuit het centrum de Franse identiteit met de soldatenlaars opgelegd aan alle inwoners van het land. Van boeren werden Fransen gemaakt, zoals historicus Eugen Weber het beschreef. Het is niet voor niets dat in het Frankrijk van vandaag alleen nog maar aan de periferie subnationale identiteiten zijn overgebleven. Hoewel dit alles in naam van de vrijheid, de gelijkheid en de broederlijkheid gebeurde, doet het weinig af van het feit dat het Franse burgerschap meer was dan een wilsuiting. Het betekende ook dat men zich willens nillens moest confirmeren aan een etno-culturele definitie.
Er is dus minder verschil dan men zou denken tussen Frankrijk, dat uitging van een bestaande staat waaraan de idee van een natie werd opgelegd, en Duitsland, waar op basis van de idee van een natie een staat werd gecreëerd.
Conclusie
Mijn conclusie is dat iedere nationale identiteit een combinatie in zich draagt van civiele en etno-culturele componenten. Het is niet de onmogelijke keuze tussen de ene of de andere die de aard van een nationalisme bepaalt, maar wel de gradatie ertussen.
En aangezien identiteit een contingente, menselijke constructie is, zijn de keuzes die men op dat vlak maakt zeer belangrijk
In het gamma van mogelijke bouwstenen voor identiteit, kan men de klemtoon leggen op zaken die voor nieuwkomers onmogelijk te verwerven zijn of nét niet. Het is zonneklaar dat deze scheidslijn vandaag bestaat bij de mensen die oordelen dat we als gemeenschap best zouden kiezen voor de uitbouw van de Vlaamse identiteit. Vlaanderen geldt voor sommigen als een op te richten schild tegen alles wat vreemd en arm is, maar anderen willen precies bouwen aan een inclusieve en warme gemeenschap. Ik reken mezelf tot de laatste groep. Maar dat betekent inderdaad niet dat ik geen waarde zou hechten aan het streven naar een bepaalde mate van homogeniteit in onze publieke cultuur. Ik geloof immers niet dat het goed is als groepen inwijkelingen zouden uitgroeien tot nationale minderheden, wel dat ze bijdragen tot en uiteindelijk opgaan in een zich eeuwig vernieuwende culturele synthese. In het beste geval gebeurt dit op een spontane manier, met het interculturele huwelijksbed als één van de voornaamste wegbereiders. Alleszins moeten we een beleid durven voeren dat dit bewerkstelligt.
Pleiten voor een overheid die de persoonlijke vrijheid om opzichtige religieuze symbolen te dragen overal en altijd in de publieke sfeer moet faciliteren (nadat we die de afgelopen twee eeuwen net naar de private cultuur hadden teruggedrongen), draagt daar mijns inziens niets toe bij.
# N-VA - "politicus" Bart De Wever over Nederlandstalige Belgen & zichzelf met Chroetsjov vergelijkend :
"Zelfs een varken schijt niet waar het eet" (15/01/2007)
# N-VA - "politicus" Bart De Wever over België :
"Het staat in de sterren geschreven dat dat niveau als nationaal niveau weg moet en dat in de plaats regio's of deelstaten moeten komen, die wel democratisch homogeen zijn." (De Zondag 22-04-2007)
Euh... *GRIJNS* ...Zouden jullie het ons héél kwalijk nemen, als wij zeggen dat we toch wel zéér voorzichtig willen zijn met deze partij & haar leiders ?!... En voor alle duidelijkheid... wij beschuldigen hier niemand ervan, noch het één noch het ander te zijn, maar we hebben wel zo onze eigenste bedenkingen & onze eigenste vragen... Tenslotte zetten wij hier alleen maar een aantal zaken & feiten op een rij... het is ten slotte aan jullie om daar verder bij na te denken & jullie gezonde verstand te gebruiken !!
Wij daarentegen... verwachten ons er natuurlijk aan dat we "beschuldigd" zullen worden van... sja, van wat... van Anti-Vlaams te zijn bijvoorbeeld... & is het niet dit, dan wordt het wel "van dat" ...iets anders "Anti" dus... Want, voor zover we kunnen merken lijkt het ons daar wel de gewoonte om zelfs eigen mensen op hun blogs te bestoken met allerlei verwensingen zoals ene Peter De Decker overkwam...
Enfin soit, wij liggen daar niet echt van wakker...
Maar misschien krijgen wij wel de eer om op de zelfde voet behandeld te worden als "Le Soir" of Pierre Mertens in "Le Monde"...
Maar dat is lectuur voor... MORGEN !!
...
DOWLOAD : ...& Handig, maar vooral goedhartig als we zijn, hebben we natuurlijk voor een papieren versie van dit artikel gezorgd. Je kunt dit document in pdf-vorm ~& uiteraard probleemloos af te printen~downloaden via onderstaande link...