~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke Randdebiliteit ~
~ HÉT "progressief" Orgaan Der "Hangmatsocialisten" ~ Gesticht àls Gesticht ter Voorkoming v/d Maatschappelijke & Politieke Randdebiliteit
12-04-2008
Dedecker heeft de logica van een Oostendse oester (creux ostendais)
De Oostendse tatamifilosoof is weer eens in zijn pen gekropen. We hebben het dus inderdaad over Dedecker Jean-Marie. Over wie anders? De titel van zijn nieuwe literair werkstukje heet "Het multiculturele drama duurt voort" en beslaat ongeveer een kwartpagina gazettepaier in de Standaard van vrijdag 11 april. Inderdaad literair omdat onze judoschrijver er telkens weer in slaagt om onze nederlandse taal te verrijken met talrijke nieuwe woorden en uitdrukkingen die natuurlijk een verrijking betekenen voor ons taalgebied. Even citeren welke parels we deze keer mochten opduiken : de tolerantiegrens die overkookt, preventiediarree, capitulatie van de eigenwaarde, degradatie van het autochtone gezagsdrager, witte weekdieren, Kosovaarse kutallochtoontjes, pamperpedagogen, welzijnsknuffelaars, sociologische excuses,doorgeschoten verzorgingsstaat, zondebokgedrag. Dat op een kwartpagina. Slechts weinig, zelfs gereputeerde nederlandstalige auteurs, springen zo creatief om met onze taal. Inhoudelijk smaakt zijn betoog wat waterig. Niet bij gebrek aan spierkrachtige redeneringen zoals de liefelijke suggesties om het kindergeld in te houden en jongeren naar heropvoedingskampen te sturen. Nieuw zijn deze ideeën nauwelijks te noemen. Er zijn er in de geschiedenis al wel meer geweest die "onaangepasten" hebben willen heropvoeden. Het mangelt hem echter aan wat boerenlogica. En het is nu net die eenvoudige boerenlogica die criminekker Dedecker ons als zijn handelsmerk tracht aan te smeren. "Rechts voor de raap", wordt hier wel erg "rechts voor de aap". Je kan volgens ons weekdierenverstand moeilijk ernstig genomen worden als je enerzijds pleit voor de totale ontvetting van de staat maar anderzijds heropvoedingskampen wil oprichten en respect voor de wet en maatschappelijke waarden . Tenzij je, en daar vrezen we een beetje voor, deze kampen wil uitbesteden aan het privéinitiatief zoals dat meestal in het liberaal jargon heet. Als welzijnsknuffelaar vraag ik mij dan wel af op welke manier dit zal gefinancierd worden door een ontvette staat? Ik maak me trouwens steeds meer zorgen als ik al dat liberaal gebral over het afslanken van de staat moet aanhoren in de zelfde speech die mij meer blauw op straat wil aansmeren. Je kan natuurlijk beroep doen op vrijwilligers die de heropvoeding van de kutallochtoontjes graag op zich willen nemen. We zijn er zelfs van overtuigd dat er massa's onbaatzuchtige coaches rondlopen die respect willen bijbrengen aan bepaalde onderklassen die zich momenteel wentelen in hun slachtoffercultuur. We moeten niet verder teruggrijpen in de geschiedenis dan naar de vorige eeuw. Netjes geüniformeerde, respectafwingende ideale schoonzoontypes zwaaiden toen ook de plak in "heropvoedingskampen". Zij handelden uit puur idealisme en ter verdediging van de waarden van het ras, volk en vaderland.... We zijn in Dedeckers discours nauwelijks één ippon verwijderd van taalgebruik zoals "parasieten, gezwellen en luizen dat we blijkbaar bij een helaas te vroeg gestorven creatief demagoog van Oostenrijks-Duitse origine terugvinden in een even onleesbaar literair meesterwerk. Misschien moeten we tegen onze Oostendse mislukte misthoorn maar eens duidelijk maken dat er wat cohesie ontbreekt aan zijn pleidooi voor minder staat en meer opvoeding en straf.
Alle macht aan de arbeiders bij SP.A als tweede keuze
De laatste illusies mogen definitief opgeborgen worden bij de rode kameraden. In het verslag van de nog steeds aan de gang zijnde federale regeringscrisis dat in boekvorm is uitgegeveb onder de wervende titel "de zestien is voor u" staan een aantal onluisterende verhalen. De grote kameraad Vande Lanotte had een magistraal plan en één van de elementen bestond erin om bekende vlamingen te overhalen bovenaan de socialistische lijst te komen staan. Goedele Liekens, Phara de Aguirre en Rik Torfs zouden tot dit linkse puikje behoren. Uiteindelijk weigerde deze mensen, waarvoor hulde, en werden er dan maar met veel linkse klap een paar arbeiders uit de vakbondswereld tot grote vernieuwers uitgeroepen. Wat nog het meeste begeestering moet verwekken bij de rooie achterban is te mogen vernemen dat één van de wervende argumenten was "om op de lijst te staan moet je geen verstand hebben van politiek". Wij vinden daar niks abnormaals aan. De vorige jaren hadden we reeds herhaaldelijk mogen vaststellen dat ze bij de SP.A inderdaad geen kaas gegeten hadden van politiek. Misschien wel van marketing, van design, van babes maar niet van politiek. Het uiteindelijke resultaat is er dan ook naar. Mooie affiches, knap lettertype, lege slogans en geen kiezers. Over en out. Wat de dames Liekens en Aguirre met socialisme zouden te maken hebben daar kunnen we ons nog, met veel verbeelding, iets bij voorstellen. En verder geen kwaad woordje over deze dames die trouwens hun intelligentie hebben bewezen door dit stupiede aanbod te weigeren. Onze Meneer Torfs, die ons toch al menig leesgenot heeft bezorgd met zijn vaak erg spitse krantencolumns, is even snugger geweest. Maar eerlijk gezegd had dit wel heel erg geestig , niet geestelijk, geweest dat Rik Torfs, theologieprofessor aan de KUL te Leuven, lijsttrekker was geworden van de sossen...waar halen ze toch zo veel creativiteit? Verwondert ons dus niks meer dat we sindsdien enige vaandelvlucht mochten waarnemen van Stevaert die voor het gouverneurschap koos en slimme Johan die groene electriciteit tracht te maken met wind. En van wind kent hij alles als we die artikels mogen geloven. Je kan van zijn geblaas makkelijk drie onshore windmolenparken op maximum kracht laten draaien. Onze cynische blazer,Johan, had eveneens gehoopt dat de makers van "in de gloria" een gratis spotje zouden hebben gemaakt om zijn heilsboodschap bekend te maken aan de Vlaamse rooien. Blijkt dat die gloriajongens wel degelijk al gehoord hadden van het begrip "loon naar werken". Een erg ongekend principe bij onze grote idealistische rode adminstrateur van Electrawinds zo lijkt het. Dan maar geen spotje. Spijtig genoeg kwam er ook nooit een aflevering van "in de gloria" in het Oostendse achturenhuis dat vermoedelijk al lang is omgeturnd tot flashy wellnesscentrum op groene energie. Het enige dat we nu nog mogen verwachten is dat Kardinaal Danneels een tegenoffensief inzet en het priestertekort tracht op te vangen door de verbouwereerde (mannelijke) rode garde van het nut van het celibaat te overtuigen om hen daarna tot priester te wijden. Dan is de cirkel rond ! Wat zouden wij doen met Vande Lanotte? Juist en uitstrooien voor de drie gapers ...jullie zijn aandachtige lezers geworden.
Vitalski wordt cauffeur van de nieuwe staatssecretaris voor armoedebestrijding !
Het lezergild van de Bataafse Republiek schijnt een boon te hebben voor Vlaamse schrijvers. Meer bepaald voor Saskia De Coster, Annelies verbeke, Dimitri Verhulst en Christophe Vekeman. Ik geef toe dat de Bataven één ding voor hebben op mijn waardeoordeel en dat is namelijk dat zij de 4 Vlaamse schrijvers hebben gelezen. Of zouden moeten hebben gelezen. Ik niet. Niet dat dit enige reden tot fierheid moet teweegbrengen bij mijn bescheiden persoon. Er moet geen enkele reden achter gezocht worden. Noch een goeie noch een slechte. De enige van de 4 waarvan ik al een bescheiden krantenbijdrage heb gelezen was Saskia. Bij de voornaam noemen creëert al een nauwere band dus hiermee verkleinen we de culturele kloof met Batavia. Dat hopen we tenminste. Ik geef grif toe dat Saskia intelligent overkwam, erg ad rem. Het ging over de dood van Hugo. Hier benadruk ik meteen het feit dat ik niet behoorde tot de intellectuele vriendenkring van Hugo. Waarschijnlijk ben ik de enige Vlaming die nooit bij Hugo aan tafel zat als ik al de commentaren lees en beluister. Daar ben ik niet echt rouwig om. Vermoedelijk aten Veerle en Hugo toch niet graag ossetong in madeirasaus. Alhoewel je nooit zeker kan zijn met grote intellectuelen. In elk geval zou ik mij beter in mijn sas voelen met Saskia in één of andere pittatent of met Annelies bij een portie gebakken "banane Plantin" in de Matongé. Christophe en Dimitri associeer ik veel minder met enig voedsel. Ze lijken me niet zo onmiddellijk vrolijk gezelschap maar dat zou best kunnen meevallen. Net zoals de associaties bij de twee literaire dames flink zouden kunnen tegenvallen. Misschien moest ik maar eerst eens hun boekjes lezen. Blijft het feit dat Vitalski stilaan de status van martelaar dreigt te verwerven. Laat het duidelijk zijn dat ik de producten die deze jongen afscheidt iets beter heb opgevolgd. Ben dus nooit een fan geworden maar bewonder hem omwille van zijn bijnaam "de nachtburgemeester".. Blijkt dat net deze artistiekerige schrijver-cabaretier lijdt onder een beroepsverbod ! Het schepencollege van de culturele hoofdstad van Vlaanderen namelijk Temse, besloot dat zijn optreden in het plaatselijk jeugdhuis ongepast was en aan bepaalde normen moest voldoen. Vermelden we even de titel van zijn show "Mijn leven met Leterme". Dit werpt al enig licht op deze onverkwikkelijke zaak van culturele muilkorving. Des te meer omdat de verantwoordelijke schepen van cultuur en waarschijnlijk middenstand plus milieu van de zelfde partij blijkt te zijn als onze beminnelijke Leterme. Bewuste schepen vreesde dus dat de voorstelling platvloers zou zijn. Zeer begrijpelijk vooral omdat het een try-out betrof en niemand de show ooit had gehoord. Maar dat is nu net het voorrecht van een cultuurschepen in Vlaanderen. Je moet dan niet weten om te meten zeker niet in een partij met goddelijke inspiratie. Even ernstig nieuws. We stappen over naar onze socialistische walistaanse kameraden. De veelgeplaagde staatsecretaris voor armoedebestrijding is wel erg drastisch aan het werk geschoten. Hij heeft namelijk zijn broer gered van deze vreselijke gesel. Zijn broer is chauffeur van een minister-partijgenoot der eminente staatssecretaris ! Is dat geen heugelijke vaststelling? Vitalski kan maar beter aankloppen bij de staatssecretaris voor een jobke. Ondertussen betaal ik wel de pitta van Saskia en/of de banaan van Annelies.
Heeft Voorzitter sociale huisvestingsmaatschappij zijn directeur tot seks gedwongen ?
Meneer Rob Schelfhout, tot nog toe een nobele onbekende, is er ondertussen aardig in geslaagd zich in de belangstelling te werken. Heeft hij een wonder verricht, een grootse daad, een nuttige uitvinding, een lullig TV-optreden gedaan of iets heel intelligents geschreven zoals wij bijna elke dag doen? Niks van dat alles. De brave man is directeur van een sociale huisvestingsmaatschappij met de welluidende naam "de ideale woning". En deze pientere pipo was bij zijn eigen ideale woning een sociale huurder. We bevinden ons deze keer niet in Walonistan maar wel degelijk in Vlaanderistan het even woeste stammengebied ten noorden van de Zenne en de taalgrens. We zullen zelfs meer zeggen het gaat over ideale woningen in Antwerpen. Niks bijzonder zeggen jullie. Akkoord. Er is daar wel een bescheiden wachtlijstje van 9000 mensen. Wat heeft de spitse voorzitter van de raad van bestuur ene Jan Lauwers, hierover te vertellen ? Brilleke op de neus ? Lees dan mee : "Een van onze medewerkers zat in de problemen en wij hebben hem geholpen. Discriminatie omdat wij hem voorrang gaven op de 9000 wachtenden? Bij Carrefour hebben ze toch ook een aparte kassa voor hun personeel?" Dus vindt deze aardige voorzitter dat ze sociaal hebben gehandeld ...Wat kunnen we tegen zo veel logica en onbaatzuchtgheid inbrengen ? Juist ja, euthanasie en asverstrooiing voor de drie gapers in Oostende. Jullie kennen stilaan ons strenge maar rechtvaardige verdict. Nu we het toch hebben over huurproblemen moeten we toch maar vaststellen dat onze Rob van hierboven toch niet de zelfde probleempjes heeft gekend dan een steeds groter wordende groep allochtone dames die hun huur niet kunnen betalen. Deze vrouwen, die vaak illegaal in het land verblijven of in een jarenlange regularisatieprocedure zitten hebben seks met hun huisbaasjes en geraken vaak zwanger wat hun probleem niet meteen in een goeie baan leidt. Gelukkig is directeur Robje niet verplicht geweest om seks te hebben met voorzitter Jan Lauwers. Alhoewel, absolute zekerheid zullen we hierover nooit hebben. Je weet niet wat ze in de ideale woning onder "sociaal" verstaan behalve de aparte kassa bij Carrefour. Toch kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat 2008 erg veel gelijkenissen begint te vertonen met jaartallen die we meestal associëren met de verhalen van Zola of Dickens. Wat zou onze wakkere staatssecretaris voor armoedebestrijding hierover toch denken? We durven er zelfs niet over mijmeren.
Nieuwe Nero wordt ministerschap geweigerd en regering Leterme is ultieme situationistische revolutie !
Hier zijn we dan weer met onze deprimerende inzichten en opinies. Wat brengt het nieuws ons deze keer om al onze lezers levenslang aan de Xanax te helpen ? De kamikazehelden hebben nooit bestaan. Plots ontdekt men deat de japanner niet zi erg veel veschilt van een doorsnee andere aardbewoner. Een zekere Risa Morimoto, cineaste van japanse afkomst maakte namelijk een documentaire over haar oom die deel uitmaakte van een kamikazeeenheid tijdens WO II. Deze oom kan het dus nog voortvertellen en zal zijn haast goddelijke missie, namelijk sterven voor de keizer en het vaderland, niet in de praktijk hebben omgezet. De de toenmalige japanse oorlogsberichten berichten spraken toen over "de offers die deze piloten brachten met een natuurlijke geste waarmee kersenbloesems van de bomen vallen". Als we onze herinneringen aanspreken over oorlogsdocumentaires waarin we die vliegtuigen zien neerstorten op de Amerikaanse vliegtuigschepen kunnen we niet meteen een verband leggen met een vallende kersenbloesem maar het is in elk geval oorlogspropaganda met een poëtisch tintje. Dat vind je niet meteen terug bij de Duitse propaganda, laten we eerlijk blijven. Helaas eist de barre werkelijkheid weer haar rechten op. Die vallende kersenbloesems werden dus wel degelijk misleid, zelfs gefolterd en kregen maar net zoveel kerosine mee om zich van hun kersentak te laten neervallen op de vijandelijke oorlogsschepen. In feite ging het er toen net zo leuk aan toe als de jihadistische zelfmoordkandidaten die zich met veel plezier laten opblazen op trams, bussen, temidden van marktpleinen of kindercreches en andere drukke plekjes zowat overal ter wereld. Benieuwd of deze nieuwe heldendaden ook zo worden begaan. Maar dus weer een mythe op de vuilnisbelt. De zogenaamde japanse zelfopofferingscultuur wordt definitief afgevoerd. We zijn blij te horen dat ze ginder toch niet zo gek bleken te zijn als we veel te lang hebben willen denken. Een ander verheugend nieuwsje bereikt ons uit Walonistan? Het wilde stammengebied ten zuiden van de taalgrens. De jonge socialistische burgemeester van Sambreville ene Luperto bedreigde een naburige burgemeester. Hij zou zijn collega-burgervader voorspeld hebben dat diens woning in de vlammen zou opgaan. Bij wijze van grap natuurlijk....volgens ons is dat echter de versie van een jaloerse rivaal van een andere partij. Luperto is doodgewoon helderziende en visionair zoals het past voor een ware socialist. Punt uit. Je moet daar niks meer achter zoeken. Het zou hem echter een ministerportefeuille hebben gekost en da's natuurlijk wel heel erg jammer want het is al een tijdje geleden dat we nog een Nero in aktie hebben gezien. Hierop kunnen we slechts ontgoocheld uitroepen : "wat een kunstenaar werd ons onthouden in deze regering !"Ondertussen moeten we het stellen met armoedebestrijdende staatssecretarissen die zich de kramp tanken aan benzinepompen. Het mag voor ons gerust wat gevarieerder. Dat zou ons wat meer verzoenen met deze schertsregering. We weten met z'n allen dat ze toch niet deugt laten we dan maar hopen dat ze ons kan vermaken. En zoals de moderne spektakelmaatschappij alle dagen bewijst mag vermaak een duit kosten! Ze heeft trouwens een situationistisch uitgangspunt wat haar meteen tot kunst verheft. Ze brengt de slogan van Guy Debord "le but c'est rien" alle dagen wat meer in praktijk.